سفرنامه استانبول

خواندن سفرنامه زیر به افرادی که در پایین اشاره شده توصیه میشود:
- افرادی که جزئیات بیشتری درباره سفر به استانبول می خواهند (وضعیت قیمتها، وسایل نقلیه عمومی، جاهای خرید، غذاها و ...)
- افرادی که می خواهند تفریحات سفر را بدون کم و کاست ولی با هزینه بسیار کمتر تجربه کنند
- گروههای دو یا چند نفره که سفر زنانه به استانبول دارند
- افرادی که می خواهند جاهای جدیدی از استانبول را ببینند: مانند جزایر اطراف استانبول، بخش آسیایی و ... ( یا سفر طولانیتری دارند و یا اینکه بار چندمشان است که به این سفر می آیند.)
- افرادی که میخواهند از تجربه دیگران استفاده کرده تا اشتباهات کمتری در طول سفر داشته باشند.

من و مادرم سفر سه روزه زنانه دو نفری خود به استانبول را با هواپیمایی زاگرس در تاریخ شنبه 14/05/1391 با حضور در ساعت 7 بعدازظهر در فرودگاه امام آغاز کردیم. ساعت پرواز 21:30 تقریباً سر موقع انجام شد. پس از پرواز سه ساعت و پنج دقیقه ای ، به وقت تهران 00:40 وبه وقت ترکیه ساعت 11:10شب به فرودگاه sabiha وارد شدیم. (ساعت ترکیه یک ساعت و نیم از ساعت تهران عقبتر است)

 

لیدر تور ما در استانبول پس از جمع شدن کلیه مسافران ، ما را به هتلهایمان رساند. در مسیر برگه ای شامل تورهایی که برگزار میشد در اختیار ما قرار گرفت. همچنین برای روز برگشت ، قرار شد ساعت 5 بعداز ظهر در لابی هتل جهت ترانسفر به فرودگاه حاضر باشیم. ( لذا ما فقط 3 روز و 2 شب برای گشت و گذار زمان داشتیم) هتل انتخابی ما هتلی سه ستاره به نام کایا در محله فیندیک زاده (که ایرانیها به آن فندق زاده می گویند) بود. بهترین انتخاب برای جای هتل یا میدان تکسیم و یا محلهایی مثل آکسارای و فیندیک زاده است. محله تکسیم به دلیل ترمینال اتوبوسرانی که به اکثر جاهای شهر سرویس دارد و محله های ما و آکسارای به دلیل نزدیکی به خط تراموا. خود هتل کایا انتخاب بسیار خوبی برای ایرانیان است به دلیل اینکه ایستگاه ترامو دقیقاً روبروی در هتل است و همچنین ایستگاه مترو با فاصله کمی از هتل قرار دارد، قسمت پذیرش هتل همگی به راحتی فارسی صحبت میکنند و می توانید اطلاعات زیادی از آنها بگیرید و سئوالاتتان را از آنها بپرسید. البته به دلیل اینکه این هتل بر خیابان اصلی و شلوغیست سعی کنید در طبقات بالاتر اتاق بگیرید که شبها سرو صدای خیابان آزارتان ندهد.

از آنجایی که این سفر سوم من و سفر دوم مادرم به استانبول بود و ما اصلی ترین جاذبه های شهر یعنی مسجدهای سلطان احمد و ایاصوفیه و موزه توپکاپی را دیده بودیم، زمانی از برنامه مان را به بازدید ازاین سه مکان اختصاص ندادیم. به دلیل سفر کوتاه مدت تصمیم ما بر این بود که نهایت استفاده از زمان را ببریم. نکته: سفر ما بسیار فشرده بود پیشنهاد میشود برای جلوگیری از خستگی مفرط کارهایی که در این سفر 2 روز و نیمه انجام شده را در 4 روز انجام دهید.

روز اول: یکشنبه
برنامه انجام شده : خرید مرتر- خرید اولیویوم- خرید استانبول فروم- گشت در خیابان استقلال از آنجایی که وقتی دو تا خانم به سفر می روند امکان ندارد که خرید نکنند ، به همین علت اولین روز سفر را به خرید اختصاص دادیم که خیالمان راحت شود. صبح ساعت 8:30 بیدار شدیم و پس از صرف صبحانه هتل بیرون آمدیم. اولین کاری که انجام دادیم خرید کارت حمل و نقل عمومی (آکبیل) بود که برای اتوبوس ، مترو ، تراموا و کشتی می توان استفاده کرد. این کارتها در تمام دکه های روزنامه و سیگار فروشی ، و مغازه هایی که رویشان کلمه Akbil مشاهده میکنید قابل خرید و شارژ هستند. این کارت را به مبلغ 7 لیر خریداری کردیم و 10 لیر اضافه هم شارژ کردیم. پس از آن به سمت آکسارای پیاده روی کردیم تا برای تبدیل پولمان از دلار به لیر اقدام کنیم. بهتر است همیشه تبدیل پول را در محلهایی که تعداد زیادی صرافی وجود دارد انجام دهید تا صرافیهایی که با قیمت مناسبتری تبدیل میکنند پیدا کنید. صرافی ها را با نام Doviz می توانید پیدا کنید. اولین مکان برای خرید که قیمتهای بسیار مناسب دارد و لباسهایی با سلیقه ایرانیان جورتر را در merter می توانید پیدا کنید. در مغازه های مرتر اکثر فروشندگان فارسی را متوجه می شوند. البته merter روزهای یکشنبه نیمه تعطیل است. اگر روزهای سفرتان طولانی است بهتر است مرتر را در روز یکشنبه نروید. (البته ما نمی دانستیم وگرنه بازهم تلاش میکردیم روز دیگری به آنجا رویم)

برای رسیدن به merter از ایستگاه تراموای آکسارای (با آکبیل نفری 1.75 لیر) به سمت ایستگاه Bagcilar حرکت کردیم. اگر آکبیل نداشته باشید نفری 1 ژتون 2 لیری باید هر بار برای تراموا بدهید که با توجه به اینکه در طول سفر چندین بار باید سوار شوید آکبیل به صرفه تر است. نقشه خطوط تراموا و مترو (خط سرمه ای مسیری است که اکثراً استفاده می کنیم)

ایستگاه تراموا زیتون برنو پیاده شده و یک پل هوایی طولانی را طی کردیم تا به مرتر رسیدیم. پیاده روی از پل عابر بسیار طولانی به سمت مرتر

 

به دلیل نیمه تعطیل بودن ، تا قبل از ظهر تمامی مغازه ها رادیدیم با تعداد نسبتاً زیادی خرید، برای رفتن به پاساژ اولیوم بجای تراموا از تاکسی استفاده کردیم ( هزینه تاکسی از مرتر تا اولیویوم 10 لیر) . اگر می خواستیم با تراموا برویم دوباره باید به ایستگاه زیتون برنو می رفتیم و به سمت کاپاتاش حرکت می کردیم (2-3 ایستگاه و نفری 1.75 لیر) و مقدار 10-15 دقیقه هم پیاده روی داشتیم آنهم با بار ، خلاصه اینکه 7 لیر اضافه برای دونفر با هم برایمان ارزش داشت که با تاکسی راحتتر برویم. پاساژ اولیویوم پاساژ چند طبقه ای است که روی آن نوشته شده Outlet center ، پاساژهایی با اسم آوتلت معمولاً جنسهای مارکدار سال گذشته را به قیمتی بسیار پایینتر (معمولاً بین 50 تا 70 درصد تخفیف) برای فروش می گذارند. در طبقه زیرین این مرکز Carrefour وجود دارد که اکثراً مواد خوراکی را به فروش می رساند. ( تقریباً هایپر استار ما را از روی فروشگاههای کرفور زده اند)

در طبقه سوم این پاساژ رستورانهای زیادی برای ذائقه های مختلف وجود دارد. از آنجایی که سلیقه غذایی ترکها بسیار با ایرانیها هماهنگ است و ما هم بسیار غذاهای ترکیه را می پسنیدم ترجیح دادیم که غذای معروف ترکها یعنی اسکندر کباب را بخوریم ، یکی از شعبه های HD Iskandar در پاساژ اولیویوم قرار دارد، که در سه سایز این غذای خوشمزه را ارائه می دهد، انتخاب ما یک ظرف اسکندر سایز بزرگ (دابل) به همراه سالاد دو نفره و یک عدد نوشابه بود (هزینه 25 لیر) . تقریباً تا 7 بعداز ظهر تمام مغازه ها را دیدیم.

نکته: در کل ترکیه و بخصوص استانبول در ماه رمضان برای توریستها محدودیتی از لحاظ پیدا کردن غذا وجود ندارد و تمامی رستورانها باز هستند. نکته: برای رفتن به پاساژ اولیویوم به صورت مستقیم:
* از آکسارای یا فیندیک زاده سوار تراموا به سمت bagcilar شده و ایستگاه Cevizlibag پیاده میشوید. * از آکسارای روبروی ایستگاه تراموا ماشینهای ون ایرانی هر روز ساعتهای 9:30 ، 10:30 و 11:30 برای اولیویوم سرویس دارند. چون دستمان پر بود و خیلی خسته بودیم مسیر 10-15 دقیقه تا ایستگاه را نمی توانستیم پیاده برویم. حالا باید به نحوی خود را به یکی از ایستگاههای تراموا می رساندیم . جلوی در فروشگاه اولیوم که بایستید چندین مینی بوس و دلموش را می بینید که روی هر کدام مسیرهایی که میروند نوشته شده است. سوار ماشینی شوید که کلمه زیتون برنو را رویش می بینید و حتماً به راننده بگویید که زیتون برنو را به شما اعلام کند که گم نشوید. (نفری 1.5 لیر) دلموش تاکسیهای خطی ون زرد رنگ استانبول هستند که برای هر مسیربسته به طول مسیر نفری 1.5 تا 3 لیر می گیرند.

در زیتون برنو باز سوار تراموا به سمت کاپاتاش شدیم و در ایستگاه فیندیک زاده (جلوی در هتل) پیاده شدیم تا خریدهایمان را در هتل بگذاریم و درباره ساعت کار و مسیر پاساژ بعدی یعنی استانبول فروم بپرسیم. اطلاعات هتل به ما گفت که استانبول فروم تا ساعت 10 شب باز است و از طریق مترو قابل دسترسی است. 10 دقیقه پیاده تا ایستگاه مترو Emniyet-Fatih رفتیم و سپس با استفاده از آکبیل ، خط آکسارای به فرودگاه آتاتورک را به سمت فرودگاه سوار شدیم . برای رفتن به استانبول فروم در ایستگاه Bahcelivler پیاده شدیم.

مادرم تقریباً از 8:30 تا ساعت 10 شب در این پاساژ گشت. ولی من که دیگر از خرید خسته شده بودم گشتی در این پاساژ بزرگ زدم و نکته های زیر را فهمیدم: نکته: یکی از بزرگترین مراکز ایکا Ikea (وسایل خانه) را در این پاساژ می توانید ببینید. نکته: اگر استانبول فروم را در روز رفتید:
* در طبقه بالای استانبول فروم مکانی مثل سرزمین عجایب تیراژه وجود دارد به نام fun lab (برای خانواده هایی که با بچه ها سفر میکنند) * در پایین استانبول فروم یکی از بزرگترین آکواریوم های آسیا قرار دارد که در طول روز باز است (البته جزئیات بیشتری نفهمیدم چون ما شب رسیده بودیم) برای آخر شب برنامه ما گشتی در میدان تکسیم (به فارسی میدان تقسیم) و خیابان ایستیکلال (به فارسی خیابان استقلال) بود. برای رفتن به خیابان استقلال اول باید به محله آکسارای برمی گشتیم، پس از استانبول فروم دوباره سوار همان متروی فرودگاه آتاتورک به آکسارای شده و ایستگاه آخر یعنی آکساری پیاده شدیم. چون خرید چندانی نداشتیم تصمیم گرفتیم که مستقیماً به خیابان استقلال برویم. از محله آکسارای کمی بعد از پل، ایستگاه دلموش به سمت میدان تقسیم را سوار شدیم (نفری 1.75 لیر) .

بدون شک درباره خیابان استقلال زیاد شنیده اید، پس من خلاصه می گویم، خیابانی پهن که فقط مخصوص عابران پیاده است، البته یک تراموای قدیمی هم در طول آن حرکت می کند، در دو سمت این خیابان فروشگاه ، رستوران و کافه زیادی به چشم می خورند، در یکی از کوچه های باریک کنار این خیابان دو چای کوچک خوردیم ( هر چای کوچک 1.5 لیر )

برای برگشت از میدان تکسیم سوار دلموش با مسیر فیندیک زاده شده و جلوی در هتل پیاده شدیم (نفری 2.25 لیر) نکته: دلموشها اکثراً تا ساعتهای 11-12 شب کار می کنند ولی برای مسیرهایی مثل خیابان استقلال که تا سحر باز هستند تا حوالی 3 -4 صبح می توان سوار شد.

روز دوم: دوشنبه
برنامه انجام شده: گشت جزیره بیوک آدا- گشت بخش آسیایی ( چاملیجا تپه و خیابان بغداد) – قدم زدن کوتاه زیر پل گالاتا در سایتهای گردشگری دیده بودیم که کاخ دلمه باغچه روزهای سه شنبه تعطیل است. برای همین روز دوم هم 8 بیدار شدیم که تا قبل از 9:30 به کاخ دلمه باغچه برسیم. کمی حاضر شدن و صبحانه خوردنمان طول کشید، صبحانه هتل به نسبت صبحانه اکثر هتلهای دیگر تعریفی ندارد و شامل یک نوع پنیر ، دو نوع مربا، کره، عسل و زیتون ، یک نوع کالباس و پنیر پیتزا ، چای و نسکافه و سه نوع آب میوه و سرانجام گوجه فرنگی ، خیار و هندوانه است. البته من چون صبحانه خور نیستم فقط به خوردن کالباس و هندوانه اکتفا کردم.

وقتی از تراموا ایستگاه کاپاتاش (ایستگاه آخر) که محل اسکله ها و همینطور کاخ بود پیاده شدیم ساعت حدود 9:50 بود، چون برنامه ما این بود که پس از آن با کشتی به جزیره بیوک آدا برویم ، قرار شد اول به اسکله کشتی سر بزنیم و از ساعت حرکت آنها اطلاع پیدا کنیم تا بر اساس آن زمان دیدار از دلمه باغچه را هم تنظیم کنیم. اسکله کاپاتاش برای جزایر پرنسس ( و دیدن جزیره بیوک آدا که آخرین ایستگاه کشتی است) دو سری خطوط کشتی دارد که با آکبیل می توان هزینه شان را پرداخت کرد، کشتی های بزرگتر که دولتی هستند و بلیط شان نفری 3 لیر است تعداد بیشتری ایستگاه دارند و حدود 20 دقیقه بیشتر در راه است و کشتی های خصوصی که بلیطش نفری 5 لیر است. ساعت حرکت کشتی های دولتی از اسکله کاپاتاش به جزایر پرنسس

پس از دیدن جدول ساعتهای خط دولتی و خصوصی عازم دلمه باغچه شدیم. وقتی به کاخ دلمه باغچه رسیدیم و از اطلاعات درباره گرفتن بلیط سئوال کردیم متوجه شدیم که کاخ دلمه باغچه در روزهای دوشنبه و پنجشنبه تعطیل است و نه سه شنبه! و این رفت و برگشت 10 دقیقه ای ما باعث شد که ناچار شویم برای سوار شدن به کشتی ساعت 10:30 حدود 40 دقیقه معطل شویم.

در این مسیر کشتی سواری می توانید از طبیعت زیبای دریای مرمره و دیدن بخشهای آسیایی و اروپایی استانبول از روی آب لذت ببرید.

اولین کار در هنگام پیاده شدن چک کردن ساعت برگشت کشتی ها بود به دلیل اینکه ما می خواستیم پس از دیدن جزیره بیوک آدا بجای برگشتن به بخش اروپایی ( بخشی که اکثر توریستها به آنجا میروند و محل اکثر هتلهاست ) بخش آسیایی را ببینیم. پس باید بجای چک کردن ساعت حرکت بیوک آدا به اسکله کاپاتاش ، ساعت حرکت به سمت اسکله کادی کوی ( واقع در بخش آسیایی) را ببینیم. برای مقصد کادی کوی فقط کشتی دولتی وجود داشت که بلیط هر نفر4 لیر می شد. ساعت برگشت ما با حرکت ساعت 3 بعدازظهر یا 4:25 می توانست انجام شود چون حرکتهای بعدی خیلی دیر بود. جزیره بیوک آدا جزیره زیبایی است که در آن اتومبیل دیده نمی شود ، وسایل نقلیه موتوری کوچکی فقط برای پلیس و شهرداری وجود دارد و بقیه مردم از دوچرخه و کالکسه برای عبور و مرور استفاده میکنند. دوچرخه در این جزیره به افراد کرایه داده میشود.

ما ترجیحمان گشت دور جزیره با کالسکه بود. که برای یک دور کوچک جزیره 60 لیر بود. البته بعداً متوجه شدیم که می توانستیم با دو نفر دیگر همراه شویم تا دور کالسکه را 4 نفری به همان قیمت 60 لیر داشته باشیم. (در آنصورت بجای نفری 30 لیر ، نفری 15 لیر برایمان هزینه داشت)

برای کسانی که دوست دارند از پلاژ برای شنا استفاده کنند ، در اواخر مسیر دور جزیره ، یک پلاژ بود که برای هر نفر ورودی 15 لیر بود. که این پلاژ دارای اتاق تعویض لباس، دوش آب ، تخت و چتر آفتابگیر بود. از آنجا دوباره باید کالسکه های گذری گرفت به مقصد میدان اصلی بیوک آدا یعنی میدان ساعت. ( نفری 10 لیر)

دور میدان ساعت بیوک آدا تعداد زیادی مغازه کوچک جهت خرید سوغاتی وجود دارد. چندین رستوران و بستنی فروشی هم در همان قسمت هست.

قبل از برگشت برای ناهار یکی از رستورانها را انتخاب کردیم و اینبار پیتزای محلی ترکیه یعنی پیده و یک اسپاگتی با دو نوشابه را به قیمت 38 لیر گرفتیم. پس از صرف ناهار ساعت 16:25 سوار کشتی شده ، در طول مسیر از دیدن مرغهای دریایی و ماهی های بسیار زیاد که قطعه های نانی که مسافران می ریختند را می خوردند لذت بردیم و در ساعت 17:45 ایستگاه یکی مانده به آخر (اسکله کادی کوی) پیاده شدیم.

اولین کار دوباره چک کردن ساعتهای برگشت کشتی ها از منطقه آسیایی به اروپایی بود . کشتی های خصوصی تا ساعت 11 شب هر نیم ساعت حرکت داشتند ( قیمت بلیط نفری 2 لیر) ولی آخرین کشتی دولتی ساعت 8:40 اسکله کادی کوی را به مقصد اسکله امینونو ترک می کرد (قیمت بلیط نفری 1.5 لیر). اسکله امینونو در کنار پل زیبای گالاتا قرار دارد و چهار ایستگاه جلوتر از ایستگاه تراموای کاپاتاش است. اولین مقصد ما در بخش آسیایی چاملیجا تپه (جایی مثل بام تهران) بود که می توانستیم از آنجا دید کاملی از بالا به کل شهر ، تنگه بسفر داشته باشیم. در کنار اسکله کادی کوی ترمینال اتوبوسرانی وجود داشت که با پرسیدن از اطلاعات اتوبوسرانی متوجه شدیم که باید سوار اتوبوس 14F شویم. در اواخر راه یکی از ایستگاهها را با راهنمایی مردم پیاده شدیم ، خیابانی سربالایی را حدود 300 متر بالا رفتیم که واقعاً در گرما کاری بسیار مشکل بود. غبار محلی باعث شده بود که از آن بالا شهر و تنگه بسفر زیاد قابل رویت نباشد ولی حدود 1 ساعت آنجا نشستیم و از طبیعت زیبا و بستنی خوشمزه ای که در کافه گرفته بودیم لذت بردیم. اگر اهل پیاده روی هستید بهتر است آخرین روزهای تابستان با تورهای استانبول شهریور ماه به اینجا بیاید که هوا خنک تر است.

برای برگشت همان 300 متر را اینبار به سمت پایین حرکت کرده و سوار اولین دلموشی که مقصد کادی کوی داشت شدیم. کنار اسکله کادی کوی کافه های قشنگی وجود دارند که می توانید دور از هیاهوی چند متر آن طرفتر بنشینید و با دید زیبای کشتی های شناور بر روی آب از چای دبش ترکی در استکانهای کمر باریک لذت ببرید مخصوصاً آن ساعت که ما آنجا بودیم ، دم غروب.

مقصد دوم ما در محله آسیایی خیابان بغداد است. خیابانی بزرگ پر از کافه رنگارنگ و چراغهای رنگی و مغازه. محل قرارها در شبهای استانبول آسیایی. برای رفتن به خیابان بغداد (Bagdat Cad.) از کادی کوی سوار اتوبوس 16D شدیم و با راهنمایی مردم جلوی یکی از خیابانهای منتهی به خیابان بغداد که پر از کافه بود پیاده شدیم.

نیم ساعتی هم در این خیابان به گشت و گذار مشغول شدیم سپس اولین دلموش با مقصد کادی کوی را سوار شدیم . (نفری 2.25 لیر) در اسکله کادی کوی سوار کشتی ساعت 10:30 شب به مقصد اسکله امینونو شدیم و حالا تجربه دوباره کشتی سواری اینبار در شب و هوایی عالی را داشتیم. در این مسیر 20 دقیقه ای امکان سفارش یک چای عالی با قیمت 1.5 لیر وجود دارد.

همانطور که قبلاً گفتم اسکله امینونو (Eminonu) کنار پل زیبای گالاتا قرار دارد ، زیر این پل پر از رستوران با غذاهای خوشمزه و بخصوص ماهی است. در اینجا غذای دیگر ترکی به نام کومپیر را هم که سیب زمینی بسیار بزرگ تنوری که درونش به انتخاب شما ذرت و سوسیس و پنیر و چیزهای دیگر می ریزند می توانید تست کنید، همچنین در طول روز با پیاده روی از روی پل جمعیتی که در حال ماهی گیری تفریحی از بالای پل هستند را می توانید ببینید و آنطرف پل هم ساندویچای کوچک و ارزان ماهی را از قایقهای کنار گرفته بر آب بخرید و میل کنید. البته ما چون اصلاً میلی به غذا نداشتیم فقط سری به زیر پل زدیم تا حال و هوای آنرا ببینیم. برای برگشتن به هتل بازهم از تراموای محبوبمان استفاده کردیم (به سمت ایستگاه Bagcilar) و در ایستگاه فیندیک زاده جلوی هتل پیاده شدیم. چون فردا سه شنبه بود تصمیم گرفته بودیم که پس از دیدن دلمه باغچه که نتوانسته بودیم ببینیم ، به سه شنبه بازار برویم. در اینترنت دیده بودیم که سه شنبه بازار در منطقه حسن پاشا جایی نزدیک به کادی کوی (منطقع آسیایی) است. ولی چون مطمئن نبودیم از اطلاعات هتل سئوال کردیم. اطلاعات هتل خبر داد که یک سالی هست که به دلیل ایجاد ترافیک شدید سه شنبه بازار کادی کوی برگزار نمیشود. نکته: هزینه خرید تور بیوک آدا از طریق تورها نفری 75 دلار- هزینه کامل ما حتی با اشتباهمان در گرفتن کالسکه که نفری 15 لیر به ضررمان شد، نفری حدود 85 لیر (تقریباً نصف) نکته: هزینه خرید تور دور آسیا از طریق تورها نفری 25 دلار – هزینه ما نفری زیر 10 لیر !! (تقریباً یک پنجم)

روز سوم: سه شنبه
برنامه انجام شده: گشت کاخ موزه دلمه باغچه – گشت بازار بزرگ – عزیمت به فرودگاه چون امروز روز آخر سفرمان بود و باید اتاق را تا ساعت 12 ظهر تحویل میدادیم ساعت 7:45 بیدار شده ،وسایل را جمع کرده و چمدانها را در انبار هتل قرار دادیم و اتاق را همان اول صبح و پس از صرف صبحانه تحویل دادیم و با تراموا به ایستگاه کاپاتاش رفتیم.

حدود ساعت 9:45 نزدیک جلوی قسمت بلیط فروشی کاخ دلما باغچه Dolma Bahche یا کاخ آتاتورک بودیم. ساخت کاخ در زمان سلطان محمد دوره پادشاهان عثمانی صورت گرفته است و بیش از 15 سال صرف زیبا سازی آن شده است، اما به دلیل اینکه کمال مصطفی پاشا (رهبر انقلاب ترکیه یعنی آتاتورک) در دورۀ نخست وزیری (پیش از انقلاب) و بعدها سه ماه پایانی عمرش رو در این کاخ گذرانده، به کاخ آتاتورک هم مشهور شده است. قیمت بلیط کاخ 20 لیر برای بخش حریم (خانواده سلطان) ، 30 لیر برای بخش اصلی (قسمت اداری و بخشهای اصلی و سالنهای مهم) و 40 لیر برای هر دو ساختمان. پیشنهاد من خرید بلیط 30 یا 40 لیری است، چون دیدن بخش حریم به تنهایی جذابیت چندانی ندارد. بازدید از این کاخ به دلیل مسائل امنیتی فقط به صورت دستجمعی انجام میشود ، یعنی عده بازدید کننده ها که به تعداد خاصی رسید برای توریستها با یک لیدر انگلیسی زبان تور دور کاخ شروع میشود. در داخل کاخها عکاسی ممنوع است. بازدید از کل کاخ دلماباغچه ساعت 12 به پایان رسید.

مادر من هنوز در فکر تکمیل خرید و سوغاتی ها بود لذا گفتیم جایی برویم که هم از لحاظ خرید خوب باشد و هم دیدنی. برای همین بازار بزرگ (کاپالی چارشی Kapaliçarşi) را انتخاب کردیم . اول خط (کاپاتاش) سوار تراموا شده و در ایستگاه Beyazit پیاده شدیم. خیابانهای اطراف بازار هم دیدنی بودند. حتی می توانستید یک لیوان بزرگ آب پرتغال طبیعی که جلوی چشمتان آماده میشد به قیمت 2.5 لیر بخرید.

رستورانی ترکی را برای غذا خوردن انتخاب کردیم و یک پلو و خوراک مرغ با سیب زمینی های سرخ شده کنارش و یک سوپ با دو نوشابه برایمان 19 لیر در آمد. ساعت 4:30 بعدازظهر سوار تراموا به مقصد فیندیک زاده شدیم تا راس 5 در هتل حضور داشته باشیم. نزدیک ایستگاه تراموای هتل یک دکه روزنامه فروشی بود من آکبیل را پس دادم تنها 0.75 لیر در کارت باقی مانده بود ، دکه دار با چک کردن مبلغ درون کارت 6 لیر به من پس داد. ( قیمت آکبیل به صورت خالی از شارژ 5 لیر) پس از پس دادن آکبیل قبل از ساعت 5 در لابی هتل بودیم. البته مینی بوس و لیدر ما بجای 5 ساعت 6 دنبالمان آمد ولی از آنجایی که پرواز ما ساعت 11:15 شب بود و خیلی وقت داشتیم دیر کردنشان اصلاً جای نگرانی نداشت. نکته قابل توجه اینست که ما از ساعت 6 تا 9:20 در راه فرودگاه sabiha بودیم. sabiha نام یکی از اقوام آتاتورک و همچنین اولین خلبان زن ترکیه است. برای رسیدن به فرودگاه سابیها که در بخش آسیایی قرار دارد بهترین راه ماشین خور، اتوبانی به نام حبش (Hebeş) و پل بزرگ و طولانی سلطان محمد است. ترافیک این قسمت به نوعی بود که روزی صد بار از اینکه بدترین اتوبانهای تهران همت و صدر هستند خدا را شکر می کنید!! در فرودگاه هم شام نسبتاً خوبی در یک رستوران ایتالیایی خوردیم: پکیجی شامل یک اسلایس خیلی بزرگ پیتزا، یک کاسه اسپاگتی با سس قرمز ، یک قطعه نان سیر که کمی سوسیس و پنیر هم داشت با یک سالاد و یک نوشابه به مبلغ 18.75 لیر.

نکته: از تورهای ایرانی فقط پرواز ایرانی زاگرس و پرواز ترک پگاسوس در فرودگاه سبیها می نشینند و بقیه در فرودگاه آتاتورک. نکته: برای تماس تلفنی اگر موبایلتان آندرویدی یا آیفون است می توانید به صورت 100% مجانی با نرم افزار مجانی موبایل به نام وایبر Viber (در حالیکه سیم کارت خود را از موبایل خارج کرده اید) با استفاده از اینترنت وایرلس هتل به سادگی با اقوام و دوستانتان که وایبر دارند تماس بگیرید، عکس بفرستید و اس ام اس بزنید. البته پیش از سفر تمامی مراحل نصب را انجام داده و آنرا تست کنید که آنجا خیالتان راحت باشد. (توضیح بیشتر درباره نحوه نصب و کارکرد وایبر را می توانید در صفحاتی مانند این پیدا کنید)

نویسنده : نگار حلمی