سفری خاطره انگیز به استانبول

با سلام خدمت همه ی خوانندگان خوب سایت لست سکند

مدت ها بود که قصد سفر به شهر زیبای استانبول را داشتم اما به لحاظ موقعیت کاری امکان پذیر نبود تا اینکه در اواخر تابستان به همراه یکی از دوستانم قصد سفر به استانبول را در اوایل مهر ماه سال 1396 کردیم. با توجه به تعطیلات محرم نرخ تورها گران تر از حالت عادی بود و بعد از تماس های بسیار با آژانس های مختلف و شنیدن قیمت های عجیب برای پروازهایی با ساعت های نامناسب و البته هتل های بسیار معمولی تصمیم گرفتیم حضوری به آژانس ها سر بزنیم و بالاخره تونستیم یک تور شش روز و پنج شب با پرواز ترکیش و ساعت مناسب رفت 4 صبح و برگشت 23:45 و اقامت در هتل چهار ستاره فرونیا واقع در میدان تکسیم برای تاریخ سوم الی هشتم مهرماه رو به قیمت یک میلیون و ششصد ونود هزار تومن از آژانس مسافرتی خریداری کنیم.

 توصیه من به دوستان این هست که اگر از تاریخ سفرتون مطمئن هستید از یک ماه  قبل با چک کردن پروازهای مختلف میتونید پروازی با ساعت و قیمت مناسب را خریداری کنید و همین طور رزرو هتل را هم میتوانید از طریق کارت های اعتباری انجام داد که در این صورت میتوانید با قیمت مناسب تر سفر کنید.

بعد از خرید تور در یک هفته ی باقی مانده با خواندن سفرنامه های دوستان در سایت لست سکند و دانلود نقشه ها و مسیر های رفت وآمد در استانبول  و استفاده از اپلیکیشن هایی مثل Foursquare  دید خوبی نسبت به شهر پیدا کردیم.

 نقشه سیستم حمل و نقل استانبول

 

 نقشه توریستی استانبول

روز اول – دوشنبه سوم مهر

با توجه به ساعت پروازمان که 4 صبح بود ساعت یک صبح به فرودگاه امام خمینی رفتیم و بعد از تحویل چمدان ها و دریافت کارت پرواز که طبق روال و بدون مشکل انجام شد مدتی را در فرودگاه به انتظار نشستیم تا اینکه اعلام کردن سوار هواپیما بشیم و پرواز هم راس ساعت انجام شد که حدود سه ساعت طول کشید پرواز بسیار خوب و آرامی بود و مهمانداران هواپیمایی ترکیش هم بسیار خوش برخورد بودند. با ورود به فرودگاه آتاتورک  ساعتمان را نیم ساعت عقب کشیدیم تا با زمان استانبول هماهنگ باشیم و وارد صف طولانی گرفتن ویزا و مراحل ورود شدیم که با وجود شلوغ بودن خوشبختانه کارها سریع انجام شد.

پدیرایی هواپیمایی ترکیش

بعد از تحویل چمدان ها در فرودگاه به قسمتی که تورلیدرها ایستاده بودن رفتیم و با دیدن تابلوی بدیر تور به تور لیدرمان که آقایی به اسم محمد بود مراجعه کردیم بعد از حدود نیم ساعت که چند مسافر دیگه هم آمدند  سوار ون شدیم و ایشون هر کدام از مسافرها را در هتلشان پیاده کردن و در راه توضیحاتی در مورد شهر استانبول و تور هایی که برگزار میکردن دادن که با توجه به قیمت های بالا و عدم جذابیت  تور ها کسی از برنامه هاشون استقبال نکرد. ما آخرین گروه بودیم و بعد از رسیدن به هتل که در نزدیکی میدان تکسیم قرار داشت و تحویل چمدان ها و گرفتن شماره آقا محمد برای ترنسفر برگشت ،ساعت تقریبا ده صبح  هتل رو به مقصد اولین گردش ها در استانبول زیبا ترک کردیم.

ما گردش خودمان را از میدان تکسیم شروع کردیم و بعد از دیدن این میدان  وارد خیابان معروف استقلال شدیم. این خیابان یکی از سرزنده ترین و شلوغ ترین خیابان های استانبول هست که مملو از کافه، رستوران و مغازه هست. متاسفانه سرتاسر خیابان استقلال کنده کاری شده و در دست تعمیر بود و خبری هم از تراموای قدیمی و نوستالژیک این خیابان نبود. در حین پیاده روی به سوپر مارکت رفتیم و دو عدد آب معدنی کوچک خریدیم هر کدام به قیمت1 لیر. هم چنین در مورد خرید سیم کارت هم سوالاتی پرسیدیم و متوجه شدیم  برای سیم کارت با دو گیگ اینترنت میبایست صد لیر  پرداخت کنیم که با توجه به داشتن نقشه آفلاین و مسیر ها از خرید سیم کارت منصرف شدیم که در طول سفر واقعا نیازی هم به داشتنش احساس نکردیم.

 

 مجسمه میدان تکسیم

کمی بعد وارد کوچه پس کوچه های زیبای اطراف یا همان محله بی اوغلو شدیم که پر از کافه های رنگارنگ و ساختمان ها ومغازه های قدیمی و زیبا بود. هوا آفتابی و دلپذیر بود و با وجود اینکه از شب قبل بیدار بودیم اصلا احساس خستگی نمی کردیم.

مغازه باقلوا فروشی در استقلال

 کوچه پس کوچه های استقلال

  پلاک خانه ای در بی اوغلو

مغازه  آنتیک فروشی در بی اوغلو

 

برای ناهار در نظر داشتیم به رستوران Cukurcuma 49 بریم که دارای رتبه ی خوبی در تریپ ادوازیر بود و پیتزاهای معروفی داشت، با راهنمایی نقشه ای که دانلود کرده بودیم وارد خیابان Cukurcuma شدیم. این خیابان پر از کافه رستوران های خوبی هستش که پیشنهاد میکنم حتما امتحانشون کنید. وقتی وارد رستوران شدیم فضای ساده و زیبا و برخورد دوستانه ی صاحب اونجا حس بسیار خوبی رو بهمون منتقل کرد. برای ناهار یک پیتزا به نام داساهو به همراه یک کوکا و یک لیموناد سفارش دادیم که 50 لیر شد و تا آماده شدن سفارش مشغول تماشای دکور و محیط زیبای رستوران  و سایر مشتری ها که به نظر ساکنین همون منطقه بودند شدیم. پیتزا بسیار خوشمزه بود و تصمیم گرفتیم که باز هم به آنجا سر بزنیم تا علاوه بر پیتزاهای خوشمزه از محیط دنج و ساده ی آنجا باز لذت ببریم که متاسفانه تا انتهای سفر این اتفاق نیوفتاد.

 فضای ساده و دنج رستوران

اطلاعات رستوران در سایت تریپ ادوایزر

بعد از صرف ناهار مسیر بازگشت به میدان تکسیم را در پیش گرفتیم و حدود ساعت سه بعد از ظهر به هتل رسیدیم. رسپشن هتل پسورد اینترنت ، کلید اتاق و  دو عدد نقشه ی استانبول را بهمان تحویل داد. اتاق ما در طبقه ی دوم بود. در مورد هتل خدمتان عرض کنم که ما از قبل اطلاعاتی را در مورد موقعیت مکانی هتل و هم چنین رتبه ی هتل کسب کرده بودیم و در درجه ی اول موقعیت مکانی هتل برای ما اهمیت داشت که هتل فرونیا در نزدیکی میدان تکسیم قرار داشت و امتیاز 7 را هم در سایت بوکینگ گرفته بود. اتاق کوچک اما تمیز بود و در طول سفر شش روزه مون شاهد بودیم که هروز اتاق ها را تمیز میکردند و ملافه ها تعویض میشد. در مجموع هتل اصلا انتظارات یک هتل چهار ستاره را برآورده نمیکرد اما تمیز و معمولی بود و در فاصله ی چند دقیقه ای میدان تکسیم قرار داشت که برای ما کافی بود. یکی از نکات منفی هتل عدم وجود چای ساز در اتاق بود که وقتی ازشون درخواست کردیم کمی آب داغ بهمون بدن گفتن که جز قوانین هتل نیست!! کارکنان هتل هم مودب بوند و به زبان انگلیسی تسلط داشتند.

  لابی هتل

تصویر اتاق هتل

 ویو اتاق 212 در طبقه دوم

 چند ساعتی را در هتل استراحت کردیم و حدود ساعت هفت غروب برای گردش به خیابان استقلال رفتیم.

 ابتدا کمی از دلارهایمان را در صرافی کنار میدان تکسیم به لیر تبدیل کردیم و بعد به سمت خیابان استقلال حرکت کردیم. خیابان استقلال در شب بسیار شلوغ و سرزنده بود و دسته های موسیقی مختلف به فاصله ی کمی از هم مشغول نواختن و خواندن بودند. در بین مسیر صدف های یک لیری که داخلش را با برنج و ادویه پر شده و با آب لیمو سرو میشه را امتحان کردیم دونه ای یک لیر که خیلی خوشمان نیامد. در موقع برگشت هم به استارباکس خیابان استقلال رفتیم و دو تا موکا سفارش دادیم به قیمت 19 لیر  که موقع تحویل اسممان را پرسیدن و روی لیوان ها نوشتند که با توجه به سخت بودن اسمها نوشته های خنده داری در آمد و بعد از کمی گشت زنی در محوطه تکسیم در حدود ساعت دوازده شب به هتل برگشتیم.

صدف های یک لیری

هزینه های روز اول برای هر نفر:

ناهار: 25 لیر

آب معدنی: 2 لیر

صدف: چهار لیر

قهوه موکا: 9.5 لیر

به همراه خرید های شخصی و هزینه رفت و آمد با استانبول کارت

 

روز دوم

ساعت 8:30  صبح  برای صرف صبحانه به طبقه نهم هتل رفتیم.صبحانه در حد نرمال و خوب بود که شامل انواع پنیر و مربا و نیمرو سوسیس وغیره بود. البته منوی صبحانه در تمام روزها یکسان  بود که کمی توی ذوق میزد.در هنگام صبحانه دیدن مرغ های دریایی که روی حاشیه ی کنار پنجره ها مدام در رفت و آمد بودن برامون لذت بخش بود.در هنگام صرف صبحانه هوا کمی بارانی بود اما خوشبختانه هنگام خروج از هتل هوا کاملا آفتابی شد.

 حضور مرغ های دریایی در پشت پنجره رستوران هتل

 صبحانه هتل

 

 

روز دوم قصد دیدن کلیسای سنت آنتونی در خیابان استقلال ، برج گالاتا ،پل گالاتا  و تور تنگه ی بسفر رو داشتیم. بنابراین هتل را به سمت خیابون استقلال ترک کردیم در اواسط خیابون استقلال و در واقع در محله بی اغلو  در پشت مدرسه گالاتا کلیسا سنت آنتونی پادوآ  قرار دارد که بازدید از آن رایگان می باشد. با  وارد شدن به محوطه  آن  با کلیسای بسیار زیبایی روبرو شدیم. این کلیسا دارای تالار بزرگ و طویلی با ستون ها و پنجره های بسیار زیبا بود که ظاهرا روزگاری در دوره ی امپراطوری روم بزرگترین کلیسای کاتولیک استانبول بوده است.

نمای خارجی کلیسا سنت آنتونی

حیاط کلیسا

داخل کلیسا سنت آنتونی

 

بعد از بازدید از کلیسا راهمان را به سمت برج گالاتا  ادامه دادیم.برج گالاتا در انتهای خیابان استقلال قرار دارد .در راه رسیدن به برج از کوچه هایی رد شدیم که  محل فروش ابزار وآلات موسیقی بودند و البته با کافه های بسیار زیبایی هم برخورد کردیم. یکی از دلایل علاقه ی زیادم به استانبول وجود کافه های متعدد و رنگارنگ  این شهر هستش که هر کدام به سبک و سیاق خودشان هستند و  حقیقتا کافه ای از روی کافه ی دیگر ساخته نشده. در راه رسیدن به گالاتا از مغازه هایی که نمادهای شهر استانبول را میفروختن بازدید کردیم و چیزهای کوچکی را هم به عنوان یادگاری خریداری کردیم.

 مغازه های فروش ابزارآلات موسیقی

 کافه های محله گالاتا

نماد های استانبول

 راستش  بخش بزرگی از لذت سفر به استانبول برای من این پیاده روی های طولانی  و  دیدن زندگی روزمره مردم لابلا ی  همین کوچه پس کوچه ها بود. بالاخره بعد از گذشتن از کوچه پس کوچه های زیبای زیادی به برج گالاتا رسیدیم. برج گالاتا که نام دیگر آن برج مسیح میباشد  با ارتفاع 67 متری برای سالها بلندترین برج استانبول بوده است.این برج در گذشته برای دیده بانی  ونظارت بر حمل و نقل کشتی ها استفاده میشده است. بعد از خرید بلیط بازدید از برج که 25 لیر بود با آسانسور  تا قسمتی از برج را بالا رفتیم و دو طبقه انتهایی برج را هم از پله ها گذر کردیم و به بالای برج رسیدیم که آنجا ویوی 360 درجه ای از شهر استانبول را مشاهده کردیم . دیدن رفت و آمد کشتی ها، پل ها، مساجد و خانه های شهر زیبای استانبول  از بالای برج گالاتا بسیار لذت بخش بود .

برج گالاتا

نمای استانبول از بالای برج گالاتا

 

بعد از بازدید از برج گالاتا پیاده به سمت پل گالاتا حرکت کردیم و باز از کوچه پس های زیاد و شیب دار عبور کردیم.  در استانبول مغازه های زیادی رو میبینید که آب میوه های طبیعی دارند و میوه ها را همانجا برایتان  آب میگیرند ،از یکی از همین مغازه ها دو لیوان آب انار تازه خریدیم هر کدام 6 لیر که خوشمزه بود.

در راه رسیدن به پل گالاتا از یکی از دکه های روزنامه فروشی دو تا استانبول کارت یا همان  آکبیل کارت خریدیم  هر کدام به قیمت 7 لیر و هر کارت رو هم 20 لیر شارژ کردیم که در طول سفر شیش روزه تقریبا هر کارت را 50 لیر شارژ کردیم. استانبول کارت مثل کارت های مترو خودمان  هست و از این کارت برای انواع مختلفی از وسایل حمل و نقل عمومی مثل اتوبوس، مترو، قایق، قطار کابلی، تراموا می توانید استفاده کنید.

 

سرانجام بعد از پیاده روی های طولانی به پل گالاتا رسیدیم. پل گالاتا یک پل دو طبقه هست که بر روی خلیج شاخ طلایی  کشیده شده  و شمال و جنوب قسمت اروپایی استانبول را به هم وصل می کند. طبقه ی بالای پل برای عبور ماشین ها وطبقه ی پایین آن برای عبور و مرور مردم هست که در قسمت پایین پل ردیفی از رستوران های دریایی قرار دارد که میتوانید انواع غذاهای دریایی را آنجا میل کنید که ما به دلیل عدم علاقه به غذاهای دریایی از این کار صرف نظر کردیم.با  پیاده روی، روی پل زیبای گالاتا و دیدن کشتی های ماهی گیری که در زیر این پل پهلو گرفته بودند و هم چنین بساط ماهی فروش ها و البته ماهی گیری مردم روی پل احساس خیلی خوبی بهمون دست داد.

 بعد از گذشتن از پل گالاتا و طی مسافت کمی به اسکله امین اونو رسیدیم. راستش ما قصد نداشتیم این مسیرها را پیاده طی کنیم اما اینقدر همه چیز برامون جذابیت داشت که آروم آروم پیش رفتیم و این طوری شد که از هتل تا اسکله امین اونو را پیاده طی کردیم مسیری که سراسر خاطره شد.

برای رفتن به اسکله امین اونو باید سوار خط تراموای  T1 یا همان خط کاباتاش- باغچیلر  که یکی از مهمترین خطوط  در شهر استانبول هست، بشید. مثلا اگر در میدان تکسیم هستید با استفاده از فونیکولر تکسیم –کاباتاش که با عنوان F1 در نقشه مشخص شده میبایست به ایستگاه کاباتاش برید و بعد سوار تراموا T1 بشید و در ایستگاه  پنجم یا همان ایستگاه امین اونو پیاده بشید.

اسکله امین اونو پر بود از توریست ها و افراد عادی که هرکدام در گوشه ای نشسته بودند و مشغول صحبت با هم دیگه، یا تماشای کشتی ها و خوردن ساندویچ های ماهی ای بودند که همونجا بعد از صید ماهی ها همراه با آبلیمو فروخته میشدن. ما هم چند دقیقه ای روی پله ها در کنار مردم نشستیم و با توجه به عدم علاقه به غذای دریایی از خشکبارهایی که همراه خودمان داشتیم برای رفع گرسنگی استفاده کردیم و بعد از مدت کمی به سمت یکی از دکه هایی که بلیط تنگه بسفر رو میفروخت رفتیم و دو بلیط تنگه بسفر خریدیم.تنگه ی بسفر شهر را به دو قسمت تقسیم کرده است و در واقع 2 قاره ی آسیا و اروپا را از هم جدا میکند .طول تنگه ی بسفر 30 کیلومتر و عرض آن 700متر است و دریای سیاه را به دریای مرمره وصل میکند.تورهای تنگه ی بسفر هم در شب و هم در روز برگزار میشوند.تور در شب شامل پذیرایی، شام و تفریحات هم هست که قیمتش چیزی حدود 80 دلار هست. مدت زمان تور در طول روز حدود یک  ساعت و نیم هست و فقط سوار کشتی میشید و توی تنگه رفت و برگشت دارید و قیمت تور هم نفری 15 لیر هست.

از آنجاییکه هوا خوب بود به طبقه ی دوم یا سرباز کشتی رفتیم و نیم ساعت بعد کشتی حرکت کرد. یکی از بهترین بخش های سفرمان تور تنگه ی بسفر بود. نشستن در کنار آدمهایی با ملیت های مختلف  و لذت بردن از مناظر زیبا، قلعه ها  و کاخ های قسمت های آسیایی و اروپایی و غذا دادن به مرغ های دریایی همگی خاطراتی هستند که هرگز فراموش نخواهند شد. پیشنهاد میکنم حتما تور تنگه ی بسفر رو امتحان کنید چون با توجه به اینکه دیدنی های استانبول بسیار زیاد هستش و ممکن هست که وقت نکنید بسیاری از جاها را ببینید میتونید در همین تور تنگه بسفر به صورت گذرا و از دور قسمت های زیادی را مشاهده کنید. 

مناظر استانبول در تور تنگه بسفر

 منظره قلعه روملی حصاری

 

 بعد از پایان تور  ساعت حدود سه بعداز ظهر بود و  تصمیم گرفتیم که به هتل برگردیم بنابراین به ایستگاه تراموای امین اونو در همان خط T1 رفتیم و در ایستگاه کاباتاش پیاده شدیم و از آنجا هم با فونیکولر  به میدان تکسیم رفتیم. بعد از کمی استراحت در هتل تصمیم گرفتیم به خیابان عثمان بی و نیشان تاشی و سپس  مرکز خرید جواهر بریم.

مرکز خرید جواهر یک مرکز خرید بزرگ شش طبقه با فروشگاه های مختلف است که به فاصله ی دو ایستگاه مترو با میدان تکسیم قرار دارد. برای رفتن به این مرکز خرید میبایست از  خط متروی M2 یا همان  Yenikapi-Haciosman  استفاده کنید و در ایستگاه Sisli یا همان شیشلی پیاده شوید. از آنجاییکه ما قصد دیدن خیابان عثمان بی و نیشان تاشی را داشتیم یک ایستگاه قبل از مرکز خرید جواهر یعنی ایستگاه عثمان بی پیاده شدیم. بعد از خروج از مترو وارد یکی از رستوران های خیابان نیشان تاشی شدیم و یک اسکندر کباب ویک  نوع غذا که شامل بادمجان پر شده با گوشت بود را به همراه دوغ (همان آیران) و ماست و خیار سفارش دادیم .قیمت غذا کلا 40 لیر شد. در مورد طعم غذا باید بگم که در طول سفرمان به استانبول و امتحان کردن غذاهای مختلف به این نتیجه رسیدیم که غذاهای ترکی نسبت به غذاهای ایرانی چرب تر و خیلی کم ادویه تر هستند. در مقابل ما طعم غذاهای غیر ترکی مثل پیتزا و پاستا و هم چنین انواع باقلوا و شیرینی را در استانبول خیلی دوست داشتیم.

 اسکندر کباب و بادنجان و گوشت

 

 بعد از خوردن شام شروع به قدم زدن در خیابان  و دیدن مغازه ها کردیم. خیابان نیشان تاشی خیابانی زیبا و پر از مغازه های برندهای معتبر و خوب هست که میتونید خریدهای خوبی از آنجا انجام بدید. در حقیقت در طول سفر شش روزه مان به استانبول ما هیچ روزی را صرفا به خرید اختصاص ندادیم نه اینکه اهل خرید نباشیم، نه، بلکه اینقدر جاذبه های استانبول برای ما که اهل گشت وگذار و به خصوص قدم زدن و سر زدن به کافه ها و دیدن زندگی عادی مردم هستیم، زیاد بود که واقعا دلمان نمی آمد که خودمان را اسیر مراکز تجاری متعدد کنیم. در واقع در مورد خرید های شخصی صادقانه خدمتتان عرض میکنم که شما نیازی نیست که مراکز تجاری زیادی را ببینید، میتوانید همه ی خریدهاتان را از همان مغازه های متعدد خیابان استقلال،خیابان بغداد در قسمت آسیایی، و نهایتا یک مرکز تجاری مثل جواهر انجام بدید. تقریبا در تمام استانبول شما میتوانید مغازه های برندهای مختلف مثل منگو، زارا،ماوی ، کالینزو... ببینید که شامل جنس هایی با قیمت های مناسب و با کیفیت هستند.

 در راه رفتن به مرکز تجاری جواهر از یکی از شعبه های مک دونالد دو عدد بستنی قیفی معروف مک دونالد را هم خریدیم هر کدام به قیمت 1 لیر که خوشمزه بود.

 

 سرانجام  بعد از یک ساعت پیاده روی و خرید در طول راه ،در حدود ساعت هشت و نیم شب به مرکز تجاری بزرگ جواهر رسیدیم. معماری مرکز خرید هم زیبا بود  مثلا وقتی سرتون رو بلند میکردید روی سقف مرکز خرید ساعت بزرگی قرار داشت که جالب بود.ساعت کاری مرکز خرید از 10 صبح تا 10 شب میباشد. بنابراین ما به دیدن طبقه ی اول این مرکز خرید بزرگ و شیک بسنده کردیم و بعد از کمی خرید در ساعت ده  و از طریق ایستگاه مترو شیشلی که  یکی از  ورودی های  آن در طبقه ی پایین  مرکز خرید قرار داشت و از طریق همان خط مترو M2 به ایستگاه میدان تکسیم برگشتیم.

 بعد از کمی قدم زدن در خیابان پر جنب و جوش استقلال و گوش دادن به موسیقی خیابانی گروه های مختلف  که از جاهای مختلف دنیا و به زبان های مختلف آهنگ هایی را اجرا میکردند  و شور و شوق مردم که انگار تمامی نداشت ،در حدود ساعت یک بامداد به هتل برگشتیم و به این ترتیب روز دوم سفرمان به پایان رسید.

هزینه های روز دوم برای هر نفر:

بلیط برج گالاتا: 25 لیر

استانبول کارت و شارژ اولیه آن: 27 لیر

آب انار: 6 لیر

تور تنگه بسفر: 15 لیر

شام: 20 لیر

بستنی مک دونالد: 1 لیر

به همراه خرید های شخصی

روز سوم

امروز قصد بازدید از مناطق تاریخی شامل مسجد سلطان احمد، کلیسای ایاصوفیه، کاخ توپکاپی ،بازار بزرگ یا کاپالی چارشی و بازار مصری ها یا همان بازار ادویه را داشتیم. صبح بعد از صرف صبحانه ساعت حدود نه از هتل خارج شدیم.هوا آفتابی و بسیار دلپذیر بود. برای رفتن به منطقه تاریخی سلطان احمد میبایست از همان خط  تراموای معروف T1 استفاده کنید و در ایستگاه سلطان احمد پیاده بشید ،هم چنین در صورتی که قصد بازدید از بازار کاپالی چارشی رو دارید باید در  دو ایستگاه بعد یعنی ایستگاه بایزیت پیاده بشید. ما هم طبق معمول در  ایستگاه میدان تکسیم از طریق فونیکولر به کاباتش رفتیم و از آنجا هم سوار خط T1 شدیم و در ایستگاه هفتم یا همان سلطان احمد پیاده شدیم.

منطقه سلطان احمد یکی از قدیمی ترین مناطق استانبول هست که ما بازدید از این منطقه را با ورود به میدان هیپودرم (Hippodrom) یا همان میدان اسب دوانی شروع کردیم. میدان اسب دوانی مکانی برای برگزاری مسابقات ورزشی و مناسبت های اجتماعی بوده و برای جشنی که قسطنطنیه را رم جدید اعلان میکرد زمینه سازی شده بوده  است. در حال حاضر تنها نمایی کلی  و سه یادبود باستانی از آن باقی مانده است. ستون مارپیچ، ستون هرمی و ستون هرمی شکل سنگی دیوار.

در کنار هربنا لوحی وجود داشت که توضیحاتی را راجع به آن اثر ارائه میداد. توریست های خارجی زیادی اطراف این ستون ها ایستاده بودند و لیدرهایشان مشغول توضیح دادن بودند. ما هم کنار آنها ایستادیم  و به توضیحاتی که میدادند گوش دادیم.ستون مارپیچ شامل سه مار در هم پیچیده شده بود که  از یک جام طلا محافظت میکردند اما در حال حاضر سرهای مارها و جام وجود ندارند و این بنا جزو قدیمی ترین بناهای تاریخی یونانی موجود در استانبول هست.

  ستون تاریخی در میدان اسب دوانی

 ستون مارپیچ در میدان اسب دوانی

 بعد از دیدن میدان اسب دوانی به سمت مسجد سلطان احمد یا همان مسجد آبی حرکت کردیم.مسجد آبی یا مسجد کبود یا مسجد سلطان احمد در دوران عثمانی و به دستور سلطان احمد اول ساخته شد و  دلیل معروفیت آن به مسجد آبی ،استفاده از رنگ آبی در نقاشی ها و طراحی های داخلی آن هست. جالبه که بدونید که این مسجد بعد از مسجد الحرام که دارای هفت مناره هست  جایگاه دوم را از لحاظ تعداد مناره به خودش اختصاص داده. این مسجد همه روزه از ساعت 9 صبح تا پنج بعد از ظهر به جز در ساعات نماز باز و وروردی آن رایگان است.برای ورود به مسجد میبایست لباس پوشیده به تن داشته باشید و  در هنگام ورود هم به خانم ها پارچه ای آبی برای پوشاندن موهاشون میدادند. داخل مسجد پر از کاشی های آبی رنگ زیبا و طراحی های رنگارنگ و پرنور بود که  فضای درونی مسجد را  روشن و زیبا  کرده بود.

 نمای بیرونی مسجد سلطان احمد

 کاشی کاریهای داخل مسجد سلطان احمد

بعد از بازدید از مسجد سلطان احمد به سمت کلیسای ایاصوفیه رفتیم درست در روبروی مسجد سلطان احمد قرار داشت. ایاصوفیه کلیسای بزرگ امپراتوری بیزانس بوده که نهصد سال بعد از ساخته شدنش و بعد از فتح استانبول توسط عثمانی ها به دستور سلطان محمد دوم به مسجد و بعدها در زمان آتاتورک به موزه تبدیل شد. ورودی کلیسای ایاصوفیه برای هر نفر 40 لیر بود. از جذابیت های این موزه یا کلیسا وجود نمادهای مسیحیت و نمادهای اسلامی در کنار هم  بود که انرژی  و فضای عجیبی به آن داده بود.

 نمای بیرونی موزه ایاصوفیه

 سقف زیبای موزه ایاصوفیه

 داخل موزه ایاصوفیه

بعد از بازدید از ایاصوفیه و کمی استراحت در محوطه بیرونی کلیسا به سمت کاخ توپکاپی حرکت کردیم.کاخ توپکاپی همه روزه به غیر از روزهای سه شنبه از ساعت 9 الی 5 بعداز ظهر جهت بازدید باز هست. .هزینه بازدید از کاخ هم 40 لیر و برای بازدید از بخش حرمسرا هم 25 لیر دیگر باید پرداخت کنید. بعد از عبور از دوازه سلطنتی  وارد محوطه حیاط کاخ با  درخت های سربه فلک کشیده  بسیار زیبا و دل انگیز شدیم . خوشبختانه صف بلیط خلوت بود و ما بعد از خرید بلیط که برای هر نفر 65 لیر شد مشغول بازدید از بخش های مختلف کاخ که شامل موزه ظروف، ساعت، مسجد، حرمسرا و... شدیم. بعد از بازدید از هر قسمت از دروازه ی دیگری عبور میکردیم و وارد بخش بعدی میشدیم. راستش کاخ توپکاپی با وجود عظمت و زیبایی که داشت به اندازه ی موزه ی ایاصوفیه برای ما جذابیت نداشت و به نظر ما کاخ های خودمون در ایران با  معماری و کاشی کاری های منحصر به فردشان به مراتب زیبا تر از کاخ توپکاپی هستند. در ضمن عکس و فیلم برداری از قست های زیادی از کاخ هم ممنوع بود.

 ورودی کاخ توپکاپی

قسمت هایی از کاخ

بخشی از حرمسرای کاخ توپکاپی

 بازدید از کاخ حدودا سه ساعت طول کشید و ما در حالیکه خیلی خسته بودیم روی چمن های محوطه کمی استراحت کردیم واز هوای دل انگیز و صدای به هم خوردن برگهای درخت ها لذت بردیم .ساعت تقریبا چهار ونیم بعد از ظهر بود که به ایستگاه تراموای سلطان احمد برگشتیم و با ادامه دادن مسیر در دو ایستگاه بعد یعنی ایستگاه بایزیت پیاده شدیم تا از بازاربزرگ یا کاپالی چارشی  و بازار مصری ها یا همان بازار ادویه دیدن کنیم. بعد از پیاده شدن در ایستگاه بایزیت  با کمی پیاده روی به بازار  سنتی سرپوشیده استانبول رسیدیم که بسیار شبیه به بازار بزرگ خودمان در تهران بود. ما قصد خرید از این بازار را نداشتیم و بنابراین نمی تونم در مورد قیمت های اجناس توضیحی بدم با گذر از بازار و پرس و جو کنان خودمان را به میسیری چارشی یا بازار مصری ها که شامل انواع ادویه ،چای و شیرینی جات بود رساندیم. پیشنهاد میکنم حتما از این بازار دیدن کنید.عطر ادویه های مختلف همه جا پخش بود. فروشنده ها بسیار خوش اخلاق بودند و هرکدام برای اینکه نظر مارا جلب کنند تا وارد مغازه ی آنها بشیم با خوش زبانی تعارف میکردند یا حدس میزدند که اهل کجا هستیم. خلاصه با ورود به مغازه ها و هم صحبتی با فروشنده ها و امتحان کردن ادویه ها مختلف کمی خرید کردیم که شامل ادویه ای به نام پول بیبر بود که یک جور فلفل قرمز بود که بسیار خوش عطر و طعم هست و هم چنین مقداری آبنبات و لوکوم های دست ساز خوشمزه که قیمت آنها تقریبا کیلویی بین چهل تا شصت لیر  بود.

 ورودی کاپالی چارشی

داخل بازار

 از قبل میدانستیم که  یک شعبه از قهوه فروشی معروف مهمت افندی در این بازار هستش بنابراین با پرس و جو کردن از فروشنده ها بهش رسیدیم. قهوه فروشی مهمت افندی از قهوه فروش های قدیمی و معروف استانبول هست که شعبه های مختلفی دارد و قهوه را همانجا تازه آسیاب میکنند و در پاکت میفروشند. قیمت یک پاکت نیم کیلویی قهوه آسیاب شده 22 لیر بود. اگر به این قهوه فروشی سر زدید و با صف طولانی ای مواجه شدید بیخیال خرید کردن نشید چون با وجود داشتن کارمندهای فرز و خوش اخلاق سریع کارتان را راه می اندازند. کیفیت و طعم قهوه ها هم واقعا خوب بود.

قهوه فروشی مهمت افندی در بازار

 

بعد از بازدید از بازار مصریها از همان مسیر یعنی تراموای خط T1 به ایستگاه کاباتش و از آنجا هم به میدان تکسیم برگشتیم  ساعت هفت و نیم غروب بود و بعد از اینکه کمی در هتل استراحت کردیم برای صرف شامل به شعبه ی KFC واقع در خیابان استقلال رفتیم  و مرغ سوخاری خوشمزه ای خوردیم که به همراه دو نوشابه 34 لیر شد.

بعد از کمی گشت زنی  و خرید در خیابان استقلال به کافه و باقلوا فروشی معروف حافیظ مصطفی  که در کنار میدان تکسیم قرار داشت رفتیم و دو استکان چای به همراه یک  نوع شیرینی به نام کنوفه سفارش دادیم که 40 لیر شد. کنوفه یک نوع شیرینی رشته ای هست که داخلش را با پنیر پر میکنند و میتوانید  آن رو به همراه سرشیر، بستنی یا خالی میل کنید که فکر میکنم طعمش سلیقه ای باشه چون  برای مثال من خیلی از طعمش خوشم آمد اما دوستم نه. و در حالیکه خیلی خسته و در عین حال راضی بودیم  به هتل برگشتیم و روز سوم این سفر خاطره انگیز هم به پایان رسید.

باقلوا فروشی معروف حافظ مصطفی

کنوفه در حافظ مصطفی

 هزینه های روز دوم برای هر نفر:

بلیط بازدید  از موزه ایاصوفیه: 40 لیر

بلیط بازدید از کاخ توپکاپی به همراه بلیط حرمسرا: 65 لیر

شام: 17 لیر

چای و کنوفه: 20 لیر

آب معدنی: 2 لیر

به همراه خرید های شخصی و هزینه رفت و آمد با استانبول کارت

روز چهارم

هوا آفتابی اما کمی سرد بود.به دلیل خستگی روز قبل تصمیم گرفتیم که امروز را کمی دیرتر از هتل خارج شیم. بنابراین بعد از صرف صبحانه و کمی استراحت ساعت یازده صبح هتل را به مقصد خیابان بغداد ترک کردیم. همان طور که اطلاع دارید شهر استانبول در دو قاره آسیا و اروپا قرار گرفته که بخش اروپایی شامل مناطق تاریخی مثل بویواغلو، سلطان احمد ، تکسیم و غیره هست اما بخش آسیایی شامل بخش هایی مثل  محله کادیکوی، خیابان بغداد و.. هست. برای رفتن به خیابان بغداد مسیرهای مختلفی وجود دارد که ما راحت ترین مسیر را انتخاب کردیم و از طریق دلموش های زرد رنگی که در سمت چپ میدان تکسیم هستند و مقصدشان بستانچی هست به خیابان بغداد رفتیم. قبل از حرکت به راننده گفتیم که مقصدمان خیابان بغداد هست و او  هم ما را در ایستگاه مناسب پیاده کرد. کرایه نفری 8 لیر بود. بعد از پیاده شدن نگاهی به اطرافمان انداختیم و در سمت راست جاده ی زیبایی در امتداد دریا را دیدیم که اهالی منطقه در آنجا مشغول دویدن و ورزش و پیاده روی بودند. بازدیدمان از خیابان سودیه شروع شد و در ادامه به خیابان بزرگ بغداد رسیدیم. خیابان بغداد چیزی شبیه به خیابان ولیعصر خودمان در تهران هست که دو طرفش را درخت های بزرگ، خانه های شیک و بسیار زیبا و کافه های مدرن و شلوغ احاطه کرده اند. در خیابان بغداد اثری از هیاهوی بخش اروپایی وجود نداشت و بیشتر خود ترک ها توش رفت و آمد میکردند.در صورتی که قصد خرید دارید خیابان بغداد با مغازه های بزرگ برند های مختلف که بسیار هم خلوت هستند گزینه ی خیلی خوبی هست.

جاده ای در امتداد دریا در بخش آسیایی

 در مسیر خیابان بغداد

 

درحین خرید وگشت وگذار در خیابان بغداد چشممان به رستوران زنجیره ای واپیانو خورد و خوشحال از پیدا کردن این رستوران رفتیم داخل و برای ناهار پاستا پامادورا و پیتزای بیانکو سفارش دادیم به همراه یک کوکا و یک لیموناد که حدود هفتاد لیر شد.در مورد رستوران واپیانو باید بگم که این رستوران در جاهای مختلف دنیا شعبه داره و سفارشتان را در حضور خودتان آماده میکنند و در مورد طعم و کیفیت غذا همین حد بگم که واقعا عالی بود.

 محوطه بیرونی رستوارن

 آشپز ها در حال تهیه سفارشات

ناهار در رستوارن واپیانو

بعد از صرف ناهار  به ادامه خرید و قدم زدن در خیابان زیبای بغداد پرداختیم و در حدود ساعت پنج عصر بود که به همان جاده ای که در امتداد دریا قرار داشت رفتیم و یک ساعتی را روی سنگ ها نشستیم و مشغول تماشای غروب آفتاب و پرواز مرغ های دریایی بر فراز دریای مرمره و عبور کشتی ها شدیم که بسیار لذت بخش بود. یکی از نکات خوب بخش آسیایی خلوت بودن آن بود مخصوصا وقتی کنار دریا بودیم و میتوانستیم در سکوت از  آن همه زیبایی لذت ببریم.

 ساختمانی زیبا در خیابان بغداد

 خیابان بغداد

 از گربه های خپل و تنبل خیابان بغداد

غروب آفتاب در بخش آسیایی

 خیابان بغداد در شب

 

 

 بعد از تماشای غروب آفتاب به چهار راه بغداد برگشتیم و با دلموش هایی که مقصدشان میدان تکسیم بود به بخش اروپایی برگشتیم. بعد از کمی گشت زدن در خیابان استقلال از کافه و نان فروشی سیمیت سرای که شعبه هایش را در همه جای استانبول میبینید چند نوع نون خریدیم که حدود 15 لیر شد و  در حدود ساعت  ده شب به هتل برگشتیم و  روز چهارم سفر هم به پایان رسید.

سیمیت سرای در میدان تکسیم

هزینه های روز چهارم به ازای هر نفر

کرایه رفت و برگشت به خیابان بغداد: 16 لیر

خورد وخوراک: 45 لیر

به همراه خرید های شخصی

روز پنجم

تصمیم گرفتیم که روز پنجم از سفر را به بازدید از جزیره بویوک آدا اختصاص بدیم. صبح بعد از صرف صبحانه در حدود ساعت ده به ایستگاه میدان تکسیم و از آنجا به اسکله کاباتاش رفتیم. با کمی پیاده روی به دکه هایی رسیدیم که بلیط جزیره بویوک آدا را میفروختند. صف بلیط تقریبا شلوغ بود و بعد از یک ربع دوتا بلیط رفت به جزیره را خریدیم هر کدام به قیمت هفت و نیم لیر و بعد از زمان کمی سوار شدیم. تا پر شدن کامل کشتی و حرکت آن حدود نیم ساعت طول کشید. کشتی دو طبقه بود و به علت سرد بودن هوا ما به طبقه پایین که محفظه ی سربسته ای بود رفتیم. حدود یک ساعت و نیم بعد به جزیره رسیدیم. بعد از ورود به جزیره به باجه بلیط فروشی رفتیم و دوتا بلیط برگشت به کاباتاش  رو برای ساعت  14:45 به قیمت 15 لیر خریدیم.

 در مسیر جزیره بویوک آدا

 در اطراف استانبول مجموعه ای از جزایر وجود دارد که به جزایر پرنس مشهور هستند و بویوک آدا یکی از بزرگترین این جزایر هست.در جزیره بویوک آدا جز یک آمبولانس و خودروی پلیس  وسیله نقلیه دیگری وجود ندارد و شما میتوانید جزیره را با پای پیاده ،با دوچرخه و یا با درشکه ببینید. ما دوچرخه را انتخاب کردیم که ساعتی ده لیر بود. برای کرایه دوچرخه نیاز به وجود پاسپورت یا هر آی دی کارت دیگه ای هست و درصورت نداشتن میتوانید مبلغی را به عنوان بیانه بگذارید که ما به دلیل نداشتن کارت 50 لیر بیانه گذاشتیم. بعد از تحویل دوچرخه ها از مسیری که درشکه ها میرفتند مشغول گشت زنی در جزیره شدیم. بویوک آدا پر از خانه های بسیار زیبایی بود که ظاهرا  بیشتر ساکنان آن در فصل تابستان در آنجا اقامت داشتند. مسیر پر از سربالایی و سراشیبی و مناظر بسیار زیبا بود. ظاهرا  بهترین مکان برای دیدن  زیبایی های جزیره  در یوجه تپه مرتفع ترین نقطه جزیره هست که کلیسایی درآنجا قرار گرفته  که از آن نقطه میشود نمای زیبایی از اطراف جزیره و استانبول را دید.

 خانه های زیبا جزیره بویوک آدا

 

  ما به دلیل خستگی و هم چنین کمبود وقت به لحاظ اینکه بلیط برگشت را خریده بودیم بعد از حدود دو ساعت رکاب زنی  به پایین جزیره برگشتیم و نتوانستیم به مرتفع ترین قسمت جزیره برسیم اما در طول مسیر از دیدن مناظر، درشکه ها و سایر توریست ها که مثل ما به سختی اما مشتاقانه رکاب میزدند بسیار لذت بردیم. بعد از بازگشت و تحویل دوچرخه ها از یکی از مغازه های بستنی فروشی دو عدد بستنی 5 لیری خوشمزه خریدیم.

 بستنی های پنج لیری در بویوک آدا

هوا بسیار سرد شده بود و  هنوز تا زمان حرکت کشتی 45 دقیقه وقت باقی مانده بود. خوشبختانه پسری که مسئول دریافت بلیط ها بود با دیدن ما که تقریبا در حال یخ زدن بودیم اشاره ای بهمان کرد و در ورودی را باز کرد و ما  بعد از تشکر کردن به انگلیسی از ایشون که به ترکی جواب مارا داد سوار کشتی شدیم و بعد از سوار شدن بقیه مسافرها  کشتی در ساعت 14:45 حرکت کرد و در حدود یک ساعت و نیم بعد به اسکله کاباتاش رسید.

 لازم میدانم عنوان کنم که در طول سفرمان به استانبول بارها پیش آمد که برای راهنمایی از مردم چیزی را به انگلیسی پرسیدیم و آنها با وجود اینکه انگلیسی بلد نبودند تمام سعی شان را میکردند که به ما کمک کنند که این نشان از مهربانی  و دوستی این مردم عزیز داشت.

بعد از بازگشت به میدان تکسیم مثل هر روز به خیابان استقلال رفتیم و بعد از کمی گشت زدن  در خیابان وارد رستورانی به نام   sutistaksim شدیم و یک لاهماجون که یک نوع نون  هست که رویش رو با گوشت و ادویه  پر میکنند  به قیمت 7 لیر و یک ایزلر کوفته  به قیمت 23 لیر  به همراه نوشیدنی سفارش دادیم که مجموعا 42 لیر شد. کیفیت و طعم غذا معمولی بود.

 ایزلر کوفته

 لاهماجون

 

بعد از صرف شام چون شب آخر حضورمان در استانبول دوست داشتنی بود تا نیمه شب در خیابان استقلال گشتیم و به صدای موسیقی دسته های مختلف مردم گوش دادیم و  میدانستیم که  بعد از بازگشت از سفر بسیار دلتنگ این شهر خیال انگیز خواهیم شد.

 

هزینه های روز پنجم  برای هر نفر:

بلیط رفت و برگشت به جزیره بویوک آدا: 15 لیر

کرایه دوچرخه در جزیره: 20 لیر

بستنی: 5 لیر

شام: 21 لیر

آب معدنی: 1 لیر

به همراه خرید های شخصی و هزینه رفت و آمد با استانبول کارت

 

 روز ششم- شنبه هشتم مهر

بله در چشم به هم زدنی به روز آخر از این سفر خاطره انگیز رسیدیم. با توجه به اینکه ساعت پروازمون 23:45 دقیقه بود میبایست ساعت 6 غروب در لابی هتل تور لیدر  را میدیدیم. صبح زود از خواب پا شدیم  و مشغول جمع و جور کردن وسایل و بستن چمدان ها شدیم. بعد از صرف صبحانه به لابی هتل رفتیم و بعد از وزن کردن چمدان ها و اطمینان از اینکه اضافه بار نخوردیم آنها را تحویل رسپشن دادیم  و مسئول هتل هم چمدان ها را داخل اتاق مخصوصی قرار داد تا ساعت شش تحویل بگیریم.

با توجه به سرد و بارانی بودن هوا تصمیم گرفتیم خیلی دور از هتل نباشیم. بنابراین با اتوبوس هایی که در سمت چپ میدان تکسیم بودند تا ایستگاه بشیکتاش رفتیم و شروع به گشتن در این خیابان کردیم. بشیکتاش پر بود از مغازه های کتاب فروشی و لوازم هنری و نقاشی که فکر میکنم برای کسانی که اهل هنر هستند جالب باشه. بعد وارد مغازه های میوه فروشی شدیم که میوه های درشت را خیلی منظم در سبدها چیده بودند که چشمک میزدند و یه کم میوه خریدم. یک نوع گلابی به نام آرموت خریدیم که بسیار آبدار و خوشمزه بود.

 فلفل و یک نوع گلابی به نام آرموت

 

بعد از کمی پرسه زدن در خیابان بشکیتاش به میدان تکسیم برگشتیم و با توجه به شدت بارون به هتل رفتیم و از رسپشن خواستیم که اجازه بده چترمان را  از چمدان برداریم و ایشون هم  با خوشرویی در اتاق را باز کرد و ما بعد از برداشتن چتر راهی خیابان استقلال شدیم. این دفعه مسیرگردشمان را از خیابان پشتی استقلال شروع کردیم و بعد از کمی پیاده روی وارد محله ی جهانگیر شدیم که با مغازه های  رنگارنگ و قدیمیش دل ما را برد.

 محله جهانگیر

 مغازه محصولات ارگانیک

بعد از کلی گشتن در کوچه پس کوچه ها  برای ناهار وارد کافه رستورانی در اطراف برج گالاتا شدیم و یک پاستا و یک ساندویچ همبرگر سفارش دادیم. کیفیت غذا خوب بود  و قیمت غذا با آب 42 لیر شد.

 آخرین وعده غذایی در استانبول

  رستوران وای فای مجانی داشت که صاحب رستوران پسورد روا به ما داد و نیم ساعتی نشستیم به گشت وگذار در اینترنت. وقتی خواستیم خارج بشیم صاحب رستوران که آقای خوش اخلاقی بود آمد وگفت صبر کنید میخوام برای شما چای بیارم. امروز ما بعد از غذا به همه ی مشتریها چای میدیم. ما هم خوشحال از این پیشنهاد نشستیم و بعد از نوشیدن آخرین چای در استانبول که در آن هوای سرد هم خیلی چسبید از کافه خارج شدیم.

بعد از ناهار دوباره شروع به گشت زنی کردیم و یکهو دیدیم که به  ایستگاه توفانه رسیدیم با کمی پیاده روی متوجه تابلو موزه استانبول مدرن شدیم و با توجه به اینکه وقت داشتیم واردش شدیم. برای بازدید از طبقه دوم میبایست 25 لیر پرداخت میکردیم که ما ازش صرف نظر کردیم و به بازدید از طبقه اول که رایگان بود بسنده کردیم. موزه ی استانبول مدرن در سال 2004 تاسیس شده و اولین موزه غیر دولتی ترکیه هست. برای کسانی که اهل هنر معاصر هستند بازدید از این موزه رو پیشنهاد میکنم.

نمای بیرونی موزه استانبول مدرن

بخش هایی داخل موزه استانبول مدرن

 بعد از بازدید از موزه به میدان تکسیم برگشتیم ساعت 5 عصر بود به کافه و نان فروشی سیمیت سرای رفتیم و برای مدتی که میبایست تا زمان پرواز در فرودگاه منتظر می ماندیم مقداری نان و شیرینی و از سوپر مارکت هم آب معدنی خریدیم. پیشنهاد میکنم حتما برای مدتی که در فرودگاه هستید چیزی برای خوردن ببرید چون قیمت ها در فرودگاه خیلی بالاتر از سطح شهر هست.

بعد از بازگشت به هتل و تحویل چمدان ها در لابی منتظر تور لیدر ماندیم و ساعت 6:30 به همراه چند مسافر دیگه از هتل های اطراف راهی فرودگاه شدیم. با وجود هوای بارانی وترافیک ساعت 7:30 به فرودگاه آتاتورک رسیدیم.

 مراحل عبور از گیت و تحویل چمدان ها ودریافت کارت پرواز طبق روال انجام شد و بعد وارد قسمت فری شاپ فرودگاه شدیم و در نهایت پرواز راس ساعت 23:45 دقیقه انجام شد که مانند مسیر رفت پرواز راحت و خوبی بود. با  استانبول  زیبا درشب  خداحافظی کردیم در حالیکه در قلبمان آرزو میکردیم به زودی دوباره ببینیمش. ساعت حدود 3 صبح  یکشنبه هشتم مهر ماه وارد فرودگاه امام خمینی شدیم و سفر خاطره انگیزمان به استانبول به پایان رسید.

هزینه های روز ششم  برای هر نفر:

خورد وخوراک: 40 لیر

به همراه خرید های شخصی و هزینه رفت و آمد با استانبول کارت

 

نکات ضروری در راهنمای سفر به استانبول:

• جاهای دیدنی استانبول بسیار زیاد هستش و سعی کنید سفرتان کمتر از شش روز نباشد. ما با وجود اینکه برنامه ریزی کرده بودیم نتوانستیم جاهایی مثل کاخ دلماباغچه، محله بالات ،مسجد اورتاکوی یا ساحل ببک را ببینیم.
• استانبول شهر پیاده گشتن هست حتما کفش مناسب برای پیاده روی های طولانی همراه خودتون داشته باشد.
• دلارهایتان را میتوانید در صرافی های متعدد استانبول که با کلمه ی دوویز شناخته میشوند ،به لیر تبدیل کنید. پیشنهاد من این هست که همه ی پول ها را یک روز تبدیل نکنید ما در طول سفر شش روزه مان هر صد لار را از 347 تا 356 لیر توانستیم تبدیل کنیم.
• پاسپورت ،مدارک و پول های اضافه را حتما در سیف باکس اتاق هتل قرار بدید و با خودتان بیرون نبرید.
• میتوانید قبل از سفر نقشه آفلاین شهر را دانلود کنید و اطلاعات لازم در مورد مکان هایی که میخواید بازدید کنید،مسیر های رفت و آمد ،هتل ها و... را از سایت های زیادی مثل tripadviser,booking  foursquare,و ... کسب کنید و سفری با برنامه ریزی داشته باشد.
• قیمت نوشابه در رستوران ها گران تر از سوپر مارکت ها هست برای مثال در صورت حساب رستوران ها میدیدم که قیمت یک شیشه کوکا را 7 تا 9 لیر حساب میکردند درحالیکه میتوانستید همان را در سوپر مارکت با قیمت دو لیر تهیه کنید.
• همه جای استانبول را خودتان میتوانید با قیمتی بسیار ارزان تر از چیزی که تورلیدر ها اعلام میکنند ببینید.کافیه فقط یک نقشه از هتل بگیرید و یک استانبول کارت داشته باشید. طریق شارژ کردن استانبول کارت هم بسیار راحت هست بدین صورت که کارت را طبق شکل در محل مشخص شده قرار میدید وبعد پول را داخل دستگاه وارد میکنید و بعد از شارژ میزان موجودی شارژ را هم روی دستگاه نمایش میدهد.

دستگاه شارژ استانبول کارت

 

نویسنده : ش لشکری

تمامی مطالب عنوان شده در سفرنامه ها نظر و برداشت شخصی نویسنده است و وب‌ سایت لست سکند مسئولیتی در قبال صحت اطلاعات سفرنامه ها بر عهده نمی‌گیرد.