سفر به مالزی- کوآلالامپور

 

 

اواسط آذرماه 98 بود که سفر ما (من به همراه همسر و پسر 2ساله ام ) به مالزی آغاز شد. ما با پرواز مستقیم ماهان ساعت 10 شب تهران را به مقصد کوآلالامپور ترک کردیم.

طبق اعلام خلبان 7 ساعت و 20 دقیقه در راه بودیم یعنی روز بعد به مالزی میرسیدیم که چون اونها 4ساعت و نیم از ما جلوتر بودند ما حدود ظهر به کوآلالامپور رسیدیم.

در هواپیما به خاطر نقشه آنلاینی که داشت دقت کردم ببینم از چه کشورهایی رد میشیم و مالزی در اطراف چه کشورهایی قرار  دارد. هواپیما از زاهدان رد شده وارد پاکستان و هند شد و با گذشتن از اقیانوس هند به مالزی رسید. با تحقیقی که درباره این کشور کرده بودم به این نتیجه رسیدم که ما احتمالا وارد 3 تمدن و سه آیین و ملیت (مالایی، هندو و چینی)خواهیم شد.

کوآلالامپور، پایتخت مالزی و بزرگترین شهر آن است. قدمت مالزی به اواسط قرن 19 میلادی برمی گردد.که در آن هنگام حاکم مالای عده ای را برای کار در معادن قلع به این منطقه فرستاد.

پایتخت اداری –حکومتی مالزی، شهر پوتراجایا ست.

کشورهای اطراف مالزی ، اندونزی، تایلند  و...می باشند و این کشور به خط استوا نزدیک است و همیشه گرم می باشد و کلا دارای دو فصل پربارش و کم بارش است.

 

روز اول

بعد از پیاده شدن از هواپیما وارد فرودگاه بزرگ کوآلالامپور شدیم . سفرنامه های دیگر دوستان را که مطالعه کرده بودم همگی گفته بودن احتمال گمشدن است با جمعیت حرکت کنید . ولی به نظر من این طوری نبود به راحتی با نگاه کردن به تابلوها و دنبال کردن علامت چمدان می توان به محل تحویل چمدان ها رسید.

برای رسیدن به محل تحویل چمدان می بایست سوار قطار شوید و پس از بررسی گذرنامه و گرفت ویزا به محل دریافت بارها راهنمایی خواهید شد.

پس از گرفتن چمدان ها مسئول تورمون رو پیدا کردیم و بعد از جمع شدن همه هم توری ها سوار ون شده و راهی محل اقامتان شدیم. در طول مسیر راهنما اطلاعات اولیه مثل تمام تورها و سیم کارت های ما را داد و شروع به معرفی تورهای خودشون کردن که چون من و همسرم از قبل تصمیم گرفته بودیم این سفر رو خودمون تجربه کنیم هیچ توری را قبول نکردیم.

اقامت ما در یک هتل سه ستاره معمولی بود(silka may tower hotel) و بر طبق قوانین کشور مالزی به ازای هر شب اقامت می بایست 10 رینگت مالیات پرداخت می کردیم. علاوه بر آن 50 رینگت هم به عنوان ودیعه از ما گرفتن که در موقع تحویل اتاق ها در صورت نبود مشکل پول رو برگرداندن(البته این ودیعه شامل همه هتل ها نمی شود).

اولین کاری که انجام دادیم تبدیل دلار ها به رینگت برای پرداخت مالیات و پیش پرداخت بود. خوشبختانه اطراف هتل ما صرافی های زیادی وجود داشت که با یکم پرس وجو به راحتی پیدا کردیم.

هوا گرم و شرجی بود و ما چون از هوای سرد تهران اومده بودیم هنوز به آب و هوا عادت نکرده بودیم. اگر کمی به انگلیسی تسلط داشته باشید مشکل زبان و برقراری ارتباط نخواهید داشت.

بعد از تحویل اتاق و کمی استراحت برای پیدا کردن موقعیت مکانی شروع به گشت و قدم زنی در خیابان های اطراف کردیم. نزدیک ترین ایستگاه مترو به ما ایستگاه مسجد جامع بود که با 10 دقیقه پیاده روی به آنجا میرسیدیم.

پس از آن نزدیک ترین مکان های دیدنیمیدان مردکا یا استقلال بود که با کمتر از 10 دقیقه پیاده روی به آنجا رسیدیم.(مجموع 20 دقیقه پیاده روی از هتل)

در یک طرف این میدان ساختمان عبدالصمد قرار داشت.یکی از ساختمان های زیبا و دارای سبک معماری اسلامی. قدمت آن به سال 1897 برمی گرده . البته اجازه ورود به این ساختمان وجود ندارد. در اطراف آن یک ساختمان قدیمی با گنبدهای مشکی وجود داشت که مشخص بود برای هندی هاست و خیلی جلب توجه میکرد.

در روبروی ساختمان عبدالصمد کلوپ سلطنتی سلانگو و در شمالش کلیسای سینت مری که یکی از قدیمی ترین کلیساهای فرقه انگلیکان در مالزیست، قراردارد.

در اطراف میدان مردکا بنای تاریخی دیگری به نام مسجد جامع وجود دارد که دارای معماری خاصی است.

در کنار مسجد جامع ساختمان قدیمی دیگری وجود دارد که دبیرخانه پیشین دولت استعماری انگلیس می باشد.

از میدان مردکا(استقلال)، به سمت محله چینی ها (china town) رفتیم که تقریبا 15 دقیقه پیاده روی داشت. این محله در خیابان Petaling قراردارد و به راحتی با تصاویری که از قبل دیده بودیم تونستیم پیداش کنیم.

محله ای سرزنده با تزئینات چینی و مغازه ها و رستوران های چینی. دو معبد در این منطقه وجود داشت.

معبد سری ماهاماریامان

قدیمی ترین معبد هندوهاست که در محله چینی ها و در خیابان Tun Hs Lee قرار دارد. این معبد به سبک معماری جنوب هند ساخته شده است و یک برج 5طبقه می باشد. دارای یک دروازه هرمی شکل با کنده کاری های زیبای خدایان هندو که با سنگ های قیمتی تزیین شده بود.. این بنا در سال 1873 ساخته شده است.

 

معبد سین سیز شی یه

معبد زیبای چینی که وقتی ما رسیدیم بسته شده بود و فقط از بیرون تماشا کردیم . البته عکس های اون رو قبلا دیده بودیم.

یعد از اونجا به سمت هتل حرکت کردیم که چون پسرمون خسته شده بود و گشنه بود سرراه به KFC رفتیم تا هم استراحت کنیم و هم یه چیزی بخوریم.

 

روز دوم

امروز تصمیم گرفتیم به دیدن برج های دوقلوی پتروناس بریم.از ایستگاه مسجد جامع وارد مترو شدیم و برای ایستگاه KLCC بلیت گرفتیم. خود ایستگاه KLCC هم دارای رستوران ها و مغازه های زیادی است که دیدن آن خالی از لطف نیست. از ایستگاه که خارج شدیم با 5دقیقه پیاده روی به برج های دوقلو رسیدیم که معماری فوق العاده ای دارد و پر ابهت است. پیشنهاد میکنم این برج رو در شب هم ببینید و یک مجتمع تجاری در زیر آن هست که دیدنی است.

 

اطلاعاتی که از برج کسب کردم:

بلندترین برج دوقلوی جهان است که با احتساب آنتن بالای آن 452 متر می باشد. هر برج 88 طبقه است و 78 آسانسور دارد. این برج از زیر توسط مرکز خرید سوریا به هم متصل هستند. همچنین در طبقات 41 و 42 این دو برج به هم متصل هستند. ارتفاع پل 175 متر و طول آن 56 متر است.

ساخت برج در سال 1995 شروع شده و درمدت 3سال به اتمام رسید. نکته جالب آنکه یکی از برج ها توسط ژاپنی ها و دیگری توسط کره ای ها در یک رقابت ساخته شده است.

بعداز بازدید از برج های دوقلو به سمت برج مخابراتی KL رفتیم.

برای رسیدن به آن  من پیشنهاد پیاده روی را میدهم. بعد از برج دو قلو با کمتر از یک ربع پیاده روی به آن خواهید رسید و آن منطقه اینقدر زیبا و جذاب هست که ارزش قدم زدن و دیدن فضا را دارد. به ابتدای مسیر ورودی برج که میرسید ون هایی هست که شما را به صورت رایگان به بالا و به ابتدای برج می رساند. این مسیر کوتاه است و می توان با کمی پیاده روی به آنجا رسید ولی دارای شیب تندی می باشد.

 

اطلاعات برج KL:

اهالی مالزی به آن menara  می گویند و در سال 1994 ساخته شده است. ارتفاع آن 421 متر است. اعجاب آورترین چشم انداز شهر مالزی هست و تقریبا از همه جای شهر مشخص است. این برج هشتمین سازه مرتفع مستقل دنیا و پنجمین برج مخابراتی دنیاست.منجمان مسلمان برای رصد ماه از این برج استفاده می کنند.

بعد از آن به دیدن خانه وارونه رفتیم.

 

خانه وارونه

در کنار برج مخابراتی KLقرار دارد . يک خانه سنتی انگليسی دو طبقه با اتاق‌های خواب، آشپزخانه و هال که بنا و تمام اثاثيه آن وارونه هستند. اين خانه با باغی همراه با گل‌های مصنوعی، چمن و درختان احاطه شده. در ورودی خانه  ماشين کلاسيک زرد رنگ و وارونه قرار داره که سوژه‌ای جالب برای عکاسيه .

حتما پیشنهاد می کنم دیدن آن را ازدست ندهید.این خانه به سبک خانه های دو طبقه انگلیسی می باشد. ورودي براي هر نفر بزرگسال 24 رينگيت و كودك 19رينگيته و هر گروه نيم ساعت فرصت داره تا در قسمت هاي مختلف خونه عكاسي كنه.

پ

پس از بازدید به سمت ایستگاه مترو رفتیم و برای استراحت و خوردن ناهار به سمت هتل حرکت کردیم. بعد از ظهر تصمیم گرفتیم سری به محله هندی ها بزنیم.

 

محله هندی ها

برای  رسیدن به این محله می بایست به ایستگاه KL Sentral بروید. پس از خارج شدن از ایستگاه با اتوبوس های GO KL  به صورت رایگان تا نزدیکی آنجا رفتیم و با کمی پیاده روی به آنجا رسیدیم. از ایستگاه مترو حدود 10 دقیقه پیاده هم می توان به اینجا رسید.

این محله  در منطقه Brick fields  قرار دارد و در سال 2009 توسط نخست وزیر هند و مالزی نامگذاری شد. شما با قدم زدن در این منطقه با آداب و رسوم و لباس ها و خوراک ها ی هندی آشنا خواهید شد. یک معبد و یا آرامگاه نیز در این منطقه وجود دارد.

ما در اینجا کمی میوه خریدیم و پیاده به سمت ایستگاه مترو حرکت کردیم و به هتل برگشتیم.

روز سوم:

تصمیم گرفته بودیم که امروز به یکی از خاص ترین مناطق کوآلالامپور یعنی غار باتو بریم.

برای رسیدن به اون به راحتی با مترو یا هر وسیله دیگه ای خودتون رو به ایستگاه KL Sentral برسونید و از آنجا خط آبی رنگ شماره یک قطار KTM را سوار شوید و در آخرین ایستگاه Batu Caves پیاده شوید.

ما چون تصمیم داشتیم روز بعد به هایلند جنتینگHighland Genting بریم بعد از رسیدن به ایستگاه kl Sentral  به دنبال محل فروش Go Genting رفتیم (در طبقه همکف) و برای فردا ساعت 10.30 صبح بلیت گرفتیم و برگشتمون هم ساعت 14.30 بود. اگر قصد بازی کردن و یا غذا خوردن در رستوران یا خرید را در این منطقه دارید این مدت زمان کافی نیست. قیمت بلیت هر نفر 27.8 رینگت

این باجه ها تا ساعت 6 بیشتر باز نیستند و بلیت رفت و برگشت به همراه بلیت تله کابین رو می توانید از اینجا تهیه کنید.

 

غار های باتو Batu Caves

نام معبدی است در 13 کیلومتری شمال شهر . این معبد به دلیل نزدیکی به تپه ها و مجموعه غارهای اطرافش و نزدیکی رودخانه باتو که در پشت این تپه واقع شده، به این نام مشهور است. این معبد از معروفترین معابد دین هندو در خارج از کشورشان است. از نظر زمین شناسی 400میلیون سال قدمت دارد. جالب است بدانید صاحب اصلی این منطقه میمون ها بودند . بعد از میمون ها مردمان قبیله temuan از این غارها به عنوان سرپناه استفاده می کردند.

در سال 1860میلادی چینی هایی که به مالزی مهاجرت کردند به دنبال استخراج چلغوز برای حاصلخیز کردن خاک های کشاورزیشان به این تپه ها آمدند. اما ویلیام هوراندی Horandy William با شناسایی غار در سال 1887 آن را ثبت کرد و نامش را جاودانه کرد در سال 1891 بازرگان مشهور هندی در مالزی با یکی از بزرگان تاریخ مذهبی هندو این معبد را بنا کردند . در سال 1920 تعداد 272 پله برای دسترسی آسان تر به غارها در این معبد بنا شد.

در راه بازگشت پسرمون تو قطار خوابش برد به خاطر همین ما برگشتیم به هتل و استراحت کردیم. به هنگام غروب برای بازدید از خیابان ها و مراکز تجاری و خرید بلیت دهکده فرانسوی-ژاپنی به  منطقه بوکیت بینتانگ Buckit Bintang  رفتیم. برای رسیدن به این منطقه ما از مترو استفاده کردیم.

اول از همه رفتیم Starbox و دو تا قهوه خوردیم که البته با شلوغ کاری پسرمون یه جورایی از دماغمون در اومد. هوا کمی بارونی شده بود. وقتی اومدیم بیرون نوازندگان خیابونی در حال اجرای آهنگ بودند که برای پسرم خیلی جالب بود. یکم وایستادیم و بعد به دنبال ساختمان برجایا تایمز اسکوئر(Berjaya Times Square) رفتیم و طبق آدرسی که داشتیم مستقيم به طبقه هشتم رفتيم و به راحتي مغازه اي كه تور ميفروخت پيدا كرديم.

نکته ای که در اینجا وجود دارد اینه که این مغازه تور غار باتو و دهکده فرانسوی رو باهم میفروشه یعنی یک پکیج هست. ما چون غار باتو رو رفته بودیم نمی خواستیم دوباره اونجا رو ببینیم ولی این پکیج قابل تغییر نبود. تنها کاری که تونستیم انجام بدیم و شانس هم با ما یار بود این بود که یک زوج ایرانی دیگه هم موقعیت مشابه ما را داشتند که آقای فروشنده گفت اگر می خواین می تونیم با اونها هماهنگ بشیم و مستقیم با یک ماشین فقط به کولمار تروپیکال (دهکده فرانسوی-ژاپنی) بریم. ما هم قبول کردیم چون با بچه کوچیک دیدن دوباره و مسافت های طی شده برامون سخت بود. ولی در قیمت تور تفاوتی ایجاد نکرد. برای دو روز اینده تور را رزرو کردیم. و قرار شد راننده ساعت 9 صبح جلوی هتل منتظر ما باشد.

قیمت تورهر نفر 60 رینگت

اگر تنها قصد دیدن Berjaya Hills  را دارید شاتل هایی وجود دارد که شما را از برجایا تایمز اسکوئر سوار کرده و به دهکده می برد و بر می گرداند. این شاتل ها 2 یا 3 بار در طول روز حرکت می کنند. برای تهیه بلیت باید به هتل برجایا اسکوئر بروید که چسبیده به مرکز خرید برجایا ست . اگر اشتباه نکنم طبقه 9 این هتل محل فروش بلیت ها می باشد. (ساعت و طبقه را از نگهبانی می توانید سوال کنید). در قیمت تفاوتی ندارد مشابه تور بالاست.

به خاطر نزدیک بودن به روزهای کریسمس و سال نو میلادی این مرکز خرید تزئینات خیلی قشنگی داشت و یک قطار کوچیک هم برای بچه ها گذاشته بودن که می تونستیم بلیت تهیه کنیم و دور پاساژ با قطار بگردند. کلی عکس گرفتیم و پسرمون بازی کرد و بعد برگشتیم به هتل.

 

نزدیک هتلمون یک رستوران ترکی بود که کباب ترکی داشت . رفتیم اونجا و شام خوردیم و بعد رفتیم هتل.

 

روز چهارم:

بلییتمون برای هایلند جنتینگ (Highland Genting)ساعت  10.30بود. تصمیم گرفتیم یکم زودتر بریم تا محل ایستگاه اتوبوس رو با خیال راحت پیدا کنیم. پس با مترو خودمون رو به ایستگاه KL Sentral  رسوندیم و از اونجا به قسمت ترمینال اتوبوس ها رفتیم. دکه GO Genting کاملا مشخص است.

اگر از ایستگاه مترو از طرف مجتمع تجاری از ساختمان خارج شوید با کمتر از 5دقیقه پیاده روی به ترمینال اتوبوس ها خواهید رسید.(اگر بپرسید یا بلیت را نشون بدید راهنماییتون می کنند)

این مکان در 56 کیلومتری شمال شهر کوآلالامپور واقع شده است. این منطقه در بالای یکی از رشته کوههای تیتی وانگ ساTiti wangsa به ارتفاع 1860 متر قرار گرفته است. تلکابین این مجموعه در سال 1997 ساخته شده است و طول آن حدود 3.38 کیلومتر می باشد که مسیر آن تقریبا 11 دقیقه طول می کشد.

وقتی از اتوبوس پیاده میشوید به طبقات بالا رفته و به کمک تابلوها که عکس تله کابین روش نمایش داده شده و یا کلمه sky دنبال کنید به مجموعه تله کابین میرسید. چون بلیت دارید نیازی نیست تو صف بایستید با نشون دادن بلیت به ردیفی که برای سوار شدن باید بروید راهنمایی می شوید.

در میانه راه یک ایستگاه دارد که می توانید برای بازدید از معبد چین سویی در این ایستگاه پیاده شوید و مجددا به همین ایستگاه برگردید و به بالای بلندی(ایستگاه آخر بروید).

معبد چین سویی

ایستگاه اول تله کابین به همین نام است. زمانی که از تله کابین پیاده می شوید پله های برقی شما را به این معبد هدایت می کنند. در سال 1975 ساخت آن شروع شده و در سال 1994 افتتاح شده است. در داخل این معبد مجسمه کینگ سویی قرار دارد که یک راهب بودایی بوده است.معبد بهشت و جهنم در کنار این معابد چینی قرار دارد و طبیعت آنجا بسیار چشم نواز است.

پس از بازدید از معبد و کمی استراحت مجدد به ایستگاه تله کابین برگشتیم و به قسمت بالایی رفتیم. این مجموعه شامل هتل، زمین های بازی، رستوران ها، شهربازی، برندهای خرید تجاری و کازینو می باشد.

نکته: زمان خرید بلیت رفت و برگشت دقت کنید کمتر از 4 ساعت فاصله زمانی برای آن درنظر نگیرید.

موقع برگشت اتوبوس تاخیر داشت و تقریبا با نیم ساعت تاخیر حرکت کردیم. وقتی به محل سوار شدن اتوبوس برمی گردین(همونجاییکه از اتوبوس پیاده شدین) از روی مانیتوری که در آنجا قرار دارد شماره اتوبوس رو پیدا کرده و شماره سکویی که قراره سوار شوید را پیدا کنید.

چون در طول مسیر مجدد پسرمون خواب خوبی کرده بود تصمیم گرفتیم به هتل نریم و رفتیم به مرکز خرید سنترال مارکت.Central Market. برای رسیدن به این مرکز خرید باید خودتون رو به ایستگاه Pssar seni برسونید. ما با مترو به اونجا رفتیم و یه کمی تو مرکز خرید گشت زدیم. کمی سوغاتی و شکلات خریدیم، برگشتیم هتل و پسرمون رو بردیم استخر و برای شام رفتیم همون رستوران ترکی نزدیک هتل.

 

روز پنجم:

طبق قرار آقای راننده ساعت 9.15 به همراه زوج ایرانی که با آنها همسفر بودیم جلوی هتل ما را سوار کرد و به سمت برجایا هیلز(Berjaya Hills) یا کولمار تروپیکال (Kolmar Tropical)حرکت کردیم. این منطقه یکی از زیبا ترین دیدنی های شهر است . پس از پرداخت ورودی وارد دهکده فرانسوی ها می شوید.

و از آنجا هر یک ساعت یک mini Bus میاد و بازدیدکنندگان را به دهکده ژاپنی در همان برجایا هیلز میبره. محل سوار شدن مینی باس ها مشخص است و معمولا یکی دوتا مینی باس پارک شده و محلی هم داره برای انتظار که سقف داره و صندلی و می توانید اونجا در انتظار حرکت ماشین بمونید. در کنار قسمت انتظار هم تابلویی وجود داره که ساعت دقیق حرکت مینی باس ها را اعلام کرده.

این مجموعه شامل دو دهکده الهام گرفته از ژاپن و فرانسه می باشد. علاوه بر آن دارای بازی های متنوع مانند موتور سواری ATV، zip line ، باغ وحش و زمین بازی ، ژوراسیک و .. می باشد که به جز بازدید از دو دهکده بقیه موارد هزینه جداگانه دارند و زمان حرکت مینی باس ها به سمت این مجموعه ها بر روی تابلویی که گفتم نوشته شده است. این مجموعه در ارتفاع 800 متری از سطح دریا و در دل جنگل می باشد. به زبان محلی به آن Bukit Tinggi گفته می شود.

 

دهکده فرانسوی

این دهکده مشابه دهکده کولمار در قرن 18 میلادی در یکی از روستاهای فرانسه در ایالت آلزاس می باشد. دارای هتل، رستوران، استخر، درمانگاه و زمین بازی می باشد. ما تا ساعت 3 بعد از ظهر بیشتر اونجا نبودیم ولی ساعت 4 ظاهرا مراسم رقص محلی داشتند.

دهکده ژاپنی

این دهکده الهام گرفته از دهکده بودیان ژاپنی است. بعد از اینکه از ماشین پیاده میشوید حدود 50تا پله رو باید به سمت بالا برید و بعد از آنجا هم یک پیاده روی دارید با شیب ملایم تا به محلی میرسید که یک عکاس ایستاده و در صورت تمایل ازتون عکس میگیره. بعد از اونجا به دلخواه از قسسمت های مختلف بازدید می کنید.

در یک قسمت از این دهکده چند خانه ژاپنی قرار گرفته که در یکی از آنها کیمونو (لباس ژاپنی ) کرایه می دادند و می تونستید بپوشید و با دوربین های خودتون عکس بگیرید. هزینه هر لباس 20 رینگت بود. در اینجا یک رستوران هم وجود داشت.

ما یک ساعت را جهت بازدید از این منطقه تعیین کردیم و با اتوبوس بعدی به دهکده فرانسوی برگشتیم. ساعت 3 بعد از ظهر قرار بود راننده بیاد دنبالمون ولی پسرکمون ساعت 2-2.15 خسته شد و خوابش گرفت. به راننده زنگ زدیم و ازش خواستیم اگر امکان داره زودتر برگردیم ولی شماره همراهانمون رو نداشتیم. ازش خواستیم با اونها تماس بگیره یا شمارشو به ما بده که ظاهرا با اونها تماس نگرفت ولی اومد و به ما اجازه داد که تا ساعت 3 در ماشین بمونیم که کوچولومون در ماشین خوابید تا به هتل رسیدیم.

بعد از کمی استراحت تصمیم گرفتیم بریم به محله بوکینگ بینتانگ و در خیابان معروف جالان آلور  شام بخوریم. سرتا سر این خیابون در دوطرف رستوران هایی است که میز و صندلی های آنها تا وسط خیابان ادامه دارد و انواع غذاهای دریایی و محلی را می توانید در آنجا پیدا کنید.در چپ و راست افرادی را می بینید که شمارا به رستوران ها دعوت می کنند. ما یکی از رستوران ها را انتخاب کردیم و ماهی و کتف سوخاری سفارش دادیم. خیلی خوشمزه بود و ما راضی بودیم. تنها یک نکته وجود داره تو منو قیمت ها یی که نوشتن مثلا مربوط به 100گرم یا 200 گرم میشه ولی خوب ماهی که 200 گرم نیست در نتیجه قیمت ها بیشتر از چیزی میشه که توی منو هست.

منطقه بوکینک بینتانگ بسیار زنده و پر از مراکز تجاری و بزرگ است که دیدنشون خالی از لطف نیست.

روز ششم:

طبق برنامه ریزیمون امروز باید به باغ وحش میرفتیم. با تحقیقاتی که کردیم متوجه شدیم که در کوآلالامپور چند تا باغ وحش وجود دارد. یکی همون باغ وحش ملی (Negara zoo)، یکی دیگه آفا موسی است. باغ وحش آفا موسی خیلی دورتر از نگاراست. ما تصمیم گرفتیم همون نگارا رو بریم. بیشتر به خاطر پسرمون که به حیوانات علاقه منده.

با مترو به ایستگاهWangsa Majuo رفتیم و از اونجا با تاکسی با هزینه 10 رینگت به باغ وحش رسیدیم. همسرم سعی کرد grab بگیره ولی ایننترنت همراهی نکرد. البته از نظر قیمت فرقی نمی کرد و راننده هم از تاکسیمتر استفاده کرد البته قبلش هم بهمون گفته بود که همین مبلغ میشه.

بلیت باغ وحش نفری 82 رینگت بود.

قبل از سفر در یکی از سفرنامه ها پیشنهاد شده بود که از ماشین های داخل باغ وحش استفاده بشه من اصلا پیشنهاد نمی کنم و قبول ندارم . ما از ماشین استفاده کردیم البته بگم که بابت هر نفر  حدودا 12 رینگت باید پرداخت کردیم و فقط یک ایستگاه داره که نگه میداره و شما می تونین اون منطقه رو ببینین و مجدد به ایستگاه برگردین و با اولین ماشینی که میاد مجدد به محل سوار شدنتون برگردین.

در کل ما مجبور شدیم مجدد برای اینکه بهتر همه جا رو ببینیم مسیر کوتاهی رو که سوار ماشین بودیم پیاده برگشتیم و تماشا کردیم.

اون قدر منطقه وسیع نیست که نشه پیاده گشت زد و این قدر حیوانات جذاب هستند که خسته نمی شوید و البته در این روز هوا بارونی شد و ما اون جوری که دلمون می خواست نتونستیم برخی از حیوانات رو ببینیم چون به خاطر بارون سرپناه گرفته بودن یا تو لانه هایشان بودند.

باغ وحش زیبایی بود و حیوانات در منطقه وسیعی زندگی می کردند و کمتر حس زندانی بودن داشتند.

از جمله حیواناتی که در این باغ وحش دیدیم: انواع آبزیان، ماهیها، فیل، اسب آبی، پنگوئن، پاندا،شیر، ببر، زرافه، تمساح، انواع میمون و شانپانزه، لاشخور، شتر و ...

تو قسمت پاندا ها یه رستوران کوچیک هم هست که می تونین ازش استفاده کنید. در جاهای مختلف و به هنگام ورود هم ازتون اگر بخواین عکس میگیرن. موقع برگشت بارون خیلی شدید شد و به سختی تونستیم Grab پیدا کنیم و با هزینه  15 رینگت  به ایستگاه Wangsa Majuo برگشتیم  و با مترو به هتل اومدیم.

کمی استراحت کردیم و تصمیم گرفتیم شب به منطقه بوکینگ بینتانگ بریم و اونجا شام بخوریم. وقتی از مترو بیرون اومدیم  یه مغازه شیرینی و نون فانتزی سر راهمون بود که از اونجا چند تا نون خریدیم و در حال قدم زدن خوردیم و خیلی خوشمزه بودن. بعد گشت زنی برای شام یک شعبه از پیتزا هات رو پیدا کردیم و اونجا شام خوردیم.و به هتل برگشتیم.

 

 روز هفتم

امروز آخرین روز سفرمون هست. به خاطر پسرمون از ایران تصمیم گرفته بودیم که به پارک آبی نریم چون قطعا نمی تونستیم از همه امکاناتش استفاده کنیم و باید فقط قسمت کودکان می موندیم. به خاطر همین بعد از خوردن صبحانه رفتیم استخر هتل و خانوادگی شنا کردیم.

بعد برگشتیم و وسایلمون رو جمع کردیم و رفتیم تا کمی قدم بزنیم. در گشت زنی هامون متوجه شدیم که روبروی هتلمون یک هایپر مارکت بزرگ وجود داره. رفتیم اونجا و یکم خرید کردیم و گشت زدیم و برای استراحت برگشتیم هتل.

بعد از ظهر برای تماشای برج های پترونانس در شب به محله KLCC برگشتیم. و برای شام هم از همون مرکز خریدی که به مترو وصل بود یک رستوران به نام chicken and rice رو انتخاب کردیم و شام خوردیم. بعد متوجه مغازه مورد علاقه ام شدم DIY  و یک ساعتی رو در آنجا گشت زدیم و یه خرید کوچیک کردیم و برای آخرین بار سوار قطار شدیم در این شهر و به هتل برگشتیم.

روز آخر

طبق هماهنگی انجام شده آژانس در روز قبل، ساعت 7.30 صبح ماشین دم هتل برای حرکت به سمت فرودگاه آماده بود و ما قبل از اون کارهای Check Out  هتل رو انجام دادیم و صبحانه خوردیم . پرواز ما ساعت 12:40 ظهر بود و تقریبا بدون تاخیر انجام شد. با توجه به اینکه 50 رینگت بیعانه هتل رو داشتیم دوست داشتیم از free shop یه چیزی بگیریم ولی اینقدر همه چیز به پول ما گرون میشد که به گرفتن چندتا تنقلات برای پسرمون بسنده کردیم.

 

نکات مهم:

• برای سوار شدن به مترو ها خودتون باید از دستگاههایی که وجود دارن مسیرو انتخاب کنید و با پرداخت مبلغ، سکه های پلاستیکی به ازای هر نفر میده.
• اگر پول خرد برای خرید بلیت ندارید از باجه هایی که هست استفاده کنید . پرسنل اونجا براتون تبدیل می کنند. اگر در ایستگاهی مسیر عوض کردین به هنگام خروج سکه هاتون چون اعتبار نداره خطا میده و از گیت نمی تونین رد بشین. به باجه هایی که هست مراجعه کنید و بهشون بگین که خط عوض کردین. اونا چک می کنند و مابه التفاوت مبلغ و ازتون میگیرن و سکه جدید میدن بهتون.
• به علت رطوبت و شرجی بودن هوا، نوشیدنی هایی بنام+ 100 وجود دارد در طعم های مختلف که حتما به خاطر آبی که بدن ازدست میده بخورید و باعث رفع تشنگی هم میشود.پسر ما عاشقش شده بود و روزی یکی میخورد.
• یکی از شهرهای دیدنی مالزی پوتراجایا می باشد که پایتخت سیاسی مالزی به شمار می آید، ما نخواستیم بریم ولی هم آژانس ها در همون روز اول بهتون پیشنهاد میدن که برین و هم ظاهرا با قطار طی  20 دقیقه میتونین به اونجا برسین.
• هنگامی که به بازدید غارهای باتو و یا دیگر معابد می روید. لباس پوشیده بپوشید. لباس های کوتاه برای خانم ها مجاز نیست و بهشون پارچه ای میدن که باید دور خودشون بپیچن.

 

 نویسنده: حمیدرضا شمالی