دشت و دشتی ( خاطرات سفر به رشت ، ماسوله و دشت کوه روبار )

دنیای فیس بوکی ما

دنیای مجازی منشا تحولات زیادی برای همه ما بوده و تقریبا همه به نوعی بهش وابسته شده ایم جوری که مثل نفس کشیدن و یا مثل نون شب ، جزیی از زندگی ماها شده که بدون آن مشکل بشه سر کرد .

اسفند 89 بود و اون موقع فیس بوک مهمترین شبکه مجازی در بین ما بود که فقط هم از طریق سیستم کامپیوتر بهش دسترسی داشتیم ، البته با استفاده از برنامه های عبور از فیلتر رایگان که معمولا راحت و سریع هم جواب می داد .

 از طریق فیس بوک با یکی دو نفر از بچه های اصفهانی آشنا شده بودم و از طرف دیگه تازه شروع کرده بودم که در برنامه های طبیعت گردی هئیت کوهنوردی اصفهان شرکت کنم . به دوست مجازیم پیشنهاد شرکت در تور کویر مصر را دادم که از طرف هئیت انجام می شد . او هم به چندنفر از دوستاش  اطلاع داده بود و وقتی توی برنامه با هم آشنا شدیم دیدم هشت نفر هستیم که از دنیای مجازی فیس بوک اومدیم توی یک برنامه واقعی که همه هم تازه همدیگه رو از نزدیک می دیدیم .

اون برنامه کویر خیلی خوش گذشت با اینکه هنوز زمستون بود ولی هوای کویر عالی و معتدل بود و یادم میاد شب مانی مان در کویر و روستای مصر تا سه ساعت بعد از نیمه شب طول کشید .

تصاویری از برنامه کویر مصر ( هدف ، نشان دادن جو دوستانه طبیعت گردی هایمان است ) 

تصویر 1

 

تصویر 2

 

تصویر 3

تصویر 5

خاطره آن سفر باعث شد که هرچه بیشتر به قدرت و کارایی دنیای مجازی در برنامه ریزی های زندگیمان پی ببرم . از طرفی دیگر ، عاشق برنامه های گروهی طبیعت و کوهی شده بودم که تازه شروع کرده بودم . این بود که به ذهنم رسید یک گروه طبیعت گردی در فیس بوک تشکیل بدیم . این طوری بود که بلافاصله بعد از آن برنامه کویر ، گروه فیس بوکی " بیا بریم دشت " بوسیله ما خلق شد .

از ذوق و شوقی که داشتم مدت یکی دو ماه کار من این بود که پروفایل افراد را در فیس بوک نگاه می کردم و اگه در زمینه عکس پروفایل هرکسی ، منظره ای از طبیعت بود که نشان دهنده علاقه اش به طبیعت گردی باشه بهش پیامی برای پیشنهاد دوستی می دادم و اگه قبول می کرد بلافاصله به گروه " بیا بریم دشت " اضافه اش می کردم .

در عرض مدت کمی گروه مجازیمان پرجمعیت شد و چت و گفتگو بین بچه ها در فضای گروه زیاد شد و زمینه شکل گیری دوستی های مجازی البته از نوع سالمش در فضای گروه زیاد و زیادتر شد به گونه ای که تنها چهار ماه بعد از تشکیل گروه بیا بریم دشت در فیس بوک اولین گردهم آیی سراسری این گروه به تعداد هفتاد نفر از سراسر ایران ، در اواخر تیر ماه سال 90 در ماسوله گیلان انجام شد . میزبان هم یکی از دوستان اهل رشت بود که تدارک مدرسه ای را در رشت برای اسکان شب اول گروه داد و کلی مواد غذایی تهیه کرد برای پذیرایی از افراد و چند تا مینی بوس آماده کرد برای انتقال دوستان به ماسوله ،  و یک طراحی برنامه کرد برای پیمایش و دیدار از ییلاق کوروبار ( کوه روبار ) در ارتفاعات مشرف به ماسوله .

من که به اتفاق دو نفر دیگر از دوستان دشتی با اتوبوس از اصفهان آمده بودیم ، صبح اول وقت به رشت رسیدیم. زمان شروع گردهم آیی ، بعد از ظهر آنروز تعیین شده بود . در این فرصت ما مدتی در پارک ملت رشت سرگرم بودیم و سری به بازار میوه و ماهی رشت زدیم . بالاخره نزدیک ظهر با تماسی که میزبان برنامه با ما داشت به اصرار ازمون دعوت کرد که برای ناهار ظهر به منزل ایشان برویم . الحق که همسر ایشان هم پذیرایی ناهار دلچسبی داشتند .

بعد از ظهر اسباب اثاثیه را جمع کردیم و به اتفاق میزبان خوبمان به محل مدرسه بزرگی رفتیم که بطور دربست برای اسکان آن شب کرایه کرده بود .  و منتظر دوستانی شدیم که یکی یکی یا چند نفره از راه می رسیدند .  

 تصویر 6 : پارک ملت رشت در سال 90 – نمی دانم این آلاچیق های زیبا در استخر پارک هنوز هستند یا نه

 

تصویر 7

 

تصویر 8 : پارک ملت رشت

 

تصویر 9 : آکواریوم بزرگی که در پارک ملت بود .

 

تصویر 10

 

تصویر 11

تصاویری از بازار رشت در سال 90 ( تیر ماه )

تصویر 12

 

 تصویر 13

 

تصویر 14

 

تصویر 15 : به قیمت ها توجه کنید . زردآلو کیلویی 1000 تومان

 

 

ویدئوئی از بازار رشت در تیرماه  سال 90

 مثل خواب می ماند

شاید بتوانید تصور کنید که در آن گردهم آیی در رشت ، اولین دیدارهای بچه ها با همدیگر چه فضای شگفت و رومانتیک و خاطره انگیزی ایجاد کرده بود. کسانی که قبلا فقط از طریق دنیای مجازی باهم آشنا شده بودند و هر کدام، ذهنیتی از شخصیت دیگر دوستان را در ذهن خودش شکل داده بود ، حالا در دیدار روبرو با هم قرار می گرفتند و هر کدام ذوق زدگی و شعف خودشون را به هر نحو ممکن بروز می دادند . فضای پر احساسی بود.

خوشبختانه آن برنامه رشت ، ماسوله ، کوروبار هم مجموعا خیلی خوب و خاطره انگیز برگزار شد تا خاطره این اولین دیدار واقعی دوستان مجازی همچنان شیرین در ذهنمان بماند .

تصورش را بکنید افرادی از برازجان ، مشهد ، تهران ، اصفهان ، آمل ، دلیجان ، اهواز ، رشت ، کرج و جاهای دیگه دو سه روز با هم در دل طبیعت به سر کنند . دوستانی که عموما وجه مشترکشان طبیعت دوستی و صمیمیت و سادگی بود .

فکر می کنم آن برنامه ماسوله و ییلاق کورو بار، رکورد اولین و بزرگترین گردهم آیی تدارک دیده شده از طریق دنیای مجازی را در اختیار داشت و احتمالا رکورد آن هم تاکنون شکسته نشده باشد . 

 

ویدئو خاطرات اولین گردهم آیی دشتی ها در ماسوله و ییلاق کوروبار

 

از بعد از گردهم آیی رشت ،  گردهم آیی های متعدد دیگری در اصفهان ، دلیجان ،  قشم ، تبریز و اهواز ، لاهیجان و مشهد بوسیله دوستان گروه " بیابریم دشت " که خودشان را " دشتی " لقب داده بودند برگزار شد ، حتی صعود دماوند هم با هم داشتیم .  

ولی بالاخره به مرور بعد از چهار پنج سال ، ایجاد مسایل حاشیه ای ، منجر به سست شدن اساس گروه شد و هرچند تعداد اعضای گروه مجازی به پانزده هزار نفر رسیده بود ولی  از فعالیت مستمر اعضای اولیه و گردهم آیی ها ، دیگرخبری نبود ، هرچند هنوز هم دوستی بین خیلی از افرادی که هسته اولیه دوستان دشتی را تشکیل دادند کماکان ادامه دارد و حتی منجر به ازدواج های درون گروهی بین دو زوج خیلی خوب در بین گروه شده است .

شبی را که در مدرسه بزرگی در رشت طی کردیم از خاطره انگیزترین شب های عمرمان شد . چند موکت بزرگ در حیاط  پهن کرده بودیم  و دور هم نشسته بودیم به معارفه .

به پیشنهاد من ، هر نفر بجای معرفی خود ، یکی دیگر از دوستان را معرفی می کرد که یا از قبل با هم دوست بودند و یا در فیسبوک با هم آشنا شده بودند .

یک گروه چند نفره از برازجان آمده بودند و یک گروه دیگر از آمل . بقیه هم اکثرا دو نفره آمده بودند . یکی از خانم ها به تنهایی از مشهد آمده بود . به خاطر علاقه اش به جو صمیمانه گروه ، خانواده اش را راضی کرده بود و وقت و هزینه کرده بود .

یکی از دوستان خوبمان هم به اتفاق شوهر و بچه ها آمده بودند . ایشان که هم اکنون مسئول روابط عمومی فدراسیون کوهنوردی هستند از سفرنویس و وبلاگ نویس های خبره و قدیمی هم هستند . هم ایشان بودند که مدتی قبل موجب آشنایی من با لست سکند شدند .

شب را چند هندوانه بزرگ و شیرین خریدیم و سفره درازی پهن کردیم و نان و پنیر و هندوانه دلچسبی دور هم خوردیم .

صبح فردا به همت دوست عزیزمان که میزبان این برنامه بود ، چند دستگاه مینی بوس به محل مدرسه آمدند تا جمع هفتاد نفری ما را به ماسوله ببرند .  ماسوله تا رشت حدود  شصت هفتاد کیلومتر فاصله دارد .

بعد از رسیدن به ماسوله ، دو سه ساعتی را در ماسوله زیبا گشت زدیم .

ماسوله ، شهر پلکانی

این دهکده زیبا با ساختار خاص و پلکانی اش، و با کوه ها، جنگل ها و دشت های بکر و آرامی که پیرامون آن واقع شده اند، هر سال میزبان هزاران گردشگر داخلی و خارجی است. طبیعت خاص ماسوله، این دهکده سرشار از لطافت را به یکی از قطب های طبیعت گردی استان گیلان و مقصدهای مورد علاقه کوهنوردان تبدیل کرده است.

ماسوله دارای معماری منحصربه ‌فردی است. محوطه جلوی هرخانه‌ ، پشت بام‌ خانه پایینی است که در عین حال به عنوان پیاده ‌رو هم استفاده می‌شود. خیابان‌های کوچک و پله‌های بسیار در این کوچه ها به هیچ وسیله نقلیه موتوری اجازه تردد نمی‌دهد. معماری ماسوله در یک جمله توصیف می‌شود: حیاط ساختمان بالایی پشت بام ساختمان پایینی است.  ساختمان‌ها معمولاً  یک یا دو طبقه هستند .

 

تصاویری از ماسوله زیبا

تصویر 16

 

تصویر 17

 

تصویر 18

 

تصویر 19

 

تصویر 20

 

تصویر 21

 

تصویر 22

 

تصویر 23

 

تصویر 24

 

تصویر 25

 

تصویر 26

 

تصویر 27

 

تصویر 28

 

تصویر 29

 

تصویر 30

 

تصویر 31

 

تصویر 32

 

تصویر 33

 

تصویر 34

 

تصویر 35         

 

تصویر 36

 

تصویر 37

بهشت کوروبار

قبل از ظهر بود که به سمت ارتفاعات جنوب غربی ماسوله به راه افتادیم . مسیر پاکوبی بود که ما را از میان دشت و جنگل به دشت ییلاقی کوه روبار می رساند .    

دشت کوه روبار در ارتفاع ۱۹۰۰ متری از سطح دریا،  قرار دارد . ماسوله هم در ارتفاع 1050 متری از سطح دریاست . این به آن معناست که برای رسیدن به دشت و ییلاق کوه روبار از ماسوله باید حدود 850 متر صعود داشته باشید که برای پیمایش معمول کوهنوردی حدود سه ساعت زمان می برد .

ولی خب ، بر و بچه های گروه دشت که هر کدام از قسمتی از ایران آمده بودند آنقدرها هم در کوهنوردی با تجربه نبودند و پنج شش ساعتی طول کشید تا  توانستند به محل ییلاق برسند . توی مسیر ناهار خوردیم  و البته تعدادی هم از سختی سربالایی ها شکایت می کردند . ولی خوشبختانه مسیر فوق العاده زیبایی بود که این زیبایی با حرکت مه در روی زمین و جنگل دو چندان می شد . اولین باری بود که چنین نماهای زیبایی از طبیعت را می دیدم و هنوز هم بعد از هشت نه سال طبیعت گردی های فراوان در نقاط مختلف ایران ، اذعان دارم که مسیر ییلاق کوروبار از زیباترین مسیرهای پیمایش در طبیعت است . 

قله لاسه سر با ارتفاع  2700 متر از سطح دریا در بالادست دشت کوروبار قرار دارد .

به غیر از لاسه سر ، قله شاه معلم با ارتفاع 3050 متر در نزدیکی ماسوله قرار دارد .

تصاویری از مسیر پیمایش تا ییلاق کوه روبار در ارتفاعات مشرف به ماسوله

تصویر 38

 

تصویر 39

 

تصویر 40

 

تصویر 41

 

تصویر 42

 

تصویر 43

 

 

تصویر 45

 

تصاویری از ییلاق زیبای کوه روبار ( کوروبار )

تصویر 46

 

تصویر 47

 

تصویر 48

 

تصویر 49

 

تصویر 50

 

تصویر 51

 

تصویر 52

 

تصویر 53

 

تصویر 54

 

تصویر 55

 

تصویر 56

 

تصویر 57

 

تصویر 58

شب را در دشت زیبای کوروبار چادر زدیم . همگی دوستان با کوله پشتی و کیسه خواب آمده بودند . هر نفر یا هر دو یا سه نفر باهم یک چادر آورده بود . صحنه زیبایی بود از چادرهایی با رنگ های مختلف در پهنه سبز دشت .  بویژه صبح فردا که انوار طلایی خورشید از پس تپه ها در آمد بر فراز چادرها تلالو رنگی زیبایی ایجاد کرده بود . 

شب مطابق معمول بیشتر برنامه های طبیعت گردی برنامه دور آتیشونی داشتیم که تا پاسی از شب ادامه داشت .

صبح فردا مسیر برگشت از ییلاق را در پیش گرفتیم . گروهی از دوستان به شهرهای خود برمی گشتند در حالی که گروه دیگری یک روز دیگر در این منطقه زیبا و بهشتی می ماندیم ، به همین علت فرصت داشتیم که بعد از برگشت به ماسوله به دیدار آبشار بزرگ ماسوله برویم .

آبشاری زیبا

آبشار بزرگ ماسوله به فاصله یک تا یک و نیم ساعت پیاده روی در غرب شهر ماسوله قرار دارد و برای رسیدن به ان باید بر خلاف مسیر آبی حرکت کنید که در پایین دست ماسوله جریان دارد . البته آدرس ابتدای مسیر آبشار ماسوله را حتما از افراد محلی سوال کنید . چون مسیر از ارتفاعات مجاور رود و در داخل جنگل می گذرد .

در ابتدای جاده ماسوله به ماسال ، یک فرعی کوچک در سمت چپ جاده شما را در ابتدای مسیر آبشار بزرگ قرار می دهد که بعد از آن باید مسیر پاکوب را ادامه دهید و در دوراهی ها نیز با استفاده از فلش هایی که مسیر رسیدن به آبشار را نشان می دهند ، به مسیر صحیح ادامه دهید .

تصاویری از آبشار بزرگ ماسوله

تصویر 59

 آبشار زیبای ماسوله با ارتفاع سی متر به طور دو مرحله ای و با یک پیچش زیبا در مسیر فرود ، به حوضچه زیر آبشار می ریزد . فشار آب هنگام ریزش به حوضچه ، نسبتا زیاد است ولی این مانعی نبود که من و دوستان دیگر گروه را از رفتن زیر آبشار و بازی در محوطه حوضچه باز دارد . 

بعد آز آب تنی و تفریح  ، موقع بازگشت بود و برای شب مانی ، کمپی در تپه ای مشرف به شهر ماسوله برپا کردیم تا شب خاطره انگیز دیگری را در کنار دوستان به سر کنیم .

هزینه های انجام شده در این برنامه را که از سوی سرپرست برنامه پرداخت شده بود به تعداد افراد سرشکن کردیم که بعد از برگشت از ییلاق کوروبار بوسیله تمام دوستان پرداخت شد . سهم هر نفر از هزینه ها رقمی واقعا ناچیز شده بود .

بعد از این برنامه ، گردهم آیی های متعدد دیگری با دوستان دشتی ( دوستان گروه بیابریم دشت در فیس بوک ) داشتیم که اگرفرصت و همتی بود در سفرنامه های بعدی شرح آن ها را برایتان خواهم نگاشت . 

تصویر 61 : آرم زیبایی که یکی از دوستان دشتی برای گروهمان طراحی کرده بود

 

نویسنده: هادی انصاری