دلیل سفر
برای گرفتن ویزای کانادا، چون که توی ایران سفارتخونه نداره کشور کانادا، میبایست به یکی از کشورهایی که سفارتخونه داره میرفتم واسه انجام کارهای انگشت نگاری و گرفتن عکس. معمولا اکثر ایرانیها سراغ کشورهای امارت، ترکیه، گرجستان، ارمنستان و آذربایجان میرن بدلیل نزدیک بودنش به ایران.
دلیل انتخاب باکو
خب من چون میخواستم به همراه خانواده (مادر و پدر) برم، تصمیم گرفتم که باکو رو انتخاب کنم، چون که مادر و پدرم، استانبول رو قبلا دیده بودن، و من میخواستم کشور جدیدی برن که تاحالا نرفتن. از طرفی مدت زمان اقامتون هم 7 روز بود و با توجه به تعریف دوستانی که ارمنستان و گرجستان رفته بودن، نتیجه گرفتم که اونجا چنگی به دل نمیزنه و واسه 7 روز حوصله سر بر هست. دبی هم که شهر گرونی است و از طرفی چون من پدرم معلم تاریخ و جغرافیا بوده، دوست داشتم باکو رو که قبلا جز خاک ایران حساب میشد رو ببینه.
باکو شهری هست که بشدت توی زمینه معرفی کردن خودش به جهان داره تلاش میکه، بازی های کشورهای اسلامی 2017، بازی های اروپایی 2015 هم توی باکو برگزار شده بوده. توی شهر هم المانهای این بازی ها مشخصن. حتی یکی از مراحل مسابقات فرمول 1 هم توی باکو برگزار میشه. امسال هم فینال مسابقات باشگاه های اروپا توی باکو برگزار میشه. همچنین یورو 2020 هم ، یکسری از مسابقاتش توی کشور آذربایجانه. تمام این سرمایه گزاری ها به همراه صنعت نفت و گازش داره کشور آذرباجان رو سریع جلو میبره که تا چند سال دیگه از خیلی از کشورهای خاور میانه بخصوص ایران فاصله میگیره.
گرفتن ویزا
از اونجا که قیمت تورهای آژانسها واسه کشور هایی که هنوز مقصد اصلی گردشگری ایرانیها ( مثل ترکیه و تایلند) نشدن گرونتر از اینه که خودمون به تنهایی سفر کنیم، تصمیم گرفتیم که بدون تور به مسافرت بریم. مرحله ی اول گرفتن ویزای آذربایجان بود، که باید یه نفر از ما به سفارتخانه ی آذربایجان توی تهران یا دفترشون توی تبریز میرفت. با مراجعه به سایت سفارت آذربایجان به نشانی https://tehran.mfa.gov.az/ir مدارک مورد نیاز ویزا رو برای 3 نفرمون آماده کردم و به سفارتخونه رفتم.
بیمه نامه مسافرتی ضروری هست برای گرفتن ویزا. قیمت بیمه نامه، بسته به کشور، مدت اقامت و سن مسافر متغیر هست. اکثر آژانسها برای گرفتن ویزا به بیمه های خصوصی مثل سامان مراجعه میکنن که قیمتاشون با توجه به 7 روز اقامت ما در کشور آذربایجان و شرایط سنی ما ( 26 ساله و دو نفر 60 ساله) متغیر از نفری 30 تومن تا 80 تومن بود. اما من بیمه معلم گرفتم که با پرداخت هزینه 10 هزار تومنی به ازای هر نفر،بیمه نامه مسافرتی صادر شد. (آنلاین هم میشه پرداخت کرد از خود سایت بیمه معلم) که امیدوارم کلا کسی نیاز نشه که بخواد ازش استفاده کنه. توی صف ویزا، یه آقایی بود که میگفت من بخاطر 3 نفر نزدیک 300 تومن پول بیمه نامه مسافرتی داده بودم در صورتی که ما تنها 30 تومن داده بودیم و با همون شرایط.
لازم به ذکر هست که 20 دلار حتما باید به دلار پرداخت شود و معادل ریالی دریافت نمیشود و چون اکثر صرافی ها دلار خرد به سختی پیدا میشه، توصیه میشه که به امید صرافی های نزدیک سفارتخانه نباشید چون من خودم دلار نداشتم و خیلی اذیت شدم تا اینکه بتونم 60 دلار گیر بیارم. اگه تمامی مدارکتون کامل باشه تا 5 روز کاری ویزاتون میاد. من چون خانوادم همراهم بود و با توجه به اینکه بعضی کشور ها اگه خانوادگی بخواین سفر کنین شاید به یه نفر ویزا ندن( بدلیل مسایل پناهندگی و این حرفا) از مسوولش پرسیدم که آیا به هممون ویزا میدن یا نه که جوابش مثبت بود. برای گرفتن ویزا هم باید یا خود شخص حضور داشته باشه یا یه نفر از اقوام درجه یک با کارت شناسایی. البته میشه هم اگه تاریخ پروازتون دیر تر هست و مقدور نیست که براتون 5 روز توی تهران بمونید، هنگام سفر اگه از فرودگاه امام خمینی هست، اونموقع تهران برین و پاسپورتهاتونو بگیرین چون که اونا نگه میدارن( بدون هزینه).
توی فرمی که باید برای ویزا پر کنید یه سوال راجع به مدت زمان اقامت و هتل پرسیده میشه که اصلا نیاز نیست بخاطر اون سوال هتلتونو رزرو کنید. فقط کافیه اسم یه هتل رو از سایت www.booking.com پیدا کنید و به همراه آدرسش بنویسید. احتیاج به ارایه ی رزرواسیون نیست.
انتخاب بیلیط هواپیما
با مراجعه به سایتهای جستجوی هواپیمایی مثل سایت www.skyscanner.net میشه با انتخاب روز رفت و برگشت، و مقصد پروازی، تمامی ایرلاینهایی که در اون تاریخ به مقصد مورد نیاز پرواز دارن رو دید و از توشون انتخاب کرد. پروازهایی که از ایران به باکو میرن، پرواز های آتا، ایران ایر و هواپیمایی آذربایجان هست. خوبی سایت www.skyscanner.net اینه که شما با زدن گزینه whole-month اگه ماه پروازتونو مشخص کنید، میگرده و ارزونترین پرواز ها رو توی اون بازه زمانی مشخص میکنه و کار شما راحتتر میشه اگه دنبال یه پرواز ارزون هستین. با مراجعه به سایت ، من تاریخ پرواز رو از 5 اکتبر تا 12 اکتبر انتخاب کردم. پرواز بوتا ایر ویز (buta airways) که زیر مجموعه پرواز azal کشور آذربایجانه. با مراجعه به سایت شرکت هواپیمایی بوتا میشه هونجا قیمت رو دید و معمولا شاید بتونین چند دلار ارزونتر پروازو اونجا گیر بیارین. هواپیمایی بوتا، زیر مجموعه هواپیمای ازال هست که از سپتامبر 2017 شروع به کار کرده که قیمتای بشدت ارزون و پایینی داره. هواپیماهاشم مدل Embraer E190 و بشدت تمیز هستن. پرواز رفت و برگشت ما به باکو از فرودگاه امام، نفری تقریبا 350 تومن شد. لازم به ذکر هست که برای خرید بلیط احتیاج نیست که مستر کارت داشته باشید چون که هواپیمایی ازال نمایندگی توی ایران داره. اگرم دوست داشتید که خودتون مستقیما از سایت بخرید میتونید با ارتباط با سایتهایی مثل www.tehranpayment.com لینک خرید رو براشون بفرسین و اونا با گرفتن کارمزد 7 درصدی با مسترکارتشون واسه شما بلیط رو خریداری میکنن و شما کافیه معادل 107 درصد قیمت رو به ریال به حسابشون بریزید.
نکته بسیار بسیار مهم اینه که هواپیمایی بوتا قیمتاشو بشدت پایین میده ولی بابت بار از شما جداگونه پول میگیره. به این معنی که شما اجازه داشتن بار رو ندارین و اگه بخواین بار دستی به داخل هواپیما و یا ساکتون رو به قسمت بار تحویل بدین باید پول پرداخت کنید. البته داشتن کیفهای کوچیک که خانمها به عنوان کیف دستی خیابونیشون استفاده میکنن مجازه و تمامی اینهارو توی سایتش به این آدرس www.butaairways.az/en/information/baggage نوشته. اکثر کسایی که توی هواپیما بودن مجبور بودن به ازای ساک و کوله شون مبلغ 120 هزارتومنو بدن که باعث ناراحتیشون شده بود و مسوول توروشون مقصر میدونستن چون بهشون اطلاع نداده بود. پس حواستون باشه که حتما قوانین قسمت بارشو بخونین. قریب به یقین 95 درصد مسافرا مجبور شدن که پول بدن، البته اولش میخواسن از ما هم پول بگیرن که من چون قوانینشو خوب خونده بودم باهاشون صحبت کردم و منصرف شدن. توی قوانینش نوشته که ساکهای کوچیک که جمع طول 3 ضلعشون 75 سانتیمتر میشه رو گیر نمیدن. چون این هواپیمایی جدیدا راه افتاده، کارکنانش و مسافرا هنوز زیاد از قوانینش آگاه نیستن، و این مختص فردوگاه امام نیست، حتی فرودگاه حیدر علی اف باکو هم زیاد در جریان نبودن، پس حتما مطالعه کنید قوانین رو و تا نخواین هزینه بار اضافه پرداخت کنید. اگر هم وسایلتون بیشتر هست و چند نفره سفر میکنید میتونید تنها برای یک نفر پول بار پرداخت کنید ( تا سقف 23 کیلوگرم و یک چمدان به مجموع ابعاد 158 سانتی متر) و فقط یه دونه پول بار پرداخت کنید.
لیست مواردی که شما اجازه دارین با خودتون داشته باشین که پشت بلیطها چاپ شده.
هواپیمایی بوتا بخاطر قیمت ارزونش تمامی آپشن هاشو گرفته و شما بابت تک تک آپیشن هایی که میخواید پول میدید. مثلا هواپیمایی ترکیش بابت بار دیگه از شما پول بار نمیگیره ولی قیمتش گرونتره. اینجوری بنظر من خیلی مقرون به صرفه تره چون شما پول هر آپشنی که میخواینو میدید.
انتخاب هتل
من چون کسی از دوستام تاحالا باکو نرفته بودن پس هیچ دیدی هم نسبت به هتلای اونجا نداشتم. با مراجعه به سایت booking.com و دیدن نظرای کاربرا و دیدن عکس و تصویرای هتل ها که توی سایت بودن یه هتل 4 ستاره توی خیابون محمد اراز به اسم هتل تکسیم گرفتیم که بابت 7 شب اونجا تقریبا 200 دلار دادیم و صبونه خوبی هم داشت. از لحاظ 4 ستاره ای از ستاره های ایران پایین تر بود ولی خب تمیز بود و کارکنای مودبی هم داشت. خیابون محمد اراز خیابون سیاسیشونه که تمام سفارت خونه های باکو اونجا هستن حتی نزدیک به خانه ریاست جمهوری آذربایجانم هست. منم خیلی راحت تونستم کارمو توی سفارت کانادا انجام بدم. دقیقا توی کوچه ی روبرویی هتل بود.
هتلهای باکو مثه جاهای دیگه ستاره هاشون واقعی نیستن و یه هتل 4 ستاره شاید حتی استخر هم نداشته باشه ولی هتلای خیلی خوب هم مثله هتل هالیبرتون داره که ویوو به دریا هم داره. من اگه خودم دوباره بخوام برم باکو دوباره توی همون خیابون محمد آراز هتل میگیرم. این خیابون تقریبا سه و نیم کیلومتر با مرکز شهر فاصله داره ولی دسترسیه خوبی به مترو و اتوبوس داره و خیلی راحت هم میشه باهاشون رفت هرجایی که خواستین. قبل از رفتن هم من از یه آژانس توی تهران پرسیدم هتل آزالیا رو پیشنهاد داده بود که دقیقا توی خیابون پشت سریه ما بود و 15 دقیقه پیاده روی داشت تا هتل ما. البته اگه بودجتون بیشتره و دوس دارین میتونین هتلهای ساحلی بگیرین.
رسیدن به باکو
من دوس دارم بجای ذکر کردن تمام جزییات روزانمون بیشتر نکاتیو بگم که دونستنشون کار شمارو توی باکو راحت تر میکنه بخاطر همینم این قسمت رو زیاد با جزییات نمیگم.
بعد از رسیدن به فرودگاه حیدر علی اف، و چک شدن پاسپورت هامون، با استفاده از اتوبوس هایی که توی محوطه فرودگاه بودن خودمون رو رسوندیم به میدان 28 می(28 may). این میدون یجورایی مثله میدون تقسیم استانبول هست که مرکز اصلی شهر هست. بعد از اونجا هم با یه تاکسی به هتلمون رفتیم.
بعد از گرفتن اتاق و استراحتی کوتاه به خیابون تارگوی رفتیم که این خیابون زیبا رو توی شب با نورهای چراغانی اون خیابون ببینیم. خیابونی سراسر سنگ فرش شده که یکی از قشنگترین خیابونای اونجا هست که توریستای زیادی هم میبینین اونجا. بعد از یه پیاده روی، و دیدن میدان فواره، واسه شام، طبق صحبت هایی که توی سفرنامه هایی که خونده بودم شده بود به رستوران فیروزه رفتیم که یه رستوران سنتی بود که بیشتر مشتریهاش توریست بودن و ما به پیشنهاد دوستان کباب لقمه و تیکه سفارش دادیم که خیلی خوشمزه بود ولی قیمتش یکم بالاست. شام تقریبا 40 منات شد( با احتساب هزینه سرویس و مالیات).
خیبان تارگوی
روز دوم در باکو
جمعه بود و آخرین روز کاری هفته و من اولویت اصلیم رو واسه انجام دادن کارای مربوطه به سفارت کانادا گذاشتم. از شانس خوب دقیقا سفارت توی خیابون روبرویی بود و خیلی راحت و سریع کاراش انجام شد. بعد از برگشتن به هتل، همراه مادر و پدر به ایچری شهر رفتیم که شهر قدیم باکو هست و مورد پسند پدر. منطقه ای که مقصد اول گردشگرهای باکو هست و انصافا هم قشنگ بود.
بعد از بازدید اون منطقه به نزدیک دریا رفتیم تا استراحتی انجام بدیم( دریا دقیقا پشت ایچری شهر هست). پارک ملی که پرچم بزرگ آذربایجان اونجا برافراشته شده و ازونجا ساختمون های سه شعله هم پیدا بودن. پارک ملی یه پارک ساحلی هستش که فوق العاده تمیز هست و یه جای عالی برای یه پیاده روی کردن.
در امتداد این پارک یه پاساژ لوکس بعنوان پارک بلوار هست که جنساش گرونه و مشتریاش بنسبت کمتر از بقیه پاساژ های باکو هست. در ضمن مارک هایی مثله ال سی وایکیکی و دفاکتو که بیشتر ایرانی ها دنبالشن اونجا نیست. البته طبقه پایینش یه مغازه بزرگ مثله هایپر استار به اسم بازار استور (bazar store) داره که ما ناهارو اونجا گرفتیم که ساندویچ مرغ بود و سیب زمینی که قیمت خیلی مناسبی داشت و خوشمزه هم بود. این مغازه های بازار استور دقیقا مثله مغازه های زنجیره ای کورش هستن البته به نسبت خیلی بزرگتر که همه جای شهر و توی همه پاساژ ها هم هست و قیمتای خیلی خوبی هم داره.
روز سوم
روز سوم ما با استفاده از اتوبوس خودمونو رسوندیم به بازار سدرچ که تعریفشو زیاد شنیده بودیم که بازار خیلی خیلی بزرگی هست و اجناس ترکی و مارک هم زیاد هست که گرونن البته. یه قسمت هم مثله بازارهای گناوه داره که شلوغ و ارزون بودن. این بازار یکم خارج از شهره و اگه بخواید با تاکسی برید پول زیادی احتمالا ازتون میگیرن که ما تصمیم گرفتیم با اتوبوس بریم که هم ارزونتره وهم اینکه اتوبوس از تمامی مناطق شهر میگذشت و باعث میشد که ما مناطق غیر توریستی و محلی شهر هم ببینیم.
بنظر من اگه وقتتون کم هست به کل قید این بازار رو بزنین چون خودش به تهایی یه روز رو میگیره و خارج از شهر هم هست. قیمتاشم اگه بخواید سوغاتی زیاد ( مثله کسایی که میرن مکه) بگیرید میصرفه برین اونجا و گرنه چیزای مارکش مثله توی شهره و قیمتاشم ارزون نیست.
روز چهارم
صبح به بازار گنجیلک رفتیم، یه بازار تازه تاسیس که خیلی هم بزرگه و تمام مغازه هاش هم اجناس برند میفروشن. بازاریه که قیمتاش هم خوبه و اکثر برندهایی که شما دنبالش هستین رو داره اونجا. 
بعد از اختصاص دادن صبح رو به بازار گنجیلک، بعد از ظهر رو به سمت پارک کوهستانی داگستو رفتیم. یه پارک کوهستانی که ویو خیلی قشنگی به دریا داره و یجورایی بام باکو هم شناخته میشه. این پارک دقیقا جلوی پارک ملی هست و منطقه ونیز کوچک، موزه فرش، و سالن اپرا هم روبروشه. پیشنهاد میدم که وقتتون رو یجورایی تنظیم کنید که بعد از ظهر نزدیک پارک باشید و از طریق پله هاش برین بالا که بتونید توی روز ویو دریا رو ببینید. 
البته یه ترن هم داره که با گرفتن هزینه 1 منات واسه هر نفر، شما میتونید با قطار برید بالای پارک و باقطار بیاید پایین. من پیشنهاد میدم رفت رو توی روشنایی با پله ها برید و برگشت رو با استفاده از قطار بیاید پایین. توی پارک هم یه جایی واسه شهدای جنگشون درست کردن که اونجا دفنشون کردن. روبروی پارک هم ساختمونهای 3 شعله هستن که توی شب با نور پردازی های قشنگش جلب توجه میکرد. 3 ساختمون خیلی بزرگ و قشنگ که با مسوولش که صحبت میکردم یکیشون هتل هست با یه لابیه خیلی شیک، یکیشون تجاری و یکی دیگه هم آپارتمانی هست که فعلا هتلش راه افتاده .
روز پنجم
روز پنجم به سمت دیدن مقبره بیبی هیبت (خواهر امام رضا) رفتیم که توی مسیر بازار سدرچ هست، و یکم بیرون از شهره ولی خب اتوبوس مستقیما از مرکز شهر به اونجا داره و فقط کافیه که با استفاده از گوگل مپ مسیر مقصد رو مشخص کنید و نرم افزار، راه های رسیدن به اونحا رو دقیق واستون مشخص میکنه. چون بیبی هیبت توی مسیر بازار سدرچ هست پیشنهاد میشه که این دوتارو با هم برید ، دیدن بیبی هیبت که یه امامزاده هست زیاد وقتی نمیبره و یه جای مذهبیه فقط.
بعد از دیدن این مقبره به بازار 28 می رفتیم که در قلب شهر هست. از لحاظ جنسی فرقی با بازار گنجیلک نمیکرد با این تفاوت که بازار گنجیلک بزرگتر و تمیز تر هست.
روز ششم
صبح روز ششم را ما به میدان حیدر علی اف اختصاص دادیم که مجموعه فرهنگی حیدر علی اف اونجا هست. با خوندن سفرنامه ها و راهنمای اونجا میدونستم که داخلش موزه هست و این چیزی نبود که ما بهش علاقه داشته باشیم.
بخاطر همین هم از رفتن به داخل اونجا سرباز زدیم و بجاش بعد ازدیدن اون ساختمون و فضای اطراف به آتشگاه رفتیم. آتشگاه بیرون از شهر هست و تقریبا یک و نیم ساعت راه از مرکز شهر فاصله داره ولی ما بدلیل اینکه پدر به این جاهای تاریخی علاقه داشتن رفتیم. آتشگاه اونجا بر خلاف آتشگاه های یزد با سیستم گاز کشی روشن هستن و زیبایی آتشگاه یزد رو نداره.
بدلیل فاصله زیاد، درصورت کمبود وقت اینجا رو صرفنظر کنید. بعد از برگشتن از آتشگاه هم به بازار پورت باکو رفتیم که گرونترین بازار شهر باکو هست که لباسایی به قیمت 5 میلیون تومن داشت. از لحاظ شیکی فوق العاده شیک هست ولی خب مشتری های خاص داره و ما هم فقط به دیدن بسنده کردیم.
روز هفتم
روز هفتم رو ما بیشتر به استراحت کردن و جمع آوری وسایلمون گذروندیم و با توجه به نزدیکی بازارگنجیلک به اونجا رفتیم. با توجه به اینکه بلیط پروازمون ساعت 8 صبح فرداش بود و ما میبایست طرفای 5:30 اونجا میبودیم، شب قبلش هماهنگی تاکسی رو انجام دادیم .
پ،ن: توی باکو هم مثه بقیه جاهای دیگه بلیط بازدید از اماکن توریستی واسه توریستا گرونتر از مردم اون کشور هست.
چیزی که بالا نوشته شد خلاصه ای کوتاه از کارایی که توی روزای مختلف کردیم هست و من سعی کردم جاهای تکراری که توی روزای بعد دیدیم رو دوباره ننویسم تا مطالب طولانی نشه. در آخر هم من چنتا نکته میگم و جمع بندی کلیم رو میگم.
در هنگام سفر به باکو یه سیمکارت بخرید(قیمت کمتر از 10 منات) و با استفاده ازون سیمکارت به اینترنت وصل بشید و به کمک گوگل مپ تمامی مسیرهاتونو پیدا کنید. 
مردم آذربایجان انگلیسی خوب نمیتونن صحبت کنن اصلا و خیلیاشونم آدرس هارو بلد نیستن، حتی راننده اتوبوسهاش. زیرا اونجا هم مثه تهران خودمونه و مهاجرپذیریش زیاده و اکثرن از نخجوان و جاهای دیگه واسه کار میان اونجا و زیاد شهرو بلد نیستن. اینجوری خیلی تو هزینه هاتون کاسته میشه و احتیاج نیست که زیاد از تاکسی استفاده کنید. هزینه استفاده از مترو و اتوبوس هم نفری 30قپیک برای هر بار استفاده است( هر 100 قپیک میشه 1 منات) که از اعتبار باکو کارتتون کم میشه.(یدونه باکو کارت واسه چند نفر که باهم هستن کافیه.)
هزینه تاکسی معمولا 5 منات هست ولی خب قبلش باید با راننده صحبت کنید ولی بیشتر از 5 منات نباید بدید. قیمت غذا و ساندویچ مثله ایرانه و بعضی جاهاشم حتی خیلی بهتر از ایرانه و با کیفیت تر ولی در کل مثله ایرانه. قیمت این غذایی که عکسشو میبینید توی یکی از گرونترین مراکز تجاری باکو 10 منات بود (بدون هیچ حق سرویس و مالیاتی!)
اما قیمت اجناس و پوشاکش از ترکیه گرونتره، اگه قصدتون فقط خرید هست توصیه میشه که ترکیه برید.
یه نکته ی خیلی مهم دیگه که باید توجه کنید این که توریستها کلا از پرداخت مالیات معاف هستن، پس اگر قصد خرید هرچیزی دارین فاکتور خریدتون رو بگیرید و با فروشنده راجع به مالیات صحبت کنید، در آخر تمامی فاکتور ها رو توی فرودگاه، در قسمت tax refund میتونید نشون بدید و اون مقدار مالیات رو پس بگیرید.( مالیات توی باکو 18% است).
برای بردن ارز به باکو فقط دلار ببرید، نرخ چنج کردن دلار به منات 1.7 هست یعنی اگه شما 100 دلار بدین اونجا به شما 170 منات میدن. خیلی بهتر از اینه که توی ایران منات بخرید که هر روز و مغازه به مغازه قیمتش فرق میکنه. توی اون یه هفته حتی یک سنت هم جابجا نشد نرخ چنج کردن دلار به مناتشون. اون تایمی که ما توی سفر بودیم منات تقریبا 2355 تومن بود و دلار 3914 تومن.
اکثر جاهای دیدنی دیگه باکو، خارج از شهر هستن مثله کوی آتش و ..، اما با توجه به زمانتون برنامه ریزی کنید. یه چیزی مثله کوه آتش که شعله ور هست رو ما توی ایران هم سمت رامهرمز دادیم و به دلیل اینه که عمق گاز زیر زمینی اونجا خیلی کم هست و به روی زمین میاد و آتش همیشه اونجا شعله وره. بنظر من بیشتر توی شهر بمونید زیرا شهرش فوق العاده تمیز و با آرامشه و مردمش هم خیلی مبادی آداب هستن. افسوس که این منطقه زیبا از خاک ایران جدا شد..
نمای باکو از هواپیما
