اشتراک ۳۰ نکته مهم در سفر به دبی، شهر رویاها

 

با سلام و خسته نباشید خدمت تمامی دوستان و عوامل سایت خوب لست سکند که در جهت ارتقا سطح اطلاعات سفر نقش بسزایی ایفا میکنند. سفرنامه های خوب زیادی در این سایت وجود دارد. نکاتی هم دوستان قبلا فرمودند. بنده نیز سعی خواهم کرد یک مرور کلی از سفرم داشته و هدف، بیشتر ذکر نکاتی است که بتوانم نقش کوچکی در کمک به هموطنان عزیزم داشته باشم.

برای مسافرت به هر کشوری، ابتدا کاملاً در مورد آن کشور تحقیق کنید، حتما حتما از قبل، ممنوع الخروج بودنتان رو چک کرده و بعد اقدام به خرید بلیط کنید. شخصاً مشاهده کردم که خیلی از افراد در روز پرواز به هر دلیلی اعم از مشکلات مالیاتی، مشکلات وام، داشتن شاکی و غیره ممنوع الخروج بودند (از این سایت میتوان ممنوع الخروجی رو چک کرد exitban.ssaa.ir).

من و همسرم بعد از کلی فکر و تصمیم بین چند کشور اطراف، سرانجام و با توجه به فصل پاییز تصمیم گرفتیم شهر دبی را انتخاب کنیم. اولین سفر خارجی مشترکمان را در آبان ماه و به مدت 5 شب و 6 روز (27 اکتبر – 1 نوامبر) و با توجه به وجود تعطیلات رسمی در تقویم ایران انتخاب کردیم. دلیل انتخاب روزهای مذکور، بازگشایی (افتتاحیه) دو مکان دیدنی و یک مراسم خاص بوده که در ادامه خدمت شما ذکر خواهم کرد. نخست یک پیشنهاد به شما میدهم که حتما لحاظ فرمایید. سعی کنید بازه سفرتان از پنج شنبه تا شنبه را کامل در بر بگیرد. در دبی آخر هفته ها، برنامه های جذاب تری در اکثر مکان های تفریحی و دیدنی ارائه می شود.

تصمیم گرفتیم که بدون تور رفته و فقط پرواز + هتل + هزینه ویزا را جداگانه بپردازیم (ویزا در حدود 1 هفته صادر می گردد). شاید با خودتان بگویید که سفر به این سبک هزینه ها را زیاد خواهد کرد. به نظرم این صحبت اصلا صحت نداشته و در مجموع می توانید کلی در هزینه های خود صرفه جویی نمایید. علت این کار (به لیدرهای عزیز، جسارت نباشه. طرف صحبتم به بعضی از آنهاست) رهایی از دردسرها و مشکلاتی است که بعضاً در این سایت نیز نوشته شده و مطمئناً به گوش شما دوستان هم رسیده و یا شاید از قبل تجربشو هم داشتید. مثل هدر رفتن زمان، قیمت بالای تورها و ...

نکته 1: به نظرم رها باشید. آزاد باشید. خودتان از قبل برنامه ریزی ها را انجام دهید و برای خودتان برنامه زمانی بچینید. طوری مکان ها رو انتخاب کنید که همگی نزدیک به هم باشند و بی جهت پول اضافی تاکسی یا مترو و ... ندهید. محصور به تایم لیدر نباشید. شاید دلتان خواست در یک مکانی، به جای 1 ساعت، 4 ساعت بمانید و برعکس در جایی که لیدر 2 ساعت برنامه تنظیم کرده، حتی به علت عدم جذابیت نتوانید نیم ساعت نیز تاب بیاورید. برخی از لیدرها قیمت تورها را تا 2 برابر بالاتر نیز اعلام میکنند. دلیلشان نیز این است که هزینه حمل و نقل روی تور شما محاسبه شده! به این علت در مجموع ممکن است بدون لیدر قیمت تمامی تورهای تفریحی برای شما بسیار کمتر شود.

ما از یکی از آژانس های خوب ایران که در تمامی مراحل سفر گام به گام کنارمان بود (با واتس آپ) هتل، پرواز، ویزا و بیمه مسافرتی را جداگانه خریداری کردیم. با این کار توانستیم به جای تورهای عرف 3 یا 4 روزه، 6 روزه برای رفتن به دبی اقدام کنیم. البته قبلش از سایت های خوب BOOKING و TRIPADVISOR هتلمان را انتخاب کردیم.

 

نکته 2: هر هتلی که پر فروش باشد، دلیلی بر خوب بودن آن هتل نیست. من مشاهده کردم که خیلی از دوستان، اغلب دنبال هتلای پر فروشی هستند که آژانس ها به آنها پیشنهاد میدهند. این تصور اشتباه را کنار بگذارید. همیشه هم هتل های پر فروش جالب از کار در نمی آیند.

 

نکته 3: هتل هایی که دارای مرکز تفریحی شبانه هستند، هم مزیت دارند و هم ایراد. خوبیش این است که میتوانید از مرکز تفریحی شبانه  هتل استفاده کنید (بسته به نوع هتل ممکن است رایگان، با تخفیف برای میهمانان هتل و یا کلا پولی باشد). ایرادش هم این است که اگر طبقات پایین هتل باشید، ممکن است که شبها هنگامی که درب مرکز تفریحی برای ورود و خروج مردم باز و بسته می شود، کمی صدا به داخل اتاق پخش گردد (چون اصولا تا 3 صبح مرکز تفریحی شبانه باز است). در مجموع مراکز تفریحی آکوستیک هستند و خیلی دردسرساز نخواهند بود. اما برای اطمینان میتوانید درخواست کنید که طبقات بالاتر به شما اتاق تحویل دهند.

 

نکته 4: در نزدیکی فضای اسموکینگ روم اتاق تحویل نگیرید. بعضی از هتل ها در داخل فضای سیگار کشیدن ندارند و بیرون از محوطه برای کشیدن سیگار مکانی تعبیه شده است. اما بعضی دیگر از هتلها داخل محوطه، فضایی تعبیه کردند که بعضا مشاهده شده دود ناشی از سیگار وارد اتاق ها شده و کسانی که حساسیت دارند را اذیت کرده است.

انتخاب آژانس نیز خیلی مهم است. آژانس باید 24 ساعته در دسترس باشد که اگر به مشکلی در هر زمانی از شبانه روز به خصوص هماهنگی های ترانسفر و ... خوردید، آن را سریع حل و فصل نماید. به برخی از آژانس ها ساعت 4 صبح زنگ بزنید متوجه خواهید شد که هیچ پشتیبانی ندارند که جوابگوی تلفن باشند. برخی از آن ها نیز قیمت تور را ارزانتر گفته و دو شب قبل از سفر تماس میگیرند که دلار گران شده و پول بیشتری باید واریز کنید و کلی ماجرا و اعصاب خردی دیگر. کمی بیشتر هزینه کنید و از آژانس معتبر تورها را خریداری نمایید. یا میتوانید خودتان از سایت بوکینگ رزرو هتل را انجام داده و پرواز را هم جداگانه گرفته و برای گرفتن ویزا از آژانس یا موسسات مربوطه اقدام کنید.

هتلی که ما گرفتیم هتلی 4 ستاره به نام گراند اکسلسیور البرشا (رتبه 8.2 در بوکینگ) در مجاورت امارت مال (نزدیکی اتوبان شیخ زاید) و در محله البرشا 1 و نزدیک به ایستگاه اتوبوس (5 دقیقه پیاده روی) و مترو (15 دقیقه پیاده روی) بوده که از نظر موقعیت مکانی جای بسیار خوب و مناسبی است (پر از مغازه، غذاخوری، سوپرمارکت و ...). اتاقی که به ما تحویل دادند، اتاق سوپریوم (بزرگتر از اتاق های استاندارد) و دارای مبل، میز تحریر و بسیار تمیز و ساکت در طبقه ششم بود. نمای خاصی از پنجره اتاق به بیرون وجود نداشت (برعکس هتل های خیابان شیخ زاید). ولی ما فقط هتل را برای استراحت شب میخواستیم و این موضوع اصلا اهمیت چندانی برای ما نداشت.

تصویر 1: نمای خارجی هتل گراند اکسلسیور البرشا

تصویر 2: نمایی از اتاق سوپریوم هتل

تصویر 3: نمایی از راهروی طبقه 6 هتل

این هتل دارای مرکز تفریحی عربی معروفی به نام Silk Club است که نمره برترین مرکز تفریحی عربی در دبی را به خود اختصاص داده که ورودی آن بسیار گران (500 درهم) می باشد. کارکنان همگی بسیار خوب و با رفتاری کاملاً محترمانه بودند. سرعت اینترنت نیز در تمامی نقاط هتل بسیار عالی و پر سرعت بود. صبحانش نیز خوب بود (ولی نه در حد اعلا) و تکراری در روزهای آتی. قهوه بسیار خوش طعمی داشت که در سایت بوکینگ نیز به این مورد اشاره شده است. در مجموع برای ما دو نفر راضی کننده و مطلوب بود. یک ورژن دیگر از این هتل نیز در منطقه دیره بوده. روی رزرو هتلمان نیز صبحانه و ترانسفر رایگان به فرودگاه و از فرودگاه به هتل وجود داشت که با توجه به نداشتن تور، این خودش یک مزیت بزرگ و برای ما به نوعی تنها نقش اصلی لیدر را ایفا میکرد.

 

نکته 5: حتما سعی کنید هتل را کنار ایستگاه مترو و اتوبوس بگیرید. ساعت کار مترو و اتوبوس ها را چک کنید. اصولا از صبح زود تا 11 و نیم شب فعال هستند (غیر از جمعه ها که دیرتر فعال میشوند). بعضی از آژانس ها برای سود بیشتر، هتل های خاصی را معرفی میکنند و به شما میگویند چون هتل های مجاور مترو کمی گرانتر هستند، پس این هتل پیشنهادی را انتخاب کنید. این هتل مثلاً 15 دقیقه با مترو فاصلست. شما هم از همه جا بی خبر! تشریف میبرید و میبینید که نیم ساعت یا بیشتر تا ایستگاه ها پیاده فاصله دارد. همیشه هم اینجور هتل ها گران نیستند. به نوشته های سایت ها (اعم از ایرانی و خارجی) هم اعتقادی نداشته باشید (ممکن است زمان رسیدن به مترو یا اتوبوس را کم و زیاد کنند). خودتان با استفاده از گوگل مپ فاصله زمانی پیاده روی را بین هتل و مترو یا اتوبوس ببینید. دقت زمان گوگل مپ 100% درست است. گوگل مپ را دست کم نگیرید. داخل ایران مصرف خاصی ندارد. اما در سایر کشورها با دقت 99% زمان بندی حرکت اتوبوس، مترو، شماره های اتوبوس، مکان ها، زمان برگشت، هزینه ها، حرکت روی نقشه و ... را به شما به درستی ارائه میدهد.

 

نکته 6 : در مورد انتخاب هتل به خودتان بستگی دارد که در کدام منطقه دبی اقامت کنید. دبی از 2 قسمت اصلی تشکیل شده است. قسمت سنتی و دارای بافت متراکم و قدیمی به نام دیره و رقه که به مراتب در شرایط برابر هتل ارزان تر هستند و قسمت دیگر که شامل بافت مدرن، جدید، ساختمان های سر به فلک کشیده و... که به تبع گرانتر هستند (مناطقی مثل مارینا، شیخ زاید، البرشا 1 و ...). غذا و رستوران ها نیز در دیره ارزانتر است و فروشگاه هایی نظیر دی تو دی، سیتی سنتر و ... دارد که به نسبت اجناس ارزانتری دارد. در طرف مقابل در قسمت پیشرفته دبی، مکان های معروفی نظیر دبی مال، مارینا مال، امارات مال و ... وجود دارند که همگی دارای اجناس مارک هستند و قیمتها به مراتب از ایران گرانتر. انتخاب منطقه دست خود شماست و میتوانید به آژانس در جهت مدیریت هزینه پیشنهاد دهید. ساعت کار تمامی مجتمع ها صبح ها از ساعت 10 صبح تا 11 شب (آخر هفته ها 12 شب) می باشد.

حتما قبل از رفتن، به مسیرهای اتوبوس و مترو و کار با گوگل مپ مسلط شوید. حتما از سایت هایی مثل zomato و tripadvisor غذاها و منوها و رستوران ها را چک کنید (به همراه نظرات و امتیازاتی که مردم دادند). اگر میخواهید هزینه های سفر را کمتر هم کنید و از شر هزینه های گزاف تاکسی رها شید، بزنید در دل جامعه. در کنار توریست ها از مترو و اتوبوس استفاده کنید. در ادامه نکاتی هم در مورد استفاده از این وسایل حمل و نقل و تاکسی خدمت شما عرض خواهم کرد.

 

نکته 7 : به زمان پرواز به شدت دقت کنید. پروازهای صبح (رفت) و شب (برگشت) از محبوبیت بیشتری برخوردارند و به تبع کمی گرانتر هم هستند. سعی کنید صبح طرفای 7 یا 8 صبح پرواز (برای رفت) و برگشت از 6 عصر تا 10 شب رزرو کنید. بعضی از آژانس ها تور 3 شب را برای فروش با قیمت ارزان گذاشتند. ساعت پرواز را دقت کنید. 6 عصر !!! در واقع شما 12 شب هتل هستید و عملاً یک شب را کامل از دست داده و در اصل 2 شب در دبی خواهید ماند. پروازمان هم با هواپیمایی ماهان بود. برای مسیری به کوتاهی 2 ساعت، پرواز خوبی است و صد البته خیلی ارزانتر از پروازی مثل فلای امارات!

 

نکته 8: هر چقدر زودتر پرواز را رزرو کنید، ارزانتر است. مثلا از 2 یا 1 ماه قبل، میتوانید پرواز ایرانی پیدا کنید. اما اگر برای 3 یا 2 هفته قبل بگذارید، قطعا پرواز ایرانی را از دست داده و باید با صرف اضافه هزینه ای بالغ بر 3 الی 4 میلیون تومان پرواز خارجی بگیرید.

ساعت ورود به اکثر هتل های دبی 2 الی 3 عصر و ساعت خروج از هتل ساعت 12 ظهر است. اگر پرواز صبح باشد، تقریباً ورود به هتل را همه به موقع خواهند رسید. اما برای حداکثر استفاده از روز آخر، میتوانید صبح یا ظهر هتل را تحویل دهید، بارها را در اتاق امانات بگذارید و به تفریح و خرید و ... بپردازید و به موقع برای برگشت به هتل اقدام کنید و بار را تحویل گرفته و به سمت فرودگاه حرکت کنید.

اما بحث سیم کارت. نمیخواهد خودتان را درگیر خرید سیم کارت در فرودگاه و در آوردن سیم کارت خودتان از گوشی و هزینه زیادتر و ... کنید. در همین ایران رومینگ رو فعال کنید. بسته اینترنت رومینگ ویژه بخرید. من از همراه اول اطلاعات زیادی ندارم ولی میدانم مثل ایرانسل است و تفاوت چندانی با هم ندارند (داخل اینترنت سرچ کنید و برای همراه اول را لطفا مطالعه نمایید). من برای ایرانسل را مختصرا توضیح میدهم. از قبل (حتی همین امروز) میتوانید رومینگ گوشی را فعال کرده و بگذارید برای همیشه فعال بماند (هیچ هزینه ای ندارد). من وقتی استعلام گرفتم از قبل فعال بود. گویا زمانی که سیم کارت را به نسل 4 (فور جی یا ال تی ای) تغییر دادم، اتومات رومینگ فعال شد. به هر صورت با دستور *1111*1# درخواست فعال سازی رومینگ را برای ایرانسل بفرستید. اگر گفت از قبل فعال بوده که هیچ. اگر نبوده برای شما فعال سازی خواهد کرد. مرحله دوم را باید شب پرواز (یا چند ساعت قبل از پرواز) انجام بدید. چون اعتبارش تنها یک هفته است (حتی در دبی هم میشود این کدها رو زد). با کد دستوری *1111*3# و با انتخاب گزینه 2 (بسته رومینگ ویژه) و با ادامه دستورالعمل ها و انتخاب حجم مورد نظر (که به نظرم 500 مگ زیاد هم هست) میتوانید خیلی آسان اینترنت رومینگ را خریداری کنید. اگر قصد مکالمه و مصرف زیاد دارید که حجم 1 گیگ را خریداری نمایید. 1 گیگ قیمتش 180 هزار تومان است. اما سیم کارت DU برای 500 مگ، 75 درهم است (232 هزار تومن). تفاوت را مشاهده فرمایید.

اما فعال سازی و شناسایی گوشی در دبی. من اطلاعات زیادی در مورد اندروید ندارم. اما میدانم فرق چندانی با آی او اس ندارد. (داخل اینترنت سرچ کنید و برای اندروید را لطفا مطالعه کنید). برای دوستانی که آیفون دارند، وقتی رسیدید دبی، گوشی را کامل خاموش و روشن کنید (ریستارت). تا آنتن دبی شناسایی شود. اگر آنتن دبی (du) را تشخیص نداد، از cellular data options گزینه voice and data  را بجای 4G روی 3G بگذارید. Cellular data  را خاموش کنید. از قسمت پایین تر (carrier) و از network selection گزینه اتوماتیک رو نیز خاموش کنید. (این کارها برای زمانی است که گوشی نتواند اتوماتیک آنتن را تشخیص دهد). صبر کنید تا لیست آنتن های اپراتورهای دبی ظاهر شوند. DU را انتخاب کنید. تا اینجا شناسایی آنتن بود. حال اگر خواستید اینترنت رومینگ ایرانسل را استفاده کنید از cellular  و از cellular data options گزینه data roaming  را فعال کنید و از voice and data  نوع نت را روی 4G بگذارید و تمام.

عوارض خروج از کشور را نیز از یک روز قبل از پرواز از سایت sadadpsp.ir/tollpayment پرداخت نمایید (سفر اول نفری 220 هزار تومان) تا بصورت خودکار روی کد ملی و پاسپورتتان ثبت شود تا دیگر گرفتار صف پرداخت در بانک ملی فرودگاه در روز پرواز نشوید.

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------

روز اول :

شب قبل از سفر از سایت سیر و سفر فرودگاه امام خمینی www.airportseirosafar.com (یا شماره تماس 1833) با هزینه 100 هزار تومان برای ساعت 4 صبح تاکسی رزرو کردم. یک تویوتا یک ربع قبل از ساعت 4 تماس گرفت و رسیدنش را اطلاع داد. قبلش هم با ارسال اس ام اس حرکت راننده به سوی منزل و شماره فاکتور را اعلام نمود. از خدمات ارائه شده راضی بودیم. از مراحل اداری فرودگاه ایران که بگذریم، بعد از حدود کمتر از 2 ساعت با هواپیمای ایرباس 310 به فرودگاه دبی رسیدیم.

تصویر 4: هواپیمای ایرباس 310 ماهان 

تصویر 5: صبحانه هواپیمای ماهان شامل چای، نسکافه، املت با یا بدون قارچ، مربا و پنیر با دو مدل نان

 بعد از عبور از تونل هواپیما و به محض رسیدن به محیط فرودگاه دبی، سرویس های بهداشتی زیادی موجود هست که برای تعویض لباس، دستشویی و ... میشه از آنها استفاده کرد (تمامی دستشویی های دبی مجهز به شلنگ هستند).

 

نکته 9: برای من جای تعجب دارد که خیلی از سایت های ایرانی و چه بسا خارجی از قوانین شدید برای نوع پوشش در دبی حرف میزدند. اینطور نپوشید، کوتاه نپوشید، چسبان نپوشید، رکابی و تاپ نپوشید و ... راحت بگم. هرجوری که دلتون میخواد لباس بپوشین. هیچ قوانینی در دبی جلوگیری از نوع پوشش شما نخواهد کرد. فقط مثلا با لباس شنا داخل خیابان تردد نکنید (خخخ).

 

در فرودگاه باید تابلوهای آبی قسمت luggage (محل گرفتن بار) را دنبال کنید. به مکانی میرسید که برای واگن متروی داخلی فرودگاه همگی صف ایستادند. این مترو رایگان است. سوار شوید و قطار شما را به محل قرارگیری چمدانها میرساند.

 

نکته 10: سه موضوع مهم در اینجا وجود دارد که باید حتما خدمت شما عرض کنم. فری شاپ، صرافی و پیدا کردن ترانسفر. باید به سرعت این سه موضوع را رسیدگی کنید تا از ترانسفر جا نمانید. تا چمدان ها را تحویل گرفته و تا مراحل بازرسی پاسپورت و اسکن چشم (در رعایت نظم و منسجم و سکوت) انجام شود، زمانی بالغ بر یک ساعت از وقت شما میگذرد. اکثر مردم در فری شاپ (duty free) برای خرید نوشیدنی هستند. سعی نمایید از قبل مدل هایی را انتخاب کرده و عکس آن را به متصدی های مربوطه نشان دهید و یا سوال کنید که این مارک کجاست. چون دریایی از نوشیدنی هست که وقت کافی ندارید تمام فروشگاه را جست و جو کنید (زمان به شدت کم است). اینجا میتوانید دلار و یا یورو نیز پرداخت کنید. پس فعلا نگران تبدیل پول خود نباشید.

برای تبدیل پول بهتر است از ایران با خودتان دلار به دبی بیاورید. در ایران اگر بخواهید ریال را به درهم تبدیل کنید، ابتدا ریال را دلار کرده و سپس دلار را به درهم با مالیات 9% تبدیل میکنند ! این چه سیستمی است من نمیدانم !! اما در دبی صرافی ها در دو قسمت وجود دارند. هم میتوانید در اطراف فری شاپ یکی از صرافی ها را انتخاب کرده و برای چنچ اقدام کنید. (با توجه به مناسب ترین نرخ تبدیل در تابلوها) و یا میتوانید از این قسمت عبور کرده و وارد قسمت دیگر فرودگاه شوید که ترانسفرها آنجا منتظر مسافران میمانند. در آن قسمت گویا نرخ تبدیل را کمی ارزانتر نیز میتوان پیدا کرد. در مجموع صرافان منصف هستند و کامل میتوانید به آنها اعتماد کنید. فقط بعضی از افراد لهجه زبانشان خیلی بد بوده و ممکن است تا حدودی سخت متوجه صحبتشان شوید (اکثراً فیلیپینی و آسیای شرقی هستند). حتما به آنها بگویید به شما مقداری پول ریزتر هم بدهند. (some small change). همه پول را درشت نگیرید. از قبل نرخ تبدیل روز را در سایت نگاه کنید. مثلا امروز هر دلار 3.67  درهم میباشد. از این مقدار 5% مالیات دبی را نیز کم کنید. برای مثال اگر بخواهید 1000 دلار را تبدیل به درهم کنید:

 

تصویر 6: نرخ تبدیل یورو و دلار به درهم دبی

از قسمت فری شاپ و از درب خروجی که بگذرید (بعد از عبور از این درب، دیگر نمیتوانید به عقب برگشته و وارد فری شاپ شوید) وارد محوطه دیگری شده که ترانسفرها تابلو به دست آنجا منتظر مسافران ایستاده اند. به دنبال ترانسفر خودتان بگردید. تا آخر مسیر رفته و اگر پیدا نشد، از ترانسفرهای دیگر یا از مامورین سوال بپرسید که کجا باید شرکت مربوطه را پیدا کنم.

 

نکته 11: ترانسفر موظف است منتظر شما بایستد. خیلی عجله نکنید. اما اگر متوجه شدید که ترانسفر رفته است، و اگر شما تاخیر غیر موجه داشتید، باید با آژانس خودتان تماس گرفته و اطلاع دهید که قصد گرفتن تاکسی تا هتل را دارید. با هماهنگی هایی که انجام میشود، باید فاکتور را از تاکسی بگیرید و بعدا در ایران تحویل آژانس داده و پولی که بابت این قضیه دادید را پس بگیرید. این یک قانون است. پس صد در صد در جریانش باشید (به شرطی که مقصر در تاخیر زیاد، خود شما نباشید).

 

نکته 12: برای کم کردن زمان پرت، میتوانید از سایت checkin.mahan.aero از 24 ساعت تا 1 ساعت قبل از پرواز، صندلی خود را از طریق پذیرش آنلاین رزرو کرده و حتی الامکان صندلی خود را در جلوی هواپیما بگیرید تا هنگام پیاده شدن زودتر به فضای فرودگاهی رسیده و عملیات تبدیل پول در صرافی و خرید از فری شاپ را انجام داده و به سرعت خود را به محوطه ایستادن ترانسفرها برسانید. در این صورت صد در صد مطمئن باشید که به موقع و چه بسا زودتر هم خواهید رسید.

 

نکته 13: هتل از شما به ازای هر شبی که اقامت دارید از 10 تا 20 درهم (3 ستاره 10 درهم، 4 ستاره 15 درهم و 5 ستاره 20 درهم) مالیات خواهد گرفت که باید در روز اول و لحظه پذیرش تمام مبلغ پرداخت گردد. (از ما 75 درهم دریافت شد). برخی از هتل ها نیز 200 درهم بابت هزینه آسیب به اموال از شما گرفته که در روز آخر (چک اوت) به شما برمیگردانند. میتوانید هم مالیات و هم هزینه آسیب را (در صورت درخواست) به جای درهم، دلار یا یورو دهید. از هتل از شرایط و زمان استفاده از استخر، صبحانه، وای فای و ... سوال کنید و یا درخواست دفترچه راهنمای هتل را انجام دهید.

 

تصویر 7: لیست هزینه های قبل از پرواز با احتساب درهم 3200 تومان

شروع :

من و همسرم بعد از رفتن به هتل و انجام پذیرش و گرفتن اتاق (در حدود 1 ساعت انتظار)، استارت زدیم برای بیرون رفتن. ساعت 2 و نیم عصر است. به سمت متروی امارات مال حرکت کرده تا نول کارت (کارت نقره ای) خریده و بتوانیم از همه وسایل اعم از اتوبوس، مترو و تراموا استفاده کنیم. بهتر است از همان اول به ازای هر نفر 100 درهم کارت را شارژش کنید و هر وقت نزدیک به اتمام رسیدن است، مجددا شارژ را انجام دهید.

 

 نکته 14: زیر 15درهم کارت از کار خواهد افتاد (اعتبار اولیه 15 درهم است). هر چقدر هم کارت را بیشتر شارژ کنید ایرادی ندارد. در روز آخر به پیشخوان های فروش کارت در ایستگاه مترو رفته و درخواست برگرداندن مابقی پول خود را کنید. متصدی های مربوطه اعتبار کارت را برای شما صفر کرده و کارت را به شما برمیگردانند.

تصویر 8: نول کارت و فاکتور شارژ آن

سوار مترو شدیم. نکاتی در مورد استفاده از متروی دبی را خلاصه عرض میکنم. در مترو در قسمت آبی (رنگ کف زمین) سوار شوید. قسمت طلایی (gold) و قسمت بانوان و کودکان (صورتی) را سوار نشوید. میتوانید سرپا بایستید. ولی چیزی نه بخورید نه بنوشید و پا را روی صندلی نگذارید. آدامس نجوید و ... که جریمه های سنگینی دارد. یک سر متروی خط قرمز راشدیه و سر دیگر آن UAE EXCHANGE (42) هست. دو ایستگاه برجمان و UNION (الاتحاد نام دیگرش است) محل تعویض ایستگاه به دو طرف خط سبز رنگ (اتصالات و کریک) میباشند.

تصویر ۹ : نقشه متروی دبی (به همراه درج جاذبه ها و نام دیگر برخی از ایستگاه ها)

تصویر 10: تابلوهای راهنمای مترو

نکته 15: به نظرم تا میشود از اتوبوس بجای مترو استفاده کنید. اول اینکه چون عرض برخی از جاده های دبی خیلی زیاد است (بعضی خیابان ها تا 16 باند) باید پیاده روی داشته باشید تا به قطار برسید. برعکس ایران که برای رفتن به متروها باید به زیر زمین روید، در دبی در حالت افقی پیاده روی میکنید (مشابه پل های هوایی) تا به قطار برسید. اوج این قسمت برای رفتن به دبی مال است که فکر کنم 20 دقیقه ای طول میکشد. دلیل بسیار مهم دیگر این است که با توجه به وجود برخی از ملیت ها بخصوص آسیایی های شرقی زیاد در دبی، بوی نامطلوبی در کل مترو هست که واقعا گاهی بیش از حد است. فکر میکنم دلیلش هم از نوع مواد غذایی مصرفی یا از پاکیزگی یا از عدم استفاده از آب بعد از اجابت یا ... است. اما در اتوبوس این بو استشمام نمیشد. بعضی وقت ها لازم است که از اتوبوس و مترو مشترک استفاده کنید. در اکثر مکانها، اتوبوس در فاصله نزدیک تری نسبت به مترو نگه میدارد. در ضمن سرعتش هم زیاده بوده و بسیار نیز داخلش خنک هست. چون اتوبوس ها پرده سرمایشی دارند. یعنی به محض باز شدن دربهای اتوبوس، شدت فشار باد کولر بیشتر شده و مانع از ورود هوای گرم به داخل اتوبوس می شود.

تصویر 11 : تابلوی ایستگاه های اتوبوس

از متروی امارات مال به سمت تابلوی ایستگاه راشدیه رفته و بعد از چند ایستگاه و حدود 35 دقیقه به متروی برج خلیفه – دبی مال رسیدیم و از این مترو مستقیم وارد دبی مال شدیم. دبی مال خیلی بزرگ و پر از مغازه های مارک و لاکچری است. برای خرید اصلا مناسب نیست. چون قیمتها بشدت فضایی و سرسام آور بود. این مجتمع چند قسمتی نیز برای دیدن دارد که باید به سراغشان روید. آکواریوم شیشه ای بزرگ، کافه های زیبا، المان و آبشار مصنوعی سقوط آزاد و ... . از همه مهم تر در پشت دبی مال به سمت فواره های برج خلیفه یک پلی وجود داشته که دید بی نظیری به ساختمان ها و برج خلیفه دارد. حتما به آنجا رفته و عکس بگیرید.

تصویر 12: آکواریوم شیشه ای بزرگ دبی مال

تصویر 13: آبشار مصنوعی سقوط آزاد

دبی مال فودکورت خوبی هم دارد که انواع رستوران ها و غذاها را میتوانید در آنجا صرف کنید. ما همبرگر مک دونالد خوردیم تا برای یک بار هم که شده تجربشو داشته باشیم. خوشمزه بود. ولی داخل ایران همبرگرهای به مراتب خفن تری هم خورده بودیم. پپسی فراموش نشه. طعم پپسی در دبی خیلی خوشمزه تر از ایران است. اما کوکاکولا دقیقا عین ایران خودمان میماند. اگر میتوانید از ایران با خودتان سس گوجه کوچک از نوع فست فودی (مثل بیژن) ببرید. در دبی با هر غذا یک عدد سس کوچک (یک سوم سایز سس های ایران) داده و اگر بیشتر بخواهید، باید 1 الی 2 درهم برای هر عدد سس پول پرداخت کنید (در سس بسیار خسیس هستند).

تصویر 14: همبرگر بیگ مک مکدونالد 

آکواریوم اصلی و باغ وحش زیر آب هم در دبی مال هست که میتوانید بلیطش را خریداری کنید. به نظرم با وجود همچون آکواریوم شیشه ای بزرگ و پر ابهتی در طبقه زیرین دبی مال، دیگر نیازی به رفتن داخل تونلش نیست. فواره های زیبای برج خلیفه را حتما بعد از غروب آفتاب بروید (هوا کاملا تاریک باشد). هر نیم ساعت حدود 5 دقیقه آهنگی پخش می شود. البته تایم اذان مقداری تاخیر خواهد خورد. به نظرم یکی از بهترین و پر ابهت ترین و زیباترین مکان های دبی هست. قبلش با خودم میگفتم چیز خاصی نیست. یک برج بلند و یک آهنگ با رقص فواره و همین. ولی به شدت شما را تحت تاثیر محیط و فضای خوبش قرار میدهد. هر نیم ساعت هم آهنگ های مختلفی میگذارد. از عربی، تکنو و اپرا و آرامش بخش و ... حتما دو یا سه ساعتی را به اینجا اختصاص دهید. نورپردازی شاهکار برج خلیفه همزمان با آهنگ، تبلیغات روی برج با نورهای خیره کننده، محوطه بسیار شلوغ و زنده دور دریاچه، رقص زیبا و باشکوه فواره ها و ... بی نظیرند. مکانی برای عکس گرفتن های زیاد با نخل ها، المان ها، ساختمان های سر به فلک کشیده زیبا و برج خلیفه پر ابهت. هر وقت آهنگ تمام شد، سریع همان اطراف چرخی در بازار سوق البهار بزنید (روبروی فواره است). بیشتر از نیم ساعت وقت شما را نخواهد گرفت. البته چیز خاصی هم ندارد. مردم در دو بخش برای تماشای فواره ها جمع میشوند. یکی روبروی دبی مال که از ازدحام قفل شده و دیگری روبروی سوق البهار که خلوت تر بوده و به نظرم شاید بهتر هم باشد. جای خلوت را انتخاب کرده تا راحت تر به رقص فواره ها دید و تسلط داشته باشید.

تصویر 15: نمای پشت دبی مال به سمت برج خلیفه

تصویر 16: محوطه فواره دبی و نورپردازی زیبای برج خلیفه

یک قسمت دیگری نیز به نام city walk وجود دارد که همین اطراف برج خلیفه و سوق البهار هست که متاسفانه وقت نشد به آنجا برویم. اگر توانستید از فواره ها و برج خلیفه دل بکنید یک سری با گوگل مپ (پیاده) به این مکان نیز بزنید. جای زیبایی برای قدم زدن بوده و دارای کافه و رستوران های زیادی است (عکس ها در نت موجود می باشد).

هزینه های روز اول:

• خرید نوشیدنی از فری شاپ : 140 درهم
• کارت مترو برای 2 نفر به همراه شارژ اضافی برای کل سفر 200 درهم (فعلا و موقت)
• همبرگر مک دونالد بیگ مک در دبی مال (همراه سیب زمینی و پپسی برای دو نفر) : حدود 46 درهم
• آب معدنی: 3 درهم. آب معدنی مسافی جز ارزانترین آب ها با نیترات پایینه است. قیمت هر عدد 1.5 درهم (نیم لیتریش) و هر 350 سی سی 1 درهم است.

 نکته 16: سعی کنید از ایران حداقل 2 باکس آب معدنی کوچیک ببرید (در فرودگاه مشکلی پیش نمی آید). آب در دبی خیلی گران است.

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------

روز دوم:

در اینجا نیاز است که توضیحاتی در مورد ووچرهای دبی بدهم. از دو سایت خوب dubaivoucher.ir و berimdubai.com میتوانید تخفیف های بسیار خوبی که توسط شرکت های اماراتی و به واسطه ایران ارائه شده را به دست بیاورید. مسئولش نیز آقای نصرتی هستند که مطمئناً اسمش را زیاد شنیده اید. بلیط های سایت دبی ووچر به درد کسانی میخورد که تعدادشان زوج است (2 نفر، 4 نفر، 6 نفر و ...). مثلا برای پارک آبی وایلد وادی که هزینه هر نفر 299 درهم است (تقریبا 930 هزار تومن) با این ووچر برای نفر دوم 195 هزار تومان حساب خواهد شد. یعنی شما 735 هزار تومان کمتر هزینه کردید. از سایت بریم دبی نیز میتوانید بلیط مکانی را که قصد رفتن دارید از داخل ایران هماهنگ کرده و کامل آن را خریده و یا رزرو نمایید و دیگر گرفتار رفتن و خریدن حضوری بلیط و یا رزرو از روز قبل در دبی نشوید. این سایت بیشتر برای تعداد نفرات فرد کاربرد دارد. (1 نفر، 3 نفر و ...). مثلا اگر شما یک نفر بودید، نمیتوانید از ووچر استفاده نمایید و فقط میتوانید یک بلیط کامل از سایت بریم دبی در ایران (به جای دبی) خریداری کنید. اما اگر مثلا تعدا شما برای پارک آبی سه نفر بود، یک ووچر بخرید، یک بلیط از بریم دبی، و با ارائه ووچر به گیشه، پول یک بلیط کامل را بدهید. با این شکل، هزینه نفر دوم همون طور که قبلا عرض کردم 735 هزار تومان کمتر شده و نفر سوم پول بلیط کامل را از بریم دبی و از همین ایران پرداخت کرده است.

اما یک تفاوت اساسی اینجا مطرح میباشد. چون ما ایرانیها بنابر مشکلات موجود ویزا کارت نداریم، هزینه ورودی پارک برای ما نسبت به کسانی که ویزا کارت دارند گرانتر تمام میشود. وقتی از سایت بریم دبی بلیط را خریداری میکنید، نسبت به خرید در گیشه بابت این موضوع (ویزا کارت) کمی در هزینه شما (در حدود 35 درهم) صرفه جویی خواهد شد. پیشنهاد دیگر من این است که حتما از ووچر منوی غذاها نیز استفاده کنید. روز قبل از سفر نیز تمامی بلیط ها و وچر ها برای شما ارسال میشود. پس استرس نگیرید. کافی است فقط نرم افزار Entertainer را نصب کرده و منتظر ارسال یوزر و پسورد از طرف دو سایت فوق الذکر باشید. تمام راهنمایی ها و روش کار برای شما در واتس آپ ارسال میشود. در دبی گوشی تلفن خود را دست متصدی گیشه یا فروشنده دهید و ایشون مابقی کارها را انجام میدهد (در عرض چند ثانیه). فقط باید نت داشته باشید. همین و تمام.

روز دوم تصمیم گرفتیم به پارک آبی برویم. از هتل به سمت ایستگاه اتوبوس مجاور امارات مال رفته و سوار اتوبوس شدیم و ما را تا نزدیکی پارک آبی وایلد وادی در حدود 25 دقیقه رساند. همانطور که در جریان هستید دبی دو پارک آبی بزرگ دارد. یکی آتلانتیس و دیگری وایلد وادی. این که کدام یکی بهتر است سلیقه ای میباشد. ولی اکثر نظرات مردم به سمت وایلد وادی است. تعداد تفریحات بیشتر، هیجان بیشتر، نزدیکی به دبی و از همه مهمتر، هزینه اش که نصف آتلانتیس است. در آتلانتیس سوار ریل شده و دیگر از ریل پیاده نمیشوید و ریل شما را به هر بازی مورد نیاز می رساند. اما در وایلد وادی شما پیاده شده و باید خودتان را به گوشه گوشه پارک و به بازی های مختلف برسانید. توجه داشته باشید که پارک آبی وایلد وادی از نظر وسعت نیز کوچکتر از آتلانتیس می باشد که این خود یک مزیت است. علاوه بر این آتلانتیس در پالم جمیراست (جزیره مصنوعی در آب). رفتن به آنجا دردسر خاص خود را دارد. یا باید تاکسی گرفته که به تبع تا آنجا هزینه کمی بالاست. یا باید با منوریل رفته که بلیط رفت و برگشت آن نیز نفری 30 درهم است که در مجموع برای دو نفر 60 درهم خواهد شد. البته ناگفته نماند که خود منوریل نیز جاذبه گردشی محسوب می شود (از ساعت 9 صبح شروع به کار میکند) و اگر بتوانید خودتان را در کنار پنجره جای دهید (با توجه به شلوغی)، منظره های خوبی در انتظار شماست (ویلاهای شیخ های عرب، پارک الاتحاد و ...).

ما به پارک آبی وایلد وادی رسیدیم و با استفاده از وچر و خرید بلیط نفر دوم یک کمد برای وسایل نیز گرفتیم که قیمت کوچکترین کمد در آنجا 48 درهم بود.

 

نکته 17: یک کمد برای دو نفر بگیرید. یک نفر ابتدا خودش را آماده کرده و لباس هایش را به نفر دوم داده تا با خود داخل کمد بگذارد. ترجیحا کمد را خانم انتخاب کند. از طرفی  هیچی با خودتان اعم از خوردنی و نوشیدنی نبرید. چون هنگام ورود داخل کیف ها را حسابی میگردند. تا جایی که میتوانید با خودتون وسیله ای نبرید. فقط مایو، ضد آفتاب (ترجیحا اسپری نه کرم)، و لباس زیر. حتی حوله هم نیاز نیست. چون هوا آنقدری گرم است که سریع خشک میشوید. دمپایی هم اصلا نبرید. داخل پارک همه با پای برهنه هستند. اگر هم هم قصد خرید کرم ضد آفتاب دارید، بدون روغن بگیرید (oil free) تا هم رنگ پوست شما سفید نشود و هم چشمتان وقتی که روی صورت شما آب پاشیده میشود، نسوزد. در کمد کوچک همین چند قلم وسیله نیز به زور جا شد. از این کوله پشتی های پارچه ای بخرید. ارزان است. دیجی کالا هم میفروشد (سبکه و تا میشه). نه عینک شنا، نه کلاه شنا و نه کلاه لبه دار و نه عینک آفتابی و نه شامپو هیچ کدام لازم نیست. هیچی داخل نبرید. دستبندی به شما داده خواهد شد که اگر تمایل داشته باشید میتوانید آن را برای غذا و نوشیدنی شارژ کنید. حتما این کار را انجام دهید. ممکن است از صبح تا غروب از تشنگی هلاک شوید. مجبورید آب بخرید. ارزانترین آب در داخل پارک آبی 13 برابر خیابان است و چاره ای جز این ندارید (هر چیزی که بخورید از شارژ دستبند کم خواهد شد). در مجموع پارک بسیار خوبی است و میتوانید از 8 ساعت زمان باز بودن پارک (10 صبح تا 6 عصر)، 6 ساعته همه وسایل را چندین بار استفاده کنید. پارک آبی هم پر از ایرانی بود که صداشون همه جا شنیده میشد که حس جالبی بود.

 

 نکته 18: خروج را به دقیقه آخر نندازید. چون تمامی دوش ها و اتاق های تعویض لباس پر شده و مجبورید صف بمانید. نگران شامپو نباشید. شامپو آنجا هست. آقایون نزدیک اتاق تعویض لباس خانمها نشوند که تذکر جدی خواهند گرفت. اگه دلتان میخواد گوشی خود را از ایران برای عکسبرداری در آب و حین بازی ها ضد آب کنید (دیجی کالا میفروشه). در پارک آبی 80 درهم بابت این موضوع میگیرند که 240 هزار تومان (3 برابر ایران) میشود. حتما قبلش با کارتن یا کاغذ تست نفوذ کنید که آب به داخل گوشی نفوذ نکند. پیشنهاد من این است که بدون گوشی رفته و تفریحات را انجام دهید. هر زمانی که یک دور همه وسیله ها را سوار شده و با محیط آشنا شدید و بهترین مکان ها برای عکس گرفتن مشخص شد، گوشی را برداشته و تا میتوانید از خودتان عکس گرفته و بعد مجددا آن را داخل کمد بگذارید.

 

 نکته 19: مراقب باشید سهواً و یا عمداً عکس و فیلم از ملت نگیرید. شیطنت نکنید ! طوری عکس بندازید که همراه شما (دوست، همسر، خانواده) داخل عکس باشند. به این صورت هر چقدر خواستید میتوانید از اطراف و محوطه عکس به صورت لانگ و واید بگیرید. اگر عکس را از مردم بگیرید و حراست متوجه این موضوع شود نه تنها دوربین را گرفته، بلکه تمامی عکسها را پاک میکند و برای شما دردسر میتراشد. درسته آزادی در دبی زیاد هست ولی روی این مسائل خیلی حساسند.

 

بازی سقوط آزاد (جمیرا اسکرا) واقعا حس و تجربه عجیب و در عین حال ترسناکی است. ماهیچه های بدن و شکم از فشار سقوط کش می آید. اگر خانم ها لحظه آخر هنگام رفتن در محفظه دچار شک و کمی دلهره شدید، بهتر است که بگم استفاده نکنید. خیلی از مردم در ثانیه آخر پشیمان میشدند. هیچ صفی هم برای این بازی در کار نیست. چون کسی جرات استفاده را نداشت (خخخ). ولی تجربه بسیار خفن و جدیدی بود. تانتروم هم خیلی باحال و جذاب بود. حتما این بازی را چندین بار بروید و محکم دسته تیوپ را نگه دارید. بعضی ها روی سرسره پرتاب شدند و به این خاطر 20 دقیقه ای آن وسیله تعطیل شد (البته اتفاق بدی نیفتاد). لحظه خروج از پارک نیز شارژ باقی مانده دستبند را به شما برمیگردانند.

تصویر 17: آموزش گوگل مپ جهت استفاده از سیستم حمل و نقل عمومی

به طور خلاصه برای دوستانی که به گوگل مپ تسلط ندارند، طریقه استفاده از حمل و نقل عمومی را توضیح خواهم داد. به فرض شما قصد رفتن از امارات مال به وایلد وادی را دارید. 4 نوع حمل و نقل برای شما پیشنهاد می شود. با ماشین شخصی، با وسایل حمل و نقل عمومی، پیاده و با تاکسی. با تاکسی اگر کلیک کنید برای شما پیشنهاد استفاده از اوبر و یا کریم (مشابه اسنپ ایرانی) را خواهد داد.

نکته 20: حتما نرم افزار کریم را نصب کنید. نرخش خیلی خیلی از تاکسی کمتر بوده و ممکن است به آن نیاز پیدا کنید. قیمت پیشنهادی را در زیر نوشته که اکثرا چند درهمی نیز بیشتر میشود (فکر کنم مالیات شاملش شود). تاکسی کریم نیز سه نوع اقتصادی، تجاری و مخصوص کودکان دارد. شما انتخابتان را انجام دهید (اکونومی) و بگذارید که نرم افزار کریم از گوگل مپ باز شود. همه چی آمادست. فقط یه گوشه بایستید تا تاکسی بیاد. به همین راحتی.

پیاده نیز برای مسیرهای کوتاه بسیار عالی است و مسیر را به شما به درستی نشان میدهد. از قبل داخل ایران روش کار را تست کنید که کدام جهتی بایستید و حرکت کنید. روش بعدی اتوبوس یا مترو هست. که گزینه اول همیشه بهترین گزینه است. البته قبلش از option گزینه بهترین مسیر یا best route را انتخاب کنید. شماره اتوبوس، خط مترو، مقدار فاصله روی نقشه، زمان، مقدار پیاده روی و هزینه را همزمان برای شما نشان میدهد. می توانید بر اساس نیاز یکی از گزینه های مترو یا اتوبوس را انتخاب کنید. برای مثال فرض اینجا گزینه اول یعنی اتوبوس را انتخاب کردیم و میخواهیم از ایستگاه اتوبوس امارات مال به سمت وایلد وادی حرکت کنیم.

نکته 21 : گام به گام توضیح میدهم. در خط اول گوگل مپ به شما میگوید از مبدا امارات مال این ساعت (1:16 دقیقه) حرکت کنید. بعد از 3 دقیقه پیاده روی به ایستگاه اتوبوس مورد نظر (ایستگاه امارات مال) خواهی رسید. باید در این ساعت (1:19 دقیقه) در این ایستگاه باشید. شماره اتوبوسی که باید سوار شوید 81 است. اتوبوس مثلا هر 13 دقیقه می آید، بعد از عبور از مثلا 7 ایستگاه شما در این ساعت (1:42 دقیقه) به ایستگاه نهایی (برج العرب) میرسید و بعد از 5 دقیقه پیاده روی به مقصد (پارک آبی) خواهید رسید. هزینه هم نفری 2 درهم شده است. به همین سادگی. برای مترو هم به همین منوال است. خیلی راحت میتوانید با صرف هزینه ای بسیار کم به مقصد مورد نظر خود بروید. حتما مسیر حرکت اتوبوس را هم روی نقشه دنبال کنید. تا وقتی نزدیک ایستگاه مورد نظر هستید، دکمه استاپ (روی میله ها) را بزنید. ممکن است گاهی اتوبوس اسم ایستگاه را اشتباه گفته و شما دچار اشتباه شوید و یا ممکن است که اگر ایستگاه را استاپ نکنید، اتوبوس از آنجا رد شود.

 

سرانجام گزینه اول هم که با ماشین شخصی است. میتوانید در دبی (با ووچر حتی) ماشین اجاره کنید. از شبی 90 درهم (کیا پیکنتو) شروع شده و تا قیمت های بسیار بالا. علاوه بر داشتن گواهی نامه بین المللی، در سایت ها، اطلاعات مورد نیاز موجود هست که میتوانید مطالعه بفرمایید. البته گرفتاری های خاص خودش را نیز دارد. به طور مثال، مالیات، هزینه پیش پرداخت بابت آسیب به خودرو، عوارض، هزینه پارکینگ، شلوغی و ترافیک، عوارضی جاده ها و ...

نکته 22: هنگام عبور از خیابان حتما روی خط عابر پیاده راه روید. مراقب چراغ های عابر پیاده باشید. میتوانید دکمه wait را از تابلوهای چراغ راهنمایی بزنید تا خودروهای اتوبان بابت حضور شما بایستند و شما رد شوید و از این لحاظ ایران ما 50 سال عقب تر از همین دبی هست !

تصویر 18 : خط عابر پیاده و ایجاد دکمه انتظار برای مردم

بعد از پارک آبی میتوانید پیاده (15 دقیقه) به ساحل جمیرا رفته و چرخی هم در آنجا بزنید. ساحل زیبایی است با منظره تمام قد از برج العرب. (داخل پارک آبی برج العرب از روی زمین به صورت نصفه مشخص است).

نکته 23: تمامی سواحل دبی به اسم جمیرا هستند. ولی ساحل جمیرای معروف، ساحلی است که کنار برج العرب می باشد. ساحل دیگر، ساحلی است که بسیار بزرگتر بوده و مجاور مسجد زیبای جمیرا قرار دارد (با رسیدن به متروی بیزینس بای و یک مسیر کوتاه با اتوبوس میتوانید خودتان را به آنجا برسانید). در آخر ساحل دیگری نیز در قسمت مدرن دبی وجود دارد به نام ساحل جمیرا (ساحل مارینا) و یا JBR. اینها هر سه جز سواحل معروف و عمومی دبی هستند. سواحل دیگری نیز وجود دارند که میتوانید از سایت های مربوطه مشخصات آنها را مطالعه بفرمایید.

بعد از ساحل و یا پارک آبی حتما با اتوبوس (10 دقیقه) به مدینه الجمیرا بروید. فضای بسیار زیبایی مخصوصا نزدیکای غروب و یا شب برای عکس گرفتن دارد (نخل های زیبا، آبراهی مثل ونیز، ساختمان های قدیمی زیبا و ...). رستوران های بسیار گرانی نیز در آنجا هستند از جمله رستوران ایرانی انار. یک بازار محلی هم در دل خود دارد که پر از مجسمه، پارچه، قلیان فروشی، عطر، عود و ... که گران هستند.

 تصویر 19: پارک آبی وایلد وادی و نمایی از هتل جمیرا

 تصویر 20: مدینه الجمیرا

 بعد از اینجا سوار اتوبوس (یا مترو) شدیم و در حدود 40 دقیقه به مارینا (داماک) رسیدیم و به مارینا واک رفتیم. مارینا واک محلی برای پیاده روی یا ورزش با حدود 200 کافه و رستوران دور یک آبراه زیبا با ساختمونهای سر به فلک کشیده و منظره خیره کننده هست. عظمت این نقطه بسیار بالاتر از اطراف برج الخلیفه بود. ساختمان هایی با معماری خاص (و البته بعضی ها کپی از کشورهایی مثل سوئد و ...). مارینا مال هم در همین منطقه است. یک مال بسیار لاکچری و شیک با قیمت های سرسام آور. دور آبراه قدم بزنید و قدم به قدم عکس بگیرید و از عظمت و چشم نوازی قسمت مدرن و امروزی دبی لذت ببرید. میتوانید کشتی کاپیتان جک را با 60 درهم سوار شوید (ووچر هم دارد و بدون شام) یا کشتی کروز اکسکلوزیو مارینا را با حدود 1 میلیون تومان (این هم ووچر دارد) خریداری کنید که شب را روی آبراه مارینا باشید و از شام به همراه موزیک روی طبقه دوم کشتی لذت ببرید.

اگر هم نخواستید، در این منطقه حتما با گوگل مپ و با عبور از پل بزرگ خیابان و با استفاده از تراموا (از جمیرا رزیدنس 1 به جمیرا رزیدنس 2) برای شام به KFC مارینا بروید (نزدیک ساحل JBR) که یکی از لذیذترین شعبه مرغ سوخاری ها در دبی است. بیرون رستوران بنشینید. و از بهترین مکان مارینا با دیدن خیابان سنگ فرش و ماشین های لاکچری و شلوغی شب لذت برده و غذا را میل کنید. رستوران های کوچک و بزرگ زیادی آن اطراف وجود دارند. دو رستوران پیشنهادی دیگر نیز هستند. همبرگر شیک شک (دانه ای 30 درهم) و بسیار کوچک (اسلاید) ولی بشدت لذیذ. یا در رستوران عربی زاروب که شاورمای گوشت و مناقیش که نوعی پیتزای لبنانی است (از نوع زعتر) غذا را میل نمایید. اینها گران هستن ولی جز غذاهای بسیار خوب محسوب میشوند. در آخر شب هم میتوانید تا ساحل JBR قدم بزنید و تا نزدیکی چرخ و فلک بروید. در شب ساحل تعطیل بوده ولی محل پیاده روی لب ساحل پر از دکه های نوشیدنی و کافه های خیابانی است. میتوانید روی چمن ها بنشینید و استراحت کنید و از مناظر اطراف لذت برده و خستگی یک روز خوب را کامل از بدنتان خارج کنید.

تصویر 21: نمایی از مارینا واک

تصویر 22: مرغ سوخاری KFC

 تصویر 23: ساحل JBR در شب

هزینه های روز دوم:

• بلیط پارک آبی 299 درهم + 195 هزار تومان ووچر
• کمد کوچک : 48 درهم
• آب معدنی داخل پارک آبی 2 عدد : 26 درهم
• مرغ سوخاری KFC گزینه dinner meal (4 تکه بزرگ) با نوشابه اضافه : 84 درهم (2 وعده)
• اتوبوس و مترو (محاسبه شده با روز اول)
• آب معدنی: 4 درهم

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------

روز سوم:

امروز تصمیم داشتیم به سافاری برویم. از ایران از سایت های اعلام شده بلیط (ووچر) کامل سافاری نیویورک را خریداری کردم. فرق چندانی با سافاری عربی نداره. ممکن است ماشینش فرق کند و جای میز شما در کمپ، کمی این طرف تر از صحنه اصلی باشد. اصلا اهمیتی خاصی این موضوع ندارد. با خرید ووچر راحت توانستیم هزینه را نسبت به خرید از تور لیدر یا از تور هتل نصف کنیم. هماهنگی های لازم را از طریق واتس آپ با من انجام دادند و بازه ساعت را بین 2 تا 2.5 اعلام کردند. به همین خاطر زیاد بازه عمل نداشتیم تا جای خاصی برای تفریح برویم. صبح فقط توانستیم خودمان را به وافی مال برسانیم و قصد داشتیم بعد از آن با رفتن به متروی ال جفیلیا به قصر زعبیل (کاخ پادشاه دبی)، دبی فریم (ساختمان با معماری خاص) و مسجد جمیرا برویم که دیگر فرصت نشد به این مکان ها برسیم.

در قصر زعبیل فقط با سر درب میتوانید عکس بگیرید. در آنجا طاووس های بسیار زیادی هستند و میتوانید با این طاووس های زیبا عکس بگیرید (نزدیک درب ورودی نشوید). البته قصر زعبیل تا ایستگاه مترو، نیم ساعتی پیاده روی دارد و اتوبوس خور هم نیست و مجبورید با حدود 20 درهم تاکسی بگیرید. دوبی فریم (قاب دبی) نیز از دیگر جاذبه های این ایستگاه مترو هست که پیاده میتوانید خودتان را به آن برسانید (اگر در طول سفرتان از مترو استفاده کنید حداقل یکبار از کنار این ساختمان با مترو گذشته و از شیشه مترو میتوانید به این ساختمان زیبا نگاهی بیاندازید). مزیت متروی دبی همین است. تمامی خیابان های دبی زیر دید چشمان شماست و به نوعی نقش اتوبوس های توریستی سر باز دو طبقه را ایفا میکند (با هزینه ای خیلی کمتر).

تصویر 24: قاب دبی (دبی فریم)

 تصویر 25: قصر زعبیل (اینترنت)

ما با متروی خط سبز DUBAI HEALTHCARE CITY در حدود 45 دقیقه به وافی مال رسیدیم. وافی مال دارای معماری مصر باستان است و برای عکس گرفتن بسیار جالب. قیمت اجناس نیز نسبتا خوب است. یکشنبه شب ها هم در پشت بام این مال بر روی بالشتهای مخصوص میتوانید دراز کشیده و به تماشای فیلم رایگان بپردازید. بازار خان مرجان نیز (مجاور وافی مال) به نسبت قیمت اجناسش بد نیست. سه ساعتی فرصت داشتیم چرخی زده و کمی خرید کنیم تا به هتل برگشتیم.

اگر یک بار خواستید رستوران عربی خوبی را برای ناهار تست کنید، رستوران الفنر را تشریف ببرید (امیر فود نیز داخل پیج اینستاگرامش تبلیغ کرده است). ماهی شعری (حدود 45 درهم)، بریانی مرغ (65 درهم)، مچبوس گوشت با برنج زرد (65 درهم) جز خوشمزه ترین غذاهاش هستند و دسر هم سمبوسه، لگیمات به همراه نوشیدنی کاراک بسیار معروف است (25 درهم هر کدام). از هرجایی (بخصوص از وافی مال) با مترو خودتان را به ایستگاه کریک برسانید (خط سبز) و از آنجا با قایق آبی به رستوران تشریف ببرید (با تاکسی هم میتوانید). یکی دیگر از غذاهای معروف عربی "مندی" هست که گوشت را کاملا داخل کوره خاکی پخته و با فویل در زیر خاک میگذارند تا کاملا مغزپخت شوند. فقط ممکن است ادویه زیاد غذا باب میل خیلی از مردم نباشد. روی غذا پر از آجیل و بادام و پسته ریخته شده و قیمتش نیز حدودا 60 تا 70 درهم است و یک پرس آن برای دو نفر کاملا کافیست.

تصویر 26: سقف بخشی از وافی مال

تصویر 27: سر درب ورودی وافی مال

تصویر 28: مندی گوشت

تصویر 29: انواع مچبوس (گوشت، مرغ، ماهی و میگو) 

ما آماده رفتن به تور صحرا شدیم. راس ساعت 2.5 ماشین به درب هتل رسید (یک لندکروز) و بعد به دنبال یک خانواده 4 نفره انگلیسی دیگر هم رفت. (ظرفیت ماشین به غیر از راننده 6 نفره است). اگر خواستید ماشین دربست مال شما باشد، باید پول زیادی پرداخت کنید. بعد از طی 45 دقیقه و رسیدن به کویر و کم کردن باد لاستیک شروع به بالا پایین پریدن و تا مرز چپ کردن و بلند کردن خاک و ماسه و افتادن در سراشیبی ها و سر بالایی ها و کوبیدن ماشین به زمین و ... به کمپ رسیدیم (مراقب گردن خود باشید که تکان ناگهانی نخورد). پیاده شدیم. در آنجا چندین شتر برای سوار شدن رایگان و عکس گرفتن وجود داشت. (اگر میدونستم که شترهای بیچاره از بس بلند میشن و میشینن و همشون زانو درد دارن، هیچ وقت سوار نمیشدم). یه آقای مصری هم آمد و از من و همسرم سه عدد عکس گرفت و موقع برگشت گفت هر عکس 50 درهم (3 تا 150 درهم) که خیلی راحت و آسوده 3 تا عکس را 38 درهم با تخفیف ازش گرفتم. حتما تخفیف بگیرید. حتما هم عکس بگیرید. چون برای شما داخل جلدای خاصی عکس را بسیار با کیفیت چاپ میکند. یادگاری زیبایی است. (یک عکس سرپا، یک عکس نشسته و دیگری با شتر). عکس با شاهین نیز نفری 10 درهم بود. موتور چهارچرخ داشت که گران بود (فکر کنم 10 دقیقه نفری 100 درهم).

کم کم کمپ شلوغ شد و ما را به سر میزها هدایت کردند. دور میز ما هم پر از خانواده های ایرانی بود (5 خانواده). آب هر چقدر میخواستی میتوانستی برداری و نوشابه هم رایگان بود که میتوانستی هر دفعه با ایستادن در صف، یک عدد از بوفه بگیرید. طرفای ساعت 6 عصرانه عجیبی آماده شد که باید صف میماندی تا بشقاب های آماده شده از عصرانه را که بیشتر شبیه کدو سوخاری بود و بی مزه تحویل بگیرید ! قلیون نیز اگر بر سر سفره شما می آوردند، پولی بود ولی اگر به جایگاه خاصی میرفتید و در آنجا مینشستید، فقط دو سیبش رایگان بود و بقیه طعم ها پولی. چای و قهوه عربی نیز رایگان بود. حدود یک ساعت بعدش نیز شام آماده شد (فاصله زمانی کم). ماکارونی افتضاح، برنج زرد افتضاح، سیخهای چوبی کوچک مرغ بدبو و گوشت ناجور به همراه سالاد ماکارونی فاجعه و حمص لبنانی. غذاها بی نهایت بی کیفیت و بد مزه بودند. بعد از شام یک آقایی آمد و با لباس رنگی و چراغانی رقصید و بعد آتش بازی کرد. بعد از وقفه ای کوتاه، فردی برای 20 دقیقه رقص عربی کردند (3 مدل). تمام. سافاری به نظرم ارزش این همه پول خرج کردن را نداشت. اگر چند خانواده ایرانی نبودند تا با آنها هم صحبت شویم، شاید زمان خیلی از این هم بدتر میگذشت. ولی برای یک بار باید تست میکردیم. در زمان های گذشته آتش روشن میکردند و آهنگ میگذاشتند و مردم نیز دور آتش همراهی میکردند. گویا دیگر این داستانها نیست. بعد از حدود 5 ساعت ترانسفر آمد و ما را تا درب هتل رسانید. ساعت 10 شب بود.

تصویر 30: فضای خارجی کمپ

تصویر 31: فضای داخلی کمپ سافاری

هزینه های روز سوم :

• خرید از وافی مال
• هزینه مترو (از قبل حساب شده است).
• سافاری دو نفر 838 هزار تومن از ایران.
• آب معدنی : 4 درهم

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------

روز چهارم:

امروزمان را اختصاص به محله سنتی دبی، یعنی دیره دادیم. بعد از صرف صبحانه با مترو در حدود 35 دقیقه به ایستگاه الفهیدی (خط سبز) رفتیم. این ایستگاه شما را به محله بستکیه (محله قدیمی و اعیان نشین زمان قدیم ایرانیان) میبرد. یک چرخی بزنید. زیباست. کوچه های تنگ با درب و پنجره های قدیمی و بادگیرهای ایرانی (از نوع معماری جنوب ایران). از آنجا با چند قدم پیاده روی لب اسکله و رودخانه خور دبی رسیدیم. این رودخانه دبی را به دو قسمت بر دبی و بر دیره تقسیم میکند. ما با قایق کوچک چوبی (ابرا) با 2 درهم و زمانی در حدود 5 دقیقه با استفاده از نول کارت (کارت مترو) عرض رودخانه را طی کردیم و از اینجا میتوانید به بازارهای طلا، ادویه، عطر، بازار مرشد و در نهایت سوق نایف (پاساژی نزدیک بنی یاس) بروید.

تصویر 32: محله بستکیه

تصویر 33: نمایی از قایق ابرا

با مترو هم میتوانستید به این مکان برسید (مترویunion  یا الاتحاد). کلاً شبیه بازارهای قدیمی است که هر سمتش مختص به اجناس خاصی است. قیمتها نیز هرجوری پیدا میشود. در مجموع جای بسیار شلوغ و پرتراکمی است. فروشنده ها هم اکثرا ایرانی و اهل بندر لنگه و لار و ... هستند و بدجور به شما میچسبند و تا از آنها چیزی نخرید شما را ول نخواهند کرد. چیز جالبی هم برای خرید و یا عکس گرفتن وجود نداشت. (این نظر منه و نظر بقیه دوستان محترم). اگر ادویه، طلاهای خفن و ارزانتر نسبت به ایران، شکلات با شیر شتر (گران) و عطر میخواهید میتوانید اینجا خریداری کنید. تمامی مکان های نام برده را حتی اگه نزدیک باشند باید با استفاده از گوگل مپ و با استفاده از تابلوهای راهنما با پای پیاده بروید. چون همه نزدیک به هم بوده ولی با توجه به شلوغی و ازدحام، پیدا کردن آنها خیلی آسان نیست (بخصوص سوق نایف). تاکسی هم که به شدت گران است. سوق نایف نیز خیلی از دوستان اظهار داشتند که اجناس ارزانی دارد. به نظرم اصلا ارزش رفتن نداشت. پاساژی کوچک که دارای پارچه، مجسمه، عود و عطر عربی و وسایل تزئینی ... و مناسب خرید نبود.

تصویر 34: نمایی از ورودی بازار طلا

تصویر 35: بازار طلا

تصویر 36: محله اطراف سوق نایف و بازار ادویه

 بعد از اینجا با مترو و با صرف زمانی در حدود 35 دقیقه به سمت دو فروشگاه بزرگ DAY TO DAY و CITY CENTER رفتیم. خیلی از دوستان از قبل میگفتند دی تو دی اجناسش با کیفیت نیست. درسته اما بستگی دارد. اجناسی هم با قیمت بالا وجود دارد و هم با قیمت پایین. بله جنساش مارک نیست. اما اگر بخواهید مارک بخرید به جای 30 درهم باید 250 درهم برای یک تیشرت ساده در دبی پول پرداخت کنید. کسی که دی تو دی می آید یا قصد خرید سوغاتی داشته و یا شکلات و یا چیزهای ارزان مثل تی شرت، شلوار، کروات و ... اینجا دریایی از تی شرت با همه نوع کیفیت وجود داشت. به نظرم اصلا جای بدی نیست و میتوانید خیلی خوب خرید کنید و وقت شما را 4 ساعت یا بیشتر حسابی خواهد گرفت (چه طبقه اول و چه طبقه دومش). قیمت چمدان هایش نیز از ایران خیلی ارزانتر بود.

/...* اکنون نوبت سیتی سنتر رسیده است. نیم نگاهی هم به ساعت تا به برنامه های غروب خود برسیم. مجتمع سی تی سنتر نیز خیلی گران بود. یک چرخی بزنید متوجه خواهید شد. برای ناهار میتوانید به اطراف میدان جمال عبدالناصر (بنی یاس) رفته و غذاهای ارزان و خیابانی میل کنید. ولی هر کسی نمیتواند در آنجا غذا بخورد. مثال میزنم. تفاوتش مثل فرق کباب کوبیده 70 هزار تومانی و کباب کوبیده 8 هزار تومانی اطراف حرم شاه عبدالعظیم است ! اگر خواستید میتوانید در فودکورت سیتی سنتر غذا میل کنید. جای خوبی است. میتوانید پیاده تا رقه رفته (یا با مترو) و از شب های شلوغ آنجا و هم از غذاهای خیابانیش استفاده کنید. فروشگاه بالیوود رقه هم برای خریدن شکلات مکان بدی نیست (اکثر شکلات های دبی خرمایی هستند). کشتی کروز ایرانی هم از ساعت 8 تا 10 شب در آب های دیره 2 ساعتی میچرخد. اگر مایل بودید میتوانید با شام و با هزینه حدود 1 میلیون تومن (دو نفر با ووچر) این تور را خریداری نمایید (البته هر کسی که به این تور رفته زیاد راضی نبوده است). نه رقص دارد و نه غذایش راضی کننده است. یک خواننده ای هم به نام آغاسی فقط آهنگ میخواند که طبق نظرات مردم جالب نیست.

بعد از خرید تصمیم گرفتیم به هتل برگردیم و وسایل و خریدی که کردیم را در هتل گذاشته و در اطراف امارات مال غذا بخوریم. رستوران MY SHAWERMA یکی از لذیذترین و بی نظیرترین غذاهایی بود که در زندگیمون خوردیم. شاورمای گوشت (هم ساندویچ و هم بشقاب عربی که به صورت لقمه لقمه جدا شدن) با سس خوشمزه و سیب زمینی لذیذش خاطره خوبی را برای ما در اطراف امارات مال رقم زد. امتیاز این غذاخوری در تریپ ادوایزر نیز بالا بود و نظرات مردم نسبت به آن مثبت.

37: شاورمای عربی

نزدیکای غروب بود و افتتاحیه GLOBAL VILLAGE (دهکده جهانی). با اتوبوس شماره 106 مجاور متروی امارات مال با 35 دقیقه و با صرف هزینه ای ناچیز به دهکده رسیدیم.

 

نکته 24: دوستانی که در سایر نقاط دبی، مثل دیره ساکن هستند میتوانند از متروی الاتحاد (union) با اتوبوس شماره 103 و از متروی ال قوبایبا با اتوبوس شماره 104 به دهکده جهانی مستقیم برسند.

 

خیلی از لیدرها مردم ایرانی را با 400 هزارتومن اینجا آورده بودند. در صورتی که ما فقط با اتوبوس 10 درهم (30 هزار تومن) به این مکان رسیدیم! بلیط ورودی نیز نفری 15درهم بود. شهری زیبا با معماری 72 ملت در ابعاد بزرگ. از ایران گرفته تا روسیه، هند، چین، ژاپن، کره جنوبی، آفریقا، مراکش، ترکیه، سوریه، مصر، آمریکا، ایتالیا و ... که از هر کشور نماد بزرگی در آنجا وجود داشت و داخل هر کشور هم غرفه های بازار مربوط به آن. گوشه گوشه هر نقطه ای از این مجموعه نیز رقص و پایکوبی و در سه نقطه هم صحنه SHOW و رقص وجود داشت. به دور از هرگونه تعصب و با تشکر از عرب های اماراتی عزیز، بعد از روسیه، یا همردیف روسیه، ایران زیباترین و شیک ترین و پر ابهت ترین قسمت آن مجموعه بود. بعد از ایران نیز به نظرم آفریقا و ژاپن بودند. هر سال هم بعضی از نماد کشورها با سال قبل فرق میکند. قیمت آب، برخلاف مکان های تفریحی دیگر، کاملا نرمال و مثل داخل شهر بود. سرشار از کافه، رستوران، غذاخوری و ... خیلی زنده و شلوغ و باحال با آتش بازی. حتما برنامه ریزی کنید در فصلی تشریف ببرید (آبان تا فروردین) که این مجموعه باز باشد. حدود 3 ساعتی را در آنجا میشود گذراند و کاملا راضی برخواهید گشت. یک شهربازی هم در انتهای این مجموعه وجود دارد که اگر تمایل داشتید میتوانید سوار تاب چتری شوید (دارای امتیاز بالا) ولی قیمتش کمی گران است (ارتفاع گرفته، باز شده و میچرخد).

تصویر 38: سر درب ایران در دهکده جهانی

تصویر 39: سر درب روسیه در دهکده جهانی

تصویر 40: اجرای برنامه های سرگرم کننده و تاترهای موزیکال

هزینه های روز چهارم:

• شارژ کارت مترو به ازای دو نفر 160 درهم تا پایان سفر
• شاورما، سیب زمینی و نوشیدنی برای دو نفر 62 درهم
• بلیط دهکده جهانی: 30 درهم
• آب معدنی : 8 درهم

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------

روز پنجم:

امروز روز هالووین بود. از قبل تصمیم گرفتیم امروز را کلا ساحلی برگزار کنیم. صبح دوباره با اتوبوس (45 دقیقه) به مارینا واک رفتیم و با استفاده از بلیط کاملی که برای قایق زرد مارینا (نمره اول تریپ ادوایزر) خریده بودیم سوار قایق 99 دقیقه ای شدیم. قیمتش یکم بالاست ولی واقعا بی نظیر بود. مارینا را هم در شب و هم در روز باید دید. کاملا متفاوت هستند. در ابتدا مسئول قایق (فکر کنم هندی بود) خیلی آرام داخل آبراه مارینا شما را گردانیده و ساختمانهای مهم را نشان و همچنین در مورد مسیر، توضیحاتی را میدهد. کشتی های کروز (جدید و قدیمی) و یات ها را در کنار خوتان میبینید که توسط توریست ها اجاره شده و روی آن در حال جشن و پایکوبی هستند. بعد از پخش آب معدنی از همه افراد قایق تک تک در فضایی بی نظیر زیر برج های چند ده طبقه مارینا عکس میگیرند (بیش از 5 عدد عکس). بعد جلیقه نجات را میپوشید و محکم سر جای خود نشسته و قایق با سرعت هر چه تمام و با هیجان زیاد روی آب خلیج فارس به سمت پالم جمیرا و هتل آتلانتیس حرکت میکند. شدت باد به حدی است که حتی جرات دست گرفتن گوشی را برای ثبت تصاویر ندارید. در روبروی آتلانتیس نیز باز از شما به تعداد زیاد عکس خواهند گرفت. بعد از طی توقفی کوتاه باز با سرعت هر چه تمام به سمت برج العرب رفته تا زیر ساختمان چشم نوازش عکس بندازید. توضیحاتی هم در مورد هتل، قیمت هر شب، قیمت نوشیدنی های هتل و تاریخچه هتل داد که تمامی خارجی هایی که درون قایق بودند نیز سرشان سوت میکشید.

تصویر 41: مسیر حرکت قایق زرد مارینا

 تصویر 42: قایق زرد مارینا

 تصویر 43: آتلانتیس از درون قایق زرد

 همان مسیری که آمدیم را باز برگشتیم و با سرعت تمام مثل ترن هوایی با کوبش شدید به آب و چپ و راست کردن قایق، لذتی وصف نشدنی را با عبور از کنار ویلاهای شیخ های میلیاردر در پالم و گذر از مجاورت چرخ و فلک فراهم آورد. قایق سواری تمام شد. تقریبا 11 صبح بود. بعد از اینجا به سمت ساحل جمیرا (مارینا) جهت شنا و دنبال سانچرز رفتیم که اصلا صندلی خالی پیدا نمیشد. متصدی گفت قیمتش 100 درهم است که اصلا نمی ارزید. همه مردم زیرانداز انداخته و بر روی زمین نشسته بودند (ولی زیر آفتاب داغ). آب هم بسیار شلوغ بود. کنار ساحل هم یک عده والیبال بازی میکردند، یک عده آفتاب میگرفتند و یک عده خواب بودند. همه در کنار هم خیلی شیک و با هر نوع پوششی بودند و اینجاست که آدم کمی به فکر فرو خواهد رفت. بماند. آب شور بود و گرم. خیلی فضا و مکان خوبی بود. خیالتان راحت. اتاق تعویض لباس هم دارد.

 تصویر 44: نمایی از ساحل JBR از قایق زرد

 تصویر 45: مسیر عبور قایق از دل ساختمان های مارینا

تصمیم گرفتیم از دریا به سمت ابن بطوطه مال که در نزدیکی مارینا واقع است برویم (با اتوبوس رفتیم ولی میتوانید با کمی پیاده روی خودتان را به ایستگاه مترو رسانیده و با زمان 20 دقیقه در ایستگاه ابن بطوطه پیاده شوید و روبروی مترو این مجتمع قرار دارد). ابن بطوطه مال نیز مجتمع بزرگی است که دارای چندین نوع معماری ایران، چین، مصر و هند است. در این مکان، بخش ایران زیاد چنگی به دل نمیزد.

تصویر 46: بخش هند در ابن بطوطه مال

 تصویر 47: بخش چین در ابن بطوطه مال

برای عکس گرفتن و یک دور چرخیدن بدک نیست. قیمت اجناسش نیز به نسبت خوب است. یک فروشگاه مخصوص فروش لباس های هالووین داشت که پر از جمعیت بود. ناهار را اینجا خوردیم و به هتل برگشتیم تا کمی استراحت کرده تا به مراسم هالووین در یکی از مراکز تفریحی ساحلی معروف در شب برسیم. وقتی به هتل رسیدیم یادمان افتاد که تا الان فرصت نشد از استخر هتل استفاده کنیم. استخر هتل در طبقه بالا (بام) قرار داشت. هم حوله میدادند و هم کلید برای کمد. خیلی خلوت بود و اصولا در دبی بیشتر مردم بیرون از هتل مشغول هستند و کسی زیاد از استخر استفاده نمیکرد. یک ساعتی از استخر استفاده کردیم. آب استخر یخ بود. آرام آرام وسایلامان را جمع و جور کردیم تا برای فردا (روز برگشت) آماده باشیم. ساعت حدود 9 شب با اتوبوس به سمت هالووین پارتی رفتیم.

نکته 25 : حتما برای رفتن به مرکز تفریجی شبانه لباس رسمی بپوشید. حتما نباید کت پوشید. ولی پیراهن (اصولا سفید) و شلوار بلند و کفش رسمی قطعی است. اگر هم از قبل از طریق هر ابزاری از آنها پرسیدید و گفتند نوع لباس مهم نیست، پس میتوانید با تی شرت و شلوارک رفته ولی کفش را حتما اسپورت بپوشید. هدفم این است که با صندل جایی نروید. ممکن است جلوی ورود شما به داخل را بگیرند. شخصا مشاهده کردم خیلی از مردم را با صندل راه ندادند. پاسپورت هم حتما همراهتان باشد.

 

 نکته 26: کلا هر جایی که تشریف میبرید، پاسپورت را همراه داشته باشید. ممکن است بعضی از مکان ها از شما بخواهند. هنگام ورود به مراکز تفریحی از خیلی از افراد پاسپورت خواستند. هیچ وسیله ای هم حق ندارید شامل خوردنی و نوشیدنی داخل آن ببرید. قبل از درب ورودی، حراست کیف شما را کامل خواهد گشت.

 فضای بسیار عجیبی بود. همه با صرف هزینه های بسیار زیاد و آرایش چهره هایشان را ترسناک درست کرده بودند و همه در حال عکس گرفتن از هم و رقص و پایکوبی بودند. گروه ها و موزیسین های معروفی آمده و مردم در حال خوش گذرانی تا 3 صبح بودند. نوشیدنی و خوراکی ها نیز بسیار گران بود. یک قلیون عربی از حدود 90 تا 200 درهم بود (نوشیدنی هم 3 برابر بیرون حساب میشد). ما ساعت 2 شب با کریم (اسنپ) برگشتیم هتل. اینجا اولین باری بود که از تاکسی استفاده کردیم. چون اتوبوس و مترو بعد از ساعت 11 دیگر فعال نخواهند بود. هزینه تاکسی نیز 40 درهم شد که در برابر تاکسی های عادی تقریبا نصف شده بود (76 درهم).

هزینه های روز پنجم:

• قایق زرد مارینا: 1 میلیون و 200 هزار تومان از ایران
• هزینه غذا : 42 درهم
• هزینه مترو و اتوبوس (از قبل حساب شد)
• هزینه برنامه تفریح شبانه (هالووین): 199 درهم
• آب معدنی : 4 درهم

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------

روز ششم (آخر):

امروز روز برگشت بود. و ما باید تا ظهر اتاق را تحویل می دادیم. از طرفی افتتاحیه باغ گل ها (میراکل گاردن) بود. همچنین تا به امروز وقت دیدن امارات مال را نداشتیم. تصمیم گرفتیم که اتاق را صبح زود تحویل بدهیم. چمدان ها را داخل اتاق امانات بگذاریم و سریع به میراکل گاردن برویم. از آنجا هم وقت باقی مانده را داخل امارات مال بگذرانیم تا هنگام برگشت به لابی هتل و آمدن ترانسفر دنبالمان. با اینکه شب قبلش 3 صبح خوابیده بودیم، ولی مجبور شدیم 6 و نیم صبح از خواب بیدار شویم.

با اتوبوس شماره 105 از امارات مال مستقیم و 25 دقیقه ای به باغ گل ها رسیدیم. میراکل گاردن بهشتی بود از جنس گل در قالب هواپیما، حیوانات، انسان، پرنده، شخصیت های کارتونی، ساختمان و ... همه چیز از جنس گل. بسیار زیبا و بی نظیر برای عکس گرفتن. ولی گرمای هوا بشدت اذیت میکرد. این مکان هم مثل گلوبال ویلیج هرساله تغییرات زیادی نسبت به سال قبل دارد.

تصویر 49: نمایی از باغ گل ها

 بعد از حدود 2 ساعت و گرفتن عکس های زیاد، تصمیم گرفتیم از این گرمای هوا فرار کنیم و به امارات مال برگشتیم. مطمئن شدیم دیگر با مترو و اتوبوس کاری نداریم. لذا کارت های مترو را برگردانده و فقط 5 درهم پس گرفتیم (یعنی در مجموع 355 درهم هزینه نول کارت شد که با 40 درهم هزینه تاکسی کلا حدود 400 درهم هزینه حمل و نقل ما در این 6 روز شد که اگر این مسیرها را با تاکسی یا با تور لیدر میرفتیم مطمئنم که دست کم در حدود 4 برابر هزینه بیشتر میشد).

مجتمع امارات مال هم یکی از بزرگترین و از نظر بنده بهترین پاساژ دبی هست که دارای مراکز خرید بسیار، فودکورت های بسیار زیاد، پیست اسکی (هزینه بالا)، بازدید از پنگوئن ها (هزینه بالا) و ... می باشد. برای دو مکان نامبرده نیز ووچر وجود داشت. هایپر امارات مال را حتما بروید. چیزهای خوبی میشه خرید از جمله شکلات و لباس. ناهار را هم پیتزا آمریکایی پاپاجونز و همبرگر برگر کینگ خوردیم.

 

 نکته 27: برای همبرگر برگر کینگ ووچر نخرید. چون ووچرش فقط شامل همبرگر گیاهی است که جدیدا تولید شده و با تکنولوژی بالایی تهیه میشود و بسیار بدمزست. از پیتزا هم انتظار پیتزایی نظیر پیتزای ایرانی نداشته باشید. پیتزاش خوشمزه بود ولی خالی از مواد بود و با استفاده از طعم دهنده ها و مواد افزودنی طعمی نزدیک به پیتزاهای ایران به وجود آورده بودند. این ویژگی پیتزاهای آمریکایی است.

 

کمی در امارت مال نیز خرید کردیم و پیاده به سوی لابی هتل رفته و منتظر ترانسفر ماندیم. یک ون دنبال ما آمد و تنها مسافران آن ون من و همسرم بودیم (دربست). پرواز هم 10 شب به وقت دبی بود. غذای ماهان در شب برگشت بسیار بسیار بسیار افتضاح بود. سبزی پلو با مرغ آب پز و یا لوبیا پلو که هر دو با ادویه های شدید و غیر قابل خوردن طبخ شده بود (از غذای سافاری ضعیف تر). امیدوارم مسئولان ماهان در این امر تجدید نظر کنند. خیلی از مردم از این قضیه باخبر بوده و با خودشان داخل هواپیما همبرگر مک دونالد آورده بودند.

تصویر 51: گوشه ای از مجتمع امارات مال

تصویر 52: نمایی از پیست اسکی امارات مال

فرودگاه دبی (ترمینال 1) یکی از بهترین فرودگاه های دنیاست. اصلا حس نمیکنید که داخل فرودگاه هستید. گویا داخل فروشگاهید. عطر فروشی، طلا فروشی، سوغاتی های ریز،  لباس فروشی و .... غرق در نور و زیبایی. اصلا متوجه گذر زمان نمیشوید. همزمان هم به گردش در مغازه ها میپردازید و هم کارهای خروج را انجام میدهید.

 نکته 28: هیچ مایعات یا تیوپی (شامل خمیردندان، ضد آفتاب، کرم پودر مایع، تافت و ...) داخل کیفی که قصد ورود به داخل هواپیما دارید، نگذارید. مسئولین آن ها را برداشته و به دور می اندازند.

هزینه های روز ششم :

• مترو و اتوبوس
• میراکل گاردن 110 درهم برای دو نفر
• ناهار : 51 درهم
• آب معدنی : 3 درهم

-------------------------------------------------------------------------------------------------------------

این بود گذری بر سفر دو نفره من و همسرم به دبی در تاریخ 5 تا 10 آبان. دمای هوا به طور متوسط در آبان ماه در زمانی که ما حضور داشتیم حداقل 24 و حداکثر 36 بود. لیست مکان ها (شاید به درد برنامه ریزی شما خورد) و قیمتها را هم تا حدودی ریز کردم و برای شما گذاشتم. در حدود 18 میلیون تومان در این 6 روز (غیر از خرید و سوغاتی) برای ما هزینه برداشت. خیلی از تفریحات هم هزینه های سنگینی داشت که ما نرفتیم. مثل فراری ابوظبی که دو نفر حدود 2 میلیون با هزینه رفت و آمد آب میخورد (البته نیاز به یک روز کامل دیگر هم بود و طبق نظرات مردم فقط قسمت ترن هواییش عالیه). یا بالیوود پارک، پاراسل سواری، جت اسکی و ...

تصویر 53: لیست مکان های تفریحی دبی

تصویر 54: لیست هزینه های تفریحی، حمل و نقل و غذا

تصویر ۵۵: نقشه تراموای دبی

در آخر به جهت شناخت بیشتر نقاط و جاذبه های زیبای دبی و دسترسی آسانتر به این مکان ها، آدرس همگی آنها را لیست کرده و در اینجا قرار دادم. با کلیک روی این لینک وارد مپ گوگل (یا گوگل مپ گوشی) شوید و لیست این مکان ها (۳۸ عدد) به صورت آماده در خدمت شما قرار خواهد گرفت. میتوانید از اینجا به راحتی به عکس ها، نظرات مردم، امتیازها و ... دسترسی پیدا کرده و حتی روی نقشه موقعیت آن را در شهر دبی و نسبت به هتل خود و مکان های تفریحی دیگر بدست آورید.

 

 

امیدوارم توانسته باشم کمک کوچکی در زمینه سفر به دبی کرده باشم. همیشه بسیاری از دوستان میپرسند استانبول بهتر است یا دبی. این بحث خیلی سلیقه ای است. ولی بخواهم به طور کلی بگم، اگر هدفتان خرید کردن است، که اصلا روی دبی حساب باز نکنید. مگر در زمانهایی که فصل آف و تخفیف شده مثل اواخر هر فصل که آن موقع خیلی اوضاع بهتر است ولی در عوض معایبی هم دارد. چون اگر انتهای بهار و تابستان روید، هوا جهنم است. انتهای پاییز و زمستان هم بروید، شب های سال نو میلادی و شمسی است و قیمت هتل ها و پروازها چندین برابر خواهد شد.

 

 نکته 29: در مورد خرید، یکی از خانواده هایی که با ما در سافاری بودند، به ما گفت که در شارجه امارات و در سیتی سنترش، قیمت تمامی اجناس از شیر مرغ تا جون آدمیزاد به طرز وحشتناکی پایین بود (از 5 تا 20 درهم). ما نتوانستیم برنامه خودمان را تنظیم کنیم تا به شارجه برویم. از کیفیت اجناس هم بی اطلاع هستم. ولی فقط در این حد اطلاع دارم که چون شارجه شهر مذهبی است، در پوشیدن لباس خود کمی ملاحظه فرمایید. برای رفتن نیز به متروی خط سبز airport free zone رفته و با اتوبوس یا تاکسی به سمت شارجه روید. اما اگر بجای خرید، هدفتان فقط تفریح و دیدن جاذبه های دیدنی و عظمت و مدرن بودن است، قطعاً دبی پیشنهاد من می باشد. استانبول در مقابل دبی جاذبه های دیدنی زیادی ندارد. هرچند این دلیلی نیست که چیزی از زیبایی های استانبول کم کند. دبی 6 روز هم باشی و از صبح تا شب این طرف و آن طرف بروید، باز هم تفریحات و مکان هایی برای دیدن وجود دارد.

 

نکته آخر 30: پاور بانک (شارژر همراه برای شارژ گوشی) یادتان نرود. همه جا همراهتان داشته باشید. کیف کمری دیگه از مد افتاده است. کیف دوشی با خوتون داشته باشید که بندش از روی بدنتان رد شود و دو دستتان آزاد باشد. سعی کنید ابعادش را طوری انتخاب کنید که گوشی، شارژر، پاسپورت، پول و مقداری خرت و پرت مثل کرم ضد آفتاب و ... داخلش راحت جا شود. کفش حتی الامکان بهترین و راحت ترین را بپوشید. تازه نباشد و حدود 2 هفته از قبل پوشیده باشید تا جا باز کرده باشد. صندل انگشتی نپوشید مگر فقط در سواحل. لای انگشتها را حسابی زخم خواهد کرد.

 

برخورد همه عوامل در دبی شامل حراست، پلیس ها، فرودگاه، هتل، ورودی های تفریحی (بخصوص با ایرانی ها) بسیار محترمانه و با شوخ طبعیه. واقعا لذت بخش بود. وقتی میفهمیدن ایرانی هستید (مخصوصا خانم های آفریقایی)، شروع به گفتن کلی از کلمات فارسی، تیکه ها و شوخی ها میکردند و همچنین برخی هم از شرایط موجود کشور ازت میپرسیدند. همه به ما لبخند میزدند. حتی وقتی تصادفا به کسی برخورد میکردیم و یا چمدانمان به کسی برخورد میکرد، با ما بدرفتاری نمیکردند (برعکس بسیاری دیگر از کشورهای اطراف مثل آنتالیا یا استانبول که 50% مردم از این قضایا شاکی هستند). وقتی به فرودگاه تهران رسیدیم بدن همسرم به خانمی خورد، فورا آن خانم محترم برگشت و داد زد و گفت: مکه کوری؟؟ همونجا یک حسرت و آهی باز کشیدم با آرزوی دیداری دوباره. به ایران عزیز خوش اومدی...

فکر نکنم دیگه نکته ای باقی مانده باشه. با نوشتن این سفرنامه، همین الان هم دلم برای دبی این شهر رویایی تنگ شد. تشکر میکنم از سایت خوب لست سکند. سوالی بود در خدمت دوستان خوبم هستم. امیدوارم همیشه سفرهاتون به شیرینی حلوای عربی باشه. (آبان 1398)/.

 

 

نویسنده :Armin Ghabraei

تمامی مطالب عنوان شده در سفرنامه ها نظر و برداشت شخصی نویسنده است و وب‌ سایت لست سکند مسئولیتی در قبال صحت اطلاعات سفرنامه ها بر عهده نمی‌گیرد.