راهنما و سفرنامه جامع پوکت، بهشتی نهفته در جنوب شرق آسیا (قسمت دوم)

 

 

قسمت سوم : ازلحظه پرواز تا رسیدن به هتل

تاریخ بلیط 30 نوامبر سال 2017 میلادی مصادف با نهم آذر سال 1396 شمسی. مبدا فرودگاه بین المللی دستغیب شهر شیراز با حروف اختصاری SYZ و مقصد فرودگاه بین المللی حمد دوحه با حروف اختصاری DOH. ساعت پرواز 4:50 بامداد و ساعت ورود به فرودگاه دوحه 5:40 بامداد به وقت دوحه. مدت پرواز یکساعت و بیست دقیقه. توضیح اینکه کشور قطر ساعتش نیم ساعت از ساعت رسمی کشور ما عقب تره.

تصویر بلیط رفت:

همونطور که می دونید ایرلاین قطر (Qatar Airways)  یکی از بهترین خطوط همواپیمایی دنیا با بیش از 160 مقصد در جهان هستش.

تقریبا تاخیر این ایرلاین عموما صفره و یا در موارد بسیار معدود کمتر از یک دقیقه در پروازهای بین المللی هستش. اما به لطف مشکلات موجود در فرودگاه بین المللی شهید دستغیب شیراز ربع ساعت تاخیر در پرواز اعلام شد که این موضوع باعث شد کارتهای بنام Fast Trak  به ما بدهند و توضیح دادند به محض اینکه به فرودگاه دوحه رسیدید، این کارت رو به ماموران فرودگاه نشان بدهید تا سریع شما رو به پرواز بعدی که از دوحه به پوکت هست هدایت کنند. هواپیمای این مسیر ایرباس 330 بود که زیاد بزرگ نبود و صرفا دو ردیف سه تایی در دو طرف سالن هواپیما داشت. مهمانداران در طول این سفر کوتاه دو مرتبه لباس عوض کردند و دو مرتبه با ساندویچ انتخاب بین سبزیجات و مرغ و نوشیدنی گازدار پرتقالی پذیرایی کردند. طعم ساندویچ مرغ زیاد جالب نبود اما طعم ساندویچ سبزیجات خوب بود.

بر فراز خلیج فارس که به دوحه نزدیک می شدیم تعداد بسیار زیادی از دکلهای نفتی قطر که بزرگترین منبع درآمدی این کشور ثروتمند اما کوچک تر از یک استان ایران رو می دیدیدم. بسیار منظم و جالب بود. خلاصه بعد از یک ساعت و بیست دقیقه به فرودگاه قطر رسیدیم. پس از بازرسی وارد محیط عمومی این فرودگاه بین المللی که نامش حمد(HAMAD)  بود، شدیم. فرودگاه که چه عرض کنم،  بهتره بگیم شهر. بارها شنیده بودم که فرودگاه قطر یکی از زیباترین فرودگاههای دنیاست. وقتی که ایرلاین قطر چندین سال به عنوان بهترین ایرلاین دنیا معرفی بشه پس طبیعتا فرودگاهش هم باید خوب باشه. افسوس که وقت زیادی نداشتم که فرودگاه رو بگردم. اصلا توصیف ناپذیره. با خودم گفتم برگشت حتما اینجا رو زیر و رو می کنم. زود کارت Fast Trak  رو به یکی از ماموران اونجا که اکثرا خانوم بودند نشان دادم و ایشان ما رو تا در گیت همراهی کردند. هواپیما بوئینگ 777 بود و در حال مسافرگیری بود.  تعداد بسیار بسیار زیادی مسافر جلوی گیت بودند که ما متعجب بودیم اینهمه مسافر چجور قراره سوار این هواپیما بشن و در جلوی گیت تابلوی Scene 2  نصب شده بود.

توضیح اینکه این هواپیمای عظیم الجثه دارای 4 عدد Scene  بود. در حقیقت هواپیما به قدری بزرگ بود که فضا و صندلیهای اون به 4 قسمت در امتداد یکدیگر و پشت سر هم تقسیم شده بود و هر سِن (Scene)  حدود 300 نفر ظرفیت داشت. فکرشو بکنید یعنی این هواپیما 1200 نفر به همراه بار مجاز هر نفر 30 کیلو(اضافه بارها هم حتی اگر در نظر نگیریم)  رو قرار بود حدود 6000 کیلومتر مسیر هوایی جابجا کنه! قطارهای شیراز تهران با وجود 8 واگن مسافری 320 نفر ظرفیت دارن، یعنی این هواپیما به اندازه حدودا 4 برابر ظرفیت قطار مسافر داشت. تازه این تعداد مسافر کلاس اقتصادی (Economy) اون بود و بیزینس و فرست کلاس جداگانه سوار میشدن. خلاصه اینکه مسافر گیری سِن به سِن انجام میشد. ما سِن 3 ردیف دوم بودیم. من قبلش خواهش کرده بودم که حتما کنار پنجره باشم که این کار انجام شده بود. بهتره زیاد حاشیه نرم. پرواز سر وقت از زمین بلند شد. صندلیها با اینکه از نوع اقتصادی (Economy) بودند اما بسیار راحت بودند. دو ردیف صندلی سه تایی در دو طرف هواپیما و یک ردیف 4 تایی در وسط بود. ما در سمت راست کنار پنجره بودیم و یه سیاه پوست بغل دستمون بودند.

تصاویری از داخل هواپیما:

 

 

 

 

 

فکر اینکه 6:30 پرواز طول میکشه یکم آزاردهنده بود، اما دلخوش به لاکچری بودن پرواز قطر مایه تسکین بود. پرواز سر وقت بلند شد. مهمانداران از ملیتهای مختلف حتی آمریکایی بودند. شما در طول مدت پرواز می تونستید بدون محدودیت خوراکی و انواع نوشیدنی سفارش بدید. برخورد مهماندارحرفه ای بود و بسیار دوستانه. هدفون، پتو و جوراب بهمون دادن. مسافران از همه جای دنیا با رنگها و نژادهای مختلف همه در کار هم آرام نشسته بودند. صفحه مانیتور هر نفر اختصاصی بود و یک دسته جهت بازی که ریموت کنترل هم محسوب میشد. طوری بود که هر کس چه عمدا چه سهوا نمیتونست صفحه مانیتور فرد مجاور رو ببینه و از زاویه صفحه تار دیده میشد. دنیایی از بازی، فیلم، آهنگ با کلام و بیکلام از ملیتهای مختلف از قدیمی تا جدید بر اساس ژانر و زبان و موارد مختلف دیگه رو در مانیتور می تونستید انتخاب کنید. . نیم ساعت که گذشت منو غذا و نوشیدنی بهمون دادند و پس از آن شاید کمتر از نیم  ساعت پذیرایی انجام و تمام شد.

تصویر منو و غذا:

بعدش چراغها را کم نور کردند و همه خوابیده و پنجره هارو تاریک کردند! من که دوست داشتم نگاه به عظمت اقیانوس کنم  یه بار واسه چند ثانیه پرده پنجره رو  باز کردم، کل اطراف هواپیما روشن شد و تابلو شدم و زود برش گردوندم. مجبور شدم بشینم با مانیتور خودم رو سرگرم کنم. لحظه به لحظه گزارش ارتفاع، فاصله از مبدا، فاصله تا مقصد، موقعیت فعلی و اطلاعات زیاد دیگری رو گزارش می داد. حدود 2:30 تا هند طول کشید که بعد از خلیج فارس و دریای عمان همش روی اقیانوس هند بودیم. حدود 2 ساعت هم روی هند بودیم که روی هر منطقه که بودیم مانیتور گزارش میداد و اون منطقه رو توصیف میکرد. نهایتا بعد از اونم حدودا 2 ساعت هم بعد از هند تا فرودگاه پوکت در مسیر بودیم. تقریبا هند رو که رد کردیم چراغها رو روشن کردند فرمهایی بهمون دادن که باید هر فرد مشخصاتش رو به زبان انگلیسی در دو صفحه تکمیل میکرد. تصویر فرمها:

 

 

 

آیتمها کاملا مشخص هستند.اطلاعات باید دقیق و مطابق با پاسپورت تکمیل کنید.در خصوص Family Name  باید فامیلی، First Name and Middle name  هم نام خود رو کامل، Nationality  باید ملیت که Iran هست، PassportNo.  همون شماره پاسپورتتون، Visa No.  شماره ویزا که روی لیبل ویزای داخل پاسپورتتون هست، Date of Birth  همون تاریخ تولد روی پاسپورت که میلادیست (dd  روز،mm  ماه و yyyy سال) ، Flight or other Vehicle No.  شماره پرواز رو از روی کارت پرواز و در صفحه پشت Type of Flight  نوع پروازتون که چارتر بوده یا سیستمی، First trip to Thailand  در صورتیکه اولین سفرتون به تایلند هست Yes و اگر نبود No،Travelling on group tour  در صورتیکه با تور در حال سفر هستید Yes و اگر انفرادی اقدام کرده اید No، Accommodation  نوع مکان اقامت که اگر هتل اقامت دارید هتل،Purpose of visit که همون قصد شما از سفر هستش رو تعطیلات تفریحی که همون Holiday  هستش، Yearly income  درآمد سالیانه بر حسب دلار، Occupation  هم شغل،  City/State هم نام شهر محل زندگی، Country  نام کشور محل زندگی، From/Port embarkation  فرودگاه که میخواین پیاده بشید که میشه HKT(حروف اختصاصی فرودگاه بین المللی پوکت) و Next city/Port disembarkation فرودگاهی که می خواین خارج بشید باز هم HKT علامت زده یا تکمیل کنید. این فرم به همراه پاسپورتتون که لیبل ویزا رو داره تواما مجوز ورود شما به شهر پوکت هستش.

اگر این فرم رو الان که توی هواپیما و در حال پرواز هستید و کار خاصی ندارید تکمیل نکردید اونوقت توی فرودگاه تا تکمیلش نکنید آفیسر چک کننده پاسپورت اجازه ورود بهتون نمیده. ما بلافاصله تکمیلش کردیم. مهماندار هم اگر سوالی در خصوص این کارت داشته باشید بهتون کمک می کنه، به ما خودکار هم داد. خلاصه حدود نیم ساعت انتهای پرواز هواپیما شروع به کم کردن ارتفاع از 30000 پا کرد جوری که اصلا حس نمی کردید که داره ارتفاع کم میشه. کم کم جزایری زیبا و پوشیده از جنگل و طبیعتی مثال زدنی از پنجره ها نمایان شد. آره بالاخره به این بهشت برین داریم می رسیم. فرود بسیارعالی هواپیما جوری بود که تمام مسافران با دست زدن خلبان رو تشویق کردند. خلبان ملیتش قطری بود. دور تا دور فرودگاه پوشیده از کوه و جنگل بود و سراسر سبز بود. نم بارانی هم زده بود. بالاخره پرواز به پایان رسید و آرام آرام، با نظم و ترتیب همه پیاده شدیم. تصاویری از فرود هواپیما تا تخلیه مسافر:

 

 

 

 

 

 

پس از بازرسی به قسمت چک کردن پاسپورت رسیدیم و چون اون فرم  رو هم تکمیل کرده بودیم سریعا از گیت رد شدیم.  اینهم تصاویری از فرودگاه پوکت :

 

 

 

 

 

 

 

 

 

 

از فرودگاه اومدیم بیرون. آب و هوای استوایی حالا داشت خودشو نشون میداد. ترکیبی از بوی جنگل به همراه رطوبت، دما معتدل به سمت گرم اما خوب. طبق برگه ای که آژانس به ما داده بود فردی با پلاکارد  Jubin tour قرار  بود واسه ترانسفر به هتل دنبال ما بیاد که این تابلو رو دست یه خانم تایلندی دیدیم که زبان فارسی هم بلد نبود و البته نیازی هم نبود. تصویر برگه ووچر:

 

 اسم ماهارو داخل لیست علامت زد و منتظر مابقی ماندیم تا پس از حدود نیم ساعت تکمیل شدیم و براه افتادیم. ساعت حدود 6 عصر به وقت پوکت بود و ساعت اونها سه ساعت و نیم از ما جلوتر بود. برای دیدن ساعتهای کشورهای مختلف و محاسبه اختلاف آنها  به سایت time.is  مراجعه کنید. ساعتهامونو تنظیم کردیم. هوا رو به تاریکی بود.  مسیر فرودگاه تا ساحل پتونگ حدود 40 کیلومتر بود.

تصویر مسیر روی نقشه:

همونطور که در نقشه میبینید تقریبا از شمالی ترین قسمت این جزیره بزرگ باید می آمدیم به نزدیکیهای جنوبش. ظاهرا تمام هموطنانی که باهامون بودند هم در ساحل پتونگ هتل انتخاب کرده بودند. دقیقا هتل دوانگجیت در جنوبی ترین قسمت ساحل پتونگ بود. مسیر ترافیک نیمه سنگین داشت و پر از چراغ خطر بود.  

 

شب اول : اقامت در هتل و خرید تور (30 نوامبر سال 2017 میلادی برابر با 9 آذر سال 1396)

بالاخره بعد از حدود یکساعت و نیم حدود ساعت 8:00 به هتل رسیدیم. به دلیل تاریکی زیاد محیط هتل مشخص نبود، اما همون اندک چیزی هم که دیده میشد حاکی از یک هتل با محیط فوق العاده بود. تور لیدر آقا مازیار در لابی هتل منتظرمون بود! طبق معمول اومد و برگه های ووچرمون رو گرفت و در لیستش تیک زد و گفت باید کمی منتظر بمانید و در این فاصله شروع به تبلیغ تورهاش کرد. ما که تجربه خوبی از لیدرهای گرانفروش ترکیه نداشتیم ازش توری نخریدیم، اما بعدا که چک کردیم فهمیدیم که قیمتهاش با بیرون تقریبا یکی بوده. پذیرش هتل 100 دلار ازمون به عنوان بیعانه گرفت که اگر مشکلی پیش نیاید و از اقلام غیر رایگان داخل یخچال اتاق مصرفی نشود روز آخر بهمون برگردونه (تنها نکته منفی این هتل که لیدر میگفت اونم بخاطر اینه که هموطنانمون گند زدن رفته).

لیدر یک سیم کارت بهمون داد که شارژ اولیه بسیار بسیار اندکی داشت و باید شارژش می کردیم که بعدا توضیح می دم در این خصوص چکار کردم. هتل بسیار وسیع بود، جوری که برای رفتن به اتاق ماشینهای برقی داشتند که خودشون مسافرین رو جابجا می کردن. ما اتاقمون شماره 9140 بود. پذیرش هتل به ما کارت باز کردن درب اتاق و همچنین برگه ای که به تعداد صبحها تاریخ روش نوشته شده بود و واسه سرو صبحانه داشتنش الزامی بود داد. شاید نکته منفی بعدی هتل که با مدیریت بهتر میشد حذفش کرد همین برگه بود. گرچه یه روز صبح یادمون رفته بود با خودمون بیاریمش اما جلومونو نگرفتند و گفتند بعدا بیارید. چهره تمام خدمه هتل خندان و با نشاط بود و خودش انرژی مضاعفی به ما میداد. وسایل را پشت ماشین گذاشتیم و به اتاق رفتیم و آن را تحویل گرفتیم. فاصله ما تا لابی هتل حدود 400 متر بود. در ادامه هتل رو کامل بررسی می کنم.

از قبل در سفرنامه ها خونده بودم که توررایگان گشت شهری چجوره. با توجه به برنامه هایی که داشتم ترجیح دادم قید این تور رو بزنم. خوب ساعت نزدیک به نه شب بود. سریع بیرون زدیم و با اینکه همسرم خسته بود(من توی سفر خستگی ناپذیرم) تصمیم گرفتیم تور جزیره جیمزباند رو واسه فردا تهیه کنیم. به پذیرش زنگ زدیم تا برامون ماشین بفرستند. ماشین سریع اومد و تا درب ورودی هتل(300 متر بعد از لابی) مار رو رسوند. در خیابان ساحلی همونطور که قبلا گفتم یکطرفه هم بود پر از مغازه های تور فروشی بود که همشونم انواع تورها رو داشته و با کشتیهای مختلف و قایقهای تندرو قرار داد داشتند. قیمتهای نسبتا متنوع بود و گاها تا 400 بات تفاوت داشت. حسابی گیج شده بودیم. تجربه اول بود و ما ارزانترین رو انتخاب کردیم. برای فردا(اول دسامبر) تور جیمز باند رو خریدیم. تور جیمز باند تا 2800 بات هم موجود بود و برامون بسیار عجیب بود که چرا اینقدر قیمتها متفاوته و با توجه به تجارب ترکیه گفتیم حتما اونایی که گران تر میدن (کاملا اشتباه)، گرانفروش هستند که ای کاش کسی بود که ما رو راهنمایی کنه. در ادامه سفرنامه در این خصوص بیشتر توضیح خواهم داد.

روی هر دو تور ناهار و نوشیدنی غیر الکلی رایگان بود. متاسفانه انگلیسی همشون با لهجه بود و به سختی میشد بفهمی چی میگن. هنگام خرید تور فقط اسم هتل و اسم خودتونو می پرسند و توی لیست خودشون و ووچری که به شما می دهند یادداشت می کنند روی یک برگه به ما ووچر و بروشور تور رو ارائه داد. بر طبق این ووچر می بایست فردا ساعت 8 صبح توی لابی منتظر ترانسفر تور جیمزباند مینشستیم. پس از خرید تورها حالا نوبت شام بود. من قبل از سفر رستورانهای معروف که توی تریپ ادوایزر(سایت جهانی بررسی شهرها، رستورانها، هتلها و ...) جاهای رو پیدا کرده و روی گوگل مپ برای خودم ستاره دار کرده بودم. با توجه به خستگی همسرم نزدیکترین رستوران رو پیدا کردیم که اسمش The Place بود. کمتر از ده دقیقه مسافتی 700 متری رو طی کرده و به این رستوران رسیدیم.

مسیر هتل به این رستوران روی نقشه:

اینهم آدرس این رستوران:

94 Thawewong Rd, Pa Tong, Kathu District, Phuket 83150, Thailand

این رستوران حالت تراس داشت و در طبقه دوم یک مغازه بصورت فضای باز واقع بود. از آنجائیکه بر خلاف همسرم که در کشورهای خارجی اصلا ریسک غذای جدید نمی کنه، من همیشه دوست دارم موارد جدید رو تجربه کنم. پس ازچند مرتبه مشورت با گارسون بسیار خوشرو و خوش اخلاق این رستوران، خودم گوشت خوک و همسرم پیتزا سبزیجات سفارش دادیم. اولین تفاوتی که در طبخ غذا دیدم اینکه پیتزا سبزیجات حقیقا تنوری بود. یعنی اینکه داخل تنوری بود که گوشه تنور زغال شعله ور گرمش می کرد و آرام آرام پخته میشد. حدود نیم ساعت سفارش ما طول کشید تا برامون آوردن.  با اینکه فست فودگرد فعالی توی ایران و کشورهای که رفتم بوده و هستم، هنوز پیتزا سبزیجاتی به این خوشمزگی نخوردم. توش فلفل دلمه، پیاز، قارچ، گوجه فرنگی و پنیر پیتزا بود، اما کیفیت و طعم مواد به حدی بالا بود که همسر گرامی نیز بسیار لذت برد. مواد قبل از تنوری شدن پخته شده بودند و بسیار لذیذ و نرم بودند و مشخص بود که تازه هستند.

گوشت خوک متاسفانه بوی خوبی نمی داد، با اینکه آبگوشت و دور چین و سبزی که روش بود بسیار لذیذ بودند اما خودش زیاد جالب نبود، اما هر جوری بود تمومش کردم. سیب زمینی سرخ کرده بسیار بسیار لذیذی که نمونشو توی ایران ندیدم به عنوان همراه غذا هم برامون آورده بودند که معرکه بود. پیتزا سبزیجات و سیب زمینی سرخ شده(French Fries) رو شدیدا در این رستوران پیشنهاد می کنم. مطمئنا اگر برگردم پوکت باز هم به این رستوران میرم.

عکسهای از غذای این رستوران:

 

قیمت پیتزا سبزیجات 200 BHT (BHT همون واحد پول تایلند که بات خونده میشود) و گوشت خوک و سیب زمینی سرخ کرده هم 350BHT  شد. پس از صرف غذا به هتل برگشتیم تا دوشی بگیریم و خودمان رو برای تور جیمز باند روز بعد آماده کنیم. در ادامه ابتدا هتل دوانگجیت رو بررسی می کنم و پس از اون برنامه های روزهای اقامتمون رو یک به یک شرح می دم.

هزینه شب اول : صرفا شام 550BHT

 

قسمت چهارم – معرفی هتل دوانگجیت(Duangjitt Resort & Spa)

این هتل 4 ستاره در جنوبی ترین نقطه ساحل معروف پتونگ(Patong)  واقع شده است. مساحت این هتل بسیار بزرگ است و شاید تا روز آخر هم نتوانید همه جای اون رو ببینید. این هتل رو میشه به باغ گیاه شناسی استوایی هم تشبیه کرد، چون انواع گونه های گیاهی استوایی رو در داخل این هتل خواهید دید. حسی که این هتل به اقامت کنندگان میده بسیار فراتر از یک هتل 5 ستارست و خاطره ای ابدی در ذهن باقی می گذارد. این هتل به قدری وسیع است که برای بیشتر اتاقهاش باید با ماشین برقی که خود هتل به همراه راننده ارائه میده تردد کنید. البته به حدی محیط این هتل زیباست که به نظر من حیفه که روزانه چندین بار در این هتل پیاده روی نکنید. از در هتل تا ساحل کمتر از 200 متر مسیر بود.

نقشه هتل:

 

 

 یه نکته مهم دیگه اینکه سرویس فرنگی  این هتل شیر آب هم داره که شاید بیشتر هتلهای پوکت این رو ندارن. در ورودی این هتل پرچم کشورهای مختلفی که بیشترین اقامت را در این هتل دارند رو برافراشته بودند که پرچم کشورمون هم داخلش بود.

 تصاویری از داخل اتاق:

 

اتاق بالکن اختصاصی داشت. تصویر بیرون اتاق:

 

در اتاق صابون، شامپو، سوزن و نخ، کلاه دوش، مسواک و خمیر دندان موجود بود.

تصویر پکهای آن:

در یخچال چند نوع نوشیدنی بود که هیچ یک رایگان نبود و قیمتهاش بیشتر از بیرون هتل بود که ما اصلا ازشون مصرف نکردیم.

تصویری از داخل یخچال:

هر روز دو عدد آب معدنی 500 سی سی رایگان میاوردن. مثل تمام هتلها اگر می خواستید اتاقتون نظافت بشه باید صبح قبل از خروج آرم مربوطه رو در خصوص نظافت یا عدم نظافت روی درب نصب میکردید. تمامی اتاقها تراس اختصاصی داشتند. تنها مساله اینجا وجود پشه هستش که اونم یه پیف پاف بخرید و در رو باز نذارید مشکلی ایجاد نمی کنه. خود این هتل به نظر من یک جاذبه محسوب میشه که میشه مدتها ازش لذت برد.در محیط عمومی این هتل بارها سنجابهای بسیار زیبا دیدیم که از درختان بالا میرفتند. این هتل دارای اتاقهای متنوع هستش  و اتاقهایی که تورهای ایرانی میبرند کاملا معمولی اما خوب هستند. اتاقهای لاکچری تر هم داره.

اینهم محیط عمومی این هتل به روایت تصویر:

 

این هتل  سه استخر داره که یکیش بسیار بزرگه. استخر بزرگ که عمومی تره و اکثر اوقات هم خلوته دارای کافه داخل استخر و فضای بسیار رویایی هستش که حوله داری هم جنبش هست. به سبب اینکه هر منطقه از هتل اتاقهای خاص، لاکچری و استخر مخصوص به خودشو داره،  اکثر اوقات این استخر بزرگ خلوته.  ساعت کار استخر از 9 صبح تا 6 بعد از ظهره که در تابلو زیر نشان داده شده بود:

 تقشه هوایی استخر: 

 استخر آبنما هم داره که مثل آبشار آب روتون میریزه و خیلی باحاله. با قاطعیت می تونم بگم این هتل در مجموع از هتلهای لاکچری آنتالیا مثل Rixos Premium Belek که قیمتی چندین برابر اینجا دارن برای ما لذت بخش تر بود.

تصاویری از استخر اصلی این هتل: 

 

همونطور که در عکس میبینید در استخر اصلی صندلیهای سنگی داخل استخر زیر آب جنب کافه ساخته شده تا شما بتوانید نوشیدنی خود را داخل آب میل کنید.  

تصاویر از استخر جنب لابی:

و نهایتا تصاویری از استخری در قسمت سوئیتهای این هتل:

صبحانه هتل بسیار با کیفیت و متنوع بود و موارد بسیار زیادی بود که با ذائقه ما جور در میومد. برگه ای که شامل راهنمای فارسی استفاده از امکانات اتاق بود به همراه برگه صبحانه که گفتند هر روز برای سرو صبحانه باید با خودمان بیاوریم که هم هنگام پذیرش بهمون دادند.

اینم تصویرش:

تصاویری از صبحانه هتل:

این هتل وبسایت مخصوص به خودش رو هم داره که می تونید اطلاعات بیشتری راجع بهش کسب کنید. آدرس وبسایت این هتل: www.duangjittresort-spa.com

در انتخاب این هتل به عنوان یکی از بهترین انتخابها برای اولین سفر شک نکنید.

 

قسمت پنجم : روز اول – تور جزیره جیمزباند (James Bond Island tour)(1 دسامبر سال 2017 میلادی برابر با 10 آذر سال1396 شمسی)

این تور به نظر من بهترین توری هستش که در پوکت برگزار می شه و باید در اولویت اول قرار بگیره. لذا اگر در ماهی مثل سپتامبر و حول و حوش اون به پوکت سفر کنید به سبب ریزش احتمالی بارانهای موسمی و دریای ناپایدار ممکنه این تور برگزار نشه و حسابی حالگیری بشه. برای رفتن به این تور حتما کوله پشتی شامل مایو، حوله و دمپایی با خودتون بیارید. بگذریم. صبح ساعت 7 از خواب بلند شدیم و ساعت 7:30 به صرف صبحانه مشغول شدیم. نام شرکتی که که قرار بود این تور رو برگزار کنه Udomchok Navy Canoe بود. برنامه ای که فروشنده تور به ما داده بود به شکل زیر بود:

همونطور که عرض کردم صبحانه هتل خیلی خوب بود. 8 در لابی حاضر بودیم، طبق ووچر تور:

به غیر از ما خیلیهای دیگه هم در لابی منتظر ترانسفر تورشان بودند. هر از چند دقیقه ای یک نفر با ماشین ون جلوی لابی میومد و نام تور رو میگفت، بعدش اگر تور سفارشی شما با اون یکی بود باید می رفتید چک می کردید که اسمتون توی لیست هست یا خیر. اگر نبود باید دوباره می نشستید تا ون بعدی. بالاخره ون ما هم اومد. چون هتل دوانگجیت تقریبا در انتهای جنوب ساحل پتونگ هستش، ما آخرین نفراتی بودیم که سوار شدیم. ظرفیت ون 13 نفر بود و ملیت مسافرین ظاهرا هندی، استرالیایی و کره ای بود.  اسکله ای که قرار بود این ون ما رو به اونجا ببره جهت سوار شدن به کشتی، اسمش بنگ رانگ پیر(Bang Rong Pier) بود و دقیقا در جهت جغرافیایی مخالف هتل یعنی شمال شرق قرار داشت . این مسیر حدود 32 کیلومتر بود و حدود یکساعت طول کشید. در زیر نقشه این مسیر  و مسیر دریایی رو می بینیم:

وقتی که ون به این اسکله زیبا و سرسبز رسید همه رو پیاده کرد و لیدر به ما گفت چند دقیقه ای روی صندلیهای همونجا بشینیم تا گروههای بعدی هم بیان و تکمیل بشیم. اونجایک منطقه سرسبز زیبا بود که تعدادی مغازه برای فروش تجهیزات دریانوردی مثل محافظ ضد آب موبایل، مایو، کلاه، نقاب آفتاب گیر، ضد آفتاب، چتر  و اقلام مرتبط با قیمت مناسب ارائه میشد. البته ما چیزی نخریدیم. تصاویری از این منطقه و اسکله:

بالاخره بعد از گذشت حدود نیم ساعت، حدود ساعت 9:30 بود که لیدر همه رو فراخواند و آمار گرفت و به اسکله برد. به دلیل طولانی بودن اسکله همه رو با ماشینهای برقی به سکوی مسافرگیری می رساندند. بسیار منظم و مرتب مراحل شروع تور یکی پس از دیگری انجام می شد. یه چیزی که  بعد از برگشت از هر تور منطقه پوکت  واقعا برام جالب بود، نظم و ترتیب و برنامه ریزی بسیار خوب و دقیق اجرای تورها توسط شرکتهای برگزار کننده بود. خلاصه سوار کشتی شدیم. اینجا بود که دلیل تفاوت قیمت عرضه تور جیمز باند که قبلا برامون عجیب بود مشخص میشد. اونهایی که تور گرانتر خریده بودند سوار قایقهای تندرو شده و جاهای بیشتری رو میگشتن. اما ما هم از سفر آرام لذت بردیم.

اینم تصاویری از کشتی:

 

جلیقه هایی روی کشتی بود که همه باید می پوشیدیم. پس از پوشیدن اونها و گرفتن مجدد آمار توسط لیدر،   کشتی راه افتاد. مسیری حدود 30 کیلومتر رو باید حدود 2 ساعت طی می کرد. هنوز راه نیفتاده بود که مناظر زیبایی از اون ساحل نمایان شد. تصاویری از این ساحل از روی کشتی:

کمی از ساحل دور شدیم. تپه بسیار زیبا از دل دریا بیرون آمده بود که کاملا پوشیده از درخت بود و حتی یه ذره خاک هم روی اون پیدا نبود. این مورد حسابی ما رو سوپرایز کرد و تا تونستیم ازش عکس گرفتیم. یه نمونش:

اما در ادامه مسیر دیدیم که از این زیبایی بسیار بیشتر و جالب تر هم در مسیر هستش. به نظر من یکی از زیباترین مناظری که شاید یه نفر در عمرش بتونه ببینه، مسیر دریایی جزیره جیمز باند هستش. واقعا توصیف ناپذیره. مدام کوهها و تپه هایی در مسیر هستش که پوشیده از جنگله و هر وقت به دریا نگاه کنید در دور دست تعداد زیادی از این کوهها میبینید که گمان می کنید آنها شهر یا جزیره ای مسکونی هستند و دیگه بعدش خشکیه، اما وقتی بهشون میرسید میبینید که صرفا یه کوهیه که به طرز خارق العاده ای از دل دریا بیرون اومده و هیچ اثری از سکونت داخلش نیست و جالب تر اینکه به هر کدومش که میرسید یه سری جدید در دور دست مجددا مشاهده می کنید.

کمی که از ساحل دور شدیم، لیدر روی میز وسط کشتی موز، آب جوش و کافی میکس برای پذیرایی گذاشت. موزهای استوایی سایزهاشون بسیار کوچکتر از موزهایی هستش که توی ایران فروخته میشه، اما به ذائقه ما خوشمزه تر بودن.

تصویر میز پذیرایی:

هوا ابری بود و گاها باران آرامی می بارید و قطع میشد. در ادامه توجه شمارو به دیدن تصاویری از این مسیر جلب می کنم:

در میان راه به یکی از این کوههای بیرون زده از دریا که رسیدیم اطرافش سنگهای  غار مانندی بود که انگار با مهارت زیاد بریده و زیبا سازی شده بود و یه فرورفتگی غار مانند دیدیم که گویا این جاذبه رو غار وایکینگها نامگذاری کردند. اینکه واقعا وایکینگها در این غار بسیار کوچک سکونتی داشته اند یا خیر یا کلا وایکینگها افسانه ای هستند یا خیر، لیدر اطلاعات دقیقی  نداشت. تصاویری از این جاذبه:

کم کم  منطقه اصلی این تور که جزیره جیمز باند بود را از دور دیدیم. تصویر این جزیره از دور:

ویدئویی از مسیر جزیره جیمز باند:

کشتی پهلو گرفت و پیاده شدیم. کل مساحت قابل گردش این جزیره کمتر از 30000 متر است. وقتی که پیاده شدیم در روبرو صخره ها و غارهایی در دل کوه وجود داشتند که در زیر تصویری از آنها را میبینید:

کمی از ساحل به داخل جزیره که رفتیم روی یک سنگ عبارت Khao Phing Kan(صخره خائو فینگ) نوشته شده بود. در خصوص این صخره توضیحاتی نوشته شده و همیشه جمعیت زیادی توریست در حال عکاسی از این جاذبه هستند. بر اساس این نوشته، این صخره از یک شکاف و صخره شیبدار تشکیل شده است که عامل آن کشش گسل اون منطقه در پی سیلی بوده که سالها پیش آمده است. این صخره سایه بانی زیبا رو ایجاد کرده بود که واقعا صخره زیبایی بود. تصاویری از این صخره:

روبروی این صخره بازار کوچکی بود که صدف، گوش ماهی، مروارید، نماد جزیره، تیشرتهایی با نقاشی از این جزیره و مواردی اینچنینی با قیمت مناسب می فروختند. دقیقا روبروی این بازار قسمت اصلی و صخره معروف این جزیره نمایان بود. یعنی از ساحلی که پیاده شوید تا این ساحل 30 متر هم نبود. این هم تصاویری از این صخره معروف:

بیشترین ازدحام جمعیت در ساحل روبروی این صخره معروف بود و همه در حال عکاسی بودند. واقعا هم جالب بود از وسط دریا یه صخره باریک مثل درخت رشد کرده و بالا رفته بود. بعد از دیدن این صخره یه پیاده رو دور قسمت کوچکی از همین جزیره احداث شده بود که شیب داشت و محل قدم زدن تمام توریستها بود.جاهایی که شیبش زیاد بود پله داشت. کلا کمتر از 200 متر مسیر  بود، اما ویوی اطرافش عالی بود. اینهم تصاویر از این قسمت:

تصاویری از چندین مغازه موجود دراین جزیره:

 

درنهایت این پیاده رو منتهی به همون جایی که کشتیها  لنگر انداخته بودند و همون ابتدای جزیره میشد.  حدود یکساعت در این جزیره بودیم و سپس سوار کشتی شدیم و رفتیم به سمت جاذبه بعدی این تور. کمی که از جزیره فاصله گرفتیم سرو ناهار شروع شد. ناهار صورت سلف سرویس شامل پلو معمولی، پلو تند مکزیکی، پلو سبزیجات، سوپ تایلندی، سالاد(خیار، گوجه فرنگی، هویج و کلم برش خورده)، پیاز حلقه ای و ناگت، مرغ  سوخاری شده، ماکارونی با ادویه تایلندی و خورشت سبزیجات بود. از بین اونها برنج با مرغ سوخاری و سالاد رو انتخاب و میل کردیم که طعم خوبی داشت. توریستهای هندی دوسوته ترتیب مرغ رو دادند و اگر دیر رسیده بودیم از اون همه مرغ چیزی گیرمون نمیومد!  مابقی هم خوش طعم بودند، اما ترسیدیم در سفر معدمون رو بهم بریزند.

 تصویری از غذاها:

حدود 20 دقیقه بعد از ناهار به نزدیکی جزیره ای به نام پاناک (Panak Island) رسیدیم. تصویر کشتی و نقشه مسیر دریایی به شکل زیر بود:

بدین صورت که کشتی حدود 500 متری این جزیره ایستاد و همه رو برای سوار شدن به قایقهای بادی دو نفره فرا خواند. این قایقها دو نفره بودند که با راننده اون جمعا سه نفر میشدیم. اولش چون قایق بادی بود و دریا هم عمیق و وسط دریا سوارمون کردند یکم جا خوردیم، اما یکم که جلو رفتیم برامون عادی شده بود. به جزیره رسیدیم و از کنار صخره های کوچک و زیبا رد شدیم. به جایی رسیدیم که دیگه عمق آب بسیار کم شد و بنا به گفته قایقران میبایست پیاده میشدیم و کمتر از 20 متر پای برهنه روی شنهای ساحلی جلو می رفتیم تا دوباره به آب برسیم و سوار همون قایق بادی بشیم. در وسط این جزیره دریاچه ای بود که در اطراف آن کوه و تپه قرار داشت و چندین غار اطراف آن را فرا گرفته بودند. در وسط این دریاچه یکی از قایقها که یک مرد تایلندی بود از همه عکس میگرفت! در آخر تور وقتی می خواستیم به هتل ترانسفر بشیم، عکسی بسیار زیبا از ما که ایشان گرفته بودند در داخل یک قاب کوچک با تزئین گوش ماهی گذاشته بودند که اگر می خواستیم با مبلغ 200 بات بهمون می دادند که ما آن را گرفتیم. در ادامه یکی از این غارها که آب داشت و با قایق میشد به داخل آن رفت از زیر کوه رد می شد و در اواسط آن شکاف رو به آسمانی داشت که یک منظره عجیب و رویایی رو پدید آورده بود.  تصاویری از داخل این جزیره:

 

پس از گذر از این غار به سمت کشتی برگشتیم و بعد از اینکه تمام مسافرین سوار شدند. 

نهایتا به سمت آخرین قسمت و جاذبه این تور که جزیره لاوا (Lawa Island)   حرکت کردیم. مجددا تصویر نقشه این مسیر:

حدود 20 دقیقه در مسیر بودیم و در نزدیکی این جزیره زیبا کشتی ایستاد و با قایق موتوری همه را به ساحل بردند. تصاویر :

 

 

این جزیره نه چندان کوچک بصورت کامل جنگلی بوده و یک ساحل نسبتا طولانی و خانه های ویلایی جهت اجاره داشت. ساحل بسیار آرام و تمیزی دارد و یکی از بهترین ساحلها واسه شنا هستش، چون تا مسافتهای زیاد دور از ساحل همچنان عمق آب کم هست و کف آب هم شنهای نرم می باشند. درختان موجود در این جزیره دقیقا تصاویر درختان زیبای جنگلهای استوایی رو که در عکسها دیده بودیم رو از نزدیک برایمان تداعی می کرد.  فوق العاده بود. در ساحل آرام جزیره قدم زدیم و شنایی کردیم. حدود یکساعت در این جزیره مثل برق و باد گذشت. هوا ابری و آرام و آب دریا کاملا ولرم و هوا هم معتدل و مرطوب بود. ای کاش می شد یکروز در این جزیره ساکن میشدیم! تصاویری از این جزیره:

اینهم ویدئویی از این جزیره:

خلاصه این جزیره رو هم ترک کردیم و با کشتی به همان ساحلی که در ابتدای تور سوار شده بودیم بازگشته و ترانسفر به هتل نیز بلافاصله انجام شد. واقعا روز فراموش نشدنی بود. حدود ساعت 5 عصر بود که به هتل رسیدیم. کمی استراحت کردیم. گرسنه بودیم، اما همسرم انرژی زیادی نداشت که دنبال برندهای غذایی که از قبل انتخاب کرده بودم برویم. روبروی ورودی هتل یک فست فود ایرانی به نام کنج بود که به آنجا رفتم. یک خانم ایرانی سفارش می گرفتند و همون موقع باید حساب می کردیم. این فست فود یه جورایی به نظرم گذری محسوب میشد، چون کل محیط مسقف اون کمتر از 3 مترمربع بود که دو تا میز کوچک و شش صندلی داشت و چند تا میز و صندلی هم بیرون گذاشته بود. میرزا قاسمی و پیتزا قارچ و گوشت سفارش دادیم. نوشیدنی که قیمتش رو زیاد می گفت رو از سوپر در همان نزدیکی خریدم. قیمت شام امشب حدود 400BHT شد. تصویر از فست فود و غذاها:

در خصوص کیفیت میرزا قاسمی خیلی خوب بود، اما پیتزا قارچ و گوشت اولا گوشتش فیله بود که کیفیت خوبی داشت، اما روی خمیر اصلی پیتزا به جای سس مخصوص خمیر پیتزا، سس کچاپ زده شده بود که کاملا طعم پیتزا رو دگرگون کرده بود و اصلا خوب نبود. در کل این فست فود رو برای کسانی که در هتل دوانگجیت مستقر شده اند و غذای ایرانی می خواهند و حوصله حداقل 500 متر پیاده روی رو ندارند شاید مناسب بدونم. بعد از صرف غذا به اصرار من رفتیم ساحل پتونگ رو در شب ببینیم. بسیار زیبا و اکتیو بود، جوری که هر چه جلو می رفتیم اصلا احساس خستگی نمی کردیم. تصاویری در این خصوص:

 

در مسیر خیابان ساحلی که پر از مراکز فروش تور بود  از چند جا تور جزیره فی فی (Phi phi Island tour) رو قیمت گرفتیم. تفاوت قیمت بسیار زیاد بود. ما هم ارزانترینش رو به قیمت هر نفر 900BHT که مجموعا 1800BHT میشد به خیال اینکه بقیه گرانفروش هستند خریدیم و بعدا فهمیدیم که آن گرانترها جاهای زیبای بسیار بیشتری می رفتند که ما اونارو از دست دادیم. با توجه به برنامه فردا این تور رو برای پس فردای آن روز یعنی 3 دسامبر خریدیم. تصویر ووچر جزیره فی فی:

در ادامه به خیابان واکینگ استریت یا همون بنگلا رسیدیم. این خیابان از ساعت 6 عصر تا 6 صبح واسه عبور خودرو مسدود میشد و صرفا مکانی برای پیاده روی و خوشگذرانی بود. از هر سمتی صدای موزیکهای مختلف و گاها بسیار بلند و گوشخراش میومد. به حدی جمعیت زیاد بود که گاها به ترافیک می خوردیم. تصاویری از این خیابان زنده و پرانرژی:

بعد از عبور از این خیابان به هتل برگشتیم. بدین ترتیب اولین روز سفر به پوکت با کلی خاطرات خوب به اتمام رسید. و باید خودمون رو برای روز دوم آماده می کردیم.

هزینه ها این روز :

• 2400BHT هزینه تور جیمز باند برای دونفر
• 400BHT هزینه شام
• جمعا 2800BHT
• جمع هزینه ها از ابتدا تا امروز(بدون هزینه اصلی تور) : 3350BHT