سفر هیجان انگیز زمینی به باتومی

سفر ما هم مثل خیلی از سفر ها با یک تصمیم ناگهانی شروع شد. من و همسرم تصمیم گرفتیم تا تعطیلات نوروز، به کشور گرجستان سفر کنیم. همیشه دوست داشتیم تجربه از سفر زمینی به کشوری را داشته باشیم. با توجه به اینکه رانندگی طولانی خسته کننده ست و ما زمانی برای کاپوتاژ ماشین نداشتیم، تصمیم گرفتیم با اتوبوس بدون رزرو تور باتومی سفر کنیم.

سایت ها را زیر و رو کردیم اما بلیت در دسترس برای خرید پیدا نکردیم. جسته و گریخته فهمیدم که شرکت گیتی پیما اتوبوس تهران-باتومی داشته یا دارد اما هرچه بود در دسترس خرید نبود. با شرکت تماس گرفتنم و گفتند بخاطر سفرهای نوروزی بلیت در دسترس نبوده و امروز ساعت 3 بعد از ظهر میتوانید بلیت بخرید. بلیت سفر به باتومی را برای 6 فروردین 1402 با قیمت نفری یک میلیون و دویست هزار تومان خریدم. 

اتوبوس تهران باتومی روزهای یکشنبه و چهارشنبه از تهران (ترمینال غرب) به مقصد باتومی حرکت می کند. با نظراتی که خوانده بودیم، هتل down town batumi را رزرو کردیم. (4 شب یک اتاق با تخت دو نفره به قیمت 6 میلیون تومان) و بعد بلیت برگشت را خریدیم که نفری دو میلیون و پانصد هزار تومان شد.

ما تصمیم گرفتیم سبک سفر کنیم و دو کوله برداشتیم. (و واقعا تصمیم درستی بود چون مسیر زمینی تحرک، معطلی و سرپاایستادن های زیادی داشت.)

• یک کوله شامل لباس های گرم و لباس تابستانی (که اصلا به درد ما نخورد چون خیلی سرد بود)، چتر و پتو
• کوله دیگر شامل مواد غذایی (ما برای مسیر یک و نیم روزه با اتوبوس 4 وعده غذای کم حجم برداشتیم. به نظرم من 4 وعده کافی و لازم بود.)

اتوبوس ساعت 7:30 صبح از تهران حرکت می کرد که با هماهنگی هایی که انجام دادیم، ما در زنجان سوار شدیم. اتوبوس ساعت 1 ظهر به زنجان رسید و سفر ما شروع شد ...خب اول اینکه ما برای سرگرمی در مسیر چند قسمت فیلم دانلود و به فلش منتقل کردیم تا با LCD مقابلمان تماشا کنیم؛ اما وقتی وارد اتوبوس شدیم دیدیم که LCD ندارد. و این تجربه ای شد تا برای مسیر برگشت فیلم ها را در گوشی دانلود کنیم. اولین توقف طولانی ما (حدود 1 ساعت) در سه راهی خوی بود که راننده پاسپورت های مسافران را گرفت و به ایست بازرسی برد.

دومین توقف ما (حدود 4 ساعت و نیم) در مرز بازرگان بود.  ساعت 12 شب به مرز بازرگان رسیدیم. همه از اتوبوس پیاده شدیم. بعد از چک پاسپورت و خروج از کشور وارد خاک ترکیه شدیم.

بعد از 4 ساعت نیم انتظار، اتوبوس ما بررسی و از مرز رد شد. اگر میتوانید زیرانداز کوچکی به همراه داشته باشید. مرز شلوغ و تعداد صندلی ها کم بود. ما و بیشتر افراد به مدت زیادی سرپا ایستادیم. دودا ساعت 5 صبح سوار اتوبوس شدیم و به سمت ارزروم حرکت کردیم. ساعت 7:30 صبح بود که اتوبوس برای صبحانه در توقف کرد. بهتر است در این سفر مقدار کمی لیر داشته باشید. قیمت سرویس بهداشتی نفری 2 لیر و آب جوش 5 لیر بود. البته بعضی از همسفران ما در آن جا صبحانه خوردند که چون ما وعده صبحانه را داشتیم فقط آب جوش برای فلاسک گرفتیم.

بعد از ارزروم مسیر بسیار زیبا بود. به شهر سارپ که رسیدیم یک سمت جاده جنگل بود و سمت دیگر دریا. هنوز هم که این سفرنامه را مینویسم در حیرتم از آن زیبایی ...فاصله ارزروم تا سارپ حدود 6 ساعت بود. مرز سارپ ترکیه تمیز و مرتب بود.

حین ورود به گرجستان، ماموران برخورد مناسبی نداشتند و تا دقایقی اجازه ورود به ایرانی ها ندادند. از ما خواستند تا در کنار دیوار بایستیم. سگ تجسس آوردند ما رو بو کرد و سپس ووچر هتل و مقدار پولی که همراه داشتیم را چک کردند و اجازه ورود دادند. اتوبوس ما وارد گرجستان نشد و شخص دیگری منتظر ما بود که با ون ما را تا نزدیک هتلمان که در میدان اروپا بود رساند.

هتل

وقتی به هتل رسیدیم کاملا با کامنت هایی که خوانده بودیم مطابقت داشت. یک هتل دنج، تمیز در مرکز شهر. از نظر دسترسی خیلی خوب بود. زمان پیاده روی از هتل تا ساحل و مجسمه علی و نینو 10 دقیقه و تا میدان اروپا 5 دقیقه بود. روز اول کمی در شهر پیاده روی کردیم و برای خریدن کارت باتومی پرس و جو کردیم. هرچه از مردم محلی پرسیدیم که چطور میتوانیم کارت باتومی بگیریم بی اطلاع بودند! (این نکته مهم بود که بیشتر مردم باتومی زبان انگلیسی بلد نبودند و شاید منظور ما را نمیفهمیدند.) خلاصه شب با نا امیدی برگشتیم هتل...

جاذبه های مرکز شهر

جاذبه های مرکز شهر که به old batumi معروف است، مجسمه مدیا، آبنمای نپتون، ساعت نجومی و ساختمان هایی با معماری خاص در میدان اروپا بودند.

با توجه به این که من قبل از سفر سفرنامه نفیسه را خوانده بودم، می دانستم که کارت باتومی در دسترس مسافران هست. موضوع مهم تر این بود که یکی از جاذبه های باتومی Botanical garden است که دوست داشتیم آن جا را ببینیم اما هزینه رفت و آمد با تاکسی خیلی بیشتر از وسایل حمل و نقل عمومی بود. صبح برای پیاده روی در ساحل بیرون رفتیم که یک راننده تاکسی پیشنهاد رفت و برگشت به باغ بوتانیکال برای دو نفر به قیمت 60 لاری داد. در زمان سفر ما هر لاری 16 هزار و پانصد تومان بود.

ما قیمت را قبول نکردیم که در نهایت با قبول نکردن ما راننده این قیمت را به 20 لاری رساند تا شاید راضی شویم. همانجا بود که اتفاقی چشمم به وسایل دستفروشی که کنار ما بود افتاد. داخل وسایلش چند تا کارت باتومی دیدم. دستفروش یک کارت را 3 لاری فروخت که 2 لاری سارژ داشت.

• یک کارت برای استفاده چند نفر کافی است.
• هزینه هر مسیری سه دهم لاری بود.

باغ بوتانیکال

ما با اتوبوس شماره 10 به باغ رفتیم که آخرین ایستگاه دم ورودی باغ پیاده شدیم. ورودی باغ برای هر نفر 20 لاری بود. اگر از من بپرسند به نظر تو بهشت چه شکلی ست، حتما تصویری که از باغ بوتانیکال به یاد دارم را به خاطر می آورم. باغ بوتانیکال مجاور ساخل زیبای دریای سیاه، مجموعه ای پوشش گیاهی کشورهای مختلف دنیاست.

باغ مسیر پیاده روی طولانی داشت. (حدود 4 ساعت). اگر تصمیم دارید از این باغ دیدن کنید حتما هواشناسی را چک کنید و در روز آفتابی و خنک به همراه کفش مناسب و آب و کمی توشه راه عازم این باغ زیبا شوید.

یکی از جاذبه های باغ درختی بود که سال ها پیش بر اثر طوفان افتاده بود و به پلی تبدیل شده بود که شاخه های آن درختان تنومندی بودند.

کلیساها و کنیسه باتومی

ما نصف روز از سفرمان را به دیدن کلیساها و کنیسه باتومی اختصاص دادیم. کلیسای Holy mother virgins cathedral یکی از زیباترین کلیساهای باتومی ست. در کلیسا، با دیدن افرادی که خالصانه دعا می کردند لذت بردیم. مردم و گردشگران تور گرجستان، درِ ورودی و تمام تابلوهای کلیسا را می بوسیدند و بعد از دعا، شمع روشن می کردند. خوش شانس بودیم که مراسم تعمید یک کودک را هم دیدیم.  فضای کلیسا آنقدر آرامش بخش بود و من در افکارم غرق بودم که فراموش کردم از این کلیسا عکس بگیرم. اما چند کلیسای دیگر را هم دیدیم که از آن ها عکس گرفتم.

به کنیسه باتومی هم سرزدیم. البته در بسته بود و ما از مردی که جلوی در ایستاده بود اجازه گرفتیم و داخل کنیسه را دیدیم. فضای داخلی کنیسه بسیار ساده بود. چند صندلی به همراه دو منورا (شمعدان) و کتب مخصوص بود.

بخش ساحلی باتومی

بخش ساحلی پر از فضای سبز، پارک و المان های شهری بود. بخاطر سرمای هوا ما فقط چند بار در کنار ساحل قدم زدیم. معروف ترین مجسمه بخش ساحلی، مجسمه علی و نینو است. این مجسمه برگرفته از رمانی به همین اسم است. ما قبل از سفر فیلم علی و نینو را هم دیدیک که دیدنش خالی از لطف نبود.

دیدنی های دیگر بخش ساحلی برج الفبا، مجسمه عشق، مجسمه هشت پا، بلوار باتومی همراه با رقص آب و ... بود.

خرید لباس

ما به مرکز خرید متروسیتی سری زدیم که خیلی بزرگ نبود. برندها ترک و قیمت ها بالا بود. من شنیده بودم که مردم محلی از مرز که در فاصله 20 کیلومتری مرکز شهر باتومی ست عبور کرده و برای خرید به ترکیه می روند. ایستگاه آخر اتوبوس شماره 16 مرز سارپی است. این بازار در شهر کمال پاشا با فاصله 5 کیلومتر از مرز سارپ قرار دارد. سارپ در ترکیه و سارپی در گرجستان است.

سوپرمارکت

شاید خنده دار باشد که یکی از تفریحات من و همسرم در شهرها و خصوصا کشورهای دیگر، رفتن به سوپرمارکت های مختلف است. ما با دیدن سوپرمارکت های مختلف متوجه شدیم که قیمت ها متغیر است و قیمت در فروشگاه های زنجیره ای بهتر از سوپرمارکت های محلی ست. فروشگاه carrefour چندین شعبه در باتومی داشت که قیمت های آن مناسب بود. علاوه بر کالاهای سوپرمارکتی، بخش فروش نان و غذا هم داشت. قیمت کالا در فروشگاه های ori nabiji نسبت به بقیه فروشگاه ها کمتر و تنوع محصول مناسب بود.

غذا

با استفاده از کامنت هایی که خواندیم به رستوران Heart of batumi که تنها چند متر با هتلمان فاصله داشت رفتیم و Chashushuli سفارش دادیم که شبیه خوراک لوبیا سبز بود. (قیمت 20 لاری به همراه نان 3 لاری)

راستش غذا باب میل من نبود برای همین باقی وعده ها را از KFC و مک دونالد که در میدان اروپا بودند خریدیم. ما هتل را بدون صبحانه رزرو کردیم و برای وعده صبحانه خودمان چای دم می کردیم و در مسیر ساحل نان می خریدیم. ما سعی کردیم تمام نان ها را تست کنیم و به نظر ما khachapuri با پنیر بهتر از بقیه بود.

قیمت نان ها:

• نان باگت 1.5 لاری
• نان سیر 1.75 لاری
• انواع خاچاپوری 3.5 لاری

بعد از 4 شب و 5 روز سفر ما در باتومی به پایان رسید. حرکت ما از باتومی در ساعت 10 صبح بود که قرار شد همه روبروی هتل یوفوریا در کنار مرکز خرید متروسیتی باشند. اتوبوس ساعت 12 حرکت کرد. این بار در مرز سارپی کمتر معطل شدیم. بعد از چک پاسپورت در کمتر از یک ساعت سوار اتوبوس شدیم و بعد از15 دقیقه اتوبوس در مرکز خرید در شهر کمال پاشا برای ناهار به مدت دو ساعت توقف کرد. من هم خوشحال شدم از این که در باتومی چیزی نخریدم و میتوانم در این جا با قیمت کمتر خرید کنم.

مرکز خرید کوچکی بود اما اکثر برندهای معمول ترکیه را داشت. فروشگاه ها لاری و دلار هم قبول می کردند. بعد از ناهار به سمت ارزروم حرکت کردیم و اتوبوس در همان محلی که هنگام آمدن توقف کرده بود، ایستاد. خبر رسید که کمی جلوتر جاده مسدود است. ما و همه همسرانمان به چایحانه ارزروم رفتیم و تا باز شدن مسیر در آن جا نشستیم. البته کمتر از یک ساعت طول کشید. بعد از 3 ساعت به مرز بازرگان رسیدیم و دوباره حدود 4 ساعت و نیم معطل شدیم. بعد از یک روز و نیم سفر در مسیر، به زنجان رسیدیم و از همسفرانمان جدا شدیم.

در کل باتومی شهری زیبا و آرام است. انگار مهمترین کار مردم زندگی کردن است. برای منی که به زندگی شلوغ و سریع در تهران عادت کردم، دیدن این زندگی با آرامش و درنگ لازم بود. مردم باتومی بی نهایت ساده و کم حرف بودند. چندبار سعی کردیم با مردم محلی صخبت کنیم اما انگار آن ها حرف زدن را دوست نداشتند. سفر به گرجستان کشوری که فرهنگ، رفتار و زبان کاملا متفاوتی با ایران دارد برای من تجربه ارزشمندی بود.

اگر شما هم مثل ما اهل ماجراجویی و گشت و گذار سریع شهر هستید، سفر دو الی سه روزه برای بازدید از باتومی کافی ست. البته بعضی از همسفران ما عاشق قدم زدن در ساحل و زندگی در آرامش باتومی بودند که بعداز دو هفته حس می کردند این زمان برای سفرشان خیلی کوتاه بوده است.