سه روز در طبیعت زیبای بختیاری - از بیشه تا تله زنگ

در اواخر اسفند 93 در یک جمع 45 نفره از طبیعت گردان اصفهانی ، یک سفر سه روزه به منطقه زیبایی از لرستان و شمال خوزستان داشتیم که حیفم آمد گزارش این سفر و عکس ها و مستندی را که متعاقبا از این سفر تهیه کردم در اختیار دوستان عزیزم در لست سکند قرار ندهم .

چندین سال است که با گروه های مختلف طبیعت گردی و کوهنوردی برنامه های خوبی به خیلی از جاهای ایران رفته ام . عادتم هم اینه که همیشه دوربین به دست منتظر عکس و تصویربرداری از لحظات ناب و تماشایی سفر بوده ام . معمولا هم در طول هر برنامه چند گیگ عکس و فیلم آز آن برنامه تهیه کرده ام که بلافاصله بعد از برگشت از برنامه شروع می کنم به انتخاب و ویرایش عکس ها و فیلم ها و بعدش با ذوق و علاقه ، کلیپ و مستندی از برنامه آماده می کنم . غالبا هم این کلیپ مستندها آنقدر جذاب از آب در می آیند که چند بار خودم و دوستان برنامه بشینیم به تماشایشان .

این فیلم و مستند سازی ، کلی انرژی بر هست  و چند روز و گاهی یکی چند هفته از وقتم را بعد از هر برنامه اشغال می کند  ولی آن را با ذوق و عشق انجام می دهم و الحق که یادگاری خوبی می مونه برای خودم و دیگران .

تابحال نزدیک صد تا از این کلیپ و مستندها از برنامه های مختلف سفر و طبیعت و کوه تهیه کرده ام که مشاهده و مرور آنها برای خودم و ایام فراغتی که در خانه هستم واقعا سرگرم کننده و خاطره انگیز می باشد . 

یکی از بهترین مستندهایی که از سفرهام تهیه کردم همین برنامه سه روز طبیعت گردی در دیار بختیاری است که در اینجا ضمیمه سفرنامه ام کرده ام و پیشنهاد می کنم حتما تماشا کنید .این مستند را برای لاست سکند در سه قسمت هرکدام ربع ساعتی آماده  کرده ام .

 

 قسمت اول  ویدئو مستند سه روز در طبیت بختیاری    

 

 قسمت دوم  ویدئو مستند سه روز در طبیعت بختیاری

 

 قسمت سوم  ویدئو مستند سه روز در طبیت بختیاری

 

سفر ما با قطار محلی دورود اندیمشک برنامه ریزی شده بود . یعنی از اصفهان با اتوبوس می رفتیم دورود و از آنجا بوسیله قطار محلی به ایستگاه روستای بیشه و سپس به ایستگاه روستای تله زنگ می رفتیم .

تصویر 1 : طبیعت زیبای بختیاری در رشته کوه های زاگرس میانی که ما از پنجره قطار شاهدش بودیم .

سفرهایی  که من با گروه های طبیعت گردی اصفهان می روم معمولا پر هزینه نیستند . برای این سفر سه روزه هم کمی بیش از صد و شصت هزار تومان هزینه اش شد که شامل بلیط قطارهامون هم می شد یعنی بلیط قطار محلی از دورود به ایستگاه بیشه و سپس از بیشه به ایستگاه تله زنگ و سپس در برگشت ، از ایستگاه تله زنگ به دورود  .

هزینه کرایه اتوبوس برای رفت و برگشت از اصفهان به دورود  بوسیله مجری تور پرداخت می شد . یک شب از اقامتمان هم در حیاط بزرگ یکی از روستاییان در روستای تله زنگ و یک شب هم روی پشت بام یک خانه روستایی و در محوطه روستای شوی به صورت کمپ ( چادر ) طی شد . انعام و هزینه اقامت در خانه ها هم بوسیله مجری تور پرداخت شد . یک هزینه 200 هزارتومانی هم به راهنمای محلی که ما را از روستای تله زنگ تا آبشار شوی برد و برگرداند، پرداختیم . تمام این هزینه ها بوسیله سرپرست برنامه (مجری تور ) پرداخت شد و  ما فقط همون صد و شصت هزار  تومان را به ایشان پرداخت  کردیم  که حالا که فکر می کنم در مقایسه با هزینه های فعلی رقم  نسبتا ناچیزی به نظر می رسه که علتش یکی اینه که ارزش پولمان در این چند ساله خیلی افت کرده و دیگه آنکه آن موقع ، مجری تورمان که از دوستان طبیعت گرد و کوهنورد خودمان بود سود اندکی برای خودش محاسبه کرده بود .

از نظر خورد و خوراک ، هر کدام برای خودمان غذا براین سه روزه آورده بودیم که شامل غذاهای حاضری و یا غذاهای کنسروی و نیمه آماده بود . البته برای ناهار روز آخر سفارش یک گوسفند داده بودیم که میزبان ما در روستای تله زنگ زحمت ذبح و سلاخی و درست کردن کباب ازش را به عهده گرفته بود . البته از شما چه پنهان که زیاد لذیذ در نیومده بود . چنجه هاش یه مقدار سفت شده بود . آن موقع من هنوز گیاه خوار نشده بودم و کباب را خوردم  و هرچند کبابش لذیذ نبود ولی لذت دورهمی دوستان و سفره دسته جمعی در کنار یک خانواده مهربان روستایی بختیاری کلی لذتبخش بود . میزبان برایمان دوغ محلی هم تدارک دیده بود .      

منطقه سفر ما از  استان لرستان شروع می شد و در ادامه وارد استان خوزستان می شدیم . آبشار بیشه در استان لرستان بود و روستای تله زنگ و آبشار شوی (  Shevy ) که در انتهای مسیرمان بود در استان خوزستان قرار داشت .

 

تصویر 2 : نقشه مسیر سفر ما در رشته کوه های میانی زاگرس  - خط آهن قطار تماما از ارتفاعات مجاور رود سزار می گذشت .

تمامی مسیری که در این سفر رفتیم در منطقه کوهستانی رشته کوه های زاگرس قرار داشت که در این فصل از سال پوشش مخملی سبز و چشم اندازهای بدیعی داشت که می توانستیم آن ها را به خوبی از پنجره های عریض وسرتاسری کوپه های بزرگ اتوبوسی قطار به نظاره بنشینیم و لذت ببریم .

مسیر دورود به اندیمشک یکی از مسیرهای فوق العاده لذتبخش برای سفر با قطار است که پیشنهاد می کنم حتما تجربه اش کنید . بهترین فصلش هم اواخر زمستان تا اواخر اردیبهشت است . قسمت اول مسیر یعنی از دورود تا روستای بیشه و سپید دشت چون سردسیر است ، در فصل بهار و تابستان خیلی دیدنی می شه ولی هرچه به جنوب تا سمت اندیمشک حرکت کنیم هوا گرمتر می شه که بهترین فصل دیدار از آن اواخر اسفند تا اوایل اردیبهشت است .

 

تصویر 3 : گل های زیبا که به صورت خودرو در روستا و طبیعت این منطقه رشد کرده بودند

 

تصویر 4

 

تصویر 5

 

تصویر 6 : طبیعت زیبا و مخملی – هرچند که در نیمه اسفند ماه بودیم

 

تصویر 7 : طبیعت زیبای اطراف رود سزار در مسیر سفر ما – اینجا اطراف روستای بیشه است

 

تصویر 8

 

تصویر 9

حرکت اتوبوس دربستی از اصفهان را به گونه ای برنامه ریزی کرده بودیم که سحر گاهان به دورود برسیم تا بتوانیم سوار قطار محلی شویم که ساعت شش صبح به سمت بیشه و سپید دشت به راه می افتاد .  

اتوبوس حدود ساعت 10 شب از اصفهان حرکت کرد و حدود ساعت 2 بامداد روز بیستم اسفندماه به دورود رسیدیم و به سالن انتظار ایستگاه راه آهن دورود رفتیم . تا حرکت قطار چهارساعتی زمان داشتیم که در این فاصله  بعضی دوستان روی نیمکت های سالن چرتی زدند و من هم ترجیح دادم مانند همیشه دوربین در دست ، دوری در اطراف بزنم .

تابلوهای بزرگی روی دیوار سالن انتظار ایستگاه راه آهن قرار داشت که سیر تاریخی ساخت مسیر راه آهن سرتاسری ایران را در قالب یک سری عکس های ارزشمند قدیمی نشان می داد. واقعا دیدنی بود که چگونه پل های عظیم و مرتفعی مانند پل ورسک را در هشتاد نود سال قبل بدون هیچ مصالح فلزی و فقط بر اساس طراحی پل های قوسی ( شبیه تاق ضربی ) ساخته اند به گونه ای که در عرض این مدت طولانی هر روز چند بار قطار از روی آنها عبور می کند و این پل ها خم به ابرو نیاورده اند . نمونه این پل ها را در روستای بیشه و در تمام طول مسیر خط آهن مشاهده کردیم و به نبوغ سازندگان آن احسنت گفتیم . یکی از این پل های قدیمی هم در روستای تله زنگ احداث شده بوده که در طول جنگ ایران و عراق تخریب شده و حالا به جای آن یک پل عریض امروزی ساخته اند که البته زیبایی پل های قدیمی را ندارد .

 

تصویر 10 : عکسی قدیمی از زمان ساخت پل ورسک در هشتاد و پنج سال قبل

 

تصویر 11

 

تصویر 12 : نمونه ای از انبوهی از پل های قدیمی که برای عبور قطار از رشته کوه های زاگرس ساخته بوده اند  – این پل نزدیک روستای بیشه بود .

 

خط آهن دورود اندیمشک به طول 215 کیلومتر ، قسمتی از خط آهن سرتاسری شمال به جنوب ایران است که در دوره رضاشاه ، بوسیله یک شرکت دانمارکی و به دست  مهندسان اتریشی ساخته شده و آن گونه که یکی از همراهان ما  که خود کارمند میراث فرهنگی است تعریف می کرد برای احداث این خط آهن فقط در فاصله دورود تا اندیمشک بیش از صد تونل با مجموع طول حدود هفتاد کیلومتر در دل کوه های زاگرس کنده شده و همچنین بیش از صد پل ( با همان سازه قوسی و بدون استفاده از مصالح فلزی )  بر روی دره های مسیرساخته شده  است که واقعا یک شاهکار معماری و راه سازی آن هم با امکانات محدود موجود در آن زمان بوده است .

بجز 12 ایستگاه محلی ، در چند ناحیه نیز قطار توقف های کوتاهی داشت . گاهی نزدیک و یا حتی روی یک پل متوقف می شدیم که ظاهرا علت آن کاهش سرعت قطار برای جلوگیری از آسیب دیدن ریل های راه آهن بود که به مرور زمان فرسوده شده بودند و احتیاج به تعویض داشتند . ظاهرا در سال گذشته ریل باس های مدرن امروزی جایگزین قطارهای قدیمی شده است .

 

تصویر 13 : کوچه ای که با استفاده از ریل های فرسوده قطار ایجاد شده است – روستای تله زنگ

یکی از جاذبه‌های زیبای این خط آهن ، وجود ایستگاه ‌های محلی است که علاوه بر ایستگاه‌های اصلی در مسیر دورود تا اندیمشک وجود دارد و به همین دلیل به آن، قطار محلی می‌گویند ، ایستگاه‌هایی چون بیشه، چم‌چید، تنگه پنج، تنگه هفت، تله زنگ، چم سنگ..

 برای پیاده شدن در ایستگاه های محلی لازم است که از قطارهای محلی محور دورود به اندیمشک استفاده کنید چون ظاهرا قطارهای خط آهن سراسری در همه ایستگاه های محلی توقف نمی کنند .

 فاصله ایستگاه روستای بیشه تا دورود بوسیله قطار ، سه ربع ساعت بیشتر نیست  . ایستگاه راه آهن بیشه ، ایستگاه زیبایی است که از دیواره کناری  آن ، آبی که از ارتفاعات بالادست می آید  به صورت آبشارهای کوچکی  به پایین می ریزد . این آب ها از یک سری لوله هایی که زیر ریل های ایستگاه راه  آهن کار گذاشته شده رد می شود و به سمت دیگر ریل ها می آید و در نهایت به دره زیبایی  به عمق پنجاه متر در پایین دست ایستگاه  می ریزد .  در دره پایین این ایستگاه ، رود سزار جریان دارد . در پایین این دره  می توان مشاهده کرد  که  آبشار زیبایی  از آب هایی که از روستای بیشه و در مجاورت ایستگاه راه آهن جریان دارد به پایین می ریزد و به رود سزار می پیوندد . این آبشار زیبا و مرتفع به نام آبشار بیشه معروف است و گردشگران فراوانی را بویژه در فصل بهار و تابستان به این منطقه جذب می کند .

 

تصویر 14 : در ایستگاه خلوت راه آهن روستای بیشه

 

تصویر 15 : آبی که از ارتفاعات می آید و از دیواره کوتاه ایستگاه راه آهن به پایین می ریزد

 

تصویر 16 : چشم اندازی از روستای بیشه – اسفند ماه است و درختان  در این منطقه سردسیری هنوز سبز پوش نشده اند

 

تصویر 17 : رود سزار در دره پایین دست روستای بیشه

 

تصویر 18 : دور نمای آبشار بیشه که از محل ایستگاه راه آهن به دره می ریزد و به رود سزار می پیوندد .

 

تصویر 19 : نمای آبشار بیشه در انتهای زمستان

 

تصویر 20 : ایستگاه راه آهن بیشه – لرستان

 

نماهایی از طبیعت پیرامون روستا و آبشار بیشه لرستان در اواخر اسفند

تصویر 21

 

تصویر 22

 

تصویر 23

 

تصویر 24

ایستگاه آبشار بیشه دارای امکانات رفاهی خوبی مانند سرویس های بهداشتی مرتب و پلاژ هایی برای نشستن و استراحت و فروشگاه های مواد غذایی است .

ما صبحانه و ناهاری را که با خودمان آورده بودیم در دل طبیعت زیبای این منطقه خوردیم و نیم روزی را با گشت و گذار در اطراف رود و آبشار و در دشت و جنگل های ارتفاعات مجاور رودخانه ، از پاکی و زیبایی طبیعت بهره کافی بردیم .

من گشت و گذاری هم در روستای بیشه داشتم و عکس و فیلم های خاطره انگیزی از اهالی تهیه کردم . بویژه دحتران نوجوان بختیاری جلب توجه می کردند که با دیدن ما اظهار سرور و شادی داشتند . معصومیت و زیبایی همه جا دیده می شد .

تصویر 25

 

تصویر 26

 

تصویر 27

 

تصویر 28

 

تصویر 29

 

تصویر 30

یکی دونفر از دوستان همراه ما صدای خوبی داشتند و من در این برنامه از آواز و تصنیف های متعددی که در حین پیاده روی و گشت و گذارهایمان با صدای رسا و زیبا در دل طبیعت سر می دادند برای صدای زمینه قسمت هایی از مستند استفاده کرده ام .

 تصویر 31 : چای آتشی - نمونه ای از سادگی و صفای برنامه های طبیعت گردی

ساعت سه بعدازظهر بود که سوار قطارمحلی شدیم که به سمت جنوب و اندیمشک درحرکت بود ،  تا بعد از حدود سه ساعت و گذشتن از ایستگاه هایی  چون سپید دشت ، چم سنگر ، تنگه هفت  و تنگه پنج ، سرانجام در اوایل شب در ایستگاه روستای تله زنگ پیاده شویم .

مسیر سه ساعته ای را که در حد فاصل بیشه تا تله زنگ  پیمودیم  سرشار از زیبایی بود . قطار  در ارتفاعات مجاور دره و رود زیبای سزار حرکت می کرد و زیبایی های دشت و رود و جنگل های بلوط از پنجره تمام قد کابین های قطار به خوبی قابل مشاهده بود . انگار که سوار قطار زمان شده بودیم و یا شبیه یک لاندسکیپ ویدئویی عریض و طویل که به رایگان در پیش چشمانت قرار داده بودند و تو در حالی که  در مبل های  راحت قطار لمیده ای این زیبایی ها  را به تماشا نشسته بودی . چه لحظاتی بهتر از این می توانی انتظار داشته باشی ؟

گاه هم  پنجره ای از قطار را می گشودیم و شادی کنان سر و بدن را در معرض باد های فرح بخش محیط بیرون قرار می دادیم تا هرچه بیشتر زیبایی و صفای محیط را در آغوش بکشیم .

تصویر 32

 

تصویر 33

 

تصویر 34

رود سزار از سرچشمه های اصلی رود دز ( و کارون ) می باشد که از ارتفاعات منطقه بروجرد از یک سو و الیگودرز و ازنا از سویی دیگر سرچشمه گرفته و بطور عرضی از دره های رشته کوه زاگرس میانی عبور کرده تا سرانجام به آن سوی رشته کوه زاگرس به جلگه خوزستان رسیده و به دریاچه پشت سد دز وارد شود .

تصویر 35

 

تصویر 36

اوایل شب بود که در ایستگاه روستای تله زنگ از قطار پیاده شدیم و چون تصمیم داشتیم برنامه فردا و مسیر آبشار شوی را حتما همراه با یک راهنمای محلی طی کنیم ابتدا به پاسگاه پلیس مستقر در ایستگاه راه آهن تله زنگ رفتیم . فرمانده پلیس مستقر در این ایستگاه نهایت همکاری را با ما کرد و به یکی از کارمندان محلی ساکن در روستا تلفن کرد و او را ترغیب کرد که با گرفتن مرخصی از محل کارش ، فردا و پس فردا را به عنوان راهنمای محلی در کنار ما باشد که وی هم پذیرفت . صحبت و گفتگوهای صمیمی ما با آقای خیری ، راهنمای محلی مان و فرمانده پاسگاه نهایتا موجب شد که آقای خیری ما را به منزل پدرش دعوت کرد تا بتوانیم در حیاط بزرگ منزل ایشان، چادرهای خود را برپا کنیم . همه چیز به خوبی پیش می رفت و ما علاوه بر پیدا کردن یک راهنمای محلی ، محل مناسبی را نیز برای شب مانی پیدا کرده بودیم . شب خاطره انگیزی شد . پدر و مادر و خواهرهای آقای خیری به گرمی از ما استقبال کردند و برخی از دوستان تا ساعاتی از شب در اتاق پدر آقای خیری و در اطراف منقلی که برای بساط چایی در وسط اتاق گذاشته شده بود به سر کردند و با آقای خیری بزرگ و بعضی دوستانش که حضور داشتند سرگرم گپ و گفت شدند .

تصویر 37

در بیشتر طبیعت گردی هایمان از جی پی اس برای تعیین مسیر استفاده می کنیم .در بعضی از طبیعت گردی ها و سفرهامان هم از قبل ، طراحی مسیر برای پیمایش پیاده یا دوچرخه را انجام داده و نقطه ( point ) گذاری کرده ایم و در طول برنامه با استفاده از جی پی اس و یا نرم افزارهای موبایل ، مسیر و نقاط را پیدا کرده و در مسیر صحیح قرار گرفته و معمولا بدون خطا و اشکال پیمایش و سفرمان را ادامه می دهیم .

ولی استثنائا منطقه تله زنگ از جمله نقاطی بود که برای حفظ امنیت اصرار به داشتن راهنمای محلی داشتیم .

هفته قبل از سفر ما گروهی از طبیعت گردان اصفهان به این منطقه آمده بودند و شب را در کنار آبشار شوی ( Shevy ) چادر زده بودند ولی متاسفانه در نیمه های شب مورد تعرض دونفر از اشرار منطقه قرار گرفته بودند که با تهدید و پرتاب سنگ از بالا تقاضای پول و وسایلی مانند دوبین را کرده بودند . تماس افراد با پلیس منطقه نیز چاره ساز نشده و نهایتا پلیس صبح فرا می رسد درحالی که افراد گروه تمام شب را با نا آرامی و درگیری طی کرده بودند . باز جای شکرش باقی بود که خسارت جانی به بار نیامده بود . اگر این گروه ، یک راهنمای محلی از افراد منطقه را با خودشان همراه کرده بودند ، احتمال این تعرض از سوی معدودی از اشرار منطقه خیلی کاهش می یافت . چون اهالی منطقه ، همدیگر را می شناسند و با وجود یکی از اهالی در بین گروه ، تعرضی نخواهند داشت .

 تصویر 38 : راهنمای محلی ما در طول مسیر روستای تله زنگ تا آبشار شوی

صبح فردا به سمت روستای شوی به راه افتادیم . از میان دشت و کوهپایه های زیبا و با عبور از یک رود کوچک به کنار یک آبگیر زیبا رسیدیم و صبحانه را همین جا در کنار هم خوردیم و بعد از نوشیدن آب  از چشمه ای که در همان نزدیکی بود به سمت روستای شوی ادامه مسیر دادیم تا نهایتا بعد از سه ساعت کوه پیمایی نسبتا سبک به روستای زیبای شوی رسیدیم . مزارع فراوانی در اطراف روستا بود و فضای داخلی روستا نیز دلنشین به نظر می رسید . 

نماهایی از مسیر روستای تله زنگ تا آبشار شوی – شمال خوزستان ( شهرستان دزفول )

 تصویر 39

 

تصویر 40

 

تصویر 41

 

تصویر 42

 

تصویر 43

 

تصویر 44

با کمک  آقای خیری وسایل اضافی مان را در یکی از خانه های روستایی گذاشتیم و به سمت آبشار شوی ( که به آبشار تله زنگ هم شناخته می شود ) به راه افتادیم . تصمیمان آن بود که بعد از دیدار از آبشار شوی دو باره برای شب مانی به روستای شوی باز گردیم .

از روستای شوی تا محل آبشار حدود دو ساعت زمان می برد و مشتمل بر یک کوهنوردی نیمه حرفه ای است . در میانه مسیر باید از یک شیب صخره ای می گذشتیم که شیب زیادی داشت و دره ای زیر پایمان بود ولی خوشبختانه برای عبور از این صخره قبلا جای دست و پا در دل سنگ ها کنده بودند و یک سیم بکسل دائمی هم در دیواره صخره برای دستگیره حمایتی عبور کنندگان تعبیه کرده بودند . خدا خیرشان بدهد .  

مسیر تا آبشار ،  خیلی زیبا و فرحبخش و پرجاذبه بود . صخره و دره های زیبا و سرسبز را همه جا در مسیرمان در پیش رو داشتیم .

نماهایی از طبیعت زیبا و کوه پیمایی های ما در حد فاصل روستا و آبشار شوی

تصویر 45

 

تصویر 46

 

تصویر 47

 

تصویر 48

 

تصویر 49

 

تصویر 50

 

تصویر 51

 

تصویر 52

 

تصویر 53

 

تصویر 54

 

تصویر 55

 

تصویر 56

 

تصویر 57 

در آب های این منطقه از شمال خوزستان نوعی سمندر رنگین و زیبا زندگی می کند . نام این گونه سمندر ، سمندر لرستانی و یا سمندر امپراتور است  و گونه منحصر به فردی از تیره سمندرها است که فقط در آب های  این منطقه زندگی می کند . این سمندرها را در حین عبورمان در آب های سطحی و کم عمق مسیر مشاهده می کردیم و لذت می بردیم . متاسفانه به علت کوتاه فهمی و خودخواهی برخی از گردشگران ، جمعیت این سمندرها رو به کاهش و انقراض رفته است . نهایت خودخواهی  یا کمبود اطلاعات است که یک گونه منحصر به فرد از جانوران منطقه ای را صرفا برای تزیین و یادگاری از محلشان خارج و به خانه های خود ببرند جایی که زنده هم نخواهند ماند . از طرف محیط زیست جریمه سنگینی برای شکار و انتقال این جانوران کوچک و زیبا و بی آزار تعیین شده بود .

 

تصویر 58 : سمندر لرستانی ( سمندر امپراطور )

 

تصویر 59   

آبشار شوی یا همان آبشار تله زنگ یکی از زیباترین آبشارهای ایران است که البته چون مسیر دسترسی به آن نسبتا طولانی است  خوشبختانه کمتر در معرض عوارض گردشگری مانند آلودگی ناشی از زباله قرار گرفته است و بکر بودن نسبی منطقه مزیتی است برای  طبیعت گردان حرفه ای و صاحب اصول که یکی دو روزی را در محیط بکر و آرام و زیبا طی کنند . 

نماهایی از آبشار شوی

 تصویر 60

 

تصویر 61

 

تصویر 62  

در فاصله کوتاهی از آبشار اصلی ، آبشار دیگری به نام آبشار دوم  قرار دارد که حوضچه وسیع زیر آن  محل مناسبی برای شنا و تفریح فراهم کرده است . با وجود آنکه نیمه اسفند ماه و آب هم سرد بود باز بنا به عادت معمول تن به آب زدم و به این ترتیب انرژی و نشاط خودم را دوچندان کردم .

چند ساعتی را که در نزدیکی آبشار شوی بودیم فرصت مناسبی برای گشت و گذار در اطراف و در ارتفاعات آبشار بود . یکی از دو چشمه اصلی آبشار اصلی شوی در ارتفاعات بالادست این آبشار کاملا خشک شده بود .

در مجموع ، مقدار آب  آبشارهای بیشه و تله زنگ ظاهرا نصف مقدار آب های آن ها در سال های گذشته شده بود که هشدار روشنی بود برای کمبود آب و خشکسالی عمومی در کشور .

نماهایی از آبشار دوم شوی و طبیعت پیرامون و بالادست  آبشارهای شوی

تصویر 63

 

تصویر 64

 

تصویر 65

 

تصویر 66

 

تصویر 67

 

تصویر 68

 

تصویر 69

 

تصویر 70

بعد از ظهر به سمت روستای شِوی بازگشیم و یک شب مانی خاطره انگیز همراه با مهمان نوازی مردم خوب این روستا داشیم . بختیاری های عزیزی که در این منطقه از کشورمان ساکن هستند با حداقل امکانات  در این روستا زندگی می کردند .

 تصویر 71

 

تصویر 72 

روستای شِوی تا مدتی قبل ، از نعمت برق محروم بود و اخیرا با نصب پنل های نسبتا بزرگ خورشیدی در مجاورت هر خانه روستایی ، برق هر خانه در حد 5 لامپ متوسط تامین شده بود . البته هنوز روستاییان از حداقل امکانات رفاهی مانند یخچال یا تلویزیون برخوردار نبودند .
توصیه ما به تمام گردشگران عزیز آن است که اگر قصد دیدار از این منطقه را دارید ، اقلامی مانند خودکار و نوشت افزار را همراه خود ببرید و بین بچه های روستایی توزیع نمایید چون هیچ هدیه ای بالاتر از این ، این کودکان معصوم را خوشحال نمی کند .

شب مانی من و تعداد دیگری از دوستان در روستای شوی در بالای پشت بام یکی از خانه های روستایی بود . پنج شش چادر را بر روی این پشت بام برپا کردیم . محیط روستا و چشم انداز آن از بالای پشت بام و همچنین مسیر تردد ما برای رسیدن به پشت بام ، حس نوستالژیک و لذت بخشی در من ایجاد می کرد .

سحرگاهان فردا طبق عادت همیشگی ، قبل از سپیده دم از خواب بیدار شدم و کیف دوربین را روی شانه انداخته و از چادر خارج شدم . سپیده دم و طلوع آفتاب در طبیعت پیرامون این روستا بسیار دل انگیز و فرح بخش بود .

در ویدئو کلیپ مستند برنامه قسمتی از این زیبایی را به تصویر کشیده ام و امیدوارم حق مطلب را بجا آورده باشم  .

تصویر 73

 

تصویر 74

 

تصویر 75

 

تصویر 76

 

تصویر 77 

خانم های روستایی نیز از صبح زود مشغول پخت نان برای گروه ما بودند و دوستانم پیرامون آن ها جمع شده و از دیدن این صحنه های ناب در گستره باز طبیعت روستا لذت می بردند .

 

تصویر 78

 

تصویر 79

 

تصویر 80

 

تصویر 81 

یک صحنه جالب دیگری که از آن فیلم گرفتم ، از عقرب زرد کوچکی بود که از دیوار خانه روستایی بالا آمد و موقع صرف صبحانه ، روی سطح ایزوگام پشت بام در کنار ما شروع به جولان دادن کرد .

منطقه شمال خوزستان دارای عقرب های زردرنگی است که هرچند جثه کوچکی دارند ولی دارای زهر قوی هستند . کارخانه سرم سازی رازی هم به همین علت در استان خوزستان راه اندازی شده تا از زهر این عقرب ها برای ساخت واکسن ( سرم ) و پادتن برای درمان نیش و گزیدگی آن ها ، استفاده کند .

 تصویر 82

 

تصویر 83      

قبل از ظهر به سمت روستای تله زنگ برگشتیم تا ناهار سفارشی مان را در منزل پدر آقای خیری میل کنیم . سفارش ذبح یک گوسفند و تهیه کباب بختیاری که نوعی کباب چنجه بود را به آقای خیری داده بودیم که هرچند زیاد لذیذ درنیامد ولی لذت یک غذای دسته جمعی در کنار یک خانواده خونگرم و صمیمی روستایی خاطره لذت بخشی را در ذهنمان برجا گذاشت . نفری حدود 13 هزار تومان ، پیک ناهار هر نفر شد البته همراه با دوغ و چایی قبل و بعد از ناهار ، همراه با یک خاطره خوش از مهمان نوازی و گرمی این مردم با صفا که جزو بختیاری های اصیل این سرزمین هستند .

نماهایی از طبیعت زیبای منطقه در راه برگشت به روستای تله زنگ

تصویر 84 - گیاهان دارویی و خوراکی

 

تصویر 85

 

تصویر 86

 

تصویر 87

 

تصویر 88

 

تصویر 89

 

تصویر 90

 

تصویر 91 

در مسیر برگشت به روستای تله زنگ ، من و تعدادی از دوستان ، این بار برای عبور از رودخانه ، از وسیله ای استفاده کردیم که در این منطقه به آن " گرگر" می گفتند . یک سیم کابلی ضخیم مابین دو قسمت رودخانه عریض سزار کشیده شده بود که اتاقک روباز صندلی داری شبیه تله سی یژ به ان آویزان بود . تا چهار نفر می توانستند روی نیمکت های داخل این گرگر بنشینند . سپس مسئول  این تله سی یژ محلی ، خودش هم به داخل گرگر می آمد و با گرفتن و کشیدن سیم باکسل بالایی سبب می شد که گرگر آرام آرام به سمت جلو حرکت کند و به تدریج از عرض رودخانه رد شود .

 

تصویر 92

 

تصویر 93 

     
بعد از صرف ناهار و خداحافظی از خانواده خونگرم آقای خیری ، ساعت حدود سه بعد از ظهر بود که سوار قطار سرتاسری اهواز به تهران شدیم . ایستگاه تله زنگ از ایستگاه های اصلی در این مسیر بود و بنابراین قطار سراسری در آن توقف داشت . بعد از حدود 4 ساعت که  با یک دنیا خاطره  همخوانی و آواز در کوپه های اتوبوسی قطار همراه شد ، به دورود رسیدیم . 

تصاویری از روستای تله زنگ و خانه میزبان ما در این روستا

تصویر 94

 

تصویر 95

 

تصویر 96

 

تصویر 97

 

تصویر 98

 

تصویر 99

 

تصویر 100

 

تصویر 101

 

تصویر 102

در پایان  لازم به یادآوری می دانم که معمولا قطار های محلی و سراسری در مسیر دورود تا اندیمشک بویژه در ایام گردشگری ، جمعیت زیادی را جابجا می کند که در این شرایط ممکن است صندلی به اندازه کافی نباشد و شاید مجبور به نشستن در کف قطار بشوید . ولی در این برنامه با هماهنگی هایی که قبلا از سوی  سرپرست برنامه با عوامل و مسئولان قطار در رقت و برگشت انجام شده بود جای افراد گروه تامین شده  بود و مشکلی نداشتیم .

البته آنطور که جدیدا در سایت های خبری دیدم ظاهرا از سال گذشته قطارهای مدرن ریل باس جایگزین قطارهای محلی قدیمی در مسیر دورود تا اندیمشک شده تا عبور و تردد خیل وسیعی از هم وطنانمان که در این منطق ساکن هستند ، تسهیل گردد . چون برای عبور از رشته کوه های زاگرس در این منطقه ، بهترین و یا گاهی تنهاترین گزینه استفاده از قطار است .

تصویر 103

 نام نویسنده: هادی انصاری