سفر به دل کوه ها و سه خط طلا

تصور شما از سه خط طلا چیست ؟

با من همراه بشید

تور یک روزه ما از مبدا راه آهن تهران آغاز میشد و در پنج ایستگاه توقف داشت، قرار بر این بود که ساعت ۶ صبح در سالن راه آهن حضور داشته باشیم. سالن قطار نسبتا شلوغ بود اما از تایم های دیگر بسیار کم سر و صدا تر بود و اکثر مسافران روی صندلی های انتظار با چمدان هایی که کنار خود انباشته کرده بودند خواب بودند  من به همراه دوستانم در ساعت مقرر در سالن بودیم که دو نفر از راهنمایان تور در سالن حاضر شدند و با اعلام مشخصات قطار گردشگری تهران شمال، از مسافران خواستند برای گرفتن بلیت مراجعه کنند و سپس درخواست کردند که از گیت رد شویم و در پایین سکوی شماره ۹ در کنار قطار گردشگری بایستیم. در پایین سکو حدود بیست دقیقه معطل شدیم تا وسایل لازم برای سفر یک روزه را به داخل قطار ببرند. پس از آن سوار قطار شدیم، قطار از نوع اتوبوسی بود که ردیف های صندلی پشت سر هم قرار گرفته بود و بین هر دو سالن قطار سرویس بهداشتی قرار داشت. ابتدا از ما خواستند که در همان شماره صندلی بلیت هایمان بشینیم ولی بعد از مستقر شدن به دلیل اینکه تعداد مسافران کمتر از گنجایش قطار بود میتوانستیم از صندلی های خالی نیز استفاده کنیم. در ساعت هفت و ربع قطار حرکت کرد و سفر ما به دل کوه ها و طبیعت آغاز شد.صبحانه را در بسته های ظروف یکبار مصرف پخش کردند که باعث شد سفر جان تازه ای بگیرد، تا قبل از اون به جز صحبت های اولیه لیدر قطار همه در خواب بودند. راهنمای تور اطلاعات مربوط به توقف در ایستگاه ها، تاریخچه قطار، مدت زمان ساخت ریل ها و ... در طول زمان سفر به خوبی میدهد، البته به نظر من مدت زمان توضیحات گاهی زیاد و پشت سر هم بود من علاقه ی زیادی داشتم گاهی در سکوت به دیدن مناظر بنشینم که این امکان خیلی کم ایجاد شد، البته راهنمای تور هم عذر خواهی کرد از طولانی بودن صحبت هاش ولی اذعان داشت که حیف است این تاریخچه را ندانید و کمتر میتوانید در سرچ های اینترنتی این اطلاعات رو بدست بیارید که واقعا هم اطلاعات خوب و کاملی بود. اولین توقف ما در ایستگاه بُن کوه بود که یک پل فلزیست در نزدیکی حبله رود در استان سمنان، این ایستگاه  زمانی یکی از  پررفت و آمد ترین ایستگاه ها بوده که اکنون فقط در مسیر قطار تهران ساری کاربرد دارد، در این مکان عناصر مهم، اما اولیه قطار وجود دارد که دیگر کار آیی ندارند مانند پایه لوله ی آبگیری لوکوموتیو ( قطار های اولیه به غیر از سوخت به آب هم نیاز داشتند بنابر این در بعضی از ایستگاه ها مخزن آب وجود داشت) همچنین دودکش بلند و دیگ بخار نمونه هایی از تجهیزات ایستگاه ها در ابتدای ورود قطار به ایران هستند.

                                                               ایستگاه بن کوه

با توجه به اینکه مسئولان تور‌ ساعت حرکت قطار ها را می دانند چند دقیقه ای به ما فرصت میدهند که بر روی ریل های قطار راه برویم و عکس بگیریم ولی پس از آن که راهنمای تور مسافران را به سمت ساختمان  ایستگاه فرا میخواند، خواهش میکنند که از روی ریل ها کنار برویم و عکاسی روی ریل متوقف کنیم. به سمت ساختمان متروکه ایستگاه میرویم که در عین متروکه بودن یادآور دوره ای نه چندان دور است که عبور و‌ مرور در آن جریان داشت انگار قاب های پنجره هایش هزاران خاطره را در خود جای داده اند.

پس از بازدید از این ایستگاه به قطار باز میگردیم . در مسیر از سیمین دشت عبور میکنیم که خیلی دوست داشتم در مسیر رفت این امکان وجود داشت در این ایستگاه نیز پیاده شویم، تعریف سیمین دشت و دریاچه آهنک را زیاد شنیده بودم اما فقط در مسیر برگشت توقفی برای صرف عصرانه در ایستگاه سیمین دشت داشتیم که چون در فصل پاییز سفر کردیم و روزها کوتاهتر بود به دلیل تاریکی هوا، به جز ماندن در ایستگاه منظره ای را مشاهده نکردیم. در طول مسیر بعد از عبور از کانال آب سیمین دشت، نزدیک به کبوتر دره ، آبشار نمک را میبینیم که آنقدر زیبا از کوه جاری شده اند که باز هم تمایل داشتم دسترسی به آن قسمت در این تور امکان پذیر بود تا یک دل سیر تماشایش  کنم. البته برای دیدن مناظری که فقط از داخل قطار امکان مشاهده وجود داشت سرعت قطار بسیار کم میشد و گاهی توقفی سی ثانیه ای بود تا راحت تر مناظر را ببینیم، اما متاسفانه صندلی های قطار به یک سمت نبود و مسافرانی که در جهت خلاف بودند گاهی باید به پشت سر بر میگشتند تا منظره ای را ببینند.

حالا که صحبت از صندلی های قطار شد ایرادات دیگر این قطار را هم در همین جا میگویم،یکی دیگر از مشکلات قطار نبود میز بود، ما صبحانه و نهار را روی سینی روی پایمان گذاشتیم که مقداری سخت بود و با توجه به اینکه مدت زیادی از سفر را در داخل قطار میگذرانیم راحتی قطار یکی از ویژگی های مهم محسوب میشود، بعضی از شیشه های قطار کدر و کثیف بود که لذت دیدن مناظر را تا حدودی کم میکرد و همچنین امکان عکاسی رو میگرفت، اگر صندلی های راحت تری در نظر گرفته بشه سفر فوق العاده ای را تجربه خواهیم کرد.

اما یکی از ویژگی های خوب سفر با قطار غیر از دسترسی به بعضی مناطق که با وسایل نقلیه ی دیگر امکان پذیر نیست، مناسب بودن برای افراد مسن هست، کسی که مشکل جسمی دارند میتوانند از داخل قطار مناظر را تماشا کنند و با این تور همراه شوند و در مسیرهایی هم که نیاز به پیاده روی هست امکان ماندن در قطار است و همچنین میتوانند در کنار قطار زیرانداز پهن کنند و از مناظر لذت ببرند.

در ساعت یک و نیم نهار سرو شد نهار ته چین مرغ بود به همراه ماست و سالاد و نوشابه.

شورآب

 بالاخره به شورآب میرسیم یکی از زیباترین ایستگاه هاییست که توقف میکنیم، بعد از پیاده شدن هوای دل انگیز شمال رو حس میکنیم. یک پیاده روی یک ساعته با توضیح تور لیدر در این مکان خواهیم داشت. پس از پیاده شدن چهره های مشتاق مسافران را میبینیم که با دیدن پل روستای شوراب به وجد آمدن، یکی از زیباترین پل های راه آهن شمال که به گفته ی لیدر تور طراحی و اجرای آن توسط هنرمندان و مهندسان ایتالیاییست، که در ساخت آن سنگ تمام گذاشته اند. حتما برای دیدن این پل و مناظر اطرافش دوربین به همرا داشته باشید که بهترین قاب ها رو میتونید از این پل و روستا شکار کنید.

پس از عبور از زیر پل و عکاسی به سمت سینما روس ها که در ارتفاع دو هزار متری از سطح زمین قرار گرفته حرکت میکنیم. از آن بالا میتوانیم خانه های روستا با شیروانی های نارنجی و سفید را مشاهده کنیم که زیبایی خاصی را به این منطقه بخشیده.سینما روس ها (روسا) بنایی سنگیست که روس ها برای استراحت کارگران ساختنه بودند که در میان اهالی روستا به سینما روس ها شهرت پیدا کرده است، یک بنای مستطیل شکل سنگی که هیچ ویژگی خاصی دیگری ندارد و اطلاعات دقیق تری هم غیر از استفاده برای خواب و استراحت در دسترس نیست.

بعد از لذت بردن از مناظر این منطقه با اشتیاق برای صرف آش خوشمزه ی روستایی که راهنمایان تور در قطار وعده داده بودند حرکت میکنیم، اهالی روستا با آگاهی از زمان حرکت قطار گردشگری در روز های پنج شنبه و جمعه بازارچه کوچکی از محصولات محلی خود از قبیل خوراکی ها و صنایع دستی را در نزدیکی قطار ترتیب داده اند که پیشنهاد میکنم حتما از آش خوشمزه ی آن میل کنید و اگر براتون مقدور هست از محصولات روستاییان مانند زیتون، عسل، انواع مرباها و ترشیجات عروسک و رومیزی های دست ساز آنها خرید کنید. 

پس از خرید وارد قطار میشویم تا سفر را به سمت پل ورسک ادامه دهیم.
 به گردنه ی گدوک میرسیم، تور لیدر توضیح میدهد که زمانی استان تهران و مازندران با ساخت تجهیزات برای این منطقه سعی در تصاحب آن به عنوان بخشی از استان خود را داشتند. طولانی ترین تونل ایران تونل گدوک است که ۲۸۷۷ متر طول دارد و در بلندترین نقطه ی راه آهن ایران قراردارد.

                                                                            عکس تونل گدوک از اینترنت 

سه خط طلا

فاصله ی بین گدوک تا پل ورسک، شیب بسیار خطرناک و تندی داره که طراحی ها و جلسات مهندسی بسیاری برای عبور قطار از این شیب منطقه ی کوهستانی برگزار شد که روشی که در نهایت به کار گرفته شد دور زدن سه باره کوه به صورت سه خط موازی که به سه خط طلا مشهور شد. سه خط راه آهن زیبا که منظره ای جالب را در کوه ایجاد کرده ،نمیدونم اگه با وسیله ی دیگری به غیر از قطار به این منطقه سفر کنیم به سه خط طلا دسترسی داریم یا نه،در اینترنت تصاویر نزدیکتر و زیباتری از  سه خط طلا وجود داشت اما تصاویری که ما از داخل قطار توانستیم ثبت کنیم به تصاویر زیر محدود میشدکه باز هم اشتیاق مارو برای دیدنش و دسترسی از نزدیکتر بیشتر کرد .

پل ورسک

راهنمای تور کم کم خبر نزدیک شدن و دیدن پل مشهور ورسک را میدهد و روایت هایی از ساخت این پل را بیان میکند. از زبان پژوهشگر پل ورسک این داستان را بیان میکند که در زمان جنگ جهانی دوم نقش موثری در کمک رسانی به اتحاد جماهیر شوروی که توسط آلمان محاصره شده بودند داشته و چرچیل لقب  پل پیروزی را به این پل میدهد همچنین راهنمای تور این را اذعان میکند که اگر راه آهن ایران وجود نداشت نقشه ی جهان شکل دیگری میگرفت که با این جمله میشد تعجب بسیاری در چهره ی مسافران دید.

ساخت این پل در آبان سال ۱۳۱۳ توسط مهندسان دانمارکی شرکت کامپساکس و همچنین مهندسان آلمانی و اتریشی آغاز شد و در اردیبهشت ۱۳۱۵ این شاهکار مهندسی که در آن هیچ فلزی به کار نرفته افتتاح شد، در مورد افتتاح این پل نیز این افسانه وجود دارد که رضا خان در زمان افتتاح پل به زادگاهش سواد کوه میرود و از مهندس اتریشی میخواهد به همراه خانواده اش در زیر پل قرار بگیرند تا با عبور اولین قطار و تخریب احتمالی آن اولین کسی که میمیرد خود او باشد که در هر حال هیچ منبع موثقی برای این ادعا وجود ندارد.

سواد کوه

به ایستگاه سواد کوه میرسیم ،این ایستگاه آخرین توقفگاه تور است و قطار برای برگشت مسیر آماده میشود،شهرستان سواد کوه یکی دیگر از جلوه های زیبای راه آهن شمال کشور است که در میان حصار کوه ها قرار گرفته در ایستگاه سواد کوه میتوانید خانه ها ی شیروانی دار این منطقه که گاهی با انبوهی ابر پوشانده میشود و منظره ای دل انگیز را میسازد تماشا کنید .در این ایستگاه بلندترین پل دره ای قابل مشاهده است که به پل اوریم مشهور است در بخش مرکزی روستای اوریم واقع شده است و در مرداد 1384 به عنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیده است. هوای مه آلود وضعیت  غالب جوی این روستا است. 

پیرمرد اهل سوادکوه که گاو هارو به سمت روستا هدایت میکند با دیدن ما اندکی صبر میکند و با مهربانی از ما برای دیدن سواد کوه دعوت میکند. به او توضیح میدهیم که با تور آمدیم و زمان توقف بسیار محدود است، که با مهربانی سری تکان میدهد و میگوید سفر بعدی را در تابستان بیایید و با ماشین شخصی خودتان تا بتوانید از منظره های فوق العاده سواد کوه و همچنین غذاهای محلی بینظیرش لذت ببرید، از مهمان نوازی اش تشکر میکنیم و به سمت دیگر ایستگاه که در جهت مخالف پل اوریم است میرویم، اینبار میتوانیم از زاویه نزدیکتر پل ورسک را تماشا کنیم و عکسهایی یه بادگار بگیریم.

برای آخرین بار مناظر اطراف را مینگریم وریه ها رو پر از هوای دل انگیز سواد کوه میکنیم تا برای آمدن به تهران آماده شویم.

به قطار باز میگردیم کم کم هوا رو به تاریکی میرود، صبحتهای تور لیدر تمام شده است و قطار را سکوت کامل گرفته و دیگر از هیجانی که تا رسیدن به سوادکوه وجود داشت خبری نیست.قبل از سفر من به همراه دوستانم تصمیم گرفتیم که برای یکی از دوستانمون که در این تور همراهمان است تولد بگیریم و جشن تولد در قطار رو تجربه کنیم،بدون اینکه او متوجه بشود به سختی کیک رو به داخل قطار بردیم و در همان ابتدا با مسئولان قطار و راهنمایان تور در میان گذاشتیم که خوشبختانه با ابراز خوشحالی آنها مواجه شدیم و برای ترتیب این تولد کوچک در عین حال با مهمانهای بسیار با ما همکاری کردند، برنامه ریزیهای لازم انجام شد تا یک جشن تولد به همراه مسافران در قطار شکل بگیرد.
پس از قرار دادن میز در سالن و آوردن کیک، راهنمای تور با بلند گو اعلام کرد که امروز تولد یکی از همسفرانمان است  که با شنیدن اسمش بسیار شگفت زده شد، تمامی مسافران با پخش شدن آهنگ تولدت مبارک همراهی کردند که باعث شد  اینبار دیگر خبری از سکوت چند دقیقه قبل نباشد و مسافران با خوردن کیک از تجربه های سفرشان با یکدیگر گفتگو میکردند.

در ساعات پایانی مسئولان تور بازی دبرنا رو برای تمامی مسافران ترتیب دادند که جذاب بود و در پایان به برندگان کتابهایی در مورد تاریخچه قطار ایران هدیه کردند.
سفر یک روزه ما در ساعت ده و سی دقیقه با ورود به ایستگاه راه آهن تهران پایان یافت.

نویسنده: تینا گوهری