سفر بک پکینگ مینا و مهدی به سریلانکا

 

سلام به همگی. امیدوارم حالتون خوب باشه و ایام به کام ؛

 امیدوارم این سفرنامه به درد کسایی که عازم این کشور دوستداشتنی هستن بخوره و کسایی که میخونن لذت ببرن از خوندنش, من دیگه راجع به کشور سریلانکا توضیحی نمیدم چون همه تو سفرنامه ها گفتن مفصل و تو اینترنتم هست ,فقط تجربیاتم رو به اشتراک میذارم.

دی ماه 97 ما تصمیم به سفر گرفتیم و بعد از تحقیقات فراوان از بین گزینه ها ( تایلند و پوکت،نپال، سریلانکا، مالدیو) تصمیم  به سفربه سریلانکا گرفتیم. علت انتخاب سریلانکا هم طبیعت زیباش بود و اینکه متفاوت از سفرهای قبلیمون. تو اینترنت حسابی راجع بهش خوندیم و در نهایت بلیط سفر 11 روزمونو گرفتیم.  با تور نگرفتیم چون میخواستیم خیلی از جاهاشوببینیم و  تور انتخاب ادمو محدود میکنه و مثل اینه که یکی دیگه جای ادم تصمیم بگیره. این اولین سفر بک پکینگمون بود و واسش کلی هیجان داشتیم.

بلیط هامونو از ایرلاین قطر گرفتیم نفری 4200000 و یه ترانزیت یه ساعته تو فرودگاه دوحه داشت .

قبل ازسفر برای تمام روزامون برنامه ریزی کرده بودیم و اون روزی که میرسیدیم قرار شد بریم کلمبو و شبو اونجا بمونیم فرداش بریم سمت بنتوتا . علت کم موندنمونم تو کلمبو این بود چیز خاصی نداره و ترجیح دادیم از تایممون جاهای دیگه استفاده کنیم که واقعا از این تصمیم خوشحالمو پیشنهاد میدم کلمبو رو فقط به شکل مقصد فرودگاهیتون ببینید.

سفر باکوله انتخابای ادمو محدود میکنه , اونجا هوا گرمه واسه همین لباسای خنک و راحت ببرید, تمام توریست  ها بلیز ها و شلوارای خنک و گشاد سریلانکایی تنشون بود، دمپایی حتما ببرید چون هتل ها دمپایی نداشتن اصلا. ملافه من نبردم  چون جا نداشتم دیگه ولی جاهایی که رفتیم تمیز بود و احتیاجم پیدا نکردم. ضد افتاب یادتون نره . و یه مقدار خوراکی فراموش نشه چون مغازه درست حسابی ندارن و رستوران ها هم کم . یه چیزایی مثل مغز و اینا خیلی خوبه. لباسم 2 3 دست بسه و من لباس هارو میدادم هتل واسه شستن و فرداش موقع رفتن تحویل میگرفتم واسه همین لباسا تو کوله همیشه تمیز بود. از تمام چیزای ریز و درشتی که باید ببرید لیست تهیه کنید که یادتون نره چیزی.

اولین هتل رو از بوکینگ دات کام! رزرو کردیم .هتل تمیزی واسه فقط یه شب خواب به قیمت 23 دلار. (این رو بگم که سایت بوکینگ قیمت ها رو به ریال با ارز دولتی میزنه پس حتما با دلار چک کنید قیمتارو. و اینکه از بوکینگ رزرو کنید ارزون تر از این در میاد که خود هتل برید و اونجا اتاق بگیرید)

پرواز ساعت 4:20 صبح بود و ما ساعت 12:30 از خونه اومدیم بیرون. همه چی خوب پیش رفت غیر از کلید که پشت درموند و ما درو بستیم:))

به موقع یه فرودگاه رسیدیمو عوارضوپرداخت و رفتیم 3 صبح برگر لندمونم خوردیمو رفتیم که بریم...

پرواز عالی بود و ساعت 4:30 ظهر به وقت کلمبو رسیدیم.

 

روز اول :

داخل فرودگاه کمتر از 5 دقیقه ویزامونو نفری 40 دلار گرفتیموو از همون فرودگاهم یه سیمکارت خریدیم چون برای تمام هتل گرفتنامونوو مسیر یابیمون بهش احتیاج داشتیم.

سیم کارتی که گرفتیم فقط دیتا بود (فقط اینترنت) و قیمتش سه و نیم دلار بود.( سیمکارت دیجیت بخرید فقط چون راحت میتونید شارژش کنید و ما مجبور شدیم وسطا سفر یه سیمکارت دیگه بخریم)

 

هوای سریلانکا تو ماه ژانویه معتدل ویکم گرمه و باران های موسمیشونم تموم شده. از فرودگاه اومدیم بیرون هوا عالی بود و بوی سریلانکا میداد! و اونجا بود که اولین توک توک زندگیمو دیدیم (توک توک موتور سه چرخه ایه که برای رفت و امد استفاده میشه و خیلی ارزون تر از تاکسیه )

با هیجان رفتیم که با توک توک بریم سمت کلمبوو راننده هه گفت اکیه اقا سوار شید ولی هی دور خودش میچرخید و با تاکسیا حرف میزد واخر گفت با این تاکسی برید چون نمیتونه توک توک تو اتوبان بیاد و درخواست پولم کرد برای این مدتی که مارو علاف کرده بود!! خلاصه یه تاکسی گرفتیم 3000 تا به سمت هتل. خیابونای کلمبو شلوغ و درهم و خیلی قدیمی با مغازه های قدیمی بود . رسیدیم به هتل... نگم براتون، یه ساختمون قدیمی بدون تابلو که یه واحدش این هتله بود! تمیزم نبود! ملافه هاش تمیز بود ولی. اسم هتل sible court   یادتون باشه حتما برید:)) وسایلمونو گذاشتیم و زدیم بیرون به سمت مرکز شهر یا داون تاون . تو راه به سمت  مرکز هی خیابونا بهتر و تمیز تر میشد و فهمیدیم هتل ما جای جالبیم نبوده. به یه مرکز خرید رفتیم اسمش سیتی سنتر بود و یه سری برندارو داشت ولی ما قصد خرید نداشتیم چون جا نداشتیم براش. و بعد به فود کورتش رفتیم و مکدونالد خوردیم( 2 تا ساندویچ و سیب زمینی و نوشابه و بال سوخاری 1800 روپیه. هر روپیه 60 تومن ما میشه)

             

بعدشم تو خیابونا قدم زدیم و رسیدیم به یکی از معبدای بزرگشون و جالب بود که 11 شب باز بود اومدیم بریم توش یه خدای کوچیک دم در بود و جلوش میوه که راهبشون اشاره  کرد که منظورش این بود کفشارو د رارید ولی مهدی فک کرد میگه از جلو خداشون موز بردارید و از خوتون پزیرایی کنید :))))) خیلی خندیدم به این...

و بعدم یه توک توک گرفتیم  به سمت هتل لاکچریمون و پیش به سوی فردا.

 

روز دوم:

صبح بار و بندیلو جمع کردیم و زدیم بیرون. سر خیابون یه توک توک گرفتیم که یه مسیر مستقیمی رو رفت تا رسیدیم به مهاراگابه. ترمینالشون. بعد از پرس و جو دیدیم اتوبوس بنتوتا رفته و بعدی 2 ساعت و نیم دیگه میاد ولی ما وقتو نمیخواستیم تلف کنیم واسه همین سوار اتوبوس پانادورا شدیم که نصف راهو بریم . اتوبوساشون قدیمیه ولی سخت نیست. تند میرن خیلی و از پنجره قشنگ باد میخوره بهت و خنکه. کلا انتظار چیز مدرن و نو نداشته باشید تو سریلانکا. توی راهم با دیدن جاده و مغازه ها مردم مختلفشون حال کردیم کلی. و بعدش از پانادورا یه توک توک گرفتیم به سمت بنتوتا. اگه با تاکسی میومدیم هزینش 8000 تا میشد ولی الان یه هشتم شد و لذت این طور سفر بیشتره.

تو راه راننده توک توک کلی چیزا نشونمون داد و راجع به جاهایی که رد میشدیم اگه باحال بود توضیح میداد و وایمستاد عکس بگیریم. راننده توک توکا اگه پایه باشن مثه تور لیدرن خودشون.و خیلیم با حوصلن. تو مسیر وایمیسن و هزینه اضافم نمیگیرن.

قبل از اینکه به بنتوتا برسیم یهو یه رستوران خوشگل کنار رودخونه دیدیم و همونجا پیاده شدیم که نهار بخوریم .نهارش خوشمزه بود و رستوران گرونی بود.

( یکی از کارایی که تو بنتوتا میخواستیم بکنیم تور رودخونش بود که با یه قایق میبرن تو رودخونه) تو اون رستورانه که بودیم یه قایق اومد و با کلی چونه قرار شد با 2500 مارو ببره . خیلی قشنگ بود و یه باغ ادویه هم رفتیم که اونم جالب بود. و بعد به قایقه گفتیم به جا اینکه مارو رستوران پیاده کنه ببره بنتوتا 700 روپیه گرفت و مارو برد . اونجا که پیاده شدیم یه طرف رودخونه و یه طرف یه خط ساحلی پر از هتل و اون سمت هتل اقیانوس زیبای هند بود. حدود 2 ساعت دریا بودیم و بعد این راسته ی هتل هارو پیاده روی کردیم به سمت هتل خودمون. یه هتل هایی بود که نگم براتون و پر از توریستای اروپایی و این بورا خلاصه که با پول با ارزششون هر جایی بخوان میرن!  هتلی که ما تو نظرمون بود 27 دلار با تکس و شارژ بود. نمیشد رزرو کنیم چون کردیت کارت میخواست. وقتی رسیدیم قیمت بالاتری بهمون گفت و گفت از بوکینگ ارزونتره اونجا بگیرید ولی ما که نمیتونستیم با کلی چونه که خیلیم مهربون بودن و راه میومدن با ادم 31 دلار گرفتیم . اسم هتل palms beach in هست که تو بوکینگ میتونید برید عکساشو ببینید ( تمیز، ساحل اختصاصی و محیط دوستانه)

غذاش متوسط بود و پول شاممون 3000 تا شد. بعدشم سفارش چایی دادیم که دیدیم تو باغش که تاریک بود واسمون یه میز و صندلی چوبی گذاشتن با شمع و فانوس و صدای جیر جیرک و موج... و یه شب خاص و رمانتیکو واسمون ساختن.

روز سوم:

صبح یه دریا رفتیم و ساعت 1 اومدین از هتل بیرون. مقصد اولمون لاک پشت دیدن بود! و بعدش جزیره دارچین . قیمت لاکپشتها نفری1000 روپیه (60 تومن بود) من که دوست نداشتم ولی مهدی دوست داشت.  توک توکمون بین راه یه معبد بزرگ و قدیمی و یه قبرستون عجیب نشونمون داد.

رسیدیم به اسکله و تورای مختلفی داشت به قیمت نفری 12000 روپیه. ولی ما چون رودخونه رو رفته بودیم و حذف شد تور جزیره دارچین و ماساژ ماهی رو گرفتیم نفری 6000 .مسیرش فوق العاده زیبا بود و بین راهم سوپری رو اب زیاده اگه چیزی خواستید؛ حتما نارگیل بخرید و بزنید تو این فضا که ابش یه طعم اروم و گوارایی داره.

جزیره دارچین یه جزیره کوچیکه که طرز درست کردن دارچینو نشون میدن . انتظار چیز خفنی نداشته یاشید . اصل اون مسیرشه که عالیه.

-درست کردن چوب دارچین

 

-جزیره دارچین

 

بعد از 2 ساعت گشت برگشتیم و همون اقا توک توکی مارو برگردوند و برد یه مغازه که چیزای چوبی میساختن و بعد پیتزا دومینو. یه چیزم بگم کلا سریلانکا از نظر رستوران و سوپر صفره یعنی کلی گشتیم تا یه پیتزایی پیدا کردیم و رستورانای کوچیک وداغون با غذا محلی به صورت کمترین هست از نظر تعداد! و شبا ساعت 7 انگار 12 شبه انقدر که تعطیلن و تاریک. پس خوردنی ببرید که دیگه خسته میشید از خوردن فقط غذای پر ادویه و تند سریلانکا.

هتل هام شبا خلوت و ساکتن و همه تو اتاقا ( ما اسم این هتلو گردش اشتباه 3 گذاشته بودیم(فیلم ترسناکه که 1 و 2 هست) ) چون تاریک و خلوت بود و یه مرد مسن و پیر زن بودن که با لبخند نگامون میکردن تو تاریکی، یا میرفتیم قدم بزنیم یهو میدیدیم پشتمونن و با لبخند میپرسیدن چیزی نمیخواید... شبیه فیلم ترسناکا بود :)))))))))

 ولی خیلی دوست داشتم هتلشو. گزینه خوبیه برای رفتن.  راستی اگه رفتید یه اتاق داره که دستشوییش دیوارش یه چهارم نداره از بالا اونو نگیرید.

 

روز چهارم:

ساعت 11 به سمت گاله حرکت کردیم . اولش میخواستیم بریم باغ بریف یا لونوگانگا و انقد وایسادیم که ببینیم کدومو بریم و عکساشو دیدیم که دیگه حس کردیم رفتیم! و بی خیالش شدیم و به سمت گاله و یا گل به زبون خود اونا رفتیم.1 ساعت تو راه بودیم و توک توک 2500 گرفت ولی با اتوبوس هاییم که خط ساحلو میرن میشه رفت وخیلی خوبن و نفری 50 روپیه میگیرن!

گاله یه میدون داره که دورش کوچه هاییه که پر از کافه و رستوران های خوبه با فضاهای خوب و باحال ودور تا دورشم قلعس، یعنی اینجوری نیست که یه ورودی بدید و برید قلعه رو ببینید . رو قلعه میتونید قدم بزنید و از دیدن اقیانوس و غروب زیبا لذت ببرید. نهارو تو رستوران elita restaurant خوردیم که فوق العاده بووووود . حتماااا رفتید گاله برید اینجا ها. عکس ماهیمم میذارم همینو سفارش بدید.  ساعت های 7  یه توک توک گرفتیم به سمت میریسا. ما شب رو حتما باید میریسا میخوابیدیم چون فردا صبحش 6 صبح میخواستیم بریم وال واچینگ.  توک توک 2500 تا میریسا گرفت. هتل رو از بوکینگ گرفتیم . شبی 22 دلار بود و واقعا تمیز بود. اسمشم see breeze بود.

-رستوران الیتا

 

 

کلوب های مختلفی میبردن برای دیدن وال. قیمت ها هم از نفری 5000 و 6000 هزار شروع میشد به بالا. کلوبی که ما انتخاب کردیم اسمش whale watching mirissa بود ( از طریق تریپ ادوایزر همه این کارارو میکردیم) و با واتس اپ باهاشون صحبت کردیم و گفتن نفری 6500 که تو افر اخر شبشون ما با نفری 3500 میتونیم بریم. کلی خوشحال شدیم چون اولش قیمتش زیاد میشد خداییش.

شبشم تو خیابون پیاده روی کردیم و شام رو تو یه رستوران رویایی خوردیم. رستورانای خوبشون تا 10 باز بودن.

 

روز پنجم :

ساعت 5:45 توک توک اومد دنبالمون و بردمون اسکله. کروز تمیز و خوبی بود و تقریبا همه جاها پر شده بود . یه جاهاییم خالی بود که انلاین رزرو شده بود. ما رو داشتن صندلی های جدا مینداختن که راضی نشدیم و اخرش  روی یه تشک نرم طبقه بالاش اون جلوش نشستیم که بهترین جا بوووود  ... کشتی از جلو میرفت سمت وال ها و ما توی یه جای راحت بدون مزاحمت میدیدیم و انگار اقیانوس زیر پامون بود. 7 8 وال ابی که بزرگترین وال دنیاس دیدیم و چندتا لاکپشت بزرگ. البته فاصلمون با والها خیلی نزدیک نبود ولی تجربه خیلی خوبی بود که هر جایی نمیشه تجربش کرد. توی کشتی صبحانه دادن و با میان وعده اناناس و هندونه و موزو بعد هم برامون زدن و خوندن مثل بندری خودمون.

حدودا ساعت 12:30 برگشتیم و از بوکینگ یه هتل تمیز ساحلی گرفتیم شبی 70 دلار. کلا هتلاشون عجیبن، از بیرون دیوارای بلند و در بسته دارن که ادم اصلا نمیفهمه هتل!!! بعد در میزنی میری تو وارد یه دنیای دیگه میشی. تا ساعت 8:30 هتل بودیم و بعدش اومدیم بیرون، همه جا تاریک ترین و تعطیل ترین! یه توک توک گرفتیم گفتیم مارو ببر یه جا که چهارتا رستوران باشه و زنده باشه گفت باید بریم شهر بغلی. رفتیم شهر اوناواتونا یه کوچه نسبتا طولانی داشت پر از کافه و رستورانهای باحال. بعد از خریدن یه چیزای یادگاری کوچیک و پیاده روی و خوردن شام برگشتیم هتل. ( همه چیزایی که گرفتیم شهرا دیگه نصف قیمتشو دیدیم!!!)

 

روز ششم:

اتاقو ساعت 12:30 تحویل دادیم و اومدیم بیرون، برنامه امروزمون رفتن به الا بود. اتوبوس های اوری ساحلی رو سوار شدیم و رفتیم شهر ماتارا و اونجا ترمینالشون پیاده شدیم. بعد از خوردن یه غذای سریلانکایی تو رستوران ترمینالی سوار اتوبوس الا شدیم.

ساعت 3 اتوبوس حرکت کرد و 9 شب رسیدیم. اصلا فک نمیکردم الا اینجوری باشه. بر عکس جاهای دیگه زنده و پر از کافه و رستوران موسیقی و توریست.

الا یه جاییه بالای کوه و جنگل. قیمت رستوران و هتل و غذا ها و حتی لباسای سریلانکاییش ارزونتر از باقی جاها بود. هتلی که گرفتیم اسمش paramount بود و 23 دلار با صبحانه . خیلی تمیز و ویو عالیییی. تصمیم داشتیم الا یه شب بمونیم ولی انقد خوشمون اومد که دو شب موندیم.

 

روز هفتم:

صبحانه رو تو تراس زیبای هتل خوردیم . بعد رفتیم به سمت راه اهن الا. از راه اهن باید پیاده میرفتیم سمت  پل معروفش. و از روی ریل باید پیاده روی میکردیم چون فقط جنگل بود و ریل. خیلییییییی خوب بود و زیباااا. بعد از نیم ساعت رسیدیم.  9 arches  یه جای تاریخیه و بدون اهن ساخته شده.

هتل بعدی که تو الا رفتیم  green village بود. شبی 30 دلار. ما هتل رو باید عوض میکردیم چون برناممون یه شب موندن تو الا بود و وقتی خواستیم برا یه شب دیگه رزرو کنیم ، برای شب بعدیش پر بود اتاقا. تمیز بود و ویو خیلی خوبی داشت. نهارو تو یه رستوران محلی خوردیم که خوشمزه ترین غدای سریلانکایی بود که تو اون سفر خوردم.  و باقیه روز تو تراس و هتل استراحت کردیم .

شب هم توی خیابون زنده و خاطر انگیز الا پیاده روی کردیم و شام رو تو یکی از رستوران هاش خوردیم ( همه رستوراناش باحالن)

امروز برنامه قطارها رو پرسیدیم ، قطار الا به کندی سه نوبت حرکت میکنه. 6:45 و 9:30 و2:30 .

 

روز هشتم:

-جدول حرکت قطارها

صبح ساعت 6:15 راه اهن بودیم که بلیط بگیریم و یه وقت پر نشه. راه اهن پر از توریستای بک پکر بود. کلا قطارهاش قدیمین . 3 تا واگن داره که واگن 1 معمولا از قبل و اینترنتی رزرو میشه ولی واگن 2 و 3 همونجا بلیط میخری. و تا ابد هم بلیط میفروختن. یعنی شماره صندلی نداره ممکنه جا نداشته باشی ولی اکی بود. همه نشسته بودن فقط اون شهرای اخر چند نفر جا نداشتن. صندلیاش راحت بودو پنجره هاش باز میشد کامل . قطارش یکی از بهترین خاطرات زندگیم بود . عین 6 ساعتش که تو راه بودیم تو بهشت بودیم. همه با انرژی و شاد بیرون رو نگاه میکردن و از درو پنجره  قطار همه کله ها بیرون.  تو این 6 ساعت دوستای جدیدی ازکشورای مختلف پیدا کردن همه. و یه چیز جالب همه کلا واکنش خیلی خوبی دارن نسبت به ایران . هیجان زده میشن و ایران رو کشور خیلی خوبی میدونن. فقط دو تا پسر روس بودن که فک میکردن ایران شنزاره که با عکسایی که از شمال ایران و تهران نشونشون دادیم عاشق ایران شدن و سفر بعدیشون ایران شد. توی قطار هم همه مدل نوشیدنی و میوه و غذا میفروشن و یه بوفه داره .

 

ساعت حدود 1 رسیدیم و از قبل هتل capital regency  رزرو کرده بودیم 28 دلار. هتلش تمیز و خوب بود. و بعد رفتیم گشت و گزار تو کندی. کندی یه شهر شلوغ و زیبا و پر ترافیکه. نهار رو در  kfc  خوردیم. قیمت ساندویچ هاش از 300 تا 800 روپیه هست. و بعد رفتیم سمت جنگل اوداواتاکله udawattakele. ورودیش 1300 روپیه دوتامون با هم بود. عالییییی بود . یه جنگل پر از درختای تنومند و صدای پرنده های عجیب. حسه سریال lost به ادم میداد :ِدی . گراز و مار و اهو و میمونم دیدیم توش. جنگله یه راه های خاکی داشت و تابلو نداشت! یا خیلی کم اونم با زبون گلگلی خودشون! خلاصه گم شدیم ... و بعد کلی راه رفتن که فقطم خودمون بودیم اخرش مسیری رو که اومدیم برگشتیم ولی باز به یه 4 راه مانند رسیدیم و یه راه دیگه رو رفتیم. ولی اخرش قبل از تاریکی پیدا شدیم! تو جنگلم میمونا با هم دعواشون شده بود لشکر کشی میکردن یه چیز ترسناکی خلاصه. ولی خیلی باحال بود. برید حتما ولی مسیرو حفظ کنید. بعد از نجات یه توک توک گرفتیم سمت  white booda. که یه بودا بود بالا کوه که از کل شهر معلومه. رفتیم همچین خبریم نبود! خودمونم بودیم و بودا ، ورودیم گرفتن ! دیگه اب نارگیلمونوخوردیم و به بودا گفتیم خوشحال شدیم و برگشتیم پایین. و یه رستوران به اسم impire cafee رفتیم. خیلی خوب بود. پیشنهاد میشه. و اتمام روز هشتم.

 -udawattakele

 روز نهم:

ساعت 9:30 رفتیم رستوران دیشب و صبحونه خوردیم و بعدش یه توک توک گرفتیم سمت ترمینال که بریم با اتوبوس دامبولا و از دامبولا با توک توک بریم سیگیریا. تا دامبولا 3 ساعت راهه و از دامبولا تا سیگیریا 45 دقیقه.

توک توکیه تو راه مخمونو زد و ما با خودش تا سیگیریا رفتیم (5500)( به خاطر اینکه به لاین راک اون روز برسیم قبول کردیم)  لاین راکو یا طلوع میرن یا3:30 اینطورا برای غروب معمولا.

بین راه یه معبد هندی وایستادیم که بین معابد اون واسم جالب بود فقط اونم واسه ی مراسم مذهبیشون و هدیه دادن یه خداشون و اون یه تیکه سنگ سیاه کوچیکی که با خلوص نیت خاصی میپرستیدن!!!

تو دامبولا یه معبد وایستادیم که معمولی بود ( کلا با معبدای بودایی که تو مالزی دیدم معبدای دیگه معمولین همشون)

هتلی که تو سیگیریا گرفتیم یه کلبه درختی بود sigiriya charuka resort . فضای باحالی داشت و تمیزیشم معمولی بود . عکسشو میذارم.

بعد خوردن نهار تو کلبه درختیمون که مزه شم خوب بود بر خلافه چیزی که از سوگیوه ( اسم پسره که کلا تو اون هتل بود و همه کارارو میکرد)  انتظار داشتم رفتیم به سمت لاین راک. شلوغ بود و پر از توریستای پیر سرحال! نفری 30 دلار بلیط گرفتیم که زیاد بود ولی می ارزید، حتی خارجیام 30 دلار زیاد بود واسشون! خلاصه رفتیم بالا به شدت نفس گیر ولی زیبا ترییییین . اون بالا 2 ساعت موندیم و غروب رو دیدیم . خلوت شده بود و فقط خودمون بودیم تو راه برگشت تقریبا تاریک شد و ترسناک بود. کلید اسرار :زودتر بیاید پایین.  

 

 

برگشتنم سوگیوه بردمون یه رستورانی که بد نبود. ولی فرداش که داشتیم بر میگشتیم  1 کیلومتر بالاتر از این رستورانه 7 8 تا رستوران کنار هم بود که به نظرم فضای باحال تری تو شب داره و اونجا برید بهتره.

و به نظرم سیگیریا همین لاین راکو داره و یه روز کامل بسشه.

 

روز دهم:

امروز اخرین روز کاملی بود که داشتیم و میخواستیم ازش استفاده کنیم به بهترین شکل. به سوگیوه گفتیم 8:30 صبحانه رو بیار تو تراس. و از اونجا که اسلوموشن بود دیگه ساعت 10:30 بود اومدیم بیرون. چندتا کار تو ذهنمون بود ، یکی دیدن شهر تاریخی  polonnaruwa (25 دلار ورودی) یکی دیدن یکی از سافاری های سیگیریا و اخریش رفتن به سمت ساحل.

ساحل رو نرفتیم چون فرداش تا 6 ساحل داشتیم . در نهایت بین اون دوتا شهر تاریخی رو انتخاب کردیم. تو راه که داشتیم میرفتیم از جلو یه سافاری miminneriya national park رد شدیم و گفتیم بریم سافاری که فیل ندیده از سریلانکا نریم. قیمت ورودی نفری 4500 و با جیپ 12000 شد. ( جیپ های سافاری مثل تاکسی دم در سافاری وایمیستن و میری صحبت میکنی و چونه میزنی )

هی رفتیو و رفتیم دریغ از یه حیوون. طاووس و میمون نشونمون میداد و ماام میگفتیم اقا تو خیابوناتون طاووس و میمون بیشتره یه چیز دیگه نشونمون بده! بعد از کلی گشتن یه فیل  ندیدیم داشتیم میگفتیم پولمونو بریم پس بگیریم که یه فیل دیدیم فاینالی! و بعدشن چندتا عقاب و گاو میش. خلاصه نمی ارزید اصلا و تمام وقتمونو گرفت اخرشم با حالت تهوع و سر درد به خاطر افتاب و بالا پایین شدنای شدید ماشین برگشتیم. رفتیم  بهشون گفتیم هیچ حیوونی نبود اوناام گفتن طبیعته دسته ما نیست که کجا میرن . راننده جیپیم میگفت امروز گرمه فیلا میرن بین درختا که خنک شن.

 

به همون جیپیه 2000 دادیم و مارو اورد دامبولا که از اونجا با اتوبوس بریم سمت نگومبو. ( نگومبو شهر اخرمون بود چون هم دریا داره و هم تا فرودگاه یه ربع راهه) بعد از خوردن نهار ساعت 6 بود رفتیم سمت اتوبوسا. ترمینال نیست و یه ایستگاهه که اتوبوسا از شهرا دیگه میان اونجا وامیسن وبعد میرن سمت مقصد بعدی.

اتوبوسای نگومبو نبود چون صبح و ظهر داره اتوبوس به سمت نگومبو واسه همین مجبور شدیم اتوبوسای کلمبو رو سوار شیم و بعد از کلمبو بریم نگومبو. اتوبوسای کلمبو هر 5 دقیقه یه بار میومدن. اخرای راه با گوگل مپ چک کردیم دیدیم تا نگومبو 45 دقیقه راهه ولی تا کلومبو 1 ساعت . تازه از کلمبو تا نگومبو هم 45 دقیقه. همونجا وسط بر بیابونه تاریکشون پیاده شدیم ولی خوشبختانه یه توک توک بعد از 2 3 دقیقه گیرمون اومد و تا نگومبو بردمون. green ayurvedic beach resort هتلمون خوب و تمیز بود ولی یکم گول زننده بود نسبت به عکساش. تو عکس انگار خودش ساحل اختصاصی داشت ولی واقعیتش اونطرف خیابون یه دریا بود  و چند تا دکه ماهی فروش و به نظرم مناسب برای شنا نبود. ولی یه کیلومتر پایین تر پر از هتلای ساحلیه خوب و البته قیمتای بالاتر.

 

روز 11 و اخر:

صبح بعد خوردن صبحانه رو پشت بوم که سایبونم نداشت و تنها فضای غذا خوردنش بود رفتیم به یکی از اون هتلا واسه دریا. و بعدم اومدیم هتل وسایلو جمع کردیم و اتاقو تحویل دادیم . نهارو تو رستوران lord خوردیم که خیلی خوب بود غیر از برنجش و البته گرون. قیمت نهار 4500 تا شد. ( اونجا پر از رستورانای خوبه کنار هم) و البته پر از مغازه ای چایی و سوغاتی. تو بسته بندیا متنوع و خوشگل .چاییامونم گرفتیم واسه سوغاتی و بعد برگشتیم سمت فرودگاه.

نگومبو از نظر من یه شهر اباد و مغازه های خوب و بهتر نسبت به بقیه شهراش. ولی اگه ساحل میخواید ساحلای سمت بنتوتا و اوناواتونا و... اون سمتا یه چیز دیگس.

 

چندتا نکته:

-از این باغ های ادویه سر تا سر سریلانکا پره. اولی رو که دیدی فک نکنید همینه و ادویه هاتونم ازش بخرید. چون فقط بار اضافس و گرونتر.

-چایی و ادویه ها رو روز اخر سفرتون بگیرید چون همه جای سریلانکا هر جاییش که باشید داره. ( من خودم اول سفر یه چایی تو بسته بندی چوبی تو بنتوتا دیدم و خریدم چون فک کردم جایی نمیبینمش دیگه! ولی همه جا بود و ارزونتر!)

-اوناواتونا همه چیزاش 2 برابره خرید نکنید ( خرید منظورم چیزای ریز سریلانکایی و چوبی جاتشون و لباسای سریلانکاییه)

-قیمت غذا ها از 300 400 ( ساندویچای کلاب) غذاهای محلی 800 تا 1200 ، برگر 800 تا 1000 و دریایی 1500 تا 2500 بود.

-توک توک ها مسیر کم رو از 200 روپیه میبرن . و کلا میشه باهاشون چونه زد.

-از رستورانا انتظار زیادی نداشته باشید . بهتریناشونم 3 تا پسر نه چندان تمیز درست میکنن. پس نگا نکنید و چشمارو ببندید روی انچه میبینید اگه حساسید. و اکثرا محلی و پر ادویه و تند هستن . پس اگه بچه دارید حتما چیزایی بیارید براش.

-اونجا خرید نداره اصلا فقط واسه خانوما توصیه میشه از این مغازه های اسپا حتما از کرم ها و روغناش بگیرن که عالیه.

-مردمش بهترین و مهربونترین و خونگرم ترین و ساده ترین و خوش اخلاقترین ادمای کره زمینن.

-سافاری اگه تو اولویتتون نیست نرید.

-از بوکینگ هتل بگیرید ارزونتره و اگه قیمت هتل ها رو با ریال چک میکنید بدانید و اگاه باشید که با ارز دولتیه و در واقعیت 3 برابره. پس با دلار چک کنید

-تو فیلترهای بوکینگ گزینه ی نه به کردیت کارتو تیک بزنید که هتلایی که کردیت کارت نمیخوان بیان فقط.

 

 

نویسنده: Mina Moosavii