سفرنامه کامل از کوالالامپور و اقامت در هتل تراول لوج

 

به نام خدایی که جهانی زیبا برای گشت و گذار آفرید

مالزی,لذت بی انتها,تجربه ای ناب

بر خلاف معمول که دوست دارم خاطرات سفر را در ذهن و قلب خودم حفظش کنم,بعد از 3 هفته که از بازگشتم از این سفر اعجاب انگیز میگذره تصمیم گرفتم سفرنامه ای رو تنظیم کنم چون حقیقتا خودم رو به دوستان لست سکندی مدیون می دونم و علتش رو در ادامه خواهید فهمید.

این سفرنامه به قلم کسی نوشته شده که از سالهای نوجوانی عاشق کشور مالزی بوده تا بالاخره در سن 28 سالگی موفق به دیدن این کشور زیبا و اسلامی شده.

از ابتدا باید بگم که جملات و توضیحات و توصیفات تکراری رو حذف کردم که بتونم سفرنامه ای براتون بنویسم که لذت ببرید و کسانی که تا به حال این کشور رو ندیدن بتونن با خوندنش اطلاعات خودشون رو بالا ببرن و در نهایت سفری مقرون به صرفه و بی نظیر داشته باشند.

قبل از سفر

یکی از رویاهای من رفتن به مالزی و آشنایی با آداب و رسوم و دیدن فرهنگ اون کشور از نزدیک بود.وقتی که شرایط برای رفتن به یک مسافرت خارجی مساعد شد ,اولین گزینه پیشنهادی من مالزی و اولین گزینه همسرم بالی بود.پیشنهاد سفر رو در خانواده همسرم هم عنوان کردیم و خوشبختانه مادر و خواهر همسرم هم عزم سفر با ما رو کردن.بعد از صحبتهای متفاوت و برآورد هزینه ها مقصد ما به سمت مالزی نهایی شد و من هم به عنوان عروس خانواده در جایگاه لیدر گروه قرار گرفتم و از حق نگذریم فکر می کنم هیچ کس(حداقل در گروهی که بودیم)به اندازه ما مالزی گردی نکرد.به طوری که در طی 7 شب ,24 مکان دیدنی و معروف مالزی رو با کمترین هزینه دیدیم.میدونم قطعا براتون باورنکردنی نیست ولی نگران نباشید چون تمام تجربیاتم رو در اختیارتون میگذارم که شما هم سفری عالی مثل ما داشته باشید.

انتخاب هتل و تور

در مرحله اول شروع کردیم به خواندن نظرات دوستان لست سکندی و سایر پیج ها  راجع به هتل های مالزی و در نهایت یادداشت برداری.از گزینه های ارزان تر مثل هتل Pacific Express Hotel Central Market شروع کردیم تا به هتل 5 ستاره Royale Chulan Kuala Lumpur رسیدیم.بعد از مدتی که نظرات متفاوت دوستان رو راجع به کثیفی و سر و صدای هتل پسیفیک خوندم اون رو کاملا از بین گزینه هامون حذف کردیم و چه کار خوبی کردیم چون دوستانی که با گروه ما اومده بودن و هتلشون اونجا بود به قدری گله و شکایت می کردند که نهایت نداشت و کثیفی هتل باعث عصبانیت و در نهایت تلخ شدن این سفر برای هموطنان عزیزمان شده بود.البته این هتل از نظر دسترسی عالی بود ولی بهتر بود که عطایش رو به لغایش ببخشیم.گزینه بعدی ما هتل 5 ستاره رویال چولان بود که از نظر دسترسی عالی و از نظر خدمات هم عالی تر بود اما از نظر قیمت بالا بود ولی با همین انتخاب به سمت آژانس مسافرتی آویسا الهه باستان رهسپار شدیم.

 

تصمیم جدید در آژانس مسافرتی

با تنها گزینه ی روی میز وارد آژانس هواپیمایی شدیم و تاییدیه عالی بودن هتل رویال چولان رو از آژانس هم گرفتیم اما خب از نظر قیمتی برای ما کمی بالا بود که با توجه به تجربه دوستان که در سفرنامه هاشون هم نوشته بودند اونجا هر چه قدر پول بیشتری داشته باشید مکانهای بیشتری رو میتونید ببینید و بیشتر از سفرتون لذت ببرید, ترجیح دادیم از خود آژانس هم کمک بگیریم و الحق و الانصاف عجب پیشنهادی داد. جوری که اگر من صد بار دیگه هم برم مالزی باز هم این هتل رو انتخاب می کنم. اولویت ما دسترسی عالی و تمیزی بود که با انتخاب این پیشنهاد هر دو به نحو احسنت تامین شد.نام این هتل Travelodge Bukit Bintang بود که دقیقا انتهای خیابان جالان آلور(خیابان سرزنده مالزی که به اسم خیابان غذاهای خیابانی هم معروفه) قرار داره. بالاخره بعد از اینکه دیدیم این هتل 4 ستاره Rating: 8.4/10 رو در سایت Booking دریافت کرده , درنگ نکردیم و انتخابمون رو نهایی کردیم و تور ما با پرواز رفت و برگشت ماهان و 7 شب و 8 روز اقامت در این هتل(با صبحانه) و یک گشت نیمروزی رایگان (که دروغ بود و البته ما اصلا با گروهمون کاری نداشتیم و همون ابتدای سفر از همه جدا شدیم) و سیم کارت رایگان به ازای هر نفریک عدد (که باز این هم دروغ بود و صرفا به ازای هر اتاق یک سیمکارت به ما داده شد), به قیمت 6 میلیون و 200 هزار تومان برای تاریخ 4 تا 12 شهریور خریداری شد.

 

نکته ای راجع به چنج پول

تا قبل از روز پرواز در روزهای مختلف از هر صرافی هر میزان رینگیتی که میتونستیم تهیه کردیم (بین قیمت 2700 تومان تا 2850 تومان) و الباقی رو دلار خریدیم که بعد متوجه شدیم که چه اشتباهی کردیم و کاش با خودمون فقط دلار می بردیم و نه رینگیت بنابراین به شما هم پیشنهاد می کنم که برای ضرر نکردن و همچنین حمل آسانتر فقط با خودتون دلار ببرید نه هیچ پول دیگه ای چون اونجا در صرافی جنب رستوران زیتون و شاورما عربی نزدیک مک دونالد خیابان بوگینگ بینتانگ با بالاترین قیمت ممکن براتون چنج می کنند و سعی کنید رینگیت خرد بر نگردونید چون صرافی ها برنمی دارند.

 

روز پرواز (دوشنبه 4 شهریور)

قرار بود پروازمون ساعت 10:30 شب باشه اما ظهر اس ام اسی مبنی بر تغییر ساعت پرواز از 10:30 به 11:30 به دستمون رسید. پیشنهاد می کنم حداقل 3 ساعت قبل از پرواز در فرودگاه باشید و حتما در روزهای قبل عوارض خروج از کشورتون رو پرداخت کرده باشید که ما زودتر با اپلیکیشن آیوا پرداخت کرده بودیم و پرینتش رو همراه خودتون داشته باشید که در فرودگاه معطل نشید.میزان حمل بار مجاز برای هر فرد 30 کیلوگرم هستش با پرواز ماهان. تا ساعت پرواز خودمون رو در فرودگاه مشغول کردیم تا بالاخره آماده پرواز شدیم. پیشنهاد من به شما اینه که در روز پروازتون تا جایی که می تونید استراحت نکنید که وقتی سوار هواپیما میشید خوابتون ببره چون حقیقتا تحمل یک پرواز 8 ساعته اون هم در شرایطی که صندلی ها فاصله کمی از هم دارند و میشه گفت اصلا راحت نیستند, کار بسیار سختیه. من که با وجود خستگی زیاد و خوردن 2 عدد قرص خواب کل مسیر رو بیدار بودم که برام به اندازه یک عمر گذشت. البته اینم بگم که شوق سفر و پذیرایی مهمانداران خوش برخورد ماهان در دو نوبت شام(حدود ساعت 1 شب) و صبحانه (حدود ساعت  6 صبح)باعث میشه رنج سفر رو با دل و جون تحمل کنی و ضمنا روی صندلی ها از قبل ملحفه و بالش گذاشته شده و چشم بند هم بهتون میدن پس به هیچ عنوان نیازی نیست که اینها رو با خودتون بیارید.

در حال سوار شدن به هواپیمای ماهان

داخل هواپیمای ماهان

مجله ای که داخل هواپیما ماهان گذاشته بودند

شام خوشمزه و کامل هواپیما ماهان

صبحانه کامل ولی معمولی هواپیما ماهان

 

بالاخره رسیدیم (سه شنبه 6 شهریور)

از قبل خونده بودم که فرودگاه مالزی انقدر بزرگه که احتمالش زیاده که توش گم بشید ولی این طور نیست اصلا نگران نباشید.جمعیت پیاده شده از هواپیما همشون دارن به یک سمت (خروج)حرکت می کنند که شما هم کافیه با اونها هم قدم باشید. البته اینم بگم ما کاملا ریلکس برای خودمون فروشگاه های فرودگاه رو تماشا کردیم تا به درب خروج برسیم. دیدن برندهای متفاوت و گرون قیمت دنیا مثل رولکس و هرمس و ... اون هم از نزدیک, لذتیه که مطمئنا نباید از دست داد و همین باعث شد حدود 45  دقیقه دیرتر از همه به گروه برسیم. لیدرمون آقا حامد دم درب خروجی ایستاده بود و اعضای گروه هم دورتا دورش و منتظر ما بودند. بعد ازاون وارد خیابان شدیم و اولین تجربه خودمون از آب و هوای مالزی رو تجربه کردیم. میشه گفت اولش آدم شوکه میشه ولی بعد از چند دقیقه کاملا عادت می کنید. انگار آدمو یک دفعه میزارن تو پلوپز. هوا کاملا شرجی و البته میشه گفت گرم.سوار اتوبوس شدیم تا مارو به هتلامون منتقل کنند.

اول از همه به هر یک اتاق یک سیمکارت دادن که بین راه ایستادن تا شارژش کنیم و بعد از اون لیست تورهای پیشنهادی همراه با قیمتاشون که به دلار بود و اونقدر بالا بود که کاملا فهمیدم سر گردنه ایستادیم. من که تمام برنامه هامو از قبل و با بهترین رقم ها چیده بودم با افتخار سرم رو بالا گرفتم و حتی از روی لیستش براتون عکس هم نگرفتم چون قراره بهتون کمک کنم که شما هم مثل ما با کمترین رقم کلی خوش بگذرونید و براتون خاطره خوبی به جا بمونه. قبلا بهمون گفته بودن که یک گشت شهری نیمروزی همراه با نهار هم داریم که در انتهای سفر فهمیدیم فقط کسانی که چهار تور از لیست اونها رو انتخاب می کردن و وجهش رو می پرداختند میتونستن به اون گشت مسخره نیم روزی برن که به نظر من واقعا دور از وجدانه چون مردم رو مجبور می کنن که برای اینکه تو مملکت غریب بهشون خوش بگذره هزینه گزافی بپردازند. دوستان عزیزم لطفا تک تک نکاتی که میگم رو به یاد بسپرید که اونجا راهتون از بقیه جدا باشه و گیر این آدمهای بی وجدان نیفتید.

اتوبوسی که با اون به هتلهامون منتقل شدیم

سیم کارتی که به ازای هر اتاق یک دونه دادند

بگذریم خلاصه به محض اینکه سوار اتوبوس شدیم نم نم باران شروع به باریدن گرفت و در اواخر مسیرمون تبدیل به یک باران سیل آسا شد که واقعا دیدنی بود چون بسیار به تلطیف و تعادل هوا کمک کرد حتی اونقدر ذوق زده شدم که رفتم زیر بارون و از خدا بابت نعمتهای بی کرانش کلی تشکر کردم. تقریبا تا هتل حدود 45 دقیقه فاصله بود که اواسط مسیر مارو نگه داشتن تا سیمکارتامونو شارژ کنیم. حتما با خودتون سوزن گوشی داشته باشید که سیمکارتتون رو سریع بندازید و شارژش کنید. یک شارژ 10 رینگیتی بخرید و همین اضافه هم میاد چون اکثر هتل ها Free_Wifi دارن. گوشیتون رو بدید به همون مغازه داری که شارژ ازش خریدید و اون براتون فعال می کنه. مسیر هتل ما از بقیه جدا بود برای همین همونجا ما 4 نفر رو سوار یک ون که رانندش ایرانی بود کردند تا مارو به هتلمون برسونه. میخوام بگم کلا تور لیدرمونو تو اتوبوس دیدیم و تمام. دیگه نه کاری بهمون داشت و نه حتی یک بار ازمون سراغی گرفت که واقعا تاسف برانگیز بود.

------------باران زیبای مالزی-------------

 

اولین دیدار با هتل(سه شنبه 6 شهریور)

بالاخره در هوای جذاب و رویایی به هتلمون که دقیقا انتهای خیابان آلور بود رسیدیم. در ظاهر هتلی ساده اما تمیز و مرتب.

----نمای ورودی هتل 4 ستاره ترولوج---

از درب که وارد می شدی یک لابی کوچک و یک کانتر کوچک بود که شاید برای ما ایرانیها حقیر به نظر می رسید اما پشت همین کانتر کوچک آدمهایی با قلبهای بزرگ,بسیار مهربان و بسیار با وجدان بود که حقیقتا الان که از اونجا برگشتیم دلم براشون بسیار تنگ شده. هر سوالی که داشتیم کامل و واضح برامون توضیح میدادن حتی اگر لازم میدیدن بهمون بروشور نقشه و راهنما میدادن. برعکس تمام هتل های مالزی و در کمال ناباوری ازمون دیپازیت نگرفتن که باعث خوشحالی بسیار زیاد ما شد چون تونستیم اون مبلغ رو تا لحظه آخر خرج کنیم و لذت ببریم اما مالیات رو گرفتن. به ازای هر شب و هر اتاق 10 رینگیت یعنی ما که 7 شب و 8 روز اونجا بودیم و دو اتاق هم رزرو کرده بودیم مبلغ 140 رینگیت دادیم که این بین تمام هتل های مالزی یک امر ملزم و طبیعیه.

بعد از گرفتن کارت ورود به اتاق با یک آقایی که چمدانهای ما رو حمل می کرد به سمت اتاقهامون حرکت کردیم. طبق خواستمون دو اتاق ما کنار هم بود و ما در طبقه نهم مستقر بودیم که اگر میخواستیم می تونستیم به طبقات بالاتر هم بریم ولی در اون صورت اتاقهامون در طبقات مختلف قرار می گرفت که ما نپذیرفتیم و چه کار خوبی هم کردیم چون دیدمون خوب و دلچسب بود. راهروها مثل مسافرخانه ولی تمیز و مرتب بود.اصلا میشه گفت در این هتل کثیفی معنایی نداشت. سالن صبحانه خوری این هتل کنار لابی هستش و استخر هم نداره که البته برای ما اصلا مهم نبود. به نظرم برای شما هم مهم نباشه چون این سفر انقدر جذابیت برای دیدن داره که مطمئنا وقت نمی کنید برید استخر هتل. بعد از کمی استراحت و حمام کردن و زدودن خستگی اولین گشت خودمون رو در ساعت 4 و نیم(به وقت مالزی) آغاز کردیم. این رو هم بگم که ساعت مالزی 3 ساعت و نیم از ایران جلوتره پس حواستون باشه که چه زمانی دارید با بستگانتون ارتباط برقرار می کنید.

اتاق(برگرفته از سایت بوکینگ)

سرویس بهداشتی اتاق(برگرفته از سایت بوکینگ)

لاندری غیر رایگان هتل(برگرفته از سایت بوکینگ)

سالن بدنسازی رایگان هتل(برگرفته از سایت بوکینگ)

نمای خارجی هتل(برگرفته از سایت بوکینگ)

قبل از سفر اطلاع پیدا کرده بودیم که در مالزی وسایل الکترونیکی مثل موبایل و لپ تاپ و ...ارزون تر از ایرانه بنابراین با خودمون پول مازاد برده بودیم که در صورت صحت به تعدادمون موبایل بخریم و در ایران بفروشیم. با این فکر وارد خیابان جالان آلور شدیم.از ساعت 4 بعد از ظهر تا حدود 3 نیمه شب این خیابان سرشار از شور زندگی هستش. پر از رنگ, بو,غذاها و میوه های جورواجور و آدمهای متفاوت از سراسر دنیا. خیلی از افراد مجبور بودند برای رسیدن به این خیابان با تاکسی خودشون رو به اینجا برسونن ولی ما خیلی راحت، کافی بود از هتل قدم داخل این خیابان پرهیاهو بگذاریم.

عکسهایی از خیابان جالان آلور(برگرفته از اینترنت)

 

بهترین رفیق شما در این سفر دو برنامه Grab (مثل اسنپ و تپ سی خودمون) و Google map (نقشه مسیرهای پیاده و سواره)هستند. بنابراین قبل از اینکه سفرتون رو شروع کنید این دو برنامه رو بر روی گوشی خودتون نصب کنید.

آیکون برنامه های گرب و گوگل مپ(برگرفته از اینترنت)

قرار شد با گوگل مپ خودمون رو به Plaza low yat (جایی مثل پاساژ علاالدین خودمون در تهران)برسونیم تا بتونیم از اونجا دیدن کنیم.

ورودی Plaza Low Yat (برگرفته از اینترنت)

حرف رو کوتاه می کنم حقیقتا قیمت موبایل با ایران تفاوت فاحشی داشت. در طبقه دوم و در کانتر وسط فروشندگانی بودند که ایرانی بودند بنابراین ما تونستیم به راحتی 4 عدد موبایل از اونجا خریداری کنیم (حتماً چونه بزنید) و از نمایندگی ها خرید نکنید و در ایران رجیستر کنیم.

تا ساعت 8 شب اونجا رو حسابی گشتیم و بعد به سمت مقصد بعدی یعنی خیابان اصلی مالزی (Bukit Bintang)  راهی شدیم. با حدود 10 دقیقه پیاده روی به این خیابان زیبا و پرشور و شیک رسیدیم. انواع بوتیک های شیک و در صدر همشون مک دونالد که دقیقا نبش خیابون خودنمایی می کرد.اصلا کافیه شما صدای موسیقی زنده خیابونی رو دنبال کنید تا برسید به مک دونالد. وای که چه قدر فضای اونجا و اون موسیقی و شامی که اکثر شب ها می رفتیم و اونجا می خوردیم ,لذت بخش بود. در کنار مک دونالد هم ,استارباکس جان تشریف دارن که ما از شب اول گفتیم میریم و عاقبتم نرفتیم.پس یادتون باشه شما این اشتباهو نکنید و دقیقا شب اول برید و لذت ببرید.

موسیقی خیابانی جلوی درب ورودی مک دونالد

حدود ساعت 8 و نیم وارد مک دونالد شدیم و اولین غذای خودمونو سفارش دادیم.ما نمی دونستیم که تو مک دونالد همه ی سوخاری ها تند و بیش از حد تندن و اصلا سوخاری نرمال ندارن. خلاصه اینو بدونید که اگر خواستید سفارشی بدید پولتونو هدر نداده باشید.از نظر هزینه میشه گفت غذاهای مک دونالد از همه جا به صرفه تر بود(حتی از غذاهای خیابونی). همه ی غذاها حلاله و با خیال راحت میتونید بخورید.قیمتها متفاوته و کیفیت غذاها خوب و حجمش بسیار بسیار کم. روشی که من برای پولمون برنامه ریخته بودم که تا آخرین لحظه کم نیاریم این بود که هر وعده غذای دو نفر از ما باید بین 25 تا 30 رینگیت در میومد و اگر خواسته ای فراتر از این عدد داشتیم یک وعده رو نمی خوردیم که بتونیم به جاش نهار یا شام مفصل تر بخوریم و یا بتونیم در طول مسیر از خوراکی ها و میوه های جالب اونجا هم بخریم. اگر از ابتدا به این نکته توجه نکنید قطعا پول کم میارید و مجبور میشید هتل نشین بشید که کابوسه. برنامه ریزی من جوری منظم بود و 3 نفر همراه من انقدر به این نظم پایبند بودن که تمام برنامه هامون رو در اون 7 روز یک به یک انجام دادیم و موقع برگشت فقط 16 رینگیت برامون باقی مونده بود که برای چای داخل هواپیما برای خودمون اسنیکرز خریدیم و همونجا پولمون تمام شد.

اولین شاممون در مک دونالد

بستنی های مک دونالد که باید امتحان کنید چون عالی هستند

بعد از صرف شام به سمت پاویلیون حرکت کردیم. اینو بدونید که تمام پاساژ های مالزی ساعت 10 شب می بندن.ما با یک ساعت زمانی که داشتیم به اون سمت حرکت کردیم.و در این مسیر از دیدن مغازه هایی که کم کم شیکتر می شدن دیدن کردیم تا به پاویلیون رسیدیم.از قبل می دونستم که ارزش پول نازنین مملکت ما در مقابل اجناس این فروشگاه ها,کاملا مضحکه بنابراین فکر خرید از این پاساژها رو از سرمون بیرون کردیم ولی اونقدر جذابیت داشت که ما برای بار دوم در روزهای بعد هم اومدیم پاویلیون تا از این کلکسیون برندهای مطرح دنیا دیدن کنیم.

درب ورودی پاویلیون

بعد از یک پاساژگردی کوتاه مدت به سمت هتلمون حرکت کردیم.از پاویلیون تا هتل حدود 15 دقیقه پیاده رویه که در مسیر انقدر جذابیت وجود داره که اصلا متوجه نمیشید چجوری گذشت.

میوه های جذاب استوایی

غذاهای خیابانی در خیابان جالان آلور

نوشیدنی +100 که باید هر روز بخورید(البته اگه هوا خیلی گرم باشه)

 

بعد از رسیدن به هتل و صرف یک لیوان از نوشیدنی +100 که باید هر روز اونجا بخورید تا گرمازده نشید به امید فردایی عالی به خواب عمیقی فرو رفتیم.

مکانهایی که در این روز دیدیدم:

1)فرودگاه بین المللی کوالالامپور

2)خیابان جالان آلور

3) پاساژ گجت و موبایل 

4)خیابان بوکیت بینتانگ 

5)پاویلیون

 

هزینه هایی که امروز انجام شد(برای 4 نفر به رینگیت):

شارژ موبایل : 20 | مالیات هتل برای دو اتاق : 140  | تیرامیسو: 10 | 100+ و آب : 7.1 | بستنی : 9.5 | مک دونالد: 56.65

----------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------

 

روز دوم(چهار شنبه 7شهریور)

امروز از ساعت 6 و نیم بیدار شدیم و شروع به آماده شدن کردیم و ساعت 7 و نیم برای صبحانه رفتیم.سالن بسیار مرتب و تمیز و با کارکنانی که همیشه مودب رفتار می کنن و تمام احتیاجاتت رو برآورده می کنن. صبحانه تمام چیزهایی که عرف بود رو داشت به انضمام یک سری مواردی که زیاد با ذائقه ما ایرانیها جور نیست که البته ما امتحانشون کردیم. هر چیزی که در صبحانه سرو می شد حلال بود پس بدون نگرانی مصرف کنید. خیلی از دوستان از صبحانه های مالزی و عجیب بودن غذاهاشون شکایت داشتند ولی به نظرم صبحانه ما و فضای تمیز سلف بسیار عالی و دلنشین بود. شمع های روشن موجود بر روی میزهای صبحانه حقیقتا فضایی رمانتیک و آرامش بخش رو به وجود آورده بود. پس به نظر من هر جای دنیا که رفتید حتما از غذاهای اون منطقه حتی اگر عجیب بود امتحان کنید چون شاید واقعا فرصت مجدد امتحان کردنش به وجود نیاد.

تمام عکسهای صبحانه رو گذاشتم چون به جز یکی دو مورد تقریبا میشه گفت که هر روز همین منو تکرار می شد که البته کاملا هم دلچسب بود چون ما سعی می کردیم جوری صبحانه رو بخوریم که حداقل تا ساعت 2 ظهر گرسنمون نشه اما بهتر شد چرا که باعث شد اکثر روزها ما نهار و شام رو در یک وعده بین ساعت 7 تا 8 شب بخوریم که باعث شد در هزینه هامون صرفه جویی بشه و با پولی که باقی میموند خرید کردیم و سوغاتی خریدیم.اینو گفتم که بدونید صرف صبحانه مفصل در هتل چه قدر در زمان و هزینه شما تاثیر داره.

راس ساعت 8 و نیم با شکمی سیر و کلی انرژی گربمون رو گرفتیم.به جز گنتینگ که با اتوبوس رفتیم و دهکده فرانسویها که با ون رفتیم, بقیه جاها رو با گرب رفتیم. به نظر من شما هم این کار رو کنید. به خصوص اگر از 3 نفر به بالا باشید که براتون مقرون به صرفه تر هم هست.ما هم 4 نفر بودیم و تمام مسیرهای دور رو با گرب و مسیرهای نزدیک رو با پای مبارکمون رفتیم که کلی کیف میده.وقتی برنامه گرب رو نصب می کنید به صورت اتومات به گوگل مپ وصل میشه و شما فقط کافیه مبدا و مقصد رو بزنید و گزینه درخواست گرب رو بزنید.انقدر اونجا گرب زیاده که تا گزینه درخواستو می زنید یک ماشین به سمتتون میاد که بی نهایت عالیه. ماشینها همه لوکس و با کولرهایی که تا آخرین درجه روشنه. واقعا وقتی در اون هوای شرجی سوار گرب میشی انگار وارد بهشت شدی. عددها آخر مسیر به هیچ عنوان عوض نمیشه مگر اینکه در بین راه عوارضی داده بشه که در اون صورت لطفا با راننده بیچاره بحث نکنید و پولش رو بدید چون بسیار آدمهای با وجدانی هستند و به هیچ عنوان ازتون پول مازاد نمی گیرن.

خلاصه به عنوان اولین مقصد که میتونم بگم اگر نرید کلا مسافرتتون به مالزی به درد نخورده, برج مخابراتی منارا رو انتخاب کردیم.بعد از 10 دقیقه با گرب به پای برج رسیدیم. برج منارا از نظر ارتفاعی بعد از برج میلاد خودمون قرار می گیره که همین باعث شده بود کلی به خودمون ببالیم.وارد سالن شدیم و با پله برقی به سمت بالا رفتیم.سمت راست کانتر خرید بلیط هستش که شما بلیط کامل برج رو بگیرید.مبلغ بلیط برای بازدید کلی نفری 99 رینگیته. برای برج های مالزی سعی کنید صبح برید که تو صف های طویل قرار نگیرید. زمانی که ما در صف بودیم جلوی ما تعداد زیادی دانش آموز بود که از طرف مدرسه برای بازدید آورده بودن اما با احترام اومدن و مارو گذاشتن اول صف که معطل نشیم. از همون ابتدا میتونید هنر دست اصفهانی های عزیزمون رو بر روی سقف ورودی برج ببینید و لذت ببرید. سوار آسانسور شدیم و در بالاترین قسمت برج پیاده شدیم. از زیبایی های اون ارتفاع هر چی بگم کم گفتم اما چون میدونستم که اگر سریع خودمونو به کابین شیشه ای نرسونیم باید حالا حالاها تو صف بمونیم سریع دوری زدیم و خودمونو به اولین کابین رسوندیم و اونجا هم باز مارو جلو بردن که تو صف بچه های مدرسه قرار نگیریم. کلا تمام روابط تو مالزی بر پایه احترامه و کسی با کسی دعوا نداره. حتی میتونم بگم واقعا آدمهای خونگرم ولی در عین حال خونسردی بودن.

بلیط بازدید از برج مخابراتی منارا

بروشورهای راهنما

داخل کابین شیشه ای یک عکاس هست که ازتون عکسای متفاوت میندازه که در نهایت هر تعداد عکسی که داشته باشید رو به صورت فایل و دوتاش رو چاپ می کنه و هزینه این پکیج 150 رینگیته که حتما بگیرید. حتی میتونید خودتون با دوربین یا موبایل از خودتون عکس بگیرید و یا بدید دست عکاسشون تا ازتون بگیرن و در این صورت پولی نپردازید ولی واقعا کیفیت عکسایی که خودشون می گیرن و زاویه عکاسیشون بی نظیره پس بهتره این عدد رو در بودجتون ببینید. تنها بحث ناراحت کننده اینه که هر تعدادی که با هم وارد کابین بشن (چه یک نفر و چه 10 نفر) فقط یک دقیقه و نیم فرصت واسه عکاسی دارن که خب واقعا کمه. حتما اونجا خیلی فرز باشید و سعی کنید دوتایی یا تکی وارد بشید.

بعد از عکاسی در کابین شروع کردیم به دیدن منظره زیبای کل شهر که زیر پامون بود. تنها ایرادی که در اون وقت صبح بود این بود که رطوبت هوا کمی مه به وجود آورده بود و همون باعث شد عکسامون کمی تار بشه ولی حتی این مسئله هم باعث ناراحتی ما نشد.

ویو سکوی بازدید برج منارا

با گشت زدن دور اون فضا به یک کافی شاپ کوچیک می رسید که اگر دوست داشته باشید میتونید برید و سفارش بدید که البته ما با دیدن قیمتاش ترجیح دادیم بیایم بیرون. اگر فکر می کنید عکساتون در کابین عجله ای و یا زشت شده نگران نباشید. یک کابین دیگه هم در سمت قرینه این طبقه وجود داره که میتونید برید و شانستونو دوباره امتحان کنید ولی باید بدونید که در موقع تحویل گرفتن عکس فقط حق انتخاب از یک کابین رو دارید پس اونجا با اون بنده خدا جر و بحث بی مورد نکنید. بعد از گرفتن عکسها به سمت آسانسور رفتیم و ما رو به یک طبقه پایین تر بردن. جایی که با دوربین می تونستید دوردستها رو ببینید و یا از سوغاتی فروشی هاش خرید کنید. میشه گفت این طبقه به اندازه بالا جذابیت نداشت بنابراین وقت رو تلف نکردیم و به سمت درب خروجی برج رفتیم.

طبقه پایین تر از سکوی دید باز

وقتی از درب خروجی برج میاید بیرون سمت راستتون میتونید با طوطی عکس بگیرید (با قیمت 20 رینگیت)که واقعا هیجان انگیزه. بعدشم سریع گرب نگیرید چون اگر رو به روتون رو ببینید. در فاصله حدود 100 قدمیتون یکی دیگه از جاذبه های گردشی وجود داره یعنی Upside down house (خانه وارونه) در این فضا همه چیز برعکسه و کلی عکسهای با مزه میتونید بگیرید. بلیط ورودی نفری 25 رینگیته و متاسفانه ما کاملا ناشیانه با خودمون دلار برده بودیم. برای همین ازمون قبول نکردن و ما فقط تونستیم از دم درش عکس بندازیم. اینو گفتم که بدونید در روز اولتون حتما برید خیابان بوکیت بیتانگ و حدود یک چهارم از کل پولتون رو رینگیت بخرید چون هیچ جا ازتون دلار یا یورو یا هر پول دیگه ای رو قبول نمی کنند.

وقت رو هدر ندادیم و سریعا گرب گرفتیم ساعت حدود 11 بود و برنامه ما هم مفصل. مستقیم به سمت میدان مردکا رفتیم. بعد از حدود 15 دقیقا اونجا بودیم. کافیه سر بگردونید تا گالری شهر رو ببینید. کنار درب ورودیش یک علامت بزرگ قرمز رنگ I Love KL وجود داره که همه باهاش عکس میندازن. وارد گالری شدن همانا و ساعت 1 ظهر بیرون اومدن همانا. اصلا فکر نمی کردیم انقدر جذاب باشه. کلی فضا برای عکاسی داره که می تونم بگم بامزه ترین عکسامون اینجا گرفته شد. ورودش برای همه رایگانه.

میدان مردکا (برگرفته از اینترنت)

نماد کنار گالری که همه باهاش عکس میندازن (برگرفته از اینترنت)

عکسهایی از داخل گالری

بعد از خارج شدن از گالری در فضای میدان و بلندترین میله پرچم دنیا به ارتفاع یک کیلومتر عکس انداختیم و به سمت صرافی حرکت کردیم. هوا بسیار گرم شده بود و تحملش بسیار سخت بنابراین جای نوشیدنی +100 خالی بود می تونم بگم در اون لحظه فقط اون بود که به دادمون رسید.

نمای پاناروما میدان مردکا

بلندترین میله پرچم دنیا با ارتفاع یک کیلومتر  (برگرفته از اینترنت)

نوشیدنی +100 در دو طعم

مستقیم به سمت KFC بوکیت بیتانگ گرب گرفتیم. حواستون باشه اینجا هم به جز مرغ سوخاری معمولی بقیه تند و بسیار تند هستند اما نگذر از طعم بی نظیرش.این مدل سوخاری که وسطش ژامبون و پنیره و در عکس دارید می بینید رو اگر اونجا نخورید از دست دادید. قیمت کی اف سی بالاتر از مک دونالده ولی خب حجمش هم بالاتره.من که عاشق اینجا بودم.

نهارمون در کی اف سی

بعد از اینکه سیر شدیم, پیاده به سمت خیابان جالان آلور حرکت کردیم و باز مسحور زیبایی های رنگارنگ این خیابان شدیم.میوه های استوایی بسیار زیبا و اکثرا بدمزه و بی مزه هستند.ما نمی خواستیم اینو باور کنیم تا اینکه خودمون چند مدلش رو در این چند روز خریدیم ، امتحان کنید. میوه ها ارزون نیستن پس یادتون باشه هر میوه ای رو در حد تست کردن بخرید که اگر دوست نداشتید پشیمون نشید.

میوه های جذاب و رنگارنگ اما بدمزه و بی مزه

سمت راست منگوستین و سمت چپ رامبوتان

برای اولین امتحان دو میوه منگوستین و رامبوتان رو امتحان کردیم. منگوستین خوشمزه بود ولی رامبوتان رو به زور خوردیم و بقیش هم موند. باید بدونید که دو میوه منگوستین و دوریان رو فقط باید بیرون بخورید و اجازه ندارید با خودتون وارد هتل و یا هواپیما کنید. البته دوریان رو حق میدم چون بعدا میگم که چه چیز وحشتناکیه اما منگوستین رو نفهمیدم چون حقیقتا هیچ بویی نمیداد. بعد از کمی استراحت در هتل حدود ساعت 5 و نیم به سمت پاویلیون جان رهسپار شدیم. باز هم دیدن کردن و باز هم نخریدن. اکثر کسانی که خرید می کردند از قشری بودند که در عکس می بینید پس میتونید حدس بزنید که قیمتها چه طوره.

قشری که می تونن از پاویلیون خرید کنند

تا حدود ساعت 9 و نیم به گردش پرداختیم و بعد از اون به سمت مک دونالد رهسپار شدیم. شام خوشمزه ای در مک دوناد خوردیم و از موسیقی زنده  جلوی درب هم کلی لذت بردیم.

شاممون در مک دونالد

در راه برگشت به هتل بلال فروشی هایی دیدیم که به طرز وحشتناکی آدمو وسوسه می کرد. ما هم خریدیم و الحق عجب بلالی بود پیشنهاد می کنم حتما حتما امتحان کنید ولی مراقب باشید که باز روشو با فلفل پر نکنن.

بلال فروش های خانم در خیابان بوکیت بیتانگ

مکانهایی که در این روز دیدیدم:

6)برج مردکا

7)خانه وارونه

8)میدان مردکا 

9)گالری مالزی

هزینه هایی که امروز انجام شد(برای 4 نفر):

گرب رفت به برج : 7 | بلیط برج : 396 | عکسهای برج : 130 | آب : 2 | گرب برگشت از برج : 9 | خرید شخصی: 42 |

دو مدل +100 : 6 | میوه : 9 | KFC : 63/3 | شام مک دونالد : 42/6 | بلال : 10

 

توضیحات خلاصه مورد نیاز:

برج مخابراتی منارا کوالالامپور

پنجمین برج بلند جهان با 421 متر ارتفاع که بر روی تپه های آناناس ساخته شده. از نکات جالب توجه دیگر این برج استفاده از هنر ایرانی توسط هنرمندان اصفهانی در طراحی و تزیینات این بناست.

میدان مردکا

میدان استقلال واقع در شهر کوالالامپور در کشور مالزی است و دلیلی که این اسم را روی آن گذاشتند این بود که در تاریخ 31 آگوست در سال 1957 میلادی، استقلال کشور مالزی به طور رسمی اعلام شد و پرچم بریتانیای کبیر در این روز برای آخرین بار پایین آورده شد و پرچم مالزی جایگزین پرچم انگلستان شد، از همین جهت هر ساله در همین روز برای آزادی مالزی مراسم و جشن های شادی برگزار می کنند

------------------------------------------------------------------------------------------------------------------------