13 خرداد 98 به واسطه تعطیلات پیش رو، به همراه همسرم تصمیم گرفتیم به مالزی سفر کنیم. علت اینکه این کشور رو انتخاب کردیم، تنوع ملیت هایی بود که در یک جا کنار هم می تونستیم باهاشون آشنا بشیم. از مالایی ها گرفته تا چینی ها و هندی ها و همچنین طبیعت زیبا و استوایی این کشور.
آب و هوای کوالالامپور اغلب اوقات بارونی و شرجیه. ولی اگر که در فصل مناسبی این سفر رو داشته باشین آزار دهنده نیست. طبق بررسی هایی که انجام دادیم بهترین زمان سفر به این کشور، دی و بهمن ماه هست و بدترین زمان مرداد ماه. چون خیلی شرجی و گرم میشه و آزاردهنده خواهد بود.
اگه یه بررسی کرده باشین، میبینین که اغلب تورهای مالزی 7 روزه هست ولی چون ما محدودیت مرخصی گرفتن داشتیم، می خواستیم بیشتر از 5 روز نباشه به همین دلیل به چند تا آژانس زنگ زدیم و تونستیم تور رو برای 5 روز رزرو کنیم.
واحد پول این کشور ، رینگت هست و مردمش به زبان انگلیسی مسلط هستن و اختلاف زمانی این کشور با ایران در حدود 3 ساعت نیم هستش.
در ادامه در خصوص هر روز از سفر براتون توضیح میدم .
روز اول:
روز اول بعد از یک پرواز 8 ساعته، در حدود ساعت 10 به وقت مالزی بود که به فرودگاه کولالامپور رسیدیم. این فرودگاه اصلا قابل مقایسه با فرودگاه امام نیست. خیلی بزرگه و اگه از جمعیت دور بشین و زبان بلد نباشید گم میشید. توصیه من به شما اینه که یا دنبال بقیه مسافرها برید یا روی بورد های فرودگاه دنبال آیکون چمدون برید یا اگر که زبانتون خوبه از مسئولین اونجا سوال کنید. مردم این کشور همه به زبان انگلیسی تسلط کامل دارن.
توی این فرودگاه پس از طی مسیر نسبتا طولانی، باید سوار قطار بشید و برسید به جایی که چمدون هاتون رو تحویل میدن. بعد از اون توی یه سری صف باید بایستید که پاسپورت هاتون رو چک کنن و دقت کنید که اینجا حتما مهر ورود رو توی پاسپورت براتون بزنن که موقع برگشت اذیت نشین.
بعد از طی این مراحل ما به خروجی فرودگاه رسیدیم. اونجا همه ی تور لیدرهای ایرانی منتظر هستن تا مسافرهاشون رو جمع کنن و به هتل هاشون برسونن. بنابراین بعد از تقریبا نیم ساعت معطل شدن، یه اتوبوس از افراد جمع شدیم و به سمت هتل ها حرکت کردیم. در راه، تور لیدر راجع به این کشور توضیحاتی بهمون داد و یه برگه داد که داخلش هزینه های هر گشت روزانه درج شده بود که خب مبلغش خیلی بالا بود.
تصویر 1: لیست ارائه شده لیدر از مکان های دیدنی و هزینه های آن
ما تصمیم گرفتیم که از این تورها استفاده نکنیم و خودمون با اتوبوس، مترو و ... از شهر بازدید کنیم. از قبل برنامه های grap و maps.me رو نصب کرده بودیم و برای این کار آماده بودیم. برنامه گرپ در واقع مثل اسنپ ما میمونه و هزینه هاش هم تقریبا معقولانه اس. هزینه تاکسی در این شهر خیلی بالاس و توصیه نمیشه . یه سری اتوبوس های صورتی رنگ هم در سطح شهر وجود داره که روشون نوشته go kl. اینا رایگانن و میتونین از اونها هم استفاده کنین. برنامه maps.me هم مثل گوگل مپ میمونه با این تفاوت که به صورت آفلاین و بدون دسترسی به اینترنت هم میشه ازش استفاده کرد.
بعد از توضیحات مربوط به جاهای دیدنی، لیدر به همه یه دونه سیم کارت مسافرتی داد و گفت برای فعال سازیش باید براش شارژ بخریم. توی مسیر توی خیابون بوکیت بینتانگ نگه داشت و از یه فروشگاهی که شبیه هایپر بود و اسمش 7 element بود، یه شارژ 10 رینگتی خریدیم و سیم کارتو فعال کردیم.
تصویر 2: عکس سیم کارت
از همون مغازه دو تا از نوشیدنی های خاص مالزی که اسمش وان هاندرد پلاس (100 plus) هست رو خریدیم. این نوشیدنی با توجه به آب و هوای شرجی اونجا ساخته شده و به طرز عجیبی عطش آدم رو برطرف می کنه.
تصویر 3: نوشیدنی وان هاندرد پلاس
بعد از اون بهمون راهنمایی کرد که هر جایی برای change کردن پولامون مناسب نیست و یه صرافی توی همون خیابون کنار هایپر رو بهمون نشون داد و گفت اونجا ، بخشی از دلارهامون رو به رینگت تبدیل کنیم.
در راه بهمون توضیح داد که اینجا هتل ها، علاوه بر مبلغی که بابت اقامت دریافت می کنن، یه درصدی رو هم بابت مالیات (tax) ازمون میگیرن و بعضی هاشون هم یه مبلغی رو جداگانه به عنوان ودیعه میگیرن و موقع خروج بهمون پس میدن.
ما هتل ایمپیانا رو انتخاب کرده بودیم . به علت های زیادی. اولیش اینکه دسترسی خوبی داشته باشه. باید بهتون بگم که دسترسی این هتل تا برج های دوقلو، در حد 2 دقیقه بیشتر نبود. دومین دلیلمون این بود که حتما استخر داشته باشه چون همسر من عاشق شنا کردنه... که واقعا بعد از اینکه هتل رو از نزدیک دیدم از این بابت خیلی راضی بودیم. سوم اینکه بوفه صبحانه خوبی داشته باشه. اینجا تصویر های هتل رو از استخر و صبحانه براتون گذاشتم.
تصویر 4: تصاویر هتل (اتاق، ویو، بوفه صبحانه)
بعد از این که به هتل رسیدیم، مسئولین خوش برخورد هتل، چمدون هامون رو گرفتن و اتاقی که به ما اختصاص داده بودن درواقع رو به پشت ساختمون بود و با یک جمله مذاکره باهاشون، اونو تغییر دادن و اتاقی با ویوی عالی بهمون دادن و مبلغ 40 رینگت رو هم همون اول بابت مالیات ازمون گرفتن و خوبیش این بود که دیگه نیازی به دادن اون مبلغ اضافی ودیعه نبود.
اتاق رو تحویل گرفتیم و کمی استراحت کردیم و پیاده راه افتادیم به سمت برج های دوقلو. این برج ها در واقع بلندترین برج های دوقلوی جهان هستن که کنار اونها دریاچه سمفونی وجود داره که شب ها در حدود ساعت های 7، 8 و 9 شروع به اجرا می کنن و با آهنگ های مختلف رقص آب رو به نمایش در میارن که خیلی زیباست.
تصویر 5: برج های دوقلو (عکس از اینترنت)
بعد از اون یه گشتی در پاساژ زیر برج های دوقلو که اسمش suria بود زدیم و در طبقه همکف، یه بستی مک دونالد به قیمت 1.9 و 2.9 رینگت خوردیم که خیلی عالی بود.
تصویر 6: بستنی مک دونالد
هزینه هایی که امروز داشتیم:
- شارژ سیم کارت: 10 رینگت
- نوشیدنی وان هاندرد: 6 رینگت
- مالیات هتل: 40 رینگت
- بستنی: 4.8 رینگت
- مجموع: 60.8 رینگت
روز دوم:
ما در این سفر قصد داشتیم که خودمون به دیدن جاهای مختلف با استفاده از تاکسی و مترو و گرپ بریم ولی چون من یکم حالم خوب نبود، تصمیم گرفتیم حداقل یک روز رو با مجموعه تور همراه بشیم.
امروز برنامه گشت شهری رایگانی بود که تور برامون در نظر گرفته بود. ساعت حدودا 9:30 صبح از طرف تور اومدن دنبالمون و ما که خواب مونده بودیم، به بوفه صبحانه نرسیدیم. پس توصیه ما به شما اینه که صبح ها زود از خواب بیدار بشیدJ.
اول ما رو بردن یه معبد خیلی قشنگ چینی به اسم معبد تین هو. بیرون این معبد سمبل های سال تولد هر سال میلادی رو به صورت شماتیک با مجسمه ساخته بودن که هر کس می تونست بره و با سمبل سال خودش عکس بگیره (مار، اژدها، موش، شیر و ...) . خود معبد تقریبا دو طبقه و نیم بود که از پله ها که بالا میرفتیم به یه حیاط بزرگی می رسیدیم که سقفش رو با ناقوس های زرد چینی تزیین کرده بودن. از بالا ویو داشت رو به پایین که بسیار زیبا بود و از طرفین به حیاطهای پشتی معبد راه داشت. وارد خود معبد که خواستیم بشیم متوجه شدیم باید کفش هامون رو در بیاریم. نگران بودیم که کفش هامون رو ببرن ولی رفتیم داخل کلی گشت زدیم و برگشتیم و با کمال تعجب کفش هامون سر جاش بود. داخل معبد یه بخشی داشت که می تونستیم فال بگیریم.که اینم خیلی برامون جالب بود.
(عکس از اینترنت)
تصویر 7: معبد تین هو و فالمون
بعد از اون مارو بردن به یه گالری هنری مالزی در نزدیکیای میدان استقلالشون . اونجا خیلی جالب بود اول تاریخچه ای از پیشرفت مالزی و ساختمون هایی که به مرور ساخته شده بود بهمون دادن. اسم شهر کوالالامپور هم به معنی تلاقی دو رود هستش که باعث سرسبزی این شهر شده. که بردن و اون محل رو هم بهمون نشون دادن. بیرون گالری هم عبارت I love KL بود که همه میرفتن باهاش عکس های قشنگ می گرفتن که ما هم از این قاعده مستثنی نبودیم.
تصویر 8: I love KL (عکس از اینترنت)
در نهایت ما رو بردن به کارخانه شکلات سازی که شکلات های خوشمزه ولی خیلیییی گرونی داشت و ما ترجیح دادیم با مطالعاتی که داشتیم شکلات رو از kl sentral بخریم. در نهایت تور نیم روزه رایگان ما به پایان رسید و ما تصمیم گرفتیم در ادامه با تور و با هزینه خودمون، باهاشون به پوترا جایا بریم.
شهر پوترا جایا رو در واقع مردم کشور مالزی بهش میگن شهر تمام الکترونیک. قصد دارن اینجا تبدیل بشه به پایتخت این کشور. در این شهر اومدن و المان های معروف شهرهای مختلف جهان رو مثل پل عشاق فرانسه، تاج محل، پل خواجو، پل سوان سیدنی و ... رو ساختن. فاصله هر کدوم از این بناها از هم خیلی زیاده و اگه میخواهید خودتون برید یا باید کشتی کروز سوار شید یا یه تاکسی دربست بگیرید. بنابراین با تور رفتن ما به نظرم به صرفه شد.
به این شهر که رسیدیم اول نگه داشتن برای ناهار در مک دونالد.
تصویر 9: مک دونالد
همبرگرهای خوشمزه مون رو که خوردیم رفتیم به سمت پل سوان سیدنی، مسجد صورتی، بعد از اون پل خواجو و .... یه مسجد صورتی خوشگل هم داشتن که اونجا جلوش یه بستنی هتو که تور برامون خریده بود خوردیم که توی اون هوای گرم خیلی چسبید.
تصویر 10: مسجد صورتی و بستنی
و در نهایت در پل عشاق متوقف شدیم. اونجا چند تا گل فرانسوی از روی زمین کنار درخت معروفش جمع کردیم، 7 قدم روی پل برداشتیم، آرزو کردیم و داخل آب انداختیم.
هزینه های روز دوم:
- هزینه تور به آژانس: 70 دلار
روز سوم:
امروز با تور انتخاب کردیم که به گنتینگ، باتو کیو و دهکده فرانسوی ها بریم. صبح مجدد دیر رسیدیم و تونستیم دو سه لقمه صبحانه بخوریم و راه افتادیم به سمت باتو کیو. اول تور، مارو برد به یه مغازه ساعت فروشی که اصلا به نظرم وقت تلف کردن بود. جنس های بنجل هندی با قیمت های خیلی بالا. بعد به سمت باتو کیو (batu caves) رفتیم. بارون شدیدی شروع به باریدن گرفت و نتونستیم از پله ها بالا بریم. پایین معبد منتظر موندیم تا بارون بند بیاد. اونجا یه عروسی هندی داشتن که از دیدنش لذت بردیم. بارون که بند اومد کمی اطراف رو گشت زدیم.
تصویر 11: باتو کیو (عکس از اینترنت)
تاریخچه این منطقه رو اگه بخواین بدونین اینه که سالیان قبل یه زن و شوهر هندی که وسعشون نمی رسیده، میان این منطقه و بچه اشون رو اینجا رها میکنن. بعد از چند وقت پشیمون میشن برمیگردن میبینن بچه زنده اس و میمون ها دارن بهش غذا میدن. از اون موقع به بعد بوده که مردم اعتقاد پیدا می کنن که در این محل بودا وجود داره و میان مجسمه اش رو میسازن و میگن هر کسی که از این پله ها که حدود 470 تاس بالا بره، به حاجتش می رسه.
بعد از اون راهی گنتینگ شدیم. مسیر گنتینگ خیلی سرسبز و روی ارتفاعات بود. وقتی رسیدیم داشتیم یخ میزدیم. پس حتما اینجا با خودتون لباس گرم ببرین. داخل مجموعه بلیت تلکابین VIP برامون گرفتن. چون عید فطر بود و تعطیلات و همه مردم مالزی اومده بودن گشت و گذار و صف تلکابین واقعا زیاد بود. رفتیم بالا و داخل یه پاساژ شدیم که طبقه اولش شهربازی و کازینو بود و طبقه بالاش فود کورت. دو ساعت اونجا گشت زدیم، ناهار خوردیم (غذاخوری های اینجا اصلا خوب نبود ) . دو تا پیتزا اندازه کف دست و 8 تکه بال و دو تا نوشابه، شد 128 رینگت.
تصویر 12: فیش ناهار
بعد از ناهار، رفتیم سمت معبد بهشت و جهنم. مه بسیار زیادی توی هوا بود. توضیحات هفت طبقه جهنم رو که خیلی شبیه دین ما بود از لیدر شنیدیم و بعد از ثبت خاطرات به سمت دهکده فرانسوی ها حرکت کردیم.
تصویر 13: گنتینگ
وقتی به دهکده رسیدیم هوا کاملا تاریک شده بود و اون زیبایی که من توی عکسا دیده بودم رو به نحو دیگه ای با چراغونی های جالبش داشت. اونجا یه گروه خواننده خیابونی آواز میخوندن و مغازه ها و رستوران های مختلفی هم داشت. یه بازدید داخل دهکده کردیم و بعد به سمت هتل برگشتیم.
هزینه روز سوم:
- هزینه تور به آژانس: 190 دلار
- هزینه ناهار: 128 رینگت
- مجموع: 818 رینگت
روز چهارم:
امروز تصمیم گرفتیم خودمون به گشت و گذار توی شهر بپردازیم. صبح بیدار شدیم و بعد از صرف صبحانه ، گرپ گرفتیم و به سمت برج مخابراتی KL راه افتادیم. این برج مثل برج میلاد ماست و کمی از اون هم کوتاه تره. بالای برج منظره کامل شهر رو داشتیم و یه اتاق شیشه ای داشت که می تونستیم از اون ارتفاع، شهر رو زیر پاهامون حس کنیم. منتها سیستم نوبت دهی داشت و ما تقریبا یک ساعت منتظر موندیم تا نوبتمون بشه و دو تا دو تا به مدت 1 دقیقه و سی ثانیه می فرستادن داخل تا عکس هامون رو بگیریم.
بعد برگشتیم پایین یه نوشیدنی وان هاندرد و کمی تنقلات خوردیم و رفتیم به سمت خانه وارونه که چند قدم اون طرف تر از برج بود. خیلی جالب تمامی بخش های یک خونه مثل اتاق خواب، آشپزخانه، اتاق کودک، سرویس بهداشتی و ... رو به صورت وارونه ساخته بودن و یه خانومی اونجا بود که راهنماییمون می کرد چطوری عکس بگیریم.
بعد از اون گرپ گرفتیم و رفتیم سمت معبد هندی ماهاماهاریان. این معبد در حدود 200 سال قبل ساخته شده و بیرونش باید کفش هاتون رو تحویل بدین و 30 سن (تقریبا یک سوم یک رینگت) بابت نگهداری اونها ازتون میگیرن. رنگ هایی که هندی ها به پیشونیشون میزنن هم اونجا داخل معبد به همراه یه سری نذری های مختلف گذاشته بودن. رنگ قرمز نماد تازه عروس ها، رنگ سفید نماد کسانی هست که حاجتی در دل دارند و رنگ زرد نماد کسانی بود که به حاجت دلشون رسیده بودن.
نکته قشنگ این معبد، طراحی مجسمه هوه ی خدایان هندو در سر در مجموعه بود.
تصویر 14: معبد ماهاماهاریان
بیرون معبد هم ریسه های گل هندی که گردن خداها و یا خودشون می ندازن رو می فروختن.
یکم پیاده رفتیم اون طرف خیابون و به یه معبد چینی خوشگل رسیدیم. اونجا هم یک کوره داشتن که توش یه سری چوب های خوشبو مثل عود رو می سوزوندن و اعتقاد داشتن این کار باعث موفقیت و خوش اقبالیشون میشه.
تصویر 15: عکس معبد چینی
چند قدم اون طرف تر هم محله چینی ها یا Chinatown بود که داخلش میوه های استوایی و مغازه های معمولی داشتن. یکم میوه از اینجا خریدیم (همه اکثرا کیلویی 10 رینگت بودن) و بعد از چند قدم اون طرف تر رفتیم به پاساژ KL Sentral کلی خرید کردیم و به سمت هتل گرپ گرفتیم و برگشتیم.
هزینه روز چهارم:
- گرپ به برج مخابراتی KL: 8 رینگت
- ورودی برج مخابراتی و خانه وارونه: 112 رینگت
- نوشیدنی وان هاندرد: 6 رینگت
- گرپ به معبد ماهاماهاریان: 18 رینگت
- خرید در KL sentral: 150 رینگت
- خرید میوه: 30 رینگت
- گرپ به هتل: 10 رینگت
- مجموع: 334 رینگت
روز پنجم:
روز آخر که درواقع باید وسایل رو جمع می کردیم و ساعت 7 برمیگشتیم فرودگاه. در این روز پس از صرف صبحانه، وسایلمون رو جمع کردیم و تحویل reception هتل دادیم و پیاده راه افتادیم در شهر و پاساژهای مختلف قدم زدیم. نکته جالب اینکه در منطقه اطراف برج های مخابراتی یه سری پل های هوایی مسقف درست کردن که داخلش کاملا راهنما و تهویه داره که می تونیم با اونها عملا تمامی مناطق اطراف رو بگردیم. ناهار رو در مک دونالد میل کردیم و از یه فروشگاه ورزشی تعدادی کفش خریدیم و حدود ساعت 5:30 به هتل برگشتیم و چمدون ها رو پس گرفتیم و با ماشینی که تور دنبالمون فرستاده بود به فرودگاه برگشتیم.
هزینه روز پنجم:
- ناهار: 34 رینگت
- خرید: 500 رینگت
- مجموع: 534 رینگت
با توجه به توضیحاتی که داده شد، مجموع هزینه تور و مخارج سفر برای ما (دو نفر) در حدود 19میلیون تومان شد و پیشنهاد می کنم در حالت کلی این موارد رو توی این سفر به همراه داشته باشین:
- چتر
- پانچو
- سوزن سیم کارت
- داروهای ضروری
در آخر امیدوارم شما هم مانند ما، اوقات خوشی رو در کنار عزیزانتون در سفرهای پیش رو داشته باشین و مطالب این سفرنامه براتون مفید واقع شده باشه.
