سفر به سرزمین سرندیپیتی

وقتی در دوران کودکی کارتون سرندیپیتی رو تماشا میکردیم هیچ وقت تصور نمیکردم که یک روزی به سرزمینی ناشناخته که خواستگاه این شخصیت کارتونیه سفر کنم. بله سریلانکا یکی از زیباترین جزایر جهان.

برنامه ی سفر ما از اونجایی شروع شد که بخاطر مشغله های فراوان فرصت نمیکردیم یه سفر درست و حسابی بریم تا به قول معروف روحمون تازه بشه، از طرف دیگه کرونای منحوس هم سفر و گردشگری رو تو چند سال اخیر شدیدا تحت تاثیر خودش قرار داده بود و بر این مشکلات افزوده بود، بلاخره پس از فتح قله های مشکلات و بقای پس از کرونا، این فرصت مهیا شد که بتونیم بریم به اقیانوس هند و چه جایی بهتر از سریلانکا، این جزیره ی زیبا حدود 22 میلیون نفر جمعیت داره و بیشتر مردمان این کشور بودایی هستند، به زبان محلی خودشون صحبت میکنند ولی اکثرا انگلیسی بلدند،کشاورزی تو این جزیره خیلی رونق داره و چای،دارچین،آناناس و نارگیل از مهم ترین محصولاتشونه.

معمولا سفر به سریلانکا باید با دو تا پرواز انجام بشه و یه انتظار چند ساعته تو فرودگاه دبی رو هم باید به جون بخریم. ولی خب اونقدر این جزیزه زیباست و اونقدر جاذبه داره که آدم حاضره بخاطرش ساعتها معطلی رو تحمل کنه. حالا از این مقدمه بگذریم و بریم سر اصل مطلب، پایتخت سریلانکا کلمبو تقریبا تو جنوب غربی این کشور قرار داره و فرودگاه جذابش با نام باندارانایک خیلی با مزه است، برای رسین به کلمبو یه سفر تقریبا دو ساعته به فرودگاه دبی و یه پرواز حدودا شش ساعته به فرودگاه کلمبو رو در پیش خواهید داشت، خلاصه ما بعد از اینکه این سفر هوایی رو طی کردیم تو فرودگاه مقصد با نفری شصت دلار، ویزای ورودی گرفتیم و رفتیم پیش دوست جدیدمون مستر سوآت، (لیدر محلی) یه آدم خیلی باحال و با قد و قامت کوچیک ولی دلی بزرگ و بسیار دوست داشتنی، این رو هم اضافه کنم که کلا اهالی این جزیزه بسیار خونگرم و مهربون هستند و توریست ها رو حسابی تحویل میگیرند.

در مورد آب و هوای سریلانکا باید این رو بگم که معمولا هوای گرم و شرجی داره ولی در برخی ماه های سال شدیدا بارونیه و شاید زمان مناسبی برای سفر با تور سریلانکا نباشه، اما ما که در اوایل اردیبهشت خودمون به این کشور رفته بودیم ، هوای خوبی رو تجربه کردیم و فقط در طول روز حدودا یک ساعت باروون داشتیم که اتفاقا لطافت هوا رو بیشتر هم میکرد.

خب برگردیم به سفرمون و شروع دل انگیزش، فرودگاه کلمبو همونطور که قبلا گفتم به نام باندارانایک نام گذاری شده، ایشون خانمی هستند که اولین نخست وزیر کشور پس از استقلال بودند و نزد مردم این کشور احترام خاصی دارند، این فرودگاه خیلی فرودگاه بزرگی نیست ولی چون با درخت های سرسبز بزرگی احاطه شده شکل و شمایل جالبی داره و حدودا یک ساعت با شهر فاصله داره، پس از گذر از فرودگاه برای تحویل اتاق های هتل عازم شهر شدیم و پس از یک استراحت کوچیک گردشگری ما رسما شروع شد.

کلمبو شهر جاذبه ها

کلمبو پایتخت کشور سریلانکاست و الحق و الانصاف خیلی زیباست، جاذبه های این شهر زیادن و حتما باید برای بازدیش وقت گذاشت، میدان استقلال،معبد گانگارامایا، معبد هندوها،برج لوتوس، بازار پتا و مسجد سرخ از مهم ترین جاذبه های این شهر هستند. هر کدوم از این جاهای دیدنی حداقل دو الی سه ساعت زمان میخواد و بنابر این باید حداقل دو سه روزی رو در کلمبو وقت گذاشت.

معبد گانگارامایا یکی از این جاذبه هاست که فکر کنم چهار ساعتی رو براش وقت گذاشتیم، این نکته رو همینجا اضافه کنم که ورود به معابد با کفش ممنوعه و حتما باید با پای برهنه ورود کرد ،نکته دیگه اینکه پشت کردن به مجسمه ی بودا غدغنه و حسابی مردم رو ناراحت میکنه بنابر این باید دقت کنید که تو این کشور به هیچ عنوان به مجسمه ی بودا پشت نکنید و برای گرفتن عکس یادگاری کنار مجسمه بایستید. این معبد قسمت های مختلفی برای بازدید داره،موزه ی کهن، درخت مقدس، مجسمه های فراوان و معبد اصلی، که هر کدوم از این قسمت ها بسیار دیدنی و جذابه و چشم هر بیننده ای رو به خودش خیره میکنه.

جاذبه ی بعدی معبد هندوها بود، این معبد نمادینه و ورود بهش مجاز نبود و فقط میشه در کنارش عکاسی کرد، البته واقعا ارزشش رو داره.

اما میرسیم به مسجد سرخ که داخل بازار محلی به نام پتا قرار گرفته، یه بازار سنتی که اگر قرار بر خریدن سوغاتی باشه بهترین مکان ممکنه، البته این بازار خیلی سنتیه و اصلا مدرن نیست و نباید انتظار داشته باشیم که شیک باشه ولی باحاله و دیدنش خالی از لطف نیست، مضافا اینکه یکی از زیباترین ومنحصر بفرد ترین مساجد جهان هم تو این منطقه قرار گرفته، با اینکه تعداد مسلمانان این کشور خیلی کمه ولی با اینحال مسجد سرخ که فوق العاده زیباست تو این کشور قرار گرفته، معماری این مسجد برگرفته از میوه ی اناره و شکل و شمایل اون کاملا سرخ رنگه،جالب اینجاست که کاشی های کف مسجد ساخت نصف جهان خودمونه و ما کلی ذوق کردیم وقتی محصول کشورمون رو اونجا دیدیم.

بازدید از این مسجد رایگانه ولی همه باید قبل از ورود لباس مخصوصی رو بر تن کنند که این هم برای ما جالب بود. بطور کلی باید بگم که هزینه ی بلیت های ورودی اماکن تاریخی سریلانکا خیلی زیاد نیست و معمولا بین 1000 تا 2000 روپیه متغیره، هر روپیه ی سریلانکا هم به پول ما حدودا 150 تومنه البته با دلار 50 هزار تومنی، حالا دیگه هر تغییری حاصل شد خودتون میتونید محاسبه کنید،بنابر این برای بازدید از این اماکن زیبا برای هر نفر بین 150 تا 300 هزار تومن باید ورودی پرداخت بشه،البته این رو هم بگم که برخی اماکن مثل مسجد سرخ بازدیدشون رایگانه و نیاز به پرداخت هزینه ندارند و برخی جاهای خاص ممکنه هزینه های بیشتری هم داشته باشند.

بغیر از مواردی که توضیح دادم برج لوتوس که شبیه برج میلاد خودمونه هم تو مرکز شهر خودنمایی میکنه و میدون استقلال و ساختمان پارلمان هم برای عکس یادگاری جاهای مناسبی هستند که خب هزینه ای هم ندارند. یه گشت و گذار کلی تو شهر و دیدن سبک زندگی مردم هم میتونه به شما کمک کنه تا دید بهتری داشته باشید از این شهر زیبا. 

کندی ، شهر مقدس

دومین شهری که ما تو سفرمون از اون بازدید کردیم شهر کندیه، کندی یه شهر بسیار زیبا در مرکز کشور سریلانکاست که بخاطر وجود دندان بودای بزرگ در این شهر از تقدس خاصی هم برخورداره، این شهر یکی از زیباترین نقاط این کشوره و بازدید از اون از واجب هم واجب تره. مهم ترین جاذبه های این شهرعبارتند از، معبد دندان مقدس، باغ گیاه شناسی کندی، مجسمه ی بزرگ بودا به نام ویهارا و موزه ی جواهرات کندی.

معبد دندان مقدس یکی از مهم ترین و مقدس ترین اماکن مذهبی بودایی ها در جهان به شمار میره، یک معبد بسیار بزرگ و دیدنی با جاذبه های فراوان. بودایی ها معتقدند که دندان بودا در این مکان قرار داره و ازش نگهداری میشه بنابر این مراسمات خاصی رو تو این مکان برگزار میکنند.

ورودی این معبد برای توریست های تور کندی 2000 روپیه خرج داره که البته خیلی بیشتر از این حرف ها میارزه، معماری فوق العاده زیبا و متفاوت و تزیینات و گل آرایی های بسیار دلنشین که بیشتر الهام گرفته از گل نیلوفر آبی یا همون لوتوسه زیبایی های این معبد رو دوچندان کرده. این معبد دو طبقه داره و در همه ی قسمت ها نمادهای مختلف بودیسم دیده میشه، معمولا مراسمات مذهبی همزمان با غروب خورشید تو معابد اجرا میشه که تماشای این مراسمات میتونه خیلی برای توریست ها مهیج باشه. معمولا بازدید از این معبد و حاشیه ی بسیار زیباش که یک دریاچه ی دست سازه، حدود سه الی چهار ساعت زمان میبره ولی میتونه یکی از دل انگیزترین خاطرات سفر شما باشه.

بوتانیکال گاردن یا همون باغ گیاه شناسی کندی دومین جایی بود که ازش بازدید کردیم، این باغ زیبا پس از باغ گیاهشناسی لندن دومین باغ بزرگ گیاهشناسی جهانه و رتبه ی دوم رو داره ولی از نظر زیبایی و تنوع الحق و النصاف یکی از زیباترین باغهای دنیاست، گونه های گیاهی منحصر بفرد و بسیار بسیار زیبا، این باغ رو به مقصد گردشگری همه ی توریست ها تبدیل کرده و میتونم بگم زیباترین جاییست که تا به حال در عمرم دیدم.

این باغ خیلی وسیعه و مسیر پایده وری مشخص و منظمی داره و همه ی درختان این باغ هم شناسنامه دارند و کلی میشه ازش اطلاعات گرفت، عکاسی در باغ رو هم که دیگه نگم، تصور کنید در چنین باغ زیبایی چه عکس های فوق العاده ای میشه گرفت و یک عالمه خاطره ی جذاب براتون به یادگار میمونه. هزینه ی ورودی این باغ هم 2000 روپیه است که فکر میکنم بسیار مناسب باشه.

مجسمه ی بزرگ ویهارای کندی سومین مکانی بود که ازش بازدید کردیم، مجسمه ای بسیار بزرگ با ارتفاع بیش از 27 متر که روی یک تپه مشرف به شهر قرار گرفته و از دور خودنمایی میکنه، برای رسیدن به این مجسمه باید حدود نیم ساعت پیاده روی کرد و یه تعداد پله رو بالا رفت که البته ارزشش رو داره و بسیار زیباست. ورودی این مکان هم بسیار ارزونه و فقط 200 روپیه هزینه داره. نمای سفید رنگ و بسیار تمیز این مجسمه چشم هر بیننده ای رو به خودش خیره میکنه و دیدندش خیلی جذابه.

آخرین مکانی که تو این شهر زیبا ازش بازدید کردیم موزه ی جواهرات کندی بود، این موزه که حدودا بیست دقیقه با شهر فاصله داره تو ضلع شمالی و روی یک تپه قرار گرفته، هدف از ایجاد این موزه نشان دادن فرآیند استخراج و استحصال سنگ های قیمتی و همچنین فروش این محصولاته، تو این موزه پس از نمایش یک فیلم بیست دقیقه ای از پیشینه ی سنگ های قیمتی در سریلانکا، یک معدن نمادین در طبقه ی منفی سه ساخته شده که دقیقا الگوبرداری از معادن اصلیه،بطوریکه همه ی اتفاقاتی که داخل معدن روی میداده رو اینجا بازسازی کردند و حس بسیار متفاوت و هیجان انگیزی رو به انسان منتقل میکنه که تجربه ی این بازدید خالی از لطف نیست، دقت داشته باشید که بازدید از این موزه کاملا رایگانه ولی عکاسی در این مجموعه کاملا ممنوع.

بنتوتا، دنیایی متفاوت

سومین و آخرین شهری که ما تو سفر ده روزمون ازش بازدید کردیم شهر ساحلی بنتونا نام داره، قبل از اینکه خاطرات مربوط به این شهر زیبا و جاهای دیدنیش رو بگم، باید اضافه کنم که فاصله ی بین کندی و بنتوتا جاده ی بسیار زیباییه که کلی جاذبه هم تو دل خودش جا داده، یکی از این جاذبه ها محل نگهداری فیل های آسیاییه. البته بازدید از فیل ها و نوازش پوست خاصشون و کسب چنین تجربه ای هزینه ی بیشتری داره و حدودا به ازای هر نفر4000 روپیه خرج بر میداره، که البته به خرجش میارزه و کلی تجربه ی جدید به آدم اضافه میکنه. همونطور که گفتم این مکان تو جاده ی بین راهی قرار داره و حتما باید از قبل برنامه ریزی لازم رو براش انجام بدید.

اما برسیم به بنتوتا، بنتوتا یه شهر ساحلیه که ساحل فوق العاده طلایی و زیبایی داره و یک عالمه نقاط دیدنی، محل نگهداری از لاک پشت های در حال انقراض، مجسمه و معبد کاندویهاری، و از همه مهم تر خلیج و جزایر 68 گانه بنتوتا که دنیایی بسیار متفاوته.

دولت سریلانکا برای پیشگیری از خطر انقراض لاک پشت ها یک مکان مناسبی رو برای این حیوانات با مزه تدارک دیده و این فضا برای توریست های تور بنتوتا هم مهیاست تا ضمن بازدید از محل نگهداری این جانوران بتونن اونها رو از نزدیک لمس کنند و تجربه ی جدیدی رو بدست بیارن. این مکان در نزدیکی شهره و بازدید از اون نفری 500 روپیه هزینه برمیداره.

معبد و مجسمه کاندویهاری یکی دیگه از جاذبه ای این شهر محسوب میشه، معبدی متفاوت با رنگ و لعابی خاص که چشم هر بیننده ای رو به خودش خیره میکنه و البته مجسمه ی غول پیکر رنگی  بودا که نظیرش رو جای دیگه نمیشه پیدا کرد. بازدید از این مکان حدود یک الی دو ساعت زمان میبره و کاملا رایگانه.

و اما میرسیم به ریور سافاری یا همون قایق سواری خودمون تو جزایر در هم تنیده ی بنتوتا، این جزیره های کوچک و دوست داشتی با آب محصور شدند و بهش دریاچه ی دارچینی هم میگن، و این فرصت رو فراهم کردند که بشه داخلش قایق سواری کرد و از مناظر بی بدیلش لذت برد. واقعا توصیف مناظر این فضا و حسی که به آدم دست میده خارج از واژگان و کلماته و به قول خودمون شنیدن کی بود مانند دیدن، ولی باید اضافه کنم که اونقدر این قایق سواری و به قول خودشون ریور سافاری جذابه که حتی ذکر خاطراتش هم آدم رو مشعوف میکنه، نکته ی دیگه اینه که قایقران تو جزیره ی دارچین قایق رو نگه میداره و شما میتونید از نحوه ی تهیه ی دارچین که توسط محلی ها نمایش داده میشه بازدید کنید و اگر دوست داشتید دارچین تازه بخرید که در نوع خودش بی نظیره. این قایق سواری بسیار بسیار دلنشین حدود 3 الی 4 ساعت زمان میبره که فقط چند دقیقه احساس میشه و هزینه ای برابر با 5000 روپیه برای هر نفر داره که البته خیلی بیشتر از این حرفا میارزه.

بلاخره سفر چند روزه ی ما با کلی خاطرات فوق العاده از سریلانکای زیبا به اتمام رسید و خاطرات زیباش هیچگاه از ذهن من و همسفرام خارج نخواهد شد. این رو هم اضافه کنم که سوغاتی این کشور بیشتر صنایع دستی چوبی و همچنین چای سیلانه که خیلی خوش طعمه، و نکته ی دیگه اینکه میوه های استوایی تو این کشور فراوونه و حتما همشون رو تست کنید که بسیار خوشمزه هستند.

امیدوارم این سفرنامه براتون دلنشین و جذاب بوده باشه و یه جورایی شما رو هم به حال و هوای سریلانکای زیبا برده باشه، پیشنهاد میکنم اگر اهل سفر و گردشگری و کسب تجارب جدید هستید بازدید از سرزمین سرندیپیتی رو از دست ندید. شاد و سرحال و سلامت باشید.