با سرندپیتی تا سرندیپ (سفرنامه سریلانکا)

   روز سوم: شنبه 4 آبان 98

بازدید از جاذبه های گردشگری کندی شامل معبد دندان بودا، کارخانه چای، باغ گیاهان داروئی، نمایش سنتی کندی

 

نقشه شماره 10 -  مسیر حرکت در روزسوم و چهارم سفر

صبحگاهان با صدای پرندگان از خواب برخواستم. هنوز خسته بودم و دوست داشتم تا ظهر به خوابم ادامه دهم. آبی به دست و رویم زدم و از اتاق هتل خارج شدم. در سمت راست درب اتاقمان، تراس قرار داشت. درب تراس باز بود و نسیمی خنک صورتم را نوازش می کرد. یک دست میز و صندلی کنار تراس قرار داشت. صندلی را عقب کشیدم و روی آن نشستم. منظره مقابلم بی نهایت زیبا بود و خواب را از چشمانم ربود. چشمانم را می بستم تا خنکای نسیم را روی صورتم بهتر احساس کنم. دوست داشتم مهدی را بیدار کنم و منظره را به او نشان دهم. دیشب آنقدر خسته بودیم و دیر به هتل رسیده بودیم که اصلا متوجه موقعیت هتل نشده بودم.

تصویر شماره 86 -  روی صندلی نشستم و چشمانم را بستم تا خنکای نسیم را روی صورتم بهتر احساس کنم

هتل خلوت بود و هیچ چیز نمی توانست آرامش مرا به هم بزند. دقایقی همانطور روی صندلی نشستم. بعد از چند روز مسافرت، نخستین باری بود که می توانستم دقایقی را خلوت و ریلکس کنم. دوست داشتم آنقدر فرصت داشتیم که این دقایق نشستن را طولانی تر و تبدیل به ساعت ها کنم. اما مدت زمان سفر ما کم بود و فرصتی برای کسب آرامش نداشتم. دلم به این خوش بود برای شب آخر سفرمان، کلبه ای ساحلی در تانگاله گرفته ام و دو روز آخر به دور از هیاهو، خستگی برنامه های فشرده روزهای آغازین سفر را از تن به در خواهیم کرد. از صندلی بلند شدم و به اتاق بازگشتم و مهدی را بیدار کردم. اتاق ما در طبقه دوم هتل بود. از طبقه بالا می توانستم میز صبحانه را که در تراس طبقه همکف قرار داشت ببینم.

تصویر شماره 87 -  از بالا می توانستم میز صبحانه که در تراس طبقه همکف بود را ببینم

دوست داشتم حال که میز صبحانه در تراس هتل چیده شده است، ویوی خوبی هم داشته باشد تا لذت میل کردن صبحانه بیشتر شود. وقتی به کنار میز رسیدم خوشحال شدم. زیرا چشم انداز بدیعی از شهر کندی در مقابلمان بود که بسیار زیبا بود.

تصویر شماره 88 -  صبحانه را با تماشای این منظره میل می کردیم

صبحانه را با تماشای منظره ای که در عکس بالا می بینید، میل کردیم. تنوع صبحانه بسیار خوب بود و تقریباً همه چیز وجود داشت. از صبحانه بهتر، میهمان نوازی مالک هتل بود. امروز فقط یکی از هفت اتاق هتل میهمان داشت که من و مهدی بودیم و این باعث شده بود مالک هتل خدمات را به نحوی عالی ارائه دهد. مالک هتل و برادرخانمش، تنها پرسنل هتل بودند و دو نفری هتل را اداره می کردند. آنها به خوبی روی تمیزی و نظافت حساس بودند و از این بابت آنها را تحسین می کردم. در حین خوردن صبحانه، کومار هم رسیده بود و در حیاط منتظرمان نشسته بود.

تصویر شماره 89 -  صبحانه هتل - میهمان نوازی صاحب هتل ستودنی بود

بعد از صرف صبحانه بلافاصله حاضر شدیم و به دنبال سه تفنگدار رفتیم. سه تفنگدار از وضعیت آپارتمانشان چندان راضی نبودند و از وجود حشرات گله می کردند. به نظرم وجود حشره حتی در بهترین هتل های سریلانکا امری اجتناب ناپذیر است. اصولاً در هتل های مناطق استوایی - به جهت آب و هوای خاص - دیدن حشرات و حتی حیواناتی مثل قورباغه و لاک پشت، امری طبیعی است.

 پلن اصلی امروز، بازدید از معبد دندان بوداست که یکی از مهمترین و مشهورترین معابد بودائی است. همچنین برنامه بعدی، دیدن جشن دیپاوالی در معابد هندو بود. کومار گفت بهترین زمان اجرای هر دوی این برنامه ها عصر است و قرار شد اجرای این دو برنامه عصر امروز انجام شود. با این حساب تا عصر فرصت داشتیم که سایر جاذبه های شهر کندی را ببینیم.

تصویر شماره 90 -  اگر قرار باشد با سرعت 10 کیلومتر حرکت کنیم؛ ترجیح میدادم تخمه بخرم و پیاده مسیر را طی کنم!

وضعیت خیابان های فرعی شهر کندی زیاد مناسب نبود و گاهی در ترافیک گیر می کردیم. در بعضی خیابان ها سرعت مجاز  فقط ده کیلومتر بر ساعت بود و دیدن "تابلوی سرعت مجاز ده کیلومتر" برای من باورکردنی نبود. سرعت پیاده روی انسان کمی کمتر از ده کیلومتر است و اگر قرار بود با خودرو و با سرعت ده کیلومتر حرکت کنیم، اصلاً فلسفه وجودی خودرو برایم زیر سوال می رفت! به شخصه اگر قرار باشد با سرعت ده کیلومتر رانندگی کنم، ترجیح می دهم تخمه بخرم و پیاده مسیر را طی کنم! هر چند به دلیل ترافیک عملاً سرعتمان به همان ده کیلومتر که مجاز بود هم نمی رسید.

تصویر شماره 91 -  ویو پوینتی که نمایی زیبا از شهر و دریاچه کندی داشت

ترافیک را پشت سر گذاشتیم و به یکی از View Point های شهر کندی رسیدیم. کومار توقف کرد تا منظره دریاچه کندی را از آنجا ببینیم. سریلانکا علی رغم اینکه کشوری فقیر است، به درستی حساب ویژه ای روی درآمد گردشگری و جذب توریست باز کرده است. ایجاد این View Point ها و ساخت سرویس های بهداشتی تمیز و یا ارائه ویزای فرودگاهی برای مردم بسیاری از کشورها را می توانستم در راستای سیاست دولت سریلانکا برای جذب توریست ارزیابی کنم. اما در سریلانکا ما برای ورودیه اکثر جاذبه تاریخی باید حداقل 30-25 دلار می پرداختیم که به نظرم غیر منصفانه بود. حال که بحث به اینجا کشید، بد نیست در خصوص زیر ساخت های حمل و نقل در سریلانکا توضیحاتی خدمت دوستان عرض نمایم:

زیر ساخت های حمل و نقل در سریلانکا چگونه است؟ وضعیت حمل و نقل عمومی چگونه است؟

 سریلانکا از جهت زیر ساخت های حمل و نقل بسیار ضعیف است و این موضوع باید یکی از فاکتورهای مهم هنگام تصمیم گیری در خصوص محاسبه مدت اقامت توسط توریست ها باشد. در تمام این کشور تنها یک آزاد راه وجود دارد که سرعت مجاز در آن 80 کیلومتر بر ساعت است. سایر جاده های بین شهری دارای دو لاین است که یک لاین برای رفت و یک لاین برای برگشت است و سبقت گرفتن در آن دشوار و خطرناک است. وضعیت آسفالت در جاده های بین شهری اصلی مناسب است اما در فرعی ها کیفیت ساخت خیابان ها بالا نیست.

تصویر شماره 92 -  حمل و نقل عمومی در سریلانکا

جاده های این کشور همواره با خطر ریزش کوه یا رانش زمین مواجه هستند و اگر جاده اصلی به هر دلیلی بسته شود، راننده مجبور است از جاده های فرعی و مسیرهای جایگزین شما را به مقصد ببرد. غالباً مسیرهای فرعی در کوهستان و جنگل به شکلی غیر منطقی بی کیفیت است و زمان سفر را به شدت طولانی می کند.

عمده سوخت مصرفی خودروها در این کشور بنزین و گازوئیل است. نرخ بنزین هر لیتر 132 روپیه (0.73 دلار) و گازوئیل هر لیتر 104 روپیه (0.57 دلار) است.

تصویر شماره 93 -  پمپ بنزین در سریلانکا

خودروهای هیبریدی نیز در این کشور فراوان است و در برخی مجتمع های تجاری ایستگاههای شارژ الکترونیکی تعبیه شده است.

تصویر شماره 94 -  ایستگاههای شارژ خودروهای هیبریدی

بصورت کلی توریست ها از چهار روش زیر برای جابجائی بین شهرهای سریلانکا استفاده می کنند:

1-قطار

جابجائی با قطار در سریلانکا، خود یک جاذبه توریستی است. اما قطارهای سیستم ریلی سریلانکا اغلب قدیمی، کُند و توقف های زیادی دارد. ضمن اینکه گاهی مسیرهای ریلی طولانی تر از جاده ها هستند. جابجائی با قطار باعث صرفه جویی زیادی در هزینه های مستقیم شما خواهد شد، اما با طولانی تر کردن زمان کلی سفر، هزینه اضافی برای هتل، غذا و...  به شما تحمیل می کند. در این کشور مترو وجود ندارد و بخش عمده مسیر حمل و نقل ریلی بین شهری در زمان استعمار انگلستان ساخته شده است. 

تصویر شماره 95 -  قطار ما در مسیر کندی به الا

2- اتوبوس

اتوبوسهای سریلانکا قدیمی است و دیدن این اتوبوس ها می تواند برای ما جالب باشد. اغلب مردم محلی برای جابجائی بین شهرها از اتوبوس استفاده می کنند. هزینه کرایه اتوبوس ها پائین است ولی دیر به دیر حرکت می کنند. مطابق آنچه بنده در جاده های سریلانکا دیدم، شیوه رانندگی برخی از رانندگان اتوبوس در جاده ها واقعاً خطرناک است و گاهی سبقت های خطرناک می گیرند. اتوبوس های بین شهری دارای حداقل امکانات رفاهی است. برخی از این اتوبوس ها سراسر بدنه خودرو را با استیکر پوشانده اند که جذابیت های بصری زیادی ایجاد کرده است.

تصویر شماره 96 -  ترمینال اتوبوس های بین شهری در کنار خیابان

تصویر شماره 97 -  داخل اتوبوس های بین شهری

ترمینال اتوبوس های بین شهری فقط در برخی شهرهای بزرگ دارای ساختمان هستند و در سایر شهرها ترمینال های بین شهری همانند ایستگاه اتوبوس درون شهری است.

 

فیلم شماره 6 - بافت شهری کندی و ترمینال اتوبوس های بین شهری

 

تصویر شماره 98 -  ترمینال اتوبوس های بین شهری

3- کرایه خودرو

کرایه خودرو "با راننده" از حدود 40 دلار در روز آغاز می شود. کرایه خودرو "بدون راننده" از حدود 20 دلار در روز آغاز می شود و بسته به نوع ماشین این قیمت ها افزایش می یابد. ما برای اجاره ون تویوتای کولر دار "با راننده" مبلغ 50 دلار روزانه می پرداختیم. راننده در طول سفر همراه ما بود و شب ها پس از پیاده کردن ما در هتل، یا در همان هتل اقامت می کرد و یا به سوئیت های مخصوص رانندگان که در اکثر شهرها وجود دارد می رفت.  محدودیتی از لحاظ کیلومتر طی شده وجود نداشت. در زمان اجاره خودرو با راننده، همه هزینه های خودرو و راننده شامل بنزین، هزینه پارکینگ، اقامت راننده و ... بعهده راننده است و هیچ هزینه اضافه دیگری نسبت به قیمت توافق شده پرداخت نخواهد شد. داشتن کولر یکی نکاتی است که باید هنگام اجاره خودرو به آن توجه کرد.

تصویر شماره 99 -  این ون با رانندگی کومار، یک هفته همسفر ما بود

اگر قصد اجاره خودرو با راننده را دارید، می توانید از آقای پراسان کمک بگیرید. نخستین بار سالها پیش در وبلاگ شیما و علی که یک زوج توریست هستند، این فرد معرفی شد و سپس افراد زیادی از خدمات ایشان استفاده کردند و به مرور در سایر سفرنامه ها ایشان بیشتر و بیشتر معرفی شد. ما نیز به جهت اینکه وقت کمتری تلف کنیم و در هنگام رسیدن به سریلانکا به دنبال خودرو نگردیم، با ایشان توافق کردیم که خدمات جابجائی ما در سریلانکا را انجام دهند، ولی در نهایت ایشان به جای خودش، کومار را فرستاد. کومار می گفت که خودش و پراسان راننده شرکت SUDAN’S International Travel & Tours LTD هستند که در زمینه گردشگری فعال است و خودروی ون تویوتایی که ما با آن سفر می کردیم، متعلق به این شرکت بود.

تصویر شماره 100 -  تابلوی شرکت سودان در خودروی کومار

 ون ها ظرفیت های متفاوتی دارند و از 6 تا 10 نفر را می توانند حمل کنند. ون هایی که ظرفیت آنها 7-6 نفر است فضایی در پشت ردیف آخر صندلی ها دارند که مناسب حمل چمدان است و ون هایی که ظرفیت نفرات زیادی دارند، از این فضای حمل چمدان محرومند.

تلفن پراسان*:  0094770805566    تلفن کومار: 0094711570216      تلفن شرکت سودان: 0094779741834

این تلفن ها برای دوستانی که قصد سفر به سریلانکا را دارند می تواند مفید واقع شود. خواهش می کنم دوستان پس از قطعی شدن زمان سفر در واتساپ با آنها تماس بگیرید. اگر قصد اخذ قیمت دارید می توانید از این نرخ ها استفاده کنید. نرخ های اعلامی توسط پراسان تقریباً مشخص است:

• خودروی ون با راننده:  روزانه 50 دلار
• خودروی ون با راننده + هتل با صبحانه با اتاق دو نفره:    80  تا 85 دلار
• خودروی ون با راننده + هتل با صبحانه با اتاق سه نفره:  100  تا 105 دلار
• خودروی ون با راننده + هتل با صبحانه یک اتاق دو نفره و یک اتاق سه نفره: 120 تا 125 دلار

 پیشنهاد بنده این است فقط خودرو با راننده کرایه کنید و خودتان راساً نسبت به رزرو هتل در بوکینگ اقدام نمائید. بسیاری از هتل های خوب را می توان با قیمت بسیار مناسب و بدون کارت اعتباری بین المللی در اپلیکیشن بوکینگ رزرو کرد.

*نکته بسیار مهم: ساعتی پیش از ارسال سفرنامه برای سایت، وقتی متوجه شدم آقای پراسان در سال 97 و پیش از سفر ما مرحوم شده است، برگام ریخت!!! من یکبار در سال 97 با آقای پراسان صحبت کرده بودم و قصد سفر به سریلانکا را داشتیم که آن سفر به تعویق افتاد. در سال 98 وقتی مجدداً با شماره های واتساپ آقای پراسان ارتباط پیدا کردیم، برادر ایشان که تور لیدر است با استفاده از شماره ایشان پاسخگوی ما شدند و ما در تمام مدت بدون اینکه بدانیم با برادر آقای پراسان مرحوم در ارتباط بودیم. لذا شماره ای که در بالا با نام  آقای پراسان درج شده است، اکنون در اختیار برادر ایشان به نام Thilina است. جالب اینکه حتی کومار هم به ما نگفت پراسان مرحوم شده است! قیافه من و چشمان از تعجب گرد شده ام وقتی فهمیدم آقای پراسان مرحوم شده و در تمام این مدت سرکار بوده ام حسابی دیدن داشت!! اکنون برادر آقای پراسان امور مربوط به مشتریان آقای پراسان را انجام می دهند و خدمات اجاره خودرو کما فی السابق ادامه دارد. خدا روح مرحوم پراسان را قرین رحمت قرار دهد. امیدوارم همسر و فرزندان ایشان در سلامتی باشند.

نکته: در سریلانکا حرف A در پایان بیشتر نام های خانوادگی خوانده نمی شود. مثلاً نام خانوادگی راننده ما Kumara بود که به شکل کومار تلفظ می شد. یا Prassana که به شکل پراسان تلفظ می شد. برای همین است که نام آقای پراسان در سایر سفرنامه ها پراسنا یا پراسانا درج شده است.

 

4- توک توک

در سریلانکا بر خلاف سایر کشورها که سواری تاکسی فراوان است، تاکسی به شکل خودرو سواری خیلی کم وجود دارد. تاکسی سواری اینترنتی مانند اوبر وجود دارد اما کارکرد اصلی تاکسی در سریلانکا به عهده توک توک ها است. به نظرم تعداد ناوگان توک توک در سریلانکا بی نهایت است و تا چشم کار می کند، توک توک دیده می شود. توک توک ها بیشتر مسیرهای داخل شهری را طی می کنند و کمتر در جاده های خارج شهر دیده می شوند. کرایه توک توک توافقی است و تأکید می کنم پیش از استفاده از آن، در خصوص کرایه توافق کنید.

تصویر شماره 101 -  ناوگان توک توک بار اصلی حمل و نقل داخل شهری را در سریلانکا بعهده دارد

سفرنامه را ادامه دهیم:

... به View Point که در کنار خیابان قرار داشت رفتیم و دقایقی منظره زیبای شهر کندی را به تماشا نشستیم. دریاچه کندی در مرکز شهر قرار دارد و کوههای پوشیده از درخت، دورتادور آن را احاطه کرده اند. بافت تجاری شهر کندی در کنار دریاچه قرار گرفته و خانه های مسکونی روی کوههایی دور دریاچه ساخته شده بود و معماری این شهر از این حیث کمی خاص بود. فاصله بین فقیر و غنی در کندی کمتر به چشم می خورد و اغلب مردم – حداقل در ظاهر- سطح زندگی یکسانی داشتند.  

تصویر شماره 102 -  شهر و دریاچه زیبای کندی

سوار خودرو شدیم و ادامه مسیر را در پیش گرفتیم. از کومار خواهش کردم ما را به قبر جیمز تیلور پدر چای سریلانکا ببرد. جیمز تیلور در ادامه سفرنامه بیشتر معرفی شده است. دقایقی بعد کومار مقابل یک کارخانه استخراج و تراش سنگ های قیمتی توقف کرد و گفت بفرمائید پیاده شوید.

کارخانه تراش الماس و جواهر ISINI

ساعت بازدید: 8 لغایت 17:30

ورودیه: ندارد

آدرس: Deveni Rajasinghe Mawatha, Kandy, Sri Lanka

 

نقشه شماره 11 -  موقعیت کارخانه تراش سنگ های قیمتی در شهر کندی

به کومار گفتم قبر جیمز تیلور اینجاست؟

او گفت اینجا کارخانه Gems است دیگه!!

کومار کلمه James را به اشتباه Gems شنیده بود و بدون توجه به بقیه جمله، ما را به کارخانه تراش سنگ های قیمتی و الماس آورده بود! کومار در مورد زبان انگلیسی کمی ضعف داشت و گاهی فناییده! می شدیم تا بتوانیم از او چیزی بپرسیم.

تصویر شماره 103 (از اینترنت) -  شرکت تراش سنگ های قیمتی Isini

یک مشکل زبانی باعث شده بود سر از کارخانه تراش سنگ های قیمتی در آوریم. برنامه امروز ما فشرده نبود و بازدید از این کارخانه هم در برنامه ما نبود، اما اکنون دیدن آن هم فال بود و هم تماشا.

تصویر شماره 104 -  شرکت تراش سنگ های قیمتی Isini

پیاده شدیم و داخل کارخانه شدیم. کارخانه یک ساختمان چند طبقه بود که بخشی از آن به ماکت معدن استخراج سنگ های قیمتی اختصاص داشت. در یک اتاق، فیلمی از نحوه استخراج و فرآوری سنگ های قیمتی به نمایش درآمد. سپس به کارگاه تراش سنگ رفتیم که چند نفر در آن مشغول تراش سنگ بودند.

تصویر شماره 105 -  کارگاه تراش سنگ های قیمتی

کارگران هنرمندان مشغول تراش سنگ های قیمتی بودند و با دقت سنگ های قیمتی را تراش می دادند.

تصویر شماره 106 -  راهنمای کارخانه شیوه تراش سنگ ها را نمایش می دهد

یکی از کارگران نیز مشغول ساخت زیورآلات نقره بود و با دستانی که اثری از ظرافت بر ظاهرش نداشت، با ظرافت تمام رکاب انگشتر را تراش می داد.

تصویر شماره 107 -  کارگران با دست هایی که ظاهرش نشان از ظرافت نداشتند، با ظرافت، تمام هنر خود را خرج می کردند

سپس به Show Room رفته و با انواع سنگ های زینتی آشنا شدیم. در نهایت به بخش اصلی کارخانه که همان فروشگاه است راهنمائی شدیم. فروشگاه در یک سالن بزرگ بود که درب های آن به شکل گاوصندوق بود. در فروشگاه شبیه آنچه در طلافروشی های ایران می بینیم، تعداد زیادی ویترین وجود داشت که مصنوعات مختلف طلا و نقره با تزئین سنگ های قیمتی همین کارخانه به فروش می رسید. هر چند بنده اطلاعات زیادی در خصوص سنگ های قیمتی نداشتم، اما با قیمت کردن یک ست گردن آویز نقره، متوجه شدم قیمت آن از قیمت خرید طلا در ایران گرانتر است! تجربه نیز نشان می داد اینطور کارخانه ها معمولاً قیمت مناسبی ندارند.

علی رغم چرب زبانی فروشنده و اصرار او برای خرید، هیچکداممان خرید نکردیم. بعداً در بخشی از یک فروشگاه زنجیره ای، مشابه همان ست نقره و سنگ زینتی آنرا یافتیم و متوجه شدیم حدس ما درست بوده و قیمت های کارخانه چند برابر بوده است.

کومار گفت مراسم سنتی کندی در هتل روبروی این کارخانه برگزار می شود و پرسید تمایل به دیدن آن داریم یا خیر؟ پاسخ مثبت دادیم و به هتلی که در سوی دیگر خیابان بود رفتیم تا مراسم را ببینیم.

 

مراسم سنتی کندی ( Kandy cultural show at Oak ray regency hotel)

ساعت بازدید: 24 ساعته باز است

ورودیه: 1000 روپیه (5.5 دلار)

آدرس: Deveni Rajasinghe Mawatha, Kandy, Sri Lanka

مراسم نمایش و رقص سنتی کندی در سالنی واقع در هتل OAK RAY Regency Kandy برگزار می شد. محل هتل دقیقاً جنب کارخانه تراش سنگ های قیمتی بود. بلیت گرفتیم و مهدی و سه تفنگدار وارد سالن شدند. من برای عکسبرداری از لابی مجلل هتل در آنجا ماندم. دقایقی بعد دیدم کومار خوشحال و خندان، رسیدی در دست دارد و به یکی از کانترهای هتل مراجعه کرد و کمیسیونش بابت خرید بلیت مراسم سنتی توسط ما را نقداً دریافت کرد. به سالن مراسم رفتم و دیدم مراسم آغاز شده است. بیست دقیقه ای نشستیم و مراسم را تماشا کردیم، مراسم واقعاً کسل کننده بود و اصلاً راضی کننده نبود.

تصویر شماره 108 -  مراسم سنتی کندی

چند بار خواستم به مهدی بگم بیخیال دیدن ادامه مراسم بشویم، ولی دلم برای ورودیه ای که داده بودم می سوخت!

تصویر شماره 109 -  مراسم سنتی کندی

بالاخره مهدی به حرف آمد و پیشنهاد داد از دیدن ادامه مراسم صرف نظر کنیم. سه تفنگدار هم از خدا خواسته! گفتند مراسم به درد نمی خورد و سالن نمایش را ترک کردیم.

فیلم شماره 7- مراسم سنتی کندی

بیشتر مراسم اجرای موسیقی و رقص سنتی مردم کندی بود. در بخشی از مراسم که به شکل تئاتر بود، یکی از بازیگران، یکی از بانوان تماشاگر را به روی سن دعوت کرد که بانوی محترم به شکلی وحشتناک زمین خورد و نمایش برای لحظاتی متوقف شد! وضعیت صدا و نحوه چینش اکو ها، به شکلی بود که حتی اگر استاد شجریان هم روی سِن مراسم اجرا می کرد، چیزی جز انکرالاصوات به گوش نمی رسید!

تصویر شماره 110 -  مراسم سنتی کندی

از سالن خارج شدیم. هوز موفق نشده بودیم قبر جیمز تیلور را ببینیم. این بار با نشان دادن عکس قبر جیمز تیلور و توضیحات اضافه کومار را متوجه کردم باید به قبرستان برویم. او هم با گفتن اوکی اوکی! گفت متوجه منظور ما شده است. به کومار گفتم جون مادرت! اگر جملات من را متوجه نشدی، حتماً بگو تکرار کنم تا منظورم را درست بفهمی. شرایط جاده ها طوری نبود که فرصت اشتباه داشته باشیم و با هر اشتباه کلی وقتمان تلف می شد. راهی قبرستان شدیم و دقایقی بعد خودرو مقابل درب آن توقف کرد.

قبرستان کشته شدگان جنگ جهانی (Kandy War Cemetery)

ساعت بازدید: 7 لغایت 16

ورودیه: ندارد

آدرس: Deveni Rajasinghe Mawatha Rd, Kandy, Sri Lanka

نقشه شماره 12 -  موقعیت قبرستان کشته شدگان جنگ جهانی در شهر کندی

به کومار گفتم اینجا قبرستان کشته شدگان جنگ جهانی است. من راهنمای آنرا خوانده ام و می دانم قبر جیمز تیلور اینجا نیست. کومار مجدداً با تاکید گفت قبر او اینجاست و ما پیاده شدیم. همان ابتدای قبرستان نگهبان ایستاده بود که من عکس قبر جیمز تیلور را نشان دادم و پرسیدم آیا این مقبره در اینجاست؟ تا عکس را دید گفت این مقبره در قبرستان پشت معبد دندان بودا است و در اینجا نیست. حسابی از دست کومار شاکی شدم!

تصویر شماره 111 -  قبرستان کشته شدگان جنگ جهانی

قبرستان سربازان جنگ بسیار زیبا بود و قبر 203 سرباز کشته شده در جنگ جهانی اول و دوم که 107 نفر آن انگلیسی بودند در آنجا قرار داشت. علی رغم اینکه قبرستانهای زیادی تاکنون دیده بودم، اما به نظرم این قبرستان یکی از زیباترین قبرستان ها بود. احتمالاً روح سربازان انگلیسی بخاطر ظلم هایی که در طول تاریخ به ملل مختلف کرده اند در عذاب است، اما خوب بود حداقل جسمشان در بهشت است!!

تصویر شماره 112 -  قبرستان کشته شدگان جنگ جهانی

پس از پایان بازدید، به ماشین بازگشتیم. به کومار گفتم قبر جیمز تیلور اینجا نبود و پرسنل گفته اند در قبرستان پشت معبد دندان بودا است. کومار استارت خودرو را زد تا ما را به قبرستان بعدی ببرد. به کومار گفتم داداش بیخیال! اینطوری ما تا شب باید دنبال قبر جیمز تیلور بگردیم و برای دیدن یک سنگ قبر کل روز ما تلف میشه، شما ادامه پلن سفر را اجرا کن و بیخیال قبر جیمز شو!!

از کومار خواستم ما را به مرده سوز خانه بودایی ببرد که گفت اجازه دیدن نمی دهند. کومار هر جا که دلش نمی خواست برود، را می گفت بسته است، یا ممنوع است یا یک بهانه برای نرفتن به آن جور می کرد!

کومار پرسید می خواهید به "کارخانه چای" و "باغ ادویه و گیاهان داروئی" برویم؟

پیشنهاد بدی نبود و ارزش وقت گذاشتن داشت. پس راهی باغ ادویه و گیاهان داروئی و کارخانه چای که خارج از شهر کندی بود شدیم.

 

کارخانه چای (Kadugannawa Tea Factory & Sales Center)

ساعت بازدید: 8:30 لغایت 19:00

ورودیه: ندارد

آدرس: Ganethenne, Hingula - Weththewa Rd, Mawanella 71500, Sri Lanka

نقشه شماره 13 -  موقعیت کارخانه چای در شهر کندی

سوار خودرو شدیم و راهی کارخانه چای شدیم. کمی بعد کومار در پارکینگ کارخانه چای توقف کرد و ما پیاده شدیم.

تصویر شماره 113 -  کارخانه چای

در اینجا نیز یکی از کارمندان کارخانه با همراه شد و مراحل مختلف تولید چای از لحظه چیدن تا فرآوری و بسته بندی را توضیح داد. کارخانه سه طبقه داشت و در هر طبقه بخشی از فرآیند فرآوری چای انجام می شد. تک به تک مراحل شش گانه فرآوری چای را از نزدیک دیدم و با آن آشنا شدیم. سپس به فروشگاه چای آن کارخانه رفتیم. در فروشگاه میز پذیرائی قرار داشت و از ما با چای پذیرائی شد. نوع چای دم شده نیز بر روی میزها نوشته شده بود و چند نوع مختلف از چای بصورت دم کرده آماده بود. مهدی و سه تفنگدار از طعم چای نوع FOB خوششان آمد و کمی از آن را خریدند ولی من با دیدن قیمت ها از خرید منصرف شدم.  توضیح واضحات است اگر مجدداً بگویم قیمت‌های فروشگاه نجومی بود و من در فروشگاه زنجیره ای Aprico همان نوع چای را به قیمت چند برابر ارزان تر خریدم!

تصویر شماره 114 -  فروشگاه در کارخانه چای

اکنون که صحبت از کارخانه چای به میان آمد، بهتر است کمی توضیح در خصوص صنعت چای سریلانکا، نحوه فرآوری و انواع چای حضور خوانندگان محترم ارائه نمایم. تصاویری که در بخش صنعت چای ملاحظه می فرمائید، مربوط به همان کارخانه ای است که بازدید از آن را انجام دادیم:

صنعت چای سریلانکا

میراثی که بیش از 150 سال قدمت دارد

تصویر شماره 115 -  تمبر یادبود 150 سالگی صنعت چای سریلانکا با تصویر جیمز تیلور

نقطه عطف صنعت چای سریلانکا، روزی است که یک جوان اسکاتلندی به نام "جیمز تیلور" اولین بوته چای را در مزرعه در منطقه هواهاتا کاشت. در سال 1867 کشتزارهای قهوه توسط نوعی قارچ مورد حمله قرار گرفت و آسیب دید. جیمز تیلور تصمیم گرفت چای را به عنوان محصول جایگزین قهوه انتخاب کند و ده هکتار زمین را به کشت چای اختصاص داد. او این دانه های چای را از "آسام" (شهری در هندوستان) آورده بود. او با کشاورزان آسام مشورت کرد و آنها به تیلور آموزش دادند چطور محصول چای را برداشت کند، خشک کند و با تکنیک رول کردن، آن را خرد کند. تلاش های او موجب بهره وری بیشتر مزارع چای شد. پنج سال بعد نخستین محموله چای سیلان (سریلانکا) در سال 1872 به وزن 10 کیلوگرم به قیمت 58 روپیه توسط تیلور صادر شد. امروزه بعد از یک و نیم قرن از اولین صادرات ده کیلوگرمی چای سیلان توسط تیلور، این رقم به 292 میلیون کیلوگرم!! در سال 2016 رسیده است. امروزه کلمبو به عنوان قطب تجاری سریلانکا، مکانی است که مزایده چای در آن برگزار می شود. "مرکز مزایده چای کلمبو" بعنوان بزرگترین بورس چای دنیا، نقش مهمی در قیمت گذاری چای در سطح دنیا دارد و در سراسر جهان شناخته شده است. چای سیلان سهمی حدود 50 درصدی در بازار ایران دارد و بازرگانان ایرانی در این بورس نسبت به خرید چای اقدام می کنند.

تصویر شماره 116 -  به ترتیب جوانه های گیاه چای طلایی - چای نقره ای - چای سبز و سیاه

گیاه چای

تمام انواع چای سبز و سیاه، از برگ های جوان و غنچه های گیاه "کاملیا سیننسیس" بدست می آید. هر چهار کیلو برگ سبز چای پلاسیده شده، اکسید و پخته شده و یک کیلو چای سیاه می دهد.

تصویر شماره 117 -  بالا: مرحله پلاساندن چای - پائین: سمت چپ مرحله مالش دادن چای و سمت راست مرحله درجه بندی

فرآوری چای

از چیدن گیاه چای تا زمانی که سر از فنجان شما در می آورد، شش مرحله وجود دارد تا شما از نوشیدن یک فنجان چای لذت ببرید. با مطالعه این بخش، بازدید شما از کارخانه های چای سریلانکا با آگاهی بیشتری انجام خواهد و با دیدن دستگاهها، دقیقاً متوجه خواهید شد کدام مرحله در حال انجام است:

• 1-چیدن چای یا Plucking: برداشت چای، به فرآیند چیدن سر شاخه های "جوانِ" دو برگ انتهایی چای با " دست" است. برگ های درشت تر هرگز چیده نمی شوند.
• 2-پلاساندن یا Withering: در هنگام ورود برگ چای به کارخانه، برگ ها در طبقات بالای کارخانه روی Trough پهن می شوند تا به مدت هشت ساعت با فشار آرام هوا، خشک شوند.
• 3-مالش دادن یا Rolling: برگ های خشک و پلاسیده شده در دستگاه نورد قرار می گیرد. در این مرحله برگ ها پیچ میخورند و آنزیم هایی که به چای طعم و عطر می دهند آزاد می شوند. در طی این مرحله، شکل نهایی ذرات چای و میزان پیچ خوردگی آن تعیین می شود.
• 4-تخمیر کردن یا Fermentation: برگ های مالش داده شده بر روی میز پهن شده و حدود سه ساعت در همان حالت باقی می مانند تا اکسیژن جذب کنند و به رنگ مسی یا قهوه ای روشن در آیند. مرحله تخمیر مرحله بسیار مهمی است، زیرا ویژگی های کلیدی نوشیدنی چای مانند عطر، طعم، رنگ و ویژگیهای دم کشیدن آن در این مرحله مشخص می شود.
• 5-خشک کردن یا Firing: در این مرحله برگه های چای به آرامی از یک محفظه با هوای گرم عبور می کنند تا به آن رنگ سیاهی که ما میشناسیم تغییر رنگ دهند. در این مرحله حجم برگه های چای کاهش یافته و به یک چهارم حجم اولیه می رسد.
• 6-درجه بندی و طبقه بندی یا Grading & Sorting: مرحله نهایی تولید چای، الک کردن، طبقه بندی و تفکیک چای بر اساس درشتی و ریزی ذرات آن است. ساقه و سایر بافت های چای نیز جدا شده و برای تولید چای فوری، عصاره چای، طعم دهنده و اسانس مورد استفاده قرار می گیرد.

تصویر شماره 118 -  انواع چای

انواع چای در سریلانکا

چای سیلان دارای انواع مختلفی است. اصلی ترین چای های تجاری تولید شده در سیلان بدین شرح است:

• چای باروتی نسبتاً درشت و دانه دار (FBOP)
• چای باروتی کم زر نسبتاً درشت (BOP)
• چای قلمی پیچیده درشت (OP)
• چای باروتی بسیار ریز (BOPF)
• چای زرین (PEKOE)
• چای باروتی ریز پیچیده (BOP1) شامل دو درجه 1- زر نقره ای (Silver Tips) و 2-زر طلایی (Golden Tips)
• خاک چای دانه دار بسیار ریز نوع یک (Dust1)

شاید با خواندن اسامی فوق خصوصاً بخشی فارسی نام آنها، برخی از آنها برای شما آشنا باشد. چرا که روی بسته های چای در ایران گاهی از این اسامی استفاده می شود.

تصویر شماره 119 -  این نماد نشان دهنده تولید چای در سریلانکا است

نشان کیفیت چای اصیل سیلان

چای هایی که در سریلانکا و طبق استانداردهای کیفی سازمان چای سریلانکا تولید و بسته بندی شده باشند، دارای علامت "شیر نشان" هستند. این علامت نشان دهنده این است که بسته چای مورد نظر صد در صد خالص چای سیلان است و در سریلانکا رشد کرده، چیده و بسته بندی شده است و با استانداردهای سازمان چای این کشور مطابقت دارد.

تصویر شماره 120 -  راهنمای نوشته های روی بسته چای 

پس از پایان بازدید از کارخانه چای راهی باغ ادویه و گیاهان داروئی که 7 کیلومتر جلوتر بود شدیم.

باغ ادویه و گیاهان داروئی (Susantha Spice & Herbal Garden)

ساعت بازدید: 24 ساعته باز است

ورودیه: ندارد

آدرس: No. 27, Ganethenne, Hingula - Weththewa Rd, Mawanella 71500, Sri Lanka

نقشه شماره 14 -  موقعیت باغ گیاهان داروئی در شهر کندی

 پس از دقایقی کومار در کنار جاده توقف کرد و گفت اینجا باغ ادویه و گیاهان داروئی است. اینجا را ببینید تا به شهر بازگردیم.

تصویر شماره 121 -  بچه آناناس

در ابتدای ورود به محوطه یک نفر بعنوان راهنما از سوی کارگاه با ما همراه شد و با نشان دادن درختان و گیاهان مختلف (از هر گیاه فقط یک نمونه موجود بود) که پای هر کدام تابلوی نام گیاه دیده می شد، توضیحاتی در خصوص خواص درمانی آن گیاه بیان می کرد. باغ در کنار خیابان قرار داشت و پشت باغ جنگل های سرسبز بود.

تصویر شماره 122 -  میوه درخت کاکائو

با هدایت راهنما، به فروشگاه باغ رفتیم. روغن 480 گرمی King coconut را به قیمت ده هزار روپیه (55دلار) می فروختند. هر چند این روغن را نمی شناختم و اطلاعات چندانی از خواص آن نداشتم، اما مطمئن بودم این رقم برای روغنی که میوه آن فقط 60-50 روپیه است بسیار زیاد است و چنین ارقامی برای روغن یک گیاه آن هم در سریلانکا، محال است منطقی باشد.

تصویر شماره 123 -  فروشگاه ادویه و گیاهان داروئی

تقریباً اکثر قیمت های فروشگاه به همین شکل بود و به اسم ارگانیک بودن، ده ها برابر از مشتری پول می گرفتند. قید خرید را زدیم و دست خالی بیرون آمدیم.

تصویر شماره 124 -  مقایسه قیمت روغن کینگ کوکونات در فروشگاه زنجیره ای و فروشگاه باغ

 بعداً مشابه همان روغن را در فروشگاه زنجیره ایAprico و در ظرف 100 گرمی با نرخ 172 روپیه (0.95دلار)  خریداری کردم. به عبارت دیگر همان روغن در فروشگاه زنجیره ای 11 برابر ارزان تر بود. اینکه در بخشی از سفرنامه عرض کرد‌ه‌ام اگر در سریلانکا از قیمت ها اطلاع نداشته باشید شما را تاراج خواهند کرد، بی راه نیست.

روپیه بچه ها تمام شده بود و از کومار خواستند به صرافی برویم تا مقداری دلار تبدیل به روپیه کنند. کومار به بافت تجاری کندی که در کنار دریاچه است رفت و مقابل یک طلا فروشی بزرگ توقف کرد و گفت از این طلا فروشی می توانید ارز خود را تبدیل به روپیه کنید.

 

طلا فروشی

طلافروشی یک سالن بزرگ شبیه بانک داشت که در سمت چپ آن یک میز قرار گرفته بود که طول آن تا پایان سالن بود. پشت میز به فاصله هر دو متر یک فروشنده نشسته بود و وقتی مشتریان وارد طلا فروشی می شدند در صندلی های مقابل یکی از این فروشندگان مستقر می شدند.

تصویر شماره 125 -  خریداران طلا مقابل فروشندگان نشسته و زیورآلات خود را انتخاب می کنند

بر خلاف ایران که طلاها در ویترین بین فروشنده و خریدار قرار دارد، در اینجا وقتی مشتری وارد می شد، مثلا می گفت قصد خرید دستبند دارم و پرسنل خدماتی باکس های حاوی دستبند را به فروشنده می دادند و او یک به یک باکس ها را باز کرده و طلاها به خریدار نشان می داد. در کنار هر فروشنده یک آینه گرد قرار گرفته بود و خریدار طلای خود را در آینه می توانست بهتر ببیند.

فیلم شماره 8- طلا فروشی های سریلانکا

مهدی و سه تفنگدار به انتهای سالن رفتند تا در میز مدیریت طلافروشی ارز خود را به روپیه تبدیل کنند و من مشغول عکسبرداری شدم. با یکی از فروشندگان صحبت کردم و از عیار و قیمت طلا پرسیدم.

تصویر شماره 126 -  باکس های طلا یک به یک به خریداران نمایش داده می شود

عیار طلایی که مردم در سریلانکا استفاده می کنند، 9.16 است و هر گرم طلا با اجرت ساخت، حدود ده هزار روپیه (55.5 دلار) قیمت دارد. با احتساب عیار طلا، می توان گفت هر گرم طلای 18 عیار حدود 109 دلار (حدود یک میلیون و 250هزار تومان) قیمت دارد که حداقل 2.5 برابر گران تر از ایران بود. در زمان سفر ما قیمت هر گرم طلا بدون اجرت ساخت حدود 500هزار تومان بود. پس از تبدیل ارز از طلافروشی خارج شدیم. قصد داشتیم به معبد دندان بودا برویم، خودرو حرکت کرد و در بین مسیر، یک فروشگاه زنجیره ای Aprico دیدیم.

 

فروشگاه زنجیره ای Aprico

بچه ها از کومارخواهش کردند توقف کند تا فروشگاه را ببینند. فروشگاه های زنجیره Aprico شعب زیادی در سریلانکا دارد. قیمت های آن مناسب است و پیشنهاد می کنم خریدهای خود را از این فروشگاه یا سایر فروشگاههای زنجیره ای مثل Food City انجام دهید. 

تصویر شماره 127 -  تنوع چای در فروشگاههای زنجیره ای بسیار زیاد است

مهدی از فروشگاه کارخانه چای، یک پک چای طعم دار خریده بود که من مشابه همان و با کیفیت بسته بندی بهتر را با قیمتی چند برابر ارزان تر در این فروشگاه خریدم. مهدی غبطه می خورد که چرا چای را از کارخانه خریده و وقتی قیمت های چای را در فروشگاه دید، متوجه شد با همان مقدار پول میتوانسته اینجا چند برابر خرید کند. تنوع چای هم در اینجا خیلی بیشتر بود. من بیشتر خریدهای سفر را در اینجا انجام دادم.

تصویر شماره 128 -  در بیشتر نقاط فقط همین دو مدل سیگار به فروش می رسد

یک خبر بد برای سیگاری های عزیز دارم:

در سریلانکا تنوع سیگار بسیار کم است و تقریباً همه جا فقط دو برند خاص به فروش می رسد. برندهای معروف سیگار کمیاب است و فقط در برخی فروشگاهها در شهرهای بزرگ می توانید آنها را تهیه کنید. پیشنهاد من به دوستان سیگاری این است که هنگام سفر به سریلانکا سیگار را کنار گذاشته و از هوای پاک این جزیره لذت ببرند.