سال نو در سرزمین اژدهای زرد (سفرنامه چین)

 

شروع سفر

پس از هشت ساعت پرواز به شهر شانگهای رسیدیم. ما در ماه بهمن و همزمان با سال نو چینی ها به سفر رفتیم. سال خوک بود و از همان ابتدا در فرودگاه انواع تزیینات سال نو با خوک های بامزه به چشم میخورد.
به سمت هتل مان رفتیم که رنسانس نام داشت. و بسیار به مترو نزدیک بود.
هتل ما بالای یک برج بزرگ بود. هتل ما تازه از طبقه 30 برج شروع میشد و در طبقات پایین فود کورت و مجتمع تجاری قرار داشت.

 

 

 
شب اول به خیابان زنده نانجینگ رود معروفترین واکینگ استریت شهر شانگهای رفتیم که مملو از فروشگاههای متنوع در دو طرفش بود. از هر گوشه بوی خوراکیهای متنوع چینی به مشام میرسید.

اصلا نگران خوراک در چین نباشید چراکه رستورانهای زنجیره ای معروف مثل مک دونالد و برگر کینگ و... را به راحتی می‌توانید پیدا کنید. حتی رستورانهای ایرانی و ترکی هم پیدا میشود.

 روز دوم

روز دوم سفر را به بازدید از باغ یو اختصاص دادیم که به یک روز کامل نیاز دارید در انجا صف طولانی ورود را به خاطر اجرای مراسمهای سنتی چینی اصلا احساس نمیکنید. پس از گذشت از صف طولانی وارد باغ زیبا و عظیم شدیم .

قدیمی ترین منطقه شانگهای با تعداد زیادی ساختمان چوبیه و شاید مناسبترین قسمت شهر برای خرید صنایع دستی و لباس سنتی چینی. در باغ می توانید با دختران با لباسهای سنتی چینی عکس بگیرید و از زیبایی های باغ لذت ببرید.

«باغ یو» یا «باغ خوشبختی» یکی از پارک‌های شناخته‌ شده و کلاسیک شانگهای است که در شمال‌شرقی شهر قدیمی قرار گرفته و در سال ۱۵۵۹ ساخته شده است.

 

قدیمی‌ترین بخش این باغ، باغ بیرونی است که در قرن ۱۸ تغییراتی در آن صورت گرفت. معروف‌ترین تالار در این باغ تالار بهار است. این پارک ۴۰۰ ساله یکی از بهترین نقاط دیدنی شانگهای است که در آنجا می‌توانید لحظات فراموش‌نشدنی از سفرتان را در ذهن‌تان ماندگار کنید.

 

روز بعد به سمت برج مخابراتی که سمبل شهر هم هست رفتیم.

برج مروارید شرقی یک برج رادیو تلویزیونی در منطقه پودانگ (Pudong) مجاور رودخانه هوانگ پو (Huangpu)، روبه‌روی تفرجگاه باند (The Bund) است که با ۴۶۸ متر ارتفاع سومین برج بلند در جهان به شمار می‌رود. در بالای این برج می‌توانید شاهد چشم‌انداز زیبایی از شهر جدید شانگهای و رودخانه دیدنی هوانگ‌پو و همچنین منظره‌ای بی‌نظیر از تفرجگاه باند باشید.

از دیگر ویژگی‌های منحصر به فرد این برج می‌توان به ۱۵ نقطه برای تماشای شهر، رستوران گردان بزرگ، هتل با اتاق‌هایی با مناظر فراموش‌نشدنی اشاره کرد. 

از ساعت ۲ تا ۴ در صف ایستادیم تا بالاخره موفق شدیم بالای برج برویم. آسانسورهای پرسرعت ظرف چند ثانیه از کف تا بالای برج بالا می رفتند. نمای شهر از بالای برج بینظیر بود. وقتی بالای برج رسیدیم و روی کف شیشه ای آن راه می رفتیم منظرۀ شهر و رودخانه از آن بالا آنقدر تماشایی است که می توان ساعت ها نشست و تماشا کرد.

تفرجگاه باند در سمت غربی رودخانه هوانگ‌پو قرار گرفته و از نمادهای معماری شهر شانگهای است. این تفرجگاه به خاطر داشتن حال و هوای اروپایی میان گردشگران معروف شده است.

در این تفرجگاه می‌توانید کنار رودخانه خروشان هوانگ‌پو قدم بزنید و از تماشای بناهای تاریخی، بوتیک‌ها و گالری‌ها لذت ببرید و بعد از آن غذایی در رستوران‌های آن میل کنید.

همچنین در این تفرجگاه می‌توانید سوار قایق شده و اطراف بندر شانگهای را گشت بزنید. سپس دوباره به ما حدود دو ساعت را در Bund گذراندیم، عکس گرفتیم و قدم زدیم. سپس پیاده به سمت خیابان Nanjing رفتیم که تنها ده دقیقه فاصله دارد.

ناهار را در همان خیابان نانجینگ خوردیم و دوباره به سمت ابتدای خیابان قدم زدیم. طول خیابان و تعداد فروشگاه ها انقدر زیاد است که غروب دوباره به Bund رسیدیم. روی یکی از نیمکت ها نشستیم و تاریک شدن هوا روی رودخانه را تماشا کردیم.

شام را در Pizza Hut خوردیم و حدود ساعت ۱۰ شب به هتل برگشتیم.

.

روز بعد با پرواز چین به سمت پکن که البته خودشان بیجینگ میگویند رفتیم. تصمیم گرفتم اولین جایی که توی پکن میبینم دیوار چین باشد. صبح به سمت دیوار رفتیم دیوار چین با طول بیش از ده هزار كیلومتر  حدود ١٨٠٠ سال ساخته شده.

 

دیوار چین یك خط مستقیم نیست و خیلی جاها چند شاخه و چند لایه شده.

كابرد اصلی دیوار برای جلوگیری از حمله اقوام بیابانگرد شمال چین بوده.

 

بر روی دیوار فضاهای بازی وجود دارد که در آنجا غرفه‌ها و فروشنده‌ها مشغول فروش سوغاتیهای چینی مربوط به دیوار چین هستند. از خدمات جالبی که ارائه میشود پوشیدن لباس چینی و گرفتن عکس در کنار دیوار چین است. دیوار بر روی خط الراس کوه حرکت میکند و پیاده روی بر روی دیوار بیشتر شبیه کوه نوردی در شیب تند میباشد. هرچند در جاهایی که شیب بسیار تند میشود، مسیر روی دیوار به صورت پله ایجاد شده وگاها مجبوریم حدود 100 پله باشیب تند را پشت سر بگذاریم. همراه داشتن آب خوردن در این دیوار پیمایی از ضروریات است. بر روی دیوار وجود نرده هایی که از آن هزاران قفل آویزان شده نظرمان را جلب میکند این قفلها توسط نو عروس ودامادهای نصب شده که معتقدند این کار باعث میشود زندگیشان همانند دیوار چین پایدار بماند.

 

صبح زود به سمت میدان تیان آن من رفتیم. وسیعترین میدان جهان به شکل مستطیل و بامساحتی بالغ بر 440 هزار متر مربع ، برای ورود به محوطه میدان کیف و ساک دستی رو از دستگاه ایکس ری رد کردن و بازدید بدنی شدیم که به نوع خودش جالب بود. 

 

در میان جمعیت مشغول گشت‌زنی بودن و توریستها مشغول بازدید از محوطه میدان بودند. در سوی دیگر میدان ورودی شهر ممنوعه و عکس مائو برروی دیوار زرشکی رنگ شهرممنوعه خود نمایی میکرد.

 

برای ورود به شهر ممنوعه باید از زیر گذر خیابانی که حد فاصل میدان تیان آن من و شهر ممنوعه بود، عبور میکردیم. محوطه ورودی مملو از توریست خارجی و چینی بود که برای دیدن جاذبه های کشور خودشون به پکن سفر کرده بودند. خوب حالا در استانه ورود به شهر ممنوعه قرار گرفته بودیم محوطه ای عجیب و شگفت انگیز.

بلیط ورودی شهر ممنوعه ۶۰ یوان هست، تقریبا همه قسمت های شهر ممنوعه برای بازدید عموم آزاده و من با ۵ ساعت پیاده روی مداوم تونستم بخشی از اونجا رو ببینم.

 

جایی که زمانی خلوت امپراطور بوده، بشدت توسط توریست ها مورد هجوم واقع شده بود. تلاش توریست های چینی برای رسیدن جلوی تالارهای اصلی و دیدن داخلش من رو یاد تلاش هموطنام برای رسیدن به ضریح انداخت. با اینکه تعداد توریست ها بسیار زیاد بود ولی از اونطرف شهر ممنوعه هم خیلی بزرگه و میشه جاهاییش رو بدون توریست پیدا و سفری به گذشته کرد.
خیابان معروف وانگ فوجینگ (Wangfujing) خیلی از شهر ممنوعه دور نیست و حدود ۱۵ دقیقه با پای پیاده فاصله داره. همه برندهای معروف توی واکینگ استریت وانگ فوجینگ شعبه دارند و برای خرید برند میتونه مکان مناسبی باشه. توی یکی کوچه های فرعی که به این خیابان میرسه میشه انواع و اقسام غذاهای عجیب و غریب از مار و عقرب گرفته تا هزارپا و اسب دریایی پیدا کرد.

البته برخلاف تصور ما ایرانی ها این غذاها فقط جنبه توریستی و فان داره و غذای اصلی که هیچ، غذای فرعی مردم چین هم نیست.

 این هم از سفر من به کشور زیبای چین. امیدوارم از سفرنامه من لذت ببرید.

 

نویسنده: shahrzod moho