سفری به روسیه، شرق خورشید، غرب ماه

آیا می دانید میگریشن کارت چیست؟ با فرآیند رجیستر در روسیه آشنا شده اید؟

میگرِیشِن کارت (کارت مهاجرت)

هنگام ضرب مهر ورود به روسیه در پاسپورت، آفیسر برگه ای به شما می دهد تا دو بخش آن را امضا نمائید. پس از امضای شما، از محل پرفراژ وسط برگه، آن را دو قسمت می کند. یکی از دو قسمت که کاغذی حدوداً 9 در 13 سانت است را همراه پاسپورتتان به شما می دهد.

 به این برگه میگریشن کارد (migration card) گفته می شود. در تمام طول سفر این برگه باید همراه شما باشد و در صورت درخواست پلیس ارائه نمائید. این برگه پس از پایان سفر و هنگام خروج از روسیه، باید تحویل آفیسر فرودگاه شود. اگر این برگه گم شود، مسافر مجبور است هر روز صبح به اداره پلیس رفته و حضور خود را اعلام نماید. ضمن اینکه مشکلاتی برای خروج از روسیه ایجاد می کند.

فرآیند رجیستر (ثبت آدرس محل اقامت)

رجیستر کردن فرآیندی است که طی آن محل اقامت مسافر پس از ورود به روسیه، توسط میزبان به دولت اعلام می شود تا در صورت نیاز بتوانند شما را بیابند. این اعلام از طریق پر کردن فرمی به نام رجیستریشن «توسط میزبان» انجام می شود. پر کردن این فرم توسط میزبان می تواند به صورت حضوری در اداره مهاجرت روسیه و یا بصورت آنلاین انجام شود. فلسفه ایجاد این فرآیند به زمان اتحاد جماهیر شوروی باز می گردد. در آن زمان دولت بر جابجایی های مهاجرتی مردم نظارت می کرد و در صورت لزوم حرکت آنها را در کشور متوقف می کرد.

رجیستر برای هر فرد خارجی که بخواهد بیش از هفت روز "کاری" در روسیه اقامت کند، الزامی است. آخر هفته ها یا روزهای تعطیل، روز کاری محسوب نمی شوند. لازم نیست رجیستر کردن حتما در بدو ورود به روسیه انجام شود، بلکه فرصتی احتمالا دو سه روزه برای این کار وجود دارد. حضور مسافر برای رجیستر کردن الزامی نیست و میزبان می تواند به تنهایی این کار را انجام دهد. مسئولیت رجیستر مسافر با میزبان است و او در این زمینه تکلیف قانونی دارد. اگر با تور سفر می کنید و یا در هتل های معتبر اقامت دارید، خیالتان راحت باشد.

رسپشن هتل بصورت اتوماتیک این کار را انجام می دهد و شما نیاز به انجام هیچ کاری ندارید. اما اگر در هتل های کوچک و یا اقامتگاههای غیر رسمی اقامت می کنید، از مالک درخواست کنید شما را رجیستر نماید. امکان رجیستر کردن توسط خود مسافر وجود ندارد و حتماً باید یک میزبان که شهروندی روسیه دارد رجیستر را انجام دهد. هر چند فرم رجیستر و ثبت آن رایگان است، اما معمولا مبلغی بابت ثبت آن توسط میزبان دریافت می شود. برخی میزبان ها مبلغی کمی در حدود سه چهار دلار برای رجیستر کردن از مسافر پول اخذ می کنند. البته ممکن است گاهی از بی اطلاعی مسافران سوء استفاده شود و مبلغ زیادی تا حدود 30 دلار (2000 روبل) بابت رجیستر کردن دریافت کنند.

بهتر است پیش از رزرو اقامتگاه خصوصاً آپارتمان، از مالک آن پرسیده شود که آیا فرآیند رجیستر را انجام می دهد یا خیر؟ و هزینه رجیستر کردن با او توافق شود. اگر میزبان مبلغ زیادی بابت این امر مطالبه کرد، بهتر است اقامتگاه دیگری انتخاب شود. لازم نیست رجیستر حتماً از طریق همان هتلی که پیش از ورود به روسیه رزرو کرده اید باشد. در هر هتلی اقامت کنید، آنها موظف به رجیستر هستند. اگر اقامت در چند هتل مختلف است، همه هتل ها جداگانه باید رجیستر را انجام دهند. اگر قصد سفر با قطار در مسیر ترانس سیبری را دارید و اقامت شما در قطار است، بلیت قطار حکم رجیستر را دارد و باید آنرا تا پایان سفر همراه داشته باشید.

کپی صفحه مشخصات پاسپورت و کپی صفحه ای که ویزای روسیه الصاق شده و کپی میگریشن کارت برای رجیستر نیاز است. فرآیند رجیستر مهم است و اگر میزبان آنرا انجام ندهد، مسافر جریمه می شود.

روز هشتم

بازگشت به مسکو – بازدید از تالار بولشوی – خرید از آشان

امروز ساعت 6 صبح از خواب برخواستیم. برنامه امروز صبح، بازگشت به مسکو است. چون رستوران هتل کمی دیر و ساعت 8 باز می شود، امکان میل کردن صبحانه نداشتیم. با یاندکس دو دستگاه ون گرفتیم و راهی فرودگاه پالکوو شدیم.

با پرواز ایرفلوت به مسکو رسیدیم. بلافاصله از فرودگاه شرمیتوو مسکو نیز خودمان را با دو دستگاه ون به هتل رساندیم. ظهر به هتل رسیدیم و پس از تحویل اتاق کمی استراحت کردیم. برای عصر، برنامه بازدید نداشتیم و قصد پاساژ گردی داشتیم. اما من برای از دست دادن باله دریاچه قوها در سنت پترزبورگ هنوز ناراحت بودم. پیشنهاد کردم به سالن بولشوی برویم تا اگر برنامه باله دارد آنرا ببینیم. به مترو رفتیم و در ایستگاه Teatralnaya پیاده شدیم و از طریق زیرگذر خروجی شماره 9 به سالن بولشوی رفتیم.

سالن بولشوی (Bolshoi Theatre)

فردی به نام جوزف بووه سالن تئاتر تاریخی مسکو که به بولشوی مشهور است را طراحی کرده است. این سالن یکی از بهترین سالن های دنیا برای اجرای اپرا و باله است. کلمه بولشوی به معنی بزرگ است که هم بزرگی ساختمان را نشان می دهد و هم به مقام بالای اپرا و باله در میان سایر هنرهای نمایشی اشاره دارد. این ساختمان سه بار تاکنون بصورت کامل در آتش سوخته و بازسازی شده است.

باله بولشوی نیز مثل باله مارینسکی، یکی از معتبرترین مجموعه های باله دنیاست. باله معروف دریاچه قو که می خواستیم آنرا در سالن مارینکسی سنت پترزبورگ ببینیم، نخستین بار در سال 1877 در این سالن و در مسکو اجرا گردیده است. دورتادور تئاتر بولشوی را گشتیم ولی خبری از باجه فروش بلیت یا جایی که برنامه ها را اعلام کرده باشند نبود. سالن تئاتر هم تعطیل شده بود و کسی نبود که بتوانیم از او راهنمائی بگیریم.

بعداً متوجه شدیم بلیت برنامه های تئاتر بولشوی فقط بصورت آنلاین فروخته می شود. دست از پا درازتر تصمیم گرفتیم همان برنامه پاساژ گردی را ادامه دهیم. پس به پاساژ سوم (SUM) که در کنار سالن تئاتر بولشوی است رفتیم.

مرکز خرید سوم (SUM)

مرکز خرید سوم یکی از لاکچری ترین مراکز خرید مسکو است. در مرکز تجاری سوم بیش از 1000 برند دنیا حضور دارند و یکی از ایده آل ترین مراکز خرید مسکو است. اگر جیبتان یاری کند قطعا از سوم دست خالی بیرون نخواهید رفت. مثلاً اگر با پرداخت 60 میلیون تومان ناقابل برای یک جفت کفش ساده پاشنه سه سانتی زنانه مشکلی ندارید، قطعا این پاساژ برایتان ایده آل خواهد بود. ما هم ترجیح دادیم خرید کفش زنانه را به زمان بازگشت به تهران و رفتن به باغ سپهسالار موکول کنیم. نه اینکه قیمت مهم باشه ها! نه! اصلا! هدف ما حمایت از تولید داخل بود!

ترجیح دادیم به جای گشتن بیهوده در این پاساژ، به مرکز خریدی برویم که بتوانیم چیزی بخریم. پس وقت را تلف نکردیم و با یک دستگاه ون از یاندکس، خودمان را به یکی از شعب اصلی مرکز خرید آشان رساندیم. در نزدیکی این شعبه آشان ایستگاه مترو وجود نداشت.

مرکز خرید آشان (Auchan Hypermarket)

آشان یک گروه خرده فروشی چند ملیتی است که مبدا برند آن فرانسه است و یکی از بهترین هایپر مارکت های دنیاست. هایپر مارکت آشان یک فروشگاه زنجیره ای است که شعب زیادی در روسیه و مسکو دارد. شعبه خیابان Signal'nyy Proyezd یکی از شعبات بزرگ آشان است که از شیر مرغ تا جان آدمیزاد در آن پیدا می شود. قیمت های آشان اغلب ارزانتر از فروشگاههای سطح شهر است. 

شعب آشان از جمله مراکز خریدی هستند که مردم مسکو خریدهای روزمره خود را در آن انجام می دهند. هرچند قیمت های آشان برای مردم مسکو ارزان است، اما برای ما که از ایران رفته بودیم و قرار بود ریال های تبدیل به روبل شده را تقدیم صندوقدار کنیم، باز هم گران بود.

ساعت ها در آشان وقت گذراندیم و بچه ها چند قلم کالا که قیمت مناسبی داشت خریدند. فروشگاههای کنار هایپرمارکت کم کم در حال بسته شدن بود و این موضوع یادآوری می کرد که باید به هتل بازگردیم. بچه ها خریدهای خود را به پارکینگ آوردند و از یاندکس درخواست ون کردیم. راننده ون وقتی متوجه شد فارسی صحبت می کنیم برایمان موزیک ویدئوی فارسی گذاشت. شبگردی در خیابانهای مسکو با موزیک ویدئوی ایرانی لذت بخش بود:

 شبگردی در مسکو با موسیقی ایرانی

 راننده یک مهاجر آذربایجانی به نام موسی بود که کمی با فرهنگ ایران و زبان فارسی آشنایی داشت و تا متوجه شده بود ما ایرانی هستیم، چند موزیک ویدئوی فارسی دانلود کرد و آنرا روی گوشی نصب شده روی داشبورد پخش کرد.

در اواسط راه بازگشت به هتل، موسی کنار بزرگراه و روبروی سیتی سنتر مسکو توقف کرد. محلی که ایستاده بودیم نمای زیبائی از سیتی سنتر داشت و راننده که می دانست این نمای زیبا می تواند برا ما جالب باشد، توقف کرده بود تا ما آن را ببینیم.

در همان ابتدای توقف، موسی درب پشت ون را باز کرد. از او پرسیدم چرا درب پشت ون را بالا داده ای؟ جوابش برایم غیر منتظره بود: چون دوربین های پلیس بخاطر توقف کنار بزرگراه مرا جریمه می کنند، درب را بالا داده ام تا دوربین ها نتوانند پلاک را بخوانند!!! پس از دیدن سیتی سنتر به هتل بازگشتیم و خسته از یک روز پرهیاهو، به خواب عمیقی فرو رفتیم.

روز نهم

بازدید از کاخ کرملین – بازدید از پارک زَریادیه (Zaryadye) و پل سر به فلک کشیده

امروز صبح زود از خواب برخواستیم تا زودتر خودمان را به کرملین برسانیم. صف های شلوغ خرید بلیت، خیلی وقت ما را می گرفت. اگر دیر می جنبیدیم، ساعت ها باید در صف بلیت و ورود به کاخ کرملین می ماندیم و حتی ممکن بود ظرفیت بازدید تکمیل شود. حرکت کردیم و به مترو رفتیم و در ایستگاه Alesandrovskiy Sad پیاده شدیم. از خروجی نسبتاً طولانی شماره 5 ایستگاه مترو که به پارک الکساندر (شمال غرب میدان سرخ) می رسد بیرون آمدیم. (در اطراف میدان سرخ سه چهار ایستگاه متفاوت از خطوط مختلف مترو قرار دارد و بسته به اینکه قصد بازدید از کدام جاذبه اطراف میدان سرخ را دارید، نزدیکترین ایستگاه جهت پیاده شدن را از طریق گوگل مپ پیدا کنید.)

 بلیت فروشی نزدیک خروجی بود و هنوز نیم ساعت تا آغاز فروش بلیت زمان باقی مانده بود. باورکردنی نبود که با وجود اینکه نیم ساعت مانده بود تا بلیت فروشی آغاز شود، باز هم بیش از دهها نفر در صف بودند.

برای بازدید از کرملین 4 نوع بلیت وجود دارد:

1-Armoury chamber که نرخ بلیت آن 700 روبل است.

(بازدید در ساعات 10 – 12 – 14:30 – 16:30 انجام می شود و تعداد محدودی بلیت برای هر ساعت فروخته می شود )

2-Architectural complex of the cathedral square که نرخ بلیت آن 1000 روبل است.

3-Temporary exhibitions که نرخ بلیت آن 500 روبل است. (این بلیت برای نمایشگاههایی است که داخل کرملین برگزار می شوند و در زمان برگزاری نمایشگاههای مختلف فروخته می شود)

4-New Kremlin Square که بلیت آن 250 روبل است.

بلیت بخش اسلحه خانه (بلیت نوع 1) که پر بازدید ترین بخش است را خریدیم و به صف ورود به کرملین پیوستیم. این بلیت شامل بازدید از محوطه کرملین و موزه اسلحه خانه و چند کلیسا داخل محوطه است. توضیح اینکه موزه های دیگری مثل موزه صندوق الماس در داخل کرملین وجود دارد که بلیت آنها در کنار درب ورودی موزه در داخل کرملین فروخته می شود.

مجموعه کرملین (The Moscow Kremlin)

آنچه امروزه ما به عنوان کاخ کرملین می شناسیم، مجموعه ساختمان هایی است که بعنوان ارگ حکومتی روسیه استفاده می شود و با دیواری به نام دیوار کرملین محصور شده است. طول دیوار کرملین 2235 متر است و ارتفاع آن در بخش های مختلف بین 5 تا 19 متر در نوسان است. قطر دیوار نیز بین 3/5 تا 6/5 متر متغیر است. شناخته شده ترین بخش های مجموعه کرملین، چهار قصر و چهار کلیسا به همراه چند برج تاریخی است.

قصرهای مجموعه که از قضا زیباترین بخش های کرملین هستند، قابل بازدید برای عموم مردم نیستند و برای دیدارهای دیپلماتیک مورد استفاده قرار می گیرند. اما امکان بازدید از کلیساها برای همه وجود دارد. این مجموعه جزو میراث جهانی یونسکو به ثبت رسیده است. در اهمیت تاریخی کاخ کرملین همین بس که ایوان مخوف و استالین در آن حکومت کرده اند و ناپلئون آتش گرفتن مسکو را از اینجا تماشا کرده است؛ لنین تفکرات خود را از اینجا اجرا کرد و گورباچف سعی کرد در اینجا نتیجه تفکرات لنین را دگرگون کند.

یلتسین از اینجا سعی کرد اصلاحات خود را انجام دهد و پوتین از اینجا تلاش کرد روسیه را به جمع ده کشور پیشرفته جهان برساند. هر چند گفته می شود کرملین محل اقامت و کار رئیس جمهور است، اما طبق گفته برخی لیدرهای روس در زمان بازدید از کرملین، ظاهرا این کاخ محل حضور روزانه رئیس جمهور برای کار نیست و بیشتر جنبه تشریفاتی دارد. یعنی محل کار رئیس جمهور در محلی شبیه به آنچه ما به نام نهاد ریاست جمهوری می شناسیم است. کرملین در قرن 18 میلادی به شکل فعلی در آمده، اما ساختمان هایی در این مجموعه وجود دارد که قدمت آنها به قرن 12 میلادی می رسد.

در پارک الکساندر پلی وجود دارد که محل ورود توریست ها به کاخ کرملین است. به پلکان ورودی پل رفتیم و پس از چک های امنیتی دقیق توانستیم وارد محوطه کرملین شویم. وقتی از روی پل عبور کردیم از دربی که در زیر یکی از برج های کرملین قرار دارد عبور کردیم و وارد محوطه مجموعه شدیم. 

نخستین بخش کرملین که هنگام ورود دیده می شود، یک ساختمان زرد رنگ است. دورتادور ساختمان با توپ های جنگی قدیمی تزئین شده است. چند توپ کالسکه ای در مقابل یکی از دیوارها قرار دارد، که ساخت روسیه است. اما 875 لوله توپی که دورتادور ساختمان قرار دارد از "ارتش بزرگ" ناپلئون هنگام آن شکست تحقیرآمیز که وصفش را قبلا گفتم به غنیمت گرفته شده است.

 این ساختمان اکنون محل استقرار تیم امنیتی و محافظان ولادیمیر پوتین است و امکان بازدید از داخل آن وجود ندارد.

رفت و آمد انبوه نیروهای کت شلواری مسلح و حضور ده ها ماشین ضد گلوله و تشریفاتی به خوبی کارکرد این ساختمان را نشان می داد. 

پس از عبور از این بخش، به یک محوطه وسیع که نمای زیبایی از کلیسای سنت باسیل و یکی از برج های کرملین داشت رسیدیم . با عبور از این محوطه و کمی پیاده روی به توپ بزرگ کرملین (توپ تزار) رسیدیم.

توپ تزار (Tsar Cannon)

توپ برنزی تزار، یک توپ بسیار بزرگ است که در سال 1586 میلادی ساخته شده است و در محوطه کرملین قرار دارد. از این توپ هیچگاه استفاده نشده است اما برخی باستان شناسان معتقدند آثاری از حداقل یک شلیک در لوله آن مشاهده می شود. این توپ بیشتر جنبه نمادین دارد و نماد هنر ریخته گری صنعت اسلحه سازی روسیه است.

این توپ با 89 سانتی متر کالیبر (قطر داخلی لوله) و حدود 40 تن وزن، بعنوان بزرگترین توپ دنیا از لحاظ کالیبر در گینس ثبت شده است. ناپلئون پس از حمله به مسکو، قصد حمل این توپ به فرانسه را داشت و چرخ هایی چوبی برای توپ ساخت که این چرخ ها در آتش سوزی مسکو در آن زمان از بین رفت. سپس کالسکه فلزی فعلی که صرفاً تزئینی است در سال 1835 ساخته و توپ روی آن نصب شد است.

با نصب توپ روی کالسکه، قابلیت شلیک توپ از بین رفت. گوی های کروی مقابل توپ نیز که هرکدام یک تن وزن دارند، بیشتر جنبه تزئینی دارند. زیرا قطر آنها از قطر لوله توپ بیشتر است و امکان شلیک آنها توسط توپ وجود ندارد. این گوی ها بعدها به توپ اضافه شده اند. با توپ عکس یادگاری گرفتیم و با چند متر پیاده روی به ناقوس تزار رسیدیم.

ناقوس تزار (Tsar Bell)

در روسیه ناقوس ها نه تنها در خدمات کلیسا بوده اند، بلکه نقش زیادی در زندگی روزمره مردم داشتند. ناقوس ها می توانستند یک مراسم مهم، مثل تاج گذاری را اعلام کنند و یا به عنوان زنگ خطر در هنگام حملات دشمن و یا حتی اعلام آتش سوزی استفاده شوند. مردم همیشه از شیوه نواختن، پیام ناقوس ها را می فهمیدند. در سال 1730 ناقوسی 200 تنی به ارتفاع 6 متر ساخته شد که قرار بود صدای آن 50 کیلومتر دورتر شنیده شود و بزرگترین ناقوس تمام دنیا باشد. اما بخت با ایوان و میخائیل موتورین که آنرا می ساختند، یار نبود. زیرا بلافاصله پس از تکمیل ساخت ناقوس، یک آتش سوزی مهیب روی داد و داربستهای چوبی که برای ساخت ناقوس نصب شده بود آتش گرفت و موجب گرم شدن بدنه ناقوس شدند.

نگهبانان با ریختن آب سرد، قصد خاموش کردن آتش را داشتند که آن آب باعث انقباض و انبساط ناقوس شد و موجب ایجاد 11 ترک روی ناقوس شده و یک تکه 11 تنی از آن جدا شد. بدین شکل این ناقوس غول پیکر پیش از به دنیا آمدن از دنیا رفت!

کنار ناقوس تزار ایستادم و چند عکس گرفتم تا خدای نکرده امتیاز این مرحله را از دست نداده باشم. برایم جالب است که از دو جاذبه اصلی کرملین، اولی توپی است که هرگز شلیک نکرده و دومی ناقوسی است که هرگز صدا نداشته! از ولادیمیر بعید بود همچنین شاهکارهایی را بعنوان نماد کرملین قبول کنه. من جای او بودم این مایه های ننگ را به پستوی موزه ها انتقال می دادم!

پیوند عمیق تاریخچه اغلب جاذبه های گردشگری روسیه با جنگ، کمی برایم عجیب به نظر می رسید. در روسیه بیش از هرکشوری که تاکنون سفر کرده ام، آثار تاریخی و جاذبه ها با جنگ رابطه دارند. شاید اگر بدانیم تعداد کشته های مردم این کشور در جنگ جهانی دوم، عدد باور نکردنی 27 میلیون کشته است؛ همچنین اگر بدانیم ماشین کشتار جنگ 14% از جمعیت این کشور در جنگ دوم جهانی را قتل عام کرد؛ و به وقایعی چون فروپاشی اتحاد جماهیر شوروی و از دست رفتن جایگاه ابرقدرت اول دنیا در تاریخ معاصر این کشور نگاهی بیاندازیم؛ پیوند ناگسستنی فرهنگ و تاریخ این کشور با جنگ کمی قابل درک باشد. به نظرم اگر جنگ (خصوصاً شکست ناپلئون) و آتش سوزی را از تاریخ روسیه حذف کنیم، چیز خاصی باقی نمی ماند و می توانیم بقیه را در یک برگه A4 بنویسیم!

پیاده از مقابل ناقوس حرکت کردیم. برای دیدن موزه اسلحه خانه، باید مسیر زیادی را پیاده طی کرد تا به آن رسید. مسیر را ادامه دادیم تا به دورترین بخش قابل بازدید کرملین یعنی موزه اسلحه خانه رسیدیم.

موزه اسلحه خانه (Armoury Chamber)

یکی از بخش های جذاب مجموعه کرملین، ساختمان اسلحه خانه است که موزه ای شناخته شده در سراسر دنیاست. البته اشیای داخل موزه چندان ارتباطی با نام "اسلحه خانه" ندارند و موزه حاوی گنجینه ای از لوازم تزارها است که قرن ها در خزانه خاک خورده اند و اکنون به نمایش در آمده اند. برخی لوازم موزه، کار دست صنعتگران کاخ کرملین در قدیم، و برخی دیگر هدایای سفرا و روسای کشورهای دنیا هستند.

از اینکه می دیدم چنین گنجینه نفیسی از تاریخ پر تلاطم روسیه جان سالم به در برده است شگفت زده بودم. در حین بازدید، یک کوچولوی با نمک روس دنبال من راه افتاده بود و عکس گرفتن من را تماشا می کرد.

هر چه به او لبخند زدم و ادا و اطوار درآوردم! نتوانستم لبخند روی لب این کوچولو بنشانم. تا الان شک داشتم که روس ها لبخند زدن به غریبه ها را نشانه حماقت می دانند، اما با دیدن اخم و جدیت این کوچولو مطمئن شدم چنین چیزی در فرهنگ روسیه وجود دارد!

ساختمان موزه دو طبقه دارد. در طبقه بالا مجموعه ای لوازم و ادوات مثل انواع جام ها، تاج ها، ریزا ها و...  نمایش داده می شود و در طبقه پایین مجموعه کالسکه های سلطنتی، لباسهای تشریفاتی تاج گذاری و ... به نمایش در آمده اند. 

بازدید از کالسکه های سلطنتی جذابیت بیشتری برای من نسبت به سایر بخش ها داشت. علی رغم اینکه با نصب تابلو هشدار داده بودند لمس کردن اشیاء ممنوع است، اما بی حواسی من باعث شد که یک لحظه چرخ یکی از کالسکه ها را لمس کنم و با چشم غُره بانوی نگهبان حواسم سر جایش بیاید.

بعد از من، یکی از سه تفنگدار بدنه یکی از کالسکه ها را لمس کرد که اینبار خانم نگهبان حسابی شاکی شد. به نظرم اگر مسئولین موزه به جای نصب تابلوی ممنوعیت لمس اشیاء برای انسان ها، تابلو را برعکس می زد و به اشیاء می گفت نگذارید انسان ها به شما دست بزنند، نتیجه بهتری می گرفتند!

در کنار درب خروج موزه اسلحه خانه، بخشی وجود دارد که می توان از آنجا بلیت صندوق الماس (Diamond Fund) را خریداری کرد. صندوق الماس همه روزه به جز چهارشنبه ها باز است و ساعت 13 الی 14 تعطیل است. پیش از سفر تصور می کردم صندوق الماس یک صندوق پر از الماس در موزه اسلحه خانه است! اما اکنون متوجه شدم صندوق الماس، نام یک موزه در داخل ساختمان موزه اسلحه خانه است؛ و در آن جواهرات و سنگ های قیمتی متعلق به پادشاهان و شاهزادگان ادوار مختلف تاریخ روسیه به نمایش درآمده است.

عکسبرداری داخل صندوق الماس ممنوع است. با توجه به اینکه فرصت کافی نداشتیم و اکثر بچه ها علاقه ای به بازدید از موزه صندوق الماس نداشتند، از دیدن آن صرف نظر کردیم. حتی اگر فرصت و علاقه هم داشتیم حوصله صف تحویل بار و بندیلمان به امانتداری را نداشتیم! پس از خروج از اسلحه خانه، راهی بازدید از کلیساها و سایر ابنیه محوطه کاخ کرملین شدیم که توضیح تک تک آنها خارج از حوصله سفرنامه است. لذا تصاویر آن را تقدیم شما می کنم:

پیش از سفر، بازدید از کرملین جزو اولویت های من بود. کرملین نام دهان پرکنی! دارد و هیچگاه دوست نداشتم به روسیه بیایم ولی کرملین را نبینم. اما اگر اکنون بخواهم صادقانه نظرم را بگویم، اگر توریستی به روسیه بیاید و کرملین را نبیند، چیز خاصی را از دست نداده است. بازدید از داخل کاخ های زیبای کرملین که زیباترین بخش های آن هستند برای عموم محدود شده و عملاً بازدید کنندگان چند کلیسا، موزه و محوطه کرملین را می بینند، که بعید می دانم با تصورات آنها با پیش از سفر، چندان همخوانی داشته باشد.

در ادامه کلیپی از ورود و خروج خودروهای حامل شخصیت های روس به کاخ کرملین تقدیم حضورتان می گردد:

 ورود و خروج شخصیت ها به کاخ کرملین

 پس از بازدید از کاخ کرملین، ناهار را در اطراف پارک الکساندر میل کردیم.

مقبره سرباز گمنام (Tomb of the Unknown Soldier)

پس از صرف ناهار به بنای یادبود سربازان گمنام در ابتدای پارک الکساندر (ضلع شمالی) رفتیم. اینجا مقبره یکی از سربازان گمنام شوروی است که در جنگ با نازی ها کشته است. این یادمان بخشی از پارک است و ورودیه ندارد. 

روی سنگ کنار مقبره عبارت "نامت را نمی دانیم اما یادت جاودانه است" حکاکی شده است. دو سرباز همیشه از این مقبره پاسداری می کنند. در مقابل مقبره آتشدانی قرار دارد که شعله آن را خاموش نمی کنند و به نام شعله ابدی معروف شده است.

بر بالای مقبره تندیسی از کلاهخود سربازان و رو اندازی شبیه پانچو قرار دارد.  معمولاً ساعت 12 ظهر مراسم تعویض نگهبانان در این محل انجام می شود و توریست ها برای تماشای این مراسم در این ساعت به مقبره می آیند.

پس از بازدید به هتل بازگشتیم و کمی استراحت کردیم. عصر مجدداً راهی مرکز شهر شدیم و به پارک زریادیه رفتیم.

نقشه شماره 6 -  نقشه جاذبه های گردشگری اطراف میدان سرخ

پارک زَریادیه (زریادی) - پل سر به فلک کشیده (Zaryadye Park- Soaring Bridge)

پارک زریادیه یک پارک شهری در نزدیکی میدان سرخ و در فاصله اندکی از پشت کلیسای سنت باسیل قرار دارد. ورود به پارک و پل سر به فلک کشده رایگان است. این پارک 5 سال پیش و به مناسبت هشتصد و هفتادمین سالگرد تاسیس مسکو با حدود نیم میلیارد دلار هزینه ساخته و با حضور ولادیمیر پوتین رئیس جمهور و شهردار مسکو افتتاح شد. در پارک یک سالن کنسرت چند منظوره زیبا وجود دارد که میزبان بندهای مختلف موسیقی است.

ویژگی اصلی این پارک از نظر سازندگان، امکانات آن است که در زیر چشم انداز پارک پنهان شده و در نگاه اول یک پارک ساده و نه چندان بزرگ به نظر می رسد. اما امکانات فراوانی مثل غار یخی، سالن کنسرت، آمفی تئاتر و ... در زیر آن وجود دارد. این پارک محلی عالی برای شبگردی است و پیشنهاد می کنم اگر به مسکو سفر می کنید، حتما رفتن به این پارک و پیاده روی شبانه در آن جزو اولویت هایتان باشد.

راستش من هر چه نگاه می کردم نمی فهمیدم پانصد میلیون دلار برای کجای این پارک هزینه شده است. حتی اگر هزینه تملک و تخریب هتلی که در اینجا وجود داشته را هم در مخارج حساب کرده باشند، به نظرم بعید بود هزینه آن اینقدر زیاد شود. از نظر من ویژگی اصلی این پارک، نه آن امکانات زیر پوستی آن، بلکه پل سر به فلک کشیده است. پل سر به فلک کشیده به طول 70 متر، یک سازه هوایی V شکل با امتداد بیرونی خارج از پارک و روی رودخانه مسکو است.

طول این پل 70 متر و بدون تکیه گاه است. کف عرشه پل که محل پیاده روی است، چوبی است و تحمل 240 تن بار معادل تحمل سه الی چهار هزار نفر جمعیت روی خود را دارد.

نرده های بلند شیشه ای بر لبه عرشه پل تعبیه شده است که هیچ کس نتواند از کناره های پل بالا برود یا پایین بپرد. یکی از بهترین و زیباترین چشم اندازهای شهر مسکو را می توان روی این پل مشاهد کرد. از یکسوی پل، منظره کلیسای سنت باسیل و یکی از برج های کرملین، روح را نوازش می کرد.

 از سوی دیگر، نمای زیبای یکی از برج های هفت خواهران، به همراه نورپردازی چشم نواز، منظره زیبائی پدید آورده بود. ماه کامل شده بود و در آسمان می درخشید. انگار ماه هم تلاش می کرد چشم انداز بی نظیر روی پل سر به فلک کشیده را با خوش رقصی زیباتر کند.

ماه پشت ابرهای دوردست منظره ای رویایی را پدید آورده بود. حضور جوانانی که مشغول عشق بازی بودند، منظره را رمانتیک تر می کرد. ساعتی روی سکوی چوبی عرشه پل نشستیم و از منظره لذت بردیم. روزهای آخر سفر ما بود و غبطه می خوردم که چرا زودتر به اینجا نیامدیم. اگر همان روزهای اول سفر به اینجا می آمدیم، فرصت تکرار این تجربه را داشتیم و شب های بیشتری میتوانستیم در اینجا قدم بزنیم. ساعت 24 بود و باید به هتل باز می گشتیم. فردا روز آخر سفر و پرواز ما به تهران است. با 300 متر پیاده روی به ایستگاه مترو Kitay Gorod که در خیابان کنار پارک بود رفتیم و به هتل بازگشتیم.

در سفر به روسیه چه ارزی با خودمان ببریم؟

برای سفر به روسیه می توانید روبل، دلار و یورو همراه داشته باشید. نرخ تبدیل ریال به روبل در ایران منصفانه نیست و حدود 15 درصد متضرر خواهید شد. پس بهتر است دلار و یورو همراه خود ببرید. در مرداد 1401 که ما به روسیه سفر کردیم، هر دلار معادل 63 روبل و هر یورو معادل 66 روبل بود.

 صرافی در مرکز مسکو در فواصل نه چندان نزدیک وجود دارد. اما توجه داشته باشید اگر از مرکز شهر دور می شوید، حتماً روبل به اندازه کافی همراه داشته باشید. زیرا ممکن است در خارج شهر صرافی پیدا نکنید. راستی تا فراموش نکردم یادآوری کنم که حتماً حتماً دلار و یوروهای همراهتان بدون مُهر، بدون نوشته و کاملاً سالم باشد. حتی مهرهای ریزی که صرافی های ایران بر روی دلار می زنند یا یک خط کوچک خودکار باعث می شود تا صرافی ها، ارز شما را قبول نکنند. بهتر است دلار خط آبی همراهتان ببرید، زیرا اکثر صرافی ها دلار سفید قبول نمی کنند (دلارهای جدید که خط آبی دارند در ایران به دلار آبی معروف شده اند). مورد دیگری که باید خدمتتان عرض کنم، این است که سال تولید درج شده بر روی دلارهای همراهتان از سال 2009 به بعد باشد.

نرخ تبدیل دلار به روبل در صرافی فرودگاه ونوکوو مسکو شبیه استثمار بود! در این صرافی به ازای هر دلار فقط 45 روبل پرداخت می شد. یعنی اگر در آنجا دلارهایمان را به روبل تبدیل می کردیم، 30 درصد پول ما بخار می شد. با توجه به اینکه وجوه نقد خود را در چند جیب مختلف گذاشته بودم، اگر احیاناً مورد جیب بُری قرار می گرفتم، به مراتب کمتر از تبدیل پول در صرافی فرودگاه ونوکوو ضرر می کردم! اگر قصد ورود به روسیه از طریق فرودگاه ونوکوو را دارید و مجبورید در آنجا روبل تهیه کنید، دلار خُرد همراه داشته باشید و فقط به اندازه نیاز لحظه ای روبل تهیه نمائید.

اگر با تور به روسیه سفر می کنید، در بدو ورود نیازی به روبل نخواهید داشت. می توانید پس از رسیدن به هتل، صرافی با نرخ مناسب پیدا کنید و ارز خود را تبدیل نمائید. اگر در جایی به روبل نیاز داشتید و صرافی پیدا نکردید، از طریق گوگل مپ شعب اِزبِر بانک (Sber Bank) را پیدا کنید و با ارائه پاسپورت، ارز خود را به روبل تبدیل کنید.

روز دهم

بازدید از سیرک نیکولین مسکو– بازگشت به تهران

امروز روز وداع با روسیه است. می شود ناراحتی را در چشمان بچه ها دید. دیدن برنامه سیرک برای روز آخر انتخاب خوبی بود. شاید سیرک بتواند دل و دماغ بچه ها را بازگرداند.

سیرک بزرگ مسکو (سیرک نیکولین) (Nikulin's Circus)

ساختمان سیرک دقیقاً در کنار خروجی ایستگاه مترو Tsvetnoy قرار دارد. سیرک نیکولین مسکو دو و نیم قرن قدمت دارد. نرخ بلیت بسته به جایگاه از 1500 روبل (23دلار) تا 5000 روبل (76 دلار) قیمت دارد.

بلیت های ارزان در طبقات بالا است و دید کافی نسبت به گروه اجرای موسیقی زنده و پرده اکران ندارد و صندلی ما دقیقاً در همین محل بود. یعنی نه گروه موسیقی و نه پرده اکران را نمی دیدم. ساختمان سیرک بصورت اختصاصی برای این سیرک و با امکانات فراوان ساخته شده و ظرفیت بیش از 3500 تماشاگر را دارد.

با توجه به اینکه مقابل پای ما راهرو قرار داشت، رفت و آمد انجام می شد و تا دقایقی پس از شروع برنامه، همچنان رفت و آمد بر قرار بود و دید ما را مختل می کرد. در کل، برنامه سیرک قابل قبول و کمی مهیج بود.

ولی از لحاظ بند بازی و مهیج بودن به پای سیرک خلیل عقاب ایران نمی رسید. به نظرم اگر سیرک های معروف دیگر را دیده باشید، این سیرک شما را اغنا نخواهد کرد. اما اگر کودک به همراه دارید، دیدن این سیرک را از دست ندهید. در کل پیشنهاد من این است که اگر قصد دیدن فقط یک برنامه نمایشی در روسیه را دارید، بهتر است اولویت شما به ترتیب رقص باله "دریاچه قو" در سالن مارینسکی سنت پترزبورگ، انتخاب دوم "فولک شوی مسکو" و انتخاب سوم شما "سیرک نیکولین مسکو" باشد.

عکسبرداری و فیلمبرداری در سیرک ممنوع است و تخطی از ممکن است جریمه در پی داشته باشد. در طول برنامه برخی با گوشی فیلمبرداری می کردند که کارکنان سیرک با چراغ قوه، روی آنها نور می انداختند و تذکر می دادند فیلمبرداری ممنوع است. اما با این حال برخی همچنان مخفیانه فیلم و عکس می گرفتند.

دسترسی به باجه فروش بلیت از طریق دربی که سمت راست راه پله های بیرونی ساختمان سیرک است فراهم است. بلیت جایگاههای خوب سیرک فوری تمام می شود و بعید است همان روز اجرا، بتوانید بلیت در جایگاه مناسب تهیه کنید. بهتر است روزهای قبل نسبت به تهیه بلیت اقدام نمائید. تعدادی دلال در مقابل سیرک هستند که بلیت را با قیمت های بالا می فروشند. پیشنهاد نمی کنم از این دلال ها بلیت بخرید.

پس از پایان برنامه سیرک، به شعبه برگر کینگ کنار سیرک رفتیم و نهار را میل کردیم. سپس به هتل بازگشته و چمدان ها را تحویل گرفتیم و با دو دستگاه ون خودمان را به فرودگاه رساندیم. سفر ده روزه ما به پایان رسیده بود. حس لحظه بازگشت از سفر خیلی غریب است. غم و شادی را توامان در دل خود دارد. غمگین از جهت پایان یکی از خاطره انگیز ترین سفرهای عمرم، و مسرور از جهت دیدن همسر و فرزندم بودم. پرواز ماهان به خوبی انجام شد و به تهران رسیدیم. دفتر سفر ما به آخرین برگ رسیده بود. در فرودگاه امام بچه های گروه با هم وداع کردند. 

اما وداع در پایان سفر روسیه، با وداع در پایان سفر سریلانکا تفاوت داشت:

در پایان سفر سریلانکا نمی دانستیم آیا باز هم سه تفنگدار را خواهیم دید؟ و آیا دوستی شش روزه ما ادامه پیدا خواهد کرد؟ اما حالا در پایان سفر روسیه، ما دوستان خانوادگی صمیمی بودیم که به زودی یکدیگر را ملاقات خواهیم کرد.