سفر بدون تور به چین

 

سلام دوستان عزیز

من همیشه بدون گرفتن تور سفر می کنم و برنامه ریزی سفر رو خودم انجام میدم و اصولا هم تنها سفر می کنم و برنامه ریزی سفر رو خودم انجام میدم و اصولا هم تنها سفر می کنم و چون یه خانوم هستم باید خیلی دقیق قبل از سفر همه ی شرایط رو بسنجم. خب سفرنامه های زیادی رو توی این سایت خوندم  که از همه ی نویسندگان تشکر می کنم. اما دنبال اطلاعات دقیق تر بودم تا بتونم از صفر تا صد یه سفر انفرادی و کم هزینه رو برنامه ریزی کنم. این شد که از قبل از سفر به خودم قول دادم بعد از اومدن از چین، سفرنامه کاملی رو بنویسم.که البته به خاطر اینکه خواستم خیلی دقیق و با برنامه باشه شاید نسبت به سفرنامه های دیگه کمی خشک باشه اما مطمینا بسیار کاربردی خواهد بود.   قبل از شروع بهتره در مورد اطلاعاتی که در سفرنامه مطالعه خواهید کرد و ساختار اون مختصر صحبت کنم. من همون ابتدا یه تصویر از تمام هزینه هایی که انجام شده به تفکیک جاذبه ها و هزینه های رفت و آمد و ... را میگذارم و بعد از اون کارهایی که قبل از سفر به ترتیب انجام دادم رو توضیح میدم و سپس به تفکیک روزهای سپری شده در چین، خاطرات و تجربیاتم رو براتون مینویسم.شروع کنیمممممم.

 

قبل از سفر

1. بررسی زمان مناسب سفر: من قصد داشتم اول اکتبر برنامه سفررو بچینم اما بررسی کردم و متوجه شدم یک هفته جشن ملی چین( اول تا  هشتم اکتبر)هست یعنی همه جا شلوغ خواهد بود و هتل ها و پروازها گرونتر(شبیه عید نوروز) پس سفر رو عقب انداختم.در سایت های فلایتیو و فلای تودی بررسی کردم و ارزانترین روز پرواز رو مشخص کردم(چون برای من فرقی نمی کرد چه زمان سفر برم فقط موضوع مهم این بود که از ده آبان به بعد نباشه چون هوا  در چین سرد میشد).حتما سایت های مختلف خرید بلیط  در ایران رو بررسی کنید چون برای یک پرواز قیمت های مختلف در سایت ها ارائه میشه. خب قبل از خرید بلیط باید اول ویزا رو اوکی میکردم.
2. گرفتن ویزا:از طریق سایت های گفته شده در بالا یا بسیاری از آژانس ها میتونید برای ویزای چین اقدام کنید .فقط باید مدارک رو براشون بفرستید. اول از همه رفتم و عکس گرفتم چون عکس 4*6 نداشتم و البته باید پشت صفحه سفید باشه و با روسری هم میتونه باشه(اینم مخصوص خانوم ها) دو تا عکس رو به همراه 120 دلار و گذرنامه پشت پیشتاز کردم برای آژانس مورد نظرم و بعد از یک هفته ویزا بدستم رسید.
3. گرفتن بیمه نامه:همراه ویزا، آژانس خودش برام بیمه نامه هم فرستاده بود . حتما دقت کنید بیمه نامه هم داشته باشید.
4. گرفتن بلیط هواپیما: قبلا گفتم زمان مناسب سفرم رو چک کردم فقط اینکه هزینه بلیط ویژه در این یک هفته انتظار ویزا حدودا دویست هزار تومن گرونتر شده بود. خب من اول پکن رفتم و بعد شانگهای و به شما هم همین پیشنهاد رو میدم .چون من به خاطر دیزنی لند در شانگهای پاهام بسیار خسته شده بود و مطمینم اگر اول دیزنی لند شانگهای رو رفته بودم دیگه توی پکن بدلیل پادرد بسیاری از جاذبه ها رو نمی رفتم.توی سایت های گفته شده پرواز چند مسیره رو انتخاب کردم تهران به پکن و شانگهای به تهران و ارزونترین روز پروازی رو پیدا کردم و برای همون روز برنامه ریزی سفر شروع شد. از 15 اکتبر تا 20 اکتبر پکن(فرودگاه بین المللی پکن) و از 20تا 23 اکتبر شانگهای(فرودگاه پودونگ شانگهای) . پرواز ماهان از تهران به پکن واز شانگهای به تهران انتخاب شد. موقع نوشتن نام و نام خانوادگی برای خرید بلیط خیلی دقت کردم که مطابق گذرنامه باشه چون در صورت اشتباه پرواز رو از دست میدادم. نکته مهم اینه که نوع پرواز دقیق بررسی بشه.هر پروازی رو که انتخاب کردید حتما حتما قوانینش(پنالتیها) رو بخونید تا در مورد میزان بار و مهمتر اینکه در مورد قوانین کنسلی اطلاع داشته باشید.پروازویژه اصولا اگر از جانب شما کنسل بشه پولی به شما برگشت نمیشه(اصولا) اما در پرواز سیستمی بخشی به عنوان جریمه برداشته میشه و بقیه به شما برگشت میشه. من تصمیم رو گرفته بودم سفر باید کم هزینه باشه و ریسک کردم و پرواز ویژه رو انتخاب کردم.
5. گرفتن هتل: من از طریق سایت بوکینگ و سایت هتلز دات کام همه هتل ها رو طبق معیارهای مدنظرم بررسی کردم.مهمترین معیار قیمت و نزدیکی به مترو و تمیزی هتل بود. پس اول هتل های با قیمت مناسب رو فیلتر کردم و بعد تک تک رو بررسی و کامنت ها رو در هر دو سایت برای یک هتل خوندم تا نظر مشتریان اون هتل رو بدونم. خب یه مقدار زمانبر و خسته کننده بود اما ارزشش رو داشت چون با قیمت بسیار مناسب تونستم هتل هایی در نزدیکی مترو پیدا کنم.در حین بررسی ها متوجه شدم در سایت های ایرانی هم الان شرایطی فراهم شده که میتونیم هتل در خارج از کشور بدون ویزا کارت رزرو کنیم. از طریق سایت بوکینگ و هتلز دات کام دو تا هتل در شانگهای و پکن و به واسطه ویزا کارت دوستم رزرو کردم. ویزا کارت فقط جهت اطمینان هتل از رزرو شماست وگرنه هیچ پولی از ویزا کارت کسر نمیشه و شما بعد از رسیدن به مقصد خودتون پول رو به دلار یا یوان باید پرداخت کنید. (البته هتل پکن من به اندازه هزینه یک شب از کارت دوستم کسر کرده بود که بهش میگن دیپوزیت یعنی امانت. از پذیرش هتل پرسیدم و گفتن این هزینه برای اینه که اگر به امکانات هتل صدمه زدید از این پول استفاده بشه و  بعد از سه روز از تحویل اتاق، پول به ویزا کارت برمیگرده.
6. بلیط قطار پکن-شانگهای:بلیط رو میتونستم در ایران و با ویزا کارت دوستم به طور انلاین بخرم(از طریق سایت travelchinaguide بخش قطار پکن به شانگهای). اما من ترجیح دادم مزاحم دوستم نشم و خودم درشهر پکن و رفتن به ایستگاه قطار بلیط رو بخرم البته دلیل دیگرش این بود که نمیدونستم چه ساعتی از روز 20 اکتبر دوست دارم به شانگهای برم(از 6 صبح تا آخر شب هر نیم ساعت بلیط برای قطار هست پس نگران نبودم).
7. در چین صرافیوجود نداره و تعداد بانکها در پکن محدوده و به خاطر تحریم ها شاید چنج نکنن(خاطره بد من از پکن که در ادامه میگم) و بعضی هتل های 5 ستاره چنج می کنن پس حتما حتما از ایران بیشتر هزینه سفر رو به یوان ببرید و وقتتون رو در چین برای تبدیل ارز تلف نکنید چون خیلی کار راحتی نیست .من با تجربه دوستان 1000 یوان از ایران بردم و بقیه پولم به دلار بود که اشتباه کردم.
8. اپلیکیشن ها:نکته مهم اینه که در چین گوکل، واتس آپ، تلگرام ، لاین و ایمو و گوگل مپ فیلتره. یعنی هر چیزی که برای سفر بهش نیاز داریم. پس باید جایگزین هاش رو استفاده کنید. و یا فیلتر شکن داشته باشید. برای مکالمه با ایران ویچت رو نصب کردم اما نیاز داشت یه نفر چینی منو تایید کنه که چون چنین کسی وجود نداشت بی خیال شدم و یه فیلتر شکن درستو درمون دانلود کردم تا با همون واتس آپ بتونم در چین با خانواده در تماس باشم. (vpn: vpn llc us) خب با این اوصاف نیاز بود از ایران بسته اینترنت بخرم پس توی سایت ایرانسل رفتم و بسته های اینترنت ویژه برای چین رو خریدم. من از ایرانسل اعتباری استفاده کردم تا خیالم راحت باشه همه چیز تحت کنترله. از ایران یه بسته 250 مگا بایتی 20000 تومنی خریدم(باید برید داخل سایت ایرانسل رومینگ رو بدون پرداخت هزینه ای فعال و بسته های اینترنتی رو چک کنید بعد از برگشت به ایران مانده بسته سوخت میشه) من قصد خرید بسته مکالمه رو نداشتم چون چک کرده بودم که هتل وای فای داره و با خانواده از طریق واتس آپ میتونستم در تماس باشم.بسته ها خیلی سریع تموم میشه پس جهت تماس فقط از وای فای هتل استفاده کردم و جهت ترجمه بیرون از هتل، فقط از بسته استفاده کردم.وقتی چین بودم از همون جا از طریق کد دستوری بسته مجدد خریدم. چینی ها زبان انگلیسی بلد نیستن حتی جوون ها .به نظر من اوضاع زبان انگلیسی شون خیلی بدتر از جوون های ایرانه. پس نیاز به نرم افزارهای مترجم دارید من اپلیکیشن sayhi translate  رو استفاده کردم که آنلاین هست یعنی حتما باید به اینترنت وصل باشید. البته اپلیکیشن گوگل ترنسلیت هم بود که آفلاینه  و فقط باید قبلش زبان های مورد نظر رو  داخل اپلیکیشن دانلود کنید اما من هر کاری کردم زبان چینی اش دانلود نشد که بتونم در حالت آفلاین ازش استفاده کنم.که اگر میتونستم دانلود کنم خیلی کمک کننده بود چون بسته ها زود تموم میشه و به مترجم هم زیاد نیاز دارید. اپلیکیشن مترو بیجینگ و شانگهای رو از سایت travelchinaguide  گرفتم البته استفاده نکردم چون باید آنلاین باشی و در عوض من مسیر مترو هر دو شهر رو از همین سایت گرفتم و روی یه برگه a4 رنگی پرینت گرفتم و جاذبه ها  و هتلم رو روش نشون دادم(توصیه می کنم مسیر مترو شانگهای رو روی a5 بزنید چون خیلی ریزه). اپلیکیشن me رو جهت مسیر یابی  دانلود کردم و از ایران هتل و جاذبه ها رو روش مشخص کردم.
9. قبل از سفر نام تمام جاذبه ها ، نام هتل، برخی لغات کاربردی مثل مترو، دستشویی، مک دونالد، کی اف سی(اصلا فکر نکنید به یه جوون چینی بگید مک دونالد متوجه میشه ، حتما باید چینی همه لغات رو بلد باشید)رو به چینی پرینت گرفتم. نام چینی جاذبه ها خیلی به دردم خورد چون از مترو که میومدم بیرون به راحتی با نشون دادن نام جاذبه راهنمایی ام میکردن.جهت اطمینان عکس همه جاذبه ها رو هم توی موبایل داشتم که اگر اسم چینی اش اشتباه بود یا متوجه نشدن، عکس رو نشونشون بدم.

 

 اغاز سفر

من از قبل از سفر برای همه روزهای سفرم برنامه ریزی داشتم و میدونستم هر روز چه جاذبه ای  رو در چین باید برم. ساعت 20:30 پرواز از فرودگاه امام و ساعت 7 به وقت پکن به مقصد رسیدم

روزاول

بعد از انجام مراحل ورودی، در فرودگاه بیجینگ برگه a4 مترو رو نشون افراد میدادم و ایستگاهی که در شهر میخاستم برم. از فرودگاه به شهر خط مترو هست که به راحتی میتونید به مرکز شهر برسید. کنار ایستگاه مترو، کارت مترو خریدم که 25 یوان به عنوان دیپوزیت دادم(بعد از خروج از پکن و برگردوندن کارت، این پول رو بهم بر گردوندن) و 30 یوان هم داخل کارت ریختم (هر چقدر پول داخل کارت بریزید روز اخر اگر پول داخلش باقی مونده باشه اون رو بهتون برمیگردونن. و اگر هم پول داخل کارت کم بود در تمام ایستگاه های مترو باجه ای برای پرداخت پول و شارژ کارت هست. همچنین دستگاه هایی هم برای شارژ کارت هست)و بلاخره  بعد از نیم ساعت وارد شهر شدم (ساعت8). باید خط رو عوض میکردم تا به هتل برسم. برای تغییر خط نیازی به زدن مجدد کارت نیست شما فقط لحظه ورود به ایستگاه و نهایت خروج از ایستگاه کارت میزنید. خدا رو شکر راهنماها توی مترو عالی بود نیاز نبود با کسی حرف بزنم همه چی واضح بود و تابلو مربوط به لاین ها با رنگ خودش کامل من رو به مترو مورد نظر راهنمایی  میکرد همون روز اول فهمیدم بهتره اصلا با چینی ها حرف نزنم و ومسیر نپرسم چون انگلیسی بلد نیستن و گیجم می کنن و فقط بهتره چشمهام رو باز کنم و تابلو ها رو ببینم. من ایستگاهی که برای هتل باید پیاده میشدم  رو در ایران همراه با خروجی مورد نظر(مشخص کردن خروجی ها خیلی بدردم خورد )مشخص کرده بودم(اینکار رو از طریق اپلیکیشن مسیر یاب(maps.me) انجام داده بودم. مسیر ایستگاه مترو نزدیک هتلم رو به همراه نام هتل به اپلیکیشن میدادم و برام مسیر رو مشخص میکرد و خروجی رو هم کنارش مینوشت).  از ایستگاه خارج و چون چمدون سنگینی داشتم توی پله ها از افراد میخواستم کمکم کنن.چینی ها بسیار بسیار مردم خوب و یاری رسانی هستن بدون هیچگونه چشم داشتی. این برای یه خانوم تنها خیلی مهمه. از طریق maps.me و بسته ایرانسلم (به محض ورود به چین موبایل رو روشن کنید و دیتا موبایل رو روشن کنید و در network selection اپراتور چینی را انتخاب کنید )مسیر هتل رو پیدا کردم و کارت اتاق  و رمز وای فای رو تحویل گرفتم. استراحت کردم، اتاق عالی بود (هتل city inn Beijing happey valley) البته هتلم به مرکز شهر نزدیک نبود با مترو نیم ساعتی فاصله داشت اما خود هتل به ایستگاه مترو خیلی نزدیک بود در حد 5 دقیقه. تقریبا سفر از هتل تا اکثر مسیر ها و با تعویض خط ها 5 یوان میشد.بعد از خوردن ناهار تصمیم گرفتم به معبد آسمان برم و وقتی به اونجا رسیدم ساعت 16 بود که گفتن چون ساعت 16:30 بسته میشه امکان خرید بلیط وجود نداره. نکته مهم در مورد چین اینه که جاذبه ها همگی ساعت 17 بسته است چون شامل معابد،کاخ ها، باغ وحش، و .. است که همگی زود می بندن پس از همون روز اول فهمیدم صبح خیلی زود باید از خواب بیدار بشم و در عوض عصر که همه جا بسته میشه  بیام هتل استراحت کنم. بررسی کردم و دیدم پارک المپیک تا 9 شب باز هست پس از همون جا رفتم سمت پارک المپیک. به نظرم پارک المپیک رو شب برید چون نور پردازی اون در شب زیباست.در چین مک دونالد و کی اف سی زیاد نیست و هر جا دیدی و گرسنه بودید نباید از دست بدید در کنار استادیوم المپیک هم مک دونالد هست.من داخل استادیوم نرفتم و به هتل برگشتم.

تصویر استادیوم المپیک

روز دوم

امروز هدفم دیدن میدان تیان آن من و شهر ممنوعه بود ساعت 9:40 به میدان رسیدم مردم در حال عکس انداختن بودند. برای خرید بلیط شهر ممنوعه به بلیط فروشی رفتم و با پرداخت 60 یوان از گذرنامه به عنوان کارت ورود استفاده کردم. در چین همه جا گذرنامه رو باید به همراه داشت چون در بسیاری از جاذبه ها از گذرنامه استفاده می کنند.از دروازه meridian  وارد شدم و از درب شمالی خارج شدم. شهر ممنوعه بسیار بزرگ است و نقشه آن کمک بزرگی به یافتن کاخ های اصلی کرد.حدود دو ساعت و نیم بازدید طول کشید و سپس از دروازه شمالی خارج شدم.

شهر ممنوعه

 درب خروجی به سمت چپ خیابان حرکت کردم تا به پارک beihai برسم در حدود 5 دقیقه پیاده روی نیاز بود. ساعت 13 وارد پارک شدم پارک بسیار زیبایی است در پکن اکثر جاذبه هایی که رفتم ساختمان و بناهای تاریخی بود و این تنها جایی بود که طبیعت بسیار زیبایی داشت بعد از دیدن آنهمه معماری ها در شهر ممنوعه دیدن پارک beihai  بسیار به من چسبید.

پارک beihai

متاسفانه شارژ موبایل  و پاور بانک تمام شده بود و در دو جا سوال کردم که اجازه دارم موبایل رو شارژ کنم که اجازه ندادند. بعد از خارج شدن از پارک سراغ مک دونالد رو گرفتم که اصلا متوجه نمیشدن . من بسیار بد غذا هستم و اصلا تمایلی به تست غذاهای جدید ندارم .برای همین اصلا دوست  نداشتم از رستوران های چینی غذا بخورم. سرچ کردم و دیدم در وانگ فوجینگ مک دونالد هست پس دوباره به سمت دروازه شمالی شهر ممنوعه رفتم و اینبار به سمت راست رفتم تا به خیابون وانگ فوجینگ برسم . درب شمالی شهر ممنوعه کلی اتوبوس و اتوبوس توریستی هست. فکر کنم از اینجا میشه به محله hutong هم با تاکسی رفت البته من نرفتم و برای فردا برنامه ریزی کردم و متاسفانه دیگه فرصت دیدن این محله  رو پیدا نکردم.  فکر میکردم که خیابون وانگ فوجینگ پیاده نزدیک باشه  اما نیم ساعت پیاده روی کردم تا به اونجا رسیدم. این خیابون مخصوص پیاده روی هست و دو طرف خیابون مغازه ها و برندهای معروف هست .حتما در سفر خودتون به این خیابون سر میزنید. بلاخره مک دونالد رو ساعت 16 پیدا کردم و دلی از عزا در آوردم. یه کم که جون گرفتم رفتم و مغازه ها رو دیدم قیمت ها بسیار بالا بود حتی در مغازه های با برند چینی. من اصلا اهل بازار رفتن نیستم و  اعتقادی ندارم در خارج از کشور باید خرید رفت و وقت رو توی بازارها تلف کرد اما خب باید به خاطر سوغاتی هم که شده سری به این مغازه ها میزدم که مطمین شدم اینجا جای خرید نیست.خیلی خسته بودم شهر ممنوعه و پارک beihai هر دو بزرگ هستن و پاهام دیگه درد گرفته بود پس به هتل رفتم و ساعت 6 هتل بودم. قبلا هم اشاره کردم در پکن چون جاذبه ها ساعت 17 بسته است من صبح ها ساعت 7 صبح از هتل بیرون میزدم و اصولا 7 عصر داخل هتل بودم.

روز سوم

امروز باید جاهای بیشتری میرفتم چون داشتم وقت کم میاوردم پس صبح زود بیدار شدم و ساعت 7:30 معبد بهشت بودم بهتره اینجا رو زود برید چون ورزش صبحگاهی انجام میشه و یه مزیت زود بیدار شدن این بود که توریست های چینی هنوز نیومده بودن.در چین نود و نه درصد توریست ها خود چینی ها هستن و خیلی هم زیادن و وقتی میخاید از یه جاذبه عکس بگیرید کلی ادم پشت سرتون هست که خدا رو شکر در معبد بهشت دیگه این مشکل رو نداشتم.خود معبد ساعت 8 باز شد و یکساعتی اونجا بودم.

معبد بهشت

به طرف دیوار چین حرکت کردم با مترو به ایستگاه jishuitan رفتم و از اونجا ده دقیقه ای پیاده در مسیر رودخانه باریک(مسیریابی با maps.me) تا ایستگاه deshengmen جهت سوار شدن به اتوبوس 877 رفتم. صف طولانی برای سوار شدن به اتوبوس بود اما نظم خوبی اونجا حاکم بود و صف سریع حرکت میکرد.

اتوبوس 877 برای دیوار چین

12 یوان بعد از سوار شدن به اتوبوس به مسئولش دادم و یکساعت بعد در دیوار چین بودم. از اتوبوس پیاده شدم و پشت سر بقیه مردم میرفتم تا به دیوار برسم. یه جا صف گرفته بودن من فکر کردم بلیط تله سیژه ،پس رفتم و 120 یوان بلیط رو خریدم و بعد متوجه شدمslide car هست. در واقع برای اینکه از پله ها نخوایم بالا بریم سوار این slide car میشیم که شبیه سورتمه با قرقره ما رو میکشه بالا تا به ورودی دیوار برسیم همون جایی که باید بلیط دیوار(40 یوان) رو بخرید.مسیری که با slide car رفتم  خیلی کوتاه بود.

slide car  برای رفتن به گیت ورود دیوار چین(جهت اینکه از پله استفاده نکنید)

پولی که برای دیوار پرداخت می کنید فقط برای یک بخش از دیواره (در واقع فاصله بین دو گیت). کلی عکاسی کردم برای پیدا کردن جای خلوت جهت عکاسی، کلی زمان گذاشتم و بعد با slide car مجدد پایین رفتم(خدارو شکر کردم موقع بالا اومدن بلیط slide car رو دور نداخته بودم). در ایستگاه خروجی slide car کلی مغازه های سنتی هست که بهتون توصیه میکنم اینجا خرید های کوچیک مثل پیکسل ها،  نمادها، یادگاری ها و سوغات های کوچیک رو انجام بدید چون ارزونترین محل در پکن و شانگهای اینجا هست. فقط سوغات های کوچیک ، الان تصور بر این نباشه که لباس و کیف و کفشه توی این مغازه ها به فروش میرسه. دستشویی ها اونجا مشابه ایرانه فقط آب نداره و خب تصور کنید داخلش میرفتید چه اوضاعی داشت. تنها محل کثیفی که در چین دیدم دستشویی دیوار چین بود.موقع برگشت حدود یک ساعت داخل صف بودم تا سوار اتوبوس 877 بشم چون همه در حال برگشت بودن. بعد از رسیدن به پکن ،سوار مترو شدم و ساعت 6 عصر در هتل بودم.اون برگه که نام مترو و ... رو به چینی نوشته بودم و مترجم اینجور موقع ها در پیدا کردن مسیر ها خیلی بهم کمک میکرد.اصلا فکر نکنید انگلیسی که بلد هستید به دردتون میخوره.

دیوار چین

روز چهارم

امروز باید برای گرفتن بلیط قطارپکن-شانگهای به ایستگاه قطار(Beijing west railway station) میرفتم اما یوانی که از ایران آورده بودم تمام شده بود و باید پول چنج میکردم اول به یه هتل 5 ستاره نزدیک هتلم رفتم و پذیرش گفت صرافی در هتل ندارند. پس تصمیم گرفتم به بانک برم(bank of china) سعی کردم نزدیک ایستگاه قطار یه بانک پیدا کنم .تعداد بانک ها در پکن زیاد نیست بلاخره یه بانک پیدا کردم .خدارو شکر زبان انکلیسی بلد بودن بهشون گفتم میخام پول چنج کنم فرم ها رو بهم دادن و نیم ساعت منتظر بودم تا نوبتم شد و تا گذرنامه رو به صندوق دار دادم با یه نفره دیگه یه دیالوگی کرد و گفت ما امروز نمی تونیم چنج کنیم .متوجه شدم به خاطر تحریم هاست و گرنه باید از همون اول که گذرنامه رو ندیده بود هم همین رو میگفت.به خانوم گفتم چیکار کنم ادرس یه هتل 5 ستاره رو داد که اونجا برم و چنج کنم .هتل دور بود و صندوق داربانک گفت با مترو راحتری که بری .منم سوار مترو شدم و به هتل رسیدم خوشحال و خندان و به پذیرش گفتم میخام پول چنج کنم. پذیرش گفت شما مسافر این هتل نیستی و به شما یوان نمیدیم. دیگه خیلی ناراحت شدم هم خسته شده بودم هم وقتم گرفته شده بود هم میترسیدم بلیط قطارشانگهای رو نتونم بگیرم با سرعت دوباره به همون بانک برگشتم و دیگه نتونستم تحمل کنم همون جا زدم زیر گریه.... اونا هی میگفتن آروم باشید . بهشون گفتم من یوان میخام،، چیکار کنم و گوله گوله اشک میریختم .اینجا واقعا دیگه کم آورده بودم. بهشون گفتم با کارت اعتباری خودتون برام بلیط بخرید من بهتون دلار میدم .گفتن ما کارمند بانک هستیم و اجازه نداریم. خلاصه گریه کار خودش رو کرد.دلشون سوخت به مدیرشون زنگ زدن و جریان رو گفتن و بعد از یک ساعت زنگ و زنگ کشی بلاخره گفت دلارتون رو بدید...واااااای خدایا داشتم یوان دار میشدم.کلی معذرت خواهی کردن که تجربه بدی در کشورشون داشتم و پول رو دادن و به سمت ایستگاه قطار رفتم.اینو گفتم که بدونید اگه دیگه دستتون به هیچ جا بند نبود گریه هم میتونه ابزاری باشه... . ایستگاه مترو داخل ایستگاه قطار هست پس پیاده شدم و به سمت باجه خرید بلیط رفتم(به یه جوونی گفتم پکن-شانگهای و منو به سمت باجه راهنمایی کرد. در چین زیاد حرف نزنید چون گیچ میشن حرف اصلی رو فقط بگید ان شالله متوجه میشن)سه صندلی داره بیزینس، فرست کلاس و سکندکلاس که من صندلی سکند کلاس(80 دلار یا 553 یوان) رو گرفتم و عالی هم بود.برای ما با امکاناتی که در ایران داریم صندلی های درجه دو کشور چین مشابه بیزنس کشور خودمون هست.

بلیط قطار پکن-شانگهای

همون جا در kfc غذا خوردم. من برنامم این بود روز اخر(روز پنجم) در پکن صبح زود بیام بیرون همراه چمدون ها و چمدون رو بگذارم در ایستگاه قطار(در محل نگهداری چمدون ها) و برم تا عصر جاذبه ها رو ببینم و برگردم سوار قطار پکن-شانگهای بشم. پس امروز که برای خرید بلیط به ایستگاه قطار اومده بودم باید محل نگهداری چمدون رو هم میدیدم که خیالم راحت باشه چنین فضایی وجود داره .انگلیسی اش میشه luggage locker  رفتم و دیدم چنین امکانی وجود داره و خوبیش به اینکه در همون طبقه ای هست که گیت سوار شدن به قطار هست. بعد به سمت کاخ تابستانی حرکت کردم .در کاخ کلی دور زدم و دیدم انگار یه دریاچه هست از روی فضای تپه مانندی به سمت دریاچه  پایین رفتم .اونجا بلیط قایق میفروختن (30 یوان) من هم سوار شدم که در حد یک یا دو دقیقه در قایق بودم (قایق ها 50 نفره بود).من فکر میکردم که کل دریاچه رو با قایق دور میزنه و حداقل نیم ساعتی روی آب هستی بعد متوجه شدم این قایق فقط برای حمل مسافر از یک سمت کاخ به سمت دیگه است تا بتونن بناهای اونطرف رو هم ببینن(که توصیه نمی کنم سوار بشید.اصل این کاخ همون کاخ تابستانی اش هست و بناهای دیگه خیلی مهم نیستن).

وقتی پیاده شدم تازه متوجه شدم چه اشتباهی کردم رفتم و به مسئول قایق گفتم من میخام همون جایی که بودم(سمت کاخ تابستانی) برگردم و گفت باید دوباره بلیط بخری...خدایی خیلی زور داشت . براش توضیح دادم که اشتباه پیاده شدم  که راننده قایق گفت اشکال نداره اجازه بده بیاد داخل(البته چینی میگفت .لابد اینا گفته دیگه)منم دوباره سوار شدم  و به سمت همون کاخ تابستونی رفتم و تازه چشمم به جمال کاخ روشن شد.واقعیت من از لحظه ورود به کاخ یکسری بنا دیدم و به نظرم جالب نیومد و با خودم گفتم چه جای مسخره ای..نگو هنوز کاخ رو ندیده بودم و اصلا نمیدونستم بنای اصلی کجاست چون نقشه از باغ نداشتم. به شما توصیه میکنم حتما عکس بناها رو در گوشی داشته باشید و به افراد نشون بدید تا مستقیم به همون جا برید.چون باغ هاشون بزرگه و نمیدونید از کدوم سمت برید تا به بنای اصلی برسید.خلاصه خدا رو شکر کاخ رو دیدم وکلی پله بالا رفتم بسیار بسیار کاخ زیبایی بود. من بیشتر از هر ساختمانی در چین بنای کاخ تابستانی رو دوست داشتم.ساعت 5 شد و باید از کاخ و باغ خارج میشدم . از خود کاخ تا درب ورودی نیم ساعتی پیاده روی داره .به سمت مترو و هتل رفتم و ساعت 19 هتل بودم.

کاخ تابستانی

روز پنجم

صبح وسایل رو جمع کردم  و به سمت ایستگاه قطار پکن-شانگهای رفتم .بلیطم برای ساعت 14:15 بود و 13:40 گیت باز میشد و باید در ایستگاه برای سوار شدن به قطار باشم.پس صبح زود بیدار شدم و 7 از هتل با چمدون خارج شدم و به سمت ایستگاه قطار رفتم و چمدون رو به محل نگهداری چمدون ها (هزینه نگهداری هر هفت ساعت 20 یوان هست) تحویل دادم و آزاد شدم که تا 12 آخرین جاذبه رو برم و ببینم.پارک جهانی پکن. یکساعتی سوار مترو بودم تا به پارک رسیدم چون دور از شهر هست. ساعت 10:30 در پارک بودم من تا 12 بیشتر وقت نداشتم .اما به طور کلی دیدن این پارک به نظر من به 3 ساعت زمان نیاز داره. 100 یوان ورودی رو دادم و یه نقشه از پارک رو هم (2 یوان) خریدم که خیلی خیلی به دردم خورد . چون باید با عجله بناهایی که دوست داشتم رو پیدا میکردم .دنبال تخت جمشید میگشتم و پیداش کردم و بعد از اون بقیه بناها.در این پارک بناها بر اساس قاره ها تقسیم بندی شده و بناهای هر قاره کنار هم قرار داره تاج محل، ایا صوفیه،ایفل،پیزا،اهرام مصر،  و کلی بناهای معروف دیگه از تمام قاره ها.تنها جایی که ایرانی دیدم در کل سفر من به چین در این پارک بود.

نقشه پارک جهانی 

تخت جمشید در پارک جهانی پکن

 به سرعت به سمت ایستگاه قطار رفتم و کارت مترو را در همان طبقه پایین پس دادم و 25 یوان دیپوزیت رو گرفتم و ناهارم رو همون جا یه غذای چینی سفارش دادم که فقط یه لقمه اش رو خوردم. البته نه اینکه افتضاح بوده باشه من ادم بد غذایی هستم و بر خلاف تصورم رستوران های چینی اصلا بوی بد نمیده.  چمدون رو از محل امانات گرفتم و سوار قطار شدم.(در محل امانت فقط یکبار در کمد رو براتون باز میکنن .من میخاستم کولی رو بگذارم در امانت  و برم ناهار بخورم اما مسئول مربوطه گفت فقط یکبار در جعبه امانت رو باز میکنیم و باید اونوقت چمدون رو بردارید. منم بی خیال شدم و با کولی ام رفتم رستوران و غذا خوردم) .5 یا 6 ساعتی در راه بودم و ساعت 8 شب شانگهای بودم.من بررسی کرده بودم که مترویی که من رو به هتل میرسونه تا 10 کار میکنه و ایستگاه قطار در غرب شانگهای و هتل من شرق شانگهای بود پس باید با سرعت سوار مترو میشدم. باید کارت مترو شانگهای رو میخریدم. شانگهای کارت مترو سه روز داره که بهتره این کارت رو بخرید چون مناسبتره(چنین کارتی در پکن وجود نداره) قیمت کارت 45 یوانه که باهاش هر جا دلتون خواست در کل سه روز میتونید برید و دیگه نیازی به برگردوندن کارت (مشابه پکن) نیست. اینجا خلاف پکن باجه کارت فروشی نبود و باید با دستگاه ها کارت رو میخریدی و نمیدونستم چطوری کارت رو بخرم که یه جوونی با کارت اعتباری اش کارت رو برام خرید و من بهش 45 یوان رو دادم و سوار مترو شدم  و ساعت 10 داخل اتاقم در هتل بودم.

 

روز ششم

صبح ساعت 7 از هتل خارج شدم و به سمت موزه تاریخ شانگهای رفتم که موزه بسته بود . از یک نفر پرسیدم گفت امروز دو شنبه است و موزه بسته است. قصد کردم روزهای بعدی موزه رو ببینم که دیگه وقت نکردم.به سمت معبد jade Buddha  رفتم در حدود نیم ساعت در معبد بودم و بعد از اون به سمت باغ یویوان رفتم .از بازارچه سنتی یو گذشتم قیمت ها به نظرم گرون بود. میخاستم داخل باغ بروم که گفتند به خاطر بازسازی باغ چند ماه بسته است.

معبد jade buddha

پس به سمت شهر آبی zhujiajiao رفتم با مترو یکساعتی در راه بودم. شهرهای مختلف رو در مسیر و سوار بر مترو دیدم و سپس از مترو پیاده شدم.  از خروجی 1 از ایستگاه خارج شدم و از روی پل بزرگی که مخصوص عابرها بود؛ عبور کردم  پایین پله های پل عابر پیاده، به سمت راست به طرف چهارراه رفتم بعد از رسیدن به چهارراه مجددا به سمت راست رفتم تا مجددا به چهاراهی رسیدم و اینبار به سمت چپ رفتم تا اینکه به پلی رسیدم که بروی آب است و اینجا شهر آبی است.(پیدا کردن شهر آبی در صورت نداشتن کروکی کمی سخت است من مسیر را در بالا گفتم و شاید کروکی را هم  براتون گذاشتم).شهر بسیار قشنگی است بازارچه های سنتی. اینجا تنها جایی در کشور چین بود که من سوسک و کرم و ... سیخ شده دیدم البته فقط در یکی از مغازه ها. البته در سفرنامه های قبلی خوندم که در محله hutong در پکن هم میشه این جونورهای سیخ شده رو دید اما من در پکن فرصت نکردم که به این محله برم. من فکر میکردم این جونورهای سیخ کشیده همه جای چین باشه اما اصلا اینطوری نیست در کل پکن و شهر شانگهای من چنین چیزی ندیدم.

 

مسیر رفتن به شهر آبی بعد از خروج از متروشهر آبی رو به همه پیشنهاد می کنم که ببینن.چون در اینجا فرهنگ مردم و سبک زندگی شهرهای کوچیک رو میشه دید. میتونید قایق سواری کنید .قیمتها در اینجا مناسبتر از شانگهای هست.کوچه پس کوچه های تنگی داره که سر تاسر پر از مغازه است. موقع ورود به شهر یه خانم فروشنده راهنمایی کرد که بلیطی رو خریداری کنید جهت دیدن برخی بناها، اما من بررسی کردم و دیدم شامل موزه و از اینجور چیزهاست که برای من خیلی مهم نبود.(قضیه این هست که در چین زمان باید براتون مهم باشه و گرنه وقت کم میارید پس باید بر اساس علاقتون دیدن جاذبه ها رو اولویت بندی کنید) در واقع برای شهر آبی شما هیچ بلیطی نباید پرداخت کنید( مگر اینکه قصد دیدن موزه ها و یکسری بناهایی که اصلا مهم و خاص نیستن رو داشته باشید). همون جا اون خانم نقشه شهر رو داشت که من ازش خواستم بفروشه و قبول نکرد و گفت با بلیط های موزه و ... این نقشه فروش میره. من هم از روی نقشه عکس گرفتم که خیلی خیلی موردنیاز بود. جهت صرفه جویی در زمان و برای پیدا کردن قایق ها و .... فکر کنم چهار ساعتی در این شهر خیلی قشنگ بودم و مجدد به مترو و سپس هتل برگشتم.

 

روز هفتم: دیزنی لند

برای رفتن به دیزنی لند باید کفش راحتی و و اسپورت بپوشید.صبح ساعت 8 باید اونجا بود چون صف بسیار طولانی داره که یکساعتی باید توی صف جهت ورود باشیم. بعد از وارد شدن به سمت راست رفتم و بلیط رو خریداری کردم فکر کنم در محل خرید بلیط باید نقشه دیزنی لند رو میگرفتم  (خیلی خیلی مورد نیازه) اما حواسم نبود. من بلیط رو خریدم (400 یوان) و مجدد داخل صف شدم که وارد دیزنی لند بشم. بعد از ورود دنبال جایی می گشتم که نقشه بخرم از یه خانواده در اینباره پرسیدم و اونها نقشه خودشون رو به من دادند. موقع ورود بعضی خوراکی ها مثل پسته های منو گرفتن چون پوست داره یا آب نوشیدنی اگر در ظرف شیشه ای باشه اجازه ورود نداره البته در صورتیکه در ظرف پلاستیکی باشه ایرادی نداره.من میوه و بادام بدون پوست هم همراهم بود که اجازه ورود دادن. دیزنی لند شانگهای 6 بخش داره .بخش اول که رفتم سرزمین آینده بود که تکنولوژی های جدید داشت.من همون جا از یه چینی پرسیدم کدوم بازی ها رو برم و اون شماره بازی ها رو برام نوشت. اصلا اونجا فرصت برای رفتن به همه بازی ها نیست .نهایت اگر خیلی زرنگ بودم، میتونستم بازی های مهم و جذابشون رو فقط یه بار برم.  پس از اول باید حواسم به زمان باشه و فقط سراغ بازی های مهمش می رفتم. من شماره بازی های مهم رو براتون میگذارم اینها رو حتما حتما جزو برنامه بگذارید. صف بازی های مهم و جذاب، خیلی طولانیه. برای یه بازی 5 دقیقه ای یک ساعت در صف بودم با اینکه من روز غیر تعطیل رو برای رفتن به دیزنی لند انتخاب کردم اما کلا دیزنی لند ها شلوغ هستن. پس اگر حوصله صف ندارید یا ایستادن زیاد روی پاهاتون، اصلا به دیزنی لند نرید. هزینه ورود به دیزنی لند بالاست اما ارزشش رو داره و واقعا بهتون خوش میگذره و تکنولوژی و یه دنیای دیگه رو تجربه می کنید برای من بهترین خاطره از چین، حضور در دیزنی لند بود .چون همه جاذبه های چین تاریخی هست و حضور در دیزنی لند متفاوت از روزهایی  بود که در چین بودم و به همه توصیه میکنم. حتما نقشه دیزنی لند رو تهیه کنید تا بر اساس شماره ها بتونید بازی ها رو پیدا کنید .بازی 32، 104،55،77، 90، 91 رو حتما تجربه کنید گرچه بعیده بیش از این بازی ها رو بتونید تجربه کنید چون من از وقتم بسیار خوب استفاده کردم و بیشتر ازاین ،  فرصت انجام بازی های دیگه  رو پیدا نکردم. بازی 77 و 90 برای من جز بهترین بازی ها بود. اونجا برنامه های تئاتر هم هست که به درد نمیخورد چون چینی حرف میزدند یا انگلیسی. یکسری شو هم هست که حتما باید دید. دو تا شوی اصلی هست یکی بعد از ظهر و یکی زمان اتمام کار دیزنی لند. شو اول مربوط به رقص شخصیت های کارتونی در مسیری هست که بروی نقشه با خط چین قرمز مشخص شده . این جشن فکر کنم ساعت 15 برگزار شد.میتونید اپلیکیشن دیزنی لند شانگهای رو دانلود کنید و فکر میکنم اونجا ساعت شوها رو گذاشته باشه.من چون اینترنت نداشتم نمیتونستم وارد اپلیکیشن بشم. البته موقع خرید بلیط هم میتونید از مسئول مربوطه بپرسید. بهتره مسیر نقطه چین روی نقشه  رو بهشون نشون بدید  و ساعتتون رو نشون بدید خودشون متوجه سوالتون میشن. در چین انگلیسی خیلی کاربرد نداره. حتما باید شو دیزنی لند رو دید. در واقع ندیدن این شو یعنی اینکه اصلا به دیزنی لند نیومدید.بسیار شو قشنگ و خاطره انگیزی بود. ساعت 8 شب هم شو پایانی(شو دوم) برگزار میشه و در نهایت آتش بازی.من چون حدس میزدم اگر برای آتش بازی اخر بمونم یکدفعه همه قصد خروج دارن و خیلی مترو شلوغ میشه و باید خیلی منتظر بمونم برای آتش بازی اخر نموندم اما به شما توصیه میکنم اگر تنها نیستید و نگران دیر وقت شدن و تنها بودن نیستید حتما برای شو اخر هم بمونید.ساعت کار دیزنی لند از 20:30-8 هست و یک روز کامل رو نیاز دارید.

روز هشتم (روزآخر)

امروز خیلی پاهام درد میکرد به خاطر دیزنی لند.شاید به همین خاطر به دوستان توصیه میکنم اول پکن برن بعد شانگهای.چون دیزنی لند رمق شما رو میکشه و اونوقت ممکنه وقتی به پکن میرید حوصله رفتن به جاذبه ها رو نداشته باشید، پس بهتره اخر سفر به دیزنی لند بریم.من صبح ساعت 8 بیدار شدم برخلاف همیشه، و به برج مالی رفتم. داخل برج شدم اما انگار چیز خاصی نداره .فقط یه فضایی به نام ocean… که با پرس و جوها متوجه شدم حالت مجازی هست و در اون فضای اقیانوس، تجربه میشه و من فکر میکردم آکواریوم باشه که اینطور نیست. بعد سمت برج مخابراتی رفتم از یه خانواده روسی سوال کردم و گفتند این برج چیز خاصی نداره. من در سفرنامه ها تصویر یه پل شیشه ای رو توی عکس های دوستان میدیدم که برام مهم بود این پل شیشه ای رو تجربه کنم. و باید در یکی از همین برج های بلند باشه چون توی عکس ها دیده بود که خیلی افراد بالاتر از زمین هستند و زیر پاشون شیشه ای هست. در برج مالی سراغ این پل رو گرفتم اما گفتند این پل اینجا نیست .خانواده روسی هم حرفی از پل شیشه ای در برج مخابراتی نزدند و من تصور کردم این پل شاید در شهرهای دیگه چین باشه. پس داخل برج مخابراتی برای خرید بلیط نرفتم چون گفته بودند ، این برج بیشتر سمبل شانگهای هست و چیز خاصی نداره . در برگشت به ایران مسافر کنارم بهم گفت این پل شیشه ای در برج مخابراتی بوده، این شاید تنها حسرت من از این سفر باشه.

چون پل شیشه ای در برج مخابراتی بود و من تجربه نکردم. در حالیکه برای دیدنش خیلی خیلی زیاد از ادم ها سوال کردم و متوجه منظورم نمیشدن. به همین خاطر توصیه میکنم عکس جاذبه ها رو داشته باشید و نشون بدید .اینطوری راحتر راهنمایی تون می کنن. یه مورد دیگه اینکه، من فرصت نکردم سوار بر قایق در شب،  این برج ها و این منطقه که پر از برج های بلند با نورپردازی های زیبا هست رو ببینم(منطقه the bund) اما به شما توصیه میکنم حتما تجربه کنید. بعد از عکس با برج ها به سمت خیابان نانجینگ رفتم که خیابانی جهت پیاده روی است  و دو طرف خیابان برند معروف خارجی و چینی هست(دقیقا مشابه خیابان وانگ فوجینگ در پکن) و قیمت ها مثل همیشه بالا. مجدد به باغ یویوان رفتم و در بازارچه سنتی قدم زدم. پیشنهاد میکنم جهت خرید به جای این بازارچه ، از مغازه های بیرون بازارچه خرید کنید بسیار قیمت مناسبتری دارند.(گرچه باز هم برای ما با این افت ارزش پول قیمت ها بالاست).

خب در برنامه ریزی سفرم فقط باغ وحش باقی مونده بود باید پاندا رو میدیدم پس به سمت باغ وحش رفتم ساعت 15:30 به باغ وحش رسیدم و ساعت 17 باغ وحش بسته میشد باید عجله میکردم. باغ وحش بسیار بزرگ است. اگر نقشه داره حتما تهیه کنید.(من که ندیدم جایی نقشه بده البته شاید به خاطر عجله داشتن هم در باجه فروش بلیط ، نقشه رو ندیده باشم) با عجله به سمت محل پانداها حرکت کردم .من چون پرنده و خزنده دوست ندارم این بخش ها رو فاکتور گرفتم و به سمت پاندا و کانگورو، فیل، زرافه، میمونها،گوریل،شیر و پلنگ و آهو و .... رفتم این باغ وحش نیاز به حداقل 3 ساعت زمان دارد و من فقط 1:30 دقیقه وقت داشتم اما حیواناتی که برام مهم بود رو دیدم و سوار مترو شدم برای آمدن به هتل (من از صبح در هتل چک آوت کرده بودم و اتاق رو تحویل دادم و چمدون رو در محل نگهداری چمدان در هتل گذاشتم که نیاز نباشه ساعت 12 ظهر به هتل برگردم جهت تحویل اتاق)ساعت 6 به هتل رسیدم چمدان رو گرفتم و با مترو به فرودگاه رفتم .ساعت 23 زمان پرواز بود.بعد از کلی تو صف وایستادن بلاخره سوار هواپیما شدم.

 

سفرنامه طولانی شد اما امیدوارم که مفید بوده باشه.

متروی پکن و شانگهای

 

 

 

نویسنده : ف م

تمامی مطالب عنوان شده در سفرنامه ها نظر و برداشت شخصی نویسنده است و وب‌ سایت لست سکند مسئولیتی در قبال صحت اطلاعات سفرنامه ها بر عهده نمی‌گیرد.