فراز و فرود برنامه ریزی و تجربه سفر کوالالامپور و لنکاوی

 

بارها و بارها دیده‌‌ام كه آدم ها درباره میزان مسافتی كه در یك روز یا در یك هفته طی كرده‌اند صحبت‌كنند، اما به ندرت دیده‌ام كه آنها از آنچه طی مسافت‌ها دیده‌اند حرف بزنند. (لوئیز آمور)

به عنوان طرفدار و دنبال کننده دائمی سایت و اپلیکیشن لست سکند و با توجه به اینکه تقریبا" همه سفرنامه های منتشر شده در سایت رو مطالعه کردم برای چهارمین سفر خارج از کشور شاید به نوعی احساس دین کردم که حتما باید تجربیات سفر خودم رو به اشتراک بذارم اما با توجه به اینکه سفرنامه بسیار وزین و کاملی توسط دوستان حرفه ای در سایت منتشر شده سعی میکنم بیشتر به ملاحظات برنامه ریزی سفر اشاره کنم و مواردی که ممکنه مورد ابهام باشه رو بیشتر توضیح بدم و از شرح واضحاتی که در سایر سفرنامه به تفصیل اومده خودداری میکنم.

قبل از شروع متن اصلی ذکر سه نکته رو لازم میدونم

• اول از همه اینکه تصاویر توسط گوشی خودم و همسرم تهیه شده و اگه در برخی موارد کیفیت مناسبی نداره از ابتدا پوزش میخوام.
• نکته دوم هم اینه که قطعا مطالب ارائه یا پیشنهاد شده بر حسب شرایط و نظرات ما بوده و اگه احیانا" با نظر سایر دوستان در مواردی همسو نیست اصراری نداریم که حتما نظر یا تصمیم ما درست بوده.
• نکته آخر هم اینه که مطمئن هستم دوستان به عنوان یه سفرنامه اولی ایرادات متنی و نگارشی رو که کم هم نخواهد بود به بزرگواری خودشون می بخشن. 

 

برنامه ریزی سفر

تو بخش مقدمه گفته بودم که این سفر چهارم ما به خارج از کشور بوده هر چند شرایط هر سفر متفاوت از بقیه بوده اما عطش و جسارت ما برای تجربیات جدید و همچنین انتظار از یک سفر با برآورد اولیه حدود 15 میلیون تومن بیشتر از دفعات قبلی بود.

سفر اول ما اردیبهشت سال 90 قبل از تولد پسرمون به اتفاق تعدادی از دوستان خانوادگی به استانبول بود، سفر دوم زیارتی به کربلا و نجف اسفند سال 93 با اتفاق جمع خانوادگی و در سن 22 ماهگی پسرمون بود و سفر سوم آذر 95 و سه نفری به دبی در سن 3 سال و 8 ماهگی پسرمون اتفاق افتاد. دوستانی که تجربه سفر با بچه کوچیک مخصوصا" خارج از کشور رو دارن علت تاکید به ذکر سن بچه در هر سفر رو شاید بهتر درک می کنن چرا که در هر سنی متقضیات و شرایط سفر برای بچه فرق می کنه و ملاحظات خاص خودش رو داره.

وقتی بچه حدود یک سالشه نیازهای اساسیش از جمله غذا، دستشوئی، خواب و رفتارش کاملا تحت کنترل والدین و عموما تو بقل یا تو کالسکه هست و برای مثال وقتی بازدید چند ساعته از یک سایت تاریخی دارین بجز خستگی حمل و نقل بچه یا کالسکه تاثیر دیگه ای تو بازدید شما نداره اما بچه 5 ساله تحرک و بازیگوشی داره و به احتمال زیاد تو اولین ساعت بازدید از یه سایت تاریخی و یا یک گشت روزانه حوصلش سر میره و پتانسیل این رو داره که کل روز شما رو به بدترین  روز سفر تبدیل کنه از طرفی بچه یک ساله بسیار حساس تر از بچه 5 ساله هست به این دلیل انتخاب زمان و مکان سفر برای خانواده هایی که با بچه قصد سفر دارن تبدیل به یه معادله با تعداد زیادی متغییر میشه و نیاز به بررسی و برنامه ریزی با دقت زیاد داره.

برنامه ریزی سفر چهارم ما از آذر 96 شروع شد و هدف تعطیلات نوروز 97 بود تجربه ارائه قیمت های نجومی برای سفر در تعطیلات رو حتما همه شما داشتین که برای ایام عید خیلی ملموس تر از تعطیلات وسط سال میشه بنابراین از اول مطمئن بودیم اگه میخوایم تو عید بریم سفر باید بدون تور بریم.

برای انتخاب مقصد با توجه به سفرهای قبلی و توان مالی گزینه های روی میز ما شامل روسیه، باکو، ارمنستان و گرجستان، هند، چین، جزایر یونان با کشتی کروز و جنوب شرق آسیا بودن. (راجع به شرایط، الزامات و مقدمات لازم سفر به اروپا صحبتی نمی کنم و واضحه که اگه شرایط مهیا بود قطعا گزینه اصلی ما هم اروپا بود).

باکو، ارمنستان و گرجستان یا تور ترکیبی اونها به نظر نمی رسید چندان قادر باشه میل به سفر مارو ارضا کنه و از لیست حذف شدن.

روسیه و چین با توجه به اینکه غالبا" برنامه سایتهای تاریخی و تورهای سنگین روزانه دارن برای بچه 5 ساله چندان جذاب به نظر نمی اومد و اونهام از لیست خارج شدن.

تور جزایر زیبای یونان با اقامت شب در کشتی کروز در نگاه اول جذابیت خاصی داشت اما دو تا مشکل بزرگ سر راه بود اولی احتمال ناسازگاری شرایط دریا و خواب تو کشتی برای بچه و حتی خودمون و مشکل بزرگتر اینکه انجام این تور بصورت شخصی خیلی سخت و شاید غیر ممکن بود و قیمت پیشنهادی ایام عید آژانسها که تعدادشون هم محدود هست سر به فلک می کشید.

هنوز مطمئن نیستیم اما شرایط بهداشتی هند و نوع تغذیه اون کشور رو چندان برای موقعیت خودمون مناسب تشخیص ندادیم و در نهایت تنها گزینه روی میز موند جنوب شرق آسیا با 4 زیر شاخه اصلی مالزی، سنگاپور، تایلند و اندونزی(بالی).

وقتی مشخص شد زمان رفت و برگشت در هر مسیر 7 تا 8 ساعت خواهد بود به این فکر کردیم حالا که این همه راه رو با مشکلاتش داریم میریم چرا محدود به یک کشور بشیم و به هر 4 کشور بریم. با بررسی بیشتر بلیط های مسیر بین کشورها و تعداد روزها، ترجیح دادیم وقتی بدون تور هستیم جایی باشیم که تردد توریست و ترجیحا ایرانی ها بیشتر باشه برای موارد پیش بینی نشده بنابراین بالی رو از لیست حذف کردیم و برنامه برای کوالالامپور، سنگاپور و پوکت نهایی شد. (بین پاتایا و پوکت، پوکت و ساحل پاتونگ رو به خاطر جو مناسب تر برای ما در قیاس با پاتایا و امکان پرواز مستقیم بدون حمل و نقل زمینی بین شهری ترجیح دادیم)

همونطور که عرض کردم برای اجرای این برنامه تو ایام تعطیلات عید از طریق تور دو مشکل وجود داشت اول اینکه تور ترکیبی برای سه شهر کوالا، سنگاپور و پوکت تقریبا تو پکیج های معمول هیچ کارگزاری نبود (پکیج کوالا، سنگاپور، بانکوک و پوکت به ندرت وجود داشت که ما تمایلی نداشتیم) و اگر هم همچین پکیجی به خواست شما برای ایام عید تهیه میکردن مبالغ نجومی پیشنهاد می شد بنابر این با دسته بندی مقدمات سفر به سه بخش پرواز، هتل و ویزا و بیمه دست به کار شدیم برای پرواز رفت و برگشت از تهران گزینه های مختلفی بصورت مستقیم و با توقف وجود داشت که دوستان دیگه مفصل توضیح دادن البته ما باید دنبال پروازی بودیم که رفت به یکی از این سه شهر و برگشت از یه شهر دیگه باشه که البته همچین شرایطی برای پرواز مستقیم قیمت مناسب با یک شرکت مهیا نمی شد (مثلا AirAsia فقط مستقیم به کوالالامپور داشت و ماهان به کوالا و بانکوک و نه پوکت) و باید سراغ پروازهای توقف دار عربی میرفتیم در نهایت با بررسی همه شرایط و البته قیمت به این نتیجه رسیدیم به جای پرواز رفت توقف دار به شهر اول و برگشت توقف دار از شهر سوم، پرواز AirAsia رو با این حسن انتخاب کنیم که رفت یک سره باشه به کوالا، از کوالا پرواز به شهر دوم، از شهر دوم به سوم و از شهر سوم برگشت به کوالا برای پرواز برگشت به تهران که چند حسن داشت. نکته اول اینکه درسته که یک پرواز اضافی برگشت به کوالا داشت اما در مجموع نسبت به حالت قبل یک پرواز کمتر بود، حسن مهم بعدی قیمت بسیار مناسب تر این هواپیمائی بود و حسن سوم که اون هم مهم بود اینکه اگه قراره خریدی انجام بدیم بیشترش تو کوالالامپور باید باشه پس اگه قراره انتهای سفر دوباره برگردیم کوالا اقامت تو کوالا رو دو تیکه کنیم بخش اول که به محض ورود بود صرفا برای تفریحات و بازدیدها و بخش دوم که در انتهای سفر بود اختصاص به مراکز خرید و بازارها داشته باشه و حسنش این بود که لازم نبود خریدها و بار اضافی رو تو سنگاپور و پوکت با خودمون جابه جا کنیم.

اما برای تهیه بلیط AirAsia قطعا بهترین گزینه خود سایت این شرکت هست به شرطی که امکان پرداخت الکترونیکی دارین اگر هم مثل ما این امکان رو ندارین می تونین از سایت اصلی، ساعت مورد نظر رو با مشاهده و لحاظ قیمت های مناسب انتخاب و از سایتهای واسط ایرانی خرید رو انجام بدین البته باید عرض کنم من مستقیم از نمایندگی این شرکت تو تهران قیمت رزرو اولیه رو گرفتم. نکته قابل توجه اینه الان که مشغول تهیه این متن هستم نمی دونم چرا پروازهای AirAsia بین کوالالامپور و تهران برقرار نیست!؟ به هر حال در مسیر کوالا – سنگاپور، کوالا – پوکت پروازهای متعددی شرکت AirAsia داره که میتونین بهترین گزینه رو بر اساس ساعت و قیمت انتخاب کنید فقط پرواز بین سنگاپور و پوکت یا مسیر برعکسش (بسته به اینکه کدوم شهر رو اول بعد از کوالا برین) چندان تنوع نداره و شاید مجبور باشین پرواز با ساعت و قیمت مناسب رو از شرکت های دیگه ارزون قیمت تو جنوب شرق آسیا که کم هم نیستن انتخاب کنین. با این تفاصیل برنامه پروازهای انتخابی ما به این شکل تنظیم شد (قیمت ها برای دو نفر بزرگسال و بچه 5 ساله با احتساب 15 کیلو بار مجاز و پذیرایی هست)

تاریخ		مبدا	مقصد	ساعت حرکت	ساعت ورود	طول پرواز	شرکت هواپیمایی	قیمت نمایندگی
25 اسفند	16/03/2018	تهران	کوالالامپور	00:40	13:00	07:50	AIRASIA X	$909
28 اسفند	19/03/2018	کوالالامپور	پوکت	12:30	13:00	01:30	AIRASIA BERHAD	$185
3 فروردین	23/03/2018	پوکت	سنگاپور	09:50	12:40	01:50	JETSTAR ASIA	$195
6 فروردین	26/03/2018	سنگاپور	کوالالامپور	11:40	12:40	01:00	AIRASIA BERHAD	$195
8 فروردین	28/03/2018	کوالالامپور	تهران	19:05	22:40	08:05	AIRASIA X	$722

 

علت اینکه تاریخ شروع سفر 25 اسفند انتخاب شد افزایش قیمت پرواز رفت در روزهای نزدیکتر به سال تحویل بود. (اگه به جدول هم توجه بفرمائید قیمت پرواز رفت 25 ام هم گرونتر از برگشت هست) جمع 2206 دلار به نظر منطقی می رسید (البته با احتساب نرخ دلار آزاد 4200 تومنی آذر 96)

برای انتخاب هتل هم توضیحات مفصلی در سایر سفرنامه ها نوشته شده فقط من ذکر این نکته رو ضروری می دونم که موقع جستجو تو سایتهایی مثل Booking.com علاوه بر فیلترهایی که برای منطقه، درجه هتل، امتیاز کاربران، قیمت و ... اعمال میکنید چنانچه کارت اعتباری بین المللی ندارین باید گزینه های book without credit card (رزرو بدون نیاز به کارت اعتباری) و no prepayment (بدون پیش پرداخت) رو هم انتخاب کنید. چون هتلهایی هستن که کارت اعتباری نمی خوان اما پیش پرداخت دارن و شما باید به روشهای دیگه ای براشون پول بفرستین. از قضا ما این دقت رو نکردیم و هتل آپارتمانی که برای بخش اول کوالا انتخاب و رزرو کردیم همچین شرایطی داشت و درخواست پیش پرداخت کرد.

هتل آپارتمانی که بدون نیاز به کارت اعتباری رزرو کردیم به اسمcozy meditative corner in KL city center(KLCC) با امتیاز 9.2 از سایت بوکینگ برای سه شب به قیمت حدود 600 هزار تومن و بدون صبحانه نزدیک برج های دوقلو بود. بعد از تایید سایت برای اطمینان از انجام رزرو ایمیل ارسال کردم و اینجا بود که متوجه اشتباه خودم در عدم انتخاب گزینه بدون نیاز به پیش پرداخت شدم. مجموعه توسط یه زن و شوهر اداره می شد و برای تایید نهایی رزرو درخواست ارسال وجه از طریق سیستم Western Union رو داشتن. با جستجو تو اینترنت کشف کردم اصلا چی هست و آیا از ایران امکان انجام وجود داره یا خیر که نتیجه مشخص بود و با پرداخت پورسانت بیش از حد متعارف از طریق شرکتهای واسط قابل انجام هست و در عمل هیچ فرقی با کارمزد خرید کارتهای اعتباری بین المللی نداشت. ( توضیح سیستم وسترن یونیون در ویکی پدیا : شخص فرستنده با در دست داشتن وجه پرداختی و همچنین مدرک شناسایی به یکی از نمایندگی های این شرکت رفته و فرمی را که در آن نام و نام خانوادگی خود، نام، نام خانوادگی و نام شهر فرد گیرنده در آن گنجانده شده را پر کرده و سپس آن فرم به همراه پول را به کارگزار دفتر وا می سپارد. سپس از کارگزار دفتر کدی به وی داده می شود. فرستنده این کد را تنها و تنها در اختیار فرد گیرنده قرار می دهد و گیرنده با همراه داشتن مدرک شناسایی عکس دار به شعبه شرکت در شهر خود رفته و پس از دادن کد، پول را دریافت می کند. همواره این جابجایی ساعاتی به درازا می کشد.) برای تفهیم این موضوع به Gina و Alexander چندین ایمیل بین ما رد و بدل شد و موضوع تحریم، پورسانت غیر متعارف و ... اونقدر براشون عجیب و غیر متعارف بود که حتی Gina از کوالا به موبایل من زنگ زد تا علت عدم امکان ارسال وجه از طریق وسترن یونیون رو بدونه!؟ به هر ترتیب بعد از کش و قوس فراوان در کمال ناباوری قبول کردن رزرو بدون پیش پرداخت و بصورت پرداخت در محل انجام بشه.

تصویر شماره 1 ووچر رزرو هتل کوالا

هتل پوکت رو تو ساحل پاتونگ به نام Capitano beach hotel با امتیاز بوکینگ 8 برای مدت 4 شب با صبحانه به قیمت تقریبی 700 هزار تومن انتخاب و رزرو کردیم.

برای سنگاپور با شرایط دسترسی مناسب به سیستم حمل و نقل عمومی، قیمت مناسب و بدون نیاز به پیش پرداخت و کارت اعتباری گزینه مناسبی پیدا نشد و به ناچار به سایتهای رزرو آنلاین داخلی رجوع کردیم. برای سه شب اقامت به همراه صبحانه در santa grand hotel bugis سایت جاباما و زورق حدود یک میلیون و پونصد هزار تومن قیمت دادن. نکته جالب در هنگام جستجو تو سایت جاباما مشاور آنلاین سایت هست که به محض جستجو بهتون پیام میده نیاز به کمک دارین و ... که البته با طرح اولین سوال تخصصی در مورد هتلها با همون سرعتی که اومد غیب میشه و انگار فقط در زمینه نحوه انجام رزرو و ... اطلاعات دارن بنابراین به کمک اونها تو انتخاب هتلها دل نبندین.

برای قسمت دوم اقامت تو کوالالامپور با توجه به مرکزیت بازارها در خیابان بوکیت بینتانگ، هتل royale chulan Bukin Bintang رو سایت های داخلی برای دو شب اقامت با صبحانه حدود 500 هزار تومن قیمت تعیین کردن.

شهر	ورود	خروج	مدت اقامت	نام هتل	درجه هتل	قیمت
کوالالامپور	25 اسفند	28 اسفند	3	Cozy Meditative Corner in KL City Center (KLCC)	3	595,000
پوکت	28 اسفند	3 فروردین	4	Capitano Beach Hotel	3	716,000
سنگاپور	3 فروردین	6 فروردین	3	santa grand hotel bugis	3	1,564,000
کوالالامپور	6 فروردین	8 فروردین	2	The Royale Bintang Kuala Lumpur	4	490,100

 جمع هزینه برای 12 شب اقامت دو نفر بزرگسال و یه بچه بدون تخت شد 3 میلیون 365 هزار تومن.

برای تهیه ویزای تایلند و سنگاپور قیمتی که آژانسها در اون تاریخ دادن حدود 300 هزار تومن برای سنگاپور و 270 هزار تومن برای تایلند بود که جمعا برای سه نفر می شد یک میلیون و 710 هزار تومن و بهتر از من اطلاع دارین که مالزی نیاز به ویزا نداره. تا اینجا جمع برآورد هزینه حدودا" شده بود 14 میلیون و 300 هزار تومن البته بدون احتساب هزینه بیمه مسافرتی که مبلغ قابل توجهی نبود این در حالی بود که قیمت پیشنهادی پکیج تقریبا مشابه آژانسها برای هر نفر بزرگسال حدود 8 میلیون تومن بود. تا اینجا همه چی روی روال خوبی داشت جلو میرفت اما امان از بازی روزگار...

درست تو روزهایی که تصمیم داشتیم برای رزرو پرواز ها (از طریق نمایندگی AirAsia) و رزرو دو هتل از سایتهای داخلی و درخواست خدمات ویزا از آژانس اقدام کنیم متوجه شدیم به علت مشکل بیماری که برای همسرم پیش اومده به هیچ وجه نباید ریسک مسافرت اونم 12 روزه انجام بدیم و باید تحت نظر پزشک باشه و اصلا معلوم نیست تو اون تاریخ امکان سفر براش مهیا هست یا نه.

معنی این حرف دکتر به زبون ساده یعنی خط قرمزی روی یک ماه بررسی شبانه روزی و لذت برنامه ریزی سفر در یک لحظه تبدیل به تلخ کامی شدیدی شد. جالبه که طبق پیش بینی دکتر هم شد و ما دو هفته پایانی سال رو به جای آماده شدن برای سفر و انجام سفر به بدترین شکل ممکن در مراکز درمانی گذروندیم و با روحیه داغون وارد سالی شدیم که بدترین و تلخ ترین نوروز زندگی مشترک ما بود.

 

آغاز برنامه ریزی مجدد...

بعد از اتمام تعطیلات کاملا آروم و معمولی خیلی زود به این نتیجه رسیدیم با این دست فرمون روحی سال خوبی پیش رو نداریم و باید برنامه ریزی سفر رو از نو شروع کنیم. با توجه به اینکه برای برنامه ریزی سفر بدون تور داشتن زمان کافی خیلی آیتم تاثیر گذاری در تصمیمات درست و انتخابهای مناسب از لحاظ قیمت هست بنابراین هدف جدید رو تعطیلات خرداد تعیین کردیم تا با داشتن زمان کافی یک بار دیگه شرایط رو بررسی کنیم. همون روزهای اول بررسی شواهدی به دست اومد که احتمالا دیگه قادر به اجرای برنامه مشابه قبلی نیستیم.

مهمتر از همه بخشی از توان مالی مون رو بابت هزینه های درمان از دست داده بودیم. مشکل دوم نیاز به مرخصی طولانی برای اجرای برنامه 13 روزه بود و اما مشکل سوم این بود که پرواز  AirAsia  از کوالالامپور به تهران به دلایلی که هنوز نمی دونم از برنامه پروازی این شرکت حذف شده بود. از پروازهای توقف دار عربی هم فقط شرکت عمان ایر پیشنهاد قابل بررسی داشت که اون هم تفاوت قیمت آنچنانی با پرواز مستقیم ماهان نداشت و عملا به دلیل توقف در مسقط قابل رقابت با ماهان از نظر قیمت و زمان صرف شده نبود. نمی دونم به چه دلیل پکیجهای پیشنهادی آژانسها برای روزهای مورد نظر ما سرتاسر متعلق به شهرهای مختلف ترکیه بود و پیشنهادهای انگشت شماری برای تور ترکیبی جنوب شرق وجود داشت. لابه لای آفرها متوجه افزایش میزان توجه به تورهای صربستان شدم شاید چون یه کشور اروپائی به حساب میاد که مصیبت اخذ ویزا نداره مسافرین جدیدا بهش اقبال بیشتری نشون میدن. یه بررسی مختصر از شرایط و اماکن دیدنی اون کردم که چندان به دلم ننشست. تو همین احوال پکیجی برای صربستان دیدم که با پرواز ترکی توقف دار در استانبول به قیمت نسبتا مناسبی ارائه شده بود. به ذهنم رسید شاید با دو شب اقامت اضافه در برگشت تو استانبول بشه تلطیفش کرد. وقتی پیشنهاد رو با همسرم مطرح کردم جوابی داد که کلا مسیر و برنامه ریزی سفر مارو دچار گردش 900 درجه کرد ( گردش 900 درجه از نظر علم هندسه همون گردش 180 درجه هست فقط با دو دور گردش کامل360 درجه اضافه به نحوی که بعدش نمی فهمی کجا بودی و کجا میری)

چرا باید جایی که قبلا رفتیم و دیدیم رو دوباره بریم در حالی که هنوز خیلی از شهرها و کشورها رو ندیدیم!؟ (اشاره به سفر قبلی استانبول ما داشت) با این جمله ضمن اینکه گزینه صریستان کلا منتفی شد اما به فکر این نکته افتادم چقدر نقاط دیدنی تو استانبول و دبی وجود داره که تو سفر اول موفق به بازدید ازشون نشدیم اما با این طرز فکر که غیر منطقی هم نیست شاید حالا حالا با این وضعیت اقتصادی دوباره نوبت بهشون نرسه. با توجه به دلایلی که جلوتر عرض کردم خواه نا خواه سفر ما از سه کشور تو عید به دو کشور (گزینه اصلی تور ترکیبی کوالا – سنگاپور بود) برای تعطیلات خرداد ماه محدود شده بود اما الان یه چالش جدید داشتیم:

حاضریم زحمت یک سفر 8 ساعته دیگه رو برای دیدن کشوری مثل سنگاپور یا مالزی به جان بخریم و یا ترجیح میدیم با یه تور سه یا چهار روزه ترکیبی به بخشی از دیدینیهای این کشورها اکتفا کنیم؟ انتخاب ما گزینه اول بود. حاضریم یه بار دیگه این مسیر طولانی رو بیایم و حالا یه سوال جدید داشتیم مدرنیته سنگاپور یا تنوع فرهنگی و طبیعت مالزی؟

پرواز مستقیمی برای سنگاپور وجود نداره و هزینه تور و مخارج سفر سنگاپور بالاتره بنابراین مالزی انتخاب شد با توجه به اینکه گزینه پروازی محدود به ماهان شده بود بررسی ما نشون می داد سفر بدون تور نه تنها توجیه اقتصادی نداشت گاها هزینه بالاتر هم میرفت و ناچار به استفاده از تور شدیم وقتی هم که از تور استفاده می کنین کافیه یه روز تعطیلی وسط هفته تو تاریخ مورد نظرتون باشه تا با افزایش نرخ روبرو بشین چه برسه به اینکه 3 روز تعطیلی پشت سر هم باشه. (14، 15 و 16 خرداد) حالا که قراره فقط بریم مالزی (بدون زمان لازم برای ویزا)، تعطیلات خرداد هم نمی تونیم بریم پس چرا در اولین فرصت ممکن نریم؟

پکیج های مالزی بصورت معمول برای 7 شب ارائه میشه که میتونه فقط شامل کوالا و یا ترکیب 4 شب و 3 شب کوالا- پنانگ وکوالا- لنکاوی باشه. هر قدر هم که کوالا دیدنی و جذاب باشه اما به نظر ما با توجه به محدودیت در برخی برنامه ها به دلیل وجود بچه 7 شب براش زیاد و البته 4 شب کم بود لذا رفتیم سراغ برنامه ترکیبی کوالا – لنکاوی 5 شب و  3 شب. زمان پیشنهادی ما با توجه به تقویم شروع سفر از 4 اردیبهشت به مدت 8 شب بود. بعد از بررسی آژانس هایی که تو سایت لست سکند تور ترکیبی کوالا – لنکاوی ارائه میکردن متوجه شدیم ماهان هر روز پرواز به کوالالامپور نداره و برای تاریخ ما امکان 8 شب میسر نیست لذا دو راه داشتیم 4+3 متداول یا 5+2 غیر متعارف. با پیش زمینه و منطقی که برای حذف سنگاپور از برنامه سفر داشتیم 4+3 گزینه مناسبی به نظر نیومد و ما برای 5 شب کوالا و 2 شب لنکاوی تصمیم قطعی گرفتیم. مرور قیمت پکیج های ارائه شده مارو به آژانس هور گشت رسوند که بهترین پیشنهاد قیمت رو نسبت به بقیه آژانسها در شرایط مشابه داشت.

 

غول مرحله آخر افسار گسیختگی قیمت ارز

حالا که تقریبا به جمع بندی نهایی رسیدیم و تو مرحله ارسال مدارک برای آژانس بودیم یهو غول بی شاخ و دم مرحله آخر جلومون سبز شد، قیمت دلار از 6000 تومن رد شد... هنوز چند روز وقت داشتیم و ترجیح دادیم منتظر باشیم تا ببینیم اوضاع چطور جلو میره اما هیچ خبر امیدوار کننده ای وجود نداشت قیمت های سایت در عرض یکی دو روز از ریالی تبدیل به ترکیب ریالی (هزینه پرواز ماهان) و دلاری (هزینه هتل، پرواز خارجی و ...) شده بود. وقتی معادل ریالی رو استعلام می کردیم نرخ تبدیل 6000 تومن برای هر دلار ارائه میشد که هزینه تور رو افزایش زیادی می داد. ارتفاع دیوار بین ما و سفر انگار قرار نبود کوتاه بشه که هر روز بلند تر هم می شد.

بالاخره یه روزنه امید باز شد و دولت ارز رو تک نرخی و قیمت دلار رو 4200 تومن اعلام کرد اما بازم تو نتیجه اثر نداشت چون عملا ارزی با این نرخ تو بازار نبود و کماکان نرخ تبدیل آژانسها همون بود. بعد از چند روز مجددا روزنه جدیدی باز شد و برای هر مسافر 1000 یورو ارز مسافرتی با نرخ مصوب تخصیص داده شد (البته این مقدار برای کشورهای نزدیک و همسایه 500 یورو برای هر نفر هست و کلا یکبار در سال به هر نفر پرداخت میشه) و بارقه امیدی برای ما روشن شد که هر طور ممکن این سفر باید انجام بشه. موجودی دلار سفرهای قبلی رو بررسی کردیم و دیدیم تقریبا به اندازه بخش دلاری مورد درخواست تور موجود داریم یه بررسی تقریبی هم از هزینه های سفر کردیم تا مطمئن بشیم به هیچ وجه هزینه سه نفرمون بیشتر از 2000 یورو نمیشه (به زیر 12 سال ارز مسافرتی تعلق نمیگیره) پس میتونیم موجودی دلارمون رو برای هزینه تور بدیم و در عوض با یورو ارز مسافرتی هزینه های جاری سفر رو تامین کنیم.

با یکی دو تا از آژانسها که صحبت کردم بعضی هاشون دلار قبول میکردن و بعضی ها نه. البته یه مشکل دیگه که ما داشتیم این بود که ساکن ساری هستیم و برای تحویل دلار به آژانسهای تهران مشکل داشتیم. از این جهت رفتیم سراغ آژانس خوب، پیگیر و منصف بوی گلسار ساری و درخواست و شرایطمون رو بهشون اطلاع دادیم. جا داره تشکر ویژه بکنم از مدیریت و پرسنل آژانس مخصوصا خانم طالبی که علیرغم اینکه مشکل رسوندن دلار به کارگزار اصلی رو به نوعی اونها هم داشتن با هماهنگی کارگزار اصلی تهران شرایط ما رو قبول کردن که هزینه دلاری با دلار تسویه بشه (به لحاظ اصول کار حرفه ای من نفهمیدم مجری اصلی تور ما چه آژانسی هست) همونطور که گفتم ظاهرا 4 اردیبهشت پرواز ماهان به کوالا وجود نداشت و در نتیجه درخواست 8 شب ما با قید پرواز برگشت روز 13 اردیبهشت میسر نبود و مجبور شدیم 7 شب رو بصورت 5 شب کولالامپور و 2 شب لنکاوی رفت 5ام و برگشت 13ام بپذیرم. یکی از محاسن پرواز ماهان ساعت مناسب رفت و برگشت اونه بر خلاف وضعیت فاجعه بار صندلی هاش که برای یک پرواز 8 ساعته از کیفیت صندلی های پرواز داخلی ارزون یک ساعته مالزی به مراتب کیفیت پایین تری.

اما رسیدیم به مرحله انتخاب هتل، برای اقامت کوالا قبلا بررسی کاملی انجام داده بودیم و مطمئن بودیم هتل باید تو خیابون بوکیت بینتانگ باشه که با توجه به گزینه هایی که آژانس قادر به هماهنگی با قیمت مناسب بود با مقداری شک و تردید هتل رویال چولان بوکیت بینتانگ رو انتخاب کردیم. اما برای لنکاوی بررسی بیشتری نیاز داشتیم. اگه یه توضیح خیلی کلی بخوام بدم لنکاوی دو بخش پر تراکم با بافت تقریبا شهری داره قسمت بزرگتر و مهم تر Kuah تو قسمت جنوب شرقی جزیره هست که میدون معروف عقاب و مراکز خرید و مغازه های duty free بیشتر تو این بخش هستن ولی چندان بخش ساحلی نداره و تفریحات آبی تو این بخش فعال نیست و بخش دوم در مجاورت ساحل چینانگ (Cenang beach) با محوریت خیابون چینانگ در جنوب غرب جزیره هست که نسبت به Kuah بافت شهری ضعیف تری داره اما زندگی شبانه به شدت در اون در جریانه و ساحل و تفریحات آبی به اون جذابیت خاصی داده و فرودگاه هم با فاصله نزدیک به همین قسمت در بخش غربی جزیره قرار داره. بین هتلهایی که عمده آژانسها ارائه میدن تقریبا" هتل قابل توجهی تو بخش Kuah وجود نداره.

بین هتلهای 5 ستاره البته بجز هتل آندامان که شرایط خاصی داره 3 تا هتل بیشتر از بقیه توسط آژانسها پیشنهاد میشه که عبارتند از هتلTanjung Rhu Beach  در قسمت شمال شرقی جزیره، هتل Berjaya Langkawi Resort در قسمت شمال غربی جزیره و نزدیک مجموعه تله کابین و پل آسمان و هتل Meritus Pelangi Beach Resort در ساحل چینانگ و ابتدای خیابون چینانگ از سمت فرودگاه. هر سه اینها هتل های بسیار خوب و عالی هستن که نیاز به تعریف ندارن اما به نظر ما هتل های Tanjung Rhu و Berjaya Langkawi به دلیل موقعیت نا مناسب و میشه گفت پرتشون نمی تونستن گزینه خوبی باشن و صرفا" برای کسانی خوبه که چند روز قصد استراحت مطلق در ساحل اختصاصی دارن و موقعیت هتل Meritus یک حسن بسیار بزرگ براش محسوب میشه. بین سایر هتلها هتل Aseania به دلیل امکاناتش و قرار گرفتن در انتهای خیابون چینانگ و نزدیکی به ساحل گزینه مناسبی بود به همین دلیل ما برای لنکاوی گزینه اول رو مریتوس و در صورت جا ندادن هتل آسینیا رو قبول کردیم.

یک روز بعد از انتخاب و اعلام هتل ها و تعیین دقیق تاریخ سفر از طرف آژانس اطلاع دادن هتل مریتوس برای اون بازه جا نداره (بعدا احتمال دادیم به خاطر تعطیل رسمی labour day باشه که در همون بازه بود) و باید هتل برجایا و یا آسینیا رو بپذیریم. که به دلایل ذکر شده ما آسینیا رو انتخاب کردیم و بالاخره قرارداد تور ما برای 5 شب کوالالامپور در هتل رویال بینتانگ و 2 شب لنکاوی هتل آسینیا با پرواز ماهان با آژانس بوی گلسار ساری با شرط پرداخت ریالی و دلاری امضا شد که مبلغ 4 میلیون 960 هزار تومن بخش ریالی هزینه تور ( هزینه بلیط چارتر ماهان برای 2 نفر بزرگسال هر نفر 1 میلیون و 740 هزار تومن و یه بچه به مبلغ 1 میلیون 480 هزار تومن) به عنوان ودیعه تور پرداخت شد. و مبلغ دلاری هزینه تور منوط به تایید نهایی هتلها شد که بعد از 24 ساعت 900 دلار برای سه نفر تعیین و بعد از تحویل مدارک طبق توافق بصورت دلار پرداخت شد. (330 دلار بزرگسال و 240 دلار بچه) با توجه به اینکه دلارها رو ما قبلا با نرخهای مختلف از 3800 تا 4700 تومن تهیه کرده بودیم با فرض نرخ متوسط همون 4200 تومن هزینه تور هر نفر بزرگسال تقریبا 3 میلیون و 100 هزار تومن شد در حالی بعدا در طی سفر کسانی رو دیدیم که همین تور رو به صورت ریالی با مبلغ 3 میلیون 700 هزار تومن تهیه کرده بودن.

خدمات تور شامل پرواز رفت و برگشت ماهان تهران و کوالا، سیم کارت و گشت رایگان شهری کوالا با ناهار، 5 شب اقامت در کوالا، 2 شب اقامت در لنکاوی، ترانسفر فرودگاهی و بلیط پرواز داخلی کوالا به لنکاوی و بیمه مسافرتی بود. با همه بررسی و دقتی که خرج کرده بودیم اونقدر درگیر موضوع ارز و بهینه کردن هزینه تور شده بودیم که پیگیری یه موضوع مهم رو از قلم انداختیم و بعد از تحویل گرفتن مدارک تازه به یادش افتادیم. پرواز داخلی کوالا به لنکاوی و برعکس رو انتظار داشتم با توجه به تعدد پروازی شرکت AirAsia و ارزون بودن نرخهاش از این شرکت باشه اما زمان تحویل مدارک متوجه شدم بلیط مربوط به شرکت Malindo هست البته تفاوتی برای ما نداشت اما مشکل اصلی ساعت پرواز بود که من یادم رفته بود با آژانس در موردش هماهنگ کنم و کارگزار اصلی هم احتمالا ساعت مربوط به پایین ترین نرخ رو انتخاب کرده بود. رفت ساعت 15:40 از کوالا و برگشت 15:20 از لنکاوی. برای برگشت چندان مشکلی نبود هر چند فاصله تا پرواز برگشت ماهان (23:15) خیلی زیاد بود اما به ریسک تاخیر یا کنسلی احتمالی نمی ارزید که بخواد دیرتر باشه اما برای پرواز رفت با توجه به اینکه قرار بود فقط 2 شب تو لنکاوی باشیم برای عصر روز ورود برنامه ریزی کرده بودم که با این برنامه پروازی ممکن بود قادر به اجراش نباشیم و در مجموع زمان کم بیاریم. 

از آژانس خواهش کردم با کارگزار اصلی تماس بگیره تا هم بار مجاز پرواز Malindo رو بپرسه و هم در صورت امکان ساعت پرواز حتی با پرداخت تفاوت هزینه جابه جا بشه که پاسخ ما منفی بود و بار مجاز 20 کیلو برای هر نفر اعلام شد. نمی دونم واقعا امکان کنسلی و بلیط جدید میسر نبود و یا کانتر کارگزار اصلی حوصله این کار رو نداشت به هر حال این تنها نقطه ابهام برنامه ما تا اینجا بود همون روز تا دولت از مصوبه ارز مسافرتی پشیمون نشده بود! با پرداخت 220 هزار تومن عوارض خروج از کشور برای هر نفر حواله 2000 یوروئی از بانک ملی دریافت کردیم. نکته قابل تامل در خصوص ارز مسافرتی و عوارض خروج اینه که برای هر سنی عوارض خروج همون 220 هزار تومن هست حتی نوزاد اما به زیر 12 سال ارز مسافرتی تعلق نمی گیره !؟ از اونجائی که همه دلارها رو برای هزینه تور داده بودیم و امکان تهیه هیچ ارزی حتی به نرخ آزاد میسر نبود (حداقل تو ساری تو اون ایام که هیچ صرافی فروش ارز نداشت) احساس کردم صرفا اکتفا کردن به حواله 2000 یوروئی ممکنه ریسک داشته باشه و اگه به هر دلیل تحویل ارز در فرودگاه با مشکل همراه می شد کل سفر به هم میخورد و دیگه نمی شد کاریش کرد بنابراین از یکی از دوستان مقداری دلار امانت گرفتیم تا محض اطمینان همراهمون باشه. به عزیزانی که مثل ما به امید حواله ارزی فرودگاه قصد سفر دارن پیشنهاد میکنم همچین کاری انجام بدن تو بانک فرودگاه دیدم مسافر عزیزی به مشکل خورده بود و ظاهرا بانک محل سکونتش پول واریز کرده بود اما حواله اصلی دستش نبود و صرفا رسید بانکی رو آورده بود که بانک فرودگاه قبول نمی کرد و نمی دونم سرانجام کارش به کجا رسید.

 

آغاز سفر

از اینجای کار با توجه به تکراری بودن موارد سعی میکنم بیشتر اطلاعات تکمیلی در اختیارتون بذارم تا هم تکرار مکررات نشه و هم جبران پر حرفی و طولانی شدن بخش برنامه ریزی شده باشه. حتما می دونین که پرواز ماهان ساعت 22:30 از فرودگاه امام انجام میشه ما ساعت 13:30 از ساری حرکت کردیم و حدود ساعت 18:30 تو فرودگاه بودیم. بعد از تحویل بار و دریافت کارت پرواز بلافاصله از گیت کنترل گذرنامه رد شدیم و برای تحویل ارز رفتیم که خوشبختانه بدون مشکل انجام شد. اولین نکته که بعد از تحویل یوروها جلب توجه می کرد بد قواره و نا فرم بودن اسکناسها بود که باعث تعجب اکثر مسافرین شده بود. پرواز به موقع انجام شد و هواپیما از نوع A300-400 بود در خصوص فرسودگی هواپیما و فاصله نا مناسب صندلی ها برای 8 ساعت پرواز و فقر سرگرمی متداول در همه پروازهای دور برد موضوع جدیدی برای گفتن ندارم. تنها نکته مثبت پرواز نسبت به پروازهای مشابه خارجی به نظر من تسلط خلبان های وطنی و سازگاری پذیرایی با ذائقه ایرانی ماست.

پرواز طبق برنامه ساعت 10 به وقت محلی به آرومی تو ترمینال 2 فرودگاه اصلی کوالالامپور به زمین نشست. هر چند فرودگاه خیلی بزرگه اما اونقدر تابلو راهنمائی نصب شده که نباید کسی نگران گم شدن باشه. بعد از انتقال با مترو به ترمینال 1، ثبت مهر ورود به مالزی و دریافت بار به راحتی نماینده شرکت پالم بیچ رو پیدا کردیم. خانم سارا راهنمای تور ما توصیه کرد سیمکارت نخریم و پولی تو فرودگاه تبدیل نکنیم. توی اتوبوس به هر خانواده یه سیمکارت اپراتور u mobile تحویل دادن و در خصوص تورهای پیشنهادی صحبت شد. باید اشاره کنم قیمت تورهای پیشنهادی شرکت پالم بیچ کماکان بر حسب دلار بود و لیدر توضیح داد امکان دریافت یورو نیست اما معادل دلاری هر تور با نرخ تبدیل 3.9 به رینگت هم قابل پرداخت هست که تقریبا معادل نرخ صرافیهای خیابون بوکیت بود و نکته قابل توجه دیگه اینکه نسبت به اونچه تو سفرنامه های قبلی دیده بودم احتمالا در جهت جلب رضایت مسافرین تغییراتی تو برنامه تورها و قیمت ها بوجود اومده بود و به نظرم تا حدی منصفانه تر شده که به موقع در این مورد توضیح میدم.

محلی که اتوبوس برای تبدیل پول و شارژ سیمکارت توقف کرد خیابون پشتی پاساژ پاویلیون بود. نرخ تبدیل یورو به رینگت 4.67 بود که پایین ترین نرخ تبدیل ما در طول سفر بود و بعدها تو خیابون بوکیت بینتانگ با نرخ حداقل 4.72 و حداکثر 4.76 تبدیل انجام دادیم. بانک فرودگاه امام به همه اسکناس 200 یوروئی تحویل می داد که بعضی از صرافیها با نرخ کمتری تبدیل انجام می دادن. برای مثال تا 100 یوروئی مطابق تابلو با نرخ 4.75 اما اسکناس 200 یوروئی رو با نرخ 4.73 تبدیل می کردن البته برای همه صرافیها صادق نبود. در مورد اپراتور u mobile باید بگم به نظرم اصلا کیفیت آنتن دهی و سرعت اینترنت مناسبی نداشت و کیفیت اپراتورهای خودمون تو مناطق شهری به مراتب از وسط شهر کوالالامپور بهتر به نظر می رسید. سیمکارت 5 رینگت شارژ اولیه داره اما برای فعال شدن به گفته لیدر 10 رینگت شارژ جدید نیاز داره که توسط مسئول باجه با ذکر مبلغ مورد نظر و عبارت top up به راحتی انجام میشه. مکالمه با ایران تقریبا دقیقه ای 1 رینگت هزینه داره و اگه قصد استفاده از اینترنت سیمکارت دارین باید متناسب با حجم تماس و ترافیک مورد نیازتون مبلغ بیشتری شارژ کنین اما در حد ارتباط با لیدر و استفاده متداول از اینترنت همون 5 رینگت شارژ اولیه و 10 رینگت شارژ اضافه کفایت میکنه و با کد #118* می تونین باقیمونده شارژتون رو چک کنین.

ساعت 13 وارد هتل شدیم و با ارائه ووچر یادآوری کردم که قبلا" به دلیل حساسیت پسرم به بوی سیگار از طریق ایمیل درخواست اتاق در طبقات بالائی و غیر سیگاریها کرده بودم. مسئول پذیرش ضمن تایید حرف من گفت اتاق شما ساعت 15 آماده میشه. به ناچار چمدونها رو تحویل دادیم و از خیابون کناری هتل به سمت پاساژ تایمز اسکوئر حرکت کردیم. برای آخرین روز کاملی که قرار بود تو کوالا باشیم برنامه پارک آبی sunway lagon داشتیم. بلیط اصلی پارک آبی تو ورودی پارک برای بزرگسال و بچه ها به ترتیب 180 و 150 رینگت بود که  میشد با تخفیف از پاساژ اسکوئر به قیمت 150 رینگت تهیه کرد. نکته بعدی در هزینه پارک آبی نحوه رفت و برگشت به اونجا بود که خیلی سر راست و نزدیک به خیابون بوکیت بینتانگ نیست روش دسترسی اول که تو سفرنامه های دیگه هم شرح داده شده شامل رفتن با سیستم حمل و نقل عمومی به ایستگاه subang jaya و از اونجا با تاکسی تا پارک هست که حدود 50 دقیقه زمان میبره. روش دوم و آسونتر استفاده از تاکسی هست که ارزون ترین هاش رو از طریق ابزار grabمیتونین پیدا کنین. نکته ای که میخوام در مورد استفاده از grab پیشنهاد بدم ترکیب اون با نرم افزار map هست.

همونطور که میدونین grab رو از قبل میتونین نصب کنین اما فعال سازی اون بعد از قراردادن سیمکارت مالزی تو گوشی ممکن میشه و با سرعتی که من با اپراتور u mobile تجربه کردم تو دانلود نقشه برای تعیین دقیق محل سوار و پیاده شدن از خود نرم افزار grab احتمالا مثل ما با مشکل مواجه میشین که میتونه تو پیدا کردن شما توسط راننده دردسر ساز بشه. بنابر این بهتر اینه قبل از سفر نقشه شهر کوالا به خصوص مناطقی که میخواین بازدید کنید رو با map مرور کنین تا جزئیات دانلود بشه و تو گوشی بمونه (در اینصورت حتی در صورت قطع اینترنت نقشه با جزئیات قبلا" رویت شده قابل استفاده هست) یه قابلیتی که map داره اینه شما علاوه بر امکان مسیریابی پیاده، سیستم حمل و نقل عمومی و خودرو شخصی گزینه چهارمی دارین که همون تاکسی آنلاین هست (البته برای ایران ظاهرا فعال نیست) اما برای مالزی این گزینه اختصاص به grab داره و گزینه های مختلف رو با محدوده قیمتی بهتون پیشنهاد میده (البته گاهی قیمت با قیمت grab تفاوت جزئی داره) و یک لینک مستقیم برای باز کردن grab داره. در صورت انتخاب این لینک نرم افزار grab باز میشه و نقاط ابتدا و انتهایی تعیین شده تو map خود بخود تو grab تعیین میشه و دیگه لازم نیست بصورت دستی یا از طریق جستجو انتخابش کنین.

برای مثال شما میتونین هتل و پارک آبی رو از قبلا تو ایران تو map مارک کرده باشین و با انتخاب این نقاط و زدن لینک، مبدا و مقصد رو ببرین تو grab. به هر حال بررسی قبلی ما نشون میداد کرایه از هتل ما تا پارک آبی برای هر سمت حدود 25 رینگت میشد. (فقط برای بررسی قبلی ساعت ها رو لحاظ کنین مثلا اگه ساعت 10 شب به وقت ایران کرایه این مسیر رو چک کنین مبلغ بالا و غیر متعارفی میبینین چرا که ساعت به وقت مالزی 1:30 صبح هست و طبیعتا کرایه تعیین شده به زمان درخواست، ترافیک مسیر، پیک درخواست و احتمالا خیلی موارد دیگه بستگی داره) با احتساب دو تا بلیط تخیف دار 150 رینگتی بزرگسال و یه بلیط 150 رینگتی بدون تخفیف بچه و 50 رینگت کرایه رفت و برگشت با تاکسی پیش بینی ما از هزینه تور پارک آبی 500 رینگت بود بدون احتساب هزینه های داخل پارک. جالبه بگم قیمت پیشنهادی آژانس پالم بیچ برای همین تور و دو نفر بزرگسال و یه بچه دقیقا 500 رینگت بود !؟ ظاهرا هیچ تفاوتی نداشت و اگه شما خیلی حوصله دردسر تاکسی گرفتن و خرید بلیط تخفیف دار و .. ندارین اگه با تور برین چیزی از دست ندادین اما ما چون بچه همراهمون بود و احتمال دادیم نتونیم تا آخر وقت منتظر سرویس برگشت تور بمونیم ترجیح دادیم خودمون بریم بنابراین تا زمان آماده شدن اتاق بلیط تخفیف دار رو از شرکت Al Diuf Al Arabia تو طبقه 8 پاساژ تایمز اسکوئر خریدیم. (بلیط بچه ها تخفیف نداره)

اگه قصد استفاده از سیستم حمل و نقل عمومی دارین توصیه میکنم یکی از نرم افزارهای کمکی سیستم حمل و نقل کوالا رو از قبل نصب و قبل سفر مسیرها رو مرور کنید تا با مسیرها و اسامی آشنا بشید. ما از اپ RapidKL Fare استفاده کردیم. چیزی که تو اکثر سفرنامه ها دیدم اینه که از هر خطی بریم به ایستگاه مرکزی KL Sentral و از اونجا خط جدید رو برای مقصد انتخاب کنین در حالی که این ابزارها عموما مسیر دیگه ای پیشنهاد میکنن که سریع تر به مقصد میرسین. برای همین مسیر پارک آبی از خیابون بوکیت شاید ساده ترین مسیر این باشه که از مونوریل ایستگاه Bukit Bintang برین به KL Sentral و با تغییر خط تو KL Sentral سوار قطار Kelana jaya بشین و تو ایستگاه subang jaya پیاده بشین. اما مسیری جایگزینی که این ابزارها پیشنهاد میکنن رفتن از مونوریل ایستگاه Bukit Bintang به ایستگاه Hang Tuah، تغییر خط به مترو و رفتن از ایستگاه Hang Tuah به ایستگاه مترو Masjid Jamek و تغییر خط مجدد تو این ایستگاه و رفتن به ایستگاه subang jaya هست. با وجودی که تو مسیر پیشنهادی یه تغییر خط بیشتر داره اما تقریبا همه ابزارهای مشابهی که من امتحان کردم به نوعی سعی دارن تا حد ممکن تغییر خط شما تو ایستگاه مرکزی انجام نشه البته ممکنه این یه سیاست کلی برای خلوت تر کردن ایستگاه مرکزی باشه.

اتاق ما تو طبقه 11 و با ویوی استخر بود. اندازه اتاق مناسب بود هر چند تجهیزات قدری به کهنگی میزد اما درکل قابل قبول بود، مینی بار خالی بود، اتو غیر بخار و فاقد کیفیت بود، کتری برقی سایز کوچیک بود بنابراین اگه قصد بردن غذای آماده از ایران رو دارین پیشنهاد میکنم سایز کوچیک رو ببرین که به راحتی تو هر قوری قابل گرم کردن باشه، صندوق امنیتی کهنه اما کار راه بنداز بود، صبحانه باب میل چینی ها و محدود برای ما و طبق پیش بینی تو حمام دمپائی نبود.

بعد از جا به جا کردن وسایل و استراحتی کوتاه قصد رفتن به برجهای دو قلو کردیم طوری حرکت کردیم که برجها رو هم تو روشنائی روز ببینیم و هم از نورپردازی و رقص فواره شب اون بازدید داشته باشیم. اگه نمی خواین پیاده روی داشته باشین بهترین روش رفتن به برجهای دوقلو از خیابون بینتانگ استفاده از خط سبز اتوبوسهای GO KL هست. کوالالامپور 4 تا خط اتوبوس رایگان داره به اسم خط های سبز، آبی، قرمز و بنفش که یه مسیر مشخص و عموما پر تردد رو دور میزنن و جمعا" به اسم GO KL شناخته میشن. البته دنبال اتوبوس با رنگ سبز، قرمز یا آبی نباشین همه اتوبوسها بنفش با آرم GO KL هستن که اسم خط و ایستگاه هاش تو تابلو روان جلو و کنار اتوبوس نمایش داده میشه. خطهای سبز، آبی و بنفش تو خیابون بوکیت بینتانگ ایستگاه دارن. فاصله بین اتوبوسها تو هر ایستگاه بسته به زمان پیک و غیر پیک 5 تا 10 دقیقه هست.

 

تصویر 2 نقشه اتوبوس GO KL

تصویر 3 موقعیت ایستگاه اتوبوس خیابون بوکیت

با پرسیدن ایستگاه رو تو ابتدای خیابون سلطان اسماعیل پیدا کردیم (اگه از چهار راه تقاطع خیابون بوکیت و سلطان اسماعیل راستای خط مونوریل رو در جهت مخالف ایستگاه مونوریل بوکیت بینتانگ ادامه بدین به ایستگاه اتوبوس میرسین) البته ایستگاه با سایر اتوبوسها مشترک بود و منتظر اومدن اتوبوس خط سبز شدیم. بعد از نیم ساعت خبری از اتوبوس خط سبز نبود و چند تا اتوبوس خط آبی و بنفش اومدن و رفتن. زمانی که تقریبا نا امید شده بودیم بالاخره اتوبوس خط سبز اومد بعد از طی مسافتی علت تاخیر رو فهمیدیم، مسیر به دلایلی بسیار پر ترافیک بود و تردد ماشین آلات سنگین ساخت و ساز نزدیک برجها باعث تشدید ترافیک شده بود. به هر حال روشنائی روز رو از دست دادیم و فقط به نورافشانی و رقص فواره رسیدیم و برای عکسهای روز ناچارا یه وقت دیگه باید بر می گشتیم. تنها حسن این مسیر طولانی هم صحبت شدن با یه زوج پاکستانی بود که مرده جاش رو به همسر و پسرم داد و تا رسیدن اختلاط کردیم. تو مسیر آدرس رستوران ایرانی نزدیک خیابون بوکیت رو خواسته بود که منم به توصیه سایر دوستان در سفرنامه ها آدرس رستوران کلبه شرقی رو بهش دادم و امیدوارم الان مشغول لعن و نفرین من نباشه... اگه دنبال دریاچه فواره ها هستین لازم نیست وارد پاساژ سوریا بشین جلو برج که پیاده شدین برین تو خیابون سمت چپ که مستقیم میره به سمت دریاچه.

تصویر 4 دسترسی به دریاچه فواره

برای فرار از ترافیک مسیر برگشت رو عوض کردیم، از ایستگاه مترو KLCC رفتیم به ایستگاه pasar seni تا از اونجا با خط بنفش GO KL برگردیم خیابون بینتانگ و هتل. وقتی راننده اتوبوس گفت آخرین اتوبوس ساعت 11 حرکت میکنه از ایستگاه pasar seni با خیال راحت رفتیم پاساژ central market و شکلات برای سوغاتی خریدیم و با خط بنفش برگشتیم. البته توصیه من به دوستانی که تور ترکیبی کوالا – لنکاوی میرن اینه از فکر خرید شکلات تو کوالا بیان بیرون چرا که تنوع و قیمت تو لنکاوی خیلی مناسب تره. برنامه شبهای ما تو خیابون بوکیت بینتانگ تقریبا ثابت بود، بیرون انداخته شدن از پاساژ ها راس ساعت10 شب، شام، تماشای موزیک زنده خیابونی، بستنی قیفی سایز کوچیک و 1 رینگتی مک دونالد و در انتها رفتن به هتل از مسیر خیابون آلور با تست میوه های استوائی و تماشای غذاهای خیابونی. البته به دلیل همراه بودن بچه هیچ وقت جرات نکردیم اون غذا ها رو امتحان کنیم و حسرتش به دل موند.

 

تصویر 5 خیابون آلور

هزینه روز اول:

شارژ سیمکارت                  30        رینگت

نوشیدنی 100+                 10        رینگت

میوه                               5          رینگت

مالیات هتل                      50        رینگت

مترو                               5          رینگت

شکلات                          165      رینگت

شام                              35        رینگت

 

 

روز دوم:

برنامه امروز تور گشت رایگان شهری با ناهار و بازدید از شهر الکترونیک بود اما ما قصد بازدید باغ وحش zoo Negara و شهر الکترونیک (پوتراجایا) رو داشتیم. باغ وحش نگارا تو لیست تورهای پیشنهادی نبود گشت تور پوتراجایا رو تو پکیج سفرنامه های سایر دوستان با شام 45 دلار دیده بودم اما به ما بدون شام هر نفر 20 دلار معادل 78 رینگت قیمت دادن. اگه خودمون میخواستیم بریم از ایستگاه مونوریل imbi با نفری 17 رینگت میرسیدیم به ایستگاه پوتراجایا و اگه خوش شانس بودیم که راننده تاکسی خوش اخلاق، باحال و مسلط به انگلیسی به تورمون می افتاد باید برای 2 ساعت گشت تو شهر80 رینگت بهش می دادیم و جمعا 148 رینگت هزینه ما می شد در حالی که پیشنهاد تور با یک جمع هموطن و لیدر فارسی زبان 156 رینگت بود که این دومین نشونه از تغییر رویه تو شرکت پالم بیچ بود. روز قبل به لیدرمون خانم سارا اطلاع دادیم گشت شهری رو نمیایم ولی تور پوترا رو میایم وقتی علت رو فهمید بهمون پیشنهاد داد ساعت 1:30 خودمون رو برسونیم هتل تا بفرسته دنبالمون که برای ناهار بهشون ملحق بشیم و بعدش بریم برای تور پوترا. حقیقتا از پیشنهادش تعجب کردم وقتی خودم تور گشت شهری رو رد کرده بودم پیشنهاد ترانسفر برای استفاده از ناهار رایگان تور شاید حق طبیعی ما بود اما من انتظارش رو نداشتم و اینم نشونه ای بود برای اینکه الزاما همه لیدرها انسان های بدی نیستن.

با اونکه مطمئن بودیم استفاده از grab گزینه بهتری نسبت به حمل و نقل عمومی برای مسیرهای طولانی هست اما تصمیم داشتیم برای آشنایی و حس کنجکاوی تو یکی از روزها مسیر رو با سیستم عمومی حمل و نقل بریم اما اشتباه ما این بود روزی رو انتخاب کردیم که قرار بود تو فضای باز، گرم و شرجی باغ وحش پیاده روی داشته باشم و اشتباه دوم این روز هم محاسبه غلط مدت زمان لازم برای رسیدن به باغ وحش بود که منجر شد یه ساعت دیرتر از زمان مورد نظر و با تحلیل بخشی از قوای جسمانی مخصوصا بچه رسیدیم به باغ وحش. از مونوریل Bukit Bintang به ایستگاه Hang Tuah، از مترو این ایستگاه به ایستگاه مترو Masjid Jamek و از اونجا با تغییر خط رفتیم به ایستگاه wang maju از اونجا با 6 رینگت با تاکسی قرمز ورودی باغ وحش پیاده شدیم. (تو مسیر آخر که حومه شهر بود تقریبا قطار خالی بود) باغ وحش 9 باز میشد و ما 10 رسیدیم. بلیط ورودی بزرگسال 85 و بچه 43 رینگت بود. نمایش حیوانات ساعت 11 یه گوشه از باغ وحش اجرا میشه در صورت ندیدنش هم به نظر من چیز خاصی از دست ندادین.

 تصویر 6 نقشه باغ وحش zoo Negara

تصویر 7 تصاویر حیوانات

هوا واقعا گرم و شرجی بود و تا حدی تحملش سخت. سخت تر از اون گرفتن تاکسی با سرعت افتضاح اینترنت محوطه باغ وحش بود. به هر حال با 23 رینگت به موقع رسیدیم هتل و برای ناهار رایگان گشت شهری ترانسفر شدیم به رستوران ایرانی شیراز که به گفته لیدر تازه افتتاح شده و از بقیه رستورانهای ایرانی کوالا کیفیت و خدمات بهتری داره.

 

تصویر 8 موقعیت رستوران شیراز

بعد از صرف ناهار جوجه کباب کاملا معمولی با اتوبوس راهی بازدید پایتخت سیاسی مالزی شدیم. یک ساعت طول مسیر با میدون داری لیدر و معرفی آمیخته با طنز هر نفر نسبتا خوش گذشت. بازدید شهر پوترا شامل توضیح عمومی و کلی از فلسفه احداث شهر، معرفی ساختمونهای معروف و بازدید از مسجد صورتی، میدان شاهزادگان، کاخ نخست وزیری، ساختمان اجلاس سران کشورهای اسلامی، پل آرزوها (اقتباس از پل الکساندر) و پلی بود با معماری ایرانی و اقتباس شده از پل خواجو. لیدر برای پل اقتباسی از خواجو مشخصات منحصر به فردی در مقایسه با سایر پلها ذکر کرد که نمی دونم سعی در تهییج حس وطن پرستی ما داشت یا واقعا این مزیتها با قصد قبلی بوجود اومده بودن. اول از همه این پل تنها ارتباط کاخ نخست وزیری، مسجد صورتی و میدان شاهزادگان با بقیه شهر بود، دوم اینکه طولانی ترین پل شهر بود، سوم اینکه علاوه بر روی پل از وسط (زیر) پل هم امکان تردد ماشین و در آینده قطار مترو میسر بود و چهارم اینکه تنها پلی هست که در کنارش اسکله قایق و کشتی دایره.

 

تصویر 9 شهر الکترونیک (پوتراجایا)

برگشت به کوالا زیر بارش شدید بارون و اجرای برنامه معمول شبانه اختتام روز دوم ما بود.

هزینه روز دوم:

بلیط مترو و مونوریل             10        رینگت

تاکسی قرمز و گرب             30        رینگت

ورودی باغ وحش                213      رینگت

شام                             45        رینگت

تور پوترا                          156      رینگت

میوه و بستنی آلور              31        رینگت

 

روز سوم:

طبق برنامه ریزی قبلی خودمون روز سوم برنامه بازدید از دهکده فرانسوی و غار باتو رو داشتیم البته بدون تور. اما ایرادی که تو برنامه کلی سفر ما وجود داشت این بود که نتونسته بودیم همه مقاصد مورد نظر رو توی برنامه بیاریم که مجبور شدیم بازدید از مجموعه گنتینگ رو از برنامه حذف کنیم علت حذف گنتینگ هم این بود که اولا قرار بود تو لنکاوی سوار تله کابین پل آسمان بشیم و ثانیا به نوعی مشابه معماری پاگودای چین سوئی و محوطه اون رو تو معبد تین هو بازدید می کردیم، شهر بازی که هنوز افتتاح نشده و با توجه به همراه داشتن بچه زیر 12 سال امکان حضور همزمان و تماشای کازینو رو نداشتیم و برای دهکده فرانسوی و غار باتو مورد نسبتا" مشابهی وجود نداشت. اما بعد از دیدن لیست تورهای شرکت پالم بیچ نکته جدیدی که توش دیده بودیم پیشنهاد تور یکروزه بازدید از غار باتو، مجموعه گنتینگ و دهکده فرانسوی بود. جمع هزینه انجام این سه بازدید بدون تور برای ما به قول معروف روی کاغذ حدود 260 رینگت میشد اما با توجه به بعد مسافت و فاصله اونها از شهر در یک روز شاید اصلا قابل اجرا نبود و یا با هزینه خیلی خیلی بیشتر با استفاده از تاکسی بین همه مسیرها می شد اجراش کرد. قیمت پیشنهادی تور برای سه نفر 445 رینگت بود. با یه حساب سر انگشتی به این نتیجه رسیدیم 185 رینگت اضافه ارزش دیدن هر سه جا به خصوص گنتینگ رو داره بنابر این امروز رو هم با تور هماهنگ کردیم. توضیحات اضافه ای در خصوص جزئیات بازدید نمی دم .

تصویر 10 غار باتو

 

تصویر 11 مجموعه گنتینگ

 

تصویر 12 دهکده فرانسوی

 

هزینه روز سوم:

هزینه تور                     445      رینگت

ناهار پیتزا هات گنتینگ       68        رینگت

آبمیوه و آب نارگیل تازه       14        رینگت

 

روز چهارم

همونطور که گفته بودم تور گشت شهری رایگان رو به علت اینکه کامل نبود و همه مراکز مورد نظر مارو پوشش نمی داد نرفته بودیم و برای دیدن جاهای دیدنی سطح شهر یک روز کامل رو اختصاص داده بودیم که امروز بود. تصمیم گرفتیم این تجربه رو با تجربه استفاده از اتوبوس های توریستی hop on hop off ترکیب کنیم.

 تصویر 13 نقشه اتوبوس hop on hop off

این اتوبوس تو کوالا 23 ایستگاه داره که فعلا 22 تاش فعال هستن. ساعت کار اتوبوس از 9 صبح تا 8 عصر هست البته بعد از 7 عصر دیگه سوار نمی کنن. فاصله بین اتوبوس ها رو 20 تا 30 دقیقه اعلام میکنن اما ما تجربه تا 45 دقیقه هم داشتیم. بلیطهای 24 و 48 ساعته داره که قیمت بلیط 24 ساعته برای بزرگسال 55 رینگت هست و زیر 5 سال بلیط نیاز ندارن. یکی از عزیزان تو سفرنامش اشاره کرده بود چون بلیط 24 ساعته هست مثلا از 12 امروز تا 12 فردا اعتبار داره در حالی که به نظر درست نمیاد بلیط شما برای ماه و تاریخ همون روز پانچ میشه و هیچ کجا ساعت درج نمیشه بنابراین بعیده بلیطی که مثلا 4 عصر روز 7ام پانچ شده تا ساعت 4 عصر 8 ام اعتبار داشته باشه. همچنین شنیده بودیم بلیط بصورت موردی کنترل میشه اما اونچه ما دیدیدم این بود که بلا استثنا در کلیه ایستگاهها بلیط کنترل میشد. ایستگاه خیابون بوکیت بینتانگ شماره 6 و کمی پایین تر از ایستگاه مونوریل قرار داره. بلیط رو میتونید از خود ایستگاه و یا باجه فروش بلیط که قبل از ایستگاه اتوبوسGO KL قرار داره تهیه کنین.

 

تصویر 14 موقعیت ایستگاه hop on hop off خیابون بوکیت

برای استفاده بهینه از زمان و تا شروع به کار اتوبوسها تصمیم گرفتیم بازدید روز برجهای دوقلو رو انجام بدیم با خط سبز اتوبوس رفتیم به محوطه برجها. تا بحث برجهای دوقلو هست یه پیشنهاد دارم برای دستفروش هایی که لنز مخصوص عکاسی با گوشی میفروشن، به نظر میاد اگه به جای تلاش برای فروختن لنز اونها رو در قبال گرفتن عکس به توریستها اجاره بدن درآمد بیشتری نصیبشون میشه...

 

تصویر 15 برجهای دوقلو در روز

اماکنی که ما با استفاده از اتوبوس  hop on hop off بازدید کردیم شامل اینها بود:

محله چینیها (خیابون پتالینگ)، معبد چینی Guan Di و معبد هندی Sri Mahamariamman حد فاصل ایستگاه 8 و 9 یعنی ایستگاه 8 پیاده شدیم بعد از دیدن این مکانها تو ایستگاه 9 روبروی Central market سوار شدیم.

 

تصویر 16 موقعیت ایستگاه 8 

تصویر 17 محله چینی ها (خیابون پتالینگ)

 

تصویر 18 معبد گوان دی

 

تصویر 19 معبد سری ماهاماریاممان

 

موزه ملی ایستگاه 12

تصویر 20 موزه ملی

 

قصد داشتیم ایستگاه 13 یعنی قصر ملی هم پیاده بشیم که روزهای تعطیل قصر باز نیست.

مسجد ملی ایستگاه 16

 

تصویر 21 مسجد ملی

میدان استقلال، ساختمان سلطان عبد الصمد و مسجد جامع ایستگاه 17

 

تصویر 22 ساختمان سلطان عبد الصمد

 

تصویر 23 مسجد جامع

برج مخابراتی کوالالامپور و خانه وارونه ایستگاه 2

تصویر 24 برج مخابراتی

 

تصویر 25 خانه وارونه

 

هزینه روز چهارم:

بلیط اتوبوس توریستی           110      رینگت

ناهار                               26        رینگت

آبمیوه، بستنی و ...               28        رینگت