موشکافی موارد سفر به دبی، این نگین دل فریب

مسافرت ابتدا شما را ساکت و بی حرف می­کند و سپس به یک قصه گو مبدل می‌سازد. سلام مجدد خدمت همگی دوستان و عوامل خوب سایت لست سکند. از سال 1398 تا کنون که توفیق نوشتن این سفرنامه رو دارم، حدوداً بیشتر از 3 سال گذشته است. لطف و محبت دوستانی که با نوشتن سفرنامه قبلیم با عنوان "اشتراک ۳۰ نکته مهم در سفر به دبی، شهر رویاها" شاملم شد، باعث گشت تا در دل سفرنامه موارد جدیدی را در پاسخ به سوالات (که چه در سایت خوب لست سکند مطرح شده و چه به صورت شخصی) در این جا به صورت تقریباً مختصر بیان کنم.

امسال به واسطه یک مسأله کاری، قسمت شد که دوباره من و همسرم سفری چند روزه در بهمن ماه 1401 به دبی داشته باشیم. چون قبلاً یکبار تجربه سفرنامه نویسی از صفر تا صد را داشتم، این دفعه دیگر تکرار مکررات نخواهم کرد و تنها هدفم ذکر مسائلیست که کمک بیشتری به هموطنان در جهت بهبود کیفیت سفر و حل سوالات احتمالی آن ها کرده باشم. لذا پیشنهادم این است که اگر قصد سفر به دبی رو دارین و یا فکر میکنید روزی به دبی سفر خواهید کرد، حتماً قبل از این بخش، سفرنامه قبلی را بخوانید.

در سفرنامه قبلی تمامی موضوعات، مشکلات، قیمت ها، راه های رسیدن به مقصد و هرآنچه که برای یک سفر نیاز دارید، به صورت مفصل ذکر شده و هر موردی که اینجا بیان خواهد شد، تقریبا ادامه و تکمیل کننده صحبت های قبلی می باشد. امیدوارم این موارد بتواند برای شما کاربردی و مفید واقع شود. برای شروع مطابق عکس 1 لیست موضوعات مطرح شده به تفکیک، جهت دسترسی سریع تر دوستان آماده شده است.

 

در ابتدا خدمت شما عرض کنم در مورد رزرو تور دبی، هم می توانید با تور و هم بدون در نظر گرفتن تور کارهای سفر رو انجام بدید. نیازی نیست برای اخذ ویزا، کار خاصی انجام بدین. عکس مدارک را برای آژانس مسافرتی ارسال میکنین (شناسنامه، کارت ملی، عکس پرسنلی و پاسپورت) و بعد از 3 یا 4 روز نهایت ویزا آمادست. یک سری سایت ایرانی هم وجود دارد که برای شما کلیه امور اخذ ویزا را به راحتی انجام میدهد. اگر قصد سفر با تور را دارید که آژانس مسافرتی برای شما پکیج پرواز، هتل، بیمه مسافرتی، ویزا، ترانسفر و غیره را آماده میکنند.

هرچند خودتون هم می توانید هر کدام از قسمت ها را جهت خرید از سایت های مختلف اقدام کنین تا قید با تور رفتن را بزنید. مثلاً پرواز را از یک سایت و هتل را از سایت دیگر به صورت جداگانه خریداری کنید. چیز پیچیده ای نیست. البته تجربه ثابت کرده که با تور کمی هزینه هتل به علاوه پرواز کاهش پیدا خواهد کرد. از سایت خوب لست سکند هم میتونید قیمت تمام تورها رو به دست بیارین. همچنین برخی از آژانس ها از عکس پاسپورت شما برای اخذ ویزا استفاده میکنن. هرچند مشکلی هم پیش نخواهد آمد. ولی برای اطمینان شما عکس پرسنلی را هم ارسال کنید، حالا دوستان اماراتی اگر خواستن از عکس پرسنلی برای ویزا استفاده میکنن و اگر نخواستن همون عکس پاسپورت، عکس نهایی ویزای شما خواهد شد.

روز اول

ساعت 8 صبح فرودگاه امام بودیم. ساعت پرواز 10 و ربع با هواپیمایی فلای دبی بود. از امور قبل پرواز میگذریم. فقط در مورد اخذ ارز مسافرتی نکاتی هست که گفتنش اینجا خالی از لطف نیست. به ازای هر پاسپورت میتونین ارز مسافرتی تا 500 دلار بگیرین. قیمتش کمی ارزانتر است. یعنی سفرهایی که نیاز به ویزا دارند 500 دلار و سفرهای بدون ویزا مثل ترکیه 300 دلار به شما پرداخت خواهد شد. بعد از اومدن ویزاتون، به یکی از شعبه های ارزی بانک ملی سر بزنید. پاسپورت رو به قسمت ارزی ارائه داده و فرمی رو پر میکنید. نکته ای که اینجا مطرحه حتماً حتماً باید عابر بانک ملی داشته باشین که داخلش کل مبلغی که بابت خرید دلار قصد دارید پرداخت کنید، موجود باشه.

یعنی باید کل پول معادل دلار روز داخل عابر بانک ملی موجود باشه. کار که تمام شد، به شما کاغذی به عنوان حواله تحویل میدن. این کاغذ به هیچ وجه نباید گم بشه. روز پرواز، بعد از تحویل چمدان ها و پس از گرفتن کارت پرواز و عبور از آخرین گیت بازرسی، از پله برقی مجاور کافی شاپ به طبقه پایین بروید، شعبه کوچکی از بانک ملی در هر ساعتی آنجا باز هست. کاغذ حواله، پاسپورت و کارت پرواز را تحویل دهید و به صورت نقد دلار رو تحویل بگیرین. اخیراً اخباری مبنی بر نصب خودپردازهایی داخل فرودگاه امام (در گیت نهایی) پخش شده که بدون مراجعه به شعبه بانک، میتوان ارز خود را از این دستگاه ها تحویل گرفت.

گویا از اسفند 1401 این روش پیاده سازی شده است. در ضمن یک سری شایعه هست که این دلارها قدیمیه و دبی این نوع ارز را تحویل نمیگیرد. این حرف حداقل برای دبی صحت نداره و هیچ مشکلی برای کسی با این روش تا الان به وجود نیامده است. حتی برای خود من. پس خیالتان راحت. ما تمام کارهارو بی دردسر و سر موقع انجام دادیم و منتظر شدیم سوار هواپیما شیم. هواپیما با 10 دقیقه تاخیر بلند شد و تقریبا ظهر بود که به دبی رسیدیم.

در مورد هواپیمایی فلای دبی یه کوچولو توضیح بدم بد نیست. هواپیمایی فلای دبی جز پروازهای اقتصادی دنیا است که فرق آنچنانی از لحاظ قیمتی با پروازهای ماهان ندارد. هرچند گاهی مسیر خطوط ماهان به دبی گرانتر هم هست. دو تفاوت اساسی بین این دو پرواز وجود دارد. اول اینکه وعده های غذایی فلای دبی انتخابی نیستند و بعضاً به گفته دوستان حجم بسیار کمی دارد.

در پرواز ماهان حق انتخاب داری، که مثلاً برای صبحانه میپرسن "املت میخوری یا نیمرو؟ نسکافه میل داری یا چای؟ برای ناهار میپرسن غذات با مرغ باشه یا گوشتی؟" علاوه بر اینها بسته های آبمیوه، بسته کوچکی شامل خیار، گوجه و پنیر، تکه کوچکی کیک، نان کروسان و شیرینی خامه ای هم در وعده های غذایی ارائه میشه که دیگر جایی برای گذاشتن اینها روی محل قرار گیری صندلی نمیمونه. در ضمن در صورت درخواست مجدد غذا، امکان سفارش هست که سریع برای شما آورده خواهد شد.

حالت دوم با توجه به شرایط خطوط هوایی ایران، هواپیماهای فلای دبی بسیار جدید بوده و عمرشان زیر 10 سال هست که از این نظر ارزش بیشتری دارند. من به شخصه بیشتر برام زمان پرواز مهمه و با پروازهای ماهان هیچ مشکلی ندارم و حتی هواپیمایی ماهان از نظر مردم کشورهای دیگه پرواز محبوبیه. خصوصاً چینی ها که ایران کشور واسطی برای رسیدن از دبی به چین است.

در نهایت انتخاب بین این دو پرواز به زمان و به قیمتشون برمیگردد. ما پرواز رفتمون با فلای دبی و پرواز برگشت با هواپیمایی ماهان بود. بگذریم. به محض ورود به خاک امارات و قبل از رسیدن به قسمت چک پاسپورت، سرویس های بهداشتی زیادی هم وجود دارند که سعی کنید قبلش حتما ازشون استفاده کنید. چون قراره حدود یک ساعتی در صف بسیار شلوغ چک و بازرسی پاسپورت و ویزا باشید. حواستون باشه که به ازای هر شخص به محض ورود، یک سیم کارت رایگان تعلق خواهد گرفت که در زیر به طور کامل توضیح خواهم داد.

هنگام ورود به دبی و در قسمت پاسپورت چک (اسکن چشم)، از افسر چک کننده پاسپورت درخواست سیم کارت کنید. به شما سیم کارتی رایگان با 1گیگ اینترنت میدن که متاسفانه فقط یک روز اعتبار دارد. ولی از هیچی بهتر است. اگر دو نفر هستین، به تبع 2 روز و 2 گیگ اینترنت دارین و به همین ترتیب اگر خانوادگی تشریف میبرین تعداد سیم کارت های دریافتی هم بیشتر خواهد بود. اینجوری اگر خواستین سیم کارت های داخل ایران را رومینگ کنید، به جای مثلاً 1 گیگ که قیمتش الان 480 تومان هست، 500 مگ می توانید خریداری کنید.

در ضمن رومینگ ایرانسل خیلی عالیه و در کشور امارات برعکس کشورهایی نظیر ترکیه و ارمنستان و غیره فیلتری هم وجود ندارد. در صورت عدم درخواست سیم کارت، احتمال اینکه افسر چک کننده پاسپورت، سیم کارتی به شما تحویل ندهد وجود خواهد داشت و اگر آن قسمت را رد کنید، دیگر راه برگشتی برای دریافت سیم کارت نیست. پس حواستون جمع باشه. پس از درخواست، سیم کارت را بین پاسپورت شما قرار خواهد داد.

اما در مورد تست کرونا که هنوز برای خیلیا سواله باید عرض کنم در سفر از ایران به دبی، در هیچ فرودگاهی، چه موقع رفت و چه موقع برگشت، از شما تست کرونا گرفته نخواهد شد. برای اطمینان با خودتان برگه واکسن به زبان انگلیسی را از سایت وزارت بهداشت گرفته و همراه داشته باشین. برای صدور کارت واکسن از شما شماره پاسپورت نیز میخواد. این برگه واکسن را نیز نه داخل ایران و نه داخل امارات از کسی درخواست نمیکنند. همچنین هیچ مکانی هم در دبی موقع ورود از شما نه جواب تست میخواد و نه برگه واکسن.

پس ذهن خودتون رو از این مورد کاملاً خالی کنید. فقط برای اطمینان داخل هواپیما که هم شلوغ هست و هم محیطی بسته و ممکنه مسافرانی از چین هم باشن، بیشتر مراعات کنید و ماسک بزنید. داخل فرودگاه دبی هنگامی که در صف پاسپورت چک هم هستید، چون به شدت همه به هم چسبیدن و بسیار شلوغه، ماسک را از صورت خود برندارید. امیدوارم هیچ وقت کرونای لعنتی دوباره با اون شدت برنگرده...

پس از عبور از قسمت بازرسی و خرید از فری شاپ، رفتیم صرافی جهت تبدیل کمی دلار به درهم. در مورد دلار یا درهم بردن به دبی هم نکاتی بیان شه بد نیست. در دبی با هر نوع واحد پولی و داخل هر مغازه ای می شود خرید انجام داد (غیر از ریال ایران البته). چه با دلار، چه یورو، چه درهم و چه کارت های بین المللی مثل ویزا. اما اینکه از ایران با خودتون درهم یا دلار ببرین دیگه به خودتون بستگی داره. اما چطور این کار انجام شه؟

در مورد تبدیل دلار به درهم، بعد از رسیدن به دبی، داخل صرافی های فرودگاه دنبال آن صرافی بگردین که نرخش روی تابلو بهتر از همه است. اصولاً این نرخ سالهاست که ثابته. ولی یکم بین صرافی ها اختلاف جزئی قیمتی پیدا میشه. سالهاست که هر دلار حدود 3.67 درهمه. ازش 5 درصد مالیات کم کنین. میشه پولی که دستتون رو میگیره. بزار راحت تر بگم. 1000 دلار بهتون 3490 درهم پول تعلق میگیره. حالا چند درهم بالاتر یا پایین تر. میگن صرافی های بعد از فری شاپ (خروج از گیت اولیه) کمی منصف تر هستن.

بعضی افراد هم داخل صرافی دبی مال اقدام به تبدیل میکنن. صرافی ها باهم خیلی اختلاف آن چنانی ندارن و هرجایی که راحت تر و نزدیک تر به شما هست دلارتون رو به درهم تبدیل کنید. در ضمن ایراد خرید از فروشگاه ها با دلار یا یورو یا هر هر ارزی غیر از درهم این است که وقتی جنسی را خریداری کردین و بابتش مثلاً دلار دادین، اگر فروشنده بخواد به شما مبلغ اضافی رو برگردونه، درهم پرداخت میکنه (دلار بر نمیگردونن) و منصفانه هم حساب نمیکنن (چون مالیات بیشتری بر میدارن). پس در کل بهتره دلار رو دبی ببرین و آنجا درهم کنین. بازم بستگی به خود شما داره. در ضمن برای دوستانی که کارت های بین المللی دارن، دیگه این مشکلات وجود نداره و هر کجایی که دستگاه های خودپرداز وجود داشت، راحت و در لحظه امکان تبدیل پول وجود دارد.

نکته مهمی که الان به ذهنم رسید، وقتی دلار رو در صرافی فرودگاه به درهم تبدیل کردین، به شما کاغذ (فاکتور) میده. اگر آن کاغذ را تا روز آخر پیش خودتون نگه دارین و روز بازگشت، داخل فرودگاه میتوانید مازاد درهمی که بر فرض از سفر شما زیاد اومده و خرج نکردین، باز به دلار تبدیل کنید. ولی این دفعه بدون کسر مالیات. دقیق معادل همان درهم به شما دلار میدن. در غیر این صورت اگر کاغذ همراهتون نباشه باز هم مبلغ 5 درصد ازش به عنوان مالیات کم میکنن که به نظرم اصلاً نمیصرفه تبدیل رو انجام بدین. مگر اینکه مجبور باشید.

نکته بعدی، یکی از دوستان در سفری که به دبی داشت (بهار 1401)، تصمیم گرفت از بانک های ایرانی موجود در دبی پولی جابجا کنه و یا ارزی دریافت کنه (دقیق یادم نیست). اما به گفته خودش گویا نشده و دیگه مثل سال های قبل با کارت های بانک های ایرانی، عملاً در دبی نمیتوان کاری انجام داد. من خودم این مورد را تست نکردم و فقط چیزی که شنیدم را بازگو کردم. فرض میکنیم حرف ایشون کاملاً درسته. با این پیش فرض جلو بریم بهتره تا اینکه اونجا سورپرایز شیم. اگر کسی در این مورد اطلاع دقیقی داره، خوشحال میشم زیر نظرات بنویسه.

بعد از اینکه کارهای تبدیل پول هم انجام شد، از محیط پروازهای ورودی خارج شدیم و وارد فضای بعدی با عبور از گیت شدیم. اینجا کنار درب مامورانی هستند و قبلش تذکر میدهند که با عبور از این درب، دیگر امکان بازگشت به محیط قبلی وجود ندارد. یه چیزی رو یادم رفت بگم و الان بهترین موقع برای گفتنش هست. در مورد تماس های صوتی در کشور امارات. دوستان تماس های صوتی با هر نوع سیم کارتی در دبی (حتی سیم کارت های کشورهای اروپایی و آمریکا) با واتس آپ و تلگرام فیلتره.

خود دولت امارات این اقدام رو انجام داده. برای تماس صوتی از نرم افزاری مثل اسکایپ استفاده کنین. خیلی از دوستان برای پیدا کردن لیدرشون در فرودگاه، مدام تماس صوتی با واتس آپ میگیرن که به مشکل بر میخورن. یا از اسکایپ استفاده کنین یا تکست بدین داخل واتس آپ. ما هم از این مشکل مستثنی نبودیم و هرکاری میکردیم ترانسفر رو پیدا نمیکردیم و با بدبختی و با دردسر و گم کردن ماشین ترانسفر و شلوغی وحشتناک ورودی فرودگاه بالاخره رسیدیم به هتل جوارا در خیابان شیخ زاید.

در مورد هتل های خیابان شیخ زاید، راجع به نحوه انتخاب هتل (بر اساس منطقه و نزدیکی به مترو و اتوبوس و غیره) مفصل در سفرنامه اصلی بحث شد. اما خود خیابان شیخ زاید. خیابانی بسیار شیک و پر ابهتی هست. با فرودگاه دبی فقط 15دقیقه فاصله دارد. بلندترین هتل دنیا در حال حاضر هتل جووارا در همین خیابان هستش. هتل رز ریحان هم هتل بسیار خوبیست. اما ایراد بد این هتل های بلند، یکیش انتظار زیاد برای آمدن آسانسورهاست. شما رو تا مرز دیوانگی پیش میبره. نظر من رو اگر میخواین، هتل های با ارتفاع کم، نعمت هستن. اگر به این مشکل برخورده باشین، متوجه حرفم خواهید شد.

دومیش، شلوغی بیش از حد برای چک این (ورودی روز اول) و چک اوت (خروجی روز آخر) هتل هستش. فکر کنید هتل 80 طبقه هست و کلی اتاق و مسافر. دیگه خودتون شرایط را درک کنید. سوم شلوغی بیش از حد میزهای صبحانه و کمبود لیوان و ظرف و غیره هستش. در این هتل ها صف چک این بسیار زیاده. چمدان های زیادی در گوشه ای از لابی هتل چیده شدن و روی اونها شماره ای با اتیکت نصب میشه. به شما هم کاغذی داده میشه با همون شماره. آن تیکه کاغذ رو گم نکنید. نشان دهنده مالکیت چمدان های شماست.

چک این رو انجام بدین. دلتون خواست برید دنبال کارهای دیگه. هرچند میدونم نیاز به تعویض لباس و یا استراحت دارید. ولی احتمال داره اتاق ها ساعت 3 عصر آماده تحویل بشن. بعد از چک این برگه ای به شما داده میشه که نشون میده اتاق شما صادر شده ولی در حال حاضر آماده نیست. باید صبر کنید تا اتاق مرتب شده و به شما تحویل دهند. این برگه رو تا روز آخر ازش مراقبت کنین. روز آخر برای چک اوت این برگه رو از شما خواهند گرفت و به آن نیاز است.

در ضمن هتل های خیابان شیخ زاید از شما حین ورودی 500 درهم پول به عنوان دپازیت دریافت خواهند کرد. روز آخر حین خروج، مبلغی به عنوان مالیات (شبی 15 درهم برای هتل های 4 ستاره و 20 درهم برای 5 ستاره) کسر میشه، و مابقی پول به شما عودت داده خواهد شد. یعنی اگر 4 شب در هتل اقامت دارین، بهتون مبلغ 440 درهم برگردانده خواهد شد. این سیستم مختص هتل های دبی هست و البته داخل اون برگه ای که دست شماست این قضیه به طور کامل نوشته شده و به عنوان رسید مبلغ دریافتی و با امضای خودشون تحویل شما میدهند. هتل جوارا 80 طبقه هستش. در طبقه آخر هتل جوارا کافه ای هست که میتوانید آنجا در بلندترین هتل جهان هرچیزی که خواستین رو میل کنید در حالی که کل دبی زیر پای شماست.

طبقه 12 هتل هم استخر و جکوزی با نمای فوق العاده از محیط هستش که خوراک عکس هست. اینترنت وای فای هتل سرعت خوبی داره. اتاق های هتل جوارا مشابه سوییت هستش. یک هال داره، یک اتاق خواب، یک آشپزخانه و بعضی واحدها دو سرویس دارند که امتیاز ویژه ای هستش. در ضمن داخل اتاق ها پریزهای دوشاخه وجود نداره و حتما با خودتو از ایران تبدیل سه به دو داشته باشین. داخل اتاق ها لباسشویی، سشوار، سینک ظرفشویی و یخچال بزرگ و هرچیزی که یک هتل 5 ستاره باید داشته باشه، این هتل 4 ستاره داره. لازم به ذکره که هتل های 4 ستاره دبی، کاملاً با 5 ستاره کشورهای دیگه فرقی ندارن. جایگاه این هتل از نظر موقعیت مکانی هم حرف نداره و نزدیک مترو، داروخانه، سوپرمارکت، رستوران، موزه آینده و ... هستش.

در مورد سیستم گرمایش و سرمایش هتل ها خیلی از مسافرا از سرمای زیاد اتاقشون در فصل زمستان گله دارن. دوستان، دبی اصلاً فن کوئل هاش سیستم گرمایشی نداره و وقت خودتان را صرف تماس با پذیرش و بازی کردن با دکمه های کنترلی روی دیوار نگیرین. بهترین روش خاموش کردن سیستمه. با اینکار دمای اتاق متعادل میشه. چون حتی اگر دما را هم زیاد کنید تا اتاق کمی از سرماش کم بشه، تاثیری نداره. توضیحات در مورد هتل به نظرم کافیه. فقط یک مطلب مونده. اون هم در مورد انعام دادن به کارکنان خدماتی هتل هست.

انعام دادن در دبی اصلا رسم نیست و کاملاً سلیقه‌ شماست و کسی از شما انتظار انعام ندارد. شما هم مجبور نیستید هزینه‌ مازادی به خدمه هتل یا راننده یا در رستوران پرداخت کنید، اما می‌توانید در صورت ارائه خدمات خوب، رضایت خودتون را با مقداری انعام ابراز کنید. مثلاً به تاکسی بگین بقیش مال خودت یا زیر ظرف غذا مقداری درهم بزاری. یا بعد از حمل چمدان ها توسط خدمه هتل، مثلاً 10 درهم انعام پرداخت کنید. یا جایی که حس می کنید به شما راهنمایی خوبی انجام شده مثل رستوران در مورد غذا و غیره کمی انعام پرداخت کنید. میزانش با خود شماست. در کل بدونید که اگر انعامی ندید، از کیفیت خدمات ارائه شده به شما، کم نمیکنن. بگذریم. بعد از کمی استراحت و تعویض لباس با دوستامون که از روز قبل توی همین هتل مستقر شده بودن، زدیم بیرون و اولین جایی که رفتیم یکی از معروف ترین سواحل خصوصی دبی بود.

قبلاً درمتن سفرنامه اصلی درباره سواحل عمومی دبی (ساحل جمیرا و مارینا) مقداری توضیح داده بودم. اینجا نیز کمی بیشتر درباره این موضوع صحبت خواهم کرد. همونطور که عرض کردم سواحل عمومی معروف دبی یکی جمیرا هستش و دیگری مارینا (جی بی آر) که میشه بدون پرداخت هزینه وارد این سواحل شد. با پهن کردن حوله یا هر چیزی روی زمین (این کار روتینه)، میتوانید نشسته و از مناظر لذت ببرید و یا وارد آب دریا شوید و شنا کنید. این سواحل به شدت امنیت دارن و نگران وسایل شخصی خود نباشید.

همچنین با اجاره سان چرز (صندلی های آفتاب گیر) با قیمت 100 درهم می توانید ریلکس کنید. البته احتمالاً ساحل عمومی جمیرا (مجاور برج العرب) 15 درهم ورودی بگیره (قبلاً میگرفت) ولی ساحل مارینا مجانی است. و اما دبی سواحل خصوصی زیادی داره. ولی زیباترین هاش باز در همان منطقه مارینا هستن. دو تا از معروف ترین سواحل خصوصی دبی یکی "باراستی بیچ" و دیگری "زیرو گراویتی" می باشد که هر کدام در روزهای مختلف برنامه های ویژه ای دارند. برنامه هایی نظیر موسیقی زنده، نمایش و غیره. به طور مختصر در مورد هر کدام توضیحاتی ارائه خواهم داد.

باراستی بیچ هزینه ورودی نداشته و رایگان داخل این مجموعه خواهید شد. ولی حتماً حتماً باید در آنجا غذا و نوشیدنی سفارش بدین. اصلاً مسئولان مربوطه در اسرع وقت به سراغ شما جهت سفارش نوشیدنی یا غذا می آیند. اگر اهل قلیون هم باشید، بدون رفتن به صندوق، هزینه رو همان جایی که نشستید، حساب خواهند کرد. قلیون های عربی اینجا خیلی گرونن. حدود 250 درهم. البته قبل از هر سفارشی، منو رو درخواست کنید تا از قیمت ها بی اطلاع نباشید. در روزهای عادی، که برنامه خاصی نیست و چیزی از قبل اعلام نکردن، بیشتر مناسب مسابقات ورزشیه که مثل کافه های ایران حین پخش مسابقات، خصوصاً فوتبال شلوغ میشه. استخرش رو هم میشه استفاده کرد. بعضی روزا به اصطلاح پول پارتیه. دریا هم که در چند قدمی شماست. شبا هم موزیک زنده و چیزهای دیگه هستش. فضاش خیلی زیباست.

اما ساحل خصوصی دیگری در دبی هست که طرفدارهای زیادتری داره. زیرو گراویتی. که این مجموعه هزینه ای برای ورودی از شما خواهد گرفت. روزهای سه شنبه برای بانوان رایگانه. ولی روزهای دیگر، هم خانم ها و هم آقایان باید مبلغ 150 درهم به عنوان ورودی پرداخت کنند. آخر هفته ها بسیار شلوغ و برنامه های شادتر و مهیج تری داره. برعکس باراستی بیچ، اینجا اگر چیزی نخوردین مهم نیست و کسی به شما کاری نداره. ولی سه شنبه ها یک سری غذاها و یا نوشیدنی ها برای خانم ها تا سقف خاصی رایگان است. یکی از دوستان در مورد امکانات خاص این سواحل پرسیده بودن. امکانات خاص مثلاً برای وسایل شخصی، کمد داره که حتماً حتماً باید کارت شناسایی (برای ایرانی ها پاسپورت) همراهتون باشه.

در غیر این صورت متاسفانه کمدی به شما تعلق نخواهد گرفت. گواهی نامه بین المللی، کارت شناسایی بین المللی پزشکی و امثال اینا مورد قبول نیست. برای ما ایرانیان فقط پاسپورت. دوش و سرویس به تعداد داره. حوله نمیدن مگر به صورت پولی. استخر شیشه ای و جکوزی بسیار زیبایی با موسیقی زنده اطرافش داره. استخرش رو به دریاست و روبروی چرخ و فلک مارینا. روزهای خاصی که از قبل داخل اینستاگرام اعلام میکنن، برنامه های ویژه ای دارن. خواننده های مختلف میاد، نمایش و کلی سرگرمی داره. فضاش کلاً زیباست. البته فضای داخلی باراستی بیچ به نظرم کمی زیباتره. در مجموع منطقه مارینا بشدت زیباست. خصوصاً در شب ها. البته با توجه به پولی که میدین، تقریبا عصر تا شب برای اینجا وقت بزارین. پشیمون نخواهید شد.

همچنین انواع و اقسام نوشیدنی و غذا (پیتزاهاش خوشمزن) داره که هر کدام از کافه هاش در یک سمت هستن. مثلاً بانوان باید از یک قسمت با توجه به رایگان بودن برخی خوراکی ها در روز سه شنبه اقدام کنن. یا برای دریافت نوشیدنی باید از قسمت دیگه ای درخواست کرد. می توانید روی تخت های نزدیک به استخر نشسته و درخواست کنید برای شما نوشیدنی و غذا بیاورند. هر حالتی امکان داره. دریا هم در چند قدمی شما هست. در حین ورود به مجموعه، توضیحات کامل به شما داده خواهد شد. دستبندی دور مچ شما بسته شده و کارت های مخصوصی در روز سه شنبه به بانوان داده میشه که با آن کارت ها امکان سفارش غذا یا نوشیدنی تا سقف خاصی وجود دارد. در کل انتخاب بین این دو ساحل خصوصی بستگی به سلیقه شما داره. از قبل میتونین ببینین کدام یکی از این سواحل چه برنامه هایی دارن. خصوصاً آخر هفته ها (شنبه و یکشنبه).

بعد از چند ساعتی که اینجا بودیم، رفتیم سمت امارات مال تا کمی چرخ بزنیم. سری پیش امارات مال رو روز آخر چرخیدیم و زمان کمی داشتیم برای اینکه همه جاشو بگردیم. به همین خاطر توی ذهنم امارات مال خیلی بهتر از سایر مال ها بود. برای همین این سری بیشتر وقت گذاشتیم برای چرخیدن. هرچند به هیچ وجه به عظمت دبی مال نمیرسه. البته همچنان قیمت ها از نظرم فضایی بود. قیمت همه چی!

در مورد قیمت لباس در دبی و اجناس، دبی برای خرید کردن اصلا مناسب نیست. خود فرد آمریکاییش هم با دلار زیاد بیاد دبی، از گرانی قیمتها میناله. دبی شهر بسیار گرانی است. مثلاً نمایندگی آدیداس، کفش های جدیدش (نیو کالکشن) در رنج قیمتی 890 درهم هستند که حدوداً با قیمت الان میشه 13 میلیون تومان. همین کفش در سایت آمازون آمریکا با تخفیف بود 110 دلار یعنی حدود 6 میلیون تومان. قضاوت با شما. همینطور فروشگاه ال سی واکیکی ترک داخل دبی مال، اجناسش سه برابر خود ترکیه هستش. بگذریم.

برای شام هم رفتیم فودکورت همین امارات مال. به شدت شلوغ بود و اصلا جای نشستن نبود. به سختی جایی پیدا شد. هر کسی هر چیزی میخواست خرید. یکی کباب ترکی. یکی پیتزا هات. یکی سوخاری. غذاهای مخصوص وجترین هم موجود هست و کسی مشکلی از این لحاظ پیدا نمیکنه. یکی از دوستان که از آمریکا اومده بود، وجترین بود ولی همه مارو مهمون خودش کرد. ماهم راحت جلوش غذای گوشتی خوردیم!! در حین گردش در امارات مال، یه تور لیدر ایرانی اومد سراغمون و آفرهای خودش رو به ما داد. در ابتدا به شدت صمیمی برخورد کرد گویی که چندین ساله مارو میشناسه. از اونجایی که دوستامون ماشین اجاره کرده بودن و ماهم یا تاکسی یا گاهی مترو استفاده می کردیم، نیازی به هزینه های ترانسفر پیشنهادی لیدر نبود.

از طرف دیگه ما اکثر مکان های تفریحی دبی رو قبلا رفته بودیم، و این سری غیر از یک نصفه روزی که کار داشتیم، بقیه روزا رو تصمیم داشتیم به جاهایی بریم که تقریبا سری پیش نشده بود بریم. پس خیلی تورهای پیشنهادیش با توجه به هزینه های وحشتناکی که میگفت، مناسب ما نبود. جلوتر در مورد یکی از تفریحات پیشنهادیش و تفاوت قیمتش با سایر مراکز خرید بلیط، صحبت میکنم. بعد از شام یکم دیگه داخل مغازه ها گشتیم. دیگه خستگی کم کم خودشو نشون داد. شب اول تموم شد و ما هم خسته راه بودیم، با تاکسی خودمون رو به هتل رسوندیم. دیگه فرصت شب نشینی توی هتل نبود. بی هوش شدیم...

هزینه های شب اول

هزینه ورودی ساحل خصوصی : 150 درهم (برای مرد و رایگان برای زن روز سه شنبه)

هزینه خرید پیتزا و نوشیدنی ساحل : رایگان (لیدی نایت)

هزینه تاکسی (هتل تا ساحل، ساحل تا امارات مال و امارات مال تا هتل) : 140 درهم

هزینه شام (پیتزا) : 90 درهم (برای دو نفر)

هزینه خرید آب معدنی : 3 درهم

دمای هوا : در روز 24 و در شب 19 درجه 

روز دوم

امروز صبح درگیر کار شخصی خودمون بودیم. بعد از صرف صبحانه (صبح زود) زدیم بیرون و بعد از انجامش و آزاد شدن وقتمون، تصمیم بر این شد که بریم پارک آبی دبی. یکم دیر شده بود. و شک داشتیم که بریم یا نه و تا مرز کنسل کردن هم رفتیم. چون تقریبا ساعت 11 و نیم ظهر شده بود و تا میرفتیم سمت پارک قطعا ظهر رد شده بود. ولی با توجه به هواشناسی دبی و از شانس ما، هوا فرداش کلا قرار بود بارونی باشه. پس گفتیم هر طور شده باید امروز رو بریم پارک آبی. ما هم تقریبا ساعت 12 و ربع دیگه داخل پارک بودیم.

در مورد دمای هوا و تفریحات آبی ابنجا جا داره نکاتی رو خدمت شما عرض کنم. پارک های آبی همیشه در دبی فعال هستند و تعطیلی خاصی به علت دمای هوا شامل آنها نخواهد شد. اما حواستون باشه، بعضی ماه ها مثل بهمن سال 1401 (ژانویه 2023) پارک آبی وایلد وادی به علت سرویس سالیانه و تعمیرات، بسته بود. پس تنها مورد باقی مانده در دبی پارک آبی آتلانتیس هست (پارک آبی یاس در ابوظبی می باشد). البته به نفع ما هم شد. چون ما سری پیش وایلد وادی رفته بودیم و چه فرصتی بهتر از این.

پارک آتلانتیس هم میدیدیم. اما در مورد دمای هوا. به طور کلی اصولاً از آذر ماه تا انتهای بهمن دمای هوای دبی متوسط بین 17 تا 28 متغیر هست. به طور مثال اواخر ژانویه 2023 (اوایل بهمن امسال) بارندگی دبی چنان عجیب و سنگین بود که دمای هوا در ظهر چیزی حدود 18 درجه شده بود. جوری که تمامی راننده های تاکسی دبی میگفتن در 7 سال اخیر این اتفاق بی سابقه بوده است. جالبه که پارک آبی آتلانتیس باز بود، ولی به شدت خلوت. اگر از قبل رزرو هم کرده باشین، تعطیل نمیکنن تا مبلغی که پرداخت کردین رو پس بگیرین. یجورایی مسئولیت شرایط نامساعد بودن آب و هوا با شخص شماست. پس یا مجبورین برید و سرمای هوا رو تحمل کنین، یا از خیرش بگذرین.

ما هم مجبور شدیم بریم. گاهی بارون شدید میشد و گاهی آفتاب میشد. ولی به طور کلی یکم سرمای هوا اذیت کرد. به طور کلی برای پارک آبی همه فصل ها مناسبه. ولی ما دنبال مناسب ترین هستیم. به نظر من و بر اساس تجربه، بهترین موقع برای استفاده راحت از پارک ها و تفریحات آبی (اسفند تا اردیبهشت، و آبان تا آذر هستش). از آذر تا اسفند ماه تقریباً عصرها هوا خنکه و قطعاً شبها سوییشرت لازم میشین و پارک آبی هم آبش زیاد گرم نیست (به قول خودشون یه کوچولو سرده) و از خرداد تا مهر هم که دیگه نگم از گرمای هوا. طوری که بدون دمپایی پا روی زمین نمیشه گذاشت. هرچند همه بدون دمپایی هستن. چون برای بازی کردن باید بدون دمپایی باشین.

یکی از دوستان ایده خیلی جدیدی را داخل دبی اجرا کرد. دمپایی ها را داخل دستانش گذاشت!!! خخخخخ. با همان بازی را انجام داد. کسی هم ازش ایرادی نگرفت. در غیر این صورت باید پس از بازی، دوباره به مکان اولیه و به سراغ دمپایی ها رفت که باز هم طی مسیر، پاها میسوزد. در کل هوای دبی غیر قابل پیش بینیه. در زمستان حتما با خودتون سوییشرت و شلوار بلند هم داشته باشین. ولی از اسفند ماه دمای هوا به حدود 30 درجه هم میرسه که حسابی مناسب پارک آبی و سایر تفریحات آبی هستش. باز هم اینا تجربه منه و ممکنه نظر دوستان در مورد فصول مختلف دبی چیز دیگه ای باشه و البته قابل احترام.

در مورد پارک آبی هم سوال پر تکرار دوستان که میپرسن پارک آبی آتلانتیس بهتره یا وایلدوادی؟ به نظرم تقریباً شبیه هم هستن. آتلانتیس بزرگتره. قبل از ورود به پارک یک مجتمع خرید هم داره که از دل آن رد خواهید شد. ولی محیط داخلی مناظر وایلدوادی به نظرم زیباتره. من به شخصه زیبایی وایلدوادی رو ترجیح میدم. البته اینم بگم که کمی وسایل بازی آتلانتیس بیشتر و متنوع تره. دیگه برمیگرده به سلیقه و هزینه شما. وایلدوادی کمی ارزونتره. مسیر دسترسیش هم آسون تره و با هزینه کمتری میشه بهش دسترسی داشت.

آتلانتیس آکواریوم داره که میتوانید بلیطش را جداگانه خریداری کنید. همچنین برای کسانی که عاشق غواصی هستند، امکاناتی ارائه میده. چند بازی آن هم از درون تونل شیشه ای رد خواهید شد که بالای سر شما کوسه ها و انواع ماهی در حال گشت و گذار هستند. روزهای شلوغ آتلانتیس، صف های خیلی زیادی تشکیل میشه. برای رفع این مشکل میتونین بلیط اکسپرس بخرین. فکر کنم دو میلیون تومان به پول امروز گرونتره. ولی دیگه بدون صف میتونین سوار هر بازی که خواستین راحت بشین. در آتلانتیس حوله هم پولیه که به نظرم خیلی مسخرست. هرچند در روزهای گرم نیازی به حوله نیست و درجا خشک میشین. ولی این خساست برای چیه نمیدونم.

کمد هم همینطور. در هر دو پارک پولیه. در واقع هزینه پارک آبی فقط شامل ورودیه و بابت هر چیزی باید پول پرداخت کنین. اگر عکاسان عکسی هم حین هیجان بازی از شما بگیرن، دانه ای 150 درهم با شما حساب میکنن که میتونین موقع خروج بی خیال عکس شین و هزینه ای هم پرداخت نکنید. رقم خیلی خیلی زیادیه. در مورد ورود وسایل شخصی به پارک های آبی و نوع عکاسی و سایر موضوعات به طور مفصل در سفرنامه اصلی صحبت شد. اما در مورد یکی از بازیای آتلانتیس بگم که اگر کسی سابقه درد گردن و یا کمر درد داره، به هیچ وجه سوار نشه. بازی زومرنگو که گروهی هستش و میتونن تا سقف 5 نفر داخل تیوب بازی سوار شن.

البته قبلش هر 5 نفر روی ترازو (باسکول) میرن و اگر وزن آن ها در محدوده مجاز بود آماده میشن برای بازی. در بازی زومرنگو پس از طی مسیری، لحظه ای میان زمین و هوا معلقین و با تمام وزن، سرنشینان به زمین برخورد میکنن و بازی به راه خودش ادامه میده و این ضربه به شدت محکمه که ممکنه آسیب به گردن و کمر شما بزنه. قبلش به شما در این مورد چیزی نمیگن. پس در جریان باشید بهتره. ولی این بازی به شدت هیجان بالایی داره و حتماً توصیه میشه. اونم چند بار.

بعد از پارک آبی حدود ساعت 5 رفتیم هتل. در طول مسیر از جاده خوشگلی که در مجاورت مونوریل و ویلاهای خیابان پالم بود، لذت بردیم. بعد از استراحت تصمیم بر این شد که به یکی از رستوران های دارای موسیقی شبانه برای شام بریم که در موردش کمی توضیح خواهم داد.

در مورد رستوران های دارای موسیقی شبانه. این نوع رستوران ها در دبی بسیارن و بستگی به سلیقه شما داره که کجا را برای خودتان و بر اساس ویژگی های آن انتخاب کنید. ولی هرجایی که خواستید تشریف ببرید، حتماً حتماً چه به صورت تلفنی و چه از طریق اینستاگرام قبلش قیمت ها رو بپرسید، در مورد اینکه برای چه چیزی آنجا خواهید رفت. مثلاً برای قلیون ساده، یا برای شام به میزان مثلا 3 نفر. نه بیشتر و نه کمتر. یا فقط برای صرف میوه و شام برای تعداد معین و از پیش تعیین شده. بپرسین ورودی چقدره و هزینه رزرو میز چقدره. اینارو که مطمئن شدین تشریف ببرید. وگرنه بی خیال این جور جاها بشین بهتره. با این اوضاع ارزش پول ملی ما، ممکنه فشار زیادی را از لحاظ قیمتی متحمل شوید.

چون هیچ اطلاعی از شرایط احتمالاً ندارین و شاهد هستین که براتون پیش غذا به صورت کاملاً مفصل چیدن، نوشیدنی های گرون آوردن، فکر میکنین شام همینه. بعد میبینید جمع میکنن و براتون دیس های شام اصلی رو میارن. مثلاً انواع کباب. هرچی هم بگی کافیه، بی فایدست. میگن نمیشه و دیگه امکان برگشت غذا نیست. بعد از شام هم دیس های میوه های عجیب میارن و با کیفیت البته. میگن روی میزه و از قبل با ورودی حساب شده و جز قوانین این رستوران هست. یهو به خودت میای و میبینی فاکتوری که جلوت گذاشتن حدود 2000 درهم شده (6 نفر بودیم ولی برای برای 4 نفر سفارش دادیم). دوستمون که از آمریکا اومده بود وقتی دید قیمت خیلی زیاد شده، با کارت اعتباریش، همه مارو مهمون خودش کرد.

هرچند فضای این رستورانا و موسیقی های عربی شبانش بسیار بسیار خوبه. اما باید دید آیا می ارزه با این قیمت یا خیر. البته شاید این رستوران اینجوری بوده. ممکنه بقیه ارزانتر شوند. اما در کل باید مراقب بود. احتیاط شرط عقله. تجربه های مشابه دوستان در استانبول هم گویای این است که با احتیاط در این محیط ها قدم بگذاریم.

ساعت 3 صبح شده بود و با تاکسی و در هوای بارونی دبی به سمت هتل رفتیم. در مورد تاکسی نکاتی هست که گفتنشون خالی از لطف نیست.

هزینه تاکسی در دبی در درجه اول بستگی به مسافتی که طی میکنید داره. ولی رنج متوسط هر سفر تقریباً کوتاه یا منطقی چیزی حدود 45 تا 55 درهمه. و این رقم برای سفرهای بلندتر حداکثر به 85 درهم نیز خواهد رسید (مسیر هتل آتلانتیس). ورودی تاکسی هم بستگی به ساعات خلوت بودن یا شلوغی روز داره. ورودی از 5 درهم در ساعات خلوت شروع، و تا 9 درهم در ساعات شلوغ یا بارونی هستش. از کریم (نرم افزاری مشابه اسنپ) زیاد استفاده کنین. تاکسی هایی را سوار شین که حتماً حتماً کرم رنگ هستن. چون هزینه این نوع تاکسی ها فقط بر اساس تاکسی متر و ورودی اولیه حساب میشن و هیچ چانه ای هم نزنید.

تاکسی متر معیار قانونی و دقیق هزینه ای هستش که باید پرداخت کنید. در دبی مثل تاکسی های ترکیه، بی جهت هم در خیابان ها نمیپیچن تا هزینه سفر شما افزایش پیدا کنه. اما در یک سری از نقاط شهر، ماشین هایی هستن که دنبال مسافرن. ماشین های به اصطلاح خطی (شخصی) که واسه خودشون رقمی حدود 3 الی 4 برابر تاکسی های معمول به شما پیشنهاد میدن. میتونین با چانه زدن هزینه سفر را کاهش بدین ولی به نظرم اصلاً سوار این نوع ماشین ها نشوید. قیمت ها را خیلی پرت و پلا میگن. اگر بالای 4 نفر هم هستین، دنبال تاکسی های ون بگردین که در سطح شهر زیادن و داخل کریم هم گزینه ون داره. تا 7 نفر رو راحت ساپورت میکنن. به نظرم به صرفه تره تا اینکه جدا جدا تاکسی بگیرین.

فقط نکته ای که باید مد نظر داشته باشین و خیلی خیلی مهمه اینه که برخی از نقاط، تاکسی های اینترنتی اجازه ورود ندارن. مثلا روبروی موزه آینده که از جاهای دیدنی دبی هست یا روبروی ورودی زیرو گراویتی یا داخل محوطه مدینه الجمیرا. شما بی خبر از همه جا توسط گوشی کریم میگیری. راننده هم در نرم افزار میگه من به مقصد رسیدم (ولی در نزدیک ترین مکان ممکن به شما و نه همونجایی که دقیق ایستادین). هم شما گیج میشین و هم راننده. در نهایت راننده هم میبینه شما تا دقایقی بعد به سمت تاکسی او نیومدین. سفر را کنسل کرده و مبلغ 15درهم برای شما داخل کریم جریمه میاد. درسته ما برمیگردیم ایران و ممکنه اتفاق خاصی نیفته. اما واقعا نمیدونم ممکنه چه داستانی به خاطر این موضوع بعدها و در سفرهای آتی به دبی یا هرجای دنیا پیش بیاد.

ممکنه قوانین سفت و سختی برای این موضوع داشته باشن. اگر کسی اطلاعی داره ممنون میشم که زیر نظرات من رو راهنمایی کنه. خلاصه باید یک جوری این پول رو پرداخت کنین (توسط کسی که کارت بین المللی داره یا از کسی بخواهید واریز کند و به او نقد پرداخت کنید). اما راهکار مقابله با این مشکل چیست. کمی پیاده روی کنید تا به خیابان نزدیک محل مورد نظر برسین (نه وسط اتوبان که نتونه هیچ ماشینی نگه داره). جایی که حس میکنین مکانش مناسب ایستادن تاکسی هست. در این مکان اگر خواستین میتونین اینترنتی تاکسی بگیرین. در مورد مقایسه استفاده از تاکسی، مترو و اجاره خودرو که دوستانمون انجام دادن، چند موردی هست که خدمت شما عرض خواهم کرد.

در مورد متروی دبی. نکات کامل مترو (قوانین، نحوه خرید کارت مترو، مسیرها و غیره) در دل سفرنامه اصلی بیان شد. اما در مورد چگونگی فهم رسیدن به مقصد. متروی دبی چیز عجیبی نیست. همانند متروی تهران است. هنگامی که به مقصد رسیده باشین، نام ایستگاه را اعلام میکنند و هم اینکه کلی تابلو داخل ایستگاه است. از قبل هم می توانید با گوگل مپ اسامی ایستگاه های مورد نظر را چک کنید. بهتر است نقشه متروی دبی را داخل گوشی خود ذخیره داشته باشین که هم اسامی عربی و هم اسامی انگلیسی ایستگاه ها، جلوی چشم شما باشه. چون بعضی ایستگاه ها دو اسم دارن. مثل ایستگاه دبی مارینا که به داماک معروفه. یا ایستگاه الاتحاد (UNION) و یا ایستگاه الکرما (ADCB) که اسم های انگلیسی دارن.

اصلاً چیز عجیب و استرس آوری نیست. بسیار ساده هست. در موقعیت قرار بگیرید اتوماتیک متوجه خواهید شد. متروی دبی جز آسان ترین متروهای دنیاست. اما در مورد کسانی که بچه کوچک با کالسکه دارند، داخل هر ایستگاه مترو و در قسمت خاصی، آسانسورهایی برای ورود و خروج به خیابان هست. همچنین داخل خود محوطه تا رسیدن به واگن قطار، پیاده روی متحرک (رمپ افقی متحرک) نیز وجود دارد. اما نکته ای که اینجا مطرح است، برای رفتن به متروها چندین درب ورودی وجود دارد که فقط یکی از آنها دارای آسانسور بوده و مثلاً درب دیگر فقط دارای راه پله است که با کالسکه خیلی سخته. باید بگردید و درب ورودی آسانسور دار را پیدا کنید.

در مورد اجاره خودرو. قیمت خودروها به ترتیب از کوچیک به بزرگ تر (مثلا از کیا پیکانتو یا تویوتا کرولا تا سانتافه و پرادو) از 125 درهم تا 390 درهم به ازای هر شب هست. خودروهای لوکس تر مثل لکسوس و فورد و غیره هم قیمتاش چیزی در حدود 400 الی 600 درهم هستش. خودروهای ویژه 2023 داره مثل بی ام و و بنز از 700 تا 1200 درهم هستش به ازای هر شب. یبار یکی ازم پرسیده بود که قیمت لیموزین شبی چند؟؟ خخخ. البته خب برای من عجیب بود شاید واقعا قصدش اجاره همچین ماشینی باشه. به قول معروف عشق و حال هزینه داره. لیموزین ساعتی 700 درهمه. دیگه خودتون حساب کنید اگر یک نصفه روز هم دست شما باشه، چقدر میشه.

 در مجموع ارزونترین خودروهای اجاره ای برای عموم همان مدل های در رنج 125 تا 150 درهم هستن. مدل هایی مثل کیا ریو، هیوندای اکسنت، مزدا 3 و تویوتا کرولا (بدون آپشن). دیگه انتخاب خودرو با شماست. میتونین ماشین بزرگتر و جادارتر بگیرین مثل هوندا سی آر وی که شبی 230 درهمه. دیگه این بستگی به میزان بودجه و سلیقه شما داره. در ضمن به همه این قیمتا 5 درصد مالیات هم اضافه کنین. این هم بگم که اکثر خودروهای لوکس و شاسی تقریباً همیشه رزرو هستند. اگر دنبال این نوع خودروها هستین باید از قبل رزرو را انجام بدین. از قبل هم میتونین هماهنگ کنین که داخل فرودگاه به شما خودرو را تحویل دهند. سایت هایی هستن که از داخل ایران این کار رو برای شما انجام میدن.

اگر کودک با شماست که حتما باید صندلی کودک هم درخواست بدین تا براتون بیارن. گواهی نامه بین المللی هم باید داشته باشین. دپازیت هم 30 روز کاری پس از رنت خودرو در دبی و در صورت نداشتن جریمه به شما برگشت داده میشه. دپازیت میزان پولیه که از اول پیش کسی که ماشین رو بهتون میده، امانت میزارین (برای اطمینان از جریمه های احتمالی و تصادفات و سایر اتفاقات). هزینه دپازیت هم از 1200 درهم تا 2500 درهم هستش بستگی به نوع خودرو. اگر بچه همراه خودتون دارین و سرش رو از سانروف بیرون بیاره، به گفته پلیس دبی جریمه نقدی به میزان 2000 درهم برای شما در نظر گرفته خواهد شد و ماشین هم 60 روز در پارکینگ میخوابه. پس حسابی مراقب باشید. اما در مورد به صرفه بودن، قطعاً در برابر استفاده از تاکسی به صرفه تر هست.

البته به میزان تعدد مکان های تفریحی انتخابی شما هم بستگی داره. یه حساب سر انگشتی براتون میکنم. دو نفر برای 5 شب، اگر با مترو و اتوبوس همه جای دبی رو بگردین و تعدد سفرها با مترو زیاد باشه، چیزی حدود 400 درهم هزینه اش میشه. اگر با تاکسی همین کار رو انجام بدین، چیزی معادل 1500 درهم. و اگر خودرویی با شبی 150 درهم اجاره کنین، میشه چیزی در حدود 750 درهم. دیگه انتخاب بین اینا با شماست. رفاه اجاره خودرو خیلی بیشتره. در عوض استرس های ناشی از هزینه پارکینگ، عوارضی، جریمه و حتی تصادف هم داره. استفاده از مترو و اتوبوس هم راحته و هم توی دل جامعه هستی. اگه اهل پیاده روی هستی و افرادی که با شما هستن جوان تر هستند، من پیشنهادم مترو واتوبوسه. ولی در نظر بگیرین که داخلش خیلی شلوغه و قوانین خاص خودش رو داره که داخل سفرنامه اصلیم توضیحات مربوطه رو کاملاً داده بودم.

هزینه های شب دوم

هزینه پارک آبی آتلانتیس : نفری 345 درهم (غیر از کمد)

هزینه تاکسی (تا هتل آتلانتیس / از پارک آبی آتلانتیس تا هتل / از هتل تا رستوران / از رستوران تا هتل) : 165 درهم

هزینه شام رستوران شبانه : 500 درهم تقریبا برای هر نفر

هزینه خرید آب معدنی : 6 درهم

دمای هوا : در روز 21 و در شب 18 درجه