پراگ شهر افسونگر

یک صبح بی نظیر ...

ساعت 6 صبح روز شنبه 8 تیر (29June 2019) زودتر از آراد و همسر از خواب بیدار شدم، حس مثبتی از برآیند بازدیدهای دو روز قبل در پراگ داشتم. اکثر بازدیدهای مد نظر و برنامه ریزی شده قبل از سفر را انجام داده بودیم و با توجه به فرصت یک روز کامل باقیمانده، امکان دیدن بقیه مکان ها به راحتی میسر بود.

 در حال سرک کشیدن در فضای مجازی و برنامه ریزی و مسیریابی دقیق بازدیدهای امروز بودم که همسرجان هم بیدار شدند، از تجربه کوچه گردی عصر دیروز با هم حرف زدیم، فکر کنم در انتقال تجربیات، شور و شعف و هیجان نهفته بود که همسرجان پیشنهاد دادند تا زمان بیدار شدن آراد از فرصت استفاده کنم و راه دیروز را ادامه بدهم. من نیز از این پیشنهاد مشعوف گشته، در کوتاه ترین زمان ممکن آماده شده و قبل از ساعت 7:00 صبح از هتل خارج شدم.

آن وقت صبح فرصت خوبی بود تا به دور از شلوغی ها و ازدحام توریست ها در این شهر پرتلاطم، مجدداً بعضی از جاذبه ها را با دل سیر و در خلوت ببینم.

میدان شهرداری خلوت و حضور توریست ها، انگشت شمار بود. زیبایی های پراگ در آن سکوت صبحگاهی دوچندان گشته بود، رنگها جلوه خاصی داشت و معماری ساختمان ها جزئیاتش را بیشتر رخ می نمایاند.

 رویای پراگ، صبحدمان، خواب را از عروس و دامادهای شرق دوری زدوده بود و آنها را به ثبت خاطرات آغاز زندگی مشترک، دعوت کرده بود و آنها هم در جای جای این شهر به دعوت پراگ لبیک گفته بودند ...

خلوت بودن میدان قدیمی و حضور عروس و دامادها

ساعت نجومی (Prague Astronomical Clock) 

 

سکوت، آرامش ...

به سمت پل چارلز رفتم، در آن خلوت صبحگاهی، بر روی پل، تاریخ پر تلاطم و داستان های زیادی که سنگ های این پل و برج قدیمی، به یدک می کشند را در ذهنم مرور کردم. مجسمه های روی پل و تصویر محله مالااسترانا (شهر کوچک) با دورنمای قلعه و قصر پراگ که شاخص ترین بنای موجود در آنست را دیدم.

کوچه های خلوت پراگ در مسیر پل چارلز

هتل با این عرض ساختمان!!!

 ساختمانی زیبا

پل چارلز از نمایی دیگر

بر روی پل چارلز، خلوت، جولانگاه عروس و دامادها

 نمای مالا استرانا و قلعه پراگ از روی پل چارلز

 چه کاری بهتر از این، در سکوت و آرامش صبحگاهی...

 نمای غربی Old Town Bridges Tower

نمای رودخانه ولتاوا

به اولدتاون و کوچه پس کوچه های سنگفرش برگشتم، از کنار کلمنتینوم و کلیساهای سنت سالواتور و سنت کلمنت گذشتم، از خیابان Husova راه جنوب را در پیش گرفتم، همان که دیروز، موزه فناوری Apple را در آن دیده بودم.

 کمی جلوتر، دورنمای کلیسای کاتولیک Kostel Svateho Jilji پیدا بود، البته باریک بودن کوچه ها و خیابان ها، باعث می شد شکوه و عظمت بناها به خوبی مشخص نباشد. جالب اینکه دقیقاً در روبروی کلیسا در یک ساختمان زرد رنگ Beer Museum قرار داشت.

همان عروس و داماد میدان قدیمی، انگار با من همراه بودند...

 کلیسای Kostel Svateho Jilji

 Beer Museum 

  

لمس پراگ ...

 کوچه های سنگفرش خلوت بود، احساس آرامش در آن سکوت صبحگاهی در میان کوچه ها موج می زد، سعی می کردم آهسته گام بردارم تا مبادا سکوت زیبا و شاعرانه شهر در آن هوای خنک و دل انگیز صبحگاهی با صدای قدم های من بشکند. سکوت و آرامش را نه تنها لمس کردم بلکه ذخیره کردم تا در هیاهو و شلوغی، دوای درد و خوراک روح باشد.

کوچه های سنگفرش و زیبای پراگ، سرشار از آرامش

دقیقاً در انتهای خیابان Husova و در تلاقی با خیابان Betlemske nam  اگر به آسمان نظاره کنید، مجسمه بسیار خاصی در آن موقعیت خواهید دید. مجسمه مردی که از یک تیر منشعب از سقف یک ساختمان، با یک دست آویزان است، The Man Hanging Out، وجه اشتراکی با آن مجسمه در خود احساس کردم، من در آن صبحگاه سکوت و آرامش را در کوچه پس کوچه پراگ، لمس می کردم و آن مجسمه هم، علیرغم معلق بودن، در حالیکه یک دستش در جیبش بود، سرشار از آرامش بود.

مطمئناٌ، یک رهگذر عادی، از دیدن مجسمه محروم خواهد بود، مگر اینکه سر به آسمان نهد و یا مثل من، دانسته از آن مکان بازدید کند، بدون اغراق، دیدن این مجسمه از راه دور، با اقدام به خودکشی اشتباه گرفته می شود.

این المان نیز، یکی دیگر از آثار دیوید چرنی، مجسمه ساز مشهور چکی است که در سال 1996 ساخته و نصب شده است. از این مجسمه 220 سانتی متری که تصویر زیگموند فروید Sigmunda Freuda روان پزشک و متخصص مغز و اعصاب اتریشی است، تعابیر مختلفی برداشت می شود، از خودکشی و ارتداد فروید گرفته تا اینکه فروید بر روی ناشناخته های هر شخص، تاکید داشت و تعبیر دیگر اینکه، فروید، استاد روانکاوی، نگرانی های خود را در مورد کارهایی که می تواند در این دنیای آشفته انجام دهد، بیان می کند و...

 The Man Hanging Out

چند متری وارد خیابان Betlemske nam شدم و کلیسای کوچک The Betlehem Chapel که یک کلیسای ساده، با ظاهر و نمای قدیمی، به نظر می رسید را دیدم.

 خیابان Betlemske nam

کلیسای The Betlehem Chapel

 مسیرم را در خیابان Na Perstyne ادامه دادم، در پشت موزه لگو، در خیابان Martinska، کلیسای The Church Of St. Martin In The Wall که سبک گوتیک آن واضح بود، جلب توجه می کرد. کلیسایی که در زمان ساخت دیوار قدیمی شهر، در قرن 13 به دو قسمت تقسیم شد بدین گونه که بخش بزرگتر، در خارج از دیوار قرار گرفته و بعدها، بخشی از شهر جدید شد و بخش کوچکتر همراه با کلیسا، بخشی از شهر قدیمی گشت. این کلیسای خاکستری و تیره رنگ برای برگزاری عروسی ها و کنسرت کلاسیک مورد استفاده قرار می گیرد.

 کلیسای The Church Of St. Martin In The Wall

تا انتهای شرقی خیابان Narodni که دیروز هم از آن عبور کرده بودیم، ادامه مسیر دادم. ساختمان زرد رنگ Galerie Petra Brandla که یک گالری زیبا و پر از آثار هنری است و مجسمه نویسنده برجسته چکی، Statue Of Jusef Jungmann در جلوی آن، آثار برجسته این مکان بودند، نکته عجیب و جالب در این موقعیت، حضور گروهی توریست جوان، اعم از پسر و دختر بود که شب را در خیابان، سپری کرده بودند و تازه در حال بیدار شدن بودند.

ساختمان Galerie Petra Brandla و مجسمه Statue Of Jusef Jungmann

وارد میدان ونسسلاس شدم و در میانه میدان، مسیرم را به سمت غرب، در خیابان Jindrisska ادامه دادم، با ورود به این خیابان، دورنمای برجی به نام Henry’s Tower، مشابه برج باروت کنار تالار شهرداری و برج قدیمی کنار پل چارلز، هویدا شد که در طبقه پایین، کافه و در طبقات بالای آن، رستوران دائر می باشد.

دقیقاً در مجاورت برج، کلیسای کاتولیک Church Of Saint Henry And Saint Cunigunde با سبک گوتیک، خودنمایی می کرد.

میدان ونسسلاس

خیابان Jindrisska و برج Henry’s Tower

 کلیسای Church Of Saint Henry And Saint Cunigunde

 در پشت کلیسا و در خیابان Jeruzalemska، کنیسه اورشلیم Jerusalem Synugogue با نمای رنگی بسیار زیبا و به نوعی منحصر بفرد، قرار دارد، موقعیت آن در خارج از محل یهودی نشین و در نزدیکی ایستگاه اصلی قطار پراگ واقع شده است.

نمای این کنیسه، تحسین برانگیز و خیره کننده بود و به نظرم، در مقایسه با بقیه موارد مشابه، بسیار جالب توجه و دیدنی تر بود.

معماری و نمای بیرونی کنیسه ها و کلیساها، کاملاً متفاوت به نظر می رسید، رنگ در نمای کنیسه ها نقش پررنگی دارد، در صورتی که در کلیساها، کمترین تأثیر را داراست.

نمای آن در حال تعمیر و مرمت بود و ساعت بازگشایی آن 10 صبح بود، درحالیکه ساعت حضور من 8:15 بود، علاقمند بودم که از فضای داخل کنیسه هم بازدید کرده و معماری داخل کنیسه و کلیسا را نیز مقایسه کنم که در این سفر این امر میسر نشد.

 کنیسه اورشلیم Jerusalem Synugogue

راه برگشت به هتل را در پیش گرفتم، از طریق خیابان Nekazanka به خیابان معروف Na Prikope وارد شدم، خیابانی در مرکز شهر پراگ که میدان ونسسلاس را به میدان جمهوری متصل می کند. در واقع، یکی از مرزهای محله قدیمی و قسمت جدید پراگ می باشد، ساختمان های زیبا و مهم از جمله، دفتر مرکزی بانک ملی چک،کاخ های قدیمی، فروشگاهها و مراکز خرید از جمله (Cerna Ruze) Black Rose ،Koruna Palace و Myslbek در آن واقع شده است.

خیابان Nekazanka

 (Cerna Ruze (Black Rose در خیابان Na Prikope

 بدون شرح

 تقاطع خیابان Zelezna و Rytirska

 

ساعت 8:30 به هتل برگشتم، همسر و آراد، در حال آماده شدن بودند، با هم برای صرف صبحانه، روانه رستوران هتل شدیم و بعد از خوردن صبحانه، گشت روز آخرمان را حدود ساعت 10 صبح، شروع کردیم.

خیابان Havelska و هتل لئون دورو Leon D’oro Residence

 مهمترین هدف و جاذبه ای که در برنامه امروز ما، جای داشت، قلعه و قصر پراگ بود که عنوان بزرگترین قلعه باستانی در جهان را یدک می کشد.

با توجه به اینکه قلعه پراگ، بر روی تپه واقع شده، دسترسی به آن، از هتل Leno Doro کمی سخت بود. اگر می خواستیم از مترو استفاده کنیم، 25 دقیقه زمان می برد که 11 دقیقه از 25 دقیقه، شامل پیاده روی بود و مسیر کامل بصورت پیاده روی هم، 23 دقیقه طول می کشید. طبیعی بود، انتخاب ما، طی مسیر بصورت پیاده بود، هم اختلاف زمانی زیادی نداشت، هم جذابیت کوچه گردی و کشف بیشتر پراگ به آن اضافه می شد.

 فکر کنم، کاملاً منتظر خواندن این جمله باشید که ابتدا به میدان قدیمی پراگ رفتیم. اگر در خاطرتان مانده باشد، در ابتدای سفرنامه نوشتم که نقطه شروع، جستجو و کشف پراگ از این میدان آغاز می شود، بعد از دو روز گشتن در پراگ به این نتیجه رسیدیم، همه راهها نیز به میدان قدیمی شهر ختم می شود.

این بار در حاشیه شمالی میدان، یک المان شهری خاص، جلب توجه می کرد. پس از دیدن آن، مجدداً به خیابان Kaprova در غرب کلیسای نیکلاس، همان که روز اول برای رفتن به باغ وحش، از آن گذر کرده بودیم، وارد شدیم. در انتهای این خیابان و قبل از رودخانه ولتاوا، ساختمان با ابهت و فوق العاده Rudolfinum نمایان گشت، یک ساختمان نوین رنسانسی و از معتبرترین سالن های موسیقی در جمهوری چک که میزبان کنسرت های مهم در پراگ می باشد.

المان شهری

ساختمان Rudolfinum

 ایستگاه اسکوتر

 المان شهری

از پل Manes Bridge بر روی رودخانه ولتاوا گذشتیم، پل Manes در شمال پل چارلز، قرار دارد و نمای پل چارلز و قلعه پراگ از روی این پل هم، زیبا بود. رستوران هایی هم در کرانه رودخانه ولتاوا، در کنار این پل قرار داشت.

 نمای پل چارلز و رستورانی در کرانه رودخانه ولتاوا

Manes Bridge و نمای قلعه پراگ

 بعد عبور از پل و بخشی از خیابان Klarov به کنار ایستگاه مترو Malostranska رسیدیم. دقیقاً در کنار این ایستگاه مترو، باغ والنشتاین Wallenstein Garden قرار دارد که متأسفانه به علت عدم دقتم در آن زمان، علیرغم ورودی رایگان، از آن بازدید نکردیم.

 باغی تماشایی به سبک باروک که بخشی از قصر والنشتاین بوده و در تابستان، محلی برای برگزاری کنسرت های موسیقی و رویدادهای هنری است و ساختمان مجلس سنای چک نیز در این باغ می باشد.

 محوطه جلوی ایستگاه مترو Malostranska

 

قلعه ای پر از جاذبه ...

بعد عبور از پارک کوچک کنار ایستگاه مترو، وارد پیاده راه Na Opysi شدیم که نهایتاً مسیر، به قلعه پراگ ختم می شد، البته، پیاده روی از ایستگاه مترو به بعد، به علت شیب زیاد، کمی سخت شده بود. در انتهای مسیر پیاده راه و قبل از قلعه، از گیت تعبیه شده گذشتیم. علاوه بر تفتیش بدنی، کوله پشتی ها و کیف ها هم چک و کنترل می شد.

محل مناسبی در این موقعیت، وجود داشت که توانستیم دورنما و پانورامای زیبایی از شهر پراگ را از آنجا ببینیم. نقطه شاخص از این زاویه دید، شیروانی های قرمز شهر پراگ بود که با دیدن آنها، بی اختیار به یاد سمفونی اش و سفرنامه دوست عزیزم، آقای باقریان و حسن انتخاب نام سفرنامه شان افتادم .

 نماهایی از پراگ زیبا

قلعه پراگ، به تنهایی، مجموعه ای از دیدنیها و جاذبه های توریستی محبوب پراگ را در خود جای داده است، کلیسای جامع سنت ویتوس St. Vitus، کلیسا و صومعه سنت جورج St. George’s Basilica، برج پادر Mihulka Powder Tower، کاخ قدیمی سلطنتی Old Royal Palace ، گلدن لین Golden Lane، برج سیاه The Black Tower، برج Daliborka، برج سفید White Tower، قصر روزنبرگ Rosenberg Palace و باغ سلطنتی... همه، در دل این قلعه قرار دارند.

گزاف نیست اگر بگویم که قلعه پراگ، شبیه شهری کوچک است. سه محوطه محصور مجزا و چندین خیابان در قلعه وجود دارد.

 با اولین نگاهمان به قلعه از ورودی شرقی، متوجه شدیم برج سیاه قلعه، در حال تعمیر و مرمت می باشد. از راهرو تونل مانند زیر برج سیاه، وارد قلعه پراگ Prague Castle مرتفع ترین قلعه باستانی دنیا شدیم، در واقع اینجا وسیع ترین محوطه قلعه است که اکثر جاذبه های قلعه در این محوطه قرار دارند.

ورودی شرقی قلعه، برج سیاه The Black Tower درحال تعمیر

 تصمیم گرفتیم قبل از هر چیزی، یک دید کلی از قلعه داشته باشیم، وارد خیابان اصلی سنگفرش شدیم. بزرگتر از آنی بود که فکر می کردم، از کنار ساختمان های قصر و کلیسای سنت جورج گذشتیم، با دیدن نمای شرقی کلیسای جامع ویتوس مقدس که ابهت و زیبایی آن چشمگیر بود، نتوانستیم قدم برداریم، بزرگترین و مهم ترین کلیسای چک در داخل قلعه پراگ، روبرویمان بود، کلیسایی که انواع مختلف سبک های معماری را در خود جای داده، به نوعی ترکیبی از سبک های نئوگوتیک و گوتیک (گنبدی) همراه با تأثیرات سبک باروک (آرایش عجیب و غریب) و رنسانس (دوره تجرد ادبی و فرهنگی) را می توان در این کلیسا مشاهده نمود.

خیابان اصلی سنگفرش قلعه

 نمای شرقی کلیسای سنت جورج St. George’s Basilica

 نمای شرقی کلیسای جامع ویتوس مقدس 

 

موسیقی و دیگر هیچ ...

صدای زیبای موسیقی ما را به حرکت واداشت، در محوطه جنوبی کلیسای سنت ویتوس و دقیقاً در جلوی دروازه طلایی Golden Gate کلیسا، یک ارکستر بزرگ موسیقی، در حال نواختن قطعات موسیقی زیبایی بودند. به نوعی سورپرایز شدیم، برنامه، رسمی بود تا جایی که هر قطعه، با معرفی مجری برنامه، شروع می شد. در قسمت هایی از محوطه، صندلی هایی برای نشستن بازدید کنندگان و تماشاگران تعبیه شده بود، ولی ازدحام جمعیت، به حدی بود که ایستاده بهتر نظاره گر بودیم. شنیدن نوای زیبای موسیقی در آن محوطه و نمای زیبا، روح مان را جلا داد و خستگی پیاده روی در آن سربالایی منتهی به قلعه را از بین برد.

فکر کنم خوش شانس بودیم که با این برنامه روبرو شدیم، مواجه شدن با این موقعیت های خاص و پیش بینی نشده در حین سفر، بسیار هیجان انگیز و انرژی بخش است.

 ارکستر موسیقی

اینجا از شلوغ ترین قسمت های قلعه و قصر پراگ بود و جمعیت در آن موج می زد. این محوطه به مجسمه ای از سنت جورج و یک ستون هرمی گرانیتی و ابلیسک Obelisk آراسته شده است، اما مهمترین و زیباترین قسمت در اینجا، بدون شک، نمای جنوبی کلیسای ویتوس مقدس و دروازه طلایی Golden Gate می باشد.

 این درب، قبل از درب غربی که در حال حاضر، ورودی کلیساست، دروازه ورودی اصلی بود که پادشاهان در روز تاجگذاری از اینجا وارد می شدند. موزائیک کاری بالای قسمت ورودی، معرق کاری رستاخیز یا به نوعی تصویر زیبا و رنگارنگی از روز جزاست. از این نما، بلندترین برج کلیسای جامع یا همان برج ساعت با مناره 97 متری، کاملا پیداست که برخلاف قسمت اعظم کلیسا که به سبک گوتیک ساخته شده، این بخش به سبک رنسانسی بوده و گنبد باروکی دارد و بر بالای آن نماد خروس نصب شده است.

ترکیب سبک های معماری در یک ساختمان، شاید در نظر اولیه، آشفتگی و ناهمگونی را عیان کند ولی به نظر من جالب و زیبا و قابل تأمل بود، هرچند سعی می کردم تصویری از این نما را در ذهنم ثبت کرده و یا تقارن و فرمولی برای این ترکیب پیدا کنم، تلاشم بیهوده بود و ناموفق بودم. بهترین کار را در این دیدم در لحظه لذت ببرم و آن همه زیبایی را مهمان چشمهایم بکنم.

نمای جنوبی کلیسای ویتوس مقدس و دروازه طلایی Golden Gate، مجسمه سنت جورج و ستون هرمی گرانیتی و ابلیسک Obelisk

 مجسمه سنت جورج

ساختمان های چند طبقه با نمایی ساده و خاکی رنگ دور تا دور این محوطه را احاطه کرده اند که کاربری آنها آرشیو قلعه پراگ (محل کار، مواد و مدارک مربوط به قلعه، تاریخ، تحقیقات، فعالیت های ساخت و ساز و تعمیر و نگهداری)، دفتر دولت فدرال و قصر قدیمی Old Royal Palace می باشد.

در همین گیرودار تماشای نمای کلیسای سنت ویتوس بودیم که صدایی منظم و ریتمیک، توجه ما را جلب کرد. آنچه که انتظارش را داشتم، دیدیم. رژه زیبای گارد یونیفرم پوشیده قصر را حین تعویض گارد سلطنتی، تماشا کردیم. نگهبانان قصر با لباس آبی رنگ زیبا، بسیار منظم و با وقار، این رژه را رقم زدند.

محوطه اصلی قلعه پراگ

رژه گارد سلطنتی

به سمت ورودی غربی کلیسا رفتیم، یک نمای فوق العاده از سبک نئوگوتیک روبرویمان بود. البته فاصله کم کلیسا با ساختمان روبرویی، امکان دیدن جزئیات این نمای زیبا را محدود می کرد.

نمای غربی کلیسای سنت ویتوس

دیگر موقع آن فرا رسیده بود، بلیط های ورودی بازدید از داخل فضاها را خریداری کنیم. مرکز اطلاعات گردشگری Tourist Information Center در روبروی در غربی کلیسا، یکی از محل های فروش بلیط مجموعه بود. در صف ایستادم، پس از مدت انتظار کوتاهی با هدایت متصدیان به داخل ساختمان مجموعه رفتم، آلترناتیوهای بازدید از مجموعه زیاد بود، (طبق عکس زیر) ولی مرسوم ترین آن ها در دو حالت A و B تعریف شده بود.

بازدید از قصر قدیمی، کلیسای سنت جورج، خیابان گلدن لین، کلیسای سنت ویتوس در هر دو قسمت A و B  مشترک بود و قصر روزنبرگ و نمایشگاه قلعه پراگ، افزون بر موارد قبلی، مختص بلیط نوع A بود.

بلیط نوع A با قیمت 350 کرون و نوع B با قیمت 250 کرون تعیین شده بود. نمایشگاه کلیسای سنت ویتوس، گالری عکس قلعه پراگ، برج کتدرال سنت ویتوس، جزو جاذبه های دیگر قلعه پراگ بود که برای بازدید از آنها می بایست جداگانه، بلیط ورودی تهیه نمود.

با پراخت 500 کرون و استفاده از تبصره Family، بلیط ورودی مجموعه (حالت B) را برای 3 نفرمان تهیه کردیم، دلیل اصلی برای خرید بلیط، بازدید از داخل کلیسای سنت ویتوس و قصر قدیمی بود ولی الان حسرت بازدید از قصر روزنبرگ بر دل مان مانده است. (توصیه می کنم بلیط کامل، نوع A را تهیه فرمائید.)

بلیط نوع B قلعه پراگ

آلترناتیوهای بلیط ورودی قلعه

 سایت پلان یا نقشه قلعه

 بازدیدمان را از کلیسای جامع ویتوس مقدس St. Vitus Cathedral شروع کردیم. به راحتی و بدون انتظار در صف، وارد کلیسا شدیم، نمای داخلی کلیسا، کم از نمای بیرونی نداشت، پرشکوه و با عظمت بود. در واقع زیبا در بیرون و تماشایی در داخل بود.

 کلیسای سنت ویتوس، معماری شگفت انگیزی دارد، هرچند ساخت قلعه پراگ در سال 970 شکل گرفته، ساخت این کلیسا در سال 1344 شروع شده و در بازه های زمانی مختلف تا سال 1929 و به مدت 6 قرن مراحل تکمیلی اش به درازا کشید. بدون شک، همین امر و تطویل زمان ساخت، مهمترین دلیل برای تنوع سبک های معماری در مراحل تکمیل کلیسا می باشد.

فضای داخلی کلیسا هم از این تنوع سبک معماری، مبرا نبود، ارتفاع زیاد فضای داخلی یکی از شاخصه های اصلی معماری داخل کلیسا می باشد. شبستان مرکزی، پنجره های بزرگ با شیشه های رنگی، نمازخانه سمت دروازه طلایی و نقاشی های روی دیوار، از باشکوه ترین و زیباترین بخش های کلیسا بود که برای من جذابیت شیشه های رنگی و تلالو نورهای عبوری از آن در فضای معنوی کلیسا، نمود بیشتری داشت.

مقبره پادشاهان و بزرگان زیادی در سرداب سلطنتی این کلیساست که مهمترین آنها پادشاه چارلز چهارم می باشد.

در جایی خوانده بودم تنها 2 درصد مردم چک در مراسم مذهبی شرکت می کنند و این کلیسا اغلب برای امور مذهبی بی استفاده و تنها به عنوان جاذبه گردشگری از آن استفاده می شود.

 فضای داخلی کلیسای باشکوه سنت ویتوس

پس از بازدید از این کلیسا که بدون شک یکی از مهم ترین جاذبه های پراگ است، به محوطه برگشته و به سمت کلیسا و صومعه جورج مقدس St. George’s Basilica رفتیم. کلیسایی که در مقابل عظمت کلیسای سنت ویتوس، محقر به نظر می رسید. البته رنگ قرمز کلیسا، آن را از سایر ساختمان های مجاور، متمایز می کرد.

کلیسایی که به سبک رومانسک ساخته شده و جزو قدیمی ترین کلیساهای پراگ می باشد. مدفن لودمیا، اولین شهید مسیحی چک و پادشاه واتسلاو یکم، در این کلیساست. در مجاورت کلیسا، صومعه سنت جورج واقع شده که قبلاً به عنوان سربازخانه نیز از آن استفاده می شد. در حال حاضر این مکان، محل موزه نقاشی ها و مجسمه های باروکی و گالری ملی هنرمندان چک بوده و همچنین مجموعه های هنری بوهمیان از گالری هنر ملی در پراگ را در خود جای داده است. در مقایسه با سایر کلیساهایی که دیده بودیم این کلیسا جذب مان نکرد و چشمگیر نبود.

 محوطه بین دو کلیسای سنت ویتوس و جورج مقدس

نمای اصلی کلیسای جورج مقدس St. George’s Basilica

 فضای داخلی کلیسای جورج مقدس

 پس از بازدید از کلیسای سنت جورج، راه شرق قلعه را در پیش گرفتیم، فرصت را غنیمت شمرده و در کافه قسمت شرقی قلعه پراگ که میزهایش را در محوطه و سایه، چیدمان کرده بود، استراحتی کرده و خود را به صرف آبمیوه و بستنی مهمان کردیم.

 

گلدن لین سرشار از قصه، غصه و ...

بدون شک یکی از چشم اندازهای زیبای قلعه پراگ، خیابان گلدن لین Golden Lane می باشد. خیابانی که با خانه های نقلی چوبی رنگی، تصویر کارت پستالی از خود به نمایش می گذارند. (البته در زمان خلوت بودن و عاری از جمعیت) نام این خیابان که بیشتر به یک کوچه شبیه است، بی ارتباط به طلا نبوده، بدین گونه که کیمیاگرانی در این قلعه و خیابان، زندگی می کردند و قصد داشتند فلز را به طلا تبدیل کنند.

خانه های کوچک این خیابان در کنار هم واقع شده است و از دو طرف به دو برج مدور Daliborka Tower و White Tower منتهی می گردد. در حال حاضر کاربری این خانه های کوچک، فروشگاه های صنایع دستی و سوغاتی می باشد.

 مسیر دسترسی به Golden Lane و کافه شرقی

 خیابان گلدن لین Golden Lane

محصول صنایع دستی یکی از فروشگاهها

 در جلوی برج سفید در غرب گلدن لین، چند توپ جنگی به نمایش گذاشته بودند. ابتدا از برج سفید بازدید کردیم، کاربری آن در گذشته کارگاه و محل اقامت صنعتگران بود.

 به گلدن لین برگشته و از طریق راه پله تعبیه شده در یکی از خانه ها، به طبقه دوم رفتیم، اینجا در یک راهرو طولانی و کم عرض، نمایشگاه و موزه ای از ادوات و تجهیزات جنگی قدیمی از جمله انواع سلاح های جنگی، کلاه خود و زره برقرار بود.

 محل اقامت صنعتگران در برج سفید

موزه ادوات و تجهیزات جنگی قدیمی

از طریق خیابان Golden Lane به مخوف ترین برج قلعه پراگ به نام Daliborka Tower رفتیم، از این برج بدنام، به عنوان سیاهچال استفاده می شد و نام آن از اولین زندانی محبوس در آن به نام دالیبورکوزویدی (شوالیه بوهمی) برگرفته شده است.

ابزار و تجهیزات شکنجه ای که در این برج به نمایش گذاشته بودند، ترسناک تر از آن چیزی بود که فکر می کردم. با توجه به حضور آراد، هرچه سریعتر از این برج، بازدید کرده و راه خروج را درپیش گرفتیم. از تراس جلوی برج، ویوی زیبایی از پراگ پیدا بود.

 Daliborka Tower

نمایی از پراگ

آخرین جاذبه در قلعه پراگ که طبق بلیط های خریداری شده، مجاز به بازدید از آن بودیم، قصر قدیمی Old Royal Palace بود.

 

قصری کهنه پر از تازگی ...

بعد از اینکه قلعه در سال 1100 به یک دژ ارتقا یافت، شاهزاده بوهم به قصر سلطنتی به نام قصر کهنه، نقل مکان کرد. زیباترین و مهم ترین اتاق قصر سلطنتی، سالن باشکوه ولادیسلاو بود. این سالن که 16 متر عرض و 14 متر ارتفاع دارد، بصورت طاق ضربی ساخته شده بود. قوس های موجود در سقف و حرکت نوارهای هلالی بر روی این قوس ها، زیبایی این سالن باشکوه و فوق العاده را دوچندان کرده بود. پنجره های بزرگ و عمودی در دو طرف، نور طبیعی سالن را تأمین می کرد.

قصر قدیمی Old Royal و سالن ولادیسلاو

 بازدیدهایمان به اتمام رسیده بود، راه خروج از قلعه را در پیش گرفتیم، تصمیم گرفتیم از قسمت غربی قلعه خارج شویم. هم تنوع بود، هم اینکه این مسیر، ندیده هایمان از قلعه، شامل دو محوطه دیگر و باغ سلطنتی را پوشش میداد.  پس از عبور از محوطه اصلی قلعه، از زیر طاقی که دقیقاً در روبروی ورودی غربی کلیسای سنت ویتوس قرار دارد، عبور کرده و وارد محوطه میانی قلعه که خلوت تر از محوطه اصلی و شرقی بود شدیم.

 دور تا دور آن، محصور بین ساختمان ها بود. یک فواره بزرگ در وسط این میدان، خودنمایی می کرد که به نام شیر، معروف بوده و به سبک باروک ساخته شده است. در پشت آن نیز، کلیسای سفید صلیب مقدس در مجاورت کاخ ریاست جمهوری واقع شده است.

از ورودی شمالی این محوطه و از زیر طاق، عبور کرده و دورنمایی از باغ سلطنتی را دیدیم. حضور نگهبانان و گارد قلعه، در دو طرف ورودی این دروازه، جالب بود.

نمایی از کلیسای سنت ویتوس

 محوطه اصلی قلعه

محوطه میانی قلعه، فواره شیر و کلیسای سفید صلیب مقدس

درخت زیبایی در باغ سلطنتی

 نگهبانان و گارد قلعه

به محوطه میانی برگشته و با عبور از زیر طاق Matthias Gate راه خروج از قلعه را در پیش گرفتیم و به غربی ترین محوطه قلعه، وارد شدیم.

 در این محوطه، ورودی اصلی قلعه به نام Wresting Titans مشاهده میشد، دروازه ای که با مجسمه های بزرگی از مردان تنومند در حال جنگ و کودکان بالدار که اغلب تاجی از شیر و عقاب بر سر دارند آراسته شده بود.

در جلوی این دروازه نیز گارد یونیفرم پوشیده قصر، نگهبانی می دادند. (سمبولیک و بدون حرکت) تماشای تعویض گارد سلطنتی، خود از جاذبه های قلعه پراگ می باشد.

نمایی از کلیسای سنت ویتوس از محوطه میانی

ورودی اصلی قلعه Wresting Titans

پس از خروج از قلعه، خود را در یک فضای باز و وسیع، به نام Hradcany Square یافتیم. میدانی که دور تا دور آن غیر از قلعه پراگ، گالری هنری، کلیسا، صومعه و قصر وجود دارد، با توجه به موقعیت مکانی این میدان که مرتفع نیز بود، دید وسیع و خوبی از پراگ داشت.

در امتداد دیوار قلعه، مسیر پله ای را در مدت کمتر از 10 دقیقه، طی کردیم تا به کلیسای نیکلاس St. Nicholas Church در محله مالا استرانا رسیدیم. طبیعی بود مسیر برگشت، به علت سرازیری، بسیار راحت تر از مسیر رفت بود. این دومین کلیسای نیکلاس بود که در پراگ می دیدیم، اولی در میدان قدیمی پراگ و این یکی در محله مالا استرانا بود.

 کلیسایی به سبک باروک که گنبد فیروزه ای رنگ آن از دور پیدا بود. ستون تثلیث مقدس Column Of The Holy Trinty با مجسمه های تزئین شده روی آن، جزو شاخص ترین جاذبه ها، در مجاورت کلیسا می باشد.

 ساختمان گالری هنری در Hradcany Square

 نمایی زیبا از پراگ

 دیوار قلعه پراگ

 کلیسای نیکلاس St. Nicholas Church و ستون تثلیث مقدس Column Of The Holy Trinty

 کلیسای نیکلاس St. Nicholas Church 

 

لذت شکم گردی در پراگ ...

ساعت 15:30 و وقت ناهار بود. ضلع جنوبی کلیسای نیکلاس و در آن سوی خیابان، مملو از رستوران و کافه بود، جالب اینکه، بنا به شکل خاص ساختمان ها در آن مکان، پیاده رو در زیر طاق ساختمان ها و جلوی رستوران ها بود.

این بار فرصتی دست داد تا با انتخاب یکی از رستوران های خوب پراگ، به نام U Glaubicu غذای چکی را تجربه کنیم. رستوران معروف، شلوغ و با قیمت مناسب که کارکنان آن خوشرو بوده و به خوبی انگلیسی صحبت می کردند. علاوه بر آن، مکان، فضا و حتی منوی رستوران، جالب و فوق العاده بود.

در این وعده غذایی، فرصتی دست داد تا معروف ترین غذای چک، به نام گولاش را تست کنیم. خورشتی با گوشت، پیاز، ادویه و مشابه آبگوشت خودمان، با طعمی خوشمزه که در ظرفی به شکل نان سرو شده بود.

 رستوران چکی U Glaubicu

 غذای چکی به نام گولاش

 منو، غذا و نمای رستوران  U Glaubicu

  

شهر کوچک زیبا ...

 بعد از صرف ناهار که کاملاً رضایت بخش بود، این بار پیاده در غرب رودخانه ولتاوا و در محله مالا استرانا، از طریق خیابان Karmelitska به قصد بازدید از مجسمه یادبود Memorial To The Victims OF Cimmunism حرکت کردیم.

 محله مالا استرانا به معنی شهر کوچک، از زیباترین محله های پراگ در کرانه غربی رودخانه ولتاوا است که معماری خیره کننده ساختمان ها، بناها و خیابان های سنگفرش در آن، کمی از محله قدیمی پراگ ندارد.

 

غم انگیز ...

پس از کمی پیاده روی خود را به صرف بستنی و تردل نیک دعوت کردیم، در اواسط خیابان از کنار کلیسای Church Of Our Lady Victorious گذشتیم، پس از حدود 10 دقیقه پیاده روی، به خیابان Ujezd، فانی کالر پترین و بنای یادبود قربانیان کمونیسم رسیدیم.

 خیابان Karmelitska در مالا استرانا

خیابان Karmelitska در مالا استرانا و دورنمای کلیسای نیکلاس

کلیسای Church Of Our Lady Victorious

این بنای یادبود، در سال 2002 و ده سال پس از سقوط کمونیسم در کشور چکسلواکی (که تقریباً 40 سال توسط یک رژیم کمونیستی اداره می شد) برای گرامیداشت قربانیان کمونیسم، ساخته و نصب شد.

 این اثر هنری، برای به تصویر کشیدن درد احساس شده توسط قربانیان رژیم کمونیستی، شامل 7 چهره برهنه برنزی است که مجسمه های جلویی کاملتر و به ترتیب مجسمه های انتهایی ناقص و بدون عضوهایی از بدن هستند یا به نوعی کمبود عضو دارند. در واقع  نشانه ای از زوال و نیستی و نابودی است. جزئیات و نام های قربانیان، بر روی نوار فلزی که از وسط راه پله عبور می کند تشریح شده است.

در هر صورت، بنای یادبود قابل تأملی بود. نکته حائز اهمیت در زمان بازدید ما، وجود دسته های گل فراوان، جهت ادای احترام به قربانیان کمونیست، در جلوی این اثر هنری بود که کاری تحسین برانگیز به نظر می رسید.

 بنای یادبود قربانیان کمونیسم

 

دوری و دلتنگی دردانه...

نکته ای که در سفرنامه "در امتداد آلپ (سفرنامه سوئیس و ایتالیا)"، مربوط به مقاصد قبل از پراگ در این سفر، بدان اشاره کرده بودم و تا اینجای این سفرنامه، ناگفته باقی مانده، اینست که ما در این سفر، آوین دختر یک ساله مان را بنا به مقتضیات به همراه نداشتیم و شرایط، طوری پیش رفت که او را به بستگان نزدیک سپردیم.

دلتنگی های دوری از دخترکمان در کل سفر با ما بود و معمولا در طی سفر سعی می کردیم با تماس های تصویری، دیدن و شنیدن صدایش، کمی از این ناراحتی ها بکاهیم.

معمولاً در حین سفر، خیلی اهل خرید نیستیم، ولی عدم حضور دخترمان، بهانه ای شد با خرید کادو و سوغاتی برای او، به نوعی خودمان را آرام کنیم تا کمی از عذاب وجدانمان کم شود.

با توجه به مقاصد انتخابی مان در این سفر و مدت زمانی که در شهرها اقامت داشتیم، به نظر، دو شهر پراگ و بارسلون، گزینه های مناسب تری برای خرید بودند، فرصت کمی از حضورمان در پراگ باقی مانده بود و اکثر جاذبه های مد نظر و طبق برنامه را دیده بودیم و امروز بهترین زمان برای اجرایی نمودن این ایده بود.

یکی از مراکز خرید خوب در پراگ، مرکز خرید پالادیوم AIX Praha Palladium در میدان جمهوری است، با توجه با نزدیکی این مرکز خرید به هتل، تصمیم گرفتیم همسرجان برای خرید به پالادیوم رفته و من و آراد برای استراحت مختصر، به هتل برویم و مجدداً برای استفاده از واپسین ساعات حضورمان در این شهر افسونگر، به پراگ گردی ادامه دهیم و در نهایت در هتل به هم ملحق شویم.

بلیط تراموا را از ایستگاه Petrin Funicular تهیه کردیم و ساعت 17:00 با تراموا خط 15 و طی مسیر در مدت 15 دقیقه، به میدان جمهوری رفتیم، همسر جان به پالادیوم رفته و من و آراد با پیاده روی 10 دقیقه ای به هتل رسیدیم. کمی استراحت و تجدید قوا کردیم و حدود ساعت 19:00 از هتل خارج شدیم.

 ایستگاه Petrin Funicular

 المانی در نزدیکی هتل 

 

پراگ از آسمان ...

 با توجه به تجربه دیروز و بنا به توصیفاتی که از نمای زیبای پراگ از بالا داشتم، آراد هم علاقمند بود که این تجربه را تکرار کند. بهترین مکان، برج پترین Petrin Tower بر روی تپه پترین Petrin Hill بود.

 مجدداً با تراموا شماره 15 به خیابان Ujezd و ایستگاه Petrin Funicular برگشتیم، بلیط قطار کابلی، مشابه بلیط معمولی تک سفره مترو بود، سوار قطار شدیم و این بار هم به سمت بالای تپه حرکت کردیم. انگار در این سفر، قرار است در هر شهر یکبار Funicular را تجربه کنیم. البته تجربه قطار کابلی در پراگ، اصلاً قابل مقایسه با شهرهای لوگانو و اینترلاکن نبود.

 حدود 5 دقیقه بعد، به بالای تپه پترین، بلندترین نقطه شهر و از زیباترین پارک های پراگ که قبلاً تاکستان شاه چارلز بود رسیدیم، فضای پارک یا باغ، زیبا با گلهای رز فراوان بود، درواقع تپه پترین جایی برای ماندن و لذت بردن از مناظر بود، مجسمه های هنری زیادی در جای جای پارک به چشم می آمد، می شد آرامش را در این مکان حس کرد. با پیاده روی چند دقیقه ای به برج پترین Petrin Tower رسیدیم، برج دیدبانی پترین که نمونه کوچک شده و مینیاتوری برج ایفل پاریس است، جالب اینکه به دلیل قرار گرفتن در ارتفاع، بزرگتر از اندازه واقعی به نظر می رسید.

قطار کابلی و ایستگاه پترین

 نمایی از پارک پترین

 برج پترین Petrin Tower

پس از ورود به محوطه برج پترین و اطلاع آراد از وجود ماز (هزارتو) آینه Petrin Mirror Maz در این مکان، اصرار بر بازدید از آن داشت و تأکید من بر تجربه مشابه چند روز قبل در لوسرن، موثر واقع نیفتاد. جالب تر اینکه با این استدلال که چون ماز آینه در لوسرن، برایم لذت بخش بود، علاقمند به تکرار آن هستم.

به همین راحتی پدر را قانع کرد و بلیط ورودی ماز آینه را برای دو نفرمان، به مبلغ 160 کرون، خریدیم و در عرض چند دقیقه و به سرعت هرچه تمام تر، ماز را طی کردیم و باورمان نمی شد که به این زودی تمام شد. یعنی به واقع تجربه خوبی نبود، یک پیچ و خم کوتاه آینه ای که اصلاً جذابیت نداشت و قابل مقایسه با ماز آینه در لوسرن نبود.

دقیقاً در روبروی ماز آینه، کلیسای سنت لورنس St. Lawrence Church قرار دارد که رنگ قرمز نمای آن شاخص بود و جلب توجه می کرد.

به طبقه همکف برج پترین برگشتیم، دسترسی به بالای برج 64 متری برج، به دو صورت آسانسور و راه پله امکانپذیر بود، البته قیمت بلیط های آن نیز متفاوت بود. برای دسترسی از طریق راه پله، می بایست 299 پله را طی می کردیم. انرژی تحلیل رفته مان، اجازه این کار را نمیداد. بلیط دسترسی با آسانسور را برای دو نفرمان، به مبلغ 350 کرون خریدیم.

تابلو راهنمای ماز آینه

کلیسای سنت لورنس St. Lawrence Church

 بلیط های ورودی ماز آینه و برج پترین

 با آسانسور کوچک برج که ظرفیت آن با حضور متصدی، 5 نفر به نظر می رسید به بالای برج رفتیم. فضای اتاقک بالای برج یا به نوعی سکوی دید با توجه به حضور گردشگران، بسیار کوچک، محدود و بسته بود که امکان دید به اطراف از پشت شیشه ها میسر بود، البته بازشو بودن برخی از پنجره ها، شرایط دید بهتر را فراهم می کرد.

منظره ای فوق العاده، شامل یک نمای وسیع و 360 درجه پانوراما از شهر پراگ، پیش رویمان بود. پراگ زیر پایمان بود، حضور در این مکان و دیدن این همه زیبایی، شگفت انگیز بود. از دور تا دور سکوی دید، نماهای مختلفی از پراگ پیدا بود، نمای قلعه پراگ و کلیسای ویتوس مقدس در شمال برج، رودخانه ولتاوا و پل های زیبای روی آن،  بافت قدیمی پراگ با جاذبه های فراوان در شرق برج، جزو محبوب ترین ویوها بود.

کلیسای سنت لورنس در پای برج و در سوی دیگر، دیوار و قسمت باقیمانده از استحکامات بزرگ ساخته شده توسط چارلز چهارم کاملاً پیدا بود.

شاخص ترین سازه و جاذبه در غرب برج هم استادیوم بزرگ Great Strahov Stadium بود.  علیرغم محدودیت فضای سکوی دید برج پترین، این بازدید، تجربه بی نظیری برای ما رقم زد و تصاویری که از پراگ در ذهن ما نقش بست تا مدت ها باقی خواهد ماند.

پانورامایی از پراگ

 نمای کاملی از قلعه پراگ

 پراگ، ولتاوا، پل چارلز و ...

پل چارلز، اولدتاون

 نمایی از جنوب شهر پراگ

دیوار و استحکامات پراگ

استادیوم بزرگ Great Strahov Stadium

 کلیسای سنت لورنس

 پل چارلز، اولدتاون، کلیسای تین، برج باروت و ...

بعد از پایین آمدن از برج، فرصت را غنیمت شمرده با آراد، کمی در پارک قدم زدیم و از آرامش موجود در آنجا لذت بردیم. در قسمت جنوبی پارک رصدخانه و افلاک نما نیز وجود دارد. بدون شک تپه و برج پترین یکی از دیدنی ترین نقاط شهر پراگ بود که ارزش دیدن داشت.

 قبل از ساعت 21:00 با قطار کابلی به پایین تپه برگشتیم. با توجه به اینکه من و همسرم، دو سیم کارت داشتیم با هم در تماس بودیم، پروژه خرید هنوز ادامه داشت و فرصت برای ما باقی بود. تصمیم گرفتیم، ساختمان خانه رقصان Dancing House را نیز از نزدیک ببینیم.

 مسیر قطار کابلی 

 

معماری ساختارشکن ...

 با تراموای شماره 22 به نزدیکی های خانه رقصان رفتیم و با پیاده روی 5 دقیقه ای به پای ساختمان، در کرانه شرقی رودخانه ولتاوا، در کنار پل Jiraskuv رسیدیم.

ساختمانی که معماری جالب و خاصش، باعث معروفیت آن گشته است و کارت پستال این ساختمان، در بعضی مواقع معرف شهر پراگ می باشد. طراحی این ساختمان توسط معماران، فرانک گری و میلونیچ انجام شده است.

 با حضورمان در مقابل خانه رقصان، کنار پل Jiraskuv و در نگاه اول، نشانه هایی از رقص را در نمای ساختمان حس کردیم. مورب بودن ستون های پایه ساختمان، نمای سهمی وار شیشه ای، تراس و سکوی بیرون آمده از نمای شیشه ای، بالا و پایین بودن پنجره ها و حرکت خطوط منحنی بر روی نمای سیمانی، در تلقین این حس، بیشتر تأثیر گذار بودند.

وجود این ساختمان در این مکان، مرا به یاد آثار دیوید چرنی در پراگ انداخت. به نوعی حس می کردم، این اثر نیز به مثابه ساخته های چرنی، ساختارشکن و درتضاد محیط است. ولی به نوبه خود، اثر قابل احترام و زیبایی است. معماران این اثر در جایی اظهار داشتند، مفهوم پویا و استاتیک ساختمان، سمبل انتقال چکسلواکی از رژیم کمونیستی به سیستم پارلمان می باشد، به نوعی ترکیب و یا نمادی از دو نیروی متضاد است.

در حال حاضر کاربری این ساختمان اداری و در اختیار یک شرکت بیمه می باشد، البته در قسمت هایی از آن کافه و رستوران نیز دایر می باشد.

با توجه به رشته تحصیلی و کارم، حس مثبتی از بازدید این اثر، که نمونه ای از معماری معاصر و مدرن است، داشتم. در واقع خانه رقصان، آغاز و پایان بازدیدهای ما از پراگ بود.

 

6:00 صبح پنج شنبه 6 تیر، به محض ورود به پراگ، آن را از پشت شیشه اتوبوس نظاره کردم و 21:15 شنبه 8 تیر، جزو آخرین بازدیدهایمان از پراگ بود.

 تراموا در پراگ

 قسمتی از مسیر تا خانه رقصان

 دورنمای خانه رقصان

 هنرمند خیابانی در جلوی خانه رقصان

 نمای کامل از ساختمان خانه رقصان

 نمایی دیگر از خانه رقصان

راههای دیگری از پراگ گردی

کرانه ولتاوا

با تراموا شماره 5 به میدان ونسسلاس و از آنجا پیاده به هتل برگشتیم. همسرم هم پس از یک خرید موفق برای بچه ها، به هتل برگشته بود و ذوق و شوق و لذت خرید و انتخاب هایش را با ما سهیم شد.

نیم ساعتی در هتل ماندیم، فرصت را از دست ندادیم و برای خرید یادگاری و سوغاتی از پراگ، عازم میدان قدیمی و کوچه پس کوچه های اطراف هتل شدیم. آخرین انرژی ها را از این شهر زیبا گرفتیم، سوغاتی های زیبایی از پراگ، برای تکمیل کلکسیون یادگاری های سفرهایمان، خریدیم و به هتل برگشتیم.

بدون شک پراگ یکی از بهترین مقاصد و شهرهایی بود که ما در سفرهایمان از آن، بازدید کردیم. حضور در این شهر، توأم با یک حس خوب بود، حس یک دکلمه آرام که عاشق برای معشوق می خواند، این حس خوب عاشق را دوباره به سمت معشوق خواهد کشاند.

 

 

وداع ...

صبح زود یکشنبه 9 تیر (30June 2019) بیدار شدیم، خوشبختانه شب قبل، اکثر وسایل را جمع کرده و چمدان ها را بسته بودیم. امروز قرار بود رأس ساعت 11:25 با هواپیمایی Czech Airline به آخرین مقصد این سفر، شهر بارسلون برویم.

 قبل از ساعت 8:00 صبح، در رستوران هتل بودیم. پس از صرف صبحانه، چک اوت کرده، ساعت 8:30 صبح با هتل دوست داشتنی لئون دورو Leon D’oro که اقامت بسیار خوب و رضایت بخشی در آن داشتیم، وداع کردیم.

برای رفتن به فرودگاه واکلاو هاول پراگ Vaclav Havel Airport Prague که قطب خط هوایی چک ایرلاین است و در 12 کیلومتری غربی شهر پراگ واقع شده، چند راه داشتیم. راحت ترین راه، استفاده از تاکسی بود که طبیعی بود برای رعایت صرفه اقتصادی، جزو گزینه های ما نباشد. ارزان ترین گزینه، ترکیب استفاده از مترو و اتوبوس بود، دسترسی به فرودگاه با این روش، از دو مسیر مترو خط زرد B و سبز A میسر بود، با توجه به اینکه طی مسیر با خط A در زمان کمتری انجام می شد این گزینه را انتخاب کردیم.

مسیرهای دسترسی به فرودگاه پراگ

پیاده به سمت ایستگاه Mustek حرکت کردیم، با توجه به حمل چمدان ها در کوچه های سنگفرش، این پیاده روی کمی سخت بود. پس از خرید بلیط در ایستگاه، سوار قطار مترو خط A سبز به مقصد نهایی Nemocnice Motol شده و پس از طی 5 ایستگاه، در مدت 11 دقیقه، در ایستگاه Nadrazi Veleslarin پیاده شدیم. به محض خروج از ایستگاه با کمک تابلوهای راهنما، خود را در ایستگاه اتوبوس خط 119 به مقصد فرودگاه یافتیم. پس از انتظاری کوتاه، سوار اتوبوس شدیم. با توجه به معتبر بودن بلیط مترو برای اتوبوس، بلیط مجزا ارائه نکردیم و با کمترین هزینه خود را به فرودگاه رساندیم.

ایستگاه Nadrazi Veleslarin

فرودگاه پراگ دو ترمینال اصلی 1 و 2 دارد که ترمینال شماره یک، مختص پروازهای غیر شنگن و ترمینال شماره 2 بیشتر مربوط به پروازهای حوزه شنگن می باشد. با توجه به مقصد سفر (بارسلون) پرواز ما از ترمینال 2 انجام می شد. کل مسیر هتل تا فرودگاه، کمتر از یک ساعت زمان برده بود و قبل از ساعت 9:30 صبح در فرودگاه بودیم.

گیت پرواز باز شده بود، علیرغم اینکه قبلاً Check in اینترنتی کرده بودم، مجبور شدیم در صف طولانی اخذ کارت پرواز، بایستیم. قبل از ساعت 10:30 کارت پرواز را گرفته و وارد سالن ترانزیت شدیم. آخرین کرون های باقیمانده را صرف خرید یادگاری های دیگری از پراگ کردیم، سوار هواپیما شده و رأس ساعت 11:25 هواپیما، پراگ را به مقصد بارسلون ترک کرد.

نماهایی از ترمینال شماره 2 فرودگاه پراگ

 یک ربات جالب در فرودگاه پراگ

تابلو اعلام پرواز بارسلون

 فرودگاه پراگ و پرواز...

ما ماندیم و یک دنیا خاطره جذاب و شیرین از این شهر دوست داشتنی و زیبا...

این سفرنامه نیز به پایان رسید ولی سفر ما ادامه دارد...

 

نکته:

هزینه های انجام شده، حتی المقدور در متن سفرنامه، گنجانده شده، علیرغم اینکه باقی هزینه ها، بر مبنای سلیقه، می تواند متنوع باشد، در این مقطع، خلاصه آنها بر مبنای تجربیات مان در طی سفر و بر اساس معیارهای اصلی در سفر (ترانسفر، غذا و خوراک، ورودی، هتل) مطابق جدول ذیل ارائه می گردد.

 

جدول هزینه ها

غیر از هزینه هتل، جمع هزینه های روزمره ما در طی 3.5 روز حضور در پراگ، تقریباً 210 یورو بود که نفر روزی 20 یورو محاسبه می گردد. این عدد نشانگر ارزان بودن این مقصد به نسبت سایر مقاصد در اروپا است.

در پایان خلاصه ای از آنچه بر ما گذشت و در ذهن ماند در عکس و فیلم زیر مرور می کنیم.

 پانورامایی از پراگ

پراگ افسونگر

 

سپاس از همراهی شما دوستان و آرزوی سفرهای ناب برای همه شما عزیزان.

 

نویسنده: سعید عسکریان