سفری کوتاه به دهکده نمکی و کویر مصر ایران

سلام خدمت دوستان عزیز لست سکند و علاقمند به سفر

این سفرنامه دومین سفرنامه داخلی من هست و دلیل اینکه تصمیم گرفتم تجربیات این سفر کوتاه رو به اشتراک بگذارم، کمبود اطلاعات کافی در مورد کیفیت و نحوه برگزاری تورهایی بود که برای این مقصد برگزار میشد و در زمان سفرم هیچ سفرنامه ای نبود که دقیقا مسیر سفر روتوصیف کنه تا یک تصور محدودی از مقصد داشته باشم

سه سالی بود که در ماههای مناسب سفر به کویر، قصد داشتم با گروه دوستان و البته همراه با تورهای کویر مصر به این کویر برم ولی هر بار اتفاقی می افتاد و کنسل میشد. ماه آبان سال 98 که تعطیلات خوبی هم در طول هفته بود تصمیم گرفتیم به این سفر بریم.من که اول هفته از سفر سه هفته ای خودم برگشته بودم و فقط به استراحت و تجدید قوا نیاز داشتم.مسئوولیت پیدا کردن تور مناسب رو به دوستان سپردم و منتطر تماس برای ثبت نام شدم.با توجه به تعطیلات مطمئن بودم که ظرفیت تورها خیلی زود تکمیل میشن و نگران از اینکه چرا وسط هفته رسید و خبری نشد. بالاخره روز دوشنبه که تصمیم همه دوستان قطعی شد و با سرپرست گروهی که قرار بود باهاشون به این سفر بریم، تماس گرفتن متوجه شدن که تور تکمیل شده و نمیتونیم با گروهی که از قبل انتخاب شده همراه بشیم. با اینکه تصمیم داشتم تو این سفر من فقط یک همراه باشم نه کسی که مسئول هماهنگی هاست. ولی به اجبار طبق روال گذشته من مسئولیت پیدا کردن تور رو بر عهده گرفتم، با اینکه مطمئن بودم تو این مدت کوتاه بخاطر تعطیلات نمیتونم تور مناسبی پیدا کنم با هر آژانسی که از قبل میشناختم تماس گرفتم ولی همه تکمیل بودن و یا به تعداد ما که شش نفر بودیم ظرفیت نداشتن. در نهایت از یکی از سایتهای تخفیف یک آژانس که ظرفیت داشت ولی اطلاعات درستی از اقامتگاه ارائه ندادن رو انتخاب کردیم. با هماهنگی دوستان و اینکه دل رو به دربا بزنیم و سفری بدون اطلاعات کافی داشته باشیم تور رو برای دو روز و نیم که عملا یک شب اقامت و دو روز گشت بود با قیمت 240 هزار تومان از این آژانس خریدیم.که هزینه ورودیها به مبلغ چهل هزار تومان باید به لیدر پرداخت میکردیم. دوصبحانه، دوناهار، یک شام هم بر عهده تور بود.حرکت ساعت نه شب روز چهارشنبه  از ترمینال غرب و برگشت ساعت دوازده شب روز جمعه به همون مکان بود.

روز چهارشنبه صبح پیامی از طرف مسئول توری که اسمش با آژانس متفاوت بود برای من فرستاده شد که چه وسایلی بهتره همراهمون باشه و برنامه گشت ها چطورهست. نکات مهمش اینطور بود که علاوه بر وسایل شخصی پول نقد، ملحفه و قاشق چنگال و لیوان همراهتون باشه. من تا اون زمان هیچوقت با این تورها سفر نکرده بودم و اصلا نمیدونستم که چه مدل سفری در انتظارمون هست.سعی کرده بودم توقع و حساسیتها رو در پایین تر حد نگه دارم تا اذیت نشم. به دوستان هم تاکید میکردم که توقعتون رو از این سفر حداقل کنید که خوشبختانه همراهانم واقعا خوب و منعطف بودن، حتی خیلی بیشتر از خودم و واقعا همسفر خوب نعمت بزرگی هست.

روز سفر رسید و حرکت ساعت نه شب از محدوده ترمینال غرب بود. راننده تاکید زیادی داشت که حتی کوله پشتیها باید تو قسمت بار قرار بگیره و شماره اش به اسم شخص ثبت بشه و ما دلیل حساسیت رو نمیدونستیم و به اصرار راننده کل وسایل رو پایین گذاشتیم. خوشبختانه همسفرهامون به موقع رسیده بودن و با یکربع تاخیر حرکت کردیم. لیدرمون خودش رو معرفی کرد و من متعجب بودم که چرا لیدر این سفرمون یک دختر کم سن وساله، ولی  در طول سفر واقعا به شرایط مسلط بود و از عهده کارش بر اومد. اعضای گروه خودشون رو معرفی کردن و متوجه شدیم که یک سوم اتوبوس تحصیلات دکتری دارن و بقیه همسفران هم تحصیلکرده و شغلهای جذابی دارن. ما که انتظار همسفرهای خیلی خیلی معمولی تر داشتیم خیلی خوشحال شدیم که همراهان خوبی رو در این سفر داریم و البته میانگین سنی هم به گروه ما میخورد و خوشبختانه گروه شاد و سرزنده ای بودن.

یکی از همراهانمون که از قم به ما ملحق میشد بعد از عوارضی سوار شد و اتوبوس بعد از قم تو مجتمع مارال ستاره برای شام یکساعت فرصت داد. بخاطر تعطیلات فضای داخل خیلی شلوغ بود.

مجتمع مارال ستاره یک مجتمع رفاهی در اتوبان قم به کاشان هست که میتونید  از خدمات انواع رستورانهاش مثل سنتی، ایتالیایی،ساندویچی، کافه، بستنی و خریدهای سوپرمارکتی استفاده کنید. سرویس بهداشتی تمیز و بزرگی هم داره.

تصویر شماره 1:مجتمع مارال

تصویر شماره 2:مجتمع مارال

تصویر شماره 3:مجتمع مارال

فضای غذاخوریش دوقسمته که زمان ورود قسمت سنتی و بوفه صبحانه اش سمت چپ قرار میگیره و سالن سمت راست سالن غذاخوری و محل سفارش سه تا رستوران فست فودش هست که باهم مشترکه. ما رستوران ایتالیایی رو برای سفارش شام انتخاب کردیم. پیتزای بیف دونفره سفارش دادیم که بعد از بیست دقیقه آماده شد و واقعا طعم خوبی داشت.

تصویر شماره 4: پیتزا از رستورران ایتالیایی

بعد از یکساعت به سمت خور و بیایانک (کویرمصر) حرکت کردیم. همراهانمون خیلی شاد و پرانرژی بودن که باعث میشد زمان رو فراموش کنیم و بالاخره ساعت یک شب فضای اتوبوس آروم شد و کمی چشمهامون گرم شد.البته جاده ای که از نایین به سمت خور و بیابانک هست اصلا کیفیت خوبی نداره.علاوه بر اینکه اتوبوس خیلی آروم باید حرکت کنه، بیشتر جاها خیلی صدای چرخها روی ناهمواری آسفالت اذیت کننده هست.

تصویر شماره 5: طلوع

ساعت شش صبح به پلیس راه جندق و خور رسیدیم. باید همگی پیاده میشدیم و کل اتوبوس و  بار اتوبوس بازرسی میشد.  پلیس راه شبیه به یک میدان بود که مایک طرف پیاده شدیم و  از اتوبوس دور شدیم و اتوبوس بعد از  بازرسی که حدود بیست دقیقه طول کشید اومد سمت ما تا سوار بشیم. وقتی میخاستم از اطراف عکس بگیرم مامور انتظامی ایستگاه اجازه نداد و گفت عکسهارو پاک کن.اینجا منطقه نظامیه. من هم  البته به حرفش گوش دادم.

تصویر شماره 6: پلیس راه

در مورد اقامتگاههای منطقه خور و بیابانک باید بگم بر اساس کیفیت تورها خدمات فرق میکنه.اگر داخل شهر خوردنبال اقامت هستید یک هتل به اسم بالی هست. در روستاهای مهرجان، گرمه، مصر و .... مکانهای اقامتی به صورت اقامتگاههای بومگردیه. در واقع خانه اهالی روستاست که تبدیل به اقامتگاه شده و تعدادی اتاق با رختخواب به صورت کف خوابه که دور یک حیاط ساخته شده و سرویسهای بهداشتی به صورت مشترک استفاده میشه.اتاقها معمولا از چهار نفر شروع میشه و تا هشت نفر ظرفیت هم هست. پس باید خودتون رو برای این شرایط آماده کنید و اگر در سفر حساس هستید حتما از تورهای گرونتر با خدمات باکیفیت تر استفاده کنید تا هم اتاق خصوصی داشته باشید و هم کیفیت غذا و اقامت بهتر.

تصویر شماره 7:شهر خور

تصویر شماره 8: شهر خور

اقامتگاهمون داخل یک روستا به اسم نصرآباد سمت غرب  شهر خور و بیابانک  بود که رو نقشه جایی به اسم فرخی نامگذاری شده بود.داخل روستا چند تا از خونه ها تبدیل به اقامتگاه شده بود و چندتا خونه هم ساکن بودن، روستای بزرگی نبود. ساعت هفت صبح اقامتگاه بودیم و چون تعطیلات بود قبل از ما گروه دیگری در اتاقها ساکن بودن و ما باید تا ظهر برای تحویل اتاق انتظار میکشیدیم. صبحانه اقامتگاه نان و پنیر همراه کره و مربا و تخم مرغ اب پز بود. در کنارش برای هر میز املت هم میاوردن که این قسمتش خوب و خوشمزه بود. بعد از خوردن صبحانه با اتوبوس به سمت روستای گرمه رفتیم.

تصویر شماره 9:روستای نصرآباد

تصویر شماره 10:ورودی اقامتگاه

تصویر شماره 11:حیاط اقامتگاه

گشت روستا در تورهای مختلف مقصدهای متفاوتی داره، بعضی تورها روستای بیاضه میبرن و بعضی شهر جندق که قلعه معروفی داره.پس زمان انتخاب تور حتما دقت کنید که برنامه چطور هست.

 لیدر توضیحاتی در مورد روستا و جاذبه هاش داد. وقتی رسیدیم  اتوبوس تو پارکینگ ابتدای روستا پارک کرد و قرار شد ساعت دوازده همگی همینجا باشیم تا به اقامتگاه برگردیم.به سمت نخلستان روستا حرکت کردیم. مسیر نخلستان یه جاده خاکی بود که از بین باغهای روستا حرکت میکرد و در بین مسیر فرعی هایی وجود داشت.

تصویر شماره 12:ورودی روستای گرمه

تصویر شماره 13:نخلستان گرمه

تصویر شماره 14:نخلستان گرمه

تصویر شماره 15:نخلستان گرمه

تقریبا اواسط مسیر یه آلاچیق به عنوان کافه فعال بود که چای، دمنوش و قلیون داشت البته کاملا به شکل سنتی و اولیه و روبروی اینجا روی یک بلندی دو تا نخل بود که یک تاب بهش وصل بود. با مبلغ دوهزار تومان میتونستید سوارش بشید. البته اول استفاده میکردید و بعد پول میدادید. صاحب این کافه روستایی یه پیرمرد صبور و مهربون بود و اصلا دنبال سود و دولا پهنا حساب کردن نبود. ما رو دعوت کرد تا از باغ انارش که پشت کافه بود انار بکنیم.

تصویر شماره 16:کافه روستایی گرمه

تصویر شماره 17: انار از باغ صاحب کافه

تصویر شماره 18:تاب سواری

تصویر شماره 19: دستفروشهای نخلستان

بعد از کافه مسیر رو ادامه دادیم تا به ازدحام جمعیت و ماشینها رسیدیم، در این قسمت چشمه آبی هست که آب چشمه از داخل غاری که انتهاش قرار گرفته تامین میشه و جذابیت این چشمه به ماهی هاییه که داخل آب شنا میکنن. ماهیها خاصیت درمانی دارن. اینطور که با یه گاز خفیف پوستهای مرده پاهاتون که داخل آب گذاشتید رو میکنن. البته تعدادشون خیلی کمه و روزی که ما اونجا بودیم به قدری شلوغ بود که به سختی میشد اطراف چشمه حرکت کرد. این محل به نام چشمه دکتر فیش معروفه یعنی ماهی درمانگر.

تصویر شماره 20:ورودی غار ماهی(دکتر فیش)

تصویر شماره 21: داخل غار

تصویر شماره 22:دستفروش صنایع دستی

تصویر شماره 23:ازدحام جمعیت در کنار چشمه دکتر فیش

بعد از دیدن چشمه و اطرافش به سمت  ابتدای روستا رفتیم که بافت اصلی روستا بود. روستای گرمه در محدوده خوروبیابانک یک روستای تاریخی در دل کویر ایرانه که در مسیر جاده ابریشم بوده و به این دلیل تاریخچه ای غنی داره. در حال حاضر یکی از مقاصد توریستهای داخلی و خارجی در سفر به کویر مصر و استان اصفهانه .

تصویر شماره 24:روستای گرمه

تصویر شماره 25: روستای گرمه

بافت روستا به صورت بومی با دیوارهای کاهگلی حفظ و تاحدودی مرمت شده که شامل کوچه های باریک، ساباطها و خانه های دو طبقه هست. دلیل مورد توجه قرار گرفتن روستای گرمه ذکر نام اقامتگاه اتشونی در کتاب معروف توریستی lonley planet هست که هرساله تعداد زیادی توریست خارجی را به سمت خودش جذب میکنه.

تصویر شماره 26:روستای گرمه

تصویر شماره 27: روستای گرمه

تصویر شماره 28: روستای گرمه

تصویر شماره 29: روستای گرمه

اقامتگاه آتشونی متعلق به آقای مازیار آل داوود  هست که در خارج از ایران زندگی میکرده. زمانی تصمیم میگیره که زندگی مدرن  شهری رو رها کنه و همراه خانوادش خانه ای که در روستای اجدادیش باقی مونده رو تبدیل به اقامتگاه کنه که این کار باعث رونق گردشگری این روستا و منطقه شده.

 از دیدنیهای دیگه گرمه میشه به  قلعه ای چندطبقه در مرکز روستا که مربوط به دوره ساسانی بوده اشاره کرد که در حال حاضر سه طبقه از قلعه به صورت مخروبه باقی مانده. وارد شدن بهش امکان داره ولی از همون بیرون جذاب تره. اطراف روستا تالابهای کوچکی برای زندگی پرندگان وجود داره. در مسیر نخلستانهای گرمه دستفروشها محصولات محلی مثل شیره خرما، آب انار، خرما و صنایع دستی را برای فروش عرضه میکنن.

تصویر شماره 30:قلعه ساسانی روستای گرمه

تصویر شماره 31:نخلستان گرمه

بعد از بازدید از روستای گرمه به سمت اقامتگاه حرکت کردیم و  بعد از تحویل گرفتن اتاقها که شش نفره بود منتظر ناهار شدیم. ناهارمون زرشک پلو با مرغ بود. نسبت به هزینه تور، غذا خیلی معمولی ولی قابل خوردن بود. بعد از ناهار کمی فرصت استراحت داشتیم.

تصویر شماره 32:حیاط اقامتگاه

تصویر شماره 33:سفره غذا

در برنامه تور امروز عصر باید به روستای مصر میرفتیم ولی به دلیل ازدحام جمعیت مسافرین کویر برنامه به دریاچه و دهکده نمکی تغییر کرد. تعدادی از همسفرها مخالف بودن، چون قصد داشتن غروب و شب کویر مصر رو ببینن و لیدر مجبور به رای گیری شد. البته منطقی بود که به سمت کویر نریم چون روز کوتاه بود و فرصت کمی برای استفاده از امکانات داشتیم. بالاخره به سمت دریاچه نمک رفتیم.

تصویر شماره 34:به سمت دریاچه

تصویر شماره 35:ورودی دریاجه

دریاچه نمک خور بزرگترین و قدیمی ترین دریاچه نمک در ایرانه که مساحت حدود دو هزار کیلومتر مربع در کویر مرکزی ایران رو به خودش اختصاص داده، این دریاچه علاوه بر اینکه بزرگترین تامین کننده پتاس در خاورمیانه هست،  یک جاذبه طبیعی زیبا هم محسوب میشه. اگر خوش شانس باشید و در زمان حضورتون بلورهای نمک در سطح زمین در بین اشکال چندضلعی تشکیل شده باشن با مناظر رویایی و زیبایی روبرو میشید و اگر خوش شانس تر باشید و بعد از بارش باران به این دریاچه برسید انعکاسهای زیبایی از آسمان رو مشاهده  میکنید و تصاویر بسیار منحصر بفردی رو ثبت خواهید کرد.

تصویر شماره 36: بلورهای دریاچه نمک

ولی اگر مثل ما چندروز بعد از بارندگی وارد دریاچه نمک بشید بیشتر زمینها رو فقط خطوط چندضلعیها(پلی گون)  پوشونده و در قسمتهای محدودی بلورهای نمک تشکیل شده که حداقل زیبایی های دریاچه رو به تصویر میکشن. بهترین زمان برای بازدید به نظرم زمان طلوع و غروب است که هم دمای مناسبی دارد و هم میتونید عکاسی بهتری انجام بدین.برای بازدید ازاین دریاچه باید ورودی پرداخت کنید و مسیری حدود چهل کیلومتر از خور و بیابانک به سمت طبس حرکت کنید.

تصویر شماره 37: غروب دریاچه نمک

تصویر شماره 38: غروب دریاچه نمک

تصویر شماره 39: غروب دریاچه نمک

تصویر شماره 40: غروب دریاچه نمک

بعد از بازدید از دریاچه نمک و عکاسی در غروب که واقعا صحنه های بی نظیری رو شامل میشد به سمت دهکده نمک پتاس حرکت کردیم که در همین محدوده بود.

دهکده نمکی مجتمع پتاس در مسیر جاده طبس در فاصله تقریبا چهل کیلومتری از شهر خور و بیابانک در مجتمع پتاس ایران واقع شده، در حال حاضر قسمتی از طرح گردشگری این دهکده اجراشده که شامل آبشار نمکی، سوییت های اقامتی از جنس نمک و رودخانه نمکی هست. نکته جالب قسمت اقامتی دهکده، ایده گردشگری سلامت سوییت هاست و دلیلش درصد بالای منیزیم در نمک این منطقه است که باعث درمان بعضی بیماری ها میشه. در سفر به این منطقه برای بازدید از این دهکده متاسفانه به نور طبیعی روز نرسیدیم و فقط تونستیم مناظر اطراف آبشار و سوییت ها را ببینیم.

تصویر شماره 41:ورودی دهکده نمک

تصویر شماره 42:سوییتهای اقامتی

تصویر شماره 43: مجموعه مدیریت و سرویسها

تصویر شماره 44: سوییتهای اقامتی

سر در ورودی دهکده یک بنای خطی و ساده است و در کنارش چند سوییت نمکی و دفتر مدیریت از جنس کاهگل به فرم گنبدهای آب انبار  ساخته شده و سرویس بهداشتی هم کنار همین بناها قرار گرفته، من هیچ کافه ای که خدمات حتی در حد چای ارائه بده ندیدم.  چند آلاچیق کوچک که با نی و برگ خرما درست شده بود در کنار سوییتها وجود داشت. تعداد زیادی نیمکت سنگی هم برای نشستن در جاهای مختلف محوطه نصب شده بود.

تصویر شماره 45:فضای محوطه

تصویر شماره 46:رودخانه نمکی دهکده

 قسمت شاخص و جذاب دهکده، آبشار نمکی مجموعه هست که البته به صورت مصنوعی کار میکنه ولی کوه نمک آن به ارتفاع بیست و پنج متر از نمک طبیعی درست شده. برای رسیدن به آبشار از یک پل بر روی رودخانه نمکی دست ساز باید عبور کنید. آب آبشار به حوضچه پایینش می ریزه و انعکاس زیبایی داره. نورپردازی شب آبشار و اطرافش زیباست و به شما تجسمی از  یک فضای سفید پر از برف رو میده.

 

تصویر شماره 47:آبشار نمکی

تصویر شماره 48: آبشار نمکی

تصویر شماره 49: آبشار نمکی

بعد از لذت بردن از فضای دهکده نمکی و عکاسی به سمت اقامتگاه رفتیم. البته  قبلش در شهر خور از سوپرمارکت خرید کردیم. بهتره حتما آب معدنی همراهتون باشه، چون طعم اب اینجا دلچسب نیست و گاهی فراموش میکنید  اب و نوشیدنی بخورید که ممکنه بدنتون دچار کم آبی بشه.

شام اقامتگاه ماکارونی خیلی بی مزه  و نچسبی بود  و عملا انتخاب دیگه ای نداشتیم و به اجبار خوردیم.

تصویر شماره 50: شام

حدود یکساعت بعد از شام برای شب نشینی به صرف چای و سیب زمینی آتیشی  پیاده به محوطه باز اطراف روستا که یک باغ بود رفتیم. باید رو زمین مینشستیم که بخاطر سرما امکان نداشت. دور آتیش ایستادیم و به موسیقی و آواز گوش دادیم و چای و آش خوردیم و ساعت یازده شب برگشتیم به اتاقمون تا استراحتی کرده باشیم. دیشب رو به بی خوابی گذرونده بودیم و به شدت به خواب نیاز داشتیم. بقیه همسفرها داخل حیاط در حال معاشرت بودن و ما از خستگی خواب رو ترجیح دادیم.

تصویر شماره 51: مسیر رفت به سمت باغ

تصویر شماره 52:  آش رشته

تصویر شماره 53:  آتیش و سیب زمینی آتیشی

صبح روز دوم

امروز صبح برنامه کویر مصر بود . قرار بر این بود ساعت هفت صبحانه آماده باشه که زودتر حرکت کنیم. ولی زودتر از ساعت هشت صبحانه نخوردیم و تا حرکت کنیم ساعت نه بود.مسیر رسیدن به کویر حدود چهل و پنج دقیقه طول کشید. تعداد زیادی اتوبوس تو قسمت ورودی پارک بودن و جمعیت زیادی روی رملها در حال تفریح بودن.

تصویر شماره 54:صبحانه روز دوم

تصویر شماره 55:صبحانه روز دوم

کویر مصر در نزدیکی شهر خور و بیابانک یکی از جاذبه های طبیعی استان اصفهان محسوب میشه که مدتیه مقصد سفر طبیعت دوستان قرار گرفته. بعضی مسافرها ترجیح میدن تو دل کویر کمپ بزنن و از شبهای پرستاره لذت ببرن .برای رسیدن به کویر مصر  مسیری حدودا شصت کیلومتری را طی کردیم تا به دل کویر و رملهای شنی رسیدیم.

تصویر شماره 56: کویر مصر

تصویر شماره 57: کویر مصر

 برای ورود به محدوده توریستی روستای مصر باید ورودی پرداخت کنید. تفریحات مجموعه، سافاری،موتورچهارچرخ وشترسواری هست که مجموعا هفتادوپنج تومن هزینه بلیطشون شد .

تصویر شماره 58:بلیط تفریح ها

مسیر سافاری بسیار جذاب و هیجان انگیز بود ولی ماشینهاشون خیلی باکیفیت و امن نبودن.

تصویر شماره 59:مسیر سافاری

تصویر شماره 60: مسیر سافاری

تصویر شماره 61: مسیر سافاری

تصویر شماره 62: مسیر سافاری

تصویر شماره 63: مسیر سافاری

تصویر شماره 64: مسیر سافاری

موتورهای چهارچرخ هم ایمنی لازم را ندارن و اگر دقت نکنید احتمال آسیب زیاده.چون راننده اصلا به حرف شما گوش نمیده که مثلا چندثانیه قبل حرکت منتظر درست نشستن شما بشه. در واقع این چهارچرخه ها استفاده درست نمیشه چون فضای مناسبی برای نشستن دو نفر در عقب نداره. 

تصویر شماره 65: موتور چهارچرخ

برای شترسواری هم در روزهای شلوغ صف طولانیه و زمان زیادی باید منتظر بمانید چون فقط چهارشتر که بهم متصل هستن مسیر پنج دقیقه ای را طی میکنن. ما تقریبا چهل دقیقه منتظر بودیم تا نوبتمون شد.

تصویر شماره 66:شتر سواری

تصویر شماره 67:شتر سواری

امکانات مجموعه کمه و اصلا برای یک مکان توریستی قابل قبول نیست.به نظرم زمان نزدیک به ساعت غروب خورشید بهترین زمان بازدید از کویره  و بهتره مکانی برای شب مانی و رصد ستارگان درنظر بگیرین که قطعا تجربه جالبی میشه.

برای اینکه خیلی دیر رسیده بودیم فقط دوساعت فرصت اسفاده از کویر روداشتیم که بیشترش به تفریحات گذشت و در یک فرصت خیلی کم و حدود بیست دقیقه عکاسی کردیم که اون هم با دردسرهای زیادی همراه بود. چون ازدحام جمعیت زیاد و کادر عکسها پر از آدم بود.

تصویر شماره 68:کویر مصر

تصویر شماره 69:کویر مصر

تصویر شماره 70:کویر مصر

ساعت دوازده ظهر به سمت اتوبوس رفتیم. راننده خیلی جدی بود و سر ساعت حرکت میکرد. به سمت اقامتگاه حرکت کردیم تا ناهار بخوریم. غذا پلو با قرمه سبزی بود که چنگی به دل نمیزد.

تصویر شماره 71:شهر خور و بیابانک

بعد از استراحت ساعت سه بعد از ظهر به سمت تهران حرکت کردیم و در بین راه برای شام مجتمع مارال توقف کردیم. یکساعت زمان داشتیم تا سفارش غذا بدیم. به حدی شلوغ بود که حدود یکربع برای سفارش صف موندیم و بیست دقیقه هم آماده شدن غذا طول کشید. میز برای نشستن به سختی پیدا شد.سفارش من یه ساندویچ کوکو سیب زمینی از رستوران قدیم ندیما بود دوستانم پیتزای بیف و سالاد سفارش دادن که خوب بود ولی ساندویچ من خیلی خام و روغنی بود که باعث شد تا چند روز مشکلات گوارشی پیدا کنم.

تصویر شماره 72:شام ساندویچ کوکو

تصویر شماره 73:رستوران قدیم ندیما در مارال ستاره

تصویر شماره 74:منوی رستوران قدیم ندیما

 بالاخره این مرحله هم گذشت و به سمت تهران حرکت کردیم و حدود ساعت یک و نیم صبح میدان ازادی پیاده شدیم و با ماشینی که از قبل هماهنگ کرده بودیم به خونه رفتیم.

تصویر شماره 75:غروب مسیر برگشت

چند نکته در مورد سفر به کویر مصر:

• حتما قبل از ثبت نام جزییات برنامه تور، محل اقامت با عکس و هزینه های ورودی و تفریحات رو از آژانس بپرسید و در موردش تحقیق کنید.
• اگر به غذا و آب حساس هستید و با کیفیت پایینشون دچار مشکل میشید.به فکر آب تصفیه باشید و توری انتخاب کنید که غذاهای باکیفیت داشته باشه و یا اینکه با خودتون غذا ببرید.
• لباس گرم و لباس خنک همیشه همراهتون باشه.
• بهتره کیسه خواب یا ملحفه داشته باشید.
• برای پیاده روی رو رملهای کویرخیلی بهتره که صندل بپوشید.
• خودتون رو برای یک مسیر حداقل ده ساعته با اتوبوس آماده کنید.
• توری رو انتخاب کنید که امکانات رصد ستاره داشته باشه.
• آخر هفته ها اقامتگاهها ظرفیتشون تکمیله پس اگر خواستید خودتون برید حتما از قبل به فکر رزرو باشید.
• اتاقهای اقامتگاههای بومگردی گروهیه و حداقل از چهار نفر شروع میشه ولی بیشتر وقتها حداقل شش نفره.
• حتما تور کویر مصر رو بر اساس سطح علاقه هاتون انتخاب کنید تا خاطره خوبی از سفر براتون بمونه.

امیدوارم در سفرنامه ام  اطلاعات مختصر و مفیدی از مقصد سفر انتقال داده باشم و استفاده لازم رو برده باشید.سپاس از فرصتی که برای مطالعه گذاشتید.

 

 

نویسنده : Arezou.SB ‌

تمامی مطالب عنوان شده در سفرنامه ها نظر و برداشت شخصی نویسنده است و وب‌ سایت لست سکند مسئولیتی در قبال صحت اطلاعات سفرنامه ها بر عهده نمی‌گیرد.