یازده روز فرا رویایی در اروپا (آرامش هلسینکی، پاریس عشاق، ونیز آبی و رم شهر گلادیاتورها)

روز چهارم: چهره ی جدید پاریس (شهر عشاق)
صبحونه ی هتل پاریس عالی بود و تنوع خیلی خوبی داشت. انواع پنیرهای خوشمزه ی پاریسی، گردو، کشمش، انواع کیکهای فانتزی، مربا، عسل، شیر، قهوه، میوه و ... حسابی به ما حال داد. توی این چند روز اینقدر صبحونه میخوردیم که معمولاً تا شب گرسنمون نمیشد. خلاصه بعد یه صبحونه ی توپ راهی ایفل شدیم.
همه چیز پاریس توی این روز مخالف شب قبل بود. ساختمونها خیلی زیبا بودند و معماری یک دست و خیره کننده ای داشتند. کل مسیری که میرفتیم عین جاذبه بود. از کنار هر ساختمونی که رد میشدیم، یه موزه یا جای تاریخی و یا چیزی بود. ماشینها مدلهای بروز پژو و رنو و حتی بنز و نیسان و سایر برندهای مطرح بودند و به ندرت میشد ماشینهای قدیمی ای که پژو و رنو به ما ایرانی ها قالب میکنند را اونجا دید.
ایفل! سلطان جاذبه های اروپا، خودش را به ما نشون داد. نماد پاریس و فرانسه که فکر کنم خودش به تنهایی برای جذب میلیونها توریست در سال برای پاریس کفایت میکنه و چقدر دیدنی بودند دو پارک دو سمت ایفل (champ de mars و trocadero) و رود سن در کنار اون. توی پاریس ناخودآگاه هر جایی که آدم میره دنبال ایفل و دیدن نمای اون در مناظره. با اینکه وقتی آدم زیرش هست، جز یه بنای فلزی معمولی نمی بینه اما نمیدونم چی در خودش داره که اینقدر همه ی آدمها را مسحور خودش کرده.
بعد از گرفتن عکسهایی که در champ de mars از ایفل گرفتیم، میخواستیم به بازدید ایفل بریم و از اون، بالا بریم ولی اینقدر صف طولانی بود که بی خیال شدیم و اون را به روزهای بعد موکول کردیم. فقط تا تونستیم در کنار رود سن و در محیط پارک trocadero چرخیدیم و از دیدن محیط قشنگ اونجا لذت بردیم. اگه میخواهید بدونید که چرا پاریس را شهر عشاق میگن یه سرچ مختصر توی عکسهای پاریس و ایفل داشته باشید. امتیاز من به ایفل، قطعاً 5 هست.

تصویر 33 – برج ایفل

تصویر 34 – نمایی از برج ایفل از پارک Trocadero

 

بعد از بازدید از برج ایفل، پیاده به سمت طاق پیروزی (Arc de Triomphe) راه افتادیم و نیم ساعتی توی راه بودیم و از دیدن ساختمونها و معماری قشنگ پاریس لذت بردیم. این بنا در انتهای خیابان شانزلیزه هست و نظم قشنگی خیابانهای منتهی به اون داشت. علاوه براین حکاکی ها و نقشهای برجسته ی روی طاق هم فوق العاده بود. این بنا برای یادبود سربازانی ساخته شده که در طول تاریخ و به ویژه در دوران حکومت ناپلئون، جان خود را در راه فرانسه فدا کردند.
بعد از چرخیدن دور این بنا و بازدید از ویوهای مختلفش، با تهیه ی بلیط با قیمت 12 یورو برای هر نفر، به بالای این بنا رفتیم.
ویو بالای طاق پیروزی خیلی قشنگ و خاص بود. از یک طرف، میشد ایفل را دید و از طرفی خیابان شانزلیزه و از طرف دیگر کلیسای ساکره کوره. واقعاً قشنگ و خاص بود. امتیاز من به این جاذبه 4 تا 5 هست.

 

ویدئو 1 – پاریس از فراز طاق پیروزی (Arc de Triomphe)

 

تصویر 35 – طاق پیروزی (Arc de Triomphe)

 

در اطراف طاق پیروزی و ایفل و سایر جاذبه های اصلی پاریس، کلی هم نقاش خوش ذوق دیده میشدن که اثرهاشون را میفروختن:

تصویر 36 – نقاشی های هنرمندان دوره گرد پاریسی

تصویر 37 – نقاشی های هنرمندان دوره گرد پاریسی

بعد از بازدید از طاق پیروزی، مسیر خیابان شانزلیزه را در پیش گرفتیم. این خیابون یکی از زیباترین خیابونهای کل دنیا هست و ارزش املاک واقع در اون طبق اطلاعاتی که من از اینترنت بدست آوردم، دومین رتبه در جهانه. تمام برندهای مطرح دنیا، توی این خیابون جمع شدند. از برترین برندهای لباسهای ورزشی، تا برترین و گرونترین برندهای کیف و لباس و ماشین و ... . با اینکه اغلب قیمتها خیلی خیلی وحشتناک گرون بودند، اما واقعاً رفتن در این مغازه های خاص، برای من که معمولاً از خرید لذتی نمیبرم هم جذاب بود. مقابل بعضی از فروشگاهها مثل فروشگاه تیم پاریسن ژرمن، صف طولانی دیده میشد. ما هم تونستیم از نمایندگی نسپرسو در این خیابون، یه مقدار کپسولهای قهوه با قیمت مناسب خرید کنیم. امتیاز من به خیابان شانزلیزه، به عنوان یک جاذبه ی مورد بازدید 4 هست.
برخلاف اینکه اول با دیدن فروشگاه ایران ایر در خیابون شانزلیزه خوشحال شدم اما با دیدن دربهای بسته ی اون و دکور نسبتاً خالیش کاملاً متاسف شدم. بعداً براتون خواهم نوشت که در فروشگاههای جنب موزه ی لوور، آثار و صنایع دستی و نمادهای کشورهای مختلفی که اونجا آثارشون به نمایش گذاشته شده بود، فروخته میشد. من فکر کنم شاید فروش فروشگاه های کنار لوور از آثار و نمادهای ایرانی، چندبرابر فروشگاههای اطراف همون جاذبه ها در ایران هست!
وقتی عمده ی مسیر خیابان شانزلیزه را به سمت میدان کنکورد اومده بودیم. در سمت راست و در خیابان فرعی سمت راستمون، با دو ساختمون زیبا و خاص مواجه شدیم. با خودمون فکر کردیم که قطعاً اینها باید یک جاذبه یا محل خاص باشن. با استفاده از google map و google trips اسم اونها را فهمیدیم: Grand Palais و Petit Palais .
کمی اطراف Grand palasis چرخیدیم و وقتی درهای اون را چک کردیم، دیدیم که به نظر میرسه الان کاربرد اون یه رستوران لاکچری هستش. خلاصه ما به دیدن نمای این ساختمون اکتفا کردیم.

تصویر 38 – Grand palasis 

قبل از اینکه سراغ petit palasis بریم، مقابلمون یک پل زیبا را با نمایی از ایفل دیدیم. این پل، پل Pont Alexandre III روی رود سن بود. کلی ستونهای زیبا و مجسمه های دیدنی روی این پل بود و برای گرفتن عکس اختصاصی بدون مزاحم باید کلی اونجا منتظر میموندیم. اون طرف پل هم ساختمون مقبره ناپلئون یا موزه ی نظامی بود و اون هم به نوبه ی خودش خیلی دیدنی به نظر میرسید اما اگر به اون سمت مسیر را ادامه میدادیم دیگه به دیدن سایر جاذبه های شهر نمیرسیدیم. روی پل، کلی عروس و دامادهای با چهره ی آسیای شرقی هم بودند که با تیم عکاسی خودشون، اونجا مشغول عکس انداختن با ژستهای مختلف بودند. امتیاز من به پل الکساندر سوم، 3 تا 4 هست.

تصویر 39 – پل الکساندر سوم

 

Petit Palais به معنای کاخ کوچک هست و الان تبدیل به موزه ی آثار هنری از جمله انواع نقاشی ها و مجسمه های زیبا شده. خوشبختانه بازدید از اون رایگان بود. مثل اکثر جاذبه های پاریس، برای ورود security check وجود داشت اما با حداقل معطلی وارد موزه شدیم. اگرچه اون موقع با دیدن مجسمه ها و نقاشی های اونجا خیلی لذت بردیم اما شاید اگر بعد از موزه ی orsay یا لوور سراغ این موزه می اومدیم اصلاً به چشمون نمیومد. امتیاز من به این جاذبه، 3 هست.

 

تصویر 40 – Petit Palais

مسیر پیاده روی که داشتیم واقعاً سنگین بود و شاید اگر اینقدر دیدن این مسیرها و جاذبه ها لذت بخش نبود، کم می آوردیم. خلاصه بعد از بازدید Petit Palasis یه خرده روی چمنهای خیابون شانزلیزه استراحت کردیم و خوراکی هایی که از هتل آورده بودیم را خوردیم.
مقصد بعدیمون میدان کنکورد و فواره های زیبای اونجا بود. در طول انقلاب اول فرانسه، بسیاری از بزرگ مردان آن دوران مثل لویی شانزدهم، لاوازیه و ... در اینجا اعدام شدند. واژه فرانسوی کنکورد به معنی «توافق» است و نام این میدان بعد از اعدامهای وحشتناک با گیوتین در قرن 18 از میدان «انقلاب» به «توافق» تغییر پیدا کرده. علاوه بر این، ستونی خاص و تزئین شده (اُبِلیسْک) در مرکز میدان هست که از مصر به فرانسه اومده و اون هم تاریخچه ی خودش را داره. امتیاز من به این جاذبه، 3 هست.

 

تصویر 41 – میدان کنکورد

 

بعد از بازدید از میدان کنکورد، در دو سمت شمال و جنوب خیابون، ساختمانهای یک شکلی دیده میشد که توجه ما را به خودشون جذب کرد. راهی مسیر شمالی میدان کنکورد شدیم و اونجا کلیسای Madeleine را کشف کردیم. در حالیکه در پله های جلوی ساختمون کلیسا مشغول عکس گرفتن بودیم، متوجه شدیم که بعضی ها از دری که ما فکر میکردیم بسته هست تردد میکنند. خلاصه حس کنجکاویمون باعث شد که ما هم وارد کلیسا بشیم. اونجا مراسم مذهبی در حال اجرا بود و این دیدن کلیسا را چند برابر برامون جذابتر کرد. امتیاز من به این جاذبه 3 هست.

 

تصویر 42 – کلیسای مادلین

تصویر 43 – کلیسای مادلین  

توی مسیر برگشت از کلیسای مادلین به میدان کنکورد هم نمادها و مجسمه های زیبای برندهای معروفی مثل dior را دیدیم و باهاشون عکس انداختیم. قیمتهای اجناس این برندها در چنین موقعیت مکانی هم معلومه!
ورودی پارک تیلوری (Tuileries Garden) از میدان کنکورد بود و بعد این همه پیاده روی، فرصتی بود تا روی صندلیها و نیمکتهای پارک قدری استراحت کنیم. تماشای مجسمه ها و زیبایی های پارک و در انتهای اون، طاق زیبای منتهی به موزه ی لوور در غروب آفتاب لذت خاص خودش را داشت. امتیاز من به این جاذبه 3 هست.

 

تصویر 44 – پارک تیلوری (Tuileries Garden)

تصویر 45 – پارک تیلوری (Tuileries Garden)

تصویر 46 – Carrousel Arc de Triomphe - ورودی پارک تیلوری از سمت موزه ی لوور

  

پایان گردش این روز ما بازدید هرم شیشه ای ورودی لوور بود. در حالیکه بعد یک روز بازدید و پیاده روی سنگین از جاذبه های پاریس، نایی در بدن نداشتیم با حدود 50 دقیقه پیاده روی به هتل برگشتیم. دیدن ساختمون موزه ی نظامی و مقبره ناپلئون (Les Invalides) در مسیر لطف خودش را داشت، جوری که باعث شد، تصمیم بگیریم روز بعد حتماً سری بهش بزنیم.

 

تصویر 47 – ورودی موزه ی لوور

 

روز پنجم: پاریس (شهری که کم کم شیفتش شدم)
 اول کاخ ورسای را برای بازدید امروزمون در نظر گرفته بودیم اما با توجه به محل اون و خستگی مفرطمون از پیاده روی روز قبل، برنامه را تغییر دادیم و orsay را جایگزین کردیم. ضمن اینکه روز پنجم سفر ما روز یکشنبه بود و قرار دادن بازدید لوور و بالا رفتن از ایفل، با توجه به صفهای طولانیشون ما را از برنامه هامون عقب مینداخت و این برنامه را به روز بعد موکول کردیم. اما امروز را میخواستیم با بازدید محوطه ی les invalids آغاز کنیم و مقبره ی ناپلئون و موزه ی نظامی را ابتدا ببینیم. با مسیریابی در google map و چک کردن جاذبه های نزدیک اون در google trips متوجه شدم که میدون Esplanade Jacques Chaban-Delmas هم در مقابلشه و میتونیم اون را هم بازدید کنیم. توی مسیر این میدون را هم بازدید کردیم اما اگر شما این میدون در مسیرتون نیست، توصیه ای واسه ی بازدیدش ندارم. امتیاز من به این جاذبه 1 هست.

 

تصویر 48 – میدان Esplanade Jacques Chaban-Delmas

 

پس از اون، نوبت مقبره ی ناپلئون و موزه ی نظامی بود. ما به بازدید محوطه و تماشای گنبد زیبای les invalids اکتفا کردیم (بلیط ورودی این مجموعه اگر اشتباه نکنم نفری 12 یورو بود) اما من با کنجکاوی که داشتم، از داخل ساختمون هم تونستم یه عکس بگیرم. علاوه بر این در یکی از غرفه ها، کلاه ناپلئونی کاغذی بود که واسه عکس گرفتن در این محل قشنگ بود. امتیاز من به این جاذبه 3 هست.

تصویر 49 – ساختمان مقبره ناپلئون

تصویر 50 – ساختمان مقبره ناپلئون

تصویر 51 – موزه ی نظامی در les invalids

محل بعدی بازدید ما موزه ی orsay بود. ساختمون موزه قبلاً ایستگاه قطار بوده و از سال 1986 بعنوان موزه استفاده میشه. موزه یکی از قوی ترین موزه های نقاشی و مجسمه سازی در جهان هست و قرار گرفتنش در کنار رود سن به قشنگی اون افزوده. علاوه بر این در این موزه چندتا از تابلوهای معرف ون گوک هم هست. بلیط 12 یورویی ورود به این موزه را خریداری کردیم و این موزه ی قشنگ را هم از نزدیک دیدیم. نمای بالکن این موزه و کبوترهایی که منتظر بودن که خوراکی از آدمها بگیرند هم واقعاً زیبا بودند. پیشنهاد میکنم در بازدید از این مجموعه از بروشورهای راهنمای خود موزه استفاده کنید و تابلوهای شاخصی را هم که روی بروشور اومده حتماً بازدید کنید. امتیاز من به این جاذبه بین 3 تا 4 هست.

تصویر 52 – ورودی موزه ی orsay 

تصویر 53 – موزه ی orsay 

تصویر 54 – موزه ی orsay 

تصویر 55 – نمای رود سن از بالکن موزه ی orsay 

تصویر 56 – یکی از تابلوهای معروف ون گوک در موزه ی orsay

 

بعد از 4-5 ساعت چرخیدن در ارسی، سراغ پلهای زیبای روی رود سن از جمله پل عشاق و ... رفتیم. پلهایی که شاخصه ی اصلیشون قفلهایی بود که عاشقایی از کل دنیا روی اونها زده بودن و کلیدش را برای جاودانه شدن عشقشون توی رود سن انداخته بودند. ایرانی ها هم همیشه پایه! و اسمهای ایرانی هم روی برخی از این قفلها دیده میشد. تماشای جزیره ی Île de la Cité در رود سن از روی این پلها هم لذت بخش بود. من به مجموعه ی این پلها امتیاز 3 میدم.

 

تصویر 57 – جزیره ی Île de la Cité 

تصویر 58 – قفلهایی که عشاق روی پلهای پاریس میزدند و کلیدش را در رودخانه سن می انداختند. 

دیدنی های پاریس ادامه داشت. در جزیره ی Île de la Cité و در مسیر به کلیسای نوتردام، ما از کلیسای Sainte-Chapelle دیدن کردیم. دیدن کلیسا و ساختمونهای خفن در فرانسه و پاریس، مثل دیدن گربه توی خیابونهای تهران دم دستیه! واسه همین ما به دیدن محیط و بنای کلیسا اکتفا کردیم. مدیونید اگه فکر کنید، بلیط 10 یورویی ورود به این کلیسا روی تصمیم ما تاثیر داشت!
کلیسای نوتردام با رمان معروف گوژپشت نوتردام جایی بود که نمیشد از خیر دیدنش گذشت و بدون شک از بهترین و must to see های پاریسه. البته خدا را شکر که ما قبل آتش سوزی اون تونستیم از این کلیسای دیدنی بازدید داشته باشیم. درب اصلی کلیسای نوتردام و در ارتفاع ۲۰ متری، ۲۸ مجسمه ی سنگی ۳٫۵ متری داره که پادشاهایی را نشون میده که قبل از ظهور مسیح حکومت می کردن. تزئینات و مجسمه ها و نقاشی های داخل کلیسا هم دیدنی بودند، هرچند من الان نمیدونم ازشون بعد از آتش سوزی چی مونده اما یقین دارم خیلی بهتر از اولش حتماً بازسازیش میکنند. ورود به کلیسای نوتردام رایگان بود اما علیرغم نزدیک بودن به ساعت پایانی بازدید از کلیسا، مثل باقی جاذبه های پاریس در این فصل، باید صفهای ورودی و security check را براش پشت سر میگذاشتیم (ورودی بالکن بلیط مجزا داشت که ما دیگه بیخیال اون شدیم). امتیاز من به این جاذبه 4 هست.

تصویر 59 – کلیسای نوتردام

بعد از کیلومترها پیاده روی در پاریس، نای برامون نمونده بود و اطراف نوتردام کمی استراحت کردیم. تماشای دخترکی هم که در محوطه نوتردام به کبوترها با اون ژست خاص غذا میداد، لطف خودش را داشت.

تصویر 60 – کلیسای نوتردام

میخواستیم راهی باغ لوکزامبورگ بشیم اما گرسنگی امون نمیداد. بالاخره برای خوراکی هم در پاریس دستمون را توی جیب کردیم و یه ساندویج مسخره با یه سیب زمینی کوچک را از مک دونالد به قیمت 9 یورو خریدیم. واقعاً به نسبت فست فود برگرکینگ در هلسینکی ارزشش را نداشت. البته ناگفته نمونه که توی این چند روز، با اینکه معمولا آب را از آب لوله کشی هتل با قمقمه برمیداشتیم اما کافی نبود و چند باری مجبور به خرید بطری های کوچک آب معدنی شده بودیم. قیمت بطری آب معدنی را هم میزان شلوغی اطراف جاذبه ها تعیین میکرد و قیمتها بطور معمول از یک یورو به بالا بود.
با توجه به اتمام ساعت بازدید باغ لوکزامبورگ، نصیب آخر ما از جاذبه های پاریس در غروب این روز، تماشای اون از پشت میله ها و دربهای ورودیش و نظاره ی پانتئون از فاصله ی نسبتاً دور بود.

تصویر 61 – باغ لوکزامبورگ

تصویر 62 – پانتئون

نزدیک به 50 دقیقه پیاده روی ما را به هتل رسوند و سر راه دو تا موز با قیمت 2 یورو خوردیم.

 

روز ششم: پاریس (لوور: جهانی در یک موزه)
برنامه ی امروز با بازدید از جذابترین و پربازدیدترین موزه ی جهان شروع میشد و باید هرجور شده خودمون را برای بازدید شبانمون به بالای ایفل میرسوندیم تا فرصت بازدید از top attraction های پاریس را از دست ندیم. واسه ی همین با مترو و بلیطهای 1.9 یورویی خودمون را با یک تعویض خط در ابتدای ساعت بازدید لوور، به این موزه رسوندیم.
اگر چه موزه ی orsay و petit palasis خیلی تابلوها و آثار فوق العاده قشنگی داشتن اما لوور یه چیز دیگه بود. اگر به من الان بگن که تمام موزه های دنیا یه طرف و لوور یه طرف، کدوم را برای بازدید انتخاب میکنی، قطعاً لوور گزینه ی اوله. بیش از 38 هزار اثر در این موزه جمع شده و به نظر من قطعاً ارزش بلیط 15 یورویی ورود بهش را داره.
اینقدر در این موزه آثار دیدنی بویژه از تمدنهای قدیمی مثل مصر، ایران، ایتالیا و سراسر اروپا میبینید که شاید در خود این کشورها اینقدر آثار دیدنی از خودشون نباشه. حداقل در مورد ایران که مطمئنم.
یادمه نوروز 97 برای تماشای آثار برجسته ی شوش به موزه هفت تپه و موزه ی شوش و ... رفته بودم. آخر بازدید به قلعه دمورگان رسیدم. با قدری مطالعه ی مختصر فهمیدم که این دوستمون بعد از اینکه مردم محلی به اون و تیم حفاریش مشکوک شده بودن و براش دردسرهایی ایجاد کرده بودن، امتیاز انحصاری حفاری نه تنها در شوش و بلکه در کل ایران را با صدهزار فرانک از ناصرالدین شاه گرفته. نتیجه ی این چیه؟ اینکه الان تا دلتون بخواد آثار مکشوفه از شوش و به قول اونها Sus در لوور موجوده و قطعاً میلیونها برابر بیش از اون چیزی که اونها واسش هزینه کردند از دل این موزه در میارن. تازه وضع مصری ها از ما بدتر بود. بخشهایی از موزه بود که شما حتی دیواره های باستانی از مصر را هم قلمبه اونجا میدیدید (اصلاً یکی از سوالهای توی ذهن من این بود که چه جوری اینها را تا اینجا آوردن).
دیدن این موزه حتی برای من که معمولا با موزه حال نمیکنم، فوق العاده جذاب بود و ساعتها پیاده روی در لوور، مثل یک چشم به هم زدن گذشت. کل تایم باز بودن موزه یعنی از حوالی 9 صبح تا 6 عصر را ما در موزه بودیم. با اینحال باید تماشای آثار این موزه را اولویت بندی کرد. به این ترتیب ما اول از همه شاهکارهای معروف لوور مثل تابلوی مونالیزا، آفرودیت، بخش ایران، مجسمه مهار اسبها توسط دامادها، حمورابی و ... که در وبلاگ مجید عرفانیان به اونها اشاره شده بود، بازدید کردیم. اگر قسمت شما هم شد، توصیه میکنم دیدن آثار اصلی لوور را از دست ندید و با برنامه اون را ببینید. یه نکته ی دیگه اینکه فوق العاده از آثار موزه محافظت میشد و مامورای توی هر بخش مواظب بودند که کسی آثار اونجا را لمس نکنه. حتی وقتی که توی محوطه ی یکی از فضاهای روباز کمی برای استراحت نشستیم و خواستیم خوراکی بخوریم، سریع یکی از مامورهای موزه اومد و به ما تذکر داد.
امتیاز من به این جاذبه قطعاً 5 هست.

 

تصویر 63 – تابلوی مونالیزا در لوور 
تصویر 64 – مجسمه پیروزی بالداردر لوور

تصویر 65 – یکی از سالنها و راهروهای جذاب لوور 

تصویر 66 – مجسمه های عظیم الجثه ی مصری در لوور 

تصویر 67 – بخش ایران در موزه ی لوور 

تصویر 68 – بخش ایران در موزه ی لوور 

تصویر 69 – بخش ایران در موزه ی لوور- گاو بالدار با سر انسان 

تصویر 70 – آپارتمان ناپلئون در موزه ی لوور

 
بعد از بازدید لوور و در هنگام خروج، چندین غرفه، کپی های با سایز کوچکتر آثار معروف لوور و صنایع دستی کشورها را میفروختن. فکر کنم فروش اونها فقط از صنایع دستی ایران و آثار مرتبط با ایران، بیش از فروش کل مغازه های میدون نقش جهان اصفهان باشه! اینجا بود که تاسف من از بسته بودن مغازه ی ایران ایر در شانزلیزه چند برابر شد.
بعد از بازدید از لوور عکس مسیری که به لوور اومده بودیم را با مترو به هتل برگشتیم تا استراحت کوتاهی داشته باشیم. قبل از غروب، پیاده به بازدید برج ایفل رفتیم تا این بار از بالای ایفل به تماشای پاریس بشینیم. خدا را شکر، این بار به مراتب صفهای ورود به ایفل خلوت تر از دو روز قبل بود. پس از security check، بلیط به top point ایفل را با قیمت نفری 25 یورو خریداری کردیم. بلیطها با مدلهای دیگه هم فروخته میشد. مثل فروش بلیط آسانسور تا طبقه ی اول یا بلیط ورودی پیاده از پله ها تا طبقه ی اول و ... . بطور کلی باید بدونید که برج سه طبقه ی قابل بازدید داره که رسیدن به طبقه ی سوم و top point اون فقط از طریق آسانسورها میسره. کاملترین نوع بلیط، بلیط ما بود که با آسانسور به طبقه ی اول رفتیم و میتونستیم اونجا توقف داشته باشیم و بعد به top point رفتیم. خود برج ایفل 321 متر ارتفاع داره و ما از ارتفاع 276 متری طبقه ی سوم این شانس را داشتیم که پاریس را از ارتفاع ببینیم. قبل از غروب آفتاب به top point رسیدیم و تا پاسی از شب (فکر کنم حدود یک شب) اونجا بودیم. یه اتاق هم برای یادبود اتاق کار گوستاو ایفل (سازنده ی برج) بود اما قطعاً دید پانوراما و کامل روی شهر پاریس، تماشای خیابانهای منتهی به طاق پیروزی، les invalides، ساکره کوره و رود سن از بالا خیلی جذابتر از دیدن اون اتاق بود. نورپردازی خاص ایفل هم واقعاً دیدنی و تماشای اون لذت بخش بود. ساعت بازدید ما از ایفل اینقدر طولانی شد که بعد از نیمه شب، به خاطر پیاده روی و خستگی اون چند روز، در حالت کشان کشان خودمون را به هتل رسوندیم. 

تصویر 71 – پاریس از فراز ایفل – نمایی از پارک Trocadero  

تصویر 72 – پاریس از فراز ایفل – نمایی از رود سن 

تصویر 73 – پاریس از فراز ایفل – نمایی از طاق پیروزی
تصویر 74 – نورپردازی ایفل در شب

روز هفتم: خداحافظ پاریس عشاق
با توجه به ساعت پروازمون و با در نظر گرفتن زمان مسیر هتل به فرودگاه orly پاریس و ... ، در روز آخر حضورمون در پاریس وقت زیادی نداشتیم. از طرفی شب قبلش، دیروقت به هتل رسیده بودیم و حسابی خسته بودیم و نمیتونستیم صبح زود بزنیم بیرون. واسه همین برای اینکه در عمل در روزهای آتی هم فرصتی برای خرید رفتن نداشتیم، فکر کردیم شاید بهتر باشه، امروز سری به خیابون Rivoli بزنیم. قبل از خروج از هتل هم وسایلمون را جمع و جور کردیم و اتاق را تحویل دادیم. نکته ی عجیب برای ما این بود که وقتی میخواستیم وسایلمون را به امانت نزد هتل بگذاریم، گفتند که برای این منظور صندوقهای امانات دارند و باید برای اون جدا پرداخت داشته باشیم. خلاصه برای اینکه چندساعت وسایلمون اونجا بمونه، برای یک صندوق با سایز کوچک 3 یورو پرداخت کردیم.
به خاطر خستگی شدید، بالاخره دست به جیب شدیم و این بار با مترو و با یکبار تعویض خط به ایستگاه مترو موزه ی لوور رفتیم (با بلیط تک سفره به قیمت نفری 1.9 یورو). گشتن در این خیابون در عمل برای ما عایدی چندانی نداشت و فقط یک شلوار جین در تخفیف فروشگاه H&M با قیمت 18 یورو خریدیم. توی این خیابون یا فروشگاههای برند بودند و یا اجناس بنجل. قیمت اجناس حتی کالاهای ساخت فرانسه هم خیلی توفیقی با ایران نداشت.
دل کندن از پاریس واقعاً سخت بود اما شوق تماشای ونیز آبی ما را از پاریس جدا کرد. با مترو به هتل برگشتیم و بعد از برداشتن وسایل از صندوق، مجدد سوار مترو شدیم و بعد هم در میدان Gare Montparnasse سوار اتوبوسهای فرودگاه Orly شدیم. بلیط اتوبوسها هم اگر اشتباه نکنم نفری 12 یورو بود که اون را هم بصورت نقدی مقابل ایستگاه خریداری کردیم. با توجه به اینکه شب قبلش online check in انجام داده بودیم، خودمون را سریع به سالن ترانزیت رسوندیم. توی سالن ترانزیت هم من از عطرهایی که تخفیف خورده بودند، یک ادکلن به قیمت 20 یورو خرید کردم. کلاً به نظر من این خریدهای موردی در این کشورهایی که ما سفر داشتیم خیلی بهتر از این بود که وقت اختصاصی برای خرید میگذاشتیم. پرواز ما خوشبختانه بدون تاخیر انجام شد. اما ویژگی این پروازهای ارزان قیمت اروپا مثل easy jet اینه که در اون از پذیرایی رایگان خبری نیست و حتی قهوه هم در اون با قیمت بالا فروخته میشه. پرواز ما کم کم میخواست به زمین بشینه و ما چشممون به جمال ونیز روشن شد. 

تصویر 75 – نمایی از فراز ونیز

از فرودگاه Marco polo ونیز با اتوبوس خودمون را به ایستگاه اتوبوس اصلی ورودی شهر ونیز رسوندیم. قیمت بلیط نفری 8 یورو بود. توی راه هم با دیدن پیرمرد خوش تیپ ایتالیایی که با شلوارک و کت سفر میکرد، سرگرم بودیم!

تصویر 76 – پیرمرد خوش تیپ ایتالیایی  

بعد از رسیدن به ایستگاه آخر ونیز، با کمی پیاده روی به هتل محل اقامتمون Casa Sant’Andrea رسیدیم. پذیرش هتل هم خیلی خوش برخورد و مودب بود و وقتی که از اتاقی که بهمون داده بود بخاطر نداشتن پنجره ی رو به بیرون اعلام نارضایتی کردیم، دو تا اتاق تک تخته را بهمون داد که درب بین اونها را برامون باز کرده بود. هتل اگرچه قدیمی بود و بویژه آسانسورش خیلی خیلی کند و قدیمی بود، اما تمیز بود و ما در اقامتمون مشکلی باهاش نداشتیم. مالیات اقامت در شهر ونیز هم به ازای هر نفر/شب 3 یورو بود و ما به پذیرش هتل مجموعاً برای دو شب اقامت 12 یورو پرداخت کردیم.