تجربه های به‌روز من از سفر به وان ترکیه

سفر همیشه پر از آموختن تجربه‌هاست . گاهی تجربه‌های شیرین و گاهی تجربه‌های تلخ! به همین دلیل اکثر ما آدم‌ها مسافرت رفتن را دوست داریم . اما بعضی وقت‌ها سفرها از روی ناچاری هستند و ما را بسیار دلتنگ عزیزانمان می‌کنند . در این لحظات خواندن یک متنی زیبا درباره سفر ، احساس ما را بهتر می‌کند . 

با عرض سلام و خسته نباشید خدمت تمامی شما عزیزانی که قصد دارید برای مدتی چشم هایتان رو مهمان سفرنامه بنده بفرمایید . بنده پارسا هستم 26 ساله متولد اولین روز از عید باستانی نوروز ، عاشق تنها سفر کردن و کشف تجربه ها و چالش های جدید . در این سفرنامه قصد دارم تجربیات سفر 5 روزه خودم رو از مبدا شهر گرگان در استان گلستان تا شهر وان در استان وان ترکیه رو با شما به اشتراک بگذارم و سفرنامه سعی میکنم ریز ترین نکات سفر و تجربه های خودم رو باهاتون به اشتراک بگذارم تا بتونید یک سفر خیلی عالی رو تجربه کنید .

تاریخ سفر بنده هفته آخر شهریور 1402 بود که تقریبا میشه گفت شلوغ ترین زمان سفر به ترکیه محسوب میشه چون هم چند روز دیگه مدرسه ها باز میشد و هر کسی که بچه مدرسه ای داشت باید تا همین هفته سفرش رو انجام میداد ، هم اینکه آخر هر فصل و اول شروع فصل جدید فصل تخفیف های ترکیه و حراجی های وان است و به همین دلیل خیلی شلوغ میشه . 

بخش اول سفرنامه رو اختصاص میدم به چگونگی رزرو بلیط و اطلاعاتی درباره هتل .

بخش دوم رو اختصاص میدم به مسیر رفت و چگونگی رسیدن از شهرتون تا مرز رازی و مرز ترکیه .

بخش سوم رو اختصاص میدم به خود شهر وان .

بخش چهارم رو هم اختصاص میدم به مسیر برگشت و تعداد زیادی نکته کاربردی که در سفر حتما به کارتون میاد .

بخش اول 

در کل چندین روش و مدل سفر وجود داره . یکی اینکه کلا تمام کارهاتون رو به آژانس ها و تور وان بسپارید . یکی دیگه ام اینکه تمام کارهارو خودتون و از طریق سایت های ایرانی یا حتی خارجی انجام بدید ، و یا اینکه یک بخشی از کارهاتون رو مثل هتل رو آژانس براتون انجام بده اما ترانسفر و وسیله سفر رو خودتون انتخاب کنید و انجام بدید . 

اینجا باید ببینید که چقدر حوصله گشتن دنبال هتل و بررسی معایب و مزایاشون یا بررسی مسیرها و چالش های اونهارو دارید . اگه واقعا اهل سفر و پایه باشید ، بهترین گزینه اینه که صفر تا 100 کار رو خودتون انجام بدید . یعنی اینکه بلیط وسیله نقلیه ، رزرو هتل ، گشت و گذار در شهر و سایر موارد رو خودتون انجام بدید که با این کار من تضمین میکنم در هزینه هاتون خیلی خیلی صرفه جویی میشه و هم اینکه تجربه خیلی خوبی براتون میشه .

اولین بحث داشتن پاسپورت با اعتبار حداقل 6 ماه هستش که خب من چون قبل از این سفر ، چندین سفر دیگه رفته بودم پاسپورتم انقضا داشت و درگیر گرفتن پاسپورت نشدم . بعد از پاسپورت به نظرم ببینید که میخواید تنهایی سفر کنید یا گروهی . گروهی سفر کردن یا حداقل دو نفره سفر کردن این خوبی رو داره که در هزینه رزرو هتلتون مبلغ کمتری رو پرداخت خواهید کرد . به این دلیل اینکه اکثر هتل های جهان اتاق با یک عدد تخت ندارند و حداقل دو تخته هستند و شما در واقع باید پول اون شخص یا ظرفیت خالی کنارتون رو هم پرداخت کنید که این کار هزینتون رو افزایش میده .

به طور مثال من برای رزرو هتل خودم اگه یک نفر دیگه رو با خودم میبردم برای 5 شب نفری 3.5 میلیون تومان پرداخت میکردیم اما من چون یک نفر بودم هزینه هتلم برای یک نفر شد 5 میلیون تومن . از طرفی دیگر گروهی سفر کردن حداقل برای شخص بنده خیلی خیلی خیلی مشکله چون واقعا پیدا کردن همسفر خوب خیلی سخته و من این موضوع رو خیلی بازش نمیکنم تا از مسیر سفرنامه منحرف نشیم و فقط در قالب یک مثال میگم که مثلا یکی از همسفراتون فقط دوست داره جاهای دیدنی وان رو ببینه ولی یکی دوست داره تا از مرز خارج شد فقط تفریح کنه و علاقه ای به دیدن مکان های دیدنی نداره و هماهنگ شدن این دو نفر کار رو خیلی سخت میکنه و شاید حتی کام سفر رو هم برای جفتشون تلخ کنه . پس ابتدا درباره این مورد تصمیم بگیرید .

حالا میرسیم به بحث رزرو هتل . برای رزرو هتل های وان ترکیه سایت های داخلی بسیار معتبر زیادی وجود دارن که میتونید رزروتون رو انجام بدید . یا اینکه اگه اقوامی در ترکیه دارید یا خودتون کارت بانکی بین المللی دارید میتونید از سایت های معتبر جهانی مثل Booking یا سایت های داخلی خود ترکیه برای رزرو هتل استفاده کنید . 

من خودم کارت بانکی بین المللی ( مستر کارت ) فیزیکی داشتم و میتونستم از سایت های خارجی یا ترک رزرو هتلم رو انجام بدم اما وقتی یکمقدار بررسی کردم متوجه شدم که اگه از طریق سایت های واسط ایرانی اینکار رو انجام بدم برام ارزون تر تمام میشه چون این واسط ها و سایت ها با هتل ها قرارداد میبندن و براشون قیمت کمتری در نظر میگیرن تا اینکه بخواید مستقیم برید داخل خود هتل یا از طریق سایت های ترک رزرو انجام بدید . و به همین دلیل من هتل رو پس از مدت زیادی گشتن و پرسجو درباره هتل ها ، خیلی ساده و فقط با اطلاعات پاسپورت برای 5 شب رزرو کردم . هتلی که من گرفته بودم Büyük Urartu Otel با فاصله یک دقیقه از میدان بش یول که از یک سمت انتهای خیابان اصلی وان یعنی جمهوریت است قرار داشت . 

این هتل یک هتل 4 ستاره اما قدیمی است که یکبار هم بازسازی شده اما باز هم قدیمیه و به نظرم 3 ستاره تاپ هست تا 4 ستاره . تحویل اتاق هم طبق استاندارد جهانی تمامی هتل ها ساعت 14 عصر و خروج هم ساعت 12 ظهر هستش .

هتل استخر داره که اگه اشتباه نکنم از ساعت 10 صبح الی 2 بعد از ظهر کلا بازه و برای مسافرین هتل رایگان هستش . صبحانه واقعا خوب و مفصلی داره که متاسفانه من یکسری عکسها از توی گوشیم پاک شده و یدونه عکسی که از بار صبحانه گرفته بودم رو الان ندارم اما شامل چند نوع پنیر ، کالباس ، چند نوع زیتون ، چند نوع مربا ، بعضی روزها پاستای بلونز سرد و بعضی روزا پوره سیب زمینی که تند بود ، گوجه و خیار ،چند نوع کره ، چند نوع نون از جمله نون بربری تازه ایرانی ، چند نوع نوشیدنی و قهوه ، چند نوع عسل و شکر و قند و یکسری چیزهای دیگه بود که واقعا در حدی کامل بود که میتونستید صبحانه مفصل بخورید و ناهار نخورید دیگه .

همچنین هتل کلاب رایگان هم داخل خود هتل داشت که به علت درگیری و دعوای چند تا از ایرانی ها مدیریت تا اطلاع ثانوی بسته بودش . اینترنت هتل در طبقات در کل خیلی تعریفی نداشت و بزور وصل میشد ولی توی لابی سرعت خیلی خوبی داشت . توی لابی چند تا کاناپه نرم بود که میشد روشون بشینی و از اینترنت استفاده کنی یا از سماور کنار ورودی درب هتل چای برداری و نوش جان کنی . همچنین چند تا هم صندلی در قسمت بیرونی هتل برای سیگار و نوشیدن چیده بودن که میتونستید بشینید و با نمای خیابون و شهر از لحظات لذت ببرید . هتل دارای آسانسور بود که آسانسور خوبی هم داشت و اصلا اذیت نمیکرد . اتاق من در طبقه سوم بود که تقریبا انتهای راهرو کنار پله خروج اضطراری بود . درب اتاق من با کارت باز میشد اما بعضی اتاق ها با کلید بود . وارد که میشدید سمت چپ کمد لباس ها و صندوق امانات بود که در کمد دو عدد دمپایی روفرشی خیلی خیلی معمولی هم داخلش بود . سمت راست حمام و سرویس بهداشتی بود که خب طبیعتا شلنگ نداشت اما خود توالت یک روزنه جهت خروج آب برای شست شو داشت .

در حمام 2 عدد حوله بود و یک سشوار . سرویس بهداشتیش در حد یک فرد مجرد خوب و قابل قبول بود اما خانمها اگه میدیدن شاید یکم ایراد میگرفتن چون دور کاسه بعضی اوغات آب نشست میکرد و یکمقدار زرد بود که برای من مسئله مهمی نبود اما خب تمیزیش قابل قبول بود .

وارد اتاق که شدم یک میز آرایش بود که چند تا کشو داشت و بالاش یک تلویزیون بود که من نتونستم کار بندازمش و تا آخر سفر هم بهش دست نزدم و زیرش هم یک یخچال کوچیک داشت که سرمای خوبی هم تولید میکرد . یک تخت دوتایی بهم چسبیده نه دو تا تخت تکی ، داشت که هر دو سمتش یک پریز برق بود با یک میز و کشو . روبروش هم یک عدد پنجره به همراه یک میز و صندلی بود که روش زیر سیگاری و کنترل های اسپیلت و تلویزیون رو گذاشته بودن .

اتاق من اسپیلت سرمایی و گرمایی داشت . تایمی که من رفته بودم هوا روزها گرم بود ولی باد خنک میزد یکم . ولی شب ها سرد میشد اما سرمای قابل تحمل نه مثل سرمای زمستان . من یکشب اسپیلت رو روشن کردم یهو دیدم از کنارش داره آب میده و کل موکت رو خیس کرده . ترسیدم شاید مشکل داشته باشه و خسارتش گردن من بیفته دیگه تا آخر سفر روشنش نکردم اما سرمای خیلی خوبی داشت . در اینجا تمامی عکس های هتل و اتاق هارو براتون میزارم .

 

 

 

 

 

حالا میرسیم به روش های تهیه بلیط وسیله نقلیه برای این سفر . من چون خودم ماشین ندارم تصمیم گرفتم که از شهرمون گرگان با قطار تا تهران بیام . از تهران تا شهر خوی در استان آذربایجان غربی با اتوبوس و از ترمینال شهر خوی هم با ون های ترک خودم رو به مرز برسونم . 

برای تهیه همه این بلیط ها میتونید از سایت های ایرانی اقدام به تهیه بلیط کنید . قیمت بلیط در زمان سفر من از گرگان به تهران با قطار 200 هزار تومن ، تهران تا خوی با اتوبوس 250 هزار تومن و از خوی تا مرز رازی هم اگه توی سایت ها بلیط پیدا کنید اون هم 250 هزار تومن هستش . یا میتونید با گشتن در اینترنت شماره تلفن دفاتر مسافربری در شهر خوی رو پیدا کنید و صفر تا 100 مسیر رو باهاشون هماهنگ باشید . خیلی از همسفرهای بنده همین کار رو کرده بودند که قیمتش هم اون موقع برای یک نفر بخاطر اینکه اربعین هم بود و اتوبوس خیلی خیلی خیلی کم بود و شلوغ هم بود نفری 1.6 میلیون تومن بود که خودتون حساب کنید منی که کلی سختی برای پیدا کردن بلیط و هماهنگی کشیدم چقدر از نظر هزینه به نفعم شد و آیا ارزشش رو داشت یا نه .

دیگه اینجا یکسری موارد دیگه هم مطرح هستش که مثلا بعضی از دوستان میگن ما اصلا یک ثانیه هم نمیتونیم سوار اتوبوس بشیم و چطوری میتونیم سفر کنیم ؟ اگه اینجور مشکلات رو دارید باید ببینید از شهرتون با چه وسیله ای میتونید خودتون رو به تهران یا خوی برسونید . اگه تهران هستید که به خوی هفته ای 2 روز پرواز در بعضی از فصول سال هستش که با نفری 1.1 میلیون میتونید خودتون رو خوی برسونید و از اونجا به ترمینال برید و سوار ون بشید یا اینکه دربست بگیرید از فرودگاه و مستقیم به سمت مرز برید .

اینجا دسته بندی افراد فرق میکنه چون یکی دوست داره ارزونتر سفر کنه و بخاطر همین با اتوبوس و قطار میره . ی عزیزی میگه من میخوام سفر کنم راحت باشم بیشتر مسیر رو با هواپیما برنامه ریزی میکنه که به نظر شخصی من برای سفر به وان این مدلی هزینه کردن ارزش نداره . این قسمت دست خودتون هستش . در اینجا من توضیح دادم که اگه بخواید با اتوبوس و قطار برید چه راه هایی برای رسیدن به مرز وجود داره ، جلوتر این بحث رو خیلی بیشتر باز میکنم . 

بخش دوم

شما عزیزان برای رسیدن به شهر وان می توانید از 3 مرز رازی در خوی ، بازرگان در ماکو و مرز سرو در ارومیه استفاده کنید . راحت ترین ، کوتاه ترین و بهترین مرز برای رسیدن به شهر وان مرز رازی در شهر خوی استان آذربایجان غربی هستش . این مرز 24 ساعته شده و در هر ساعت از شبانه روز می تونید تردد داشته باشید . فقط توجه داشته باشید به علت اینکه کوتاه ترین مسیر رو تا شهر وان ترکیه داره به نسبت دو مرز دیگه خیلی شلوغ تره اما به نظرم من ارزشش رو داره . 

در قسمت قبلی بهتون توضیح دادم که چطور میتونید با هر وسیله ای بجز ماشین شخصی خودتون رو به خوی و مرز برسونید .  الان میخوام بهتون بگم که چطوری با ماشین شخصی این کار رو انجام بدید .

برای این کار باید مقدار زیادی کار اداری انجام بدید و هزینه خیلی زیادی صرف کنید که به نظر من اصلا ارزش نداره . چون هزینه این کار چندین برابر هزینه سفر با اتوبوس یا ون میشه و از سمتی دیگه اگه خدایی نکرده ماشینتون قبل یا بعد مرز خراب بشه سفرتون به طور کامل خراب میشه و به مشکلات خیلی زیادی بر خواهید خورد . ولی اگه تمایل داشتید ابتدا باید به صورت آنلاین یا با مراجعه به کانون های جهانگردی و اتومبیل رانی درخواستتون رو ثبت کنید که توضیحات کامل و هزینه های این کار در لینک به طور کامل توضیح داده شده .taci.ir

بعدش باید ماشین خودتون رو کاپوتاژ کنید تا بتونید باهاش در خارج از مرز ایران تردد کنید .

  جهانگردی با خودروی شخصی

بعد از اینکه تمام مراحل رو انجام دادید و پلاک و مدارک خودروتون رو دریافت کردید باید از شهرتون خودتون رو به مرز رازی در شهر خوی استان آذربایجان غربی برسونید که می تونید از مسیریابهایی مانند ویز ، بله یا نشان استفاده کنید . توجه داشته باشید وقتی وارد جاده اصلی که انتهاش به مرز میخوره میشید یعنی جایی که دیگه خود شهر خوی تمام میشه ، تا ی جاهایی که روستا باشه موبایلتون آنتن میده و بعد از ی جایی دیگه موبایل به سختی انتن میده خصوصا همراه اول . پس اگه میخواید چیزی رو خبر بدید یا کاری انجام بدید حتما این مورد رو مد نظر داشته باشید . جاده اش در کل جاده خوبیه و تقریبا شبیه شبیه جاده فیروزکوه هست و خبری از دره نیست . ابتدای جاده که میخواید از شهر خوی خارج بشید یکی دو تا روستا هست که میتونید هر چیزی که میخواید رو تهیه کنید یعنی هم سوپر مارکت داره و هم قهوه خونه و اینجور چیزا . 

این قسمت رو که رد میکنید بعد از اینجا ی منطقه خیلی خیلی کوچیک که فکر کنم شهر حسابش میکردن وجود داشت که کلا یک میدون داشت و اونور میدون هم آخرین پمپ بنزین بود . اگه با خودرو میرید که باکتون رو حتما پر کنید و اگه با ون میرید که دور اون میدون نگه میدارن و بهتون میگن اینجا آخرین جایی هست که وایمیسیم . اگه میخواید سرویس برید یک جایی هست که سرویس بهداشتی داره و راننده بهتون میگه . و چند تا هم مغازه هستش برای خرید سیگار که اگه از قبل برای خودتون سیگار جهت فروختن سمت مرز نکرده باشید میتونید اونجا تهیه کنید . الان و این روزا هم فقط سیگار کنت 8 و پال مال ازتون میخرن و سیگار دیگه ای براشون جهت خرید و فروش محبوب نیست .

هر شخص هم مجاز هست با خودش 3 باکس یعنی 30 بسته ببره و قبل یا بعد مرز یا حتی داخل شهر وان بفروشه . به نظرم من این کار هم جدیدا دیگه مثل قبل صرف نمیکنه . قبلا خیلی خوب میخریدن اما الان فکر کنم شما یک باکس رو 250 تومن میخری اما ازتون 200 لیر یعنی حدود 400 تومن یا یکمقدار کمتر و بیشتر بر میدارن . خیلی بخواید بشینید حساب کنید تهش به این میرسید که عوارض خروج از کشورتون رایگان در میاد . همین و بس . 

اون میدون رو که رد کردید بعد از طی کردن مسیری که در بین راه پل زیبا و معروف قطور قرار داره رو مشاهده میکنید که تا حدودی شبیه پل ورسک هستش . جاده دو طرف کلا کوه هستش و شما هیچ چیزی نمیبینید . کوه خاکی کامل و قشنگ یک جاده مرزی واقعیه . بیشتر سربالایی هستش و مقداری هم سرپایینی داره . پیچ و خم و جاهایی که راه باریک هم میشه زیاد داره که باید حواستون باشه ی ماشین بیاد و ی ماشین رد شه . تا یادم نرفته بگم که از ابتدای جاده که خوی تمام میشه تا خود مرز یک ساعت و نیم راه هستش . حتما اگه با ماشین هستید ماشینتون رو چک کنید یا از رانندتون بخواید از سلامت ماشینش مطمئن باشه .  بعد از گذشت حدود یک ساعت و نیم میرسید به مرز رازی که عکسش رو براتون اینجا میزارم . 

 

 

تقریبا 500 متر قبل از این ساختمان پشت نرده ها و درب های ورودی ون ها مسافران رو پیاده میکنن و شما تا این ساختمان رو با هر چقدر چمدون که دارید باید با خودتون پیاده حمل کنید و به محض اینکه پیاده میشید یکسری افراد که بیشتر ایرانی و کرد و ترک هستند یا بعضیا غیر ایرانی بهتون هجوم میارن که سیگارهاتون رو ازتون بخرن یا حتی بهتون بفروشن . اگه باهاشون به توافق رسیدید بهشون بفروشید وگرنه جلوتر هم هستن کسانی که ازتون بخرن .

اگه با ماشین شخصی بودید که همه افراد بجز راننده که در واقع صاحب ماشین هم باید باشه ، باید از ماشین پیاده بشن و خودشون رو به ساختمان اصلی مرز برسونن و فقط راننده تو ماشین میشینه تا کارهای ماشین رو انجام بده و از مرز رد بشه . وقتی به ساختمان برسید جمعیتی رو میبینید که تابحال شاید در عمر گرانبهای خودتون به ندرت دیده باشید . صف های فوق العاده شلوغ ، بی نظم و طولانی که هیچکس حق کس دیگه ای رو هم رعایت نمیکنه و همه سعی دارن صف رو بهم بزنن تا زودتر رد بشن . 

کلا 3 تا افسر محترم نیروی انتظامی یا شاید 2 تا هستن که پاسپورت هارو برای این جمعیت خیلی زیاد کنترل میکنن .  وقتی وارد شدید تابلوهای راهنما زیاد هستش که چه قسمتی کجا قرار داره . پایانه مرزی هم سرویس بهداشتی داره و هم ی باجه بانک ملی که عوارض خروح از کشور رو براتون پرداخت میکنه که من توصیه میکنم عوارضتون رو حداقل حداقل 24 ساعت قبل رسیدن و رد شدن از مرز واریز کنید چون حدود نیم ساعت طول میکشه تا توی سیستم بشینه و ممکنه اگه پرداخت نکرده باشید و بخواید در مرز پرداخت کنید مثل بعضی افراد حاضر در سالن سیستم قطع باشه و اینترنت هم جواب نده و اینجاست که به مشکل میخورید .

با خیال راحت 24 الی 48 ساعت قبل از رسیدن به مرز عوارض رو به صورت اینترنتی از دستگاه های مخصوص بانک ملی یا از طریق سایت پرداخت کنید تا با خیال راحت رد بشید . چیزی که من در روز ورود به مرز دیدم این بود که چمدان ها و بارها در سمت مرز ایران هیچ کنترلی نمیشد و در واقع خاموش بود و اینو وقتی رفتم جلوتر متوجه شدم که سمت رفت ایکس ری ایران کار نمیکنه ترکیه بصورت جدی چک میکنه و در سمت برگشت ترکیه چک نمیکنه ایکس ری ایران باید همه چمدون هاتون رو رد کنید .

من با ی کیف کوهنوردی که همراهم داشتم پاسپورت رو نشون دادم و مهر خروج از مرز ایران رو برام زد و رد شدم . بعد از گذشتن از این مرحله باید یک راهرویی رو حدود 200 300 متر رد کنید و از یکی دو تا در هم عبور کنید تا برسید به یک راه روی دراز و طولانی که جلوترش کنترل پاسپورت ترکیه هستش . در آخرای این راه و قبل از رسیدن به این صف و پس از گذشتن از آخرین درب ، یک نظامی ترک روی صندلی نشسته بود و پاسپورت ایرانی هارو به صورت رندوم چک میکرد که مهر خروج خرده باشه و قاچاقی رد نشده باشی چون به قدری شلوغ بود که شما میتونستی با یکم زرنگی رد بشی و همه وسایلت رو هم رد بکنی .

اتفاقی منو هم نگه داشت گفت پاسپورتت رو ببینم که یک نگاه خیلی ساده انداخت و بهم تحویل داد . اخلاق خوبی هم نداشت اما برا منم خیلی مهم نبود بهش تحویل دادم و نگاه کرد و پاسپورتم رو باز ازش تحویل گرفتم . به همین راحتی . و اما این صف که صحبتش رو کرده بود این صفه که عکسش رو میزارم ببینید چه وضعیتی بود .

 

اون روز خداروشکر تهویه این راهرو روشن بود و اندکی باد خنک میزد اما شما وقتی کلی بار روی دوشت یا دستت باشه و جمعیت هم به طرز وحشتناکی زیاد باشه این تهویه اصلا جوابگو نخواهد بود . این جمعیتی که میبینید دو برابرش پشت سر ما بودن که نشد درست نبود برگردم عکس بگیرم ولی واقعیت ازدحام جمعیت توی عکس قابل توضیف نیست .

در اینجا یک چیزی رو که خیلی مشاهده میکنید اینه که کولبر ها یا قاچاق بر ها بصورت خیلی مجکم و بدجور بهتون تنه میزنن تا راه رو باز کنن و بتونن سریعتر رد شن . که اون روز هم شاید 10 15 بار این اتفاق افتاد که چند بارش منجر به درگیری و داد و بیداد های زیادی شد که اصلا خوشایند نبود . سعی کنید خیلی عادی تردد کنید و حق کسی رو ضایع نکنید . بخدا همه از مرز رد میشن اگه هر کسی حدود خودش رو رعایت کنه . 

بعد از گذشت از این مسیر رسیدیم به قسمت کنترل پاسپورت ترکیه . 3 تا باجه بود که خیلی سریع کار رو انجام میداد . بالای هر باجه یک دوربین هست که وقتی پاسپورت رو تحویل داد باید به صورت مستقیم به دوربین نگاه کنید تا ازتون عکس بگیره .  بعد از اینکه مهر ورود ترکیه رو براتون زدن و رد شدید ، سمت راستتون فری شاپ هست که میتونید نوشیدنی و شکلات و عطر های اورجینال و یکسری چیزهای دیگه خریداری کنید . فری شاپ کارکنانش همه فارسی بلد هستن و قیمت هارو بهتون به فارسی هم میگن پس نگران این موضوع نباشید . بعد از اینکه خریدتون انجام شد مشابه همین صف طولانی که بهتون گفتم که در واقع همون جمعیت قبل کنترل پاسپورت بودن ، عین همون صف کنار فری شاپ هست که برای کنترل چمدون ها و ایکس ری سمت ترکیه هست .

با یکسری نوار مامورهای ترک راه رو مسدود کردن و 6 تا 6 تا افراد رو میزارن رد بشن تا دستگاه شلوغ نشه که اینکار هم صف رو خیلی شلوغ میکنه و هم مردم رو خیلی عصبی کرده بود که متاسفانه یکسری از ایرانی ها با ماموران ترکیه درگیر شدند که مامورها هم اونها رو دستگیر کردن . سعی کنید هیچوقت در هیچ جای دنیا با مامورهای مرزی و فرودگاه ها درگیر نشین چون اونجا این اجازه رو دارن که شمارو به راحتی از کشور بیرون کنن یا دیپورت کنن پس خیلی عادی و بدون حاشیه باهاشون برخورد کنید . 

بعد از اینکه چمدون هاتون رو روی ایکس رو قرار دادید و کنترل شد ، بعد ایکس ری یک در آهنی هست که وقتی اون در رو رد میکنید ی مسیر 200 300 متری دیگه هستش که انتهاش یک در داره و وقتی اون در رو رد کردید دیگه میرسید به دیوار آجری اصلی مرز ترکیه که وقتی بخواید برگردید در واقع میشه ورودی مرز کاپی کوی که پشت این دیوار یا بهتر بگم دروازه هم کلی آدم هستش که سیگارهاتون رو ازتون میخرن . 

 

بعد از رد کردن این دروازه چند تا گزینه وجود داره . یکی اینکه شما با ماشین خودتون اومدید و راننده بعد از اتمام کارهای ماشین میاد دقیقا پشت همین دروازه سوارتون میکنه . که باید توجه داشته باشید کارهای مرزی خودتون حدود 2 الی 3 ساعت زمان میبره ولی راننده یکمقدار بیشتر . یعنی ممکنه مجبور شید تا اومدن راننده 1 ساعت و حتی بیشتر منتظر بمونید اگه مرز شلوغ باشه ، اگه خیلی خلوت باشه که هیچی . یا اینکه شما با هماهنگی تور و آژانس اومدید که اینجا هم باز 2 حالت داره . یا همون راننده تو ایران پلاک ترانزیت داره و بعد از اتمام کارای ماشینش شمارو پشت مرز سوار میکنه . یا اینکه شمارو قبل مرز پیاده میکنه و پشت این دروازه یک خودروی ون ترک دیگه منتظر شماست که باید پیداش کنید .

پس سعی کنید یجوری کاراتون رو هماهنگ کنید که بقیه اعضای اون ماشین منتظر شما نمونن . یا اینکه مثل من میاید پشت دروازه و میگردید دنبال یک ون خالی . شما شلوغ ترین تایم سال مثل زمان سفر من هم که برید کلی ون هست که شماره تا داخل شهر میبره و هزینه اش هم 120 لیر ترکیه هستش . راننده هاهم اکثرا فارسی صحبت میکنن و میتونید باهاشون ارتباط بگیرید . خلاصه اینکه خودروتون رو پیدا میکنید و سوار میشید و به سمت وان حرکت میکنید . کارت ویزیت های شرکت های حمل و نقل ترک و ایرانی که من برای ترانسفر باهاشون هماهنگ کرده بودم رو براتون اینجا میزارم که اگه دوست داشتید باهاشون هماهنگ کنید . 

 

بخش سوم 

بعد از گذشتن از مرز از چندین شهر و روستا عبور میکنید که صحبت کردن دربارشون مفید نیست . در طول این مسیر یک یا دو عدد بیمارستان وجود داره که در ترکی میشه Hastane و هر جا این عبارت رو دیدید بدونید که اون مکان بیمارستان هستش . چند تا هم پمپ بنزین وجود داره که اکه لازم شد میتونید بنزین بزنید و خب قطعا لازمتون میشه که بنزین بزنید اما معمولا بیشتر توی خود شهر وان و پمپ بنزین های اونجا احتمالا نیازتون بشه چون گفتم باکتون رو آخرین پمپ بنزین پر کنید .

توی مسیر یکی دوتا دریاچه خیلی خیلی پر آب رو میبینید که سریع دریاچه ارومیه خشک شده و رها شده خودمون رو تداعی میکنه که با فاصله خیلی کم از این مرز و نقطه شرایط بشدت بدی داره . یکی دو جا هم چند تا سرباز و نظامی مرزبانی ترکیه رو میبینید که با اسحله وسط و کنار جاده وایسادن که شاید بصورت اتفاقی به خودروهایی که مشکوک بشن دستور توقف بدن اما وقتی درون یک ون یا ماشین های ایرانی هارو نگاه بندازن و متوجه بشن که توریست هستین اصلا نگاهتون هم نمیکنن و خیلی راحت رد میشین . 

از مرز تا خود شهر وان هم حدود یک ساعت و نیم راه هستش اما اصلا این مدت زمان رو احساس نمیکنید چون جاده خوب و قشنگی داره . ابتدای خود شهر وان اصلا چنگی به دل نمیزنه و خیلی خیلی ساختمان ها و خونه های قدیمی ای و خرابه ای داره اما وقتی یک خیابون رو به سمت چپ میپیچه و وارد یک خیابان دیگه میشه انگار کلا بافت شهر عوض میشه و همه چی مدرن تر و بروز تر میشه . 

بستگی به مدل سفرتون داره که ماشین شمارو کجا پیاده کنه . ماشین ما هممون رو توی یک خیابونی که اسمش رو هم یادم نیست ولی روبروی هتل Mavi Tauna پیاده کرد که به هتل من با اون همه خستگی فاصلش زیاد به چشم میومد شاید حدود 10 دقیقه پیاده روی . ممکن هم هستش که راننده هر شخصی رو دم هتلش پیاده کنه که خب این خیلی بهتره . اگه هم خودتون ماشین داشتین که مستقیم میرید جلو درب هتلتون .

کل شهر وان ی خیابون اصلی داره به اسم جمهوریت و دو یا سه تا چهارراه هم وسطای این خیابون هست که خیابون های فرعیش میخوره به چند تا از جاهای دیدنی این شهر . یدونه هم میدان معروف به اسم بش یول داره که از یک سمت انتها و از اون سمت دیگه ابتدای خیابان جمهوریت قرار داره . هر حای شهر هم که وایسید دور و برتون کوه مشخصه و در واقع این شهر کپی برابر اصلا شهر بانه خودمون در استان کردستانه منتهی با آزادی کامل . در تمام سطح شهر پلیس شهری و ترافیک و ضد شورش وجود داره تا بتونن امنیت این شهر مرزی رو تامین کنن . چون این شهر اکثر مردمش کرد هستن و در واقع کردهای ترکیه محسوب میشن روی ناموسشون خیلی حساسن و کسی به دختر ها یا خانمها نگاه بدی نمیکنه .

روی 90 درصد شیشه های مغازه های این شهر نوشته هایی از قبیل کارتخوان ایرانی قبول میکنیم ، این مغازه این ساعت تا این ساعت باز هست ، تخفیف فلان درصد و نوشته هایی از این قبیل به زبان فارسی نوشته شده است . 99 درصد فروشندگان این شهر هم فارسی رو متوجه میشن و بعضیاشون هم خیلی روان و عالی صحبت میکنن . دلیلشم اینه که وان در زمان های قدیم یک روستای خیلی محروم بود که حتی مردمش میومدن وسایلشون رو از خوی میخریدن برمیگشتن ، اما متاسفانه الان دقیقا برعکس شده و تمام ایرانی ها تمامی لوازم مورد نیازشون رو از اونجا میخرن ولی در کل این شهر از 0 تا 100 توسط ایرانی ها آباد شده و در واقع تبدیل به کلان شهر شده .

این شهر کلا چند تا جای دیدنی بیشتر نداره که خیلیاشون هم واقعا ارزش دیدن ندارن فقط محض اینکه حوصلتون سر نره و وقتتون پر شه ارزش دیدن دارن .  لیست جاهای دیدنی پرطرفدار این شهر عبارت است از : مرکز تجاری وان ای‌وی‌ام ، مرکز تجاری آیدین پریهان ، پارک آبی آکوا ، ساحل ادرمیت ، خانه گربه ها ، دریاچه وان ، کلیسای صلیب مقدس ، جزیره آکدامار ، موزه وان و قلعه وان .

خودم چون شخصا علاقه ای به دیدن مکان های تاریخی و دریا و اسکله اینا ندارم اول ترجیح دادم که اینجور جاهارو نرم . ولی وقتی نشستم فکر کردم به این نتیجه رسیدم که اگه بخوام این موارد رو حذف کردم روز خالی زیاد میارم و جاهایی که باید ببینم تقریبا نصف میشه . و همینطور که اتفاقی داشتم در خیابان قدم میزدم به صورت اتفاقی یک آقای ایرانی به اسم مختار رو دیدم که در یکی از خیابان های فرعی جمهوریت یک دکه ای داشت و تبلیغات پارک آبی و گشت شهری و مکان های دیدنی رو میکرد . حتی ایشون میتونن براتون بلیط های کنسرت رو هم تهیه کنن چون زیر نظر یک شرکت ترک فعالیت میکنن که باز هم پشتیبان فارسی زبان دارن . عکس بروشورشون رو براتون میزارم .

 

از بین موارد لیست بالا و با اینکه برای خیلیا مشکل و غیر قابل تصوره ( بعلت طولانی بودن مسیر برای پیاده روی ) من خانه وارونه که از تفریحات وان هست ، خانه گربه ها ، موزه وان ، قلعه وان و دو عدد مراکز خرید وان این شهر رو خودم پیاده رفتم چون ی کفش مخصوص پیاده روی خیلی خوب با خودم برده بودم و دوست داشتم با قدم زدن در شهر و تعامل با مردم محلی و گشت و گذار در کوچه ها ، بیشتر حال و هوای این شهر رو درک کنم .

خانه وارونه که در واقع در پارک ipek قرار داشت کلا کمتر از 10 دقیقه و یک خیابون با هتل من فاصله داشت و خیلی به من نزدیک بود و احساس کردم اصلا ارزش نداره که بخوام براشون ترانسفر و لیدر هماهنگ کنم . این پارک دارای یکسری وسایل بازی برای بچه هاست که در یک سمت پارک قرار داره و در سمتی دیگر خانه وارونه است که از موقعی که وارد آن می شوید همه چی کاملا برعکس هستش حتی خود خونه از نمای بیرونی . برای وارد شدن به این خانه از رستوران بغل این خونه باید یک بلیط به مبلغ 10 لیر تهیه کنید و در ورودی این خانه به مسئول مربوطه ارایه بدید . این خانه یک طبقه همکف و یک طبقه در بالا دارد که به نظرم ارزش یکبار دیدن رو داره . 

 

در سمت دیگر این پارک یک قلعه آبی رنگ شبیه قلعه انیمیشن frozen وجود دارد که فقط مناسب عکاسی است و اصلا خبر ندارم که داخلش چی هستش ( روش که نوشته سینمای 7 بعدی ) ولی کسی داخلش نمیتونه بره و همه فقط باهاش عکس میگیرن .

 

 

 

 

 

 

 

خانه گربه ها و موزه وان و قلعه وان در یک مسیر و به فاصله خیلی کم از هم قرار دارن که من چون خیلی دوست داشتم کل این مسیر رو پیاده روی کنم ( حدود 10 کیلومتر ) بعد از دیدن پارک و فقط با یک بطری آب معدنی به سمت این 3 مقصد راه افتادم . ( لوکیشن تمامی این 3 جارو میتونید توی گوگل ببینید ) 

پارک ایپک تا این 3 جا تقریبا 5.3 کیلومتر راه و یک ساعت هم طول میکشه تا بهشون برسید .  اول از همه خانه گربه ها قرار داره و داستانش از این قراره که وان یک سری گربه خیلی خیلی خاص داره که رنگ پوستشون کاملا سفیده اما چشمهاشون کاملا رنگیه و ممکنه هر چشمشون هم یک رنگ باشه و این بخاطر جهش ژنتیکیشونه . میتونید وارد فضای زندگی این گربه ها بشید و یا حتی از متصدی همونحا غذای مخصوص گربه هارو بخرید و خودتون بهشون غذا بدید . مکان بوی خاصی هم نمیداد و طبیعی بود . منتهی اون تایمی که من رفته بودم گربه ها خیلی خسته بودن و اکثرشون خواب بودن بخاطر همین نمیشد چشمهاشون رو ببینی و عکاسی ازشون خیلی سخت بود اما من موفق شدم یک عکس ازشون بگیرم .

بعد از اینجا به فاصله شاید حدود 300 متر موزه وان قرار داره که یک موزه خیلی خیلی بزرگه که همه چی هم داخلش داره . ورودی داره اما دقیق یادم نیست ورودی اش چقدر بود و میتونید با یک سرچ در اینترنت قیمت ورودی اش رو متوجه بشید ولی در کل ارزش دیدن زیادی نداره اما چون توی مسیرم بود و این همه راه رو اومده بودم و داخلش هم خنک بود ترجیح دادم که برم ببینم .

 

 

مجدد در فاصله 300 الی 400 متری موزه ، قلعه اصلی وان قرار داشت که واقعا بزرگ بود ، منتهی چون برای من جذابیت زیادی نداشت و خیلی هم خسته شده بودم ترجیح دادم داخلش نرم و فقط از بیرونش عکس بگیرم .

 

در مسیر برگشت از این 3 نقطه دیدنی ، با صرف ناهار در یکی از رستوران های در مسیر ، دونر مرغ یا کباب ترکی مرغ خوردم که واقعا خوشمزه و باکیفیت بود . در کنارش یک سس قرمز تقریبا تند و قلقل و دستمال هم میزاشتن با یکمقدار سیب زمینی . قیمتش هم 35 لیر بود که به نسبت حجمش خیلی ارزون بود و من تا آخرین روز سفر شاید 10 بار از اینجا غذا میگرفتم هر موقع گشنم میشد .

کار هر روز من این بود که تا ساعت 2 یا 3 در شهر میگشتم و سپس میومدم هتل و تا ساعت 6 و نیم الی 7 استراحت میکردم و سپس میرفتم درون شهر و مغازه هارو میگشتم . تقریبا در وسطای خیابان جمهوریت یک پارک خیلی معروف وجود داشت که اکثر توریست ها و مردم محلی در اونجا میشستن و وقت میگذروندن که منم چندین روز و شب اینکارو کردم .

 

 

بعد از اینکه از این پارک رد شدم مقصد بعدی و اصلی من بزرگترین و معروف ترین مرکز خرید وان به نام وان آ و م بود . در طی مسیر یک عکسی هم از اواسط خیابان جمهوریت گرفتم .

 

حالا میرسیم به مرکز خرید وان . این مرکز خرید دارای 5 طبقه است که طبقه آخر فوت کورت و پایین ترین طبقه آن پارکینگ است . کنار ورودی این مرکز رستوران جهانی kfc و یکی دو برند غذایی دیگر قرار دارند که میتونید ازشون غذا بگیرید . وقتی وارد میشید باید وسایلتون رو از دستگاه رد کنید تا بازرسی بشه . در کل مرکز به نسبت این شهر ، مرکز خرید بزرگی محسوب میشه و اکثر برندهای ترک و تعدادی از برند های مطرح جهانی هم داخلش شعبه دارن که در لینک زیر میتونید لیست تمامی مغازه های این مرکز رو مشاهده کنید .vanavm.com.tr/tr/magazalar

پس از گشت و گذار در این مرکز در طبقه آخر خودم رو دو عدد لاهماجون مهمون کردم که واقعا هر کدومش برای یک نفر کاملا کافی بود و سیر میکرد و در کل به نسبت قیمتی که داره خیلی ارزندست که البته من گرفتم و آوردم در اتاقم خوردم .

 

 

روز بعد با هماهنگی آقای مختار تور ساحل ادرمیت ، ساحل آکدامار ، جزیره و کلیسای آکدامار رو به مبلغ اگر اشتباه نکنم 700 و خرده ای لیر خریداری کردم و با هماهنگی ایشون از درب هتل سوار شدم و ابتدا به ساحل ادرمیت رفتیم که یک پل شیشه ای داشت و در کل منظره خوبی داشت و حس خوبی رو منتقل میکرد . بعد از اون به ساحلی دیگر رفتیم که از آنحا با کشتی در امتداد دریاچه حرکت کردیم تا به جزیره آکدامار و کلیسای معروف آن برسیم .

 

بعد از تمام شدن این گشت جزیره خودم به صرف کوکورچ ( روده کبابی گوسفند ) مهمان کردم که اصلا مزه جالب و خاصی نداشت و اتفاقا خیلی هم گرون بود ، اما تجربه جالبی بود . 

 

و حالا میرسیم به بخش چهارم و بخش پایانی 

برای اینکه سفرنامه طولانی نشه ، بخش مسیر برگشت رو در همینجا در قالب نکته بیان می کنم . 

این بخش شاید تعداد گزینه هاش خیلی طولانی بشه اما ارزش داره بخونید چون خیلی بهتون کمک میکنه .

نکته شماره 1 : اگه با ماشین خودتون هستید که هیچی ، فقط جوری برنامه ریزی کنید که وقتی ساعت 12 میخواید اتاق رو تحویل بدید ، نهایت دیگه قبل 1 از شهر زده باشید بیرون تا بتونید قبل تاریکی هوا به شهر خوی رسیده باشید . اگه هم قراره ترانسفر بیاد دنبالتون یا حودتون با ترانسفر بصورت جدا هماهنگ کنید حتما حتما پیگیری کنید که بیان دنبالتون چون بعضی مواقع پیش میاد که فراموش میکنن دنبالتون بیاد . روز قبلش با شماره ای که از شرکت بهتون میدن در ارتباط باشید .

نکته شماره 2 : تا جای ممکن قبل از سفر و در ایران هر چیزی که لازم دارید برای خودتون بخرید ، حتی ارز سفرتون رو حالا یا دلار یا لیر . 

نکته شماره 3 : طبق تجربه های بسیار زیادم در سفر کردن ، همیشه همه رزرو هاتون رو حداقل از یک ماه جلوتر انجام بدید که هم ظرفیت خالی وجود داشته باشه و هم استرس پر شدن و گرون شدن نداشته باشید . توی سفر هیچوقت هیچ کاری رو لحظه آخری انجام ندید چون ممکنه یک قسمتش جور نشه و محبور بشید سفرتون رو کنسل کنید . با خیال راحت از حداقل یک ماه قبل تر هتل و بلیط هاتون رو رزرو کنید تا با خیال راحت سفر کنید .

نکته شماره 4 : سبک سفر کنید و سبک هم برگردید . خود من در این سفر با یک کوله خیلی بزرگ کوهنوردی رفتم که خیلی اذیت نشدم ولی موقع برگشت یک ساک بزرگ سربازی رو پر سوغاتی کردم که روی دوش هم نمیشد بزاری و چرخ هم نداشت . مجبور بودم به یک بدختی تمام وزنش رو بندازم روی یکی از شونه هام و تا بعد مرز حملش کنم که در آخر با انواع درد برگشتم شهرمون . 

نکته شماره 5 : تا جای ممکن سعی کنید از چمدون هایی استفاده کنید که هم چرخ داشته باشه و هم دسته تا بتونید راحت حملشون کنید .

نکته شماره 6 : وقتی که به مرز میرسید خیلیا ازتون میخوان که بار یا چمدونشون رو براشون به اون سمت مرز ببرید . یا بهتون میگم بهمون پول بده از صف طولانی ردتون کنیم . جلوتر بهتون گفتم با انجام اینکار حق بقیه رو ضایع میکنید و کار درستی نیست . همچنین هیچوقت هیچ وسیله ای رو از کسی قبول نکنید حتی اگه جلوی چشمتون همش رو بسته بندی کنه . خدایی نکرده داخل درزهاشون یچیزایی جاساز میکنن و اونموقع گرفتار میشید .

نکته شماره 7 : حتما حتما دو عدد کفش جنس عالی مخصوص دویدن و پیاده روی و یک صندل همراه خودتون داشته باشید . صندل برای اتوبوس و داخل مرز و مسیر . کفش پیاده روی هم برای گشت و گذار .

نکته شماره 8 : وان شهر خیلی ارزونیه . گرون ترین غذاهاش هم باز هم برای ما ارزونه . پس سعی کنید بیشتر به رستوران های محلیشون برید و از غذاهای محلیشون بخورید تا به kfc و burger king برید . غذاهاشونم واقعا خوشمزست و به مزاج ما هم خوش میاد . و راستی کلی رستوران ایرانی هم در وان هستش که میتونید غذای ایرانی هم بخورید اما خب من این کار رو توصیه نمیکنم چون آدم وقتی به یک سفر خارجی میره بهتره که غذاهای محلی اونجارو بخوره .

نکته شماره 9 : وان معروفه به شهر صبحانه و صبحانه های خیلی مفصل و معروفی داره جوری که بعضی رستوران ها تخصصی روی صبحانه کار میکنن و یک میز خیلی مجلل و کامل براتون میچینن و اینقدر زیاده که خوردن همشون خیلی سخته . اگه صبحانه هتلتون کامل بود به این رستوران ها نرید اما در کل پیشنهاد میکنم یکبار برای تجربه هم که شده صبحانه های محلی شهر وان رو هم امتحان کنید .

نکته شماره 10 : بحث پول و کارت اعتباری . تعدادی فروشگاه در شهر هستند که اگه یک موقع لیر یا دلار کم اوردید کارتخوان ایرانی دارند و کارت بانکی ایرانتون رو میکشن و با پرداخت یک کارمزدی بهتون لیر میدن . متاسفانه کارمزدشون خیلی بالاست و فقط اگه خیلی گیر کردید این کار رو انجام بدید . در طول سفر هم حتما یک به مقدار کافی پول ایرانی همراهتون باشه چون بعضی جاها پول نقد لازمتون میشه . 

کارت اعتباری هم خودش ی بحث خیلی طولانیه . جدیدا یکسری شرکت های ترک اقدام به صدور مسترکارت فیزیکی برای ایرانی ها میکنن که من قبلا و برای سفر قبلیم به استانبول مسترکارت فیزیکی از شرکت zeepay رو گرفتم که 3 رنگ کارت دارن . این کارت دقیقا مستر کارت واقعیه و میتونید باهاش در سراسر جهان خرید انجام بدید حتی خرید اینترنتی . منتهی هر کدوم از کارت ها محدودیت واریز و برداشت داره که بستگی داره کدوم کارت رو میخرید . من خودم ارزون ترین و ساده ترین کارت یعنی رنگ آبی رو دارم که ماهیانه 15 هزار لیر و روزانه 3000 لیر میتونم تراکنش داشته باشم که برای خریدهای عادی و معمولی و سفر های کوتاه درون ترکیه خیلی خوب و کافیه .

قیمت صدور این کارت 60 دلاره و شرکت هم پشتیبان فارسی زبان داره که قشنک راهنماییتون میکنه . عملکردش هم دقیقا مانند بلوبانک خودمون در ایرانه و کاملا اینترنتیه . شما از هر جای جهان که باشید با شمارتون میتونید به داخل نرم افزار برید ، تراکنش هاتون رو چک کنید ، پول انتقال بدید و کلی کارای دیگه انجام بدید . همچنین میتونید از خودپرداز های ترکیه پول بردارید یا حتی کارت رو وارد دستگاه کنید و بصورت نقدی به داخل دستگاه پول منتقل کرده تا به حسابتون واریز بشه . همچنین کارت ها تماسی هستند و فقط کافیه در فروشگاه ها اون رو روی قسمت مربوطه به مدت چند ثانیه نگه دارید . 

نکته شماره 11 : سیمکارت که سوال خیلی از هم وطنانمون هستش . 

ببینید ترکیه کلا 2 تا اپراتور تلفن همراهش خیلی خوبه . یکی ترکسل و یکی هم ترک تلکام . ودافون هم هست که من خیلی توصیه اش نمیکنم .  ترک سل خوبیش اینه که اینترنت خیلی قوی و پر سرعتی داره و اکثر نقاط ترکیه آنتن میذه اما در عوض از همه سیمکارت ها گرون تره .

سیمکارت ترکیه که اکثر توریست ها میخرن و بسته های به صرفه و قیمت مناسبی داره ترک تلکام هستش . در سطح شهر وان این اپراتور سیمکارت هاش رو به قیمت حدود 700 لیر با مکالمه و بسته اینترنتی مناسب به فروش میرسونه و تقریبا همه جای شهر نمایندگی داره .  اگه تنها سفر میکنید سیمکارت رو وقتی بهتون توصیه میکنم که حداقل بخواید 7 روز در ترکیه بمونید چون گفتم اکثر هتل های وان اینترنت خوبی در اتاق ها ندارن اما از اون طرف اکثر رستوران ها و فروشگاه ها وای فای در اختیارتون میزارن . یا اگه میخواید برای بقیه خرید کنید و نیازه که در لحظه اجناس رو به طرف نشون بدید حتما سیمکارت بخرید .

ولی اگه این موارد رو نمیخواید انجام بدید یا در حد 2 3 روز میخواید بمونید سیمکارت تهیه نکنید چون اصلا به صرفه نیست . اگه هم خانواده پر جمعیت هستید مثلا 4 یا 5 نفر به نظرم میصرفه که یک نفر سیمکارت بگیره و هات اسپات کنه اما نباید خیلی ازش استفاده کنید چون اینترنت توی ترکیه کلا خیلی قوی نیست و سرعت خیلی خفنی نداره . و نکته مهم دیگه اینه که چون شما توریست هستید و اقامت ترکیه رو ندارید سیمکارتتون بعد از 3 ماه چه استفاده بکنید چه نکنید میسوزه مگه اینکه اقامت ترکیه بگیرید و اون سیمکارت رو با کارت اقامتتون ثبت کنید . پس حواستون به این موضوع هم باشه .

نکته شماره 12 : تا جای ممکن سعی کنید نقشه خونی یا کار کردن با نرم افزار های مسیر یابی مانند گوگل مپ و ویز رو یاد بگیرید چون در پیدا کردن مسیر ها خیلی کمکتون میکنه و این خودش یک هنره که بتونید مسیرهارو به تنهایی و به راحتی خودتون پیدا کنید .

نکته شماره 13 : تاکسی کلا در ترکیه خیلی گرونه ، من توی وان تاکسی سوار نشدم اما شنیدم که از استانبول خیلی خیلی ارزون تره چون خیلی خیلی هم کوچیک تر از استانبوله .  ولی جدا از تاکسی دلموش یا ون های که مسافر سوار میکنن در ایستگاه ها زیاد هستند و میتونید از اونها هم استفاده کنید که منم خیلی ازشون استفاده کردم منتهی باید از راننده مسیری که میره رو حتما بپرسید تا خدایی نکرده گم نشید .

نکته شماره 14 : بحث زبان برای ارتباط برقرار کردن . اگر از ترک های عزیز خودمون در ایران هستید که کارتون خیلی راحته . اما اگه ترک زبان نیستید ترک های وان 95 درصدشون فارسی رو خیلی خوب صحبت میکنن و متوجه میشن . انگلیسی خیلی خیلی کم متوجه میشن کلا این زبان انگلیسی توی تمام ترکیه همینطوریه . اگه هم ترکی استانبولی بلد باشید که خب انگار از خودشونید منتهی از لهجتون متوجه میشن که ترک اینجا نیستید و فقط بلدید صحبت کنید . خلاصه به این 3 زبان میتونید به راحتی ارتباط برقرار کنید و نگران این موضوع نباشید .

نکته شماره 15 : حتی اگه تابستون هم به وان سفر میکنید حتما تعدادی لباس گرم برای داخل اتاق هتل و تعدادی هم برای داخل خیابون همراهتون باشه چون شبا هواش واقعا سرد میشه حتی توی تابستون و خدایی نکرده اگه مریض بشید هزینه درمان توی ترکیه وحشتناک بالاست به طوری که یک سرم ساده رو ازتون حدود 2 میلیون و خرده ای به پول خودمون میگیرن . پس مراقب باشید که مریض نشید .

نکته شماره 16 : در وان ترکیه یا هر شهری در هر کشوری که سفر میکنید به این توجه داشته باشید که سعی کنید هیچوقت با پلیس یا مردم محلی درگیر نشید چون براتون عواقب بدی داره حتی اگه مقصر شما نبودید . سعی کنید هر مسئله ای که بود با آرامش و صحبت اون رو حل کنید .

نکته شماره 17 : اگه با ماشین خودتون به وان بیاید حواستون باشه که بنزین توی ترکیه خیلی گرونه . ولی در عوضش کیفیتش در سطح خیلی بالایی هست و بخاطر همینم هست که ماشینهاشون که موتورشون بنزینیه عمرشون خیلی بالاست و دیرتر به خرابی موتور دچار میشن . اگه خواستید بنزین بزنید پیشنهاد من به شما شرکت نفتی shell هستش که یک شرکت نفتی فکر کنم انگلیسیه و در اکثر شهر های جهان ( بجز شهر های کشور خودمون ) صادرات سوخت داره و بین شرکت های دیگه که من تجربه استفاده ازشون رو داشتم ، بنزینش کیفیت بهتری داره و قیمت الانش هم لیتری 43.76 لیر هستش .

نکته شماره 18 : بلافاصله بعد از رسیدن به مرز گوشیتون رو روی حالت پرواز بزارید چون اگه نزارید مستقیم میره روی رومینگ و اپراتور ترک سل و کلی پول براتون میفته اگه اینترنت رو روشن کنید یا حواستون نباشه تماس بگیرید .

نکته شماره 19 : شماره های ضروری و مهم مانند پلیس ، آمبولانس ، آتش نشانی و ... رو در هنگام سفر به وان یادداشت کنید یا در گوشیتون ذخیره کنید که خدایی نکرده اگه به مشکل خوردید بتونید باهاشون تماس بگیرید .

نکته شماره 20 : قیمت پوشاک در وان ترکیه واقعا پایینه و همینطور کیفیت پارچه ها و دوخت های ترک خیلی هم بالاست . هم کفش هاشون و هم لباساشون . از نوزاد تا کهن سالان . اگه خواستید کفش بخرید پیشنهاد من به شما فقط و فقط فروشگاه flo هستش که تا جایی که من یادم هست یک شعبه در مسیر همون خانه گربه ها و اینا داره و یک شعبه هم داخل خیابان جمهوریت و یک شعبه هم داخل مرکز خرید وان . از همه برند های جهانی و ترک هم کفش داره و قیمت هاشم خیلی خوبه . من هر سری ترکیه میرم از این فروشگاه حداقل 2 جفت کفش میخرم . 

نکته شماره 21 : اگه خرید سوپر مارکتی داشتید پیشنهاد من به شما فروشگاه های میگروس هستش که چندین شعبه در سطح شهر و یک شعبه هم در مرکز خرید وان طبقه پایین داره . فروشگاه بزرگیه و هر چیزی که به ذهنتون برسه داخلش هست . موقع حساب کردن هم حتما از صندوق دار بخواید که براتون از میگروس کارت فروشگاه استفاده کنه تا بتونید روی فاکتورتون تخفیف بگیرید .

میگروس کارت یک کارتیه مخصوص فروشگاه میگروس که مردم عادی هم میتونن بخرن اما خب من یادم نیست شرایط خریدش چطوریه و نیازی هم ندیدم که هیچوقت خودم بخرم . چون وقتی به 99 درصد صندوق دارهاشون بگی " اگه ممکنه برای فاکتور من از میگروس کارت استفاده کنید یا میگروس کارت دارید ؟ " با کمال میل براتون این کار رو انجام میدن و شما روی فاکتورتون میتونید تخفیف قابل توجهی بگیرید . 

نکته شماره 22 : لوازم الکترونیکی مانند موبایل ، کامپیوتر ، لپ تاپ و ... در ترکیه خیلی گرونن حتی قیمتشون بالاتر از حد جهانیه . پس سعی کنید تا جای ممکن این موارد رو از وان نخرید .

نکته شماره 23 : لوازم خانگی در ترکیه خیلی قیمت خوبی دارن و تقریبا همه برندهارو توی وان مشاهده میکنید ولی برای اوردنشون محدودیت دارید و هر تعداد به هر سایزی رو نمیتونید بیارید . قبل رفتن از پلیس داخل مرز رازی بپرسید که در چه حد مجاز هستید بیارید تا خدایی نکرده ازتون موقع برگشت نگیرن و قاچاق حساب کنن . ولی در نظر داشته باشید که کالا ها همه اصلی و از کیفیت خیلی خوبی برخوردارن .

من سفرنامه رو در همینجا به اتمام میرسونم . امیدوارم تونسته باشم اطلاعات خیلی خوبی از شهر وان ترکیه در اختیارتون گذاشته باشم .  این اولین سفرنامه بنده هستش و ممکنه ایراد املایی و گرامری درون متنم وجود داشته باشه که به بزرگی خودتون ببخشید .  هر چیزی یا نکته ای که فکر میکنید میتونستم توی سفر نامه ام بگم اما نگفتم ، یا هر سوالی در هر بخشی از سفر ( از شروع تا انتها ) دارید که بتونم کمکی بهتون کرده باشم ، حتما زیر همین سفرنامه ازم بپرسید . من با کمال میل و در سریع ترین زمان ممکن به همشون پاسخ میدم . بی نهایت ممنونم که چشم های زیباتون رو برای دقایقی به سفرنامه بنده دوختید .

ارادت مند شما پارسا .