سفرنامه پیمایش بخشی از قاره سبز در حدود یک ماه !

بخش دهم : ایتالیا (رم)

روز بیست و سوم. پس از تحویل کارت اتاق و تبدیل برق به پذیرش هتل، در ایستگاه روبروی هتل در انتظار  ترن شهری به سمت فرودگاه زوریخ قرار گرفتیم. ترن اول بسیار شلوغ بود و امکان سوار شدن به آن وجود نداشت. ترن بعدی که رسید، به نسبت خلوت بود و به راحتی سوار شدیم. برای خرید بلیط ترن هم از طریق دستگاه های فروش بلیط در ایستگاه و با استفاده از کارت اعتباری دو بلیط به مبلغ 14 دلار خریدیم.

پرواز ساعت 11 و با هواپیمایی Alitalia انجام می شد. به راحتی کارت پرواز گرفتیم و پس از تبدیل آخرین فرانک ها به شکلات سوار هواپیما شدیم. بعد از حدود یک و نیم ساعت پرواز در فرودگاه داوینچی رم به زمین نشست. پس از دریافت چمدان ها از اطلاعات در مورد رفتن به مرکز شهر پرسیدیم. البته همه جا از طریق گوگل مپ راه های رسیدن به هتل را چک می کردیم، ولی جهت اطمینان و شاید یافتن راهی بهتر، سوال از اطلاعات فرودگاه همیشه در دستور کار بود. با راهنمایی خانم مسئول بخش اطلاعات بلیط قطاری که به مرکز شهر می رفت را با قیمت 14 یورو برای دو نفر خریداری کردیم. البته این مترو توقف های زیادی در طول مسیر داشت و هدف ما رسیدن به اولین ایستگاه مترو و سپس تعویض خط به مترو شهری رم بود. البته بلیط مترو را هم باید جداگانه در ایستگاه مترو تهیه می کردیم. از قبل قصد خرید رم پاس را داشتیم که دیدیم در همین جا به فروش می رسد. همان جا رم پاس 72 ساعت را به مبلغ 77 یورو گرفتیم. از طریق سایت www.romapass.it هم می توانید این کارت را خریداری کنید. دو نوع 48 ساعت و 72 ساعت از این کارت وجود دارد که در نوع 72 ساعت شما می توانید از دو موزه یا سایت تاریخی به صورت رایگان بازدید کنید، به علاوه 72 ساعت هم می توانید از حمل و نقل عمومی رم استفاده کنید.

با توجه به تابلوهای راهنما مسیر طولانی رسیدن به قطار را دنبال کردیم. از چند آسانسور و پله برقی استفاده کردیم تا در نهایت به قطار (REG22041) رسیدیم. البته بلیط قطار را در همان ورودی ایستگاه از طریق دستگاه یا باجه فروش بلیط می توان تهیه کرد. دستگاه چک کردن بلیط مشکل داشت و بعد از چند بار امتحان کردن به زحمت بارکد بلیط خوانده شد. به سرعت سوار قطار شدیم و چند لحظه بعد قطار شروع به حرکت کرد. البته در میان راه هم مامور قطار بلیط ما را چک کرد. با توجه به راهنمایی گوگل مپ در ایستگاه Ostiense پیاده شدیم و با استفاده از دستگاه، بلیط مترو را به مبلغ 3 یورو تهیه کردیم. البته می توانستیم از همان رم پاس هم استفاده کنیم، ولی با توجه به تعداد روزهای اقامت تصمیم گرفتیم از فردا این کارت ها را فعال کنیم. مترو را به مقصد Jonio سوار شدیم و در نهایت در ایستگاه S.agnese پیاده شدیم. برای رسیدن به هتل باید حدود 450 متر پیاده روی می کردیم. در زوریخ هتل Check In Villa Angelina را از طریق سایت بوکینگ به مبلغ 312 دلار رزو کرده بودیم. با توجه به نرم افزارهای مسیر یابی به محلی که باید هتل قرار داشت رسیدیم. ولی هر چه جستجو می کردیم هتلی دیده نمی شد! بعد از مدتی تابلوی کوچکی پیدا کردیم که اسم هتل روی آن نوشته شده بود و کنار خانه ای با در بزرگ آهنی قرار داشت. تصمیم گرفتیم زنگ در را بزنیم! زنگ در را زدیم و در پارکینگ به طور کامل باز شد. با تعجب به داخل رفتیم. هتل یا بهتر بگویم صومعه، در وسط باغ سر سبزی قرار داشت که با توجه به اسم هتل در واقع ویلا بود. ساختمان دارای سه طبقه بود که در طبقه اول پذیرش و صومعه کوچک، در طبقه دوم کلاس ها و در طبقه سوم اتاق ها و سالن غذا خوری وجود داشت. با پذیرش صحبت کردیم که ما این جا را از طریق سایت بوکینگ رزرو کردیم. کامپیوتر را چک کرد و رزرو را تایید کرد که خیال ما هم راحت شد که ما درست رزرو را انجام دادیم. شماره اتاق مورد نظر را اعلام کردند و با حالتی روحانی تاکید کردند که این جا مکان مذهبی است و بعضی موارد را باید رعایت کنید. به علاوه باید شب قبل از خروج مالیات هتل را پرداخت کنید. اتاق سه نفره و بسیار بزرگ و تمیز بود. به نظر می رسید که به تازگی بازسازی شده است.

پس از استراحت و تجدید قوا گرسنه هم بودیم. در هنگام خروج از مترو مک دونالد را در کنار ایستگاه شناسایی کرده بودیم. هوا بهاری بود و گل های یاس بنفش سر کشیده از دیوار خانه ها دلربایی می کردند. به سفارت کشور عزیز خود عرض ارادتی هم داشتیم. سفارت ایران، لیبی و چند کشور دیگر در فاصله 5 دقیقه پیاده روی از هتل قرار داشتند. در کل این منطقه بسیار زیبا و تمیز بود.  به ایستگاه شکم مک دونالد مراجعه کردیم و غذای خود را سفارش دادیم. بعد از غذا به پیاده روی خود در خیابان های اطراف هتل ادامه دادیم. برای تهیه چند قلم دارو سفارش شده از ایران به داروخانه مراجعه کردیم. دکتر پیر مهربان داروخانه فرمودند که در حال حاضر موجود نیست و برای فردا می تواند تهیه کند. برای فردا قرار گذاشتیم و برای تهیه مواد خوراکی سری به سوپر مارکت Tigre آن سوی خیابان زدیم. پس از خرید به هتل برگشتیم تا صبح فردا آماده بازدید از رم زیبا باشیم.  

هزینه های روز بیست و سوم :

• غذا و سوپر مارکت
• 14 دلار بلیط ترن شهری از هتل به فرودگاه زوریخ (هر نفر 7 دلار)
• رم پاس 72 ساعت، 77 یورو (هر کارت 38.5 یورو)
• بلیط مترو رم 3 یورو (1.5 یورو برای هر نفر)
• بلیط قطار فرودگاه رم به مرکز شهر 18 یورو (هر نفر 9 یورو)

 

روز بیست و چهارم. صبحانه هتل مختصر و مفید بود. مورد گرمی در صبحانه به چشم نمی خورد و فقط صبحانه سرد مانند میوه، ماست، پنیر و مربا سرو می شد. البته کیفیت صبحانه خوب و مناسب بود. پس از صبحانه به سمت مترو برای بازدید از کولوسئوم (Colosseum) راهی شدیم. به راحتی با استفاده از رم پاس ها از مترو استفاده کردیم و در ایستگاه Colosseo پیاده شدیم. این ایستگاه مترو درست کنار کولوسئوم قرار دارد. هوا هم خنک و ابری بود. به دلیل گستردگی رومن فروم (Roman Forum) تصمیم بر این شد که ابتدا از کولوسئوم دیدن کنیم و پس از فراغت از آن رومن فروم را ببینیم. برای بازدید باید روم پاس ها را اسکن و بلیط ها را تحویل می گرفتیم. به باجه بلیط روبروی کولوسئوم رفتیم. صف اندکی جلوی باجه وجود داشت که به سرعت حرکت می کرد. پس از دریافت بلیط پس از بازرسی وارد این میدان نبرد باستانی شدیم. تا ما وارد بنا شدیم، باران هم شروع به باریدن کرد. متاسفانه فقط یک چتر همراه خود آورده بودیم. با بارش شدید باران کمی در محوطه اعجاب انگیز کولوسئوم قدم زدیم. پس از گذشت چند دقیقه مشخص شد که باید فکری به حال باران کرد. به فروشگاه مجموعه رفتیم و یک کاور باران به مبلغ 3 یورو گرفتیم. البته کمی بعد باران آرام گرفت، ولی گاهی دوباره شدت می گرفت، پس از مدتی آسمان آفتابی می شد و پس از مدتی دوباره به وضعیت ابری و بارانی تغییر می کرد. چند بار کاور را داخل کیف گذاشتم و بعد از دقایقی مجبور به استفاده مجدد از آن می شدم.

عکس 231 و 232 : کولوسئوم

 بنای کولوسئوم بسیار بزرگ و در چند طبقه ساخته شده است. در زمان حال هم برای ساخته شدن این چنین بنایی باید هزینه و نیروی زیادی را صرف کرد. تصور ساخت آن فقط با نیروی انسانی و ابزارهای دوره های پیشین به سختی ممکن است. بخشی از طبقه های زیرین آن نیز هنوز در حال کاوش بود و روی آن را پوشانده بودند. در طبقه های مختلف آن قدم زدیم و عکس هایی هم به یادگار گرفتیم. طاق پیروزی یا نصرت تیتوس (Arch of Titus) که در کنار کولوسئوم قرار دارد، نمای زیبایی از بالای کولوسئوم داشت و عکس های خوبی با پس زمینه این طاق گرفتیم. برای رسیدن به روم فروم از کنار این طاق باید عبور کرد.

عکس 233 و 234 : طاق پیروزی تیتوس و مسیر رومن فروم

پس از دیدن قسمت های مختلف کولوسئوم بیرون آمدیم و با نمای بیرونی بی نظیر آن را نیز در دوربین های خود ثبت کردیم. سپس از کنار طاق تیتوس عبور کرده و راهی رومن فروم شدیم. در این جا هم باید بازرسی می شدیم و سپس اجازه ورود داده می شد. در ضمن با استفاده از رم پاس بازدید از این دو سایت تاریخی، فقط یک مکان حساب می شد و یک مکان تاریخی یا موزه دیگر هم باقی می ماند. برای ورود به رومن فروم یک سربالایی کوچک وجود دارد. به محض ورود به محوطه بزرگی، زیبایی و روح تاریخی به ناگهان ما را شگفت زده کرد. محوطه باران زده، با طراوت، گل های یاس بنفش و سایر گل های رنگی بسیار زیبا با باقی مانده های این سایت تاریخی جایی است که ما دوست داریم دوباره از آن دیدار کنیم. به قول علی (ع) هر کس از وقایع گذشتگان عبرت بگیرد بینا مى شود،کسى که بصیرت و بینایى پیدا کرد مى فهمد، و آن کس که فهمید عالم مى‏شود. عظمت ساخت کولوسئوم و روح رومن فروم جایی است باید بینا شد. البته این حس مربوط به سایت های تاریخی نیست، در هنگام بازدید از موزه ها و حجم هنر خلق شده توسط بشر و زیبایی آن نیز انسان به عظمت خود و از سوی دیگری به فناپذیری خود پی می برد. توصیه می کنم قبل از بازدید از این مجموعه نقشه یا کتاب مربوط به آن را تهیه کنید تا هم مشخص شود که از چه مکان هایی و با چه پیشینه ای بازدید می کنید و هم به دلیل بزرگی آن مکان خاصی را از دست ندهید. ما تقریبا کل بعد از ظهر و در حدود 5 ساعت را در این مجموعه بودیم. از بقایای قصرها، مجسمه ها دیدن کردیم و سپس از گوشه انتهایی مجموعه به سمت تپه باستانی پالاتین (Palatine Hill) راهی شدیم. در بالای تپه مجموعه های تاریخی بسیاری قرار دارند که از بالای آن ها می توانید نمای زیبایی از شهر رم و کولوسئوم را مشاهده کنید. باغ فارنس هم در بالای تپه قرار دارد که می توانید در آن به استراحت و تجدید قوا بپردازید. پس از حدود 5 ساعت از ورود به رم فروم از آن بیرون آمدیم.

عکس 235، 236، 237، 238، 239، 240، 241، 242، 243 و 244 : رومن فروم و محوطه آن

پیاده روی بسیار ما را گرسنه کرده بود. تصمیم گرفتیم حالا که ایتالیا هستیم، پیتزا و پاستا را امتحان کنیم. نزدیک خروجی رم فروم، رستوران Massenzio Ai Fori قرار داشت. یک پاستا و یک پیتزا سفارش دادیم. در کل تصوری که ما ایرانی ها از پیتزا داریم، با پیتزای ایتالیایی تفاوت بسیاری دارد. پیتزا و پاستا خوشمزه بودند و طعم خوبی هم داشتند. پس از استراحت و تجدید قوا در رستوران به میدان ونیز رفتیم. یادبود ویتوریو امانوئل دوم در این میدان قرار دارد. بنای یادبود بسیار زیبا می باشد و اگر در وسط میدان قرار بگیرید، نمای بسیار زیبایی برای عکس گرفتن خواهید داشت. کاخ ونتزیا هم در گوشه دیگر میدان خود نمایی می کند. البته آب نمای بسیار زیبایی هم در پایین بنای یادبود ویتوریو قرار دارد. باران هم گاهی شدت می گرفت و گاهی به کلی متوقف می شد. این میدان بسیار بزرگ و شلوغ می باشد و تقریبا در وسط شهر رم و در مرکز مکان های تاریخی شهر قرار دارد.

عکس 245 و 246: میدان ونیزیا

از میدان در امتداد خیابان Via Del Corso به سمت آب نمای تروی (Trevi Fountain) حرکت کردیم. در ابتدای راه هم کمی کلیسای خون ما کم شده بود، بنابراین وارد کلیسای San Marcello al Corso شدیم. کلیسای قشنگ و زیبایی بود. در کل در رم هر جایی اراده می کردیم، کلیسا دیده می شد. کلیسا به نسبت شلوغ هم بود. کمی استراحت کردیم و به سمت آب نما ادامه مسیر دادیم. از میدان ونیز تا آب نمای تروی حدود 10 دقیقه پیاده روی لازم است. با توجه به باریکی کوچه ها و بلند بودن ساختمان های مسیر، هنگامی که ناگهان آب نما را در مقابل خود می بینید، امکان ندارد که از حجم و زیبایی آن شگفت زده نشوید. دور و بر آب نما بسیار شلوغ و پر از توریست ها بود. چون نزدیک غروب بود کمی در کنار فواره استراحت کردیم و از منظره زیبای آن لذت بردیم، تا چراغ های آن روشن شود. پس از روشن شدن چراغ های آب نما، زیبایی آن چند برابر گردید.

 

عکس 247 : فواره تروی

کم کم خسته شده بودیم و می خواستیم به هتل برگردیم. با استفاده از گوگل مپ تصمیم گرفتیم که از اتوبوس استفاده کنیم. برای سوار شدن به اتوبوس شماره 80 باید به ایستگاه روبروی مرکز خرید گالری آلبرتو سردی (Galleria Alberto Sordi) می رفتیم. در روبروی این مرکز خرید هم میدان زیبایی با ابلیسکی در وسط آن خودنمایی می کرد.

عکس 248 : ابلیسک روبروی مرکز خرید گالری آلبرتو سردی

این مرکز خرید بسیار زیبا است و برندهای لوکس در آن نمایندگی دارند. البته وقتی مرکز خرید گفته می شود، ذهن شما نباید مجموعه بسیار بزرگی را در نظر داشته باشد. این مرکز خرید کوچک و زیبا بود. کمی بعد اتوبوس رسید و بعد از پیاده شدن از آن، با کمی پیاده روی و پس از خرید از سوپر مارکت، به هتل رسیدیم. با فشار دادن زنگ در ورود خود را اعلام کردیم و در بر روی ما گشوده شد.

قصد بر این بود که فردا زیارتی از واتیکان و موزه معروف آن داشته باشیم. قبل از مسافرت، سایت www.museivaticani.va را چک کرده بودیم، ولی چون از تاریخ دقیق بازدید اطلاع نداشتیم، اقدامی هم برای خرید بلیط انجام ندادیم. شب در هتل سایت را که چک کردم، برای فردا امکان خرید بلیط وجود نداشت. با کمی جستجو در اینترنت از سایت www.tiqets.com بلیط واتیکان و کلیسای سیستین (Sistine Chapel) را البته با مبلغ بالاتر تهیه کردیم. 

هزینه های روز بیست و چهارم :

• غذا و سوپر مارکت
• 63 دلار بلیط واتیکان و سنت چپل
• 3 یورو کاور باران

 

روز بیست و پنجم. برای بازدید از واتیکان، بعد از صبحانه با استفاده از مترو و با توجه به راهنمایی گوگل مپ بعد از تغییر خط مترو، در ایستگاه Ottaviano پیاده شدیم. اطراف ایستگاه مترو تا ورودی واتیکان شلوغ بود و دستفروش های زیادی در طول خیابان لباس، وسایل موبایل، مگنت و ... را می فروختند. اغلب دستفروش ها هم هندی بودند و فضا به دلیل قدیمی بودن بافت ساختمان ها و تعداد زیاد دستفروش ها و فروشگاه های کوچک، تا حدود زیادی با حال و هوای خیابان های کناری امامزاده صالح تهران قابل مقایسه بود. کمی در خیابان های اطراف ورودی موزه واتیکان قدم زدیم تا زمان مورد نظر برای ورود فرا برسد. صف خرید بلیط هم بسیار طولانی بود، هر چند به سرعت حرکت می کرد. پس از وارد شدن به قسمت صدور بلیط مراجعه کردیم و با نشان دادن بلیط الکترونیک توسط گوشی بلیط کاغذی برای ما صادر شد. در ابتدای ورودی کیف کولی را تحویل دادیم که در طول بازدید راحت باشیم. در ابتدای ورودی هم نقشه موزه ها و همچنین راهنمای صوتی قابل تهیه است. با استفاده از نقشه شروع به بازدید از تالارهای مختلف و محوطه های واتیکان کردیم. بر خلاف موزه لوور پاریس که اتاق های تو در تو داشت و ممکن بود با بازدید از یک اتاق، اتاق دیگر را از دست بدهید، مزیت واتیکان در مجزا بودن تالارهای آن بود. یعنی شما با ورود به هر بخش، به راحتی بازدید خود را انجام داده و سپس از همان ورودی اول خارج می شدید یا به ورودی تالار بعدی می رسیدید. از بخش های مختلف موزه دیدن کردیم که مجموعه بزرگی از مجسمه ها، نقاشی ها، مجموعه های مذهبی و ... را شامل می شد.

،

عکس 249، 250 و 251 : آثار موزه واتیکان

نزدیک ظهر که شد، کم کم احساس گرسنگی هم به سراغ ما آمد. در طبقه پایین ورودی موزه مجموعه ای از رستوران های مختلف وجود داشت که هر یک غذای خاصی را ارائه می کردند. پیتزا را انتخاب کردیم، که بسیار هم خوشمزه بود و هر اسلایس آن به راحتی دو نفر را سیر می کرد. البته ما دو اسلایس گرفته بودیم که به زحمت تمام شد. البته در محوطه باز موزه واتیکان کافی شاپ هم وجود دارد، که می توانید با نمای گنبد کلیسای سنت پیتر نوشیدنی یا غذای خود را امتحان کنید.

عکس 252: نمای کلیسای سنت پیتر از محوطه موزه واتیکان

هنوز بخش های مختلفی از موزه مانده بود که باید از آن دیدن می کردیم. بعد از بازدید از بخش مربوط به مصر و مومیای جذاب آن! به حیاط پشتی واتیکان رسیدیم که گوی فلزی بزرگی در وسط آن قرار داشت. تعدادی از توریست ها هم همراه راهنمای خود در گوشه کنار نشسته بودند و توصیح راهنما در مورد نقاشی های معروف سقف کلیسای سیستین را گوش می دادند. چون وارد محوطه کلیسا که می شوید، بسیار شلوغ است و امکان توضیح با صدای بلند وجود ندارد. به علاوه عظمت نقاشی ها به گونه ای است که شاید نتوان همه را در یک تصویر چشمی خلاصه کرد، بنابراین تصور داستان های گفته شده در نقاشی های سقف، با جا دادن آن ها در یک صفحه کاغذ بسیار آسان تر می شود.

عکس 253، 254، 255، 256، 257 و 258 : موزه واتیکان و آثار آن

پس از عبور از گالری نقشه ها که راهروی بسیار زیبایی پوشیده از نقشه های قدیمی و دارای سقفی بسیار زیبا و رنگ و لعاب دار است، به کلیسای سیستین رسیدیم. زیبایی نقاشی های سقف این کلیسا غیر قابل وصف است. داخل کلیسا هم بسیار شلوغ و پر از توریست می باشد. البته عکاسی و فیلم برداری در این مکان ممنوع است و مامورها پی در پی تذکر می دهند، هر چند با دوربین های معمولی امکان جمع کردن همه نقاشی های سقف در یک تصویر ممکن نیست.

عکس 259 و 260 : گالری نقشه ها و سقف کلیسای سیستین

بعد از خروج از کلیسا یک کتاب مربوط به رم و واتیکان را از سوغاتی فروشی مجموعه تهیه کردیم. از پله های معروف خروجی موزه پایین آمدیم و پس از تحویل گرفتن کوله خود به سمت میدان سنت پیتر راهی شدیم.

عکس 261 : پله های معروف واتیکان

این میدان در کنار کلیسای مشهور سنت پیتر قرار دارد و دو آب نمای زیبا و همچنین ابلیسک مشهور آن در وسط میدان جا خوش کرده اند. صف طولانی هم برای ورود به کلیسای سنت پیتر در کنار میدان وجود داشت. کمی خسته بودیم و از بازدید این کلیسا منصرف شدیم. در میدان کمی استراحت کردیم و عکس هایی هم به یادگار گرفتیم.  

عکس 262، 263 و 264 : میدان سنت پیتر

قلعه سنت آنجلو (Castel Sant'Angelo) یا آرامگاه هادریان از میدان سنت پیتر به راحتی قابل دسترسی بود. بنابراین پیاده به سمت این قلعه راهی شدیم. بعد از حدود 10 دقیقه به ورودی این قلعه رسیدیم. با استفاده از رم پاس ها به راحتی بلیط ورودی را تهیه کرده و وارد قلعه شدیم. این قلعه سابق محل اقامت پاپ بوده است و نقاشی های دیواری جالبی در اتاق های آن وجود دارد. بعد از بالا رفتن از قلعه که محیط داخل آن بسیار جالب و مهیج است، نمای زیبایی از شهر رم و همچنین واتیکان را مشاهده می کنید. پل زیبای روبروی قلعه نیز از بالای برج و باروی آن نمای زیبایی پیدا می کند.

عکس 265، 266، 267، 268، 269 و 270 : قلعه سنت آنجلو و محوطه آن

پس از بازدید از قلعه به سمت میدان ناوونا یا پیاتزا ناوونا (Piazza Navona) راهی شدیم. در جلوی قلعه اردکی همراه با جوجه های خود در حال گذر از خیابان بود که به رودخانه برود. پلیس هم خیابان را برای عبور جوجه ها قرق کرده بود. توریست ها هم که صحنه جالبی پیدا کرده بودند، در حال گرفتن عکس و فیلم بودند. بعد از گذر از پل Ponte Umberto I که نمای زیبایی نسبت به کلیسای سنت پیتر دارد، به میدان ناوونا رسیدیم.

عکس 271 : نمای کلیسای سنت پیتر از پل Ponte Umberto I

در میدان ناوونا آب نماهای بسیار زیبایی وجود دارند که رستوران ها و کافه های اطراف آن فضای دلنشینی را به وجود آورده است. خواننده های خیابانی هم در کنار آب نماها مشغول هنرنمایی بودند. ساعتی را در کنار میدان به سر بردیم و وقت غروب آفتاب فرا رسید.

عکس 272 و 273 : میدان ناوونا 

به سمت مک دونالد کنار خیابان رفتیم و از وجود آن بهره مند شدیم. دیگر خستگی بر ما غلبه می کرد و گوگل مپ نزدیک ترین ایستگاه اتوبوس را همان روبروی گالری آلبرتو سردی نشان می داد. با استفاده از گوگل مپ از خیابان های زیبا و قدیمی رم گذر کردیم و پس از تماشای نورپردازی بر روی یکی از ساختمان های قدیمی نزدیک گالریا و همچنین گذر از بستنی فروشی معروف Venchi، سوار اتوبوس شدیم. در نهایت پس از خرید از سوپر مارکت به هتل رسیدیم. در هتل ماشین چای، قهوه و ... وجود داشت که با نیم یورو سرویس می داد. کاپوچینویی خود را مهمان کرده و شب را به آرامش طی کردیم.

هزینه های روز بیست و پنجم :

• غذا و سوپر مارکت
• کتاب 18 یورو

روز بیست و ششم. بعد از صبحانه به قصد بازدید از معبد پانتئون راهی شدیم. این بار با استفاده از اتوبوس و استفاده از ایستگاه روبروی هتل به سمت میدان ونیز رفتیم. آخرین ایستگاه اتوبوس درست در میدان ونیز قرار داشت. کمی در میدان ونیز از هوای آفتابی استفاده کردیم و سپس با استفاده از گوگل مپ، به سمت معبد پانتئون راهی شدیم. در طول مسیر به کلیسای سانتا ماریا سوپرا مینروا (Santa Maria Sopra Minerva) رسیدیم، که در مقابل کلیسا مجسمه معروف فیل برنینی وجود دارد. این کلیسا با سبک متفاوتی نسبت به سایر کلیساهای رم ساخته شده است.

عکس 274 : کلیسای سانتا ماریا سوپرا مینروا 

فیل معروف هم با  ابلیسکی در پشت خود، نمونه جالبی از آثار مجسمه‌ساز و معمار برجسته «جان لورنتزو برنینی» است. آب نمای چهار رودخانه میدان ناوونا و مجسمه های روی پل قلعه سنت آنجلو هم از آثار معروف برنینی می باشند.

عکس 275 : فیل معروف برنینی

چند دقیقه بعد به پانتئون رسیدیم. باور این که این بنا حدود دو هزار سال قبل ساخته شده است، بسیار دور از ذهن به نظر می آید. بنای پانتئون بسیار باشکوه و زیبا است و عظمت گنبد آن، قدرت مهندسی در زمان های دور را به ما یادآور می شود. خود میدان روتوندا (Piazza della Rotonda) هم که بنای پانتئون در آن قرار دارد، آب نمای و محیط پیرامونی زیبایی دارد که حجم زیادی از توریست ها در گوشه و کنار آن مشغول عکس گرفتن از نمای پانتئون و ابلیسک آب نمای میدان بودند. درشکه برای گردش در خیابان های اطراف هم وجود دارد که در کنار میدان منتظر توریست ها هستند.

عکس 276، 277، 278 و 279 : معبد پانتئون رم

برای رسیدن به پله های اسپانیایی (Spanish Steps) یک ربع پیاده روی نیاز بود. فاصله بین دو مکان توریستی خیابان های جذاب برای پیاده روی و فروشگاه های متنوع برای خرید وجود دارند. آب نمای پایین پله های اسپانیای در میدان دی اسپاگنا (Piazza di Spagna) می تواند نقطه شروعی برای بالا رفتن از پله ها باشد. البته ما ترجیح دادیم که در خیابان های اطراف قدم بزنیم و فقط از زیبایی نمای پله ها، کلیسای بالای پله ها و همچنین آب نما بهره مند شویم.

عکس 280 و 281 : پله های اسپانیایی

به سمت میدان پوپولو (Piazza del Popolo) یا همان میدان مردم رفتیم تا از دو کلیسای و همچنین آب نمای شیر سنگی معروف آن دیداری داشته باشیم. در قدیم این میدان ورودی شهر بوده است و دروازه ای هم در انتهای میدان قرار دارد. دو کلیسای مشابه سانتا ماریا دی مونته سانتو و کلیسایسانتا ماریا دی میراکولی در سمت دیگر میدان هستند و هنرمندان خیابانی هم در میدان به اجرای مهارت های خود می پردازند. کمی در میدان و با تکیه به پله های کلیسای میراکولی استراحت کردیم. آب نماهای میدان های رم احساس خوبی دارند و حس خنکی و تازگی را در انسان بیدار می کنند.

عکس 282 و 283: میدان پوپولو

تصمیم گرفتیم که از همراه با عبور از خیابان دل کورسو (Via del Corso) معروف به خیابان مد همراه با خرید، به سمت آب نمای تروی برویم تا رسم سکه انداختن در آب نما را به جا آورده باشیم. گفته می شود که اگر بازدید کننده ای سکه ای به داخل آب افکنده باشد، روزی به رم باز خواهد گشت. البته روایت های دیگری هم وجود دارد! به هر حال اعمال آب نما را به جا آوردیم و تا ساعتی در خیابان های اطراف به خرید گذشت. هر چه به آخر روز نزدیک تر می شدیم، خیابان ها هم شلوغ تر می شدند. در نهایت به میدان ونیز برگشتیم تا با استفاده از اتوبوس به سمت هتل روانه شویم. بعد از پیاده شدن از اتوبوس شماره 60، در خیابان ها و کوچه پس کوچه های کنار هتل قدمی زدیم تا آخرین شب اقامت در رم را به پایان برسانیم. از سوپر مارکت نزدیک هتل هم مقداری خرید برای شب از سوپر مارکت انجام دادیم. در نهایت پس از بازگشت به هتل مالیات اقامت را به مبلغ 28 یورو به پذیرش هتل پرداخت کردیم. خانم جدی پذیرش در ابتدای ورود تاکید داشتند که شب قبل از چک آوت مالیات پرداخت شود، که ما هم اطاعت امر کردیم.

هزینه های روز بیست و ششم :

• غذا و سوپر مارکت
• مالیات هتل 28 یورو

روز بیست و هفتم. آخرین روز مسافرت را باید طی می کردیم. زمان پرواز برگشت حدود ساعت 5 بعد از ظهر بود. بنابراین بعد از صبحانه تصمیم گرفتیم تا حدود ظهر در اطراف هتل قدم بزنیم و از آب و هوای بهاری رم استفاده کنیم. از کنار سفارت ایران و لیبی قدم زنان به خیابان Viale Eritrea  رسیدیم. فروشگاه های زیادی در این خیابان وجود دارند و قیمت ها هم به نسبت مناسب بود. تا حدود ساعت 12 در محدوده این خیابان و هتل قدم زدیم و در نهایت به هتل برگشتیم تا چک آوت را انجام دهیم. پس از چک آوت و خداحافظی از برادر روحانی پذیرش از ایستگاه روبروی هتل سوار اتوبوس شدیم تا به ایستگاه مرکزی رم یا همان ترمینی برویم. حدود 15 دقیقه ای در راه بودیم و در نهایت به ایستگاه مرکزی رسیدیم. در ایستگاه مرکزی دستگاه هایی برای تهیه بلیط قطار وجود داشت. در حال امتحان کردن دستگاه ها بودیم که فردی نزدیک ما آمد و پیشنهاد کمک در تهیه بلیط را داد. از او تشکر کردیم و به سمت دفتر فروش بلیط خود ایستگاه روانه شدیم. به هر حال باید در مسافرت مواظب پیشنهادها بود!! پس از خرید بلیط قطار به قیمت 28 یورو برای دو نفر برای فرودگاه داوینچی، به سرعت خود را به سکوی مشخص شده رساندیم. تقریبا موقع حرکت قطار به آن رسیدیم و سوار شدیم. قطار بعدی حدود 40 دقیقه بعد حرکت می کرد و در صورت از دست دادن قطار، زمان بندی ما در رسیدن به فرودگاه به مشکل می خورد.

به فرودگاه که رسیدیم با استفاده از تابلوهای راهنما پرواز قطری را پیدا کردیم و حدود یک ساعت در صف تحویل بار منتظر ماندیم. مانند تحویل بار در تهران، در رم هم صف طولانی برای تحویل بار تشکیل شده بود. در نهایت پس از تحویل بار و دریافت کارت پرواز گرسنگی بر ما غلبه کرد. در فرودگاه آخرین بار طعم پیتزا ایتالیایی را امتحان کردیم. البته باز هم فاصله زیادی با از دست دادن پرواز نداشتیم، به گیت مورد نظر که رسیدیم، مامور هواپیمایی قطر را دیدیم که داشت دنبال ما می گشت. به عنوان آخرین نفرها سوار هواپیما شدیم و به سمت دوحه پرواز کردیم.

هزینه های روز بیست و هفتم :

• غذا و سوپر مارکت
• قطار به فرودگاه رم 28 یورو

بخش یازدهم : پایان سفر

پس از رسیدن به فرودگاه دوحه حدود یک ساعت و نیم تا پرواز به تهران زمان داشتیم. گشتی در فرودگاه دوحه و فروشگاه های آن زدیم و با خرس معروف آن عکسی به یادگار گرفتیم. در هنگام رفت زمانی برای دیدن فرودگاه معروف دوحه نداشتیم، که در برگشت جبران شد. اغلب جنس ها بسیار گران بودند و بیشتر باید از دیدن آن ها لذت می بردید.

عکس 284 : خرس معروف فرودگاه دوحه

در نهایت پرواز ما به سمت تهران حرکت کرد و سر موقع در فرودگاه امام خمینی فرود آمد. نیمه شب بود و با استفاده از اسنپ، ماشینی را اختیار نمودیم و در نهایت حدود ساعت 6 صبح به خانه و کاشانه خود رسیدیم.

در پایان این سفرنامه تشکر می کنم که زمانی برای مطالعه آن تخصیص دادید. امید است که توانسته باشیم بخشی از تجربه های خود در این سفر طولانی را با شما به اشتراک گذاریم. به طور کلی سفر ما از نظر زمان بندی و تخصیص روز های اقامت به هر شهر مناسب بود، فقط برای پاریس دو روز دیگر می توانست اضافه شود تا بتوان بیشتر از فضای شهری آن و همچنین بازدید از کاخ ورسای که در خارج از شهر است، استفاده کرد.

در نهایت اگر پرسشی در مورد سفر و بخش های مربوط به آن را داشتید، از پاسخگویی به آن ها در بخش نظرها خوشحال خواهم شد.

 

نویسنده: mytripsvision