سفر به یادماندنی به کشور ایتالیا

 

با عرض سلام خدمت همه دوستان عزیز و تشکر از سایت لست سکند که این فرصت را در اختیار ما قرار میده تا تجربیات سفرهامونو با هم به اشتراک بذاریم.

سفر 13 روزه ما به کشور زیبای ایتالیا از اونجایی شروع شد که همسر من بخاطر نمایشگاه MCE 2018 که نمایشگاه تاسیسات ساختمان در میلان بود قرار شد از طرف شرکت به مدت 4 روز بره میلان دقیقا در پایان اسفند ماه؛ ما هم فرصت را غنیمت دونستیم و تصمیم گرفتیم 9 روز بهش اضافه کنیم و شهرهای مهم ایتالیا را بگردیم. سعی میکنم تو این سفرنامه موارد تکراری و جزئیات درباره آثار تاریخی را کمتر بگم چون تاریخچه همه این آثار به راحتی تو اینترنت پیدا میشه. دوست دارم تجربیات خودم از سفر و هزینه ها و اطلاعات دیگه ای که مهمه و شاید در سفرنامه های دیگه کمتر گفته شده باشه را توضیح بدم و امیدوارم بتونم در سفر به این کشور به یاد موندنی کمکتون کنم.

مقدمات سفر:

اولین کار اقدام برای ویزای شینگن بود. من قبلا 2 بار ویزای شینگن از کشور های آلمان و هلند گرفته بودم ولی همسرم بار اول بود که برای شینگن اقدام میکرد. خوب من شنیده بودم که بهتره زن و شوهر از یه سفارت اقدام نکنن چون احتمال گرفتن ویزا کم میشه. به همین دلیل قرار شد همسر من از طریق شرکتشون به صورت  Business و با دعوتنامه کاری از ایتالیا اقدام کنه. چشمتون روز بد نبینه گرفتن وقت از این سفارت ایتالیا عجب داستانی داره. باید تو سایت ثبت نام کنی و با نام کاربری خودت وارد بشی. هر شب راس ساعت 9:30 وقتای جدید باز میشه و باور کنید زیر 10 ثانیه وقت دارید که مراحل را بگذرونید و وقت را ثبت کنید وگرنه وقتا پر میشه و رفتین برای روز بعد. جالب اینجاست که بعضی از آژانسا با گرفتن 700 یا 800 هزار تومن از طریق یه ربات براتون وقت میگیرن. خیلی این سیستم خنده دار بود. من حتی با سفارت تماس گرفتم و توضیح دادم که گرفتن وقت خیلی سخت و نشدنیه و جالب اینه که خودشون میدونستن که دارن وقت را با همچین قیمتایی میفروشن و از طریق ربات وقت میگیرن و خودشون گفتن که از دست اونا کاری ساخته نیست.

خلاصه سرتونو درد نیارم، از اونجاییکه من آدم لجبازی هستم و دوست دارم همه کارم را خودم انجام بدم و اصولا به کسی باج نمیدم 2 هفته تمام هر شب ساعت کوک میکردم و از ساعت 9:20 دقیقه تا 9:30 تو سایت سفارت بودم. معمولا 10-15 دقیقه زودتر وارد میشدم و دائم پیج را refresh میکردم چون اگه بذارین برای همون 9:30 اونقدر ترافیک سایت بالا میره که نمیشه حتی وارد بشین. نهایتا بعد از 2 هفته تلاش مداوم وقت برای همسرم گرفتم و تمام مدارک لازم را بر اساس اطلاعات سایت برا ش کامل کردم. مدارک بر اساس نوع سفر (کاری – توریستی – بازدید و ...) فرق میکنه برای همین من توصیه میکنم حتما لیست کامل مدارک مورد نیاز را از سایت خود سفارت دربیارین و آماده کنید. مدارکی که به فارسی هست مثل شناسنامه یا سند منزل باید ترجمه رسمی بشه ولی نیاز به تایید دادگستری نداره. بیمه مسافرتی هم جزو مدارک لازم برای همه سفارتها و اصولا برای هر سفری است.

بعد از اون برای خودم از طریق سفارت فرانسه به صورت توریستی اقدام کردم. با توجه به سابقه ویزاهای قبلیم از آلمان و هلند ترجیحم این بود که از این دو سفارت وقت بگیریم ولی به دلیل شلوغی بیش از حد این دو سفارت موفق نشدم. خیلی از آژانسها بهم گفتن که ویزای توریستی سخته و ویزا نمیدن و پیشنهاد دادن 3.5 میلیون به اونها پرداخت کنم و از طریق وکیل اونها اقدام کنم ولی واقعا هزینه زیادی بود. از طرفی من قبلا دوبار شینگن گرفته بودم و احتمال رد کردن ویزام خیلی ضعیف بود. سفارت فرانسه واقعا منظم بود. وقت را از طریق ایمیل درخواست میکردی و بعد از 3-4 روز وقت را برات ایمیل میکردن. بدون خون و خونریزی. گرچه وقت و همه کارا از طریق یه کارگزاری به نام VFS در پاساژ پالادیوم تهران انجام میشد و اونا مبلغ 25 یورو، علاوه بر 60 یورو خود سفارت، هزینه خدمات میگرفتن ولی اونقدر همه چیز مرتب بود که واقعا می ارزید هزینه بیشتر بدی.

 این را هم بگم چون قیمت بلیطا نزدیک به عید گرون میشد ما صبر نکردیم که ویزا بیاد و از قبل بلیط رفت و برگشت با هواپیمایی Aeroflot روسیه را به مبلغ 1,980,000 تومن خریدیم که واقعا مناسب بود. من هم چون ویزا از سفارت فرانسه می گرفتم باید ورودم به مرز شینگن از فرانسه  می بود و به همین دلیل پرواز من از تهران به روسیه و از اونجا به پاریس بود و یه پرواز داخلی هم از پاریس به میلان گرفتم.ولی همسرم مستقیم از روسیه میرفت به میلان. 

 

بلیط تهران به پاریس

بلیط تهران به میلان

بلیط پاریس تا میلان

مطمئنا در صورت ندادن ویزا باید بلیط ها رو کنسل میکردیم ولی هزینه کنسلی خیلی کمتر از افزایش بیش از حد قیمت بلیطا قبل از عید بود (معمولا هزینه کنسلی بین 100 تا 150 دلار است به ازای هر بلیط).

خلاصه بعد از 2 هفته ویزای 4 ماهه  (چند بار ورود) برای همسرم و 2 هفته بعد از اون هم ویزای یک ساله (چند بار ورود) برای خودم اومد. خوشحال بودم که ریسک کردم و بلیطا را گرفتم چون بعد از اومدن ویزا همون بلیطا شد 3.800.000 تومن.

حالا نوبت هتل بود. من تو تمام سفرا هتل ها را خودم انتخاب میکنم حتی اگه با تور برم. این را هم بگم اگر اطلاعات اینترنتی و انگلیسیتون خوبه برای سفر اروپا اصلا از تور استفاده نکنید چون واقعا به صرفه نیست و خیلی گرونتر براتون در میاد، ولی اگر به انگلیسی مسلط نیستید حتما با تور سفر کنید چون اونجا خیلی هماهنگی براتون سخت میشه.

طبق معمول از طریق سایت بوکینگ و Trip advisor بهترین هتل ها را از نظر امکانات و مکان انتخاب کردم. تو اروپا با توجه به تجربیات قبلیم میدونستم که ستاره هتل خیلی مهم نیست چون واقعا زیاد تو هتل نخواهید بود و کلا هتلهای اروپا (بخصوص شهر های قدیمی و باستانی مثل ایتالیا یا فرانسه) خیلی قدیمی و کوچیک است پس پول بیشتر بخاطر ستاره هتل غیر منطقیه. همینکه موقعیت مکانی هتل خوب باشه، تمیز باشه و صبحانه خوبی داشته باشه کافیه. موقعیت مکانی هم شامل دسترسی به وسایل نقلیه عمومی مثل مترو، قطار، ترن، اتوبوس و جاهای دیدنی شهر است. از نظر امنیت هم تو اروپا خیلی مراقب باشید جاهایی که محل استقرار بی خانمانها یا گداهاشون است اصلا هتل نگیرید که احتمال دزدی زیاده.

بعد از انتخاب هتل با کمک دوستمون که تو ایتالیا زندگی میکنه ما همه هتلها را رزرو قطعی کردیم یعنی پولش را پرداخت کردیم. هتلها تو ایتالیا به ازای هر نفر و هر شب یه هزینه City Tax میگیرن که بین 3.5 تا 5 یورو بسته به ستاره و نوع هتل متفاوته که اونو باید موقع  Check out پرداخت کنین.

سفر ما به ترتیب شهرها اینجوری بود: میلان – کومو – ونیز – پادووا – فلورانس – پیزا – رم

تاریخ	شهر	جاهای دیدنی
12 مارچ	میلان	شب ورود - استراحت
13 مارچ	میلان	صبح نمایشگاه - عصر بازدید از Navigli
14 مارچ	میلان	صبح نمایشگاه - عصر بازدید از میدان دومو - Royal palace
مارچ 15	میلان	صبح نمایشگاه – ظهر به بعد: قلعه Sforza Castle - پارک Parco Sempione - طاق صلح - ورزشگاه سنسیرو
مارچ 16	میلان - کومو - ونیز	بازدید از شهر کومو با قطار بین شهری - برگشت به میلان و حرکت با قطار به سمت ونیز
مارچ 17	ونیز	صبح بازدید از کارخانه در شهر پادووا ظهر به بعد : میدان سن مارکو - کلیسای جامع سن مارکو - برج ناقوس - پل افسوس ها - پل ریالتو - گشت با قایق گوندولا
مارچ 18	ونیز - فلورانس	صبح حرکت به سمت فلورانس با قطار فلورانس: کلیسای سن لورنزو - کلیسای جامع فلورانس - پل پونته وچیو
مارچ 19	فلورانس	بازدید از گالری Uffizi - قصر Pitti و پارک زیبای بوبولی
مارچ 20	فلورانس - پیزا - رم	بازدید از شهر پیزا با قطار - برج پیزا، تعمیدگاه سن جان (Battistero)، گورستان مقدس پیزا (Campo Santo) و Cattedrale Pisa برگشت از پیزا و حرکت به سمت شهر رم
مارچ 21	رم	بازدید از موزه واتیکان - شهر واتیکان
مارچ 22	رم	بازدید از کولوسئوم - Spanish steps - میدان اسپانیا - کلیسای Trinità dei Monti - میدان ریپابلیکا - طاق نصرت - رومن فورم و Palatine Hill - طاق تیتوس - میدان ونیز - قلعه San Angelo - میدان باربرینی - فواره تروی
مارچ 23	رم	بازدید از میدان پیاتزا ناوونا - زیارتگاه پانتئون - Villa Borghese
مارچ 24	رم	صبح حرکت به سمت فرودگاه

تمام سفر های بین شهریمون با قطار بود. قطارها هم سریع بود هم واقعا راحت بود. فضای قطارا واقعا از هواپیما بیشتر بود و جای جدا برای بار داشت که تا 1 چمدون بزرگ و 1 کوچیک را نفری میتونستین ببرین البته کسی هم چک نمیکرد. چمدانهای کوچیک را میتونین بالای سرتون بذارین. فقط سعی کنید 10-15 دقیقه قبل از حرکت تو ایستگاه باشین که راحت سکو و واگن را پیدا کنید و بخصوص اگر چمدان همراه دارین تا قطار اومد سوار بشین که جای چمدان پر نشه چون قبل از هر واگن جای بخصوصی برای چمدانهای سایز بزرگ است که محدوده و زود پر میشه. روی بلیط شماره واگن را میزنه و شماره سکو را باید با توجه به شماره سفر از روی تابلو های خود ایستگاه قطار پیدا کنید که معمولا بعد از ورود قطار به ایستگاه و حدود 10 دقیقه قبل از حرکت اعلام میشه. بلیط قطار را هم میشه اینترنتی خرید هم حضوری از خود ایستگاه. ما که credit card نداشتیم پس همه بلیط ها رو حضوری گرفتیم. این نکته را در نظر بگیرین حتما بلیط را 2-3 روز جلوتر بگیرین وگرنه بلیط همان روز خیلی خیلی گرونته. متاسفانه ما تجربه ش کردیم. میتونین از قبل ساعت قطار ها رو از طریق سایت www.trenitalia.comچک کنین. در نظر داشته باشین برای بعضی از مسیرا چند شرکت مختلف سرویس میدن و میتونین بررسی کنین و ارزونترین را انتخاب کنین. بلیط قطار برای بعضی از شهرا که نزدیکن ساعت روش نداره. فقط تاریخ میزنن چون معمولا هر 30 دقیقه یا 1 ساعت به این شهر ها قطار میره. اینجور بلیطایی که ساعت نداره روش را حتما باید قبل از سوار شدن به قطار validate کنین. یعنی یه دستگاه هایی دقیقا سر هر سکو هست که باید بلیط را بزنین داخل دستگاه. اگر بلیط validate نشده باشه، مامور چک بلیط داخل قطار جریمه سنگینی ازتون میگیره. اسم ایستگاه های قطار را هم دقت کنین مثلا ونیز حتما ایستگاه آخر که S. Luica هست پیاده شین و یا اسم فلورانس را میگن Firenze که در پایان سفرنامه اصلاعات کامل در مورد قیمت و نوع بلیط ها را براتون میذارم.

در ضمن استفاده از اینترنت گوشیتون در اروپا خیلی خیلی به صرفه تر از اینه که بخواین یه سیم کارت اونجا بگیرین. سیم کارت Vodafon حدود 30 یورو بود که باید شارژش هم میکردین. برای استفاده از خط گوشیتون، به ایتالیا که رسیدین carrier گوشیرو بذارین رو حالت دستی و از سرویس Vodafon  استفاده کنین که از همه سرویسهاشون ارزونتره. ما بعد از 12 روز پول رومینگمون شد حدود 100 هزار تومن. البته ما با خط گوشی تلفن نزدیم و تماسهای تلفنی را هم جواب نمیدادیم (اگر تلفن را جواب ندین براتون هزینه نمیوفته) و با خانواده ها از طریق واتس اپ یا ایمو از اینترنت هتل ها استفاده میکردیم. از اینترنت گوشیمون وقتی بیرون از هتل بودیم برای چک کردن بلیط قطار ها و استفاده از گوگل مپ برای پیدا کردن مسیر ها استفاده میکردیم. هنگام کار با گوگل مپ، بعد از اینکه مسیر را پیدا کرد میتونین اینترنت گوشی را خاموش کنید چون خودش دیگه به صورت offline مسیر را نشونتون میده.

روز اول – 12 مارچ 2018

سفر ما ساعت 4:30 بامداد روز 21 اسفند 96 از فرودگاه امام شروع شد. بعد از یه سفر طولانی با توجه به 8 ساعت ترانزیتی که من تو پاریس داشتم ساعت 10 شب رسیدم فرودگاه میلان. از قبل چک کرده بودم. دقیقا جلوی درب خروج ترمینال 1 فرودگاه  Malpensa همونجاییکه تاکسی ها هستن  Shuttle Bus فرودگاه هست که با قیمت 8 یورو میبرتتون به ایستگاه مرکزی قطار تو میلان و هر 30 دقیقه حرکت داره. با مترو هم میشه رفت ولی چون من دیروقت میرسیدم اتوبوس امنیت بیشتری داشت. فرودگاه میلان خارج شهره و نیم ساعت تا ایستگاه قطار فاصله داشت. قیمت تاکسی برای همین مسیر 100 تا 110 یورو است. کلا تو اروپا تاکسی را فراموش کنید که واقعا گرونه. هتل ما تو میلان هتل C-Hotel Atlantic بود که تا ایستگاه قطار 5 دقیقه پیاده راه بود. در قسمت نقد و بررسی هتلها توضیحات بیشتر در مورد هتلها را مینویسم.

ایستگاه قطار کلا تو میلان وسط شهره و چون ما سفر هامون با قطار بود هتل را نزدیک ایستگاه قطار گرفتیم. خلاصه بعد از رسیدن به ایستگاه قطار خیلی راحت با استفاده از گوگل مپ مکان هتل را پیدا کردم و سریع رسیدم هتل. همسرم هم قبلا ساعت 3 بعد از ظهر رسیده بود و check in کرده بود. اون شب واقعا اونقدر هردو خسته بودیم حتی برای شام هم بیرون نرفتیم و فقط استراحت کردیم.

ما چون سفرمون در میلان بیشتر کاری بود 3 روز اول از صبح تا ساعت 2-3 کامل نمایشگاه بودیم و عصر ها تا جاییکه می شد شهر را میگشتیم که در پایین توضیح میدم. خداروشکر جوری برنامه ریزی کردیم که همه کارهامون تو نمایشگاه ظرف 3 روز تموم بشه و روز آخر را بتونیم برای گشتن میلان بذاریم.

روز دوم – 13 مارچ 2018

صبح که نمایشگاه بودیم. ساعت 5 برگشتیم هتل و بعد از کمی استراحت رفتیم به سمت Navigli . یه رودخونه ای تو میلان است که دو طرفش پر از کافه و رستورانه و یه جورایی night life میلان محسوب میشه. در واقع نویلی یک سیستم عبور و مرور از طریق کانال های مرتبط در اطراف میلان بوده است که شامل 5 کانال بود. البته با توجه به زمان سفر ما و سردی هوا خیلی هم موسیقی زنده و شلوغ نبود ولی قطعا اگه تابستون یا بهار برین بسیار زیبا خواهد بود. برای رفتن به این مکان ما از دم هتل با مترو رفتیم میدان دومو چون میخواستیم این میدان را در شب هم ببینیم (توضیحات کامل را در پایین در مورد این میدان بخونید) و از اونجا با ترم شماره 3 رفتیم به Navigli. کمی در کنار رودخانه قدم زدیم و در یکی از رستورانها غذا خوردیم. جالب بود که اکثر رستورانها happy hour داشتن یعنی 17 یورو میدادی که شامل یه نوشیدنی، یه غذا و استفاده آزاد از میز اردو که کلی سالاد و پیتزا و پاستا بود میشد. بعد از یه شام مفصل پیاده راه افتادیم سمت ایستگاه ترم و بعد هم برگشتیم هتل.

در مورد بلیط وسایل نقلیه مثل مترو، ترم یا اتوبوس این نکته را بگم که بلیط مترو برای همش قابل استفادست پس در واقع بلیط ترم را میتونین از ایستگاه مترو بخرین. یه سری بلیط هم بود که 24 ساعته بود به قیمت 4.5 یورو نفری که واقعا به صرفه بود و تا 24 ساعت برای همه مسیرا و همه وسایل نقلیه بجز تاکسی قابل استفاده بود. برای خرید بلیط از طریق دستگاه ها باید حتما پول خورد داشته باشین چون اسکناس قبول نمیکنه ولی داخل خود مترو باجه های مخصوص خرید بلیط بود که حضوری خرید میکردین یا از این دکه های مثل روزنامه فروشیهای ما بود که اونا هم بلیط مترو رو میفروختن و داخل خود ایستگاه مترو بودن.

روز سوم – 14 مارچ 2018

بعد از نمایشگاه حدود ساعت 4 رفتیم سمت میدان دومو. میدان دومو اصلی ترین میدان شهره و اصلی ترین مکانهای دیدنی میلان از جمله کلیسای جامع میلان (که باید یه صف طولانی را برای دیدنش تحمل کنید) ، گالریا ویتوریو ایمانوئل دوم (مرکز خریدی سرپوشیده که محل خرید شیک پوشان دنیا است و همه برندهای مهم اونجا هستند و قیمتا واقعا گرونه)، مجسمه شاه ویکتور امانوئل دوم و قصر سلطنتی Royal Palace در این میدان قرار دارند. در طرف مقابل ميدان دومو، خيابان كوچكي بود كه دوطرف آن پر بود از رستوران و میشد حسابی از خجالت شکمتون در بیاین. در ضمن من پیشنهاد میکنم حتما ساندویچ ها و کوکتل های این چرخیا کنار خیابون را امتحان کنین. من که واقعا دوست داشتم. بدلیل کمبود وقت ما داخل کلیسا و قصر میلان را ندیدیم. ولی برای بازدید از کلیسا و قصر باید بلیط تهیه کنید ( حدود 12 یورو) و صف طولانی بایستید. کلا تو ایتالیا برای همه مکانهای دیدنی یه سری تورها از قبل بلیط را میخرن و به دوبرابر قیمت میفروشن. فقط حسنش اینه که شما skip the line هستین یعنی تو صف نمیمونین و بدون صف وارد میشین.

کلیسای جامع میلان

مجسمه شاه ویکتور امانوئل دوم

گالریا ویتوریو ایمانوئل دوم

روز چهارم – 15 مارچ 2018

 صبح که طبق معمول نمایشگاه بودیم ولی خداروشکر روز آخر کاری ما بود. بعد از نمایشگاه حدود ساعت 2 رفتیم به سمت قلعه Sforza Castle که پیاده از هتل ما حدود 30 دقیقه راه بود ولی واقعا قدم زدن تو کوچه پس کوچه های سنگفرش شده ارزش پیاده روی را داره. خداروشکر هوا هم با ما یار بود و آفتابی بود. این قلعه برای حفاظت از شهر میلان در سال 1368 میلادی ساخته شده است و در زمانهای قدیم محل زندگی دوچی میلان بوده است. 

نمای بیرونی قلعه

نمای درونی قلعه

بعد از بازدید از قلعه بازم با استفاده از گوگل مپ رفتیم به سمت پارک Parco Sempione حدود 15 دقیقه پیاده راه بود. اکثرا برای پیک نیک یا پیاده روی به این پارک میومدن. یه احساس آرامش خاصی بود که دلت میخواست ساعتها بشینی و به آدمها نگاه کنی. جالب بود که از وسط پارک طاق صلح کاملا دیده میشد. یه برکه زیبا وسط پارک بود و پر بود از اردک و قو و در کنارش چند تا رستوران بود. نشستیم و ناهار خوردیم، ناهار که چه عرض کنم عصرانه. کنار این برکه آبخوری هایی هم بود که اکثر مردم بخصوص اونایی که در حال ورزش کردن بودن میومدن و ظرفهاشون را پر از آب میکردن. اونجا بود که فهمیدم آب شیرها قابل خوردن است. این تجربه را تو فرانسه هم داشتم. اونجا هم آب لوله کشی تصفیه شدست و قابل نوشیدنه. با سرچ در اینترنت مطمئن شدم و خوب خیلیها نوشته بودن آب لوله کشیه رم حتی از آب معدنی گوارا تره.

بعد از خوردن غذا رفتیم به سمت طاق صلح. این طاق که در زمان جنگ، نماد صلح اروپایی ها بوده در قرن 19 میلادی افتتاح شده است و دروازه ورودی شهر میلان نیز به شمار میرود.

بعد از گرفتن چندتا عکس راه افتادیم سمت اولین ایستگاه مترو و مستقیم رفتیم سمت استادیوم San Siro . خداروشکر مترو تا خود استادیوم میرفت. این ورزشگاه برای هر دو تیم آث میلان و اینتر میلان بود. خوب برای من جالب بود چون تاحالا تو عمرم استادیوم فوتبال نرفته بودم و واقعا برام هیجان انگیز بود. ورزشگاه ورودیش نفری 17 یورو بود. شامل یه موزه بود که تمام کفشا و لباسای قدیمی بازیکنای این دوتا تیم بود و بعد بازدید از رختکن بازیکنا و خود ورزشگاه و زمین چمن و خلاصه برای من یه تجربه خوبی بود.

یکی دو ساعتی اونجا مشغول بودیم و بعد با مترو برگشتیم هتل.

 روز پنجم – 16 مارچ 2018

 امروز به پیشنهاد همکار همسرم که قبلا ایتالیا اومده بود تصمیم گرفتیم بریم به شهر کومو که 1:30 ساعت از میلان فاصله داشت. ساعت 8 صبح check out کردیم . چمدونها را گذاشتیم تو رسپشن و بعد از صبحانه رفتیم به ایستگاه قطار و بلیط رفت و برگشت به شهر کومو را خریدیم و برگشت را جوری گرفتیم که 3-4 ساعت اونجا وقت برای گشتن داشته باشیم.

کومو یه شهر کوچیک ولی زیبا است که در مرز سوییس و اتریش قرار داره. وسط شهر یه دریاچه زیبا شبیه پرانتز برعکس داره با کلی قایق و کشتی که شمارو به روستاهای زیبای کنار این دریاچه میرسونه. اگه وقت داشته باشین حتما پیشنهاد میکنم با قایق به چند تا از این روستاها سفر کنین. شمال این دریاچه به طبیعت کوهستانی آلپ متصل می شود. پشت دریاچه یه کوهه که از طریق یه قطار کوچیک میتونین از کوه بالا برین و منظره ای بینظیر از اون بالا ببینین. بلیط این قطار نفری 5 یورو رفت و برگشت بود. از ایستگاه قطار شهر کومو تا دریاچه پیاده حدود 15 دقیقه راه بود و تا اون قطار که بالای کوه میرفت 10 دقیقه. هرچی از زیبایی طبیعت در بالای کوه بگم کم گفتم. واقعا محو تمیزی، آسمان آبی و آرامش اونجا شدم. اونقدر تو تهران دود خورده بودیم دیدن آسمون ابی برامون آرزو بود. بالای کوه هم کلی رستوران و کافه بود که پیشنهاد میکنم حتما یه قهوه ایتالیایی تو اون هوا و طبیعت زیبا بخورین.

بعد از برگشت از کومو رفتیم هتل. روبروی هتل یه کافی شاپ بود با کلی کیک و شیرینیه خوشمزه. چون یک ساعت وقت داشتیم نشستیم و یه قهوه و شیرینی خوردیم. این آخرین لحظه ای بود که در میلان بودیم و شاید هیچوقت دیگه این شهر و رستوران را نبینیم. با این فکرا همه چیز برام یه رنگ و بوی دیگه ای پیدا میکرد.

 بعد رفتیم هتل و وسایل را برداشتیم و رفتیم به ایستگاه قطار که حرکت کنیم سمت ونیز و سفر 4 روزمون در میلان اینجوری به پایان رسید.

ونیز شهر روی آب

 از اونجاییکه از روز اول نمیدونستیم کارمون تو نمایشگاه  میلان کی تموم میشه خرید بلیط برای ونیز را گذاشتیم برای روز آخر و اشتباهمون همینجا بود چون تقریبا جاها پر شده بود و مجبور شدیم بلیط First Class را به قیمت 90 یورو بگیریم. همین بلیط را اگه 2-3 روز جلوتر میخریدیم میتونستیم با 25 یورو بگیریم. اینجاست که میگن تجربه بعضی وقتا تلخه و باید براش هزینه پرداخت کنی، البته ما چاره ای هم نداشتیم چون واقعا نمیدونستیم کارمون در نمایشگاه چجوری پیش میره و اگه جلسه ای پیش میومد مجبور بودیم برناممون را عوض کنیم.

حرکت قطار ساعت 4:45 بود و حدود 2:30 ساعت طول مسیر تا ونیز بود. حدود ساعت 7:10 شب رسیدیم ونیز. واقعا برام جالب بود. از ایستگاه قطار که بیرون اومدیم جلومون آب بود و کلی آدم داد میزدن تاکسی. اونجا هم میتونین با تاکسی آبی که قایق موتوریای خودمونه رفت و آمد کنین و هم اتوبوس آبی که قایقی است بزرگتر و با ظرفیت بیشتر. فقط این نکته را دقت کنید که بلیط اتوبوس های آبی را بعد از خریدن از باجه های بلیط قبل از سوار شدن به قایق حتما اسکن کنید. مثل بلیط قطار که توضیح داده بودم. دستگاه هایی قبل از ایستگاه هست که باید بلیط را اونجا اسکن کنید. البته بعضی از ایستگاه ها مثل مترو درهاش تا بلیط را اسکن نکنید باز نمیشه ولی بعضی ها درهاش بازه و بدون اسکن بلیط هم میشه وارد بشین. جریمه اسکن نکردن بلیط نفری 60 یورو است.

تو ونیز کوچه ها از طریق پل به هم متصله و واقعا حمل چمدون از روی این پلا سخته، پس باید در انتخاب هتل خیلی دقت کنین و تا میتونین سبک سفر کنید. اینجا من هتل را نزدیک ایستگاه قطار نگرفتم چون جاهای دیدنی شهر خیلی با ایستگاه قطار فاصله داره و اینجوری باید هر دفعه کلی پیاده روی کنی یا معطل وسایل نقلیه بشی. هتل ما Hotel Commercio E Pellegrino بود که واقعا ازش راضی بودیم. دقیقا روبروی ایستگاه water buss  بود. اینم بگم شهر ونیز را میتونین یک روزه با قطار بیاین و برگردین یعنی واقعا لازم نیست شب بمونین. ما چون یک سفر کاری به شهر پادووا که نزدیک ونیز بود داشتیم مجبور شدیم شب بمونیم ونیز.

خیلی راحت check in کردیم و زدیم بیرون برای غذا. این هتل دقیقا کنار میدون San Marco  بود که میدون اصلی شهره. دور و برش پر از رستوران و کافه بود و هر مدل غذایی میخواستین پیدا میشد. وقتی رسیدیم به میدون ساعت حدودا 8:30 شب بود. کلی کشیش و مردم جمع شده بودن روبروی کلیسای سن مارکو با لباسهای مشکی و شمع روشن در دست و دعا میخوندن. کشیشها با بلندگو قطعه هایی از انجیل را میخوندن و بعد همه دست جمعی یه جملاتی را تکرار میکردن. نتونستم دقیقا بفهمم موضوع چیه و چون همه آدمهایی که اونجا بودن داشتن دعا میکردن نمیشد ازشون چیزی بپرسی. خلاصه صحنه جالبی بود.

بعد رفتیم سراغ یه رستورانی که واقعا میتونم بگم بهترین غذای کل سفر را تو این رستوران خوردیم. دقیقا پشت میدون سن مارکو بود. همسرم استیک خورد و من هم اسپاگتی با سس آلفردو. بی نظیر بود.

خوب قیمت غذاها کلا تو ایتالیا کم نبود، ونیز که از همه شهرا گرونتر بود. مثلا یه ساندویچ خیلی خیلی معمولی تو ایتالیا از 6 یورو شروع میشد. تو مک دونالد یا برگر کینگ ساندویچا حدود 10-16 یورو و اگه غذای بهتر مثل پاستا، پیتزا یا استیک میخواستین حدود 16-25 یورو میشد. غذاهای دریایی مثل خرچنگ و میگو از 20-30 یورو بود به بالا. کلا به پول ما با یوروی 6200 تومن زیاد بود.

این نکته را هم در مورد رستورانها بگم. تو ایتالیا غذا خوردن یه پروسه طولانیه و ساعتها طول میکشه. واسه همین رستورانهای مهم را حتما رزرو کنین چون احتمال اینکه آدما زود غذا بخورن و میز خالی شه خیلی کمه. اونا اول استارتر میخورن، بعد first course یه چیزی مثل پاستا یا اسپاگتی، بعد second course که غذایی مثل میگو یا ماهی میخورن، بعد main course که غذای اصلی است و چیزی مثل استیک و بعد دسر میارن. ما که عمرا نمیتونستیم اینهمه غذا بخوریم. کلا هم منوهای غذا یه دفترچه است که وقت زیادی میبره همشو بخونین. اکثرا هم منو ها عکس داره و کمکتون میکنه تو انتخاب غذا.

خلاصه که بعد از خوردن غذا و کمی قدم زدن برگشتیم هتل که استراحت کنیم.

روز ششم – 17 مارچ 2018

امروز یه سفر کاری داشتیم به شهر پادووا برای بازدید از یه کارخونه. بلیط رفت و برگشت را قبلا از ایستگاه قطار میلان خریده بودیم. به همراه همسرم صبح زود رفتیم و حدود ساعت 1 بعد از ظهر برگشتیم. پادووا شهری است نزدیک ونیز که حدود 25 دقیقه با قطار راه است. البته طول مسیر بسته به نوع قطاری داره که سوار میشین. بعضی از قطار ها همه ایستگاه ها نگه میدارن که همین مسیر میشه 50 دقیقه. بلیط قطار از اون مدل هایی بود که ساعت نداشت و باید حتما قبل از سوار شدن Validate میکردین. من شنیده بودم شهر پادووا هم خیلی زیبا است ولی ما وقت زیادی برای دیدن خود ونیز نداشتیم به همین خاطر ترجیح دادیم بعد از اتمام کارمون برگردیم ونیز.

نمای زیبایی از مسیر ونیز تا پادووا از داخل قطار

بعد از برگشت از پادووا ناهار خوردیم و رفتیم به میدان San Marco شهر ونیز. میدان سن مارکو، میدان اصلی ونیز و از بزرگترین فضاهای باز شهری اروپا است.کلیسای جامع سن مارکو و محل دفن مارکوپولو در این میدان واقع شده است. برج ناقوس هم در این میدان قرار داره که میشد با پرداخت بلیط با آسانسور به بالای برج بری و از بالای اون کل شهر ونیز را نظاره کنی.

برج ناقوس

کلیسای سن مارکو

بعد رفتیم سمت پل افسوس ها. یه پل کوتاهی بود که برای رد شدن از روش باید حتما بلیط کاخ دوکال را میگرفتیم چون پل در واقع دادگاه یا همان کاخ دوکال را به زندان تازه ساخته شده وصل میکرد . این پل تنها پل در ونیز به حساب می آید که پوشیده است . دو پنجره بر روی دیواره ی آن ساخته شده است و زمانهای قدیم زندانیان بعد از مشخص شدن حکم خود و انتقال آن ها به زندان بر روی این پل افسوس می خوردند و برای مدت طولانی و یا شاید برای آخرین بار نور خورشید و دنیای بیرون را از این دو پنجره می دیدند. این پل از بیرون قشنگه و رد شدن از روی پل خیلی جذابیتی نداره. جلوی پل کلی آدم وایسادن که عکس بگیرن. با سختی ما هم یه جای کوچیک پیدا کردیم و عکس گرفتیم.

یکی از کارهایی که باید تو ونیز انجام بدین گشت زدن با قایق های گوندولا است. هزینه برای 20 تا 30 دقیقه 80 یورو است ولی واقعا ارزش داره. با قایق پارویی و زیبایی میبرنتون تو کوچه پس کوچه های شهر ونیز و واقعا تجربه قشنگی بود. اگه شانس بیارین و راننده قایق آدم اهل دلی باشه کلی براتون تو مسیر آواز میخونه و ازتون عکس میگیره.

بعد از گشت با قایق رفتیم به سمت پل ریالتو. این پل برای مدتی طولانی تنها پلی بود که بر فراز گراند کانال کشیده شده و مناطق سان مارکو و سان پولو را به هم متصل می کرد. این پل با مغازه ها پوشیده شده است. از بالای پل نمای خیلی زیبایی از کانال آبی و شهر را دارین که برای عکاسی واقعا زیباست.

جلوی پل پر بود از کافه و رستوران. تو اون هوا بستنی خیلی میچسبید و واقعا هم خوشمزه بود.

شهر ونیز برای مجسمه های زیبای شیشه ای که همه کار دست است و ماسک های بالماسکه معروفه و سوغاتیهای قشنگی میشه بخرین.

من شنیده بودم که دوتا جزیره کنار ونیز هست که مربوط به همین صنعت شیشه سازی هست و یه جایی هم هست باز نزدیک ونیز که  اتوبوس آبی مجانی رفت و برگشت داره برای خرید خیلی مناسبه ولی ما واقعا وقت نداشتیم و نرفتیم.

صبح روز بعد بلیط قطار داشتیم به سمت فلورانس. برای همین بعد از کمی قدم زدن تو کوچه پس کوچه های شهر و شام خوردن برگشتیم هتل.

فلورانس شهر  هنر و معماری و تندیس‌گری‌

روز هفتم – 18 مارچ 2018

بلیطمون ساعت 10:25 صبح بود. ساعت 8 صبحانه خوردیم و با اتوبوس های آبی رفتیم سمت ایستگاه قطار. بلیط قطار به فلورانس را هم قبلا از میلان خریده بودیم. دل کندن از شهر ونیز واقعا سخت بود. این شهر یه آرامش عجیبی توش داشت که هیچ جای دنیا تجربه ش نکرده بودم. واقعا دلم برای ونیز تنگ خواهد شد. کل مسیر به سمت ایستگاه قطار روی عرشه قایق وایستادم و سعی کردم با دقت بیشتری تک تک ساختمونا، کوچه ها، قایق ها و مردم را نگاه کنم. انگار از یه عزیزی دل میکنی که میخوای تمام جزییاتش را در ذهنت ثبت کنی.

لحظه خداحافظی با ونیز زیبا

راس ساعت 10:25 صبح حرکت کردیم و بعد از 2 ساعت رسیدیم ایستگاه قطار فلورانس. همون موقع بلیط رفت و برگشت برای 2 روز آینده به شهر پیزا را گرفتیم که مثل ونیز مجبور نشیم چند برابر پول بدیم. ایستگاه قطار شهر فلورانس تقریبا تو مرکز شهره واسه همین ما هتل را نزدیک ایستگاه قطار گرفته بودیم. Hotel City 

سریع وسایل را گذاشتیم تو اتاق و رفتیم بیرون. اولین جایی که رسیدیم کلیسای سن لورنزو بود. نمای بیرونی این کلیسا تکمیل نشده و به همین شکل باقی مونده ولی داخل کلیسا زیبا و با شکوه است.  آرامگاه مارکو پولو، جهانگرد ونیزی در این کلیسا قرار داشت.

عکس از اینترنت

بعد از اون رفتیم به سمت کلیسای جامع فلورانس (کلیسای سانتا ماریا دل فیوره). این کلیسا با گنبد آجری رنگ و بزرگش نماد زیبای شهر فلورانس به حساب میاد و از هر ارتفاعی و ساختمون بلندی تو فلورانس این گنبد ها دیده میشن. وارد کلیسا که میشین از کلی پله باریک باید بالا برین تا برسین به بالای گنبد و اونجا با منظره های روبرو میشین که ارزش بالا رفتن از 400 تا پله را داره. کنار کلیسا هم برج ناقوس قرار داره. بازدید شنبه ها از 8:30 تا 5 مجانی است. 1 شنبه بازدید ممنوع .بازدید از کلیسا رایگان بود ولی رسیدن به بام آن هزینه داشت و قبل از ساعت 10 صبح هم درهای کلیسا باز نمی شد.

بعد از اون رفتیم به سمت پل پونته وچیو. این پل از محبوب ترین پل های قدیمی ایتالیاست. به ندرت پیش میاد که روی پلی که محل گذر است، مغازه و فروشگاه های مختلف ساخته بشه و همه شهرت این پل قدیمی هم به دلیل همین مفازه ها و فروشگاه های مختلفی است که بالای آن ساخته شده. کلی طلا فروشی، فروشگاه های شکلات که خیلی هم شکلات های قشنگی داشتن مثل تخم مرغ یا گل و کلی مغازه برای خرید نمادهای فلورانس بود. یه مجسمه ای هم بود که مردم به میله های دورش قفل زده بودن و روبروش دیواری بود پر از یادگاری.

در حین رفتن به سمت این پل زیبا بارون شدیدی گرفت که مجبور شدیم یه مدت زیر یه سقفی وایسیم و بعد هم سریع چند تا عکس بگیریم و بازدید از جاهای دیگه را به روز بعد موکول کردیم. برگشتیم سمت هتل و تو یه رستوران ترکی که نزدیک هتل بود شام خوردیم (کباب ترکی) که بعد از اینهمه پیتزا و پاستا کلی هم چسبید.