سلام دوستان امیدوارم حالتون خوب باشه و این پست بتونه اطلاعات مفید و سرگرم کننده ای رو براتون به ارمغان بیاره. چند روز پیش حوالی اوایل شهریورماه 1401 سفری به دور نیمه شرقی ایران را همراه با همسرم از مبدا شهر قزوین آغاز کردیم. راستش خانه
با دوستم داشتیم صحبت می کردیم که اداره رفاه دانشگاه چند ماهی هست که با هتل آرین شیراز قرارداد بسته و داشتیم همفکری می کردیم که یه برنامه بذاریم و بریم. اما خب ما چند باری از این صحبتا کرده بودیم و عملیش نکرده بودیم
بعد از یک سال و نیم خانه ماندن و سفر نرفتن بخاطر کرونا بالاخره من و دوستم فاطمه تصمیم گرفتیم که با رعایت پروتکل های بهداشتی و استفاده از ماشین شخصی در اواخر اریبهشت 1400 سفر کنیم. برنامه ریزی خاصی نداشتیم و فقط قصد داشتیم
گمان بیشتر مردم بر این است که مسافرت باید جایی خارج از کشور یا بیرون از استان محل زندگی باشد اما ایران سرزمین بزرگ و پهناوری است و هر شهری منطقه وسیعی را شامل می شود. من نیز به عنوان ساکن این سرزمین اهورایی دوست
سلام به همه لست سکندی های عزیز. باز هم فرصتی پیدا کردم و به هر زحمتی که شد وقتم رو خالی کردم و تونستم یک سفرنامه دیگه بنویسم. یک اعترافی هم همین اولش کنم و اون اینکه به اواسط نگارش سفرنامه ام که رسیدم واقعا احساس
اردیبهشت در بهشت «سفرنامه شیراز» تصویر شماره 1 / تابلوی I Love Shiraz که در کنار ارگ کریم خان نصب شده است مقدمه مدتی است کارمان شده شب زنده داری . . . خوشحالی و نگرانی در چهره امان موج می زند . . . شیرینی و سختی را با هم