ایروان، شهری که به یک بار دیدن می ارزد

 

سفر من به ارمنستان در تاریخ پنج شنبه 18 مرداد 1397 و از شیراز و با پرواز شیراز-تهران هواپیمایی آسمان آغاز شد. حرکت من از تهران با اتوبوس و از ترمینال غرب بود. بلیت اتوبوس را با قیمت 120 هزار تومان و اینترنتی خریده بودم. ساعت حرکت 13 بود و فقط 30 درصد اتوبوس پر بود که البته تا مرز چند نفر دیگر سوار شدند. ناهار را در رستورانی بعد از قزوین و شام را در رستورانی در شبستر خوردیم. بامداد جمعه 19 مرداد مرز نوردوز بودیم و حدود 3 ساعت در هر دو مرز معطل شدیم که دلیل آن هم گشتن اتوبوس بود چون متاسفانه گازوئیل قاچاق داشت و تعدادی از گالن های گازوئیل را هم از آنها گرفتند.

تصویر 1. دورنمای کوه آرارات

تصویر2. طبیعت بی نظیر مسیر مرز ایران تا ایروان

توقف بعدیمان در یک رستوران برای صبحانه بود که رستوران باصفایی بود و در جایی که توسط جنگل احاطه شده بود قرار داشت و بسیار زیبا بود. بعد از صبحانه هم به غیر از یک توقف کوتاه تا خود ایروان دیگر توقف نداشت. پایانۀ ایروان در واقع یک کوچۀ کوچک است و با آن تصوری که ما از پایانه داریم متفاوت است. بعد از پیاده شدن از اتوبوس و پایان یک سفر زمینی خسته کننده حدودا 24 ساعته، از آنجایی که گرسنه بودم یک ساندویچ شاورما خوردم و سپس سیم کارت ارمنی خریدم و بعد هم تاکسی گرفتم و به هاستل ((دستینی1)) که آن را از طریق سایت booking.com رزرو کرده بودم رفتم.

تصویر3. میدان جمهوری ایروان

روش من برای اجارۀ اقامتگاه ها به این صورت است که ابتدا برای یک شب آنها را رزرو میکنم و در صورت رضایت آن را تمدید میکنم و در غیر این صورت از تمدید آنها خودداری میکنم و بعد هم حتما برای آنها در هر دو سایت booking.com و tripadvisor.com گزارش مینویسم چون این گزارش ها واقعا به دیگر مسافران برای انتخاب اقامتگاه دلخواه کمک میکند. این هاستل فوق العاده بد و کثیف بود و همین عوامل باعث شد آن را فردا به مقصد هاستل پارونیان در خیابانی به همین نام ترک کنم. بعد از اینکه وسایلم را گذاشتم رفتم بیرون هاستل که البته تنها نکتۀ مثبت آن موقعیت خوبش بود و در میدان جمهوری و خیابان های اطراف آن گشتی زدم و بعد با یک باران سنگین تابستانی غافلگیر شده و به هاستل برگشتم.

تصویر4. میدان جمهوری ایروان در شب

تصویر5. اطلاعات مسجد کبود ایروان به پارسی

روز بعد ابتدا به هاستل پارونیان رفتم. این هاستل هم واقعا بد بود و اصلا آن را به کسی توصیه نمیکنم. فقط یک اتاق برای اقامت داشت که از فضای آن بیش از حد استفاده کرده بود و اتاق بسیار به هم ریخته ای بود. حتی برای کوله ها هم جا نبود. در هر صورت وسایلم را آنجا گذاشتم و سپس رفتم داخل شهر و به گشت و گذار پرداختم. ابتدا به مسجد کبود که در خیابان مسروپ ماشتوتس قرار دارد رفتم.

تصویر5. حیاط مسجد کبود ایروان

این مسجد در حال حاضر در اختیار سفارت ایران است و معماری آن هم کاملا ایرانی است و آثار تاریخی ایرانی هم در آن برای بازدید به نمایش درآمده است. همچنین اگر تمایل به یادگیری زبان ارمنی داشته باشید برای پارسی زبانان در این مسجد کلاس های آموزش ارمنی برگزار میگردد.

تصویر6. چینش زیبای میوه ها در هایپرمارکتی در ایروان

بعد از آنجا به یک هایپرمارکت رفتم و از میوه هایی که به شکل بسیار زیبایی چیده شده بودند عکس گرفتم.

تصویر7. پارک زیبای منتهی به میدان جمهوری ایروان

سپس به میدان جمهوری و بعد به خیابان تیگران متس رفتم و از کلیسای سنت گریگوری و پارک زیبای کنار آن و مجسمۀ زراوار آندرانیک بازدید کردم.

تصویر8. کلیسای سنت گریگوری ایروان

تصویر9. مجسمۀ زراوار آندرانیک 

تصویر10. پارک زیبای کنار کلیسای سنت گریگوری 

بقیۀ روز هم به گردش در پارک های زیبایی در نقاط مختلف ایروان گذشت.

تصویر11. آب نمای یکی از پارک های زیبای ایروان

تصویر12. پارک زیبای روبروی سفارت ایران در خیابان کومیتاس ایروان

روز بعد مجددا هاستلم را عوض کردم و به هاستل ((ایروان قدیم)) در همان خیابان پارونیان رفتم. این هاستل واقعا خوب بود و تنها نقطه ضعفش صدای خیابان بود که داخل اتاق می آمد و به ویژه شب ها که میخواستیم بخوابیم اذیت میکرد اما تا روز ماقبل آخر اقامتم در ایروان در همین هاستل ماندم چون واقعا از هاستل های دیگر کیفیت بهتری داشت. البته باید به این نکته توجه داشت که اقامت در هاستل کلا نیاز به روحیۀ خاصی دارد چون به شما تخت اجاره داده میشود و شما باید در کنار افرادی از سایر ملل با فرهنگ های مختلف زندگی کنید.

تصویر13. المان عشق در ابتدای مسیر هزار پله

بعد از عوض کردن هاستل به ((هزار پله)) یا کاسکاد رفتم. این مکان، یک مکان تفریحی است که تقریبا هزار پله دارد البته با پله برقی هم میشود تا بالای آن رفت. ورودی آن تعداد زیادی مجسمه و نیمکت برای نشستن دارد و کلا مکان باصفایی است. بیرون هر طبقۀ آن آبنماها و فواره های مختلفی دارد و داخل هر طبقه آثار هنری متعددی وجود دارد.

تصویر14. چشم انداز هزارپله

تصویر15. یکی از آب نماهای هزارپله

بعد از اینکه به بالای هزارپله رسیدم رفتم بالاتر و از پلی هوایی عبور کردم و به یک ستون بزرگ و ساختمان یادبودی که کنار آن بود و البته درب های ساختمان قفل بودند رسیدم و سپس به آن سوی خیابان و پارک پیروزی رفتم.

تصویر16. نمای ایروان از بالای هزارپله

تصویر17. پارک پیروزی

این پارک هم بسیار زیبا و باصفا بود. در انتهای این پارک مجسمۀ مادر ارمنستان و موزۀ نظامی بود و چشم انداز زیبایی از ایروان قابل مشاهده بود. بعد هم دوباره همین مسیر را برگشتم و این بار از هزارپله که میخواستم پایین بیایم از پله برقی استفاده کردم و خیلی سریع و راحت رسیدم پایین.

تصویر18. یکی از آثار هنری که در فضاهای کنار پله برقی جانمایی شده اند

روز بعد هم سری به خیابان کومیتاس و پارک زیبای روبروی سفارت ایران زدم و از یک کلیسا هم بازدید کردم و عصر هم به میدان جمهوری رفتم چون جشن 100 روزگی انقلاب مردم ارمنستان بود و گردهمایی باشکوهی برقرار بود. پرچم زیبای ارمنستان دست مردم بود و کارناوال ها و گروه های مردمی با جشن و شادی در رفت و آمد بودند. همچنین عکس هایی از انقلابشان هم به نمایش درآورده بودند. رفته رفته به تعداد جمعیت افزوده شد و بعد هم رییس جمهورشان ((نیکول پاشینیان)) برای سخنرانی آمد که من دیگر حوصله نداشتم و به هاستل برگشتم.

تصویر19. گردهمایی مردم ارمنستان به مناسبت 100 روزگی انقلاب و سخنرانی نخست وزیر

روز بعد به پارک عشاق رفتم. این پارک فوق العاده زیبا که از طراحی های بسیار زیبای فضای سبز برخوردار است در خیابان ((مارشال باغرامیان)) قرار دارد و از آب نماهای زیبا و فضایی فوق العاده برای گردش و لذت بردن برخوردار است.

تصویر20. طراحی زیبای پارک عشاق

تصویر21. پارک عشاق ایروان

تصویر22 پارک زیبای عشاق ایروان

روز ماقبل آخر هم با یک هموطن دوست شدم و به اصرار او به یک هاستل دیگر به نام ((پرایم)) در خیابان داوید نعلبندیان رفتیم که این هاستل هم اصلا خوب نبود زیرا اتاقش بسیار شلوغ بود و چون در زیرزمین بود هوای خفه ای داشت. روز آخر با دوستم در سطح شهر گشتیم و به ویژه از پارک ها و مجسمه های سطح شهر بازدید کردیم و بعدازظهر 27 مرداد با هواپیمایی کیش ایر به فرودگاه امام برگشتیم.

تصویر23. میدان آزادی ایروان

در پایان در مورد حمل و نقل در ایروان لازم میدانم نکاتی را خدمت دوستان عرض کنم. حمل و نقل عمومی شامل مترو و اتوبوسرانی است. مترو مسیرهای محدودی را در بر میگیرد و هم میتوانید به صورت تک سفره بلیت بخرید و هم کارت دارد که میتوانید آن را شارژ کنید. ساختمان ایستگاه های مترو و واگن ها بسیار قدیمی هستند. سیستم اتوبوس رانی شامل ماشین های ون سفید، اتوبوس های زرد قدیمی، اتوبوس های جدید که دولت چین به ارمنستان هدیه داده است و ((ترولی باس)) میشود. کرایۀ همۀ آنها 100 درام است که به صورت نقدی باید به راننده پرداخت کنید. متاسفانه از زبان انگلیسی برای راهنمایی در مورد مسیر اتوبوس ها خبری نیست و روی همۀ آنها ارمنی نوشته است اما من از یک اپ که به طور کامل مسیر خطوط را توضیح داده بود استفاده میکردم که فوق العاده بود و با جستجو در گوگل پلی میتوانید آن را پیدا کنید. اما تاکسی ها هم مثل همۀ دنیا هم تاکسی های سنتی و هم تاکسی های اینترنتی دارند. من استفاده از تاکسی اینترنتی را توصیه میکنم زیرا قیمتش مشخص است و از آنجایی که راننده ها چه تاکسی های معمولی و چه اینترنتی اکثرا انگلیسی بلد نیستند، بنابراین اگر تاکسی اینترنتی بگیرید نیاز به توضیح مسیر و مقصد به راننده ندارید.

 

 نویسنده: saeedtrips