ممکن است در آغاز سفر شما حرفی برای گفتن نداشته باشید،اما سفر در پایان از شما یک نویسنده می سازد.(ابن بطوطه)
هر بار که مسافرت میرم (فرقی نمیکنه کجا و چه مدت) وقتی برمیگردم احساس میکنم یه وجه دیگری از خودم رو بیشتر شناختم و با اخلاقهای خوب و بدم آشناتر شدم و ظاهرن این خصلت سفره.
علت سفر من به استانبول:
علت اصلی مسافرت اینبار من برمیگرده به اسفند97 و برنده شدن 3میلیون تومانی در قرعه کشی همایش لست سکند و جالب اینکه من از صبحش با خودم تکرار میکردم مثبت فکر کن تو امروز جایزه برنده میشی ... و شدم!
تا پایان شهریور ۹۸ فرصت استفاده از جایزمو داشتم. تقریبن هر روز نقشه براش میکشیدم و خیال پردازی میکردم. با خانواده و بیشتر دوستام برنامه سفر میریختم (از سفر داخلی بگیر تا آسیای دور و حتی اروپا، نزدیک بود کانادا هم برم که یکی از دوستام بیدارم کرد). برنامه سفر من به استانبول دوست داشتنی با تلفن یکی از دوستام شروع شد و پیشنهاد رفتن به یک کنسرت نوستالژیک که واسه اکثر ما ایرانی ها (چند نسل) هیجان انگیزه رو داد. اولش باخودم ی دودوتا چهارتای معروف رو کردم که البته زیر یک دقیقه بود و بهش مسیج زدم چرا که نه! بماند که بلیط کنسرت رو چقدر سخت و پرماجرا گرفتیم.
اطلاعات پرواز و هتل :
به پیشنهاد یکی از دوستانم، تور رو از آژانس سلام پرواز گرفتم. انصافا خارج از اینکه من به موقع اقدام کرده بودم ولی با توجه به اینکه شهریور، ماهی پرسفر هست قیمت تور خیلی مناسب در اومد. پیشنهاد هتلی که دادن (نوا پلازا پارک) خیلی مناسب و خوب بود (نظر من در بخش نقدوبررسی) و همچنین دوستان سلام پروازی تمام سعی رو کردن که ساعت پرواز رفت و برگشت ما جوری باشه که نهایت استفاده از تور رو ببریم. تور ما با پرواز ماهان رفت 6:50 و برگشت 20:30 در هتل نوا پلازا پارک به مدت 3 شب و 4 روز همراه ترانسفر فرودگاهی و یک گشت رایگان بود.
شروع سفر
ما همگی ساعت 4در فرودگاه بودیم و بعد از گرفتن کارت پرواز و عبور از پلیس امنیت ساعت 5:15 از اونجایی که همگی گرسنه بودیم. رفتیم برگر لند تا صبحانه بخوریم و من اولین تجربه صبحانه برگرلند رو داشتم و املتش عالی بود .
تصویر 1( عکس از اینترنت)
تصویر 2 (فاکتور پرداخت صبحانه)
یک کشف جدید من که اول سفر بهش رسیدم (توسط همسفرانم) نمای کوه دماوند از فرودگاه امام بود.
تصویر 3 (دماوند از فرودگاه امام خمینی)
پرواز ما دقیقا سر زمان خودش به مقصد استانبول پرواز کرد. به زمان استانبول ساعت 8:30 در فرودگاه جدید و فوق العاده بزرگ اش نشست. طول پرواز 3:30 دقیقه بود. ساعت استانبول 1:30دقیقه از ساعت ما عقب تر است.
این فرودگاه تقریبا نزدیک به 2ساله که باز شده و به گفته خودشون دومین فرودگاهه بزرگ دنیاست. البته که مشخص بود خیلی زمان و هزینه و سلیقه براش گذاشتن. در کل این جمله رو همینجا بگم که به نظر من و همسفرام مردم استانبول به شدت سختکوش، باهوش، منعطف، خوش برخورد و گرم هستند و برای بهتر شدن نهایت تلاششون رو می کنند. من که بعد از 4 سال دوباره اومده بودم استانبول، پیشرفت رو در همه زمینه ها ( شهر و مردم) میدیدم.
برگردیم به ساعت 8:30 و ورود ما در فرودگاه، از هواپیما که پیاده شدیم مسیر سبز رو طی کردیم و رسیدیم به صفهای زیاد و مرتب برای زدن مهر ورود در پاسپورت. بعد از گذشتن از پلیس امنیت و گرفتن چمدان ها وارد سالن خروج شدیم که یک آقایی با تابلوی به اسم کارگزاری (مای تراول کار گذارما ) ایستاده بود. بعد از پیدا کردن اسم ما در چک لیستش گفت مانند مابقی مسافران آخر فرودگاه روی صندلی ها بنشینید و منتظر باشین تا اسمتون رو صدا بزنیم (انتظار 1ساعت معطلی رو داشته باشین). ما ساعت 11 فرودگاه رو به مقصد هتل با همسفرانی که هر کدام جلوی هتل های مختلف پیاده شدن ترک کردیم.
تصویر 4 (فرودگاه جدید استانبول)
تصویر 5 (فرودگاه جدید استانبول)
حدودای ساعت 12:15 به هتل رسیدیم و اتاقمون حاضر نبود. باید تا ساعت 14 که زمان دقیق ورود به اتاق هست صبر میکردیم. وسایلمون رو سپردیم به هتل و رفتیم در اطراف یک گشتی بزنیم. از اونجایی که هتل ما در جای خیلی خوبی بود و فقط یک دقیقه پیاده تا میدان تکسیم فاصله داشت، به سمت میدان و بعد خیابان زیبای استقلال راهی شدیم. تقریبا اوایل خیابان محل اکس چنج پول که به زبان خودشون DOVIZ بود، قسمتی از پولمان را تبدیل به لیر کردیم. بنظر من بهتره با خودمون دلار ببریم و اونجا کم کم تبدیل به لیر کنیم (نه یکجا کل پول رو) چون اگر پایان سفر لیر داشته باشین و فرودگاه تبدیل به دلار کنین، خیلی گرون حساب میکنه. لیر رو بیارین ایران عملا ارزشی نداره ولی بجاش دلار برگردونین که خودش به تنهایی کلی حرف واسه گفتن داره حتی 5تاییش.
ساعت حدودای 1 ظهر شده بود که رفتیم رستوران منحصیر (توضیحات کامل در نقدوبررسی رستوران). جلوی در ورودیش یه دختر خانم با روابط عمومی بالا به زبان ایرانی به ما پیشنهاد امتحان غذای رستوران رو داد . ماهم که حسابی گرسنه بودیم ریسک رو به جون خریدیم. رفتیم طبقه بالا که تراس بزرگ با فضای سبز داشت رو برای نشستن انتخاب کردیم و اسکندر کباب معروف و یک بشقاب انواع کباب سفارش دادیم. میتونم بگم یکی ازخوشمزه ترین اسکندرکباب هایی بود که تاحالا خوردم، بشقاب کبابش هم در نوع خودش خوش طعم و متفاوت بود.
قیمت رستوران بنظر ما نه ارزون و نه خیلی گرون بود. در کل قیمت و کیفیت به هم میخورد. اسکندر کباب پیشنهاد من به هرکسی که به استانبول سفر میکنه هست. البته همه جا یک شکل و خوشمزه درست نمیکنن.
بعد از خوردن ناهار به سمت هتل برگشتیم و اتاقمون رو تحویل گرفتیم. بعد از استراحت 1ساعته، از هتل اومدیم بیرون و به سمت کادی کوی رفتیم. کادی کوی یک اسکله زیبا در قسمت آسیایی استانبول است.
همانطور که شاید از قبل شنیده باشید بیشتر هتل ها و اقامت تورها در بخش اروپایی استانبول هست. چونکه شهر زنده تر با جاهای دیدنی و مراکز خرید بیشتر و جمعیتی بیشتر، نسبت به بخش آسیایی است. ولی بخش آسیایی خط ساحلی منظم تر و زیباتر با فضای بیشتری برای پیاده روی و دوچرخه سواری داره. همچنین خانه های بزرگ و زیبایی که در سریالهاشون میبینیم در بخش آسیایی هست(خیابان ببک). خیابان معروف قسمت اروپایی، استقلال هست و خیابان معروف قسمت آسیایی بغداد که هردو پر از کافه و برندهای معروف پوشاک هستن.
راههای متفاوتی برای رفتن به قسمت آسیایی وجود داره از جمله راهی که ما رفتیم:
اولاینکه داشتن استانبول کارت درصدی(خیلی کم) از هزینه رفت و آمد رو کم میکنه و همچنین سرعت میده به گذشتن از دستگاه عبور بلیط(هر سفر نیازی به خرید بلیط نیست). برای چند نفر یک استانبول کارت کافی هست(ما یک کارت برای 4نفر داشتیم که از دوستم در ایران قرض گرفتم). برعکس ایران که با کارت مترو یک نفر میتونه ورود کنه& با استانبول کارت هر تعداد که بخوان وارد میشن.
در ایستگاه مترو دستگاه شارژ وجود داره که یک قسمت باید کارت رو بزارین روی دستگاه(خیلی راحت و مشخصه) و قسمت دیگر ورودی پول سکه و اسکناس هست. به راحتی استانبول کارت رو شارژ کردیم. ما برای 4 نفر کارت رو 50لیر شارژ‌کردیم که برای 3روز کافی بود و تقریبن 4لیر در کارت موند.
تصویر 10(عکس از اینترنت) دستگاه شارژ استانبول کارت
رفتن به کادی کوی (آسیایی):
در میدان تکسیم ایستگاه مترو به همین نام در سه طرف میدان و با کلمه M زرد رنگ، تابلو ورود به مترو مشخص شدست.
بعد از پایین رفتن از پله ها(برقی / ساده) تابلوی ایستگاه کاباتاش Kabatas که آبی رنگ هست (تابلوهای زیادی وجود داره، باید به اسم دقت کرد) رو دنبال کنید. یک ایستگاه بیشتر نیست، یعنی ایستگاه اول(تکسیم) سوار میشین و ایستگاه بعد (کاباتاش) که ایستگاه آخرم هست پیاده میشین. کاباتاش و امینونو 2اسکله نزدیک به تکسیم هستند که در اصل تکسیم وسط این 2 ایستگاه قرارداره. پیاده هم تقریبن 20دقیقه هست. ولی مترو سریعتر و راحته. کاباتاش با مترو خیلی سرراست و خوش مسیره. از اسکله کاباتاش میشه هم به قسمت آسیایی رفت و هم جزیره ها. ایستگاه کاباتاش که پیاده شدیم پله هارو بالا اومدیم و فقط یک راه خروجی داره ، راه خروجی دیگر باید مجدد بلیط بزنین که از وسط خیابان و ایستگاه اتوبوس درمیاد(مثل خط بی آر تی ما)
از پله ها که بالا اومدیم برای رسیدن به اسکله باید میرفتیم آن دست خیابون، ما مستقیم (دست راست خودمان) را جلو رفتیم حدود 50قدم یک خط عابر پیاده بود که چراغ راهنما هم داشت. ما از آن گذشتیم و پمپ بنزین رو رد کردیم و دقیقن بعد از پمپ بنزین به مرکز فروش بلیط و ایستگاه سوار شدن رسیدیم. برای رفتن به کادی کوی از استانبول کارت میشه استفاده کرد ولی برای رفتن به جزیره بلیط خریدیم، ایستگاه سوار شدن در 2ورودی مجزا کنار هم بود که جلوتر در تجربه رفتن به جزیره میپردازم. در اونجا تورهای کشتی هم میفروختن که ما زمان استفاده نداشتیم .
برای رفتن به توپ کاپی ایستگاه امینونو خوبه که البته من در سفر قبل رفته بودم و در این سفرمتاسفانه فرصت رفتن پیدا نکردیم.
همانطور که بالا گفتم ما با استانبول کارت وارد صف سوار شدن به کشتی (اتوبوس دریایی)شدیم و تقریبن 15دقیقه تو راه بودیم که خود مسیر خالی از لطف نیست و نمای شهر رو داره.
وقتی رسیدیم کادی کوی قدم زدیم و خوراکی خوردیم و یکی از غروبهای زیبای استانبول رو دیدیم.
هر 45دقیقه یک کشتی برگشت به کاباتاش وجود داره که آخرین ساعتش 22:45 بود ولی از امینونو ساعت یک بامداد. ما نزدیک 2ساعت اونجا بودیم و همان مسیر رفته رو برگشتیم. به میدان تکسیم که رسیدیم جو و شلوغی خیابان استقلال ما رو به سمت خودش کشید و بعد از کلی قدم زدن، شام خوردیم و حدودای ساعت 12 شب به هتل برگشتیم که استراحت کنیم و خودمون روبرای فردا (روز دوم)آماده کنیم. هر چند معمولا برای من خواب در سفر زیاد معنایی نداره و اگر چاره داشتم به هتل بر نمیگشتم و همچنان در شب بیدار استانبول قدم میزدم.
تصویر 13(ایستگاه خرید بلیط واسکله)
هزینه های تقریبی روز اول سفر برای 4نفر :
- ناهار 170لیر
- استانبول کارت(شارژ تا پایان سفر) 50لیر
- شام و نوشیدنی 220 لیر
هزینه آب معدنی کوچک(1نفره) 1لیر هست. البته دست فروشها که اغلب پسربچه های 7تا10ساله هستن تا 2.5 لیر هم میفروشن. روی بطری اصلا قیمت نداره ولی دستگاههای فروش آب که در مترو هست همان 1 لیر رو حساب میکنه و حتی پیش اومد در سوپر مارکت هم از ما 1.5 لیر گرفتن.
روزدوم و گشت رایگان خرید
از اونجایی که قصد استفاده از گشت رایگان تور رو داشتیم و حرکت ساعت 8:50 از درب هتل بود، روز دوم ما از ساعت 8 صبح (بالباس آماده برای رفتن به بیرون از هتل) در رستوران برای خوردن صبحانه شروع شد. برنامه گشت به این صورت بود که یک اتوبوس (تمیزو کولردار)مسافرا رو از هتل های مختلف سوار کرد و ابتدا به یک فروشگاه مرکز چرم رفت که در اونجا پوشاک مختلف (لباس-کیف –کفش) چرم که همه به قیمت دلار بود. از آنجایی که صاحبش ایرانی بود یک تخفیف 60درصدی روی کلیه اجناس برای مسافران هم تبارش (ولی همچنان به پول ما همه گران در میومد، قیمت پوشاک از 200دلار شروع میشد)گذاشته بود.
همچنین عینک و عطر هم داشت که بیشتر مسافرا خریدی انجام ندادند. تورلیدر تقریبا 1ساعت را به آنجا اختصاص داد. فروشگاه بعدی مغازه ایی 2طبقه بود که در آنجا باقلوا و ادویه های ترکی، روغن وقهوه های مختلف... به قیمت بازار خودشان فروخته میشد. تقریبا 1ساعت هم در آنجا مشغول بودیم .حدودای ساعت 12 به پاساژ اوت لتی بنام استارسیتی رفتیم که برندهای معروف(اوت لت) مختلفی در آن بود و تور لیدر 2ساعت را به آن اختصاص داد که به گفته مسافران کم بود چون با دیدن قیمتهای قبل و این پاساژ حسابی مشتاق خرید شده بودند. بعد از دیرکرد چند مسافر ساعت 2:30راهی پاساژ اوت لت دیگری شدیم که قرار بود ابتدا ناهار(مهمان کارگزاری) را صرف و بعد پاساژگردی کنیم که از ساعت 3تا 4:30هم آنجا بودیم .
متاسفانه اسم پاساژ رو یادم نیست ولی پاساژ اول بزرگتر و بهتر بود.از اونجایی که ساعت 9شب شروع برنامه کنسرت هیجان انگیز بود من و همسفرام میخواستیم ساعت 7:30در محل برقراری کنسرت که بنام مرکز کنگره استانبول و در 900متری هتل ما قرار داشت (یک ربع پیاده)حاضر باشیم. با تورلیدر مشورت کردیم که ما ساعت 4:30 از گروه جداشیم که تورلیدر خیال مارو راحت کرد که با گروه همراهی کنیم و ما رو به موقع به هتل میرسونه. ما ساعت 6:30به هتل رسیدیم و 7:15 بیرون زدیم و کاملا به موقع به برناممون رسیدیم. در بین راه از ساعت 5 به بعد در برخی از اتوبانها در ترافیک قرار میگرفتیم که کم از ترافیک تهران نداشت، البته خیلی منظم بود و همه ما به اتفاق به این موضوع اعتراف کردیم.
تقریبا روز دوم در شهر ما ساعت 6:30تمام شد و بقیه آنروز مربوط به کنسرت و انگیزه اصلی من از سفر میشه. کنسرت ساعت 1:30 بامداد تموم شد. ما در مسیر برگشت سیب زمینی تنوری که با انتخاب خودمون داخلش رو پرمیکردیم خوردیم که طعمش اندازه قیافه عالیش خوب نبود و طرفای ساعت 2:30به هتل رسیدیم و روز دوم ما رسمن به پایان رسید.
فضای باز فودکورت استارسیتی
هزینه های تقریبی روز دوم برای 4نفر (ناهاررایگان):
- یک پیتزای متوسط 15لیر
- آب 5عدد 5/8 لیر
- تیپ به راننده اتوبوس 15لیر
- سیب زمینی تنوری 2عدد(بزرگ) 54لیر
روز سوم دیدن از جزیره های پرنس
این روز رو از قبل برای رفتن به جزیره های پرنس در نظر گرفته بودیم. البته روز اول توسط تورلیدر به ما پیشنهاد پکیج جزیره(دیدن از 2جزیره و ناهار)دادن به مبلغ $70هر نفر (بانرخ تبدیل آنموقع 800.000تومان هرنفر). ولی ما تصمیم داشتیم خودمون بریم که میتونم بگم کل هزینه برای 4 نفر و دیدن از 2جزیره رفت و برگشت به همراه ناهار و نوشیدنی و عصرانه شد 300لیر(620.000تومان 4نفر). به نظر من با وجود گوگل مپ نیازی به هیچ توری نیست چون گرونتر میشه. با تفاوت زیاد!
از اونجایی که ما شب قبل خیلی دیر خوابیده بودیم ساعت 9به صبحانه رسیدیم و تقریبن ساعت 10:30 از هتل به سمت مترو تکسیم برای رفتن به جزیره حرکت کردیم. همانطور که در بالا عرض کردم مسیر همان مسیره رفتن به کاباتاش و اسکله هست. فقط باید بلیط تهیه کرد چون استانبول کارت قبول نمیکردن، بلیط نفری 10لیر بود تا جزیره بیوک آدا (آخرین ایستگاه). ما قبل از رسیدن به بیوک آدا، به پیشنهاد تورلیدرمون یک جزیره دیگر به اسم هیبلی آدا که درست جزیره قبلی بیوک آدا میشه رو پیاده شدیم.
هیبلی آدا درست شبیه بیوک آدا ولی بسیار دنج تر و خلوت تر بود. برای رسیدن به بیوک آدا مجدد بلیط گرفتیم که نفری 12 لیر بود و گرونتر از بلیط قبل شد. مهم ترین نکته برای رفتن به جزیره ها اینه که ساعت کشتی برگشت به استانبول رو قبلش چک کنین. چون تا یک زمان خاصی برگشت دارن. در هر دو جزیره پرچم استانبول رو میشد در حیاط و یا دیوار ساختمان ها دید. همچنین دربسیاری از ساختمانها عکس آتاتورک رو گذاشته بودن و مردم روی سرشون حلقه گل زده بودن. متوجه شدیم جشن ظفربایرامی میگن بهش. حتی ما رسیدیم بیوک آدا، ساعت برگشت رو که پرسیدیم گفت 5:45 آخرین حرکت به استانبول هست و بلیط بخاطر جشن رایگانه. ظفر بایرامی تقریبن 95سال پیش به علت پیروزی در جنگ ترکیه با یونان بود که به گفته خودشون ترکیه به استقلال رسید به این نام خوانده شده است.
در جزیره بیوک آدا مغازه های زیادی برای خرید وجود داره. ولی گرون هستن و میشه همه اونهارو از استانبول باقیمت مناسب تر خریداری کرد. من قبللا در جزیره بیوک آدا غذا خورده بودم و بنظرم کیفیت غذا بهتر ازجزیره هیبیلی بود که شاید بخاطر وجود بالای توریست باشه. به هرحال در این راهنمای سفر به استانبول صحبت از جزیره ها خارج از لطف نیست. همانطور که گفتم ما آخرین کشتی به سمت استانبول رو سوار شدیم و شاید بخاطر این بود که کشتی بزرگ و فوق العاده آرام در مسیر حرکت میکرد و تمام جزیره ها و ایستگاهها رو می ایستاد. تقریبا زمان برگشت 2 برابر رفت طول کشید. در راه برگشت در کشتی دو دختر نوجوان ساز زدند و باصدای خیلی زیبا خوندن و مردم هم بهشون پول میدادن. حدودای ساعت 9به هتل رسیدیم و بعد از جمع کردن چمدونامون رفتیم شب آخر در خیابان استقلال قدم زدیم و به این ترتیب آخرین شب سفر هم تموم شد.
هزینه های تقریبی روز سوم برای 4نفز:
- بلیط رفت و برگشت به جزیره ها(یک سفر رایگان):88لیر
- ناهار (ماهی و پیش غذا ): 190لیر
- عصرانه (4برگر ):30لیر
روز آخر ما به پیشنهاد همسفرانم که قصد خرید داشتند و از قیمتهای پاساژ استارسیتی که اوت لت بود خوششون اومده بود به اونجا رفتیم. قرار بود ساعت 4 ترانسفر بیاد جلوی هتل دنبالمون. ما ساعت 10 بعد از صرف صبحانه چمدانهامونو به امانات هتل سپردیم و گفتیم خود هتل واسمون تاکسی بگیره (مطمئن تر بود) به مقصد اوت لت سنتر استارسیتی. طبقه بالای پاساژ فودکورت هست و یک تراس بزرگ هم برای نشستن داره که ویو زیبای شهر است. مبلغ 75 لیر هزینه تاکسی رفت و 80لیر برگشتمون شد. همچنین از برگر کینگ 4 تا برگر و 2 تا سیب زمینی و 2 تا نوشیدنی گرفتیم که مبلغ 135 لیرشد.
TAXfree: نکته ایی برای کسانی که قصد خرید دارند، در فرودگاه جدید استانبول صف تکس فری خیلی خلوت بود و اگر شما قبلا خریدهاتون رو در چمدانی جداگانه بگذارین. البته فیش های دارای تکس فری از فروشنده ها بگیرید (جمع مبلغ خریدها بالای 3000لیرارزش داره ) میتونین مبلغ بین 5تا8درصد رو در فرودگاه به یورو پس بگیرید.
مراحل: ابتدا کارت پرواز رو گرفته و تمام بارهارو تحویل بار بدین ولی اون چمدانی که خرید ها(تکس فری ) داره رو تحویل ندین. البته اعلام کنین چون وزن میکنه و بعد به قسمت P مراجعه کنین (تابلوی تکس فری ) واضح هست. اونجا چک میکنن و بار رو تحویل میگیرن و رسید میدن. بعد از عبور از پلیس امنیت و مهر خروج در باجه تکس فری پول رو دریافت کنید (به یورو).
ممنون که تا پایان همراهیم کردین ،امیدوارم تجربه ام براتون مفید باشه. اگر عکسای بیشتری داشتم بهتر بود، انشاالله سفرنامه بعدی جبران میکنم ، با آرزوی سفرهای زیاد و عالی برای همه لست سکندی های عزیز.
