دبی، جاذبه ای بدون گذشته، دارای آینده

برای شب کریسمس یعنی دیماه 1402 فرصتی دست داد تا با همسر و پسر 4 ساله ام سفری به دبی داشته باشیم که اولین سفر من به کشور امارات بود. با توجه به اینکه کمتر در سفرنامه ها از جزئیات سفر با کودک و ملاحظات پدر و مادرهای شبیه خودمون خونده بودم، تلاش دارم تا در این مطلب اطلاعات بیشتری به گروهی از مسافرین که با کودک و کالسکه قصد سفر با تور دبی دارن بدم.

بلیط

با توجه به افزایش تعداد سفرهای پایان سال میلادی، انتخاب بلیط هواپیما از تهران به دبی کمی پیچیده بود. بعضی از پروازها به ابوظبی بودن که حدود یک ساعت و نیم تا دو ساعت ترانسفر زمینی به دبی داشتن که کلاً این پروازها از انتخاب من خارج بودن. به طور کلی هم پروازهای رفت اول صبح و پروازهای برگشت آخر شب جذابیت و قیمت بیشتری دارن ولی برای ما که بچه کوچیک داشتیم انتخاب پرواز رفت اول صبح به خاطر به هم خوردن خواب بچه و احتمال بداخلاقی و ... خیلی منطقی نبود. خلاصه با کلی زحمت لابه لای پروازها یک جفت پرواز فلای دبی که زیر مجموعه هواپیمایی امارات هست پیدا کردم که ساعت 10 صبح رفتش بود و 9 شب برگشت که در مجموع خیلی مناسب بود فقط کمی گرونتر از پروازهای ایرانی مثل ایران ایرتور بود و البته این پروازهای چارتری فلای دبی به شکل استاندارد وعده غذایی هم ندارند و فقط با نوشیدنی (چای یا قهوه) پذیرایی میکنن که خوشبختانه هم در رفت و هم برگشت به پسر من وعده غذایی دادن و از ما هم با نوشیدنی پذیرایی کردن.

مطلب دیگه در مورد خود پرواز بود که پرواز رفت بویینگ و برگشت ایرباس بود و هر دو (خصوصاً رفت) هواپیماهای جدیدتری نسبت به پروازهای ایرانی بودن و نشیمن صندلی ها راحت و رفاه و احتمالاً ایمنی مناسبتری داشت. به طور کلی هم در این پرواز و همه پروازهای دیگه ای که ما تجربه کردیم (داخلی و خارجی) ما با کالسکه تا دم پرواز رفتیم و دم پلکان کالسکه رو در حالت تا شده تحویل عوامل پرواز دادیم و در فرودگاه مقصد در کنار بار یا بخش Extra Baggage تحویل گرفتیم که در پرواز فلای دبی در فرودگاه دبی کالسکه رو در بخش Extra Baggage تحویل دادن و در برگشت در فرودگاه تهران روی همون نقاله تحویل بار کالسکه رو دریافت کردیم.

فرودگاه دبی

فرودگاه دبی بسیار بسیار بزرگه و یکی از 5 فرودگاه جهان با بیشترین تعداد پروازهای روزانه هست.  لطفاً توجه داشته باشید که این فرودگاه 3 تا ترمینال مختلف داره که از داخل به هم اصلا راه ندارند و فاصله با تاکسی بین ترمینالها حدود 10 تا 20 دقیقه هست. لذا به ویژه برای پرواز برگشت باید دقیقاً بدونید پروازتون از کدوم ترمینال انجام میشه تا از پروازتون جا نمونید.

پروازهای ایرانی متاسفانه از آخرین گیتها سرویس دهی میشن و حتی پرواز فلای دبی تهران به دبی هم مشمول همین قاعده بود و از زمان پیاده شدن از هواپیما تا وارد شدن به سالن حدود 10 تا 15 دقیقه داخل اتوبوس در حال حرکت بودیم. نکته قابل توجه که در اغلب فرودگاههای بین المللی وجود داره اینه که برای بررسی پاسپورت کسانی که بچه کوچیک همراه دارند، صف و باجه های جداگانه ای وجود داره که معمولاً مسئولین فرودگاه شما رو به اون سمت هدایت میکنن که مدت انتظار شما رو کاهش میده.

باجه پاسپورت چک فرودگاه دبی بعد از کنترل پاسپورت و ویزا، به تعداد نفرات بزرگسال سیم کارت اپراتورDU به شما تحویل میده که فعال سازیش هم راحته و 24 ساعت اینترنت تا سقف 1 گیگ به صورت رایگان در اختیار میگذاره. اما متاسفانه از این سیم کارت برای فعالسازی و استفاده از اپلیکشن کریم (اسنپ عربی) نمیشه استفاده کرد!  

هتل

برای انتخاب هتل رویکردها، معیارها و روشهای مختلفی وجود داره که من درگیر بحثش نمیشم. من خودم چون عمدتاً وقتمون رو مثل خیلی از توریستهای دیگه بیرون از هتل قرار بود بگذرونیم تمایلی به انتخاب هتل مجلل نداشتم ولی در عین حال نمیخواستم که خیلی هم محقر باشه. با همین دست فرمون با بررسی نظرات سایتهای مطرح داخلی و TripAdvisor در درجه اول هتل 4 ستاره رز ریحان رو که از بلندترین هتلهای دبی و جهان هست انتخاب کردم ولی به دلیل این کامنت جدی که در این هتلهای بلند مرتبه معمولاً زمان زیادی باید معطل آسانسور باشیم، از این انتخاب صرفنظر کردم و نهایتاً هتل CitySeasonsTowers رو انتخاب کردم که در TripAdvisor نمره بسیار بالاتری از رز ریحان داشت ولی از منطقه دان تان کمی فاصله داشت و در امتداد اتوبان شیخ زاید بیشتر به منطقه دیره نزدیک بود.

هتل سیتی سیزنز تاورز یک هتل چهارستاره سایز متوسط بود که موقعیت لجستیکی خوبی داشت، چسبیده به مرکز خرید برجمان بود که این مرکز خرید یک کارفور بزرگ و یک عالمه رستوران و فست فود هم داخلش داشت و در مجاورتش هم ایستگاه مترو برجمان (که محل تقاطع دو خط مترو هست) و طرف مقابل هم ایستگاه اتوبوس بود. بعد از چهارراه هم فروشگاههای مختلف شبیه دی تو دی و داروخانه و ... بود خلاصه برای تهیه مایحتاج و خوراکی و غذا و حتی سوغاتی منطقه خوبی بود. روم سرویس هتل هم مناسب بود و شارژ روزانه دو بطری آب کوچک و چای و نسکافه انجام میشد و در اتاق سیف باکس و چایی ساز و سشوار و یخچال هم وجود داشت.  

ولی در کل از نظر کیفیت و امکانات خیلی هتل متوسطی بود. لابی و رستوران بسیار کوچیک، صبحانه با تنوع بسیار محدود و کمتر باب میل ایرانیها و همچنین اتاقها نسبتهاً کوچک بودند که البته و خوشبختانه تخت دو نفره کینگ سایز داشت و برای ما سه نفر مناسب بود ولی از نظر موقعیت مکانی هم نسبت به جاهای دیدنی دبی نسبتاً دور بود. خلاصه که اگر روزی روزگاری دوباره قرار باشه دبی برم مجدداً این هتل رو انتخاب نخواهم کرد و شاید هتل رزریحان یا تاورز روتانا رو امتحان بکنم که کمی لوکس تر و مجهز تر و به منطقه دان تان نزدیک تر هستن.

به طور کلی هم این نظریه که استاندارد هتل ها در امارات بالاتر از خیلی کشورهای دیگه هست از نظر من نقض شد. من هتلهای چهارستاره در مالزی، سنگاپور، تایلند و ترکیه و ایران رو تجربه کرده بودم که همگی بدون استثنا از این هتل 4 ستاره شهر دبی سطح بالاتری داشتن.

منطقه بندی شهر

دبی بر خلاف آنچه از روی نقشه به نظر میاد، بسیار شهر بزرگی هست و در امتداد ساحل در مساحتی به طول حدود 80 کیلومتر کشیده شده و کلاً دو بخش بلند مرتبه سازی شده داره، اولی سمت مرکز شهر (دان تان) و اطراف برج خلیفه و امارات مال و دوم منطقه مارینا که در مجاورت نخل جمیرا قرار گرفته. که منطقه مارینا بخش شدیداً لوکس دبی هست و در اون قسمت اعراب و اروپایی های خیلی بیشتری نسبت به سایر بخشها میبینید. و هر چه به مناطق قدیمی تر مثل دیره نزدیک میشید هندی ها و تا حدودی چینی ها قشر غالب جمعیت میشن و عجیب اینکه در مجموع کلاً خیلی اعراب رو در سطح شهر دبی نمیبینید.

سایر بخشهای دبی غیر از منطقه دیره و قسمت شرقی شهر عمدتا جدید و تازه ساز هست ولی دیگه خبری از برجهای سر به فلک کشیده نیست. البته جاذبه های توریستی در بخشهای مختلف شهر پراکنده هستند بعضی نزدیک خط ساحلی و بعضی در منطقه مرکزی شهر و بعضی هم در مناطق جنوبی تر.

جاذبه ها

طبعاً جاذبه های بسیار متنوعی در دبی میشه پیدا کرد البته که چیزی به عنوان جاذبه تاریخی تقریباً وجود خارجی نداره ولی عمدتاً جاذبه ها در این دسته بندی ها قرار میگیرن:

ساحلهای تفریحی (ساحل جمیرا، ساحل مارینا، ساحل باراستی)

انواع گشت شهری (مناطق قدیمی و جدید و برج خلیفه و آبنما)

گشت و تفریحات آبی (کشتی سواری، قایق سواری، چتر پاراسل و بنانا و ...) 

پارکهای موضوعی (پارک آبی، شهر بازی، باغ وحش)

مراکز خرید ( مراکز خرید مدرن مثل دبی مال، امارات مال و مارینا مال و بازارهای قدیمی مثل بازار ابن بطوطه )

تور سافاری صحرا

موزه های علمی و فرهنگی (مثل موزه آینده، یا دهکده جهانی)

خرید بلیط مراکز توریستی

برای ورود به اغلب مراکز توریستی مورد نظر به غیر از مراکز خرید و بعضی از سواحل، نیاز به تهیه بلیط هست ولی برعکس کیش که در بعضی مراکز تفریحی مستقیماً امکان تهیه بلیط ندارید در دبی همه مراکز توریستی و تفریحی باجه فروش بلیط دارن که شما میتونید با درهم یا دلار برای خرید بلیط اقدام بکنید.  البته از طریق دوستان تور لیدر که در ابتدای سفر میان داخل هتل و تورها رو به شما معرفی میکنن هم میتونید این تورها و بلیطها رو بخرید ولی خیلی بعیده که براتون ارزونتر در بیاد.

اما بهترین راه اینه که از طریق سرچ در گوگل سایتهای ایرانی که ووچر تفریحات دبی رو میفروشن پیدا کنید و از طریق اونها این بلیطها رو بخرید. خرید از این سایتها 2 مزیت اصلی داره: 1) شما با قیمتی بین 20 تا بعضاً 50 درصد ارزونتر از قیمت باجه اصلی، بلیط رو تهیه میکنید. 2) شما به ریال پرداختتون رو انجام میدید و لازم نیست دلار یا درهم خرج بکنید.

فقط بعد از خرید لازمه که مثلاً از طریق واتس اپ با پشتیبانی اون سایت در تماس باشید تا بلیط رو براتون صادر و تصویرش رو ارسال بکنه. من تمام بلیطهای تفریحات این سفر رو که در ادامه شرح میدم از این طریق خریدم و در مجموع فکر میکنم حدود 40% کمتر هزینه بلیط دادم و واقعاً از این سرویس به شدت راضی بودم و کاملاً این روش رو توصیه میکنم.حتی میتونید ووچر غذا در مراکز تفریحی یا ترانسفر رو هم از همین سایتها بخرید که البته من استفاده نکردم.

قایق زرد

بالاترین ریت تفریحات دبی مربوط به تور قایق زرد هست. هر چند ریت تریپ ادوایزر در مورد هتل خیلی مطابق سلیقه ما نبود ولی ریتش در مورد قایق زرد صد درصد درست بود.

تور قایق زرد 3 نوع داره که بسته به مسیری که میره 45، 60 یا 99 دقیقه طول میکشه که ما تور کاملتر یعنی 99 دقیقه رو انتخاب کردیم. برنامه به این صورت هست که حدود 10 -12 نفر سوار قایق زرد رنگی میشن که از یک خلیج کوچیک در منطقه مارینا شروع به حرکت میکنه و تمام برجهای منطقه فوق لوکس مارینا رو از نزدیک میبینیم که بسیار زیباست و توضیحاتی هم لیدر در مورد هر منطقه و ساختمانها میده، بعد از خروج از اون خلیج، به ترتیب چرخ فلک العین، بخشهای کناری پالم جمیرا، هتل آتلانتیس، بخش رویال هتل آتلانتیس، هتل برج العرب و ساحل جمیرا رو از نزدیک میبینیم و در هر موقعیت امکان عکس گرفتن هم به هر گروه داده میشه و نهایتاً دوباره بر میگردیم به همون خلیج مارینا. 

دیدن این جاذبه های مهم دبی از نزدیک و عکس گرفتن با اونها و همینطور لذت قایق سواری در خلیج فارس بسیار بسیار تجربه دلچسبی بود که ما تونستیم در روز اول بدست بیاریم. برای رسیدن به قایق زرد از طریق خط قرمز مترو تا ایستگاه Sobha Reality رفتیم و بعد از رد شدن از روی بزرگراه شیخ زاید سوار خط متروی T1 شدیم و ایستگاه Marina Towers پیاده شدیم و چند دقیقه پیاده تا بندرگاه قایق زرد رفتیم.

نکته: ما با کالسکه رفتیم و کالسکه رو به کیوسک تهیه بلیط تحویل دادیم و بدون مشکل از کالسکه نگهداری کردن.

باغ گل

میراکل گاردن یا همون باغ گل دبی که در مناطق جنوبی تر دبی قرار داره، از اون جاهایی هست که احساس میکنی وارد بهشت شدی، همه جا با گلهای رنگی پوشیده شده و فضای دلباز، زیبا و متنوعی رو ارائه میده که باید چشمهاتون رو حسابی از این زیبایی دست ساز پر کنید و احتمالاً تا میتونید عکس بگیرید. داخل باغ گل چندین کافه و رستوران وجود داره و میتونید همه جور خوراکی تهیه کنید. البته همراه بردن خوراکی به داخل مجموعه هم منعی نداره.

همچنین داخل مجموعه یک آمفی تاتر هم هست که احتمالاً کنسرتها یا نمایشهای قابل توجهی در اون اجرا میشه. که در صورت بررسی دقیق میشه زمان مراجعه به باغ گل رو با اون ایونتها هماهنگ کرد. برای رفتن به باغ گل از کنار امارات مال یک خط اتوبوس اختصاصی وجود داره که مستقیم تا باغ گل میاد فقط ممکنه کمی در ایستگاه اتوبوس معطل بشید.

پارک آبی

دبی دوتا پارک آبی بزرگ داره اولی وایلد وادی هست که اطراف برج العرب ساخته شده و نسبتاً کمی قدیمی تر، کوچیک تر و کمی ارزونتره که هرچند بسیار محبوبه ولی ما نرفتیم و جزییات بیشتری ازش نمیدونم و دومی پارک آبی اکواونچر (همون پارک آبی آتلانتیس) هست که جدیدتر، بزرگتر و کمی گرونتره و در مجاورت هتل آتلانتیس در پیشانی نخل جمیرا ساخته شده. البته در ابوظبی هم چندتا پارک آبی هست که به خاطر بعد مسافت انتخاب ما نبود و ما همون آکواونچر رو انتخاب کردیم.

باید گفت پارک آبی آکواونچر تفریح بسیار جذاب و خاطره انگیزی برای همه گروه های سنی هست و همه ما واقعاً ازش لذت بردیم. اولاً بی نهایت بزرگ، زیبا و تمیز بود و ثانیاً بازیهای آبی متنوع و فوق العاده ای داخلش طراحی شده بود و ثالثاً کلی رستوران و ساحل تفریحی و بازیهای ساحلی داشت که همگی سرگرم کننده و جذاب بودن. که از بین همه موارد توصیه میکنم حتماً ساحلش رو سر بزنید چون به هرحال بازیها و رستوران ها رو ممکنه جاهای دیگه هم تجربه بکنید ولی اون ساحل فقط مختص همون جغرافیا هست. 

در مقابل جذابیتها نکاتی هم بود که باید توجه داشته باشید:

1.       پارک آبی آکواونچر به خاطر وسعت و تنوع بسیار زیاد بازی ها نیاز به مطالعه و شناخت قبلی داره، چون اگر مثل من بدون مطالعه وارد پارک بشید کلی طول میکشه تا بفهمید چه بازیهایی رو کجا باید پیدا کنید و تازه باز هم کلی از بازی ها و سرگرمی ها رو ممکنه ندیده و نشناخته از دست بدید. پس حتماً حتماً حتماً از قبل در موردش تحقیق کنید و نقشه اش رو دریافت کنید و بازیهای مورد نظرتون رو از قبل انتخاب بکنید.

2.       ممکنه مثل ما فکر کنید 3-4 ساعت برای پارک آبی کافی یا حتی زیاد هست، ولی عملاً برای ما 6 ساعت حضور در پارک هم کم بود و هممون تمایل داشتیم بازهم باشیم که دیگه با تاریک شدن هوا امکانپذیر نبود.

3.       همه افراد چه آنلاین تیکت داشته باشن (مثل ما) چه نداشته باشن باید برای دریافت بلیط ورودی و غذا و کمد در صف بلیط وایسن.

4.       از حوالی ساعت 11:00 به بعد پارک شلوغ میشه و جدای صفی که باید برای ورود به پارک بایستید، اغلب بازیهای جذاب هم صف طولانی خواهند داشت که کسی مثل من رو اذیت میکنه و زمان رو هدر میده. پس بهتره تا جایی که میتونید صبح زودتر برید.

5.       رستورانهای متنوعی داخل پارک هست که البته قیمتهاشون از بیرون حدود 30% گرونتره ولی میتونید با خرید ووچرهای دارای وعده غذایی هزینه غذا رو خیلی کاهش بدید(همون کاری که ما کردیم). و البته طبق قوانین بردن خوراکی و نوشیدنی به داخل پارک ممنوع هست.

6.       قیمت کمد کوچک (که واقعاً هم خیلی کوچک هست) برای گذاشتن وسایل 55 درهم و کمد بزرگ 80 درهم بود و بابت دریافت حوله هم باید پول پرداخت کرد. 

7.       ما به خاطر ذهنیت اشتباه صندل یا دمپایی با خودمون نبرده بودیم و هرچند 50% مردم مثل ما بودند، ولی اینهمه پابرهنه راه رفتن برامون کمی اذیت کننده بود. پس آگاه باشید بردن صندل و دمپایی مجاز هست و قطعاً توصیه میشه همراه خود داشته باشید.

نکته1: خیلی به ما در مورد بردن وسایل داخل پارک آبی تذکر داده بودن که حتی یک بطری آب هم داخل نمیشه ببرید و چون باکسهایی که تحویل میدن بسیار کوچیک هست وسیله اضافه نبرید. که اینجا باید این توضیح رو بدم که فقط بردن خوردنی و نوشیدنی به داخل پارک ممنوعه و شما هر چیز دیگه ای از جمله کالسکه، کیف، کفش، کلاه، دمپایی، عینک، حوله، لباس و ... رو اجازه دارید داخل ببرید و هیچ اجباری ندارید که وسایل رو داخل باکس بگذارید و حتی میتونید باکس نگیرید و با مسئولیت خودتون وسایل رو همه جای پارک با خود ببرید ولی اگر مفقود بشن طبعاً پارک مسئولیتی نخواهد داشت.  البته برای سوار شدن سرسره ها و بازیها نمیتونید وسیله ای همراه داشته باشید.

نکته2: ما طبق معمول با کالسکه رفته بودیم و حتی بطری آب و کمی خوراکی هم زیر کالسکه داشتیم و فکر میکردیم که کالسکه رو از ما تحویل میگیرن، ولی در کمال تعجب بعد از بازرسی کیفمون، اصلا کالسکه رو بازرسی نکردن و ما با کالسکه وارد شدیم و خیلی خوب بود چون تمام وسایل لازم رو هم با کالسکه در طول مسیر میبردیم. فقط موقع سوار شدن بازیها کالسکه رو مثل خیلی افراد دیگه یک گوشه میگذاشتیم و بعداً میومدیم و برش میداشتیم.

نکته3: هرنوع پوششی از مایو تا چادر در پارک (نه سرسره ها) مجاز هست. بنابراین هیچ نگرانی از نظر پوشش نداشته باشید.

برای رفتن به پارک آبی از محل هتل، از طریق خط قرمز مترو تا ایستگاه Sobha Reality رفتیم و با کمی پیاده روی سوار خط دیگه مترو شدیم و تا ایستگاه Palm Jumeirah رفتیم و بعد مجدداً با کمی پیاده روی به ایستگاه Palm Gateway رسیدیم و سوار مونوریل پالم شدیم که خودش جاذبه گردشگری هست و از وسط نخل رد میشه و در نهایت در کنار ورودی هتل آتلانتیس و پاک آبی آکواونچر متوقف میشه.

نکته: مونوریل نخل رو با کارت مترو نمیتونید سوار بشید و باید بلیط جداگانه بگیرید که رفت و برگشتش برای هر نفر بزرگسال 40 درهم هست.

سافاری پارک

سافاری پارک دبی هم از نمونه های نسبتا معروف جهان هست و مثل بقیه جاذبه هایی که دیدم در منطقه بسیار وسیعی پیاده سازی شده. ما از بین بلیطهای قابل انتخاب گزینه Safari Journey رو خریدیم که در این مدل بعد از ورود با استفاده از نوعی اتوبوس یا قطار ما رو به چند بخش پارک بردن که دهکده آفریقایی، آسیایی و عربی بودن. در دهکده آسیایی برنامه های آموزشی هم برای بچه ها بود که البته طبق زمانبندی انجام میشد و برنامه ها نسبتاً طولانی بود که ما صرفنظر کردیم.

در ادامه و بخش اصلی برنامه هم سافاری حیاط وحش بود. که سوار مینی بوسهای مخصوصی میشدیم و ماشین مرحله به مرحله از محل زندگی گونه های مختلف حیوانات عبور میکرد که جالب توجه بود. و بعد هم یک برنامه سافاری صحرای عربی با ماشینهای برقی بود که نسبتا برنامه لوسی بود. در پایان هم یک یخشی بود که بیشتر مخصوص کودکان بود و میتونستن بعضی از حیوانات اهلی رو از نزدیکتر ببینن و دست بزنن و یک سالن مربوط به پرندگان که این بخش پایانی هم جالب بود.ما به دلیل مسیر سخت مترو و اتوبوس، سافاری پارک رو با تاکسی رفتیم که منطقی ترین روش بود.

مراکز خرید

مراکز خرید دبی متعدد هستند، اما مواردی که ما رفتیم اینها بودن:

1-      دبی مال که در مجاورت برج خلیفه قرار داره و بینهایت بزرگ و مجلل هست و انواع برندها در اون نمایندگی دارن و قیمتها هم اصلاً رقابتی و جذاب نیست مگر در زمانهای خاصی که آف اساسی گذاشته باشند. داخل امارات مال یک آکواریوم بزرگ هم هست که ما نرفتیم.  از طریق مترو (با 10 دقیقه پیاده روی) و اتوبوس به راحتی میتونید به امارات مال برسید.

2-      مال آف امارات (امارات مال) با شرایط مشابه دبی مال از نظر بزرگی و تنوع و قیمتها که در میانه خط مترو اکسپو2020 (خط قرمز) قرار داره و به راحتی از داخل ایستگاه مترو مال اف امارات میتونید وارد مال بشید و بالعکس.

3-      برجمان که دقیقاً چسبیده به هتل ما بود و نسبتاً بزرگ و کامل بود و طبقه پایینش هم کارفور داشت که میشد ازش راحت خرید کرد و به ویژه بعضی از خوراکیها و شکلاتهای تخفیف خورده اش از ایران بسیار ارزونتر بود و ما مقدار زیادی ازش خرید کردیم. 

4-      دراگون مارت که فروشگاه چینی هاست که در بخشهای جنوبی تر شهر و در مجاورت اینترنشنال سیتی قرار داره و روز آخر که کمی وقت اضافه داشتیم گفتیم سر بزنیم بلکه چیز مناسبی برای خرید پیدا کنیم. هرچند همه جور چیزی (از شیر مرغ تا جون آدمیزاد) داخل این مال پیدا میشد ولی همه غرفه ها کوچیک و مملو از جنس و بدتر از همه بدون قیمت بودن و فروشنده ها قیمت الکی میدادن و باید برای همه چیز چونه میزدی که این مدل فقط برای کسی که دقیقاً وسیله خاصی رو نیاز داره و قیمتش رو هم میدونه شاید مناسب باشه تا با چانه زنی به قیمت مطلوب برسونه و خرید کنه. ولی برای ما سر سوزنی جذابیت نداشت و عملاً فرصت سوزی بود.

حمل و نقل

چیزی که در دبی قابل توجه هست اینه که برای حمل و نقل عمومی دبی و ترافیک خیلی هزینه و برنامه ریزی شده و به طور کلی برای مسافرین 3 نوع وسیله وجود داره:

• تاکسی های عمومی با رنگ بدنه کرم رنگ که عمدتاً تویوتا کمری یا هیوندای سوناتا هستن. ولی حتماً باید تاکسی رو از ایستگاه تاکسی سوار بشید و مثلاً کنار بزرگراه فقط تاکسیهای شخصی میان که اصلاً سوار شدن به اونها رو پیشنهاد نمیکنم.
• اتوبوسهای شهری که همگی ولوو با استاندارد یورو6 و دارای تهویه بسیار عالی هستن و البته مواردی که ما دیدیم در بعضی مسیرها مثل اتوبوسهای خودمون مملو از مسافر میشن.
• قطارهای مترو هم عمدتا روی زمین و با کیفیت و شرایط و تهویه مطلوب هستن ولی طول قطارها کمه و به همین دلیل معمولاً داخل قطارهای مترو هم ازدحام هست.

البته خود شهروندها از تاکسی های اینترنتی هم استفاده میکنن که ما این امکان رو نداشتیم چون سیم کارت مجاز نداشتیم.

همینطور خیلی از ساکنین شهر از اسکوتر برقی استفاده میکردن که حتی سرویس اجاره اسکوتر برقی هم در دبی وجود داره که مثل دوچرخه، موتور یا ماشین، امکان اجاره اسکوتر هست که به نظر من میتونه خیلی جذاب و راحت باشه.

نکات قابل توجه در مورد حمل و نقل:

1-      برای سوار شدن به مترو و اتوبوس از کارت مترو باید استفاده کنید و کارت مترو رو در هر ایستگاه مترو میتونید تهیه کنید و روز آخر سفر هم میتونید بازخرید بکنید که البته برای هر کارت 5 درهم کسر میکنن و برمیگردونن.

2-      تقریباً هر بار سوار شدن به مترو یا اتوبوس برای هر نفر 4 تا 6 درهم آب میخوره (البته برای کودک رایگانه)

3-      در تمامی ایستگاههای مترو، بدون استثنا میتونید با کالسکه و از طریق آسانسور وارد و خارج بشید و خوشبختانه آسانسورها هم مثل استانبول کوچیک و تنگ نیست.

4-      تاکسیهای رسمی (بدنه کرم رنگ) تاکسیمتر دارن که بابت ورود شما 6 درهم میگیرن و بعد با توجه به مسافت و زمان کانتر میندازن که مثلاً هزینه تاکسی ما از باغ گل تا دبی مال حدود 70 درهم و از هتل سیتی سیزنز تاورز تا سافاری پارک 65 درهم و از سافاری پارک تا دراگون مارت 20 درهم و از هتل تا فرودگاه هم 45 درهم شد. فقط توجه داشته باشید که اسکناس بیشتر از 100 درهم به راننده تاکسی ندید که پول نقد زیاد همراهشون نیست و برای پس گرفتن پولتون ممکنه معطل بشید.

5-      برای مسافتهای کوتاه (کمتر از 5 تا 10 کیلومتر) و برای گروههای 3-4 نفره استفاده از تاکسی توجیه داره چون تقریباً هم قیمت مترو و اتوبوس درمیاد و هم بسیار راحت تره. ولی برای مسافتهای طولانی طبعاً هزینه تاکسی خیلی زیادتر میشه.

باید اضافه کنم امکان رنت کردن انواع ماشین هم با کرایه خیلی کم وجود داره که مبلغ کرایه اش تقریباً از اینکه شما تمام وقت تاکسی سوار بشید ارزونتره. ولی توجه داشته باشید که اولاً هزینه سوخت و پارکینگ خیلی بیشتر از ایران هست و ثانیاً احتمال جریمه شدن هم کم نیست و جرایم هم سنگینه و ثالثاً میزان قابل ملاحظه ای به عنوان دپازیت برای تصفیه جرایم احتمالی تا یکماه دست اون شرکت اجاره دهنده میمونه. در کنار این هزینه ها مسئولیت امانت داری چیزی هست که شخصاً برام جذابیت نداره و اگر مشکلی برای ماشین پیش بیاد ممکنه کلی معطلی و دردسر ایجاد بکنه. به همین دلایل علی رغم اصرار همسرم، من ترجیح دادم که ریسک نکنم و ماشین اجاره نکنم.

 

غذاها

غذاهای عربی و هندی در دبی زیاد پیدا میشه ولی به همون اندازه هم غذاها و برندهای بین المللی مثل KFC، مک دونالد، پیتزا هات، کینگ برگر و ... همه جا هست و توی خیابون و مراکز خرید حتماً یک شعبه این موارد رو پیدا خواهید کرد . البته رستوران و کباب ایرانی هم خیلی جاها هست . از نظر قیمتی هم میتونم بگم قیمتها وحشتناک نیستن. مثلاً قیمت برگرهای مک دونالد از حدود 20 تا 45 درهم و غذاهای KFC هم تو همین رنج بود و هر وعده غذا برای هر نفر به طور میانگین حدود 30-40 درهم هزینه داشت. به نظرم از ساندویچهای شاورما توی دبی حتماً امتحان بکنید.

البته کافه ها به ویژه استارباکس به نظرم قیمتهای خیلی زیادتری داشتن و تقریباً قیمت هر نوشیدنی داخل استارباکس با قیمت هر وعده غذای مک دونالد برابری میکرد. جهت اطلاع دقیق تر دوستانی که این سفرنامه رو میخونن در دیماه 1402 ارزش هر درهم حدود 13،800 تومان بود.

محدودیت ها

در مورد محدودیت ها برای سفر به دبی زیاد شنیده بودم که اینجا مینویسم:

1.       در مورد پوشش در سطح شهر و مکانهای عمومی احتیاط و رعایت بکنید چه خانم و چه آقا

2.       در زمان عکس یا فیلم گرفتن احتیاط بکنید از کسی فیلم یا عکس نگیرید.

3.       دسترسی به تماس صوتی واتس اپ و تلگرام در امارات فیلتر شده و همچنین استفاده از وی پی ان به سادگی ممکن نیست.

باید توضیح بدم که ما عملاً با هیچکدوم از 3 مورد بالا مواجه نشدیم. 

در عمل پوشش افراد داخل شهر آزاده و فقط احتمالاً برهنه گشتن یا با مایو گشتن مجاز نباشه ولی هر نوع پوششی رو برای خانم ها و آقایون کوتاه و بلند و باز و بسته در شهر میدیدیم.

با توجه به ایامی که ما دبی بودیم خیلی از توریست ها همواره مشغول عکس و فیلم گرفتن بودن و من احساس نکردم کسی محدودیتی ایجاد بکنه.

ما با توصیه دوستان به جای خرید سیم کارت اماراتی از رومینگ همراه اول استفاده کردیم که خیلی خوب و به شدت به صرفه بود. و با این سرویس ما محدودیتی هم در تماس صوتی واتس اپ و تلگرام نداشتیم و عملاً بدون فیلتر از این سرویسها استفاده کردیم. من یک بسته 390 هزار تومنی و همسرم یک بسته 180 هزار تومنی یک هفته ای رومینگ همراه اول خریدیم و تا آخر سفر به راحتی استفاده کردیم. لازم به ذکر اینکه وای فای هتل هم که کیفیت عالی داشت با تماس صوتی واتس اپ مشکلی نداشت.

شرایط عمومی شهر

گشت زنی در دبی برای افرادی مثل ما با کالسکه بسیار راحت و دلپذیر بود. همه بخشهای توریستی شهر کاملاً تمیز بود. به هیچ وجه کسی رو در حال تکدی گری ندیدیم. هیچگونه مزاحمتی در خیابان و اماکن ندیدیم. همه افراد به زبان انگلیسی صحبت میکنند و شما رو به خوبی راهنمایی میکنن.  مقررات رانندگی به شدت در دبی جدی گرفته میشه و حتی عابرین پیاده تحت هیچ عنوان از جایی غیر از خط کشی و قبل از سبز شدن چراغ عابر، عبور نمیکنن.

دمای هوا در بازه زمانی که ما دبی بودیم بسیار مطلوب و بین 26 تا 18 درجه بود ولی مشخصه که در فصلهای دیگه گرما بیداد میکنه. در تمامی قسمتهای سرپوشیده شهر، از جمله، هتل، مراکز خرید، رستورانها، ایستگاه مترو، قطارهای مترو، اتوبوسها، فرودگاه و ... سیستم های تهویه بسیار قدرتمند فعال هستند و حتی به زعم من زیادی هوا رو خنک میکنن که باعث میشد ما اغلب اوقات برای پسرم ژاکت یا سوئیشرت همراه ببریم و تنش بکنیم که یخ نکنه.

جمع بندی

با توجه به همراهی پسرم در این سفر و مقطع زمانی که ما در دبی بودیم و مقارن با کریسمس بود این سفر برای ما خیلی سفر به یادموندنی و خاطره انگیزی شد و واقعاً به ما خوش گذشت. البته من تمایل داشتم مواردی مثل موزه آینده و بعضی نمایشگاههای خودرویی رو ببینم که برنامه های ما تغییراتی داشت و موفق نشدم این موارد رو در برنامه داشته باشم.

در مجموع دبی شهر بسیار مدرن، مرتب، بزرگ و پر جاذبه ای بود ولی چیزی از اصالت و ویژگیهای فرهنگی و جغرافیایی در اون ندیدم که باعث بشه ارتباط عمیقی با این شهر بگیرم. البته این موضوع کاملاً سلیقه ای هست ولی تصور نمیکنم به اختیار خودم به این زودی ها دوباره به دبی سفر بکنم و همین یکبار برای ثبت در خاطرات کافی بود.