سفری لاکچری ولی اقتصادی به آنتالیا

سلام خدمت همه علاقه مندان سفر و سفرنامه و طرفداران سایت لست سکند

برنامه ریزی:

حدود دو سالی میشد که مسافرت نرفته بودیم. درواقع از وقتی کرونا شروع شد دیگه مسافرت نرفتیم چه داخلی چه خارجی. مسافرت که چه عرض کنم حتی از شهر هم خارج نشده بودیم یه جورایی دیگه داشتیم میترکیدیم از بی مسافرتی بخصوص که حوادث تلخی که تو این مدت کرونا بخاطر از دست دادن عزیزانمون پیش اومده بود، فشار روحی رو دو چندان کرده بود، بخصوص همسرم که تو این مدت متاسفانه چند نفر از فامیل نزدیک و دوستان صمیمیشو بخاطر کرونا از دست داده بود تو فشار روحی شدیدتری بود. تقریبا اسفند ماه 1400 بود که با توجه به کمتر شدن پاندمی کرونا تصمیم گرفتم یه برنامه سفر بچینم و همسرم رو هم سورپرایز کنم.

با توجه گرونی تور ترکیه خصوصا بعد از کرونا طبق معمول سفرهای گذشته تصمیم گرفتم مسافرتمون رو خودمون خارج از تور برنامه ریزی کنم از اونجایی که ما اهل ارومیه و ترک زبان هستیم و زبان ترکی استانبولی رو هم کامل متوجه میشیم و کما بیش میتونیم صحبت کنیم بنابراین ترکیه برای ما بهترین مقصد سفره. البته در گذشته که هزینه های مسافرت اینطوری بالا نبود مالزی و دبی رو هم سفر کرده بودیم ولی بعد از اون کلا سفرهامون به شهرهای ترکیه ختم میشد، از شهر های ترکیه تقریبا همه شهرهای توریستیشو رفته بودیم (بدروم، کوش آداسی، چشمه، آلاچاتی، استانبول، ازمیر، آنکارا) همه رو هم خودمون بدون تور رفته بودیم و از ترکیه فقط آنتالیا مونده بود که اینبار تصمیم گرفت به آنتالیا بریم و پرونده شهرهای توریستی ترکیه رو ببندیم.

با توجه به اینکه من کارمند بخش خصوصی هستم و مشکل گرفتن مرخصی داشتم بهترین زمان وقتی بود که چندتا تعطیلی پشت سر هم باشه و چه زمانی بهتر از 15 خرداد که با جمعه سه روز تعطیلی پشت سر هم داشت. چون تصمیم بر این بود که بدون تور به آنتالیا  بریم باید به وان میرفتیم و از فرودگاه وان به آنتالیا،  بنابراین چند روزی از سایتهای داخلی بلیط های وان به آنتالیا رو برای تاریخ 13 تا 19 خرداد چک میکردم نهایتا روز 15 اسفند 1400 دوتا بلیط رفت و برگشت از وان به آنتالیا به قیمت 1،550،000 تومن به ازای هر نفر درمجموع 3،100،000 تومن برای دو نفر رفت و برگشت به آنتالیا هواپیمایی سان اکسپرس ترکیه رو خریدم که واقعا قیمت پایین و مناسبی بود.

انتخاب هتل:

بعد از خرید بلیط هواپیما چون باید هتل انتخاب میکردم مجبور شدم به همسرم بگم که بلیط خریدم چون هتل مهم بود که هردومون خوشمون بیاد نخواستم خودم انتخاب کنم مگرنه بازم بهش نمیگفتم تا موقع پرواز.ما پروازمون روز شنبه 14 خرداد ساعت 11 تا 10.30 صبح بود. چون میخواستیم از مرز رد بشیم با توجه به پیش بینی تعطیلات و شلوغی مرز نمیتونستیم ریسک کنیم همون 14 ام بریم چون احتمال داشت مرز خیلی شلوغ باشه و نتونیم به موقع رد بشیم. بنابراین تصمیم گرفتیم یه روز زودتر بریم و شب رو تو وان بمونیم که روز 14 ام بدون استرس و عجله به فرودگاه بریم.

پس اولین هتل ما، یکی از هتل های وان بود. متاسفانه توی اون تاریخ با توجه به اینکه هتل داران وان از ما بهتر آمار تعطیلی های ایران رو دارن و میدونن کی ایرانی ها خیلی میان وان، توی اون تاریخ هیچ هتلی تو هیچ سایتی نتونستیم پیدا کنیم. البته به غیر از چند تا هتل 5 ستاره که اونا هم گرون بودن برای یه شب ارزش نداشت که فقط برای یه استراحت هزینه 2.5 تا 3 میلیونی پرداخت کنیم. توی اینستاگرام یه هتل بود به اسم تپراک. هتل سه ستاره با موقعیت مکانی خوبی بود توی اینستاگرام بهش پیغام دادم برای ما رزرو میکنی گفت مشکلی نداره قیمت پرسیدم گفت 250 لیر معادل 500 هزار تومن برای یه شب منم گفتم رزرو کن. اونم عکس پاسپورت اینامو خواست گفت رزرو شد گفتم وچر بفرست گفت مشکلی نیست رزرو شده نمیخواد.

منم اعتماد کردم نزدیکای سفر دوباره بهش پیغام دادم رزرو ما انجام شده مشکلی نیست؟ گفت نه چون پول ندادی انجام نشده منم خیلی شاکی شدم ازش رفتم توی اینستا زیر پستهایی که میذاشت نوشتم این کلاه برداره مراقب باشین هم به زبان فارسی هم انگلیسی. بعد از اینکه کامنت های منو دیده بود تو پی وی بهم پیغام داد چرا این حرفو میزنی ماجرا رو بهش گفتم اونم گفت چون پول ندادی من از کجا بدونم میای یا نه ،گفتم خوب همون موقع میگفتی الان چرا میگی گفت اگه میخوای الان برات رزرو کنم. پرسیدم چند گفت 350 لیر که تقریبا 700 تومن ما میشد گفتم اونموقع 250 لیر گفته بودی گفت نه الان اینه میخوای رزرو کنم؟

منم چون دیدم تو اون تاریخ دیگه نمیتونم هتل پیدا کنم گفتم از کجا معلوم بازم مثل سری قبل نکنی گفت نه شماره کارت ایرانی میدم بهت پولو بزن من رزرو کنم بعدش برام یه شماره کارت فرستاد، من ازش خواستم شماره تماس اون فرد رو هم بده تا ببینم واقعیه یا نه ؟ اونم شمارشو داد با واتساپ باهاش تماس گرفتم گفت من صرافی هستم توی ترکیه مشکلی نداره اینا کارشون درسته خیالت راحت باشه. منم از روی ناچاری با شک و تردید پولو واریز کردم. 700 تومن پولی نبود که نگران اون باشم بیشتر نگران بودم به امید اون باشم و بریم اونجا ببینیم رزروی انجام نشده و سرگردون بشیم. چون یبار به سرم اومده بود. بدون رزرو رفتیم تو همین فصل تعطیلات و واقعا جای خالی پیدا نکردیم. نهایتا مجبور شدیم شب رو توی یه انباری یه هتل بخوابیم که واقعا کابوسی بود برا خودش. خلاصه پول رو واریز کردم و اولین هتل رزرو شد و دو روز بعد با پیگیری خودم وچر هتل رو برام فرستاد.

حالا نوبت اصل کاری یعنی هتل آنتالیا بود، ما تصمیم گرفتیم برای آنتالیا هم شهر رو بگردیم و هم هتل ریزورت 5 ستاره رزرو کنیم. اینکه 5 شب کلا توی ریزورت باشی یه مقدار کسل کننده میشه ماهم برای استفاده بهتر از وقت و هزینه تصمیم گرفتیم دو شب توی شهر بمونیم و سه شب توی ریزورت 5 ستاره. برای هتل شهر، منطقه قدیمی کالیچی رو انتخاب کردیم این منطقه جزء مناطق قدیمی آنتالیا با طبیعت و ساختمون های بی نظیریه که شب های فوق العاده ای داره، همه خیابونهاش پر از کافه هستن که واقعا بی نظیره. بسیاری از بوتیک هتل های آنتالیا هم در این منطقه قرار داره.

بعد از کلی گشتن توی سایتهای مختلف نهایتا از طریق سایت  بوکینگ از طریق یکی از بستگان که ویزا کارت داشت هتل lodge cicerone رو توی کالیچی برای دوشب به قیمت 50 دلار رزرو کردیم، البته از سایتهای ایرانی هم میشد رزرو کرد که قیمتش با بوکینگ یکی بود و در بعضی موارد حتی قیمت پایین تر از بوکینگ داشت ولی سایتهای ایرانی چون باید مبلغ رو همون لحظه پرداخت میکردی، چون ممکن بود بعدا نظرمون عوض بشه و هتل دیگه ای رو انتخاب کنیم ترجیح دادیم از بوکینگ به صورت free cancelation رزرو کنیم تا اگر خواستیم تغییر بدیم مشکلی پیش نیاد.

دیگه رسیده بودیم به غول مرحله آخر یعنی انتخاب ریزورت که سخت ترین قسمتش بود با توجه به تنوع هتل ها و قیمتها و اینکه بیشتر وقتمون توی هتل میگذشت این مرحله از همه مهتر بود. خیلی سایتهارو گشتیم سایتهای ایرانی خارجی خلاصه هرچی سایت برای هتل بود گشتیم.

من تمام سایتهارو نگاه میکردم تمام منطقه های آنتالیا مثل بلک، کمر، لارا، سیده همه نوع هتلی بود. واقعیت قضیه ترجیح میدادم هتلی رو انتخاب کنم که ایرانی کمتری توش باشه معمولا مناطق لارا ، کمر و بلک مناطق پرطرفدار برای ایرانی هاست ولی منطقه سیده هتل هاش کمتر ایرانی با تور آنتالیا میره. حالا شاید گفتن این مطلب درست نباشه ولی متاسفانه واقعیته. بعضی از هتل ها که مسافراشون بیشتر ایرانی هستن خدمات مطلوبی نمیدن تا به نسبت هتل هایی که مسافران روس و آلمانی دارن. بعد از کلی تحقیق و بالا پایین کردن و چک کردن امتیاز هتل ها و نظرات نهایتا هتل کاملیا کالکشین رو توی منطقه سیده انتخاب کردیم.

منطقه سیده به نسبت مناطق لارا، کمر، بلک یه مقدار از شهر دورتره برای همین آژانسهای مسافرتی کمتر مسافر ایرانی به این منطقه میبرن ولی هتل های این منطقه چون از شهر دورتر هم هست واقعا امکاناتشون نسبت به قیمتشون خیلی بهتره و مجهزتر هم هستن. کاملیا یه مجموعه هتل توی منطقه سیده بود که خودش شامل سه تا هتل میشد ولی استفاده از تمام امکانات هتل برای مسافران هر سه هتل آزاد بود.

هتل کاملیا فولیا رو برای سه شب به مبلغ 14 میلیون تومن رزرو کردیم و دیگه خیالمون راحت شد که همه رزروها به خوبی انجام شد و کم کم باید منتظر میشدیم تا زمان مسافرت فرابرسه، با توجه به شایعاتی که دائم درمورد مبلغ عوارض خروج از کشور میشد تا یک روز مونده مبلغ رو واریز نکرده بودم ولی خوشبختانه تغییر نکرد و از سایت سداد مبلغ عوارض رو به ازای هر نفر 400 هزار تومن واریز کردم.

شروع مسافرت 

روز اول

بالاخره 12 خرداد فرارسید و ما پس از جمع کردن چمدان ها آماده سفر شدیم. قرار بر این بود که از مرز رازی به وان بریم. روز 5 شنبه 12 خرداد با مرز رازی تماس گرفتم وضعیت رو جویا شدم که گفتن مرز خیلی شلوغ هست و احتمالا یه سه چهار ساعتی باید توی صف باشین و از بدی های مرز رازی اینه که از صبح ساعت 9 تا 15.30 به وقت ما باز هستش ولی مرز سرو شبانه روزیه. از هر دو مسیر از ارومیه به وان در هر صورت 4 ساعت راهه فرقش اینه از ارومیه تا مرز سرو حدود 40 دقیقه هستش و شما مابقی مسیر رو توی خاک ترکیه هستین که مسیر خیلی پیچ در پیچی داره ولی از ارومیه تا مرز رازی حدود 3 ساعت راهه و از اونجا تا وان یک ساعت که شما بیشتر مسیر رو تو خاک ایران هستین و جاده خیلی بهتری داره با اینکه مرز سرو شبانه روزی هست و همیشه خلوته ولی مرز رازی رو بخاطر جادش ترجیح دادیم از طرفی مرز سرو توی خاک ترکیه ایستگاه های ایست بازرسی زیاد داره که قدم به قدم ماشینو نگه میدارن چمدون هارو میگردن ولی مرز رازی ایست بازرسی نداره.

نهایتا صبح ساعت 5.30 به سمت مرز رازی حرکت کردیم و حدودا ساعت 8.30 به مرز رازی رسیدم و طبق پیش بینی هامون با جمعیتی وحشتناک روبرو شدیم حتی به مراتب خیلی بیشتر از زمان شروع کرونا. مرز رازی دوتا پارکینگ عمومی شبانه روزی داره، البته پارکینگ که چه عرض کنم یه زمین خالی رو فنس کشیدن اسمشو گذاشتن پارکینگ و شبی 40 هزار تومن پول براش میگیرن.  وقتی ما رسیدیم هردوی پارکینگ ها پر بود و جا نبود کنار اون پارکینگها یه باغ بود که دونفر واستاده بودن برا خودشون کرده بودن پارکینگ من هم که چاره ای ندیدم مجبور شدم اونجا پارک کنم و یه قبض الکی کاغذی که خودشون کپی گرفته بودن بهم دادن. ولی خوب چاره نبود کار دیگه ای نمیشد کرد.

ماشینو پارک کردیم و به سمت ورودی مرز رفتیم. صف خیلی طولانی و تا دلتون بخواد نامرتب بود که هرکس از هرجایی دلش میخواست وارد صف میشد اونجا یه تعدادی هم بودن که 50 تا 100 تومن میگرفتن مثلا بدون نوبت رد میکردن. چمدونتو میگرفتن میبردن تو بعد میگفتن خودت از یه گوشه تو شلوغی ها بیا داخل. بودن نفراتی که پول میدادن و این مدلی رد میشدن. با اینکه صف طولانی و شلوغ بود ولی بیشتر از یک ساعت طول نکشید که از مرز رد شدیم.

اونطرف مرز ون های ترکیه واستاده بودن و منتظر مسافر، سوار یکی از ون ها شدیم و با مبلغ نفری 70 لیر به سمت وان حرکت کردیم. حدودا یک ساعت بعد به وان رسیدیم و راننده از هرکس اسم هتلش رو میپرسید و تا محل اقامتش میبرد. ما جلوی هتل تپراک پیاده شدیم و بعد از نشون دادن وچر، رسیپشن منو به خاطر آورد و گفت تو همونی هستی که از اینستاگرام رزرو کردی پدر منو در آوردی هی گفتی وچر بفرست، وچر بفرست. منم گفتم دفعه اول گفتی رزرو کردم وچر نمیخواد بعد زدی زیرش، اونم گفت چون پول نداده بودی به قول خودشون پارا، میگفت خیلی ایرانی ها تا به حال این مدلی رزرو کردن و نیومدن من هم بخاطر اونا اتاق رو نگه داشتم به مشتری ندادم و اتاقم اون شب خالی مونده. البته حق هم داشت ولی اینو باید همون اول میگفت نه اینکه بگه رزرو کردم بعد بزنه زیرش.

اتاقمون رو تحویل گرفتیم، هتل تپراک هتل سه ستاره خوبی بود. بخصوص که موقعیتش خیلی خوب بود و به بازار خیلی نزدیک بود. یه استراحتی کردیم و رفتیم برای ناهار. قیمت ها در ترکیه و به خصوص قیمت غذا در ترکیه به دلیل تورم شدید خیلی بالا بود و قربونش برم ایران خودش انقدر گرونیه که گرونیه ترکیه اصلا به چشم نمیومد که هیچ ارزون هم بود. برای ناهار ما دوتا ساندویچ دنر مرغ با نوشابه خوردیم که مجموعش شد 40 لیر درواقع 80 تومن، توی ایران با 80 تومن یه دونه دنر هم نمیدن چه برسه دوتا با نوشابه.

بعد از خوردن ناهار چون هوا گرم بود به هتل برگشتیم و بعد از استراحت حدود ساعت 6 رفتیم یه دوری زدیم و یکم خرید کردیم البته چون میخواستیم به آنتالیا بریم خیلی کم خرید کردیم که بارمون سنگین نشه. تو خیابونهای وان هم که قدم میزدیم اصلا احساس خارج بودن یا غریبی به آدم دست نمیداد ماشالله همجا فقط ایرانی بود که با تور وان اومده بودن. دیگه حتی مغازه دارها هم ایرانی صحبت میکردن. کارتخوان ایرانی قبول میکردن خلاصه وان شعبه ای از ایران توی ترکیه بود.

بعد از یکم گشت و گذار رفتیم شام خوردیم، برای شام ما یه پیده و یه لاح معجون خوردیم که با نوشابه حدودا 20 لیر شد که واقعا نسبت به کیفیتش مفت بود. به هتل برگشتیم آماده شدیم برای فردا صبح که ساعت 11 پرواز داشتیم. صبح بعد از خوردن صبحانه هتل که خیلی مختصر و مفید بود به سمت فرودگاه حرکت کردیم. هزینه تاکسی از هتل تا فرودگاه 70 لیر بود با اینکه ده دقیقه بیشتر راه نبود ولی گرون بود ولی برای فرودگاه اتوبوس هم هستش که نفری 5 لیر میبرد و چون ایستگاهش به هتل ما نزدیک بود و زمان هم داشتیم ترجیح دادیم با اتوبوس بریم. بعد از رسیدن به فرودگاه و گرفتن کارت پرواز توی سالن انتظار نشستیم که اعلام کردن هواپیما 45 دقیقه تاخیر داره و یه ضد حالی شد برامون چون هرچی دیرتر میرسیدیم زمان رو از دست میدادیم.

روز دوم 

آنتالیا

بالاخره زمان پرواز رسید و ما سر ساعت 11:45 دقیقه پرواز کردیم. مدت پرواز 2 ساعت بود. اکثر شرکت های هواپیمایی ترکیه توی هواپیما پذیرایی رایگان ندارن و باید بابت هرچی که میخوای پول پرداخت کنی درعوض تنوع زیاد ولی قیمتها بالاست برای مثلا یه آب معدنی کوچیک 6 لیر حدودا 12 هزار تومنه که همون داخل شهر 2 لیر هستش.

بالاخره بعد از 2 ساعت پرواز به فرودگاه آنتالیا رسیدیم بعد از تحویل گرفتن چمدونها به سمت درب خروجی برای حرکت به سمت هتل رفتیم. هوای آنتالیا نسبتا گرم بود ولی نه اونقدری که اذیت کنه گرمای لذت بخشی داشت. بیرون از فرودگاه تور لیدرهای زیادی بودن که هرکدوم با دردست داشت اسم هتل منتظر مسافرای تور آنتالیا بودن. خیلی های دیگه رو اقوامشون اومده بودن دنبالشون ولی ما که نه کسی منتظرمون بود نه دنبالمون اومده بود به دنبال ایستگاه تراموا میگشتیم.

از فرودگاه آنتالیا برای رفتن به داخل شهر راه های زیادی وجود داره، البته راحت ترینش ولی در عین حال گرونترینش تاکسی هستش. بعد از اون اتوبوس ها هستن و آخری هم تراموا که ارزانترین و شاید جزء سریع ترین ها هم باشه چون ترافیک نداره و درضمن خیلی هم راحت هستش.

از دکه های اونجا یه آنتالیا کارت به مبلغ 12 لیر خریدیم و مبلغ 30 لیر از کیوسک هایی که تو هر ایستگاه هستش شارژش کردیم. کرایه تراموا برای هر نفر مبلغ 6.70 لیر بود که با توجه به تفاوت قیمتها با تاکسی بسیار مقروم به صرفه هستش. آنتالیا هم مثل بقیه شهرهای توریستی ترکیه اکثریت مبالغ رو به یورو میگن تا لیر. ما سوار تراموا شدیم و بعد از حدودا نیم ساعت تو ایستگاه اوچ کاپیلار پیاده شدیم. البته ناگفته نماند که از قبل نقشه تراموای آنتالیا رو دانلود کرده بودم و موقعیت هتل رو توی گوگل مپ پیدا کرده بودم و دقیقا میدونستم که باید توی کدوم ایستگاه پیاده بشیم. توی ایستگاه اوچ کاپیلار پیاده شدیم و به سمت هتل حرکت کردیم. فاصله هتل تا ایستگاه مترو حدود 400 متر بود که بدون اشتباه مستقیم به سمت هتل رفتیم.

بعد از رسیدن به هتل برگه رزرو بوکینگ رو نشون دادیم. رسیپشن هتل که مالک اونجا هم بود یه آقای میانسال و بسیار خوش برخورد بود. بعد از پرداخت پول هتل به اتاقمون که طبقه سوم یعنی آخر بود رفتیم. پله های باریک و پیچ در پیچ بردن چمدون بزرگمون رو یکم سخت کرده بود. خلاصه اتاقمون رو تحویل گرفتیم. یه اتاق کوچیک ولی تمیز با سقفی کوتاه (شیروونی) بود که تو بعضی قسمتهای اتاق سرمون به سقف میخورد ولی با همه این حرفها اتاق تمیزی بود، بخصوص که موقعیت هتل واقعا عالی بود و دسترسی به همه چی راحت بود.

بعد از کمی استراحت رفتیم برای ناهار. اطراف پر از رستوران و کافه های شیک بود از جلوی هر غذاخوری رد میشدی فقط کافی بود یه نیم نگاه به مغازه بندازی، صاحب رستوران سریع میومد بیرون و با حرف زدن دستو پا شکسته به زبان فارسی منوی غذاهاشو نشون میداد و ازت دعوت میکرد تا اونجا غذا بخوری. ما بعد از یه گشت زدن و دیدن تنوع غذاها و برآورد قیمت ها تو یکی از غذاخوری ها که کیفیت غذاش به نظر خوب میومد رفتیم.

قیمتها توی آنتالیا خیلی گرونتر از وان بود ولی با این حال توان رقابت با قیمت های ایرانو رو نداشت و همچنان معتقدم هزینه خوردن غذا با اون کیفیت توی ایران به مراتب از آنتالیا بیشتره. ناهار ما دوتا اسکندر کباب خوردیم یکی گوشت و یکی مرغ. اندازه هاش واقعا بزرگ بود که نتونستیم تا اخر تمومش کنیم اگر میدونستیم اندازش به اون بزرگیه یدونه میگرفتیم چون یکیش برای دونفر کافی بود. دوتا اسکندر کباب با دوتا نوشابه 130 لیر معادل 260 هزارتومن شد.

بعد از خوردن ناهار به هتل برگشتیم و کمی استراحت کردیم عصر که یکم هوا خنک تر شده بود رفتیم گشت زنی کالیچی و بازارهای اطراف، توی کالیچی یه بازارچه خیلی بزرگی بود که تقریبا همه چی میشد توش پیدا کرد البته قیمتها بالا بودن و اونجا فقط از یکی از مغازه ها قهوه خریدیم. بعد از بازارچه به طرف اسکله رفتیم. کافه های اطراف اسکله واقعا عالی بودن. بعد از عکاسی اون اطراف و خوردن یه بستنی به سمت هتل برگشتیم. اطراف هتل انقدر قشنگ بود که اصلا نمیخواستیم جای دیگه بریم. حدود یه ساعتی اطراف هتل گشت زنی کردیم همه جا پر از کافه بودکه تو اکثرشون هم برای جذب مشتری بیشتر خواننده با موزیک زنده برگزار میکردن و زیبایی های کالیچی رو صد چندان میکرد.

کالیچی منطقی قدیمی شهر آنتالیا  هست که نسبت به جاهای دیگه آنتالیا بسیار توریست پذیر تره. بیشتر توریست ها از روس، آلمان و البته هموطنان ایرانی بودن. بعد از کمی گشت و گذار برگشتیم به کافه هتل خودمون که اتفاقا جزء کافه های پرطرفدار و شلوغ بود که یه خواننده آورده بود و خیلی هم قشنگ میخوند. ماهم تا ساعت 12 شب نشستیم تو کافه و لذت بردیم. بعد از برگشتن ما تا مدتها همچنان داشتن میخوندن، جالب اینجاست منطقه کالیچی فقط شب هاش خیلی قشنگه و همه شب تا دیروقت بیدار هستن در عوض صبح تو خیابونها هیچ خبری نیست.

توی همون منطقه کالیچی مغازه و کیوسکهای زیادی هستن که تورهای گردشی مثل تور کشتی، پارک آبی لند آف لجند و ... میفروشن ولی قیمتها خیلی بالا و همه به یورو هستن مثلا تور یک روزه پارک آبی لند آف لجند نفری 75 یورو بود که ما تصمیم داشتیم خودمون بریم لند آف لجند.

روز سوم

مارک آنتالیا، لندآف لجند

روز سوم برنامه داشتیم صبح به آنتالیا مارک بریم و بعد از ظهر به لندآف لجند. ساعت 8.30 صبح بیدار شدیم و به کافه هتل برای خوردن صبحانه رفتیم. صبحانه به صورت سلف سرویس سرو نمیشد و خود پرسنل اونجا توی سینی برای هر نفر یه سینی میورد که اتفاقا خیلی هم کامل و خوب بود.

ساعت حدودا 10 به سمت مارک آنتالیا رفتیم با هتل فاصله زیادی نداشت. مارک آنتالیا مرکز خرید بزرگی بود که همه برندها اونجا شعبه داشتن و تقریبا میتونم بگم یکی از بزرگترین شعبه های ال سی واکی رو من اونجا دیدم و هرچی که میخواستی میتونستی توش پیدا کنی. بعد از کلی گشت و گذار و خرید توی مارک آنتالیا خسته برگشتیم به هتل که آماده بشیم برای رفتن به لند آف لجند.

ساعت حدودا 2 بعد از ظهر بود که برای رفتن به لند آف لجند به سمت ایستگاه تراموا حرکت کردیم. برای رفتن به لند آف لجند با تراموا به ایستگاه میدان رفتیم. اونجا یه مینی ترمینال بود که به یسری مقاصد خاص اتوبوس داشت، که منطقه بلک یکی از اونا بود. اتوبوس درست جلوی لندآف لجند ایستگاه داشت، فاصله کایچی تا لند آف لجند حدودا یک ساعت بود. بعد از سوار شدن به اتوبوس و پرداخت کرایه نفری 35 لیر حدودا ساعت سه بعد از ظهر به لند آف لجند رسیدیم. گشت و گذار توی محوطه لند آف لجند، استفاده از مراکز خرید و برنامه شبانش کاملا رایگان هستش و فقط باید برای پارک آبیش پول پرداخت کنید که اگر از سایت خرید میکردین توی خرداد 1401 نفری 75 دلار بود. محوطه لند اف لجند بسیار دیدنی و زیبا بود و هر نقطش لوکیشنی مناسب برای عکاسی.

وقتی رسیدیم هوا خیلی گرم بود. چون ناهار نخورده بودیم تصمیم گرفتیم همونجا اول ناهار بخوریم بعد بریم بگردیم و عکاسی کنیم. دوربینو که روشن کردم دیدم شارژ دوربین رو به اتمامه و نهایت 10، 15 تا عکس دووم بیاره. از هرکس پرسیدیم کجا میتونیم نیم ساعت اینو بزاریم شارژ، میگفتن اینجا پریز برق نداره، واقعا عجیب بود. خانمم کلی شاکی شد که چرا اینو چک نکردی الان این همه راه اومدیم عکس نمیتونیم بگیریم. خلاصه رفتم سراغ این فست فودها به این خیال که اونا قطعا پریز برق دارن. به چند تاشون سر زدم که اوناهم گفتن اگر اینجا غذا بخوری میذاریم شارژ کنی یه جورایی باج گیری بود ما هم قبول کردیم بعدش نمیدونم چی شد مسئولش اجازه نداد. دوباره دنبال پریز برق اینور اونور میگشتیم که تو سرویس بهداشتی یه اتاق بود برای تعویض پوشک بچه از شانسمون اونجا پریز برق بود.

باطریو زدیم به شارژ درو اتاقم بستیم کسی نره تو. بعد اومدیم بیرون تو نزدیکترین فست فود به اونجا طوری که بتونیم بریم سر بزنیم ناهار خوردیم چون اون خانمی که اول قبول کرده بود اونجا شارژ کنیم ازمون پرسید چیکار کردین؟ ماهم گفتیم اتاق تعویض پوشک گذاشتیم شارژ، گفت مراقب باشین نبرن. ناهار با اینکه میخواستیم برگر کینگ بخوریم ولی چون دورتر بود مجبور شدیم دوباره اسکندرکباب بخوریم چون نزدیک ترین غذا خوری به سرویس ها بود و درب وردیش دیده میشد و نوبتی میرفتیم به باطری سر میزدیم. درسته اون باطری به درد هیچکسی نمیخورد ولی برای ما حیاتی بود. قیمت ناهار توی لند آف لجند با اینکه فکر میکردم خیلی گرون باشه ولی با شهر هیچ فرقی نداشت. چون اندازه های اسکندرکباب هاشون نسبتا بزرگ بود و ینفری نمیشد خورد یه دونه اسکندر گفتیم با سیب زمینی و مخلافات که حدودا 120 لیر شد.

یه 45 دقیقه ای اونجا نشستیم تا اینکه باطری به حد قابل قبولی که اونروز رو ببینه برسه و بعد از ناهار رفتیم برای عکاسی و گشت و گذار تا حدود ساعت 8. لند آف لجند به قدری بزرگ و زیباست که حتی اگر از پارک آبیش هم استفاده نکنی، ارزش گشت و گذار رو داره و تقریبا تمام برندهای ترکیه اونجا شعبه دارن که برای خرید هم مناسب هستش و برخلاف تصور که چون جای لوکسی هستش پس قیمت هاش هم گرونه. باید عرض کنم قیمت برند ها همه جای ترکیه یکی هستش حتی شما اگر جنسی رو از ال سی واکی توی وان بخری میتونی توی شعبه ال سی واکی توی آنتالیا اونو عوض کنی. گشت و گذار توی لند اف لجند واقعا لذت بخش بود و هر نقطش یه لوکیشن عالی برای عکاسی.

بعد از گشت و گذار و عکاسی فراوان و کلی خستگی برای برگشت به کالیچی به جلوی درب ورودی لند آف لجند رفتیم و همونطوری که اومده بودیم برگشتیم به کالیچی. ناگفته نمونه کرایه تاکسی از لند آف لجند تا کالیچی 50 یورو بود که خیلی زیاده. بعد از رسیدن به کالیچی از اونجایی که آخرین شام توی اونجا بود بعد میرفتیم هتل اصلیمون تصمیم داشتیم حتما مک دونالد بخوریم البته میخواستیم تو لندآف لجند بخوریم که اونجا شعبه نداشت، ولی تو کالیچی نزدیک هتلمون یه شعبه بود که رفتیم اونجا و دوتا مک دونالد گوشت رو با قیمت 180 لیر با سیب زمینی و نوشابه خوردیم و به هتل برگشتیم انقدر خسته بودیم که دیگه حوصله شب گردیو کافه نشینی رو نداشتیم و ساعت 10.30 خوابیدیم درحالی که اونجا شب زودتر از 12 خوابیدن اصلا گناهه.

روز چهارم

هتل 5 ستاره کاملیا کالکشن

صبح ساعت 7 از خواب بیدار شدیم میخواستیم خیلی زود به هتل برسیم که بتونیم اونروز رو کامل استفاده کنیم. صبحانه هتل ساعت 8 بود تا 10 ما ساعت 7.45 رفتیم گفتیم امکانش هست صبحانه رو زودتر بدین گفت اگر زودتر بدم نمیتونم بورک براتون آماده کنم. گفتیم مشکلی نیست هرچی آمادست همونو بده. اونم صبحانه رو کامل آورد و فقط بورک نبود. بعد از خوردن صبحانه و تحویل اتاق با چمدون سنگین و یه کوله پشتی سنگینتر به سمت تراموا رفتیم. کرایه تاکسی دربست از هتل کالیچی به هتل کاملیا تو منطقه سیده 70 یورو بود که برا ما خیلی زیاد بود و ترجیح دادیم با همون اتوبوس بریم.

بعد از رسیدن به ایستگاه تراموا و سوار شدن حدودا 20 دقیقه بعد به ایستگاه اتوگار که همون ترمینال اصلی آنتالیا بود و از اونجا به همجای ترکیه اتوبوس بود رسیدیم. اونجا پرسان پرسان اتوبوسهای سیده رو پیدا کردیم که هر 20 دقیقه از اتوگار به سمت سیده میرفتن خوشبختانه بیشتر از 5 دقیقه منتظر نموندیم و سوار اتوبوس شدیم و با کرایه نفری 45 لیر به سمت سیده حرکت کردیم. تنها مشکلی که بود اتوبوس تقریبا خالی بود برای همین تو مسیر تمام ایستگاه ها توقف میکرد تا مسافر سوار کنه و همین باعث شد حدودا 1.45 دقیقه تو راه باشیم. تو اتوبوس به راننده گفتیم میخوایم بریم هتل کاملیا، اونم گفت سر خیابونش پیادتون میکنم اونجا دولموش که همون ون های خودمون هستن میاد سوار شین مستقیم میبرتون جلوی در هتل. دقیقا 1.45 دقیقه بعد رسیدیم سر خیابون هتل کاملیا. راننده ایستگاه دلموش رو نشونمون داد و گفت اونجا منتظر بشین تا ماشین بیاد بعد از پیاده شدن سر خیابون بلافاصله یه دولموش اومد که با کرایه نفری 6 لیر درست جلوی در هتل پیاده شدیم و قسمت دوم سفرمون از اونجا شروع شد.

همونطور که قبلا هم گفتم هتل کاملیا یه مجموعه هتل هست شامل سه قسمت مجزا که هرکدوم ورودی و رسیپشن های خودشو داره. استفاده از تمام امکانات هر سه هتل برای همه آزاده به غیر از فقط رستوران اصلی هتل اونم به دلیل اینکه شلوغ نشه مگر نه تنوع غذاها همه یکی هستش. راننده دولموش مارو جلوی درب ورودی هتل پیاده کرد و بعد از عبور از نگهبانی با یکی از ماشین های حمل چمدان و مسافر به ورودی هتل کاملیا رفتیم. چون هتل واقعا هتل بزرگی بود و بدون ماشین یه ربعی باید راه میرفتیم تا به ورودی هتل کاملیا برسیم.

ما حدودا ساعت 11 توی هتل بودیم بعد از مراجعه به رسیپشن و بستن دستبندهای هتل، گفتن اتاقتون ساعت دو آماده میشه تو این فاصله میتوند چمدونهاتون رو بزارین اینجا و از امکانات هتل استفاده کنید تا اتاقتون آماده بشه. ما هم تا آماده شدن هتل تصمیم گرفتیم محوطه هتل رو بگردیم ببینیم چی داره چی نداره و از اونجایی که من علاقه زیادی به پارک آبیو استخر دارم اول رفتم سراغ پارک آبی. هتل خیلی تمیز و کاملی بود همه جا پر از کافه بود که همه نوع سرویسی میدادن از انواع نوشیدنی تا انواع فست فود، شیرینی، دسرو کیک و غیره.

تعداد استخرها زیاد بود که عمق های مختلفی داشتن و برای بچه ها هم که جدا بود با وجود تعداد بالای مسافر به دلیل بزرگ بودن هتل شلوغ به نظر نمیومد. پارک آبی نه چندان مجهز ولی حدودا 6 تا سرسره آبی متفاوت داشت که همشون سرسره های آبی خوبی بودن مثل بعضی از این هتل ها که اسمش فقط پارک آبیه نبود. بعد از گشت و گذار توی هتل و خوردن نوشیدنی ساعت حدودا یک شد رفتیم ببینم شاید اتاق آماده باشه که خوشبختانه آماده بود. اتاق رو تحویل گرفتیم و تا ساعت 1.30 استراحت کردیم که بعد بریم برای ناهار، تایم ناهار ساعت 12 تا 14 بود. وعده های غذایی هتل واقعا عالی و کامل بود هرچیزی که فکرشو بکنیم بود انواع میوه ها، کبابهای گوشت، مرغ، ماهی و استیک و ...با کیفیت های بسیار عالی، محیط سالن اصلی هم بسیار دنج و شیک بود تو این قسمت عکس های هتل به مراتب گویا تر از توصیفات بنده خواهد بود.

 

برنامه های شبانه هتل هم خوب بود یه گروه خواننده اورده بودن که ظاهرا مشهور بودن و خیلی ها استقبال میکردن ولی واقعیت ما نمیشناختیمشون خیلی هم از سبک خوندنشون خوشمون نیمد از حدود ساعت 4 عصر توی زمین فوتبال، پرسنل هتل در حال آماده سازی برای برنامه شبانه بودن و برنامه شبانه به بهترین نحو ممکن با نورپردازی وآتش بازی برکزار شد، در عین حال که انواع نوشیدنی سرو میشد. برای هر شب برنامه ای مجزا داشتن که از قبل مشخص شده بود و توی محوطه هتل زده بودن، برای بعد از ظهر ها هم تو محوطه استخر مسابقاتی برگزار میکردن که همه میتونستن شرکت کنن مثل واترپلو و ... ساحل هتل بسیار طویل و البته شلوغ بود، هتل کاملیا در همسایگی دو هتل ون ریزرت و اوز ریزرت قرار داشت که اونا هم هتل های بزرگ و شلوغی هستن و به دلیل اینکه سواحلشون در امتداد هم بود یه مقدار شلوغ دیده میشد ولی درکل ساحل تمیز و خوبی بود.

سه روزیو که اونجا بودیم کلا کارمون به خوردن و شنا کردن و استراحت گذشت. ذاتا تو ریزرت ها بیشتر از این هم کاری نمیشه کرد و چون قبلا شهر رو گشته بودیم تو این مدت اصلا از هتل بیرون نیمدیم و کل وقتمون رو توی هتل گذروندیم و جاهای دیدنی آنتالیا رو ندیدیم. توی هتل کاملیا ما اصلا خانواده ایرانی ندیدم و اکثریت روس و آلمانی بودن. از ایرادات هتل که میتونم بهش اشاره کنم این بود که رستوران های آلاکارته پولی بودن و فقط رستوران آلاکارته ترکیش رایگان بود ولی اون هم باید حداقل 6 شب توی هتل اقامت داشته باشی که ما نتونستیم رزرو کنیم. البته مسئاله مهمی هم نبود چون رستوران اصلی و فست فودهاش  به قدر کافی کامل بود. شب های هتل بسیار آرام بخش با خنکی فوق العاده ای بود که نورافشانی های هتل زیبای دوچندانی بهش بخشیده بود. هر چی به زمان پایان تعطیلات نزدیک میشدیم و اینکه باید برگردیم یه احساس خفگی بهم دست میداد. تو اون لحظات آرزو میکردم زمان نگذره ولی افسوس که چقدر سریعتر میگذشت، بالاخره لحظه موعود فرا رسید و باید اتاق رو تحویل میدادیم.

روز آخر بعد از تحویل اتاق جلوی درب ورودی هتل رفتیم سوار دلموش شدیم و با همون کرایه نفری 6 لیر به سر خیابون اصلی رفتیم و در ایستگاه منتظر اتوبوسهای آنتالیا شدیم. حدود 10 دقیقه بعد اتوبوس آنتالیا اومد که بهش گفتیم ما فرودگاه میخوایم بریم و گفت تو ایستگاه تراموا نگه میدارم اونجا با تروا به فرودگاه میرین. با همون کرایه نفری 45 لیر به سمت فرودگاه حرکت کردیم اینبار چون اتوبوس پر بود یک ساعت بعد راننده صدا کرد مسافران فرودگاه پیاده شن. دقیقا جلوی ایستگاه تراموا که روبروی مال آنتالیا هم بود پیاده شدیم خواستیم یه سر هم به آنتالیا مال بزنیم که دیدیم خسته هستیم بیخیال شدیم تراموا خیلی زود اومد و یه ایستگاه بعد فرودگاه بود که 5 دقیقه هم نشد به فرودگاه رسیدیم.

مراکز خرید آنتالیا

فرودگاه آنتالیا با اینکه یکی از بزرگترین و پر ترددترین فرودگاه های ترکیه هستش ولی به لحاظ امکانات خیلی ضعیفه و جالب اینع تو فرودگاه به اون بزرگی صندلی برای نشستن توی سالن انتظار قبل از تهیه کارت پرواز خیلی خیلی کم بود به طوری که اصلا جا پیدا نمیکردی بشینی. مورد دیگه که پیش اومد میگفتن اگر فاکتور خریدهایی رو که کردی توی فرودگاه تحویل بدی میتونی مالیاتی رو که بابت خرید پرداخت کردی پس بگیری چون مالیات برای شهروندان خود ترکیه هستش نه مسافرا. روی همین حساب من هم فاکتور همه خریدهارو نگه داشته بودم و اونجا به باجه Tax free مراجعه کردم که گفتن باید بری باجه 103 تائید کنه. به باجه 103 رفتم که گفت همش درسته به اینا تعلق نمیگیره درحالی که توی فاکتور ها مبلغ مالیات جداگانه نوشته شده بود. بودن ایرانی هایی که مقدار جزئی تونسته بودن پس بگیرن ولی ما که نتونستیم ولی خوب اگر شما گذرتون خورد محض احتیاط فاکتورهاتون رو نگه دارین شاید بتونید پس بگیرین و جالب اینجاست که اول باید کارت پرواز بگیری ولی چمدونتون نباید تحویل بدی و وقتی فاکتور رو چک میکنن باید با کالای خریداری شده مطابقت بدن و همچنین تگ قیمت نحصول رو هم نباید کنده باشین یعنی اگر لباسی بخرین که مثلا اونجا پوشیده باشین یا به هر دلیلی تگ قیمت روش نباشه شامل نمیشه در واقع هرکاری میکنن که نتونید پول بگیرید.

روز آخر

برگشت به سمت وان

پروازمون ساعت 10.30 صبح بود و طبق برنامه پرواز انجام شد و ما ساعت 12.30 به وان رسیدیم.توی فرودگاه وان با اتوبوسهای شهری که بیرون منطقه تاکسی ها هستن با کرایه نفری 5 لیر سوار شدیم و به هتلمون که همون هتل تپراک بود رفتیم. بعد از استراحت برای ناهار بیرون رفتیم و یه پیده و یه لاح معجون با نوشابه به قیمت 20 لیر خوردیم. قیمت ها تو وان با آنتالیا زمین تا آسمون فرق میکرد همون پیده و لاح معجون توی آنتالیا  100 لیر قیمتش بود.

هوا خیلی گرم بود به هتل برگشتیم تا ساعت 5 استراحت کردیم بعد به خرید رفتیم تا باقیمانده پولمون هم خرج کنیم. از ال سی واکی گرفته تا دفاکتو و ... خرید کردیم نهایتا هم از یه فروشگاه سوپری که قیمتهاش از میگرس مناسبتر بود یه مقدار لوازم مصرفی مثل شامپو، زیتون، قهوه ... خریدیم. جالب اینکه اونجا قیمت همه چی از ایران ارزونتر بود شامپو، روغن، ماکارونی خلاصه تمام خوراکی ها به نسبت ارزونتر از ایران بودن. هرچی پول داشتیم خرج کردیم و فقط به اندازه کرایه راه برامون مونده بود ، به هتل برگشتیم چمدونامونو بستیم تا فردا صبح دیگه معطل نشیم.

صبح بعد از خوردن صبحانه و تحویل اتاق به رسیپشن گفتین یه ماشین برامون بگیره اونم تماس گرفت و بعد از حدود یه ربع یه ون اومد دنبالمون، کل پولی که برامون مونده بود 160 لیر بود که کرایه تا مرز دونفر 140 لیر میشد برای اینکه اون 20 لیر هم برنگردونیم همونجا دادیم یه کیلو گیلاس خریدیم که کیلویی 20 لیر بود همون گیلاس تو ایران کیلویی 80 تومنه.

پایان سفر

ساعت 2 به مرز رسیدیم از مرز ترکیه به راحتی بدون صف و شلوغی رد شدیم ولی ایران اذیت میکردن چمدونهارو میگشتن دیر راه مینداختن، کارت واکسن چک میکردن درحالی که توی ترکیه نه کارت واکسن میخواستن نه ما کسیو دیدم که اونجا ماسک زده باشه.

بعد از گذشتن از مرز از اینکه مسافرت تموم شده و دوباره باید برگردم ایران و روز از نو روزی از نو و دوباره استرس های گرونیو دلارو صف نون و مرغ گوشت حالمو خراب میکرد یه هفته ای بود از هرچی اخبار منفی بود دور بودم اعصابم راحت بود.

به سمت ماشین رفتیم و بعد از پرداخت کرایه پارکینگ به مبلغ 270 تومن برای 8 روز به سمت ارومیه حرکت کردیم. این بود خاطرات سفر ما به آنتالیا.

 نویسنده: امیر فیض الهی